มาแล้วดีกว่าไม่มา คึคึคึ 
^____^ ปาปารัสซี่กับเจ้าชาย ^____^
รูปที่ 6
เริ่มต้น
เพียงก้าวเท้าเข้ามาในห้อง ผมก็กัดริมฝีปากตัวเองทันที ก่อนจะค่อยๆยกมือขึ้นมากอดตัวเองเอาไว้แน่นๆจากนั้นก็ปล่อยให้สายน้ำเค็มๆหลั่งไหลลงมาจากดวงตาทั้งสองข้าง พร้อมๆกับ...
“ฮึกๆๆๆ อึก” กู...กูเสียตัวแล้ว
...ครั้งแรกของกู...
...พรหมจารีย์ของผมที่อุตส่าห์เก็บไว้ไม่เคยให้ใครได้สัมผัส แต่บัดนี้...เพราะพี่ทาอิคนเดียวเลย เจ้าชายบ้านั่นด้วย
“ฮือๆๆๆๆๆ” เจ็บใจนัก!!
กะจะเก็บไว้ให้ซากุระจัง แต่ทำไมวะ....ทำไมต้องมาเสียให้กับผู้ชายด้วยกันวะ!!
ผมตัวสั่นเทาไปทั่วทั้งร่างกาย...สักพัก ก่อนจะค่อยๆนั่งลงพิงกำแพงห้อง กอดเข่าตัวเองอย่างเศร้าเสียใจสุดชีวิต ดีแค่
ไหนแล้วที่เมื่อคืนนี้ไม่ได้แสดงความอ่อนแอต่อหน้าเจ้าชายนาซร์
ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆคลานตรงไปที่ห้องน้ำ เอื้อมมือขึ้นไปที่อ่างล้างหน้าค่อยๆผยุงตัวเองให้ลุก
ขึ้นยืน ในขณะที่ความทรงจำบางอย่างก็หลั่งไหลเข้ามาในหัว...
ผมกลัว...แต่...ในความกลัวก็มีความอยาก อยากในที่นี้คือ อยากรู้อยากลองนะครับ ก็มันแปลกๆนี่นา และในตอนนี้...ผมก็อยากให้เจ้าชายช่วย...
....ช่วย....
...ปลดปล่อยผมที...
...เจ้าชาย....
ฝ่ามือร้อนๆที่ลากผ่านไปตามเรือนร่างของผม มันอดไม่ได้เลยที่จะยอมรับว่ารู้สึกดีแค่ไหน ผมเคยช่วยตัวเองนะครับก็ตามประสาของเด็กผู้ชาย แต่ว่า...ผมติดการ์ตูนมากกว่าไง ความสนใจในเรื่องนี้จึงมีเท่ากับศูนย์จุดหนึ่งเลยก็ว่าได้ เลยเคยช่วยตัวเองแค่ครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น ไม่เคยชอบหรือคิดจะจีบใครสักคนเดียวด้วย เพราะเทใจให้เจ้าหุ่นโมเดลหมด แต่ก็จะมีบ้างที่แอบมองคนที่สนใจ แต่ก็เท่านั้น แต่นี่...
“อื้ออออ...”
มัน..ก...เกินกว่าที่เคยรู้สึกแล้วนะ กว่าจะรู้ตัวมือร้อนๆนั้นก็สัมผัสเข้ากับ ‘จีน้อย’ อย่างเต็มไม้เต็มมือแล้ว ความตื่นเต้นตื่นตัวเข้ามาไม่ขาดสาย ไม่มีโอกาสร้องค้างอะไรแล้วตอนนี้ ไม่แม้แต่จะส่งเสียงคราง เพราะริมฝีปากของผมก็กำลังถูกปิดอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนจะเร่าร้อนมากขึ้น ลิ้น...ลิ้นนั้นที่เข้ามากวาดต้อนเกี่ยวเรียวลิ้นของผมเหมือนจะดูดกลืนวิญญาณของผมไปด้วยเลย ไม่น้าาาาาาาาาาา....................
....พรหมจรรย์ของช้านนนนนนนนนนน.....
ความรู้สึกกลัวเกาะกินไปทั้งใจ แต่ก็นั่นแหละ...มันก็ยังพ่ายแพ้ต่อความรู้สึกวาบหวามทางกาย ใจไปทางร่างกายไปทาง และแน่นอน...ผมพ่ายแพ้ต่อปฎิกิริยาของร่างกายอย่างสิ้นเชิง เพราะไม่ว่าเจ้าชายจะจูงผมไปทางไหนผมก็โอนอ่อนไปทางนั้นอย่างไร้ทางขัดขืน
แรงรูดรั้งที่ค่อยๆเร็วขึ้น...แรงขึ้น.....
...และแค่เพียงเจ้าชายนารซ์ละออกจากริมฝีปากของผม...
“อื้มมม..! อ้า....อ๊ะ..! อื้อออ..”
ริมฝีปากร้อนกับลมหายใจอุ่นนั้นก็ซุกไซ้ไปที่ซอกคอ ลงมาตามลากไหล่ทั้งสองข้าง ส่วนฝ่ามือใหญ่นั้นก็ยังคงลูบไล้ไปทั่วร่างกายของผม ตามเนื้อผ้า ตามแผ่นหลัง หน้าท้อง ความรู้สึกเสียวแบบสายฟ้าแลบเข้ามาสู่ร่างกายผมอย่างต่อเนื่อง ระลอกแล้ว...ระลอกเล่า ผมอดใจไม่ไหวจึงต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นโอบคนข้างบนให้ลงมาแนบชิดกับตัวเองมากขึ้น ณ เวลานี้ บอกได้คำเดียวว่า...
...อยากปลดปล่อยแล้วจริงๆ...
กึก!!
ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาา.....
...อย่าเพิ่งหยุดดิดดดดดดดดดดดด....
ในความรู้สึกที่กำลังจะสุขสมเจ้าชายก็หยุดเสียดื้อๆ แล้วยังผละตัวออกเล็กน้อยเพื่อมามองหน้าผม รอยยิ้มน้อยๆกับแววตาพราวระยับที่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขา...
...กำลังสนุกแค่ไหน....
“แฮ่ก...แอ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...” หอบหายใจเพื่อระงับอาการอยากของตัวเองได้ไม่กี่วิผมก็ต้องยอมแพ้
มือผมยังโอบกอดคนตรงหน้าไว้อยู่จึงไม่ยากที่ผมจะออกแรงที่มีเพียงน้อยนิด รั้งเจ้าชายให้โน้มตัวลงมากอด อย่างน้อยการที่ไม่ต้องสบตากันก็คลายความอับอายไปได้บ้าง
“......ผ...ผมขอร้อง...ล่ะ” เสียงอย่างแหบเลย แถมยังเบาหวิวด้วย แต่ดีที่ริมฝีปากของผมอยู่พอดีกับใบหูของคนนิสัยไม่ดีพอดี
ความรู้สึกที่เหมือนกำลังจะได้บินแต่ก็ถูกตัดปีกไม่ให้ขึ้นสู่ท้องฟ้า ความสุขที่กำลังจะได้รับอยู่แล้วแต่กลับถูกค้อนขนาดใหญ่ทุบลงมา...
...มันช่าง....
...ทรมานจริงๆ...
“...ตามสัญญา...” เสียงทุ่มราบเรียบที่เหมือนจะไม่ทุกข์ร้อนเอ่ยออกมาอย่างชัดเจน
“.....ต...ตามสัญ...ญา” อะไรก็ได้ เพราะตอนนี้ในหัวมันเบลอไปหมดแล้ว
...ขอเหอะ....
“หึหึ...”
ช่างร้ายกาจอะไรอย่างนี้นะ และถึงแม้จะรู้สึกแวบเข้ามาอย่างนั้นในเวลาไม่กี่วินาที ผมก็ไม่มีทางเลือกที่ดีไปกว่านี้แล้ว
“อ้า...อ๊า...!”
แรงรูดรั้งที่กลับมาอีกครั้งและค่อยๆเร็วขึ้น บอกได้เลยว่าผมไม่สามารถจับการกระทำทั้งหมดที่เจ้าชายปรนเปรอให้ได้เลย รู้สึกเพียงว่าร่างกายนี้เหมือนถูกห่อหุ้มไปด้วยความเร่าร้อน ช่างเป็นร่างกายที่ทรยศต่อตัวเจ้าของสิ้นดี
...ประ...ปลดปล่อยซะที...เถอะ...
ผมรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่แล่นปรู๊ดขึ้นมาบนหัวก่อนจะรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่เข้าใจความรู้นี้เท่าไหร่ แต่ว่า....
...มันรู้สึกดีชะมัดเลย...
“อ๊าาาา....”
แรงกระตุกจากการปลดปล่อยทำให้สมองของผมขาวโพลงและล่องลอยอย่างไงไม่รู้ ทั้งรู้สึกเบา สบาย เหนื่อย แต่ก็มีความสุขไปพร้อมๆกัน
...ให้ได้อย่างนี้สิ....
....วิ้ง วิ้ง วิ้งเลยแฮะ
“แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...พ..อื้อออ..พอแล้ว”
คนอะไรเนี่ยเลื้อยอยู่นั่นแหละ
อึก!!!
...แปร๊ดดดดดด....มากกว่าครั้งไหนๆ ในความร้อนที่ผุขึ้นบนใบหน้าของผม จ...เจ้า...เจ้าชายยกมือที่เมื่อกี้รูดรั้งจีน้อยขึ้นมา....ละ...ละ...เลีย...
...เลีย!!!...
ผมเบิกตากว้างถึงกว้างที่สุดเท่าที่ดวงตาของผมจะขยายออกได้ เรียวลิ้นสีแดงที่ตวัดออกมาเลียนิ้วเรียวงามที่เปื้อนคราบน้ำสีขุ่นของผมอย่างช้าๆ เหมือนจงใจให้ผมกระอักความอายตายอยู่ตรงนี้ ดวงตาคมเข้มที่เจ้าชายตั้งใจสบเข้ากับดวงตาของผม เสมือนจะตรึงผมเอาไว้ให้เห็นว่าเขากำลังชิมความเป็นตัวตนของผม
...ช่าง...
...ช่าง..ไม่มีความปราณีกับใบหน้าของผมเอาเสียเลย....
.....สายตาที่คมกริบดุจราชสีห์นั่น....
ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...
ไม่...ไม่ไหวแล้ว ผมรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างยากลำบาก ในขณะที่ไม่คิดเลยว่า...หัวใจของตนเองจะเต้นโครมครามได้ขนาดนี้ มันคงจะเป็นอาการเดียวกันกับที่ผมกำลังลุ้นถึงการต่อสู้ระหว่างลูฟี่กับตัวร้ายในฉากต่างๆแน่ๆ
“เอ๊ะ..!”
สติมาปัญญาเริ่มเกิด จังหวะที่เจ้าชายขยับตัวขึ้นมาอีกครั้งจึงมีช่องว่างระหว่างเรา ผมจึงรีบพลิกตัวคลานหนีออกมาจากอ้อมกอดนั้นอย่างรวดเร็ว แต่ก็ทุลักทุเลพอสมควร รู้หรอกว่าถ้าคนตรงหน้าจะดึงให้กลับเข้าไปหาตนเองน่ะไม่ใช่เรื่องยาก แต่เจ้าชายก็ปล่อยผมให้ดึงกางเกงที่จะหลุดมิหลุดแหล่ขึ้นมาสวม และคลานกระดึ๊บๆหนีออกมาอีกทาง
ผมหันกลับไปเพื่อจะหยิบเสื้อตัวเก่งของตนเองจึงปะทะเข้ากับ...สายตาที่มองการเอาตัวรอดที่ไม่น่าจะรอดหากเจ้าคนตัวใหญ่นั่นไม่จงใจปล่อยผม สายตาที่มองผมอย่างขบขัน ริมฝีปากบางนั้นหยักยิ้มนิดๆอย่างร้ายๆในความคิดของผม นั่น...มันทำให้ผมรู้สึกว่า....
...นี่มัน....
...เพิ่งเริ่มต้นเองใช่ม้ายยยย..................................
.................
..
“เฮ้ย!!” และแล้วความทรงจำที่แสนลามกก็ต้องดับวูบ พร้อมๆกับจีน้อยที่กำลังตื่นตัวเหี่ยวลงทันที....
สิ่งที่ปรากฎในกระจกเงาโคตรน่าเกลียดอ่ะ กูหรอเนี่ย? ผม รีบยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของตัวเองทันที กระพริบตาปริบสองปริบตามแบบฉบับของคนหน้าตาดี ก่อนจะโน้มตัวไปดูสภาพใบหน้าตัวเองใกล้ๆกระจก ความหล่อของกู แค่ร้องไห้ไม่ถึงห้านาที ไมมันโทรมงี้เนี่ยยย... สงสัยผมจะเล่นบทดราม่ามากเกินไป เอ่อ...ผมยังไม่ถูกเจ้าชายสอดอาวุธเข้ามาในตัวนะครับ สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นเป็นเพียงมารยาของผมเท่านั้นเอง และก็อย่างที่เห็นจากในความทรงจำของผมนั่นแหละ
...ส่วนฉากที่ผมพึ่งดราม่าไปนั้น...
...แบบว่า...
...ผมแค่ซ้อมไว้ก่อนน่ะครับ เผื่อของจริงผมจะได้ไม่เสียใจมาก คึคึ แต่ดูเหมือนว่ามันจะส่งผลต่อใบหน้าอันเยาว์วัยของผมมากไปแล้ว รับไม่ค่อยได้ไงไม่รู้ รู้งี้ไม่น่าเล่นเลยตู
เอาเป็นว่าผมคงต้องรีบล้างหน้าอาบน้ำแต่งตัวไปมหาลัยแล้วล่ะครับ แต่ก่อนอื่นก็ต้อง.....
.....................................
‘แน่ใจนะ’
‘เถอะน่า...กำหนดการมีแค่อาทิตย์เดียวเองนี่นา’
‘แล้วนายต้องช่วยงานอะไรบ้างล่ะ ยังไม่บอกพี่เลยนะ’
‘ก็...เป็นไกด์พาเที่ยว แค่นั้นแหละ’
‘.....จริง’
‘โอนิไม่เชื่อก็ยกเลิกงานผมสิ แต่ของที่ให้ไปแล้วไม่คืนนะ’
‘เฮ้ย!! เออๆๆ...ดูแลตัวเองด้วย’
‘ครับ บาย’
‘บาย’
เพราะรูปถ่ายนั่นเลยครับ ดินเนอร์อะไรนั่น เลยทำให้ผมต้องถูกสอบสวนจากพี่ทาอิแบบนี้ แต่เรื่องไรผมจะบอกความจริงล่ะ ไกด์...ผมไม่ได้เป็นเสียหน่อย และอย่าคิดนะ...ว่าผมจะยอมปล่อยให้เหตุการณ์ชวนเสียตัวนั่นผ่านเลยไป สาบานเลยว่าผมจะต้องเอาคืนอย่างสมน้ำสมเนื้อเลย...คอยดู เมื่อคืนนี้...ฉ่า...จะหน้าแดงทำไมวะกู ดีแค่ไหนแล้วที่เจ้าชายแค่ช่วยผมปลดปล่อยอย่างเดียว ถ้ามากกว่านั้น...จะตื่นเต้นแค่ไหนเชียวน้าาาาา...หึหึหึ
...แต่ฉากเลียน้ำของผมนั่นก้ออออ.....
...อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....
ใครก็ได้เอาความทรงจำส่วนนี้ออกไปทีททททททททททททททททท.....เหอะๆๆๆ ยอมรับว่าอึ้ง...อึ้งมากๆถึงมากที่สุด และ...เอ่อ...มันเซ็กซี่มากๆด้วย โอยยยยยยย...อยากได้ไปบอกใครเชียว แต่คนไรวะ ทำเอาผมเป็นขนาดนั้น แต่เหมือนเจ้าตัวจะแทบไม่มีอารมณ์อย่างว่าเลย สีหน้าเรียบนิ่งได้อีก
...ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...แล้วทำไมกูต้องอยากให้เค้ามีอารมณ์กระทุ้งกูด้วยวะ อ้ากกกกกกกกกกกกก...พอๆๆๆๆ ก่อนที่ผมจะบ้ามากไปกว่านี้
ป๊าดๆๆๆ!! ตบแก้มตัวเองทั้งสองข้างเบาๆ อย่าแรงกลัวเจ็บ เรียกสติตัวเองกลับเข้าร่างอย่างด่วนๆ
...อันที่จริงมันก็แปลกๆอยู่นะ จากข้อมูลที่ได้แม้จะหายากมากก็เหอะ ผมไม่น่ารอด!! แค่คิดก็ขนลุกแล้ว ลุกด้วยความตื่นเต้น คึคึ มันทำให้ผมคิดว่า...ตกลงนี่ใครเป็นรองเป็นต่อกันแน่วะ
เอาเป็นว่า...สิ่งที่บอกพี่ทาอิไปก็แอบมีส่วนจริงอยู่บ้าง เพราะเจ้าชายจะเอาผมไปเที่ยวด้วย และก็ดูเหมือนโปรแกรมการท่องเที่ยวพักผ่อนในเมืองไทยทุกอย่างจะถูกเปลี่ยนหมด เย็นวันนี้เราจะเดินทางไปเที่ยวเกาะทางใต้ของเมืองไทย เห็นว่าเป็นเกาะส่วนตัวของพระสหายของพระองค์
กำลังเพ้อได้ที่ ก็ต้อง....
“ทำหน้าเหมือนคนเพิ่งเสียน้ำเลย”
เฮือก!! นะ..น้ำ ความทรงจำเมื่อคืนแว่บเข้ามาทันทีเลยครับ
“ใคร! ใครเสียน้ำ” ขมวดคิ้วเลยกู ต้องรีบกลบเกลื่อนด้วยอาการโมโหครับ
“แหนะเข้าใจด้วย อะอะ แค่นี้ก็ทำเป็นโมโหนะ จริงป่ะเนี่ย” ผู้หญิงไรวะ อย่ามาทำหน้าล้อเลียนนะเว้ย คนมันเพิ่มผ่านมาสดๆร้อนๆก็ต้องเข้าใจบ้างดิวะ
“วู้ววว...ถ้าจริงคงไม่สบายตัวขนาดนี้หรอก นี่ๆๆๆๆ” กระแทกก้นขึ้นลงๆบนม้านั่งให้ดูเลยเอ้า!
“ฮ่าๆๆๆๆ พอแล้วหมวย” เจ้าสัวว่าพรางดึงหมวยเล็กลงนั่งเก้าอี้ด้วยกัน ก่อนจะยิงคำถามต่อ
“แล้วไมมึงโทรมแบบนี้วะ” คำพูดนั่นไม่เข้ากับสายตาวิบวับนั่นเลยว่ะ
“ก็...เมื่อเช้าดราม่ามากไปหน่อยน่ะ”
“หืม? เรื่องไรวะ”
“Hotarubi no mori e ”
“...!?...” อาการนี้ไม่ได้แปลว่าไม่เข้าใจนะครับ แต่ว่า...
“...เป็นไร?” ผมถาม เพื่อความกระจ่าง แบบว่าไม่อยากคิดไปเองไง
“ดูด้วยหรอ?” เจ้าสัวมันหรี่ตาเหมือนไม่อยากจะเชื่อครับ
“...ก็...นานๆที” อ้อมแอ้ม (โกหก) ตอบ
“โด่ววววววว ไอ้เราก็นึกว่าไม่ชอบ ฮ่าๆๆๆ...แล้วเป็นไง?”
“เศร้า” เค้นจากความทรงจำเมื่อนานมาแล้ว ขอร้องเพื่อน อย่าถามซอกแซกมากเพราะกูก็จำไม่ค่อยจะได้แล้ว
“เอาน่า...นานๆที” แปะๆ มันตบหัวผมครับ นี่คือการปลอบใช่มะ
“แต่หมวยชอบนะ แม้จะไม่สมหวังแต่ก็ได้มีความรัก” เพ้อแล้วหมวย แต่ก็ดึงความทรงจำของผมออกมาได้อีกติ้ดสองติ้ด
“ไม่ไหวว่ะ กูไม่ชอบความรักแบบนี้หรอก เศร้าเกิน อีกอย่างกูคงไม่มีง่ายๆด้วย” ผมบอก
“ของแบบนี้ใครจะไปรู้ บทจะมามันก็มาเองแหละ” หมวยยังพูดต่อ ก่อนจะเสริมด้วยปาร์ตี้ที่ตั้งแต่มาก็พึ่งจะเปิดปาก
“ใช่ๆ” แม่ง...มึงลืมปากไปไว้ไหนวะ ปกติพูดมากกว่านี้
“หืม...หรือมึงกำลังมีความรัก” ได้ทีจับผิดแล้วกู
“เฮ้ย!! ไม่ใช่กู!! ไอ้เจ้าสัวโน่น” แหนะๆ
“.......” เงียบ
ผมจึงหันไปหาเจ้าสัวก่อนจะ...
“...จริงง่ะ”
แปร๊ดดดดดดดดด.....หน้าแดงกระทันหันเลยเว้ย แบบนี้มันต้องซ๊วบบบบบบบ
“ป่ะ..เปล่า...” เฮ้ยๆ!! มันไม่ธรรมดาแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
“หืมมมมม?” ผมหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะจ้องตรงๆเพื่อกดดันเป้าหมายที่ยังหน้าแดงไม่เลิกพร้อมทำปากขมุบขมิบ และไม่เพียงแค่ผม...หมวยเล็กก็จ้องกดดันด้วยเช่นกัน
เจ้าสัวมองด้วยหางตาไปทางปาร์ตี้อย่างไม่พอใจอย่างแรง คึคึ มันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิดว่ะเพื่อน เพราะไอ้คนถูกมองมันก็มิได้รู้สึกรู้สาอะไรด้วยเลย นอกเสียจากเหยียดยิ้มเหมือนกำลังจะได้รับชัยชนะยังไงอย่างงั้น
...และแล้วมันก็คงทนต่อสายตาอยากเสือกของพวกผมไม่ไหว หึหึ
“ใครจะไปรักไอ้บ้านั่นลงวะ?” อันแน่โมโหกลบเกลื่อนเหมือนกูเลยมึง
“มึง!!...ผู้ชายหรอวะ” หมวยเล็กเบิกตาโตๆ ก่อนจะพูดภาษาพ่อขุนที่นานๆเจ้าตัวจะขุดมาพูดที
“ก็....ไรวะ” โหๆๆๆ ไม่รู้งานนี้ไอ้คนถูกต้อนจะหน้าแดงหรือหน้าซีดแล้วครับ ได้ทีผมก็เลยช่วย...
“ฮ่าๆๆๆๆ...ในที่สุดมึงก็แพ้เป็นคนแรก” ช่วยซ้ำเติมความอับอายและความพ่ายแพ้นั่น
“เชี่ย!! กูจะไปเรียนแล้ว”
“เฮ้ยเดี๋ยวดิ ฮ่าๆๆๆๆ...ใครวะ?” ผมถามปาร์ตี้ทันที หลังจากที่เจ้าสัวสะบัดตูดไปขึ้นคลาสเรียนซะงั้น
“ไม่รู้มัน” อ้าว...กูก็นึกว่ามึงจะรู้
“อ้าว”
“หมวยก็พยายามถามอยู่ แต่ก็นั่นแหละ...(ยักไหล่เบาๆ)...อย่างที่เห็น”
“ตกลงพวกมึงรู้หรือไม่รู้วะ”
“ตอนนี้ก็รู้พอๆกับมึงน่ะแหละ แต่ก่อนหน้านี้พวกกูก็แค่สงสัย” ปาร์ตี้เป็นคนแถลงไข ส่วนหมวยเล็กก็ทำเพียงพยักหน้าเออออ
“แต่กูว่านะ คนที่จะแพ้ไม่น่าจะเป็นเจ้าสัวว่ะ”
“หืม...? แล้วใครล่ะ”
“คิคิคิ” น่าเกลียดมาก ยายหมวยเล็ก
“หึหึหึ...มึงไม่รู้จริงหรอ?” หน้าตามึงตอนนี้ก็ชั่วร้ายมากบักปาร์ตี้
“อะไรของพวกมึง”
“.....”
ปาร์ตี้ไม่ตอบ แต่เอียงคอไปทางซ้ายนิดๆ ผมก็เอียงตามอ่ะนะ แล้วมันก็ยกมือขึ้นและใช้นิ้วชี้จิ้มๆไปที่ซอกคอที่เอียงไปทางใบหูของตนเอง ผมก็บ้าจี้ส่องดูว่ามันเป็นไร
“........” ผมขมวดคิ้วเล็กๆ ในขณะที่หมวยเล็กยิ้มกว้างๆ ก่อนจะจิ้มลงมาที่คอของผม
เชี่ย...!!
...ฉ่า....ผมรีบยกมือมาตะปบหูตัวเองทันที นี่!...ไอ้เจ้าชายบ้านั่น ทำรอยตรงนี้ด้วยหรอวะ เมื่อเช้าก็ว่าสำรวจดีแล้วนี่นา ก็นึกดีใจอยู่ที่มีเพียงร่องรอยตามร่างกายเท่านั้น ไม่คิดว่าจะมีแอบมาตรงนี้ด้วย ละ..แล้วพวกมันเห็นด้วยหรอวะ ไม่ๆๆๆๆ
“เอาผมลงหน่อยก็ไม่เห็นแล้วล่ะ” ด้วยความหวังดีจากหมวยเล็กครับ
...เออ...ก็เพราะผมบังนี่แหละกูเลยไม่ทันสังเกต แล้วพวกมึงเห็นได้ไงวะ!!
“กูก็จะไปเรียนแล้ว!!” ผมสะบัดเสียงใส่ กลบเกลื่อนด้วยอาการโมโหเหมือนเดิม
เอาล่ะ....ผมเข้าใจความรู้สึกของเจ้าสัวขึ้นมาทันทีทันใดเลย
....ไม่น่าเลยกู....
...เพราะเหตุการณ์ในตอนนั้นสินะ....
...เพื่อนในกลุ่มถึงได้ต้องหากิจกรรมเพื่อดึงตัวเองให้ออกมาจากความวุ่นวายทั้งหลายแหล่นี้....
...เฮ้อออออออออออ...
...นั่นแหละ ไม่ว่าจะเหตุการณ์เมื่อวานหรือวันนี้มันก็เหมือน...
....เพิ่งเริ่มต้นชัดๆ....
TBC
ทักทายทักทายยยยยยยยยย 
อดีตนั้นมักส่งผลต่ออนาคตเสมอ
แต่อดีตของทั้งสี่คนนี้...บอกได้คำเดียวว่า...ฮา...55555555555 (ระวังจีเนียซพาไปดราม่านะ คึคึคึ) 
แต่ก็นั่นแหละ ไว้จะเล่าให้ฟัง เล็กๆน้อยๆ...ในซอกหนึ่งของความเป็นเด็ก 
เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะเฉลยเรื่อยๆนะ บอกก่อนว่าเรื่องนี้หลากหลายอารมณ์มาก ทั้ง... 
และ 
และ 
และ 
และ 
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ทุกกำลังใจ 
Uri 
เอาล่ะรีๆแก้ๆ เอ๋...มันก็อันเดียวกันนี่หว่า
หัวข้อ: ^____^ ปาปารัสซี่กับเจ้าชาย ^____^ Up รูปที่ 13 เป้าหมาย ตอนจบ (2/2/57) (อ่าน 163362 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก