Beautiful hangover เมารัก [ตอนพิเศษ ช้าง : พิกเล็ต] หน้า ๕๐
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Beautiful hangover เมารัก [ตอนพิเศษ ช้าง : พิกเล็ต] หน้า ๕๐  (อ่าน 580786 ครั้ง)

buble_b

  • บุคคลทั่วไป
+ 1 วันนี้ฟินมากกกกได้คำตอบที่พอใจ
หมอมะรุมจัดหนักเอาแบบลืมเมียเก่าเลยคะฮาๆๆ
สปอยตอนหน้ามีncอั้ยยะมันกดบวกตรงนี้แหละฮาๆๆ
วันนี้พี่เสือค่อนข้างทำถูกใจเป็นหนุ่มชาวไร่แต่ไม่ได้โง่นะจ๊ะปาริน
งานนี้เชียร์พิกเลตให้ได้แม่เป็นหมอจ๊ะอินมากกก
รอตอนต่อไปนะคะขอบคุนนักเขียนด้วย :-[

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
สรุปว่าตอนแรก รักบังตาสินะ  :mew2:

ออฟไลน์ no.fourth

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
หมอมะรุมจะช่วยพี่เสือมั้ย??
รอจ้าาา

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
เฮ้อ!!! สงสารหมอมะรุมอ่ะ


ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
ไม่ถึงกับโง่  แต่ก็งั่ง และ ควายเรียกพี่นะ  แบบนี้อ่ะ


ผู้หญิงที่เลือกผู้ชาย มากกว่าลูกในไส้ตัวเองเนี่ย 
ขอถามพี่เสือหน่อยนะ  ว่า   ผู้หญิงแบบนั้น มันมีค่าตรงไหนให้จดจำอีกหรอ????

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
 :katai1:น้องมะรุมสู้

ออฟไลน์ jinjin283

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 934
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
มาม่าเบาๆอะ สงสารหมอมะรุม

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
เอิ่มมมม นี่ขนาดมาม่าเบา ๆ นะ

หึหึ อ่านปุ๊บอยากเตะพี่เสือกันเลยทีเดียว

พี่เสือ ไม่โง่ อ่ะดีแล้ว จะได้ไม่เจ็บอีก

ออฟไลน์ cheyp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-0
ก้อดีที่เสือยังรู้ตัวว่าคนเก่ามันไม่่ดี
ผ่านมันไปให้ได้นะ อยากให้กำลังใจหมอมะรุมมากๆๆๆ

ออฟไลน์ Arancia

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 463
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-2
จัดไปเลยคะหมอมะรุม เอาให้พี่เสือหลงรักหัวปักหัวปำไปเลย ยัยแพรวกลับบ้านไป๊

พี่เสือสู้ๆ รู้ว่าอยากลืมก็ง่ายขึ้นเยอะแล้วที่จะลืม เจ็บแล้วจำนั่นแลคือคน

รออ่านตอนต่อไปคะ ดีแล้วคะมาม่าไม่อืดมาก กำลังอิ่มพอดี

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ keinoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
ว๊ายย  พี่เสือมาแรงคร่าาาา!!!  >///<

ออฟไลน์ RELAXED

  • ทำไงได้ก็ Y มันเรียกร้อง
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0

ออฟไลน์ RELAXED

  • ทำไงได้ก็ Y มันเรียกร้อง
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0

ออฟไลน์ moodyfairy

  • สวย อร่อย ย่อยง่าย :)
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 693
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
รออออออออออออๆๆๆๆ  :katai5: :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ hongzaa

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-2
ฮือออออออออออ นึกว่าจะเข้าไม่ได้แล้วววววว
วันนี้มามั้ยคะ

ออฟไลน์ FlOriN

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
มาแสตนบายรอหมอมะรุม ><
จิมาไหมน้อออออ

ออฟไลน์ RELAXED

  • ทำไงได้ก็ Y มันเรียกร้อง
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
มาไหม๊น้าส์อาทิดนี้

ออฟไลน์ libra82

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-5
ตอนที่  ๑๘  คนเห็นแก่ตัว


    รู้อยู่เต็มอกว่าคำขอนั้นมันช่างเห็นแก่ตัวที่สุด...ทว่ามันเป็นสิ่งที่ตรงกับหัวใจมากที่สุดเช่นกัน เขายังลืมปารินไม่ได้ จะให้ลืมง่ายๆ ได้อย่างไรเวลาเกือบเจ็ดปีที่เขาทนรักเธอ ถึงตอนนี้เขาเริ่มจะแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่ยังผูกติดกับเธอมันอาจเรียกว่ารักได้ไม่เต็มปากก็ตาม เขาไม่สามารถอ่านสีหน้าของคนตรงหน้าได้แน่นอนว่ามันไม่ใช่ความยินดีหรือเต็มใจแต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่การปฏิเสธ ตากลมที่เหมือนลูกแก้วสีน้ำตาลคู่นั้นจ้องมาที่เขานัยน์ตาใสแจ๋วเหมือนเด็กมักจะฉุดให้เขาหยุดมองโดยไม่รู้ตัวเสมอ ไอ้หมอตัวเล็กมันจริงใจไร้จริตต่างกับใครอีกคนที่มักจะมองเขาด้วยแววตาอ่อนเชื่อมและเชื้อชวนเสมอ

   ใครจะด่าว่าเขามันเห็นแก่ตัวและเลวแค่ไหนเขาไม่สนใจ แต่เขาต้องการจะลบภาพปารินไปจากใจให้หมดจริงๆ แต่ลำพังหัวใจที่เพิ่งฟื้นจากความบอบช้ำมันมีกำลังไม่พอที่จะทำเองได้ และคนเดียวที่เขาคิดถึงคือคนในอ้อมแขนนี่เอง เขากำลังเรียนรู้คำว่าชอบที่จะพัฒนาไปถึงคำว่ารักอีกครั้งโดยมีคนๆ นี้ที่จะริเริ่มไปด้วยกัน

   “กูมันเห็นแก่ตัว มึงจะด่ากูก็ได้นะ แต่กูอยากให้มึงช่วยกูจริงๆ ถ้าไม่ใช่มึงกูทำไม่ได้หรอก”

   “ทำไมล่ะ” คนตาใสถามกลับ มือยังประคองไม่ปล่อยทิ้งพลางใช้นิ้วเกลี่ยที่แก้ม

   พศินแค่นยิ้มเอียงหน้าใช้ริมฝีปากจูบที่กลางมือนุ่มเบาๆ “กูชอบมึงไง กูอยากให้มึงทำให้กูชอบมึงมากขึ้นอีก มากพอที่จะลืมคนอื่นได้ มึงทำได้ไหมมะรุม”

   “ไม่รู้ซิ ที่ผ่านมาฉันไม่ได้ทำอะไรเลย” วรทย์ตอบอ้อมแอ้ม แก้มใสแดงแล้วแดงอีกเพราะคนตัวใหญ่เปลี่ยนจากจูบละมุนที่กลางฝ่ามือเป็นไล่งับปลายนิ้วเรียวแทน อยากจะดึงหนีแต่มือไม้มันอ่อนไปหมดปากร้อนๆ กลับลิ้นชื้นแฉะสร้างความปั่นป่วนที่ช่องท้องได้ดีกว่ายาถ่ายเสียอีก

   “มึงทำ” เสียงใหญ่แหบพร่าบอก ตาคมยิ่งกว่าใบมีดโกนช้อนมองใบหน้าน่ารัก

   “ทำอะไร”

   “มึงทำให้กูร้อนไปหมดตอนที่อยู่ใกล้มึง มึงก็แค่ทำให้กูร้อนกว่าเดิม”

   “ฉัน..ปะ..เปล่าทำสักหน่อย” ดวงหน้าเรียวแต่แก้มเปล่งน่าจับฟัดก้มหนีสายตา ชายหนุ่มใช้หัวแม่มือดันคางมนขึ้นอีกนิด ฉวยโอกาสตอนที่คนตัวเล็กเผลอก้มลงปิดปากรูปกระจับสีสดนั่น แค่เจ็ดวันแค่ร้อยกว่าชั่วโมงแต่เขาคิดถึงมันเหลือเกิน อยากกอดอยากพูดอยากอธิบายเพราะอยากให้มันเข้าใจ

   กลีบปากอิ่มหวานฉ่ำเหมือนเคย มันเผยอปากนิดๆ เพื่อเปิดร้อนรับจูบที่ลึกซึ้งกว่านี้ หัวทุยสวยได้รูปเอียงเล็กน้อยปรับองศาให้เข้าที่ ปากบอกว่าไม่ได้ทำอะไรแต่พฤติกรรมของมันตรงกันข้ามทุกอย่าง แค่มันทำตัวอ่อนเอนเข้าเบียดตัวเขาทั้งร่างก็ร้อนเหมือนโดนไฟนาบแล้ว เมื่อก่อนเขาคิดมันจะเป็นเพราะห่างเรื่องอย่างว่ามานานแต่เอาเข้าจริงๆ เขากลับไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงหรือผู้ชายไหนอีกเลยนอกจากไอ้มะรุมตัวขาวแสนหอมคนนี้เท่านั้น

   พศินสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวไล้ดูดดึงหยอกล้อพัวพัน มือสอดเข้ารัดเอวบางความเหนื่อยล้าจากการมุ่งทำงานทั้งวันทั้งคืนแทบจะหายไปเมื่อได้เจอหน้าของคนๆ นี้ พวกเขาผลัดกันป้อนจูบหวานฉ่ำซาบซ่านอยู่เนิ่นนาน ต่างฝ่ายต่างถ่ายทอดความคิดถึงที่มากจนถึงโหยหาให้กันและกันรับรู้ ทั้งคู่รู้ใจตัวเองแน่ชัดแล้วว่าคำว่าชอบนั้นมันน้อยเกินไปกับสิ่งที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ปลายนิ้วหยาบไล้เบาๆ ที่บั้นเอวก่อนที่จะกางฝ่ามือจนเต็มแผ่นหลังบาง ออกแรงรั้งให้ร่างเล็กเข้ามาประชิดตัวเองมากขึ้นบดเบียดสะโพกแถวๆหน้าขาทั้งร่างกายตื่นเร้าด้วยความต้องการ

   ชายหนุ่มผลักร่างของหมอหนุ่มลงบนเตียงที่อยู่ใกล้ๆ เขากางมือคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ชั่ววินาทีที่ผละจูบออกเขาได้พิจารณาดวงหน้าน่ารักอีกครั้ง วรทย์ดูน่าปรารถนามากกว่าเดิมเสียอีกในยามที่อารมณ์พุ่งพล่านเช่นนี้ แก้มซับสีเลือดริมฝีปากเผยอเชื้อชวนโดยไม่ตั้งใจ ดวงตาหรี่ปรือปรอย มือใหญ่ช่วยปัดเส้นผมที่ปรกหน้าผากแล้วกดจูบหนักๆ อยู่หลายครั้ง ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากไปทั่ว ทั้ง คิ้ว เปลือกตา จมูก แก้มใสและหยุดที่ปากอิ่มสีสดอีกครั้ง มือที่ใช้พยุงกายไม่ให้กดทับจนอีกฝ่ายหายใจไม่ออกค่อยๆ ผ่อนลง กระทั่งทั้งสองร่างแนบชิดกันพศินก็สอดมือเข้ามาด้านใน ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเนื้อดีออกรังดุมยังไม่ทันจะหลุดจากกันหมดเขาก็สอดมือเข้าไปสัมผัสเนื้อเนียนเสียแล้ว ผิวกายลื่นและอุ่นด้วยเลือดเนื้อเต็มไปด้วยชีวิตชีวามันเข้ากันได้ดีกับมือสากราวกับกรรมกรอย่างเขานัก

   เขาปล่อยกลีบปากที่บวมเจ่อเป็นอิสระแต่ก่อนจะไปยังไม่วายกัดเบาๆ ที่ริมฝีปากล่างด้วยความมันเขี้ยวไม่ได้ เจ้าตัวเริ่มส่งเสียงที่เขาชอบเป็นระยะๆ โดยเฉพาะตอนที่นิ้วมือของเขาหมุนวนอยู่ที่ยอดอดเม็ดเล็กๆ นั่น พศินกดริมฝีปากไปตามแนวลำคอผิวกายที่หอมไปทุกพื้นที่ทำให้เขาอดหยุดแล้วขบเม้มฝากฝังร่องรอยไว้ไม่ได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไม่ใช่พวกชอบแสดงความเป็นเจ้าของแท้ๆ แต่กลับคนนี้เขาอยากจะตรีตราจองและประกาศให้ทุกๆ คนรู้ว่ามันเป็นของเขา

   “อือ”

   เสียงหวานครางสูง เมื่อเขาหยุดริมฝีปากที่แผ่นอกบาง ลิ้นชื้นเกี่ยวตวัดเอาเม็ดทับทิมเม็ดเล็กไว้ในปากก่อนจะดูดดุนเหมือนทารกรองขอน้ำนมจากอก วรทย์บิดตัวเร่าแต่ไม่ได้ถอยหนีซ้ำบางจังหวะยังหยัดหน้าอกขึ้นเพื่อให้เขาชิมความหวานให้ถนัดถนี่มากยิ่งขึ้นด้วย เพียงไม่กี่อึดใจเม็ดทับทิมก็หดเกร็งแข็งอยู่ใต้ลิ้นของเขา ส่วนอีกข้างเขาก็ไม่ได้ปล่อยให้มันเดียวดายนิ้วชี้และหัวแม่มือช่วยกันเขี่ยดึงเบาๆ สร้างความเสียวซ่านไปอย่างเท่าเทียมกัน

   เมื่อพอใจกับการดื่มด่ำกับหน้าอกขาวเขาก็ย้ายจุดสัมผัส มือเข้ามาช่วยจัดการเสื้อผ้าอีกครั้งเสื้อเชิ้ตสีอ่อนของมันถูกผลักไปอยู่ด้านข้าง ปากสีเข้มเลื่อนไปที่หน้าท้องเนียนที่ไม่ได้แห้งแข็งจนเหมือนคนขาดสารอาหารแต่ก็เห็นช่วงเอวที่คอดลงไปมันขยับขึ้นลงในจังหวะหนักหน่วงตามสภาพอารมณ์ของเจ้าตัว พศินมือสั่นตอนที่ดึงเข็มขัดสีน้ำตาลออกจากห่วงมันสั่นยิ่งกว่าเดิมเมื่อต้องปลดตะขอและรูดซิปกางเกงสแล็คสีเข้ม หัวใจเขาเต้นระรัวมองเรียวขาขาวที่ปราศจากขนยุบยับแบบผู้ชาย ขาของวรทย์เนียนเรียบเสมอกันคงเป็นเพราะเจ้าตัวไม่ค่อยได้ใส่กางเกงขาสั้นแต่เรื่องขนหน้าแข้งที่แทบจะไม่มีให้เห็น เขาไม่รู้ว่ามันโกนเหมือนที่พวกผู้หญิงทำกันหรือเปล่า เขาเลิกสนใจเรื่องส่วนตัวของอีกคนแล้วจับขาขาวๆ ชันขึ้นโดยแทรกกายไปในระหว่างท่อนขา กดริมฝีปากจูบเบาๆ ที่หัวเข่าแล้วไล่จนไปถึงต้นขาขาวด้านใน ตาดีๆ ของเขาเห็นบางสิ่งกระตุกอยู่ภายใต้ชั้นในสีขาว

   “อื้อ นายเสือ”

   เขาเหลือบตามองใบหน้าหวานที่แดงซ่านลามมาถึงคอ วรทย์ซุกหน้ากับหัวไหล่ตัวเองริมฝีปากขมเม้มจนน่าเป็นห่วงว่าจะเป็นห้อเลือด ชายหนุ่มหลุบตามองกลับมาที่เดิมก่อนจะก้มหน้าชิดกับส่วนกลางลำตัวที่กำลังตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆ เขาถูมือไปตามแนวยาวเนื้ออุ่นแผ่ผ่านเนื้อผ้ามาสู่ด้านนอก พศินกดจูบมันทั้งที่ยังมีผ้าขวางกั้นลิ้นสากลากไปมาหยุดหยอกเย้าที่ส่วนปลายอยู่พักใหญ่ วรทย์ดิ้นเร่าสองขากางแล้วหุบเข้า สะโพกยกขึ้นเสียดสีกับหน้าของเขา ปลายนิ้วเกี่ยวเอาอาภรณ์เนื้อบางออกให้พ้นทางแล้วรูดมันทิ้งไปที่ปลายเตียง สัดส่วนสีสดตั้งอยู่กลางลำตัวอย่างน่ามอง ทั้งสีและขนาดน่ารักเหมือนเจ้าของไม่มีผิด

   “อ๊ะ นะ..นายเสือ อ๊า”

   ชายหนุ่มครอบริมฝีปากลงบนความร้อนจัดอย่างไม่นึกรังเกียจ ใช้ลิ้นลากไล้ไปตามความยาวค่อยๆ เพิ่มจังหวะจากเนิบนาบเป็นรัวเร็ว พอใจยิ่งนักกับเสียงครางที่สูงทั้งหวาน สะโพกเล็กขยับเคลื่อนไหวอยู่อย่างไม่เป็นสุข เขาใช้มือช่วยรูดรั้งด้วยอีกแรงจนความอดทนของวรทย์เกือบหมดลงเขาก็หยุดทุกอย่าง

   พศินยันกายขึ้นจากหน้าขาขาวใช้หลังมือปาดน้ำหวานที่ติดตามปากตามจมูกออก เขาถอดเสื้อยืดตัวเก่าออกทางศีรษะอย่างรวดเร็วตามด้วยกางเกงยีนส์และชั้นในไม่ถึงนาทีร่างกายก็เปลือยเปล่า ชายหนุ่มขยับไปที่ใบหน้าน่ารักที่ยังอยู่ในห้วงอารมณ์พิศวาส แค่เขายกสะโพกให้เท่านั้นวรทย์ก็รู้หน้าที่โดยไม่ต้องสอน มือเรียวข้างหนึ่งคว้าสะโพกเขาเอาไว้แล้วใช้ริมฝีปากอ่อนนุ่มครอบครองตัวตนของเขาเหมือนที่เขาทำให้ดูเป็นตัวอย่างเมื่อครู่ ชายหนุ่มครางต่ำๆ ในคอ พอกับความนุ่ม อุ่นชื้นจากโพรงปากหาน วรทย์ยังไม่ประสานักแต่ก็ทำได้ดีทีเดียว เขาครางดังขึ้นอีกเมื่อปลายลิ้นมันหยุดที่ส่วนปลายแล้วไล้เบาๆ เขาตอบแทนความน่ารักของคุณหมอตัวหอมด้วยการยื่นมือไปช่วยรูดรั้งสัดส่วนที่ยังตั้งอยู่ให้

   “อื้ม อื้อ”

   วรทย์เสียจังหวะไปบ้างตอนที่เขาเผลอใช้มือหนักไปหน่อย เขารู้สึกถึงขนาดของตัวเองที่ใหญ่โตคับปากสีสวยนั่น ชายหนุ่มสูดปากด้วยความเสียวเสียดแล้วก็ต้องรีบถอนตัวออกมาก่อนที่ทุกอย่างจะจบที่ปากนั่น เขายังมีเรื่องเห็นแก่ตัวอยู่อีก เขาอยากจะรักมันข้างในไม่ใช่จวนเจียนเหมือนที่ผ่านมา

   “ไม่ไหวแล้วว่ะ”

   เจ้าของปากนุ่มเอนกายลงไปนอนตามเดิม กลีบปากอิ่มเป็นสีสดปลั่งจนเขาอดใจที่จะเข้าไปฉกฉวยความหวานอีกครั้งไม่ได้ โลมลิ้นเกี่ยวพันพอให้อีกคนสะท้านก็ปล่อยให้หายใจหายคอ ชายหนุ่มลดกายไปที่เดิมแทรกลำตัวใหญ่หนาของตัวเองไปที่ระหว่างขาเรียวที่ยกตั้งชัน เขาสังเกตเห็นนิ้วเท้าขาวจิกลงกับเตียง วรทย์คงทั้งประหม่า หวาดหวั่นแต่ก็ยังยอมให้เขาได้ทำตามใจ เขามันคนเห็นแก่ตัวแต่อีกคนกลับยอมอย่างง่ายดายอย่างที่มันว่านั่นแหละมันไม่ได้ทำอะไรเลยแค่อยู่เฉยๆ เขาก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ชอบมันจนจะบ้า ริมฝีปากสีเข้มของเขาพรมจูบไปที่ดวงหน้าเนียนไล่ลงมาที่ซอกคอนุ่มหอมกรุ่น หัวไหล่ลาดแล้ววกกลับไปที่ไหปลาร้าต่ำลงไปที่แผ่นอกบางใส ไอ้มะรุมของเขามันขาวจนเห็นเส้นเลือด แค่จูบแรงๆ ตัวมันก็ขึ้นรอย หากพรุ่งนี้เนื้อตัวมันมีรอยประทับจะโทษเขาอย่างเดียวไม่ได้ต้องโทษที่มันผิวบางเกินไปด้วย

   ลิ้นสากลากไล้ที่ยอดอกแข็งเขม็งอีกครั้ง ดูดและทิ้งความเปียกชื้นแล้วขณะเดียวกันมืออีกข้างก็เลื่อนต่ำไปที่สัดส่วนร้อนฉ่ารูดรั้งให้อีกคนเผลอไผล ร่างน้อยผวาตัวเป็นระยะหน้าท้องเกร็งจนมองเห็นกล้ามเนื้อขึ้นมาบ้าง ใช่แต่ไอ้ตัวเล็กนี่จะเสียวคนเดียวที่ไหนเขาเองก็จวนจะไม่ไหวอยู่รอมร่อแต่ไม่อยากหักหาญน้ำใจจึงจำเป็นต้องอดทนอดกลั้นและสาบานต่อหน้าหลอดนีออนเก่าๆ ดวงนี้ว่าต่อให้แผ่นดินไหววันนี้เขาจะต้องเป็นเจ้าของไอ้มะรุมโดยสมบูรณ์ให้ได้ นิ้วร้อนลากผ่านลำกายสีสดเลยไปด้านหลัง ช่องทางปิดแน่นสนิทราวกับจะไม่มีสิ่งใดลอดผ่านเข้าไปได้ เขาเคยร่วมรักกับเพศเดียวกันก็จริงแต่มันไม่ใช่เรื่องยากธรรมชาติของร่างกายจะสอนไปเอง เขากดนิ้วไปตามรอยจีบหุบแน่นนั่นเบาๆ มันแห้งเกินไป แถมเขาไม่มีสารหล่อลื่นใดๆ มาช่วย

   “อะ อือ ละ..โลชั่น”

   คนใต้ร่างบอกกระท่อนกระแท่น คิ้วหนายกสูงคล้ายสงสัยแต่ชั่วประเดี๋ยวก็นึกออก วรทย์คงกลัวเจ็บแล้วเจ้าตัวก็ไม่มีพวกเจลหล่อลื่นหรือถุงยางไว้ติดตัว การใช้โลชั่นน่าจะช่วยได้ไม่น้อย พศินผละไปหาโลชั่นที่ว่านั่นแล้วก็พบมันตั้งอยู่หลังตู้เสื้อผ้าชายหนุ่มหยิบมันมาทั้งขวดแล้วกดหัวปั๊มเทมันเกือบเต็มฝ่ามือชโลมไปที่ท่อนขาเรียวก่อนส่วนที่เหลือป้ายไปที่ทางด้านหลังที่ปิดแน่น

   ไอเย็นๆ ของโลชั่นทำให้ร่างเล็กสะดุ้งและสะท้าน สะโพกมนยกขึ้นจากพื้นเรียวขาแยกจากกันเล็กน้อย จีบที่หุบปิดตอนนี้ผ่อนลงจนเกือบจะอ่อนนุ่มปลายนิ้วหยาบกดคลึงเบาๆ ไปรอบด้านกระทั่งแน่ใจว่ามันจะเปิดรับสิ่งแปลกปลอมได้ พศินกัดฟันสอดนิ้วเข้าไปด้านในไอร้อนภายในโอบอุ้มรอบด้าน เขาได้ยินเสียงวรทย์ครางเสียงแหบแต่ยังไม่ได้คำที่บอกว่าเจ็บ ชายหนุ่มได้ใจดันนิ้วเข้าไปเรื่อยและลองหมุนควานเคยได้ยินมาว่าร่างกายของผู้ชายมันมีจุดกระสันอยู่ภายใน ถึงจะเห็นแก่ตัวแค่ไหนเขาก็ยังอยากทำให้ไอ้มะรุมตัวหอมมันมีความสุข ช่วงจังหวะหนึ่งที่ปลายนิ้วหมุนอยู่ด้านใน ร่างน้อยผวาและครางเสียงแหลมเขามั่นใจว่าได้พบจุดนั้นแล้ว ลองกดบริเวณนั้นซ้ำๆ คราวนี้อีกฝ่ายร้องไม่หยุด

   “อื้อ อ๊ะ ตรงนั้น อา อื๊อ”

   จากนิ้วเดียวเพิ่มเป็นสองและสามเพราะช่องทางที่ปิดมันคลายตัวจากกันและขยายตามสิ่งที่สอดเข้าไปได้ เขาต้องข่มความต้องการที่ไหลมารวมอยู่ที่เดียว เจ้าเสือน้อยมันโหยหาที่จะเข้าไปในนั้นแทบขาดใจ

   “จะเข้าไปแล้วนะ อย่างเกร็งเข้าใจไหม”

   พศินกระซิบชิดใบหูเล็กเขาถอนนิ้วออกจากความร้อน แล้วจับขาขาวแยกออกกว้างกว่าเดิมก่อนจะประคองตัวตนที่ร้อนและแข็งขืนของตัวเองจดจ่อกับปากทางเล็ก ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นคนๆ นี้ก็จะเป็นของเขาแล้ว เขาค่อยๆ กดส่วนปลายเข้าไปแต่เพราะขนาดที่ใหญ่กว่านิ้วทั้งสามมันทำให้ทุกอย่างดูยากกว่าที่คิด เขากัดฟันจนแทบจะหักอยากจะสวนเข้าไปเสียให้สิ้นเรื่องแต่ถ้าอย่างนั้นวรทย์ต้องเจ็บมากแน่ๆ เขาอยากจะสร้างความประทับใจมากกว่าหวาดกลัว

   “เจ็บ”

   เสียงหวานร้องบอก พศินก้มลงไปหาริมฝีปากบวมเปล่งอีกครั้งกดจูบหนักๆ พร่ำบอกให้ร่างเล็กผ่อนคลาย ขณะที่พยายามดันกายเข้าไปด้านใน เขาไม่เคยใจเย็นขนาดนี้มาก่อนเหงื่อกาฬผุดเต็มกายชายหนุ่มถอนหายใจแรงเมื่อสามารถพาส่วนปลายเข้าไปได้สำเร็จ ผนังเนื้อร้อนโอบรัดจนปวดหนึบไปหมด แม้วรทย์จะไม่ได้เอ่ยปากไล่แต่ร่างกายมันปฏิเสธ

   “อย่าเกร็ง ชู่ว อีกนิดเดียวนะครับ มะรุมผ่อนคลายหน่อยไม่อย่างนั้นพี่เข้าไม่ได้”

   วรทย์ผวาเข้ากอดเขา โอบเรียวขาไว้ที่บั้นเอวเจ้าตัวพยายามทำตามที่เขาบอก แต่ความใหญ่โตที่บุกล้ำเข้าไปนั้นคงไม่ง่ายที่จะเลิกต่อต้านได้ เขาช่วยจูบดึงดูดความสนใจพร้อมๆ กับมือที่หยอกล้อที่ยอดอกและมะรุมฝักน้อย เจ้าตัวน้อยของเขาสั่นสะท้านร้องครวญกับการปรนเปรอเขาอาศัยจังหวะนั้นดันกายเข้าไปอีกนิด ฟังเสียงครางที่ดังแค่ในคอด้วยความฮึกเหิมในที่สุดทั้งตัวของเขาก็ฝากฝังอยู่ในร่างอีกคน พศินแช่กายอยู่ในนั้นรอให้อีกคนปรับสภาพกับความใหญ่โต จนแน่ใจว่าเขาสามารถขยับตัวจึงค่อยๆ ถอนกายออกมาจนเกือบสุดและกลับเข้าไปอีกครั้ง

(มีต่อ)

ออฟไลน์ libra82

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-5
การเคลื่อนไหวเนิบนาบแต่ล้ำลึก ร่างบางสะเทือนตามการเข้าหา วรทย์ครวญไม่หยุดแต่ไม่ต้องห้ามเขาเห็นน้ำตาหยดเล็กที่หางตาสวย ชายหนุ่มก้มลงไปจูบซับแล้วกระซิบปลอบ

   “ไม่เป็นไรนะ เก่งมากเลยมะรุมของพี่”

   คนเก่งของเขาพยักหน้าเร็วๆ สองมือสองขาโอบเขาไปไว้ทั้งตัวเหมือนลูกลิงไม่มีผิด ชายหนุ่มกระทั้นสะโพกเร็วและหนักขึ้น พอใจกับการดูดรัดในนั้น วรทย์คับแน่นเหลือใจเขาเสียวจนขนลุก มือใหญ่โอบร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตักโดยที่อีกฝ่ายยังกอดคอแน่นอยู่อย่างนั้น เขาสวนสะโพกขึ้นมือนุ่มยิ่งกอดแน่นกว่าเดิม ครางระงมกับความเสียวที่มีมากกว่าเจ็บทั้งโลชั่นกลิ่นหอมและน้ำจากภายในช่วยให้การขับเคลื่อนเป็นไปได้ง่ายขึ้น เขาเอนกายลงเป็นฝ่ายลงไปนอนบนเตียงบ้างแล้วปล่อยให้เจ้าตัวเล็กนั่งทาบทับอยู่ด้านบน ไม่ใช่อยากจะเอาเปรียบแต่อยากมองหน้าที่เต็มอารมณ์ของมันต่างหาก

   ใบหน้าใสแดงเรื่อ น้ำตาที่เพิ่งจูบซับรื้นขึ้นอีกแล้ว ปากอิ่มบวมเจ่อเผยอครางเป็นระยะๆ เส้นผมสีอ่อนชื้นเหงื่อมันปลิวไปมาตามการสะบัดของเจ้าตัว มือนุ่มยันที่หน้าอกของเขาแหงนหน้าซึมซับความเสียวเต็มที่

   “อ๊า จะไม่ไหว อื้อ เบาๆ หน่อย”

   ปากร้องบอกแต่สะโพกเล็กกลับกดทับในทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าหา พศินเอื้อมมือไปจับเอวเล็กคอยกำกับจังหวะให้อีกคนทำในจังหวะที่สอดคล้องกัน ตาเขาพร่ามัวไปหมดตอนที่มองคนด้านบนกระเด้งตัวสอดรับเขาสีหน้าเหยเกกึ่งสุขสมกึ่งทรมานน่ามองยิ่งนัก วรทย์ในยามนี้ทั้งเซ็กซี่และเย้ายวนยิ่งกว่าคู่ขาคนไหนๆ ของเขา หัวสมองของเขามีแต่ภาพของผู้ชายตัวเล็กนี่เต็มพื้นที่อยากจะกลืนกินให้มากกว่านี้ รุนแรงมากกว่าและฝังลึกให้แนบแน่นมากกว่านี้ มือหนากุมเอวบางแล้วสวนสะโพกเร็วรัวฟังเสียงอีกฝ่ายครวญครางด้วยใจระทึก เขาเสียวเสียดไปทั่วท้อง คำรามแหบพร่าเสียงเหมือนสัตว์ป่าไม่มีผิด

   “สะ เสือ อื้อ เบา อ๊ะ จุก”

   ตัวตนของเขาผ่านเข้าไปล้ำลึกแต่ยิ่งลึกมันก็เหมือนยิ่งถูกดูดกลืน ชายหนุ่มพลิกร่างเล็กลงเบื้องล่างยกขาเรียวพาดหัวไหล่หนาของตัวเองแล้วโหมสะโพกใส่ทางรักหวานฉ่ำชื้นแฉะนั่นโดยไม่มีจังหวะ มือก็รูดรั้งอีกคนไปด้วย วรทย์ครางเสียงหวานเกลือกหัวไปบนเตียงนอนที่ยับย่น มือขาวจับต้นแขนเขาไว้จิกเล็บลงบนผิวเพื่อบอกถึงอารมณ์ที่เผาไหม้ของตัวเอง

   “อา อีกนิดเดียว มะรุม แน่นชะมัด”

   เขาเดินหน้าอย่างไม่ผ่อนแรง ยิ่งเร็วเท่าไรช่วงเวลาแห่งการปลดปล่อยก็ใกล้เข้ามาเท่านั้น หนุ่มบ้านไร่คำรามรักความอบอุ่นที่ดูดรัดลำกายสุดใจ ในจังหวะที่กระแทกสะโพกใส่คนตัวเล็กกายเล็กในมือก็กระตุกมันสั่นและปลดปล่อยเอาน้ำนมสีขุ่นออกมา เขามองตามสายน้ำที่พุ่งสูงและไปตกที่หน้าท้องเนียนและหน้าอกบาง บางส่วนไหลเปื้อนมือเขายังไม่หยุดมือรูดมันจนสุดเรียกเอาเสียงร้องหวีดแหลมซ้ำแล้วซ้ำเล่า วรทย์ตอดรัดเขาแน่นกว่าเดิม แล้วก็ต้องกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเขาเดินทางมาถึงสุดปลายทาง

    “อา”

   “อ๊ะ สะ..เสือ อ๊า”

   ร่างน้อยผวาขึ้นกอดคอเขา น้ำที่มาอารมณ์พุ่งเข้าหาผนังเนื้ออ่อนเขาหลับตาแน่นเกร็งตัวปล่อยสายธารอุ่นในนั้น ช่วงเวลาแห่งการปลดปล่อยยาวนานตามปริมาณที่มาก เขาแช่กายซึมซับความสุขสมเต็มที่ กระทั่งแน่ใจว่าจะไม่มีอะไรออกมาอีกถึงได้ค่อยๆ ถอนกายจากความร้อนชื้นนั่น เมื่อส่วนเชื่อมต่อหลุดจากกันวรทย์ก็ครางอีก เขามองร่องรอยแห่งพายุอารมณ์ส่วนที่รองรับความใหญ่โตที่ยังไม่ลดขนาดลงนั้นบวมแดงอย่างสงสารแต่ก็น่ากลับเข้าไปลิ้มลองอีกครั้งเช่นกัน

   พศินประคองกอดร่างเล็กไว้แนบอก กดจูบเบาๆ ที่ขมับชื้นเหงื่อ กลิ่นไอแห่งอารมณ์คลุ้งไปทั่วมันไม่ได้สะอิดสะเอียนตรงกันข้ามกลับกระตุ้นให้ร่างกายตื่นเร้าอย่างคนไม่รู้จักอิ่มเอมในรสกามา

   “เจ็บไหม”

   หัวเล็กสั่นเบาๆ  แก้มแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ “เหนื่อย”

   “มะรุมน่ารักมาก”

   “ลืมหรือยัง” อีกคนกระซิบถาม ลมหายใจยังกระชั้นร่างกายอ่อนปวกเปียกจนเขาต้องกอดกระชับไว้ ไอ้เสือน้อยทำท่าจะอหังการขึ้นอีกรอบ

   “ลืมอะไร”

   “ลืมผู้หญิงคนนั้น” เสียงถามแผ่วลง ก่อนจะซุกหน้าลงกับอกของเขา พศินกดยิ้มมุมปากดวงตาพราวเจ้าเล่ห์

   “อีกสักสี่รอบก็น่าลืมๆ ได้บ้าง มะรุมไหวหรือเปล่าล่ะ”

   ที่อกเจ็บจี๊ดเพราะโดนหยิก ได้ยินคุณหมอตัวหอมพึมพำว่ารอบเดียวก็จะช้ำในตายอยู่แล้ว หนุ่มบ้านไร่หัวเราะเบาๆ ก้มลงจูบที่กระหม่อมเล็ก ก็อยากจะถนอมให้มากที่สุดแต่ความต้องการมันหยุดง่ายๆ ได้ที่ไหนกันมิหนำซ้ำอีกฝ่ายยังน่ารักน่าฟัดไปทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างนี้จะพอง่ายๆ ได้อย่างไรกัน แค่นึกถึงความอบอุ่นและคับแน่นนั่นไอ้เสือก็คึกคักขึ้นง่ายๆ

   “ขออีกรอบนะ มะรุมน่ารักพี่ทนไม่ไหว”

   “อื้อ เดี๋ยวก่อน” มือขาวยันหน้าของเขาไว้ก่อนที่จะได้จูบที่ปากอิ่ม เขาเลิกคิ้วมองหน้าที่แดงจนแทบจะระเบิดได้ของอีกฝ่าย “หะ..ห้ามเรียกฉันว่ามึงอีกนะ”

   พศินคลี่ยิ้ม กดจูบที่มุมปากหวานกระซิบบอกเบาๆ “ได้ซิครับ มะรุมของพี่”

………………………..


    “ป่วย! ป่วยได้อย่างไรเมื่อวานยังดีๆ อยู่เลย”

   “รักษาไปเถอะน่า มึงจะพูดมากทำไมวะไอ้หน้าวอก”

   ตาเรียวแต่คมจ้องไอ้คนไม่แปลกหน้าแต่แปลกถิ่นเขม็ง ความแปลกใจระหว่างการปรากฏตัวของมันกับอาการป่วยโดยไร้สาเหตุของวรทย์มีพอกัน แต่เขาห่วงคนป่วยมากกว่าใบหน้าอ่อนใสซีดเซียวแต่ริมฝีปากสดปลั่ง ดูจากภายนอกไม่น่าเป็นห่วงเท่าไรจากการประเมินคร่าวๆ ว่าน่าจะเป็นไข้ แต่มันเพราะอะไรกันล่ะเขามั่นใจว่าเมื่อวานวรทย์ไม่ได้ออกตากฝนหรือน้ำค้างที่ไหน แถมทำท่าจะนอนเลยหลังจากที่เขาออกจากห้องไป

   คิมหันต์ตวัดตามองหน้าไอ้หมาบ้าที่จู่ๆ ก็โผล่มา ความแปลกใจเปลี่ยนเป็นเอาเรื่อง เขาเชื่อว่ามันต้องมีส่วนทำให้วรทย์ป่วนแน่นอน คุณหมอตัวสูงยืดกายขึ้นเต็มความสูงกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรของตัวเอง แม้จะส่วนสูงจะไล่เลี่ยกันแต่ระดับความหนาอีกฝ่ายมีกว่าอย่างเห็นได้ชัด ทว่าเขามันไม่กลัวมันสักนิดยิ่งถ้าหากมันทำให้วรทย์ป่วยจริงๆ เขาจะเอาเรื่องมันจนให้ป่วยตามกันไปเลย

   “นายทำอะไรมะรุม”

   “หลายอย่าง หลายท่าด้วย” ไอ้เสือเล่นคำ แถมยังกำกวมชวนต่อยปากอีกด้วย

   หน้าเขาร้อนผ่าวด้วยความโกรธ สาบานได้ว่าเห็นแววภูมิใจในดวงตาของมันด้วย เขาไม่กลัวสักนิดตอนที่ยื่นมือไปกระชากคือเสื้อยืดเก่าๆ ของมัน

   “มึงพูดให้ดีๆ นะ มึงทำอะไรมะรุม!”

   “ไอ้สัตว์เอ๊ย! รักษามันก่อนแล้วกูจะบอก”

   แววตาที่ไม่ได้หมายจะเอาเรื่องคืนแต่มันกลับมองไปที่ร่างเล็กทำให้ความโกรธลดระดับลง เขาปล่อยมือจากคอเสื้อยืดเนื้อย้วยของมันแล้วผละไปหาคนป่วย คุณหมอที่ดันมาป่วยแทนนอนหายใจผะแผ่วอยู่บนเตียงของตัวเองเขาใช้หลังมือแตะที่หน้าผาก อุณหภูมิไม่ได้สูงมากจนน่าเป็นห่วงแต่ก็ต้องเช็ดตัวให้ร่างกายเย็นลงเขาสั่งให้ไอ้ตัวใหญ่ยืนเกะกะห้องไปหาผ้าหาอ่างน้ำมา มันยืนลังเลหันรีหันขวางคงเพราะหยิบจับอะไรไม่ถูกอยู่พักใหญ่แล้วก็วิ่งตึงตังลงบันไดไป คิมหันต์ถอนหายใจเบาๆ ปัดผมที่ปรกหน้าผากเนียนออก พอเห็นหน้าซีดๆ กับเหงื่อที่ซึมออกมาเรื่อยๆ ก็อดสงสารไม่ได้

   ไอ้เสือตัวใหญ่วิ่งกลับขึ้นมาพร้อมกับขันพลาสติกในห้องน้ำและผ้าขนหนูสีขาวแสนสะอาดของเจ้าของห้อง มันวางลงบนโต๊ะทำงานที่ตั้งเยื้องๆ กับบานหน้าต่าง มันบิดผ้าชุบน้ำหมาดๆ แล้วส่งให้ สีหน้าของมันเป็นห่วงวรทย์ไม่น้อยไปกว่าเขา หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ

   เช็ดตัวกันอยู่พักใหญ่ไอร้อนในกายก็ลดลงจนเกือบจะเป็นปกติ อันที่จริงมันน่าจะเสร็จตั้งนานแล้วถ้าหากไอ้บ้าเสือมันไม่คอยขู่แง่งๆ ไม่ให้เขาเปิดผ้าออก ทำท่าหวงเหมือนหมาหวงกระดูกไม่มีผิดหวิดจะแลกหมัดกันอีกรอบพอคนป่วยครางเบาๆ ก็ผละจากกันแล้วมันก็ยอมให้เขาเช็ดตัววรทย์จนเสร็จ ระหว่างที่เอาผ้าเช็ดตัวเขาเห็นรอยแดงเป็นจ้ำมากมายทั้งแขน คอ หน้าอก และหน้าท้อง และเพราะไม่ได้เช็ดต่ำไปกว่าขอบกางเกงเลยไม่เห็นว่าไอ้รอยพวกนั้นมันมีอีกหรือเปล่า

   เขาไม่ใช่พวกไก่อ่อนไม่ประสาเรื่องบนเตียง มองออกทันทีว่ามันเป็นรอยอะไร บวกกับอาการป่วยของวรทย์เลยพอจะประติดประต่อเรื่องได้ ที่วรทย์ป่วยจนไข้ขึ้นและรอยบ้าๆ พวกนั้นมันเกิดจากไอ้เสือตัวใหญ่แน่นอน เขาทนเก็บความโกรธเอาไว้กระทั่งไอร้อนที่ผิวกายของคนป่วยทุเลาลง ปลายนิ้วคลี่ผ้าห่มคลุมร่างบอบบางที่ดูน่าสงสารกว่าเดิมเมื่อต้องมาป่วย ซ้ำสาเหตุมันยังสร้างความเจ็บปวดให้เขาอีกด้วย

   ร่างสูงลุกจากเก้าอี้ไม้แข็งๆ ที่นั่งอยู่มาร่วมชั่วโมง เขามองแผ่นอกที่สะท้อนขึ้นลงในจังหวะสม่ำเสมอความเป็นห่วงคลายลงไปมาก วรทย์มีแค่ไข้อ่อนๆ เท่านั้นนอนพักสักวันก็น่าจะดีขึ้น เขาโทรไปบอกพยาบาลให้ทำเรื่องลางาน ดีหน่อยที่ช่วงนี้ได้หมอมาจากโรงพยาบาลใหญ่เพิ่มขึ้นจึงไม่มีปัญหาเรื่องการสลับเวรนัก คิมหันต์หมุนกายออกจากห้องพักส่วนตัวของวรทย์ แต่ก้าวเท้าผ่านธรณีประตูเขาก็พบกับแผ่นหลังกว้าง ทันทีที่มีการเคลื่อนไหวร่างกายแข็งแกร่งนั่นก็หันขวับ ใบหน้าของมันมีคำถามที่เขารู้ดีว่ามันหมายความว่าอย่างไร

   “ดีขึ้นแล้ว” เขาตอบเบาๆ พลางดึงประตูปิด แล้วเดินให้ห่างจากห้องเพื่อไม่ให้เสียงหลุดเข้าไปรบกวนคนป่วย

   ดวงตาเรียวมองคนตรงหน้า ความสูงใหญ่ของอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้เขาหวาดกลัวแต่อย่างใด ความเครียดห่อหุ้มร่างกายไว้เหมือนเปลือกไข่ เขารู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าวรทย์ดันเกิดชอบไอ้บ้านี่ทั้งที่มันมีส่วนไหนให้น่าสนใจสักนิดถ้ามองในมุมของเขานายเสือก็เป็นแค่ผู้ชายตัวใหญ่ ผิวเข้มตาดุ อาจจะดึงดูดพวกผู้หญิงแต่สำหรับเพศเดียวกันเขาว่ามันน่ากลัวมากกว่าจะน่าพิศวาส เขาหย่อนขาลงจากบันไดไม้เก่า ยืนรอให้อีกคนเดินตามลงมา ไม่กี่อึดใจร่างสูงใหญ่ก็ลงมายืนประจันหน้า ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ

   “มึงมีอะไรกับมะรุมแล้วใช่ไหม” เขาถามตรงประเด็นแม้จะรู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่เขาก็ยังอยากได้ยินจากปากของมัน พศินพยักหน้ารับ

   คิมหันต์เหวี่ยงกำปั้นหลุนๆ เข้าไปที่เสี้ยวหน้าของอีกฝ่าย แรงปะทะที่ใส่เต็มที่ส่งผลให้ไอ้ยักษ์ปักหลั่นถึงกับเซไปหลายก้าว พอมันหันหน้ามาหมายจะเอาคืนเขาก็ปล่อยหมัดซ้ำลงไปที่เดิมอีกครั้ง ไม่สนใจว่ามันจะเจ็บตรงไหน รู้แต่ว่าในอกของเขามันเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า

   พศินผินหน้ากลับมาใช้หลังมือปาดเลือดที่มุมปาก เขายิ้มอย่างสาแก่ใจ ไม่ได้หวาดหวั่นว่ามันจะต่อยหน้ากลับแต่มันกลับทำแค่ทรงตัวกลับมายืนที่เดิมเท่านั้น  ตามันแข็งกร้าวมือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดโปนขึ้นรอบท่อนแขนใหญ่แต่มันไม่ได้กระโจนเข้ามาทำร้ายเขา ราวกับมันกำลังข่มความโกรธอยู่

   “มึงทำอย่างนั้นทำไม มึงมีเมียมีลูกแล้วไม่ใช่หรือไง”

   “มีแล้วก็เลิกแล้ว”

   “แต่เขาทำเหมือนอยากจะกลับมารีเทิร์น” เขาไม่เชื่อหรอกว่าไอ้เสือตัวนี้มันจะรักวรทย์หมดหัวใจจริงๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันชอบวรทย์เท่ากับเขาหรืออาณกรหรือเปล่า ท่าทางของมันดูยากยิ่งกว่าวรทย์เสียอีก “กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะจริงใจกับมะรุม”

   ตัวเขาลอยหวือจากแรกกระชาก คอเสือถูกดึงจนมันรัดรอบลำคอใบหน้าถมึงทึงของพศินอยู่ห่างไปไม่กี่คืบ ใกล้จนเห็นแววเกรี้ยวกราดในดวงตาที่ดุเหมือนหมาบ้าของมัน

   “กูไม่ได้ขอให้มึงมาเชื่อ” พศินพูดรอดไรฟัน “เพราะมันเป็นเรื่องของกูกับมะรุม”

   พูดจบประโยคพศินก็ปล่อยเขาให้ได้หายใจอีกครั้ง มือหนายกขึ้นเสยเส้นผมที่ยาวปรกหน้าปรกตาออกเขาเกลียดภาพลักษณ์ของมันพอๆ กับนิสัย พศินไม่มีส่วนไหนเลยที่เหมาะสมกับวรทย์ทั้งสกปรก เถื่อน ถ่อยไร้อารยะ ถึงจะฐานะพอใช้ได้ก็ตาม ทว่าคำพูดของมันสร้างเจ็บปวดอีกระลอกให้กับเขายิ่งนัก เขาเจ็บเพราะมันเป็นเรื่องจริง...มันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคนที่พึงใจต่อกันขณะที่ตอนนี้เขากลายสภาพเป็นแค่คนนอกไปแล้ว

(มีต่อ)

ออฟไลน์ ROCKLOBSTER

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-4
ว๋ายย..คนแรก :-[   ขอโทษที่ปาด มัวแต่ดีใจที่เห็นอัพ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-12-2013 20:37:09 โดย TOKIO HOTEL »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ saotome

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2

ออฟไลน์ ►MoNkEy-PrInCe◄

  • อินเตอร์ไลน์
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 726
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
แง่วๆ เสร็จเขาแล้วนะหมอมะรุม -..-

 :pig4:  :pig4:

ออฟไลน์ libra82

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-5
หมอหนุ่มก้มหน้ามองผืนหญ้าชุ่มน้ำค้างมันช้ำเพราะโดนเท้าย่ำไม่ต่างจากหัวใจเขา ถึงจะไม่แหลกเหลวแต่ก็บอบช้ำ คิมหันต์ระบายลมหายใจหวังว่าความปวดแปลบในอกจะถูกระบายออกมาบ้าง แต่แค่สูดเอาอากาศกลับเข้าไปมันก็เป็นเหมือนเดิม ถึงตอนนี้เขาคงต้องทำใจเสียแล้วต่อให้สนิทแค่ไหนเขาก็เป็นได้แค่เพื่อนอย่างดีก็พี่ชาย เรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้ เขาต้องยอมรับว่าวรทย์เป็นของพศินไปแล้ว

   “จัดการเรื่องเมียของนายซะ”

   “มึงว่าอะไรนะ” ตาคมดุหรี่ลงคิ้วขมวดมุ่น

   “ถ้าคิดจะมีมะรุมนายก็ต้องเคลียร์ตัวเองซะ อย่าเหยียบเรือสองแคม ฉันไม่รู้หรอกว่านายหว่านล้อมมะรุมอย่างไรแต่ถ้าเขายอมให้นายกอดหมายความว่าเขายอมทำเพื่อนาย นายเองก็ต้องทำเพื่อเขาเหมือนกัน”

   คิ้วหนาคลายปมจากกัน “นี่มึง”

   “ยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลยนะ ฉันเองก็ชอบมะรุมเหมือนกัน แต่เพราะมะรุมชอบนายเลยจะยอมหลีกทางให้แต่ถ้านายทำให้มะรุมเสียใจฉันกับออยจะไม่ยกโทษให้นายเด็ดขาด”

   “ออยเกี่ยวอะไรด้วย” ถ้าลำพังตัวไอ้หมอหน้าขาวเหมือนลิงทาแป้งนี่เขาไม่แปลกใจหรอกที่รู้ว่ามันก็ชอบเมียของเขาด้วย แต่สำหรับอาณกรมันไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันตรงไหน

   “ออยเองก็ชอบมะรุมเหมือนกัน นายไม่รู้หรอกหรืออยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ”

   ไอ้สายตาที่ปรายมองคล้ายว่าเขาเป็นพวกโง่ดักดานมันน่าจะประเคนหมัดให้ซักดอกหนึ่ง แต่เพราะติดใจเรื่องน้องชายต่างสายเลือดมากกว่า

   “มึงเพ้ออะไร”

   “ใครเพ้อ” หมอหนุ่มย้อนกลับ มือขาวปัดเศษใบไม้ที่ปลิวหล่นมาติดเสื้อ เสื้อตัวที่เขาใส่ไปงานวันเกิดของไอ้บ้าตัวใหญ่ตรงหน้า “ออยสารภาพกับฉันเองว่าชอบมะรุม แถมยังทำท่าจะชอบมากกว่าฉันอีกด้วย หวังว่านายจะเป็นผู้ใหญ่พอที่จะไม่เอาเรื่องกับออย”

   เขาไม่รับปากกับสิ่งที่มันคาดหวัง แต่สับสนงงงวยที่ไอ้หมอหน้าขาวมันพูดเหมือนคนละเมอหรือว่าเพ้อเพราะเป็นไข้ อาณกรจะไปชอบมะรุมได้อย่างไรถึงจะไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่น้องชายของเขาไม่ใช่เกย์ ถ้าเป็นไอ้ภูมิรายนั้นเขาเชื่อหมดร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะมันแสดงความชอบมาตั้งแต่วัยกระทง สมองที่นานๆ จะทำงานทีกำลังประมวลผลอย่างช้าคิดหาเหตุและผลเพื่อให้สอดคล้องกับสิ่งที่ได้ยิน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังหาไม่เจอทางเดียวที่เขาจะไขข้อข้องใจได้ทุกข้อคือต้องไปถามจากเจ้าตัว

   “นายกลับไปได้แล้ว ส่วนมะรุมฉันดูแลเอง ไม่ต้องเป็นห่วงฉันเป็นสุภาพบุรุษมากพอถ้าเจ้าตัวไม่ยินยอมฉันก็ไม่ทำอะไรอยู่แล้ว”

   ท่าทางกับคำพูดของมันยิ่งทำให้ไม่อยากจะห่างจากเตียงเมียของเขาสักนิด แต่เพราะเขายังมีเรื่องให้ต้องจัดการอีกหลายอย่าง ทั้งเรื่องน้ำมันดิบที่ต้องเอาไปส่ง ทั้งเรื่องไอ้ภูมิ และเรื่องของปารินถึงมันไม่บอกเขาก็รู้ว่าต้องทำทุกอย่างให้เรียบร้อย แม้จะไม่ใช่คนดีแต่ไอ้เสือคนนี้เวลารักใครจะรักได้แค่คนเดียวเท่านั้น

   “กูฝากเมียกูด้วย ถ้ามันตื่นบอกมันว่าพรุ่งนี้กูจะมาหา”

   หมอหนุ่มบิดปากนึกเกลียดมันยิ่งกว่าเดิมกับคำพูดที่แสดงความเป็นเจ้าของของมัน แต่ก็ยอมพยักหน้ารับคิดแค่ว่าทำเพื่อวรทย์ไม่ใช่เพื่อมัน

   “เออ นายมีเบอร์ของออยไหม ฉันขอหน่อยซิ”

…………………..


    ตาหวานสวยมองรถยนต์คันใหญ่ที่แล่นหายไปตั้งแต่เมื่อวาน ร่างบางถลาเข้าไปประชิดตัวรถตั้งแต่ยังจอดไม่สนิทดีด้วยซ้ำ พอร่างของคนขับปรากฏตัวก็พุ่งเข้าไปสวมกอดราวกับคิดถึงสุดหัวใจ ศีรษะสวยซุกซบที่อกกว้างแต่ก็ต้องถอนใบหน้าออกเมื่อได้กลิ่นแปลกปลอมในกายแกร่ง

   “พี่เสือใช้น้ำหอมด้วยหรือจ๊ะ”

   “เปล่า กลิ่นของมะรุมน่ะ”

   คิ้วเรียวขมวดน้อยๆ “มะรุมมันเหม็นเขียวนี่จ๊ะ กลิ่นมันหอมเหมือนแป้งเด็กมากกว่า”

   “กลิ่นตัวของหมอมะรุม” ชายหนุ่มตอบเสียงเย็นพลางปลดมือเล็กจากเอวตัวเอง   

   “หมายความว่าอะไร ทำไมตัวพี่เสือถึงมีกลิ่นของหมอมะรุม” ปารินถามเสียงดัง พยายามคิดถึงใบหน้าของหมอที่ชื่อมะรุม จำได้คลับคล้ายคลับคลาคงเป็นหนึ่งคุณหมอที่เจอกันเมื่อหลายวันก่อนแต่ไม่แน่ใจว่าเป็นคนไหน แต่ที่น่าสงสัยไปมากกว่านั้นคือเหตุใดสามีของเธอถึงได้มีกลิ่นตัวคนอื่นติดมาด้วย ถ้าหากคนที่พศินพูดถึงเป็นผู้หญิงเธอเข้าใจทันทีว่าเขาต้องไปนอนกับหล่อนมาแน่ แต่หมอมะรุมที่ว่านั่นน่าจะเป็นผู้ชาย

   “แพรว พี่มีเรื่องอยากคุยกับแพรว”

   พศินไม่ตอบคำถามแต่กลับฉุดร่างของภรรยาเข้าไปในบ้าน ปารินเดินตามไปท่ามกลางข้อสงสัยที่ยังไม่ถูกเฉลย มือที่กุมมันไม่อบอุ่นเหมือนเคยแต่เย็นเฉียบลามจากฝ่ามือลามไปที่แขนและเข้าสู่หัวใจ ไมอยากจะเดาแต่ก็พอจะรู้ว่าเขาต้องการจะคุยเรื่องอะไร หลายวันที่ผ่านมาการกลับมาของเธอไม่ได้สร้างความยินดีให้เขานักพศินแทบจะไม่เคยกลับมานอนบ้านยกห้องนอนให้เธอได้ครองครอบคนเดียวปิดโอกาสไม่ให้เธอได้ออดอ้อนหรือเอาใจ หลายครั้งที่ไปตามถึงโรงงานแต่ก็อ้างว่างานยุ่งและวุ่นอยู่กับงานจนเธอเข้าถึงไม่ได้

   พี่เสือในตอนนี้ของเธอไม่เหมือนพี่เสือคนก่อนอีกแล้ว บางทีความคิดของเธอกับโยธินอาจจะผิดเพี้ยนไปก็ได้ พศินพาเธอเข้ามาในห้องโถงกว้าง มันดูกว้างขึ้นเมื่อได้อยู่กับเขาตามลำพัง ทั้งที่ปรารถนามาหลายวันว่าอยากจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแต่เอาเข้าจริงๆ เธอกลับอยากจะหนีไปที่อื่น

    “พะ พี่เสือมีอะไรจะคุยกับแพรวหรือจ๊ะ” เธอกลั้นใจถาม มองแผ่นหลังกว้างที่เคยโอบกอดในยามที่รักหวานชื่น พศินไหวกายเล็กน้อย ปล่อยมือแล้วสอดเข้าไปในกางเกงตัวเก่าที่เธอจำได้ว่าอายุการใช้งานของมันพอๆ กับอายุของพิกเล็ตเลยทีเดียว

   ร่างสูงใหญ่หมุนกลับมาช้าๆ ดวงตาคมมองมาที่เธอ ความรักที่มักจะมอบให้ผ่านทางสายตามันอ่อนลงจนน่าใจหาย แต่ก็ยังฝืนใจสู้เธอยิ้มหวานอ้อนเอาใจ รอยยิ้มอย่างที่เขาเคยบอกว่าให้เธอทำบ่อยๆ เพราะเขาชอบ มือที่ถูกปล่อยกลับไปคว้าท่อนแขนแข็งแรงไว้อีกครั้ง

   “แพรวกลับมาหาพี่ทำไม”

   คิ้วสวยยกสูง “ก็แพรวคิดถึงพี่เสือ ทั้งคิดถึงทั้งรัก”

   “แพรวรักพี่จริงๆ หรือ” สามีของเธอถามกลับ แววตาของเขาห่างเหินจนเธอชักไม่แน่ใจแล้วว่าเขาจะยังรักเธอหมดหัวใจอยู่หรือเปล่า

   “จริงๆ ซิจ๊ะ พอห่างกันแพรวถึงได้รู้ว่าแพรวรักพี่เสือมากแค่ไหน” เธอบอก พลางซบหน้าลงกับต้นแขนกำยำ เบาใจที่เขาไม่ได้สะบัดหนี

   “แพรวรักพิกเล็ตไหม”

   “รักซิจ๊ะ พิกเล็ตเป็นลูกแพรวแม่ที่ไหนจะไม่รักลูก” เธอตอบทันควัน

   “ถ้ารักแล้วทิ้งพี่กับพิกเล็ตไปทำไม” คราวนี้เขาปลดมือเธอออก ใบหน้าคมสันก้มมองแม้จะใกล้กันแค่คืบเดียวแต่ก็รู้สึกถึงระยะห่างที่มากจนเธอไม่แน่ใจว่าจะคว้ามันกลับมาไว้ใกล้ๆ ได้อีกหรือเปล่า “คนรักกันเขาไม่ทิ้งกันไปหรอกนะ ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขก็ต้องอยู่เคียงข้างกัน”

   ปารินนิ่งงันไปพักใหญ่คิดหาคำตอบที่ฟังดูแล้วเหมาะสมและน่าสงสารที่สุด แต่ยังไม่ทันจะได้อ้อนอะไรอีกฝ่ายก็พูดขึ้นอีก

   “พี่รักแพรว รักมาตลอดเจ็ดปี พี่ไม่เคยมีคนอื่นเลยถึงพี่จะรู้ว่าแพรวไม่ได้รักพี่ แต่พี่ก็ทนเพราะคิดว่าสักวันแพรวจะรักพี่”

   “ไม่จริงนะพี่เสือ แพรวรักพี่จริง”

   ชายหนุ่มสั่นหัวเบาๆ ยิ้มเหยียดในความโง่งมงายของตัวเอง “ถ้าอย่างนั้นพี่ถามหน่อยว่าระหว่างพี่กับไร่เคียงฟ้าถ้าเลือกได้แพรวอยากได้อะไร”

   “ก็ ตะ..ต้องพี่เสือซิจ๊ะ” เธอใจดีสู้เสือ เข้ากอดเอวหนาเหมือนอย่างที่เคยชอบทำเวลาอยากได้อะไร “ถึงพี่เสือจะมีแต่ตัวแพรวก็รักพี่จ้ะ”

   พศินแค่นยิ้มขมขื่น มือนุ่มที่กอดเขามาตลอดเจ็ดปีมันไม่เคยมีความจริงใจอยู่ในนั้นเลยแม้แต่ตอนนี้เขาก็ไม่รู้สึกถึงคำว่ารักที่เธอพร่ำพูด เขาไม่ได้ปลดมือทิ้งยังปล่อยให้ปารินได้ทำในสิ่งที่ชอบทำ เขารู้ว่าหากเธอต้องการอะไรเธอมักจะเข้ากอดแล้วใช้คำพูดอ่อนหวานหว่านล้อมและมันก็ได้ผลทุกครั้ง เพราะเขารักเธอ...ทว่าตอนนี้เขาเลิกหน้ามืดตามัวแล้ว

   “แพรวเข้าใจถูกแล้วล่ะ ตอนนี้พี่มีแต่ตัวแล้วจริงๆ”

   “หมายความอย่างยังไงคะ” ศีรษะเล็กผละจากอกกว้างที่ไม่อุ่นเหมือนเคยซ้ำยังเจือด้วยกลิ่นกายของคนอื่นอีกด้วย

   “พี่กับไอ้ภูมิแบ่งสมบัติกันแล้ว”

   “อะไรนะคะ!” มือเรียวปล่อยจากเอวหนาทันที ไม่อาจเก็บความตื่นตระหนกไว้ได้

   “ไร่เคียงฟ้าเป็นของไอ้ภูมิ ส่วนพี่ได้บ้านหลังนี้กับที่ดินที่ปากช่างอีกนิดหน่อย”

   “ไม่ได้นะคะ!” ปารินแหวเสียงดัง ความอ่อนหวานบนใบหน้าหายไปสิ้นแต่ก็ยังอุตส่าห์ฝืนยิ้ม เข้าไปกอดท่อนแขนใหญ่อีกครั้ง “พะ..พี่เสือลองใจแพรวเล่นใช่ไหมคะ”

   “เปล่าพี่พูดจริง” เขายืนยัน

    ก่อนที่จะกลับมาไร่เคียงฟ้าเขาแวะไปหาน้องชายแท้ๆ ที่มันกำลังหน้าที่ของมัน คุยกับมันเรื่องมรดกที่คาราคาซังมาพักใหญ่ แม้สถานที่จะไม่อำนวยแต่เขาก็รวบรัดตัดความว่าไร่เคียงฟ้าเขาจะยกให้มันส่วนเขาขอแค่บ้านหลังนี้เท่านั้น เพราะรักและผูกพันจนไม่อาจจะไปอยู่ที่อื่นได้ เขาเอาเอกสารที่ลงชื่อของตัวเองแล้วไว้ที่มันแล้วก็รีบออกมาเพราะมันต้องรักษาคนไข้ต่อ

   ปารินทำหน้าเหมือนฟ้าถล่มลงตรงหน้า มือที่เกาะเกี่ยวละห่างพร้อมกับร่างบางที่ถอยร่นไปหลายก้าว ดวงตาโตกลมสั่นระริกสะท้อนทั้งความผิดหวัง ติดพ้อและโกรธขึง

   “พี่จะบ้าไปแล้วหรือไง! ไร่นี้พี่รักยิ่งกว่าอะไรทำไมถึงให้คนอื่นได้ล่ะ”

   “ภูมิไม่ใช่คนอื่น มันเป็นน้องพี่”

   “แต่มันไม่ได้ทำอะไรเลย! พี่จะให้มันเอาไปง่ายๆ ได้อย่างไร กินเหล้ามากจนเพี้ยนไปแล้วหรือไง” ปารินเกรี้ยวกราด อยากจะตบไอ้หน้าโง่ที่ดันทำตัวเป็นพ่อพระขึ้นมาเสียได้

   “ใช่แพรว พี่เพี้ยนไปแล้วจริงๆ แต่ก็ขอบคุณมากที่ทำให้พี่ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น”

………………………

 :เฮ้อ:เฮ้อ! นึกว่าจะไม่ได้อัพซะแล้ว เมื่อวานเข้าบอร์ดไม่ได้เลย เดชะบุญวันนี้เข้าได้ ไม่งั้นอดอ่านเสือกินมะรุมเป็นแน่แท้ nc อาจจะเบากว่าที่โอ้อวดไปนิดนะคะ (อย่าโกรธกันนะตั๋ว) ตอนหน้ายิ่งนัวเนียกว่านี้อีก พันกันยุ่งเหยิงเลย
ป.ล. ช่วงนี้บ้าอิหนูลู่หานมากค่ะ ติดสินใจไม่ถูกว่าน่ารักอย่างนี้จะเป็นหมอมะรุมหรืออาออยดี ถึงป้าจะแก่แต่ก็ติ่งเกาหลีนะคะ โฮะๆ

 :-[

[attachment deleted by admin]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-12-2013 20:39:39 โดย libra82 »

ออฟไลน์ wiwari

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-1
และแล้วก็มีวันนี้ :-[ :-[

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่เสือพระเอกมากกกกกก ทีนี้ปารินก็น่าจะออกไปจากพี่เสือได้แล้วนะเพราะพี่เสือต้องดูแลน้องมะรุม
ยังคงค้างคากับอาออย ไม่อยากให้ 3P อ่ะ

ออฟไลน์ dukdikdukdik

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2520
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-3
กิ๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ในที่สุดพี่เสือก็ได้กินมะรุมจริง ๆ ซะที

ปล. น้องลู่เหมาะกับการเป็นมะรุมมาก ๆ จ้า เชียร์ 1 เสียง อิอิ

ออฟไลน์ nirun4

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 491
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
ฟิน ฟิน ฟิน ฟิน ฟิน  :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
 :m25: :hao6: :haun4: :oo1:


แอร๊ยยยยย ในที่สุด เสือก็ตะปบมะรุมเรียบร้อย พี่เสือ น้องยอมขนาดนี้แล้ว พี่เสือต้องทำให้ได้ ไม่ใช่ดีแต่ปาก เราเชียร์พี่ ในฐานะที่พี่พูดความจริง พูดออกมาตรงๆ และเราก็เชื่อว่าพี่ก็รักหมอมะรุมไปแล้ว สิ่งที่เหลือกับปารินตือ รักครั้งแรก และแม่ของลูก แต่พี่ต้องไม่ให้ผู้หญิงคนนี้มาทำร้ายน้องทีหลังได้นะ


อิปาริน พี่เสือเค้ากินมะรุมแล้วเค้าไม่โง่แล้วโว้ยยยย  :katai3:

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
ไอ้พี่เสือทำสำเร็จแล้ววววว
ได้หมอมะรุมเป็นเมียซะที ดีใจมากกก 555
สรรพนามเปลี่ยนเรียกแทนตัวเองว่าพี่เลยนะ >.<

ปารินองค์ลงเลย รู้ว่าเสือไม่ได้เป็นเจ้าของไร่แล้ว

ป.ล. เมนน้องลู่เหมือนกันเลยค่ะ อิอิ

 :mew1:

FeeDtheCAT

  • บุคคลทั่วไป
 :L2: :pig4:

สุดยอดๆๆๆๆ

อยากให้มีตอนหวานๆ ของนายเสือและหมอมะรุมเยอะๆ น้า (ในหนังสือก็ได้ รอรวมเล่มใจจะขาดแว้ว ฮิฮิ)

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด