หัวข้อ: รักSMของหนุ่มดอกไม้ ตอนที่ 59 (จบ) p.12 (26/04/2558)

[Minerva]

น๊าน~นาน กว่าจะมา 

ฮาเสี้ยนถูกทำร้าย//นั่งขรรม 
The M จริงๆน้องเดียร์
อ่านไปแต่ล่ะตอนอ่านแผนการของน้องเดียร์ไปนั่งหัวเราะไป
เป็นมาโซที่น่ารักดีนะ พยายามทุกวิถีทาง 55+
ชอบๆ จะติดตามนะค่ะ

+1

[musddmp]

รักSMของหนุ่มดอกไม้ โดย Zore

ตอนที่ 17         

          น้อยถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดังด้วยความโล่งอก ทันทีที่เห็นใบหน้าเรียวส่งยิ้มที่อ่อนหวานและงดงามจนมีแสงประกายวิบวับอยู่รอบเดียร์ เพราะนั่นหมายความว่าความกลัดกลุ้มเมื่อคืนก่อนได้หายเป็นปลิดทิ้งแล้ว

          “วันนี้อากาศดีจังเลยนะครับ” เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับนำริบบิ้นและกระดาษสามาวางบนโต๊ะ

          “จ้า” เจ้าของร้านรับเสียงแช่มชื่น ดูท่าทางวันนี้คงจะขายดีกว่าปกติเป็นแน่

          “ใช่ครับ อากาศดีสุดๆไปเลย”

          เหมือนได้ยินเสียงฟ้าผ่าทันทีเลยทีเดียว…แต่ก็รู้อยู่แล้วละนะว่าอีกฝ่ายจะมา ถึงจะช้ากว่าที่คิดก็เถอะ เขายอมรับว่าดรก็ปกปิดเก่งเอาเรื่องเหมือนกัน

          น้อยถึงกับใบ้กินเมื่อเห็นผู้มาเยือน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายมาคนเดียว ด้วยใบหน้าเหี้ยมผิดจากทุกที เธอเหลือบตาไปมองลูกน้องคนงามด้วยความหวาดหวั่นปนประหลาดใจ และสิ่งที่ได้รับคือรอยยิ้มแสนหวานของเดียร์

          “เดี๋ยวผมขอเข้าไปคุยธุระกับคุณชาด้านในสักครู่นะครับ” ว่าแล้วก็จูงคนหน้านิ่งที่ส่งกระแสดำมืดเข้าไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ดอกไม้จะโดนรังสีเหล่านั้นเล่นงานจนเหี่ยวเฉากันหมด

          “คุณอยากจะให้ผมเป็นไมเกรนตายใช่ไหมครับ ถึงได้ทำแบบนี้” มาถึงก็ใส่อารมณ์ทันที แต่ก็พยายามสุภาพเท่าที่จะทำได้ เพราะรู้ว่ารุนแรงไปจะยิ่งเป็นผลเสียต่อตัวเองมากกว่า

          “ผมก็บอกไปแล้วนี่ว่าเดี๋ยวผมจัดการเอง จะกลุ้มไปทำไมละครับ”

          “ก็เพราะอย่างนั้นไง ผมถึงกลุ้มน่ะ!” ชายหนุ่มตะคอกเสียงเบา “ผมรู้นะว่าคุณคงคิดจะให้เรื่องมันบานปลาย เพราะมันจะทำให้คุณโดนทำร้ายเต็มที่ละสิ ใช่ไหม”

          “มันก็ไม่ใช่แค่นั้นหรอกครับ อย่าเพิ่งใจร้อนสิ” คนตัวเล็กยิ้มหวาน หากแต่ไม่อาจสยบอารมณ์ร้อนได้เลยสักนิด กลับจะให้ผลตรงข้ามเสียด้วยซ้ำ “ที่ผมทำไปก็เพราะจะช่วยให้เรื่องมันจบเร็วขึ้นนะ”

          “หึ อย่ามาชักแม่น้ำทั้งห้าดีกว่า ผมไม่หลงกลคุณหรอก” ชาสวนกลับทันควัน “คุณจะบอกว่า คุณวางแผนทำตามที่พวกนินต้องการ แล้วพอมันแสดงธาตุแท้ออกมา จะได้ตลบหลังมันอีกทีล่ะสิ ใช่ไหมล่ะ”

          แหม สมกับเป็นคนคอเดียวที่รู้จักกันมานานจริงๆ อ้าปากก็เห็นถึงไส้ติ่งกันเลยทีเดียว

          “ถ้าไอ้นินมันโง่ขนาดตกหลุมพรางของพนักงานร้านดอกไม้ได้ ผมว่ามันควรจะลาออกไปขายกล้วยแขกดีกว่า”

          “อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ทีเลขาประธานควบตำแหน่งบอดี้การ์ดกับประธานบริษัทก็เสียท่าให้ผมมาหมดแล้วนี่”

          เจอไม้นี้เข้าไป คุณเลขาที่ว่าถึงกับสะอึก เถียงไม่ออกกันเลยทีเดียว

          “คุณชาอยากจะขวางผมก็ไม่ห้ามหรอกนะครับ เพราะผมเข้าใจว่าคุณคงเป็นห่วงพี่วินมากจนต่อให้ พี่วินกลายเป็นง่อยเพราะไม่ได้ทำอะไร คุณก็ยอมสินะ”

          มันหลอกด่าตูนี่หว่า ไอ้เด็กเวรตะไลนี่!

          “ผมไม่คิดจะเสี่ยงไปกับแผนการของคุณหรอกนะ” ชายหนุ่มประกาศลั่น

          “แล้วคุณจะทำยังไงหรือครับ จะตีหัวผมให้สลบแล้วจับผมขังไว้ที่ไหนสักแห่งหรือครับ” ไอ้รู้ทันก็ว่าน่ากลัวแล้ว แต่ไอ้พูดด้วยสีหน้ากระเหี้ยนกระหือรือยิ่งทำให้ชารู้สึกผวายิ่งกว่า…ถึงจะรู้ไส้รู้พุงกันอยู่แล้วก็เถอะ “จะเอาอย่างนั้นก็ได้นะครับ”

          ทั้งที่ตั้งใจไว้อย่างนั้นแท้ๆ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่า แม้จะทำลงไปจริงๆ แผนนี้ก็คงเหลวแน่

          “ผมบอกด้วยความหวังดีไว้ก่อนนะ ว่าตอนนี้เหลือแต่แบดเอนไว้ให้คุณเท่านั้นละ นอกเสียจากจะร่วมมือกับผม ถ้าอยากจะดึงดันนักผมก็ไม่ว่า พี่วินคงไม่ได้สำคัญสำหรับคุณเท่าไหร่งั้นสิ”

          ใช่ว่าเขาจะไม่เคยโดนขู่ แต่สิ่งที่ได้ยินมานั้น เขากลับสัมผัสได้ ว่ามันไม่ใช่แค่ขู่

          “เชื่อใจผมหน่อยเถอะครับ ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมให้พี่วินตกอยู่ในอันตรายหรอก” เพราะที่ตรงนั้นต้องมีไว้ให้ผม

          ชาไม่อยากจะยอมรับข้อเสนอของอีกฝ่ายเลย เพราะมันเสี่ยงเกินไป เขาแทบนึกไม่ออกด้วยซ้ำ ว่าไอ้เด็กขายดอกไม้ตัวเล็กๆพรรค์นี้ จะไปจัดการอะไรกับธานินทร์ที่เป็นถึงผู้บริหาร แถมยังเป็นไอ้จิ้งจอกจอมวางแผนที่ทำเอาเขาต้องอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนั้นมานานปีดีดักแล้ว นี่ยังไม่รวมถึงศัตรูที่อยู่ฝั่งสิทธิ์ด้วยนะ

          แต่ปัญหาคือตอนนี้เขาเลือกไม่ได้นี่สิ

          “เงียบ แปลว่าตกลงนะครับ” เมื่อเห็นชายหนุ่มเอาแต่ยืนนิ่ง เดียร์ก็สรุปเสียงหวาน “ถ้างั้น ผมฝากพี่ด้วยละกัน คุณชารีบกลับเถอะครับ เดี๋ยวพี่วินจะถามหาเอา”

          “ไม่ต้องมาพูดดี” เนื่องจากไม่อยู่ในอารมณ์รับมุกเท่าไหร่ เขาเลยกระแทกเสียงใส่ “หวังว่าจะทำได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน”

          “คร้าบ” ร่างบางยิ้มหวาน หากแต่คนมองรู้สึกเหมือนโดนหยามสุดๆ “โอ๊ะ”

          ชาเองก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน เพราะประตูเปิดก่อนที่เขาจะได้ยื่นมือไปจับลูกบิดประตู เผยให้เห็นคนที่ชวนให้ทั้งคู่ตกใจกว่า

          คุณสิทธิ์?

          เดียร์หน้าเสีย เพราะกลัวอีกฝ่ายจะได้ยินเรื่องที่พวกตนคุยเมื่อครู่ แต่พอเห็นอาการพ่อหมีแล้ว ถึงโล่งใจ

          “คุณชา…มะ…มาทำอะไรที่นี่หรือครับ”

          ถามกันอย่างสนิทสนมเสียจนน่าแปลก นี่ถ้าเปลี่ยนว่าคุณสิทธิ์เป็นเพื่อนพี่ล่ะก็ยังจะเข้าทีเสียกว่า

          หนุ่มหน้านิ่งยืนเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหัวให้ “ถ้าคุณตัดสินใจแบบนี้ ผมก็คงทำอะไรไม่ได้”

          ขอโทษด้วยนะครับ ที่ต้องปล่อยให้คุณไปเป็นเหยื่อไอ้เด็กเวรนั่น แต่ผมไม่มีทางเลือก

          แต่สิทธิ์ฟังแล้วเข้าใจไปไกลกว่าโข…เพราะอาการหมดอาลัย และดูเจ็บใจอย่างเหลือคณานั่น ดูแล้วเหมือนกับชายผู้ไม่อาจดูแลคนรักจนต้องปล่อยให้คนอื่นยังไงยังงั้น

          “…ดูเหมือนจะไม่ได้เล่าเรื่องของเราไปสินะ” หลังจากชาไป สิทธิ์ก็ปิดประตูแน่น อยู่ในห้องปิดทึบสองต่อสองนี่ช่างชวนให้ระทึกนัก

          เด็กหนุ่มหลุบตาลงต่ำ แล้วตอบด้วยท่าทีขืนๆ “ผมบอก…แค่เรื่องที่คุณอยากให้บอก…”

          “ดี” เสียงทุ้มเหี้ยมดังขึ้นอย่างพึงใจ “อย่าคิดตุกติกล่ะ ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันใจร้ายล่ะ”

          ดวงตากลมแสดงอาการตกใจอย่างชัดแจ้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโทสะ มือบางยกขึ้นขยำอกเสื้อของร่างสูงเอาไว้แน่นอย่างลืมตัว

          น่ารักจัง…ฟัค!! ตูคิดอะไรฟะ!!

          “อย่ามาทำเสื้อฉันยับ” ชายหนุ่มรีบผลักอีกฝ่ายไปห่างๆ เพราะกลัวจะเผลอไปคว้าอีกฝ่ายเข้ามากอด “แล้วตอนเลิกงานฉันจะมาหา”

          เดียร์นิ่งมองอีกฝ่ายออกไปจากห้อง ก่อนจะถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก ตาหมีนี่ บทจะทำให้ระทึกก็ทำเอาหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลยทีเดียว

          แต่เอาเถอะ จัดการเสี้ยนหนามไปหมดแล้ว ที่เหลือก็สบายเราแล้ว…หึๆ

 

          ทีแรกตอนที่ได้ยินเสียงประตูเปิดตอนใกล้สองทุ่ม เดียร์ก็นึกว่าเป็นสิทธิ์ แต่พอหันไปกลับไม่ใช่

          “…ฉันมาแทนคุณสิทธิ์”

          ดูจากอาการของหนุ่มตาตกแล้ว หากไม่ติดว่าน้อยอยู่ ท่าทางคุณพี่แกจะเปลี่ยนจากพูดเสียงเนิบ มาทำเหี้ยมใส่เป็นแน่ เดียร์ก็ไม่รู้หรอกว่าไปทำอะไรให้ฤทธิ์หงุดหงิด เพราะตั้งแต่เจอหน้ากันเมื่อคืน เขาก็เอาแต่กระแนะกระแหน ด่าทอ พูดเสียดสี กระแทกไหล่ใส่เมื่อเดินสวน พอไม่ได้ดั่งใจก็ตบหัวกันแบบไม่ยั้งมือกันเลย

          อ๊างง นี่มันสวรรค์ชัดๆ

          “สักครู่นะครับ” ถึงจะอยากต้อนรับด้วยรอยยิ้มเบิกบานก็ต้องทนข่มจนแสดงสีหน้าทรมานแทน ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้เป็นพวกชอบรุนแรงใส่อย่างที่ก้องบอก เขาก็กลัวว่าฤทธิ์จะขยะแขยงเขาจนไม่กล้าเข้าใกล้…นั่นก็อยากโดนอยู่ เพียงแต่มันจะเสียแผนเอา

          “นั่นใครเหรอเดียร์” น้อยกระซิบถามอย่างตื่นเต้น ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้แสดงอาการพิศวาสต่อเดียร์ให้เห็นเลยสักนิด แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจความรู้สึกหญิงสาวหรอก แค่หน้าตาเข้าเกณฑ์เจ๊แก ก็โดนจับจิ้นกันหมด ถึงแม้ฤทธิ์จะไม่เรียกว่าหล่อ แต่เพราะแต่งตัวดี และดูสะอาดสะอ้าน แค่นั้นคุณแม่ยกก็เทใจให้แล้ว

          “ลูกน้องคุณสิทธิ์น่ะครับ ชื่อ…พี่ฤทธิ์” คิดแล้วก็อดนึกทึ่งเล็กๆไม่ได้ นี่ถ้าบอกว่าอายุใกล้ๆกับเขายังจะเชื่อมากกว่า ใครจะไปคิดว่าหนุ่มตาตกจะอายุใกล้ๆกับก้องกัน

          “อ๋อ งั้นหรอกเหรอ ถึงขนาดให้ลูกน้องมารับด้วยเหรอ ฮุๆ” มีหัวเราะเสียงสูงให้ชวนสงสัย “งั้นไปเถอะจ๊ะ เดี๋ยวแค่นี้พี่จัดการเอง ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”

          เมื่ออีกฝ่ายคะยั้นคะยอ อีกทั้งยังแผ่ออร่าสีชมพูใส่ เด็กหนุ่มจึงยอมตามแต่โดยดี

          “ให้ตาย ทำไมฉันต้องมาเป็นสารถีให้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างแกด้วยก็ไม่รู้” ขึ้นรถปุ๊บ พ่อคุณก็บ่นปั๊บ แล้วเร่งเครื่องดังกระหึ่มแบบไม่แคร์ว่าจะรบกวนชาวบ้านหรือไม่

          คนนั่งหลังนิ่งเงียบ ส่วนหนึ่งเพราะไม่ค่อยรู้จักอีกฝ่ายเท่าไหร่ เลยไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไรดีให้ชายหนุ่มไม่หาเรื่องตน…แม้ใจจริงจะอยากยั่วโมโหก็ตาม…แต่ไม่ใช่ของของเรา ก็ต้องอดทนล่ะนะ

          ฤทธิ์เองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ดวงตาตกเลื่อนมองคนด้านหลังผ่านกระจก คิ้วเรียววิ่งชนเข้าหากัน ถึงจะหงุดหงิดอยากหันกลับไปตบบ้องหูอย่างไร เขาก็ไม่ใช่คนที่จะไปหาเรื่องคนที่ไม่คิดจะสู้ด้วยอยู่แล้ว มันไม่ใช่แนวเขา

          ที่สำคัญคือ มีคนรอจัดการอยู่ที่บ้านอยู่แล้วนี่ เขาเองก็ไม่อยากจะขัดใจด้วย

          เดียร์แอบเลิกคิ้วตอนที่ได้ยินเสียงฉีดน้ำมาจากในบ้าน และทันทีที่เปิดประตูสีขาวออกมา ทั้งสองก็พบน้ำเจิ่งนองมาจนเกือบถึงประตู

          “…พอดีก๊อกอ่างล้างมือกับสายจ่ายน้ำมันรั่วน่ะ” พอได้ยินเสียงประตูก้องก็โผล่มาจากในครัว และก็ออกอาการชักกระตุกเมื่อเห็นแฟนหนุ่มยืนหน้าบึ้ง ท่าทางพร้อมจะขย้ำหัวเขาทุกเมื่อ

          “แล้วทำไมไม่เรียกช่างวะ” ฤทธิ์สวนกลับเสียงขุ่นก่อนจะย่ำเข้าไปหาแบบไม่กลัวเปื้อนกางเกงสแลคสีกรมท่าของตัวเอง และไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงก็เสยเข้าที่คางแบบไม่มียั้งแรง

          “โธ่…ก็ดึกป่านนี้แล้ว ร้านช่างปิดหมดแล้วมั้ง ที่สำคัญ ฉันซ่อมสายเสร็จแล้วด้วยไง เหลือแค่ก๊อกเอง”

          ทำเสียงอ่อย ยิ้มแหย แต่ปิดอารมณ์ระรื่นไม่มิดเลยนะเฮียแว่น

          “…นั่นสิครับ ดึกขนาดนี้แล้ว ร้านซ่อมคงปิดหมดแล้วละครับ” อันที่จริงเขาก็แค่อยากจะเสนอความเห็น ไม่คิดว่ามันจะไปกระตุกต่อมหงุดหงิดของอีกฝ่ายหรอก…แต่เอาเข้าจริง ตั้งแต่เห็นหน้ามา เดียร์ก็เห็นฤทธิ์เอาแต่อารมณ์เสียไม่หยุด ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหน พ่อคุณทั้งโวยทั้งซัดก้องตลอด จะยกเว้นก็แค่กับสิทธิ์นี่ล่ะ ที่จะยิ้มกว้างพูดจานิ่มนวลด้วย…หรือจริงๆเขาเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ยกเว้นแค่กับเขาและก้องเท่านั้นก็ไม่รู้ ที่จะทำรุนแรงใส่

          “ใครถาม” น้ำเสียงทุ้มเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม เป็นที่ซาบซ่านแก่เดียร์ยิ่งนัก ชายหนุ่มเลื่อนสายตามองร่างบาง ท่าทางเหมือนจะสะกิดใจบางอย่าง

          อุ…

          “…ทะ…ทำไมหรือครับ” เสียงหวานที่ถามสั่นระริก

          “งั้นแกก็ไปซ่อมสิ”

          เอางั้นเลยหรือคุณพี่…โถ่ ผมก็นึกว่าจะสังเกตถึงออร่าดี๊ด๊าของผมเสียอีก…

          “แต่ผมซ่อมไม่เป็น…” เด็กหนุ่มตอบตามตรง ความรู้สึกอึดอัดที่โดนยัดเยียดงานที่ทำไม่ได้ช่างสุขล้น

          “นั่นสิ ฉันว่ามันจะยิ่งแย่ไปใหญ่นา” ก้องรีบเสริม ครึ่งหนึ่งเพราะไม่อยากให้ความลำบากโดนแย่ง

          แต่ถ้าดูจากภายนอก ไม่ว่าจะดูท่าไหนก็เหมือนก้องกำลังปกป้องเดียร์จากการกลั่นแกล้งของฤทธิ์อยู่ชัดๆ

          เด็กหนุ่มผงะเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าอานุภาพแห่งเพลิงพิโรธของอีกฝ่ายจะแรงสะท้านทรวงเขาจนสั่นไปทั้งตัว...นี่ถ้าคุณสิทธิ์ทำแบบนี้สักครึ่ง ผมคงฟินยาว

          “อย่างน้อยถามคุณสิทธิ์ก่อนดีกว่า” หนุ่มแว่นเสนอเมื่อเห็นท่าทางอีกฝ่ายดูจะไม่ยอมท่าเดียว

          ฤทธิ์ยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะฉีกยิ้มที่ดูเย็นยะเยือกและแฝงไปด้วยความเหี้ยม

          “นั่นสินะ”

          ว่าจบก็เดินระรื่นขึ้นชั้นสองทันที

          “สเป็คผมเลยนะนั่น”

          ผัวะ!

          ก้องถึงกับสะดุ้งที่เผลอชกเข้าหน้าเด็กหนุ่ม อันเพราะความหึงเข้าครอบงำ แต่ทำแบบนี้ไปก็ไม่ต่างอะไรจากยื่นเนื้อให้เสือ

          ก็ดูหน้ามันสิ บ้าเอ๊ย เผลอซัดเต็มแรง เล่นเอามันหน้าบานเป็นจานเลย

          “แหม นี่มันสวรรค์ชัดๆ ทางโน้นก็ด่า ทางนั้นก็เสียดสี ทางนี้ก็ใช้กำลัง ครบวงจรเลยจริงๆ”

          “เลิกพูดได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะเอากรวดบนเตียงนายออกให้หมดเลย”

          หน้าเปลี่ยนสีเลยทีเดียว

          “ว่าแต่นะ คุณพี่ขึ้นไปนานจัง ท่าทางคงเสียเวลากล่อมให้คุณสิทธิ์หาเรื่องแกล้งผมอยู่แน่ๆ”

          ก้องตงิดใจกับสรรพนามเรียกฤทธิ์ของอีกฝ่าย แต่ก็ปล่อยผ่านไป นอกจากพยักหน้าให้

          กว่าจะเสด็จลงมาเล่นเอายืนกันขาแข็งอย่างสุขใจ ทันทีที่สิทธิ์เห็นพื้นที่เจิ่งนองก็ออกอาการผงะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร นอกจากหันไปมองเดียร์ ซึ่งมีหลุดสีหน้ารู้สึกผิดให้เห็นแว้บๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโหมดเหี้ยม

          “ทำไม แค่นี้ทำไม่ได้หรือไง” พอเห็นสีหน้าเป็นกังวลของร่างบางก็ถามด้วยน้ำเสียงดูถูก

          “แล้วคุณทำได้หรือครับ”

          สวนได้สวยมาก เล่นเอาของขึ้นแบบไม่ต้องเสแสร้งเลยทีเดียว

          “เอ่อ…ผมว่าเปลี่ยนจากซ่อมมาเป็นให้ทำความสะอาดพื้นจะดีกว่านะครับ”

          เนื่องจากกลัวว่าอาการมันจะแย่ไปกว่าเดิม หนุ่มใหญ่เลยเสนอแนะเสียงอ่อน อย่างน้อย เช็ดพื้นทั้งบ้านคงดูลำบากกว่าไปซ่อมก๊อกเยอะ

          สิทธิ์ทำหน้านิ่งก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วบ้าน ซึ่งท่าทางกว่าจะเช็ดเสร็จ คงเป็นชั่วโมง เพราะน้ำนองตั้งแต่ในครัวยาวมาถึงห้องนั่งเล่นนี่ “งั้นก็ได้ เช็ดให้เสร็จ แล้วก็เอาผ้าเช็ดเท้าที่เปียกไปซักด้วยละ”

          ก้องถึงกับโล่งใจเมื่อได้ยิน แต่ก็ไม่ได้ออกอาการมากนักเพราะโดนฤทธิ์จ้องเขม็ง เลยได้แต่หนีกลับไปซ่อมก๊อกก่อนที่คุณแฟนจะวีนแตก

          ทีแรกเดียร์นึกว่าคุณชายจะสั่งแล้วกลับขึ้นห้องเสียอีก แต่ปรากฏว่าเขากลับเดินไปนั่งบนเก้าอี้ไม้แทน

          “เผื่อแอบอู้ไง” ชายหนุ่มบอกเสียงต่ำ “ทำหน้าแบบนั้นมีปัญหาหรือไง รีบๆทำเข้าสิ”

          เดียร์กำหมัดแน่น ร่างบางสั่นระริก ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนจะเดินเข้าครัวเพื่อไปหยิบอุปกรณ์ออกมา

          จากนั้นก็จัดการด้วยความเร็วแสง

          แม้แต่คนสั่งยังอ้าปากค้างต่อสิ่งที่เกิด ใครจะไปนึกว่าไอ้เด็กแพ้ฝุ่นนี่มันจะทำความสะอาดได้สมบูรณ์แบบขนาดนี้กัน ขนาดพื้นที่แคบอย่างด้านในโซฟากับใต้โต๊ะรับแขกยังไม่เหลือคราบน้ำให้เห็นเลยสักนิด

          “แหม พ่อบ้านประจำหมดงานเลยแฮะ” ฤทธิ์พึมพำเบาๆ แล้วหันไปหาเจ้านายที่ยังตะลึงไม่เลิก จากนั้นก็กระแอมไอเรียกสติ

          “อะ…เหอะ ก็งั้นๆละ ยังเหลือที่ครัวอีกนี่ ไปทำซะสิ”

          ถ้าคิดแบบนั้นจริงก็อย่าตะลึงออกนอกหน้าสิครับ…ใจจริงฤทธิ์ก็อยากจะพูดอยู่หรอก แต่ไม่อยากหักหน้าสิทธิ์เลยเงียบแทน

          แม้แต่ก้องที่เพิ่งเดินกลับออกมาจากครัวยังผงะ หนุ่มแว่นเบิกตามองแฟนที่ยักไหล่ให้ตน และไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงบางอ้อ…อันที่จริงเขาก็พอจะรู้เลาๆมาว่าเจ้าเด็กนี่เคยโดนแม่เลี้ยงโขกสับให้ทำโน่นนี่มาแต่เด็ก แต่ไม่คิดว่าสกิลแม่บ้านมันจะสูงขนาดนี้

          แหม ก็การได้เห็นสิ่งที่สู้ตั้งใจทำให้สวยงามโดนทำลายล้างชั่วพริบมามันเปี่ยมสุขสุดๆเลยนี่นา อา…นึกถึงสมัยตอนอยู่กับคุณแม่มาริสา พอผมซักเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จ เธอก็จะเดินมาทำผ้าร่วงลงพื้นพร้อมกับใช้ส้นตึกสีแดงที่ไปเหยียบขี้หมาขยี้เสียจนต้องซักใหม่มือแทบเปื่อยบ้าง หรือพอผมทำความสะอาดห้องทีไร พอออกไปทำอย่างอื่น แล้วกลับเข้ามาก็จะพบว่าห้องรกและเละเทะเหมือนมีฝูงวัวบ้าเพิ่งวิ่งผ่านเข้ามาบ้าง เล่นเอาผมมีความสุขทุกวันเลยทีเดียว จะน่าเบื่อก็ตรงแม่เขาจะมีโอกาสมอบความรักให้ผมแค่เฉพาะตอนที่พ่อกับพี่วินไม่อยู่แค่นั้นละ

          “พอใจหรือยังครับ หรืออยากจะให้ทำอะไรอีก” ไม่ใช่แค่สีหน้าและแววตา น้ำเสียงยังเต็มไปด้วยความภูมิใจต่อชัยชนะ เล่นเอาอารมณ์ของผู้ท้าชิงเดือดปุด…ก็นะ ถ้าปล่อยให้เล่นเอง มีหวังบทคงไม่เดินตามที่รอสักที

          “มีสิ” เสียงทุ้มดังเหี้ยมก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาจับข้อมือบางแน่น “หน้าที่ของแฟนที่ดีไง”

          เอาแล้วไง

          ก้องเกือบจะร้องห้ามแล้ว แต่เจอฤทธิ์จ้องใส่เลยได้แต่ใบ้กิน

          “คุณจะทำอะไร…” เสียงหวานสั่นเครือ พร้อมกับดึงมือตนกลับสุดแรง แต่มีหรือจะสู้อีกฝ่ายได้

          “ก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าจะทำอะไร อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาไปหน่อยเลย” นึกถึงเรื่องที่ก้องเล่าแล้ว เขาก็อดกระแทกเสียงใส่ไม่ได้

          ก้องได้แต่มองภาพตรงหน้าด้วยความละเหี่ยใจ เหมือนกำลังรับชมละครหลังข่าวอยู่ก็ไม่ปาน แถมยังเป็นช่วงไคลแม็กซ์เสียด้วย ท่าทางจะต้องไปทางนั้นแล้วสินะ

          อย่าลืมใส่ถุงก็แล้วกันนะครับคุณสิทธิ์…

______________________________

ไม่ได้อู้จริงๆนะ =[]=

[nunnan]

ถูกใจเดียร์แน่ๆ 

[Minerva]

นั่งฮาคุณแม่เลี้ยง
นี่หนูเดียร์ดีใจตั้งแต่เด็กเหรอ! มีคนทำแบบนั้นใส่!
เออ...ข้อดีของคนเป็นM(ฮา)

รอNCจะมีไหมน๊า ชอบมีตัวขัดทุ๊กที

[yuyie]

ฮะๆๆ ทำงี้ยิ่งถูกใจหนูเดียร์สุดๆ

[2pmui]

ฮา และ งงกับอารมณ์แต่ละนาง ปรับอารมณ์กันแทบไม่ทัน
คือถ้าไม่รู้ว่านังน้องเดียร์เป็นมาโซ น้องมันก็ดาวพระศุกร์ชัดๆ
ฮาตรงอะไรที่มันควรน่าสงสาร มันกลายเป็นน่าหมั่นไส้ไปหมดนี่แหละ สงสารพระเอกแทน คงหัวปั่นหน้าดู
รอตอนหน้า

[agava1313]

ยืดอกพกถุง!!!

[jum]

จะโดนขัดจังหวะอีกไหมล่ะเนี่

[MeepadA]

อย่าให้มีใครมาขัดอีกนะ 

[musddmp]

รักSMของหนุ่มดอกไม้ โดย Zore

ตอนที่ 18 

          “พูดก็พูดนะ ฉันว่ามันแปลกๆยังไงไม่รู้”

          หลังจากมองส่งเจ้านายกับคุณชายมาโซฯเสร็จ ฤทธิ์ก็เปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงข้องใจ เล่นเอาคนที่รู้ทุกอย่างเกิดอาการเครียดและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน

          “ยังไง…เหรอ”

          “ก็คุณสิทธิ์น่ะสิ” พอได้ยินหัวข้อ ก้องถึงกับโล่งใจปนเสียดายสุดๆ “ไอ้เรื่องหาทางบังคับสงบศึกกับฝั่งคุณวินน่ะ จะมาเข้าทางไอ้เด็กนั่นฉันก็ว่าไม่แปลกหรอก แต่ทำไมต้องใช้วิธีการบ้าบอแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ เอาจริงๆนะ อย่างคุณสิทธิ์น่ะ ไปตีซี้กับไอ้เด็กนั่นแล้วเป็นเพื่อนสนิทกันก็ได้ อย่างคุณวินน่ะ ไม่กล้าทำอะไรเพื่อนน้องชายหรอก”

          ใครว่าล่ะฤทธิ์เอ๊ย เพราะจากที่ฉันฟังคุณวัฒน์เล่ามา นั่นเป็นแผนที่คุณสิทธิ์ตั้งใจทีแรกนะ…แต่เพราะคู่กรณีมันไม่ว้อนท์ไง ถึงได้กลายเป็นอีหรอบนี้น่ะ…ให้ตายสิ
         
          “แล้วก็ไอ้เด็กนั่น” หัวข้อนี้สิที่หนุ่มแว่นหวั่นจริง “นายบอกว่ามันร่านอย่างโน้น เลวอย่างนี้…ฉันไม่เห็นจะเป็นแบบนั้น” โชคดีแล้วไงตู…ถ้าคนทั่วไปคงเรียกว่าซวยสินะ
         
          “นายเพิ่งรู้จักไม่กี่วัน หลงมันแล้ว…”
         
          พูดไม่ทันจบดีมือเนียนแต่แข็งแกร่งก็โบกเข้าแก้มซ้ายเต็มรัก จนก้องถึงกับหน้าหัน

          “นายคิดว่าฉันโง่หรือไง ทำงานที่ผับเจอไอ้พวกกระแดะแอ๊บแบ๊วมาตั้งเยอะ ไม่อยากจะดูให้ออก ก็ต้องดูออกทั้งนั้นละวะ” คนตบพูดต่อราวกับการกระทำรุนแรงใส่อีกฝ่ายเป็นเรื่องสามัญประจำวัน “ต่อให้ปิดยังไงก็ไม่อยู่หรอก…ไอ้เด็กนั่นเอง ฉันก็ดูออกว่ามันปิดอะไรไว้ แต่ถ้าปิดสันดานเลวๆน่ะ ไม่ใช่อาการแบบนั้นแน่…และนายเองตอนนี้ก็มีเรื่องปิดบังฉันอยู่ด้วย”

          เรื่องที่ฉันเป็นมาโซฯน่ะเหรอ…ไม่สิ ถ้าเรื่องนั้นจริงๆนายน่าจะสงสัยไปนานแล้ว…แต่เวลานายถามฉันว่าเจ็บไหมเวลาโดนนายทุบ ตบ จิก ข่วนใส่ ฉันก็ตอบตามตรงตลอด นายเลยไม่ติดใจสินะ...
         
          “ฉันไม่มีอะไรปิดนายสักหน่อย”

          “แล้วทำไมเสียงสั่น”

          จะให้ฉันมีอารมณ์หรือไง มาคาดคั้นกันแบบนี้เนี่ย

          “ฉันกังวลเรื่องไอ้เดช” นั่นเขาก็พูดจริง แถมยังเป็นสาเหตุที่รับกับอาการหนักอกหนักใจของเขาด้วย “นายก็รู้นี่ ตั้งแต่มันทำหน้าที่แทน ออกลายมาแต่ไกล เสียดายตรงลายที่ว่าดันแอบถ่ายเก็บเป็นหลักฐานไม่ได้”

          “จะว่าไปก็จริงแฮะ” เห็นฤทธิ์สนใจประเด็นนั้นแทนแล้วก้องแทบอยากจะไชโย “แต่อยากออกลายก็ดีเหมือนกัน ฉันมั่นใจว่าพวกคุณฉัตรไม่ปล่อยให้มันทำตามใจชอบง่ายๆหรอก ดีไม่ดี จะได้หลักฐานความเลวของมันด้วย”

          ก็ได้แต่หวังว่าจะเป็นแบบนั้นน่ะนะ

          “ส่วนเรื่องไอ้เด็กนั่น ฉันคิดไปเองหรือเปล่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ผลเอง”

          ฟังแล้วก้องเกือบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เลยทีเดียว…ฮือ คุณสิทธิ์ครับ…


          ร่างเล็กพยายามก้าวเดินให้ทันคนที่ฉุดกระชากอย่างไม่ไยดี ดวงตากลมรื้นไปด้วยหยาดน้ำใส แม้จะพยายามดึงแขนกลับสักเท่าไหร่ก็ต้องพ่ายต่อพละกำลังที่มากกว่า อีกทั้งยังทำให้เขาเจ็บตัวอย่างเสียเปล่าอีกด้วย
       
          “ผมเจ็บ ปล่อยผมนะ” เสียงหวานกรีดร้องปานจะขาดใจ เมื่อไม่อาจขืนหนี สิ่งที่ทำต่อมาคือใช้มืออีกข้างทุบและข่วนแขนอีกฝ่าย

          “ฤทธิ์เยอะนักนะ” พอโดนสะกิดจนรำคาญก็ตวาดเสียงเหี้ยมพร้อมกับดึงเด็กหนุ่มเข้ามาจนตัวลอย “คราวนี้ต่อให้ร้องบ้านแตกยังไง นายก็ไม่รอดแน่”

          นั่นละครับที่ผมรอมานานมากกก ผมไม่คิดเลยนะครับว่าจะมีอุปสรรคขวากหนามกั้นเยอะจนชวนปวดกบาลได้ขนาดนั้น…แต่รอบนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นแล้ว…ยกเว้นว่าคุณจะไม่ยอมปิดมือถือนั่นล่ะครับ

          และไม่ต้องหวังนาน เจ้าตัวก็หยิบขึ้นมาปิดเหมือนกับกลัวว่าจะมีใครโทรมาขัดจริงๆ ทิ้งท้ายด้วยการนำไปวางไว้บนชั้นวางหนังสือ ก่อนจะหิ้วเด็กหนุ่มโยนลงเตียง แล้วตามขึ้นไปจนอีกฝ่ายไม่มีเวลาแม้แต่จะขยับ

          “อย่ามาทำบ้าๆกับผมนะ ไหนว่าแค่เป็นแฟนแต่ในนามไง” ดวงหน้าขาวซีดหนัก เพราะเล่นอินไปนิด เลยลืมคิดไปว่า อีกฝ่ายอาจจะนึกเห็นด้วยแล้วเลิกทำก็ได้

          ซึ่งโชคดีที่ไม่ใช่เช่นนั้น

          “จะกลัวอะไรล่ะ ก็ผ่านมาเยอะไม่ใช่หรือไง”

          หือ?

          “อย่ามาทำไขสือ ฉันรู้มาหมดแล้ว นี่ท่าทางถ้าไอ้วินไม่ทำตัวเป็นหมาหวงก้าง คงฟันลูกน้องมันเรียงคิวไปแล้วล่ะสิ”
ทีแรกผมตกใจมากนะ นึกว่าเรื่องที่ผมเป็นมาโซฯเสียอีก แต่ไอ้เรื่องนั้นน่ะ ไปเอามาจากไหนหรือครับ ถึงผมจะมาโซฯแต่ผมไม่ได้เซ็กจัดนะครับ ช่วยแยกกันด้วย

          “ย…อย่ามาพูดบ้าๆนะ ใครเขาจะคิดวิปริตเหมือนคุณกัน” เนื่องจากกลัวจะค้างนาน เลยรีบพูดไปหน่อย ลิ้นเลยพันกันกับเสียงสั่น หน้าก็ขึ้งเครียดเพราะกลัวอีกฝ่ายจะสงสัย แต่แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ได้เห็นเป็นอย่างนั้นสักนิดเดียว
“อย่ามาโกหกไปหน่อยเลย พี่ก้องไปสืบเรื่องของนายมาหมดแล้ว ว่านายน่ะ มันร่านแล้วก็เลวขนาดไหน!”

          รักพี่ก้องจังเลย…ในแง่เพื่อนร่วมอุดมการณ์น่ะนะ

          “พูดอะไรผมไม่รู้เรื่อง” ผมก็ไม่รู้เรื่องจริงๆนะ ว่าพี่ก้องตอกไข่ใส่สีอะไรใส่ผมไปบ้าง แต่ถ้าให้ผมเดา คงจะประมาณว่าผมหลอกคบผู้ชายมาเยอะล่ะสิ ก็คำพูดคุณมันฟ้องนี่นะ “อย่ามากล่าวหาผมลอยๆนะ ผมไม่เคยทำอะไรต่ำๆพรรค์นั้น”

          “เฮอะ อย่ามาทำตัวสูงไปหน่อยเลยดีกว่า” มือหนาบีบข้อมือบางทั้งสองข้างแน่น จนดวงหน้าขาวบิดเบี้ยว “ทำเป็นขัดขืน ที่จริงอยากจะแย่อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ”

          อุ๊ย แทงใจดำ

          “อ๊ะ”

          ก็รู้ว่าแรงเยอะน่ะนะ แต่ถึงกับกระชากเสื้อจนกระดุมหลุดเลยเหรอ โอ๊ย คุณจะทำให้ผมใจระทึกไปถึงไหน

          ผิวบางที่ชื้นเหงื่อเผยออกมาจากใต้เสื้อเชิ้ตสีใบไม้ ดวงตาเรียวเลื่อนมองร่างบางตั้งแต่บนยันล่าง อาภรณ์ด้านล่างที่ยังปกปิดสิ่งสำคัญชวนให้รู้สึกระคายตาเป็นยิ่งนัก หากแต่จะเอื้อมมือลงไปถอด เดี๋ยวเด็กหนุ่มก็พยายามขืนหนีอีก เพราะฉะนั้น เขาไม่อยากให้พลาดอะไรอีกแล้ว

          กุญแจมือในลิ้นชักออกมาสู่โลกภายนอกและพันธนาการข้อมือบางทั้งสองไว้กับหัวเตียง เป็นอันว่าคนตรงหน้าหมดทางหนีแน่นอน

          “ไม่นะ ปล่อยนะ เอามือสกปรกออกไปเดี๋ยวนี้นะ”

          คุณรู้ไหมว่ามันเหนื่อยมากเลยนะ ที่ต้องทำเป็นว่าไม่อยาก ทั้งที่อยากจะตายอยู่แล้วเนี่ย

          “จะเป็นอะไร เดี๋ยวเราก็สกปรกเหมือนกันแล้ว” เสียงเหี้ยมดังแผ่วอยู่ข้างหู ก่อนที่ลิ้นอุ่นจะทาบไล้เป็นของฝาก พออีกฝ่ายพยายามขืนหนี มือหนาก็กระชากผมดึงกลับมาอย่างไม่มีการเห็นใจ “ทำไม หรือฉันเร้าอารมณ์เธอไม่ดีพอกันล่ะ ต้องแบบรุนแรงใช่ไหม ถึงจะถูกใจเธอ”

          ใบหน้าเรียวบิดเบี้ยวหนัก แม้จะโดนดึงผมเสียแรง แต่กระนั้นก็ยังไม่ยอมแพ้โดยง่าย คนมองก็ได้แต่นึกสมเพชกับความพยายามที่ไร้ประโยชน์นี่อยู่ในใจ ก่อนจะกลับไปเก็บเกี่ยวความหวานบนร่างต่ออย่างหิวกระหาย

          อา…แบบนี้สิถึงได้อารมณ์หน่อย เล้าโลมธรรมดามันไม่โดนใจชาวมาโซฯหรอกครับ

          ไม่ใช่แค่ลิ้น ฟันขาวยังขบกัดทุกพื้นที่ที่ได้เยือน จนเลือดซิบ อีกทั้งยังดูดดุนจนผิวขาวเป็นรอยจ้ำ เสียงร้องครางหนักที่ฟังดูเจ็บปวดดังลั่นเป็นจังหวะสลับกับเสียงหอบกระเส่า ดวงตากลมรื้นไปด้วยหยาดน้ำใส มือที่โดนพันธนาการยังคงดึงดันเสียให้ได้ จนข้อมือช้ำเป็นรอยแดงหมด

          “ไม่…อย่า…ผมเจ็บ…” เสียงหวานครางกระเส่าพลางเกร็งหน้าท้องแน่น

          สิทธิ์ไม่สนใจคำวอนขอหรือเสียงร้องไห้ สิ่งที่ได้รับมันหอมหวานและเย้ายวนเกินกว่าจะหยุดได้ มือหนาปลดปราการด้านล่างของคนตรงหน้าออกอย่างทุลักทุเลเพราะอีกฝ่ายยังคงขัดขืนไม่เลิก

          ดี ไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆแบบนี้สิ ฉันชอบ!

          กินเวลาไม่ถึงห้านาที อุปสรรคสุดท้ายก็หายไปจากร่างบาง ขาเรียวพยายามหุบหนีบ หากแต่โดนแรงที่เยอะกว่าบังคับให้ต้องอ้าออก เผยให้เห็นช่องทางสีสวยที่ดูไม่ประสีประสาผิดจากที่ฟังมา แต่เพราะตอนนี้กำลังโดนอารมณ์ครอบงำ เลยไม่คิดสงสัยใส่ใจนัก

          “เฮอะ ทำเป็นเล่นตัว แต่ใจจริงอยากแทบตายแล้วล่ะสิ” นิ้วเรียวจิ้มเข้าส่วนอ่อนไหวที่แข็งขืนขึ้นมา แล้วบีบแน่นจนผู้เป็นเจ้าของสะดุ้ง ชายหนุ่มแอบนึกหงุดหงิดเล็กๆที่คนที่ตัวเล็กกว่าเขา แต่ไอ้ส่วนนี้ดันทัดเทียมกับเขาจนชวนให้หมั่นไส้

          “ไม่นะ อย่า…จับ…” เสียงหวานขาดห้วงเมื่อโดนเร้าอารมณ์อย่างไม่ทันตั้งตัว เด็กหนุ่มร้องลั่น อารมณ์ที่พยายามอดกลั้นพุ่งทะลักออกมาราวกับก๊อกแตก

          “อะไร บอกไม่ชอบๆ แต่กลับรีบมีความสุขไปคนเดียวได้ไง ร่านชะมัด” สิทธิ์ยังคงหยอกเย้าเล้าโลมคนที่เพิ่งเสร็จกิจไม่เลิก หวังกระตุ้นให้อีกฝ่ายมีอารมณ์ต่อ “เดี๋ยวฉันจะสนองให้เต็มที่เลย”

          ความเสียวซ่านที่รุมเร้าจนหัวหมุน เสียงหวานครางดังออกมาไม่หยุดหย่อน ในขณะที่กำลังเคลิ้มไปกับสิ่งที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้ พลันร่างบางก็สะดุ้งโหยง เมื่อมีบางสิ่งกำลังคืบคลานเข้ามาในกาย
         
          เดียร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย…น้อยจนน่าหงุดหงิด

          “จะทำบ้าอะไรน่ะ เอาออกไปนะ เอาออกไป” เสียงหวานร้องปานจะขาดใจพร้อมกับดิ้นพล่าน จนคนที่พยายามจะประนีประนอมด้วยสุดจะทน

          “ได้”

          นิ้วเรียวถอนออกและแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า เด็กหนุ่มร้องลั่นสุดเสียง ความเจ็บที่แทรกเข้ามาราวกับจะฉีกร่างเขาเป็นชิ้นๆ ไม่มีการอารัมภบทแต่อย่างใด อีกทั้งยังไม่ใช่น้ำหล่อลื่นเข้าช่วย แขนทั้งสองกระชากลงอย่างลืมตัว ส่งผลให้รอบข้อมือขาวห้อเลือดหนัก ใบหน้าหวานบิดเบี้ยว เขาพยายามดิ้นสุดตัว หากแต่มือหนาที่กดร่างทำเอาขยับไปไหนไม่ได้

          เวร

          ขณะกำลังดำเนินการไม่ทันถึงครึ่งทาง ตัวเองดันวิ่งเข้าเส้นชัยก่อนเสียได้ ใครจะไปคิดว่าช่องทางที่น่าจะผ่านมาเยอะ จะยังคับแคบขนาดนั้น

          “อ๊ะ” เสียงหวานร้องดังเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็ถอนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ทำเอาเดียร์มึนงงและสงสัย คนกำลังได้อารมณ์มันๆ มาทำให้ค้างคาเสียได้ แต่ดูจากการกระทำแล้วพอจะนึกออก

          หลังจากเตรียมตัวใหม่ สิทธิ์ก็กลับมาเผชิญหน้าต่อ ดวงตากลมฉ่ำที่จ้องกลับมายังคงไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ เล่นเอาความรู้สึกเสียหน้าเมื่อครู่ละลายหายไปสิ้น

          “ทำไม ฉันยังจัดให้ไม่พอหรือ” เสียงทุ้มหยอกล้อ “ต้องลีลาเด็ดเหมือนคู่นอนคนไหนล่ะ ถึงจะถูกใจนาย”

          “คนสกปรก คิดแต่เรื่องต่ำๆ”

          คิ้วหนามุ่นเข้าหาด้วยความฉุนเฉียวกับคำด่า ยิ่งเห็นสีหน้าที่ไม่หยี่ระต่อสถานการณ์เป็นรองของเด็กหนุ่ม ยิ่งอยากทำให้สิทธิ์อยากจะขยี้คนตรงหน้าจนเละ

          เพียะ

          เสียงตบดังขึ้น ใบหน้าขาวมีรอยเห่อแดงขึ้นเล็กน้อย หากแต่คนโดนกระทำกลับไม่แสดงอาการยอมแพ้ให้เห็น ซ้ำยังยิ้มเยาะราวกับดูถูกว่าสิทธิ์ทำได้เพียงแค่นี้เองหรือ ยิ่งทำให้เลือดในกายกำยำนั้นเดือดพล่าน

          มือหนายกเรียวขาบางขึ้น แน่นอนว่าอีกฝ่ายสู้กลับเต็มที่แม้จะรู้ว่าไม่อาจหยุดร่างสูงได้ก็ตาม

          “อื๊อ” เสียงหวานร้องครางอย่างสุดจะทน สิทธิ์ดันกายเข้าหาร่างเล็กอย่างไม่คิดเห็นใจ ดวงตากลมเบิกกว้างก่อนจะปิดตาแน่น ความเจ็บที่แทรกเข้ามาทำเอาจุก และต้องกรีดเสียงขึ้นราวกับมันจะช่วยให้ความเจ็บลดลง “ไม่! อย่า! เอาออกไปนะ!!”

          ยิ่งห้ามราวกับยิ่งยุ ร่างสูงโถมแรงกระหน่ำเข้าหาด้วยรอยยิ้มบาง ยามที่ได้เห็นอีกฝ่ายทรมานราวกับจะขาดใจตายมันช่างปลุกอารมณ์เขายิ่งนัก ช่องทางแคบบีบรัดร่างเขาไม่หยุด ชายหนุ่มขยับสะโพกเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง เสียงหวานที่ร้องดังไม่อาจฉุดรั้งเขาได้อีกต่อไป

          ด้วยอารมณ์ที่โถมเข้ามาไม่หยุด เด็กหนุ่มเองก็เริ่มคิดอะไรไม่ค่อยออก เสียงหวานเริ่มเปลี่ยนจากกรีดร้องด้วยความทรมานเป็นครางกระเส่าเพราะความสุขสม อารมณ์ที่ปลดปล่อยไปก่อนหน้าเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง

          ดวงตากลมปรือมองร่างตรงหน้าที่ยังคงปฏิบัติกิจอย่างสม่ำเสมอและไม่หยุดหย่อน ใบหน้าเรียวเข้มโน้มลงเข้ามาใกล้ แล้วฉีกยิ้มเหี้ยม ก่อนจะเก็บเกี่ยวความหวานที่ซอกคอขาว และขย้ำกัดเต็มแรง

          “อ๊ะ…อ๊า…” ความสุขที่โถมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำเอาเด็กหนุ่มร้องลั่น ทำนบแห่งอารมณ์พังทลายลงอีกครั้ง พร้อมๆกับอีกฝ่าย

          ใบหน้าขาวที่อ่อนแรงหันตามมือหนาที่ทาบข้างแก้ม ใบหน้าชื้นเหงื่อของชายหนุ่มดูนิ่งเรียบ แต่กลับแฝงไปด้วยความสะใจ

          “ไง ต้องแบบนี้ใช่ไหมถึงจะถูกใจนาย”

          ครับ! สุดยอด!!....ลองพูดงี้ดูสิ ถึงจะทำเป็นประชดยังไง ตอนนี้ผมไม่มีความสามารถพอที่จะกลบอารมณ์ดี๊ด๊านี่ไหวหรอกครับ

          “อึก อย่ามาพูดบ้าๆนะ” เดียร์กระแทกเสียงใส่พร้อมกับเบือนหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึงไปอีกทาง ให้ดูราวกับอับอายจนไม่อยากสู้หน้า

          “หึ หลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่ จะปฏิเสธไปทำไมกันล่ะ” สิทธิ์เอ่ยเสียงนุ่มพร้อมกับกอบกุมท่อนเนื้อที่แข็งขืนขึ้นอีกครั้ง
         
          “ได้เป็นเมียของคนสกปรกอย่างฉัน ดีใจจนเนื้อเต้นเลยล่ะสิ”
         
          ใบหน้าหวานสะบัดหันใส่ด้วยความโกรธขึ้ง แต่ก็มิอาจทำอะไรอีกฝ่ายได้นอกจากจ้องมองอย่างอาฆาต ซึ่งนั่นยิ่งทำให้สิทธิ์รู้สึกพอใจขึ้นไปอีก

          ร่างบางสะดุ้งโหยงเมื่อโดนบีบนวดเข้าส่วนอ่อนไหว ด้านล่างที่ยังคงคาอยู่ก็คอยกระทุ้งราวกับต้องการจะแกล้ง เด็กหนุ่มพยายามสะบัดหนี แต่ตอนนี้เขาแทบไม่เหลือแรงจะขัดขืนนัก อีกทั้งอารมณ์ที่โดนเร้าไม่เลิก จึงได้แต่แกล้งทำเป็นเจ็บใจและยอมแพ้แต่โดยดี

          “ต้องอย่างนั้นสิที่รัก ซื่อสัตย์กับตัวเองเข้าไว้”

          เมื่อเห็นท่าทางยอมจำนนแต่โดยดี สิทธิ์ก็เอ่ยชมเสียงนิ่ม หากแต่การกระทำกลับตรงกันข้าม เมื่อความต้องการยังไม่ถูกเติมเต็มจนพอใจ เขาจึงจัดการปลดปล่อยตัวเองอย่างที่อยาก

          “พอซักที…ได้โปรด…” เนื่องจากกลัวจะเพลินเกินไปหน่อย เด็กหนุ่มเลยเอ่ยเสียงอ่อย วิงวอนให้อีกฝ่ายหยุดกระทำชำเราเขาเสียที แม้อันที่จริง ตอนนี้กำลังมัน ไม่อยากโดนขัดใจแม้แต่น้อย “ผมไม่ไหว…แล้ว”

          และอีกฝ่ายก็จัดหนักให้อย่างที่หวัง

 

[andear]

ในที่สุดก็ได้ฟินซะทีนะเดียร์ หลังจากที่ค้างมาหลายตอน

[nunnan]

  เลือดหมด

[Minerva]

ฟินแทน  

[2pmui]

ฮ่าๆๆๆ สมใจอยากน้องเดียร์เค้าแล้วละซิ นี่มันเนื้อคู่กันชัดๆ

[ioohja]

  ลุ้นแทนน้องเดียร์มาตั้งนาน สมใจซะที ฟินนนนน

[MeepadA]

กร๊าก คู่สร้างคู่สม ชัดๆ 

[yuyie]

ในที่สุดก็สมใจเดียร์ แต่น่าจะมีต่อนะ อิอิ

[DoubleBass]

เดียร์สมหวังแล้ว!!!!! 

[Chifuu]

เรื่องนี้อ่านแล้วฮามาก
ลุ้นมากให้เดียร์โดนกระทำเนี่ย
และในที่สุด..กับตอนล่าสุด ดีใจด้วยนะเดียร์5555

[JustWait]

กรี๊ด เรื่องนี้ถูกใจมาก

เดียร์ขา ได้ใจได้อีกอะค่ะ

รอตอนต่อนะคะ

  <เป็นรางวัลให้เดียร์ที่ทำดีมาก

[mukmaoY]

ติ๊งต๊องมากกก555
เดียร์สมใจอยากเลย

[oilzii]

เดียร์เอ๊ยยยยย    สมใจแล้วสิหนู


พ่อเท็ดดี้แบร์หลงกลเต็มเปา

[agava1313]

โอ๊ว!!!!!!!!!!!!!!! ในที่สุด!  ในที่สุด!

[musddmp]

รักSMของหนุ่มดอกไม้ โดย Zore

ตอนที่ 19 

          ฤทธิ์เดินขึ้นมายังชั้นสองหลังจากโดนก้องกราบเท้าขอให้ไปช่วยปลุกสิทธิ์ ซึ่งเอาจริงๆเขาเองก็เต็มใจจะไปให้อยู่แล้ว เพราะส่วนหนึ่งอยากเห็นสีหน้าของเจ้าเด็กน้อยที่โดนข่มขืนนั่นเต็มแก่ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะง่วงเพราะยังไม่ได้นอนเลยก็ตาม

          แต่ทันทีที่ขึ้นมาก็ต้องผงะเมื่อเห็นหมียักษ์นั่งกอดเข่าคุดคู้หดหู่อยู่ที่หน้าประตูห้องนอน

          “เป็นอะไรไปครับคุณสิทธิ์” หนุ่มตาตกเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง “หรือหมอนั่นมันทำอะไรคุณ”

          “เปล่า เขาไม่ได้ทำอะไรฉันหรอก” ผู้เป็นนายรีบตอบก่อนที่อีกฝ่ายจะวิ่งไปตั๊นหน้าร่างบางที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง “พี่ฤทธิ์ ผมถามอะไรหน่อยสิ”

          เจ้าของชื่อเลิกคิ้วมอง ยืนรอฟังคำถาม

          “ถ้ามีเลือด แสดงว่าเป็นครั้งแรกหรือเปล่า”

          เขาเกือบกลั้นขำแทบไม่ทัน

          “คุณสิทธิ์ครับ ผู้ชายนะครับ ไม่ได้มีเยื่อพรหมจรรย์เหมือนผู้หญิงสักหน่อย” แม้จะพยายามแล้ว แต่น้ำเสียงก็เจือเสียงหัวเราะตามมาอยู่ดี “ถ้าอยู่ๆเสียบเลย ไม่มีอารัมภบท ไม่มีเจล ทำมากี่ครั้งก็เลือดออกทั้งนั้นล่ะครับ ตรงนั้นมันไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อทำเรื่องอย่างว่านะครับ ไม่หนาทนเหมือนช่องคลอดหรอก”

          “งั้นหรือ” ใบหน้าเรียวใจชื้นขึ้นมาหน่อย

          “แต่เลือดออกนี่อย่าบ่อยละกันครับ ยกเว้นว่าคุณจะไม่กังวลว่าหมอนั่นจะเป็นริดสีดวง ก็ตามสบาย”

          จากนั้นก็ค้างนิ่งเหมือนกำลังจะได้พบกับมหันตภัยในเร็วๆนี้

          “ถ้าจะทรมาน ก็เอาอุปกรณ์ที่ซื้อๆมาใช้ก็ได้ครับ ยังไงซะ คุณก็ไม่ได้ตั้งใจจะทรมานเขาอยู่แล้ว ก็เอาเบาะๆพอ เดี๋ยวมีปัญหาแล้วจะแย่เอา แล้วไอ้การทรมานน่ะ ก็ไม่จำเป็นต้องถึงกับเลือดตกยางออก ทุบตีจนชอกช้ำหรอกครับ” คนมีประสบการณ์เตือนอย่างเป็นห่วง เขารู้ดีว่าตอนนี้สิทธิ์กำลังจิตตกกับเรื่องที่ทำแค่ไหน “คุณลงไปทานอาหารเช้าเถอะ เดี๋ยวผมปลุกเด็กคนนั้นเอง”

          สิทธิ์มุ่นคิ้วให้เล็กน้อย เขายังคงนั่งจับเจ่าอยู่ที่เดิม ก่อนจะยอมลุกขึ้นทำตามแต่โดยดี

          ฤทธิ์รอจนอีกฝ่ายเดินลับไป ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปหา ด้านในสงบเงียบเชียบ ม่านสีครีมตรงระเบียงเปิดทิ้งไว้รับแสงแดดอ่อนให้เข้ามา ชายหนุ่มหันไปมองบนเตียงที่มีสภาพเละเทะกว่าที่อื่น เสื้อผ้าของทั้งคู่กระจัดกระจายไปทั่ว บ้างก็ลงมานอนข้างเตียง ผ้าห่มเองก็แล้วจะไหลมากองที่ปลายเตียงแล้ว

          ร่างบางยังคงหลับสนิท แขนทั้งสองข้างปลดจากพันธนาการแล้ว มีรอยแดงเห่ออยู่รอบข้อมือทั้งสอง เรือนร่างขาวที่เปลือยเปล่าทั้งช้ำทั้งมีรอยห้อเลือดไปทั่ว บนผ้าปูมีรอยเลือดเล็กเปื้อนเป็นดวงๆ

          แปลก…

          อย่างแรกเลยคือคนโดนข่มขืนบ้าอะไรนอนหลับพริ้มยิ้มหน้าบานขนาดนั้น แล้วถึงจะมีคราบน้ำตา แต่กลับไม่ได้ร้องไห้หนักจนตาบวมเนี่ยนะ มันชวนสงสัยเกินไปแล้ว

          ชายหนุ่มปรายตามองบริเวณลิ้นชักซึ่งเป็นคลังมหาสมบัติแล้วก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น เพราะของที่หลุดออกมากับมีแค่กุญแจมือเท่านั้น เห็นเจ้านายออกอาการรู้สึกผิดจะเป็นจะตายก็เลยคิดไปว่าน่าจะทำวิปริตใส่เสียเยอะ แต่ดูจากอาการตอนนี้ ถ้าบอกว่าเพิ่งได้ร่วมรักกันอย่างชื่นมื่น เขาจะไม่เสียเวลามาแปลกใจเลยสักนิด

          “เฮ้” ฤทธิ์ตะคอกปลุกหนุ่มน้อยบนเตียงที่นอนเสียเคลิบเคลิ้ม “เฮ้ ไอ้หนู”

          มันไม่ตื่น…

          ฤทธิ์จึงตบบ้องหูจนหน้าหัน

          มันก็ยังหลับ

          เขาไม่แน่ใจว่าหลับจริงหรือหมดสติเพราะมือตน เลยลองจับชีพจรดู ปรากฏว่าหลับจริงอย่างไม่ต้องเป็นห่วง

          มันจะหลับลึกเกินเหตุไปหรือเปล่าวะ

          ชายหนุ่มนั่งลงข้างเตียงแล้วจ้องอีกฝ่ายด้วยความสงสัยปนเป็นห่วงเล็กน้อย เขาเริ่มตีหน้าอีกฝ่ายเบาๆ

          “แฮะๆ”

          หัวเราะหาเตี่ยเรอะ

          แต่ต่อให้ตีหนักแค่ไหนผลก็เหมือนเดิม จนเขาเริ่มท้อตงิดๆ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยต้องเสียพลังงานในการปลุกคนขนาดนี้มาก่อน ชายหนุ่มจึงโน้มหน้าเข้าไปหวังจะส่งเสียงเรียกใกล้ๆ

          เคร้ง!!!

          ยังไม่ทันส่งเสียงก็ต้องสะดุ้งโหยงกับเสียงตะหลิวตกพื้น คนที่น่าจะทอดไข่ดาวอยู่ข้างล่างกำลังยืนอ้าปากค้างหน้าซีดเผือดอยู่หน้าประตูห้องนอนที่เปิดค้างไว้ ซึ่งไม่ต้องสงสัยให้มากความว่าทำไม

          “ปลุกมันธรรมดาๆก็ได้นี่นา ทำไมต้องจูบปลุกกันด้วย!”

          มันเอาอะไรคิด ไอ้แว่นหน้าหนวดนี่!

          “จะบ้าเรอะ” ไม่ว่าเปล่า มีปากุญแจมือที่วางไว้ข้างหัวเตียงใส่หน้าผากก้องอย่างแม่นยำ เล่นเอาหนุ่มแว่นหน้าหงายเลยทีเดียว “ฉันปลุกมันเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เลยกะจะตะโกนใส่หูมันต่างหาก”

          ก้องยังคงจ้องมาเหมือนไม่อยากเชื่อนัก แต่พอเห็นคุณแฟนลุกมาท่าทางจะเอาเรื่อง เลยถอนใจด้วยความโล่งอก “โธ่ ก็แล้วไป”
         
          “…อะไร หรือจริงๆนายอยากเป็นคนปลุกมัน” ตาขวางหน้าเหี้ยมมาแต่ไกล ถ้าเป็นคนทั่วไปก็คงสยอง

          “เปล่านา นายปลุกไปเถอะ ฉันก็แค่สงสัยว่าทำไมไปนาน” ก้องรีบโบกไม้โบกมือ “อย่านอกใจฉันนะ”

          “เตือนตัวเองอยู่รึไง” ฤทธิ์ย้อนเสียงต่ำ “อย่างไอ้เด็กบ้านี่ ให้ตายฉันก็เอามันไม่ลงหรอก”

          “อือ…อะไรกันน่ะครับ…”

          พวกเขาโหวกเหวกกันตั้งนานสองนาน เดียร์เพิ่งจะฟื้นงัวเงียขึ้นมา และทันทีที่เห็นหน้าฤทธิ์ เด็กหนุ่มก็ตื่นเต็มตาทันที

          “ตื่นสักทีนะคุณชาย รีบๆลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว เจ็ดโมงกว่าแล้ว” ฤทธิ์สั่งโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในสภาพน่าอายแค่ไหน

          “หา เจ็ดโมงกว่าแล้วเหรอครับ” เดียร์ร้องเสียงตื่น ก่อนจะรีบโดดจากเตียง เผ่นแผล็วเข้าห้องน้ำทันที

          เชี่ย แกห่วงงานจนลืมแอ๊บ!

          ก้องอยากจะตะโกนบอกเหลือเกิน ยิ่งเห็นคุณแฟนมองเด็กหนุ่มหน้าเหวอแล้วยิ่งอยากจะลงไปชักให้ได้

          “ข้าวส่วนของฉันเสร็จแล้วใช่ไหม”

          หนุ่มแว่นค้างไปเล็กน้อยเพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะตะขิดตะขวงใจภาพเมื่อครู่เสียอีก แต่ฤทธิ์กลับดูเฉยเมยมาก เหมือนอาการของหนุ่มตาตกที่อ้าปากจนยุงเข้าไปบินเล่นได้สามรอบเป็นภาพหลอนของก้องไปเอง

          ที่จริงฤทธิ์ก็ยังข้องใจอยู่นั่นล่ะ เพียงแต่มันดูบ้าบอเกินไปนี่น่ะสิ

          ต่อให้เก่งแค่ไหน ก็ต้องมีหลุดอาการมาให้เห็นบ้างล่ะ ว่าที่จริงนึกแค้นนึกโกรธอยู่ ก็โดนทำย่ำยีเสียขนาดนี้นี่ แต่นี่ดูยังไงก็เหมือนไม่รู้สึกแค้นอะไรเลยมากกว่า

          ถึงจะสงสัยจนอยากจะไปเค้นคอเสียตอนนี้ ก็ขอดูจนมั่นใจก่อนละกัน

 

          ทั้งที่ปกติสิทธิ์ก็มักจะกินข้าวหมดตลอด ต่อให้รู้สึกไม่ดีอย่างไรก็ตาม แต่บัดนี้ แค่จะยัดไข่ดาวเข้าปากยังทำท่าเหมือนจะอ้วก ซึ่งสาเหตุก็ไม่ใช่เพราะอะไร ไอ้เด็กหน้ามนที่ตนสะบัดไม่หลุดออกไปจากหัวนี่แหละ

          ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้วะ!

          เขาไม่ได้ตั้งใจจะไปถึงฉากขึ้นเตียงเลยสักนิด ชายหนุ่มก็แค่นึกหมั่นไส้ท่าทีหยิ่งยโสและกวนบาทาที่เหมือนกับวินไม่มีผิดนั่น เลยแค่นึกอยากจะสั่งสอนให้หลาบจำ บวกกับระบายอารมณ์ส่วนตัวไปนิดๆ กะว่าถ้าอีกฝ่ายร่ำร้องงอแงขอโทษขอโพยก็จะปล่อยแล้ว…จริงๆนะ! แต่พอตั้งท่าจะหยุดทีไรมันต้องมีเหตุให้หงุดหงิดจนอยากแกล้งต่อไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ…เรื่อย…จนไปๆมาๆมันดันเลยเถิดไปจนถึงจุดที่วกกลับไม่ได้เสียแล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน...

          นึกถึงผิวกายที่ขาวเนียนละเอียดนุ่มนิ่มน่าลูบไล้ได้ไม่รู้เบื่อนั่น อีกทั้งยังกลิ่นหอมหวานจนแทบไม่อยากเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตตรงหน้าจะเป็นบุรุษเพศเฉกเช่นตน เล่นเอาเพลินจนไม่อยากเลิกเลยทีเดียว

          แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแย่จริงๆไม่ใช่เรื่องที่เผลอใจไปกับเรือนร่างผู้ชายจนเลยเถิดถึงขนาดนี้หรอก

          แต่เป็นเพราะตัวเขานี่ล่ะ! ทั้งที่เขาเคยคิดมาตลอดว่าการทำแบบนี้เป็นเรื่องเลวร้ายและไม่น่าให้อภัยที่สุดในฐานะผู้ชาย…ถึงคู่นอนจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็ตามเถอะ แต่นอกจากจะจัดหนักจัดเต็มชนิดไม่มีความเห็นใจแล้ว กลับรู้สึกสนุกและอยากเห็นใบหน้าหวานทรมานจนปางตายอีก โดยที่อีกฝ่ายเองทั้งวอนขอทั้งร้องไห้ แต่แทนที่จะรู้สึกสงสาร กลับรู้สึกอยากรังแกหนักกว่าเดิม แถมยังทำไปตั้งหลายรอบ นี่มันวิปริตชัดๆ!

          เราเป็นอะไรไปแล้ววะ!

          คิดให้ตายยังไง คำตอบก็ไม่ยอมออกมาเสียที แถมยังจะทำให้ความอยากอาหารลดลงจนรู้สึกพะอืดพะอมแทน แต่ครั้นจะให้หยุดคิดก็ทำไม่ได้อีก

          “คุณสิทธิ์ครับ”

          “อ๊ากกกกกกก”

          คนทักถึงกับสะดุ้งถอยหลังเมื่อเจอพลังแปดหลอดกระแทกเข้าแก้วหูเต็มแรง ก้องนิ่วหน้ามองเจ้านายหนุ่มที่มีอาการหน้าถอดสีเหมือนเพิ่งเห็นผีตอนเช้าก็ไม่ปาน ส่วนฤทธิ์ที่ตามมาทีหลังได้แต่ยืนมึนกับการโจมตีทางโสตประสาท

          “เป็นอะไรครับ” หนุ่มใหญ่ถามไถ่ก่อนจะเข้าไปเก็บเก้าอี้ที่อีกฝ่ายทำล้ม “หน้าผมมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ”

          สิทธิ์ไม่ได้ตอบในทันที ตอนเห็นหน้าหนุ่มแว่นเขาตกใจจริงๆนั่นล่ะ แต่ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายน่ากลัวหรอกนะ…

          “ใช่แล้ว!” เสียงทุ้มดังลั่นพร้อมกับชี้นิ้วจนแทบจะจิ้มตาก้อง “ใช่แล้วๆๆๆ”

          ชายหนุ่มถึงกับยิ้มออก และลงไปนั่งจ้วงไข่กินอย่างสบายอารมณ์ ปล่อยให้ลูกน้องได้แต่งงเป็นไก่ตาแตก

          ใช่…ไม่ใช่เพราะเราชอบใจที่เห็นเดียร์ทรมานหรอก

          แต่เพราะว่าจะได้เห็นหน้าของไอ้แว่นวินตอนที่รู้ว่าน้องมันอยู่ในกำมือเราต่างหาก!...ไม่ได้เกี่ยวกับผิวนิ่มๆเนียน หน้าแดงเรื่อที่บิดเบี้ยวเพราะความทรมานนั่นเลยสักนิด!...ถ้าจะต้องทำอีกก็เพราะแก้แค้นมัน!!! ไม่ใช่เพราะตูอยากเห็นแน่นอน!!!!!

          “คุณสิทธิ์ครับ”

          และก้องกับฤทธิ์ก็ได้รับการโจมตีทางโสตประสาทอีกครั้ง

          “ค…ใครใช้ให้มาเรียกฉันจากข้างหลังกันเล่า” สิทธิ์ตะคอกใส่ร่างบางอย่างลืมตัว และทันทีที่เห็นใบหน้าเรียวเล็กถอดสี ความรู้สึกผิดในใจมันก็พุ่งขึ้นมาราวกับน้ำพุ แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาเลยทนเป็นคนใจเหี้ยมไปเลยดีกว่า “มีอะไร”

          “วันนี้ผมเลิกงานสี่ทุ่มนะครับ ไปก่อนนะครับ ไม่ต้องไปส่งผมก็ได้”

          ว่าจบก็วิ่งแผล็วออกไปจากบ้านทันที โดยไม่ลืมที่จะหยิบขนมปังปิ้งทาเนยของสิทธิ์ไปด้วย

          ภายในบ้านเต็มไปด้วยความเงียบสงัดทั้งที่มีคนอยู่ถึงสามคน ก้องผู้รู้ความจริงอยู่แก่ใจได้แต่ยืนอีหลักอีเหลื่อต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาได้แต่นึกตำหนิอีกฝ่ายอยู่ในใจที่ดันมาพลาดเรื่องแบบนี้เสียได้

          ยิ่งเห็นหน้าสิทธิ์ยิ่งไม่ต้องเดาให้เหนื่อย แน่ล่ะ ใครมันจะไปคิดว่าจะเจอปฏิกิริยาธรรมดาสุดกู่จากคนที่ตนเพิ่งไปกระทำชำเรามากันล่ะ แถมยังไม่มีออกอาการรังเกียจให้เห็นเลยสักนิด

          ลูกน้องทั้งสองสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆเจ้านายลุกพรวดตามไปอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าฤทธิ์เองก็ตามไปด้วยทันทีตามประสาบอดี้การ์ด ปล่อยให้พ่อบ้านยืนมองอยู่กับอาหารเช้าที่ทำท่าจะเป็นหมัน

          “เดี๋ยวก่อน” สิทธิ์ร้องไล่หลังอีกฝ่ายที่มีแต่อาการเร่งรีบ…ไม่มีให้เห็นถึงอาการหวาดกลัว คั่งแค้น หรืออยากหนีไปจากตนเลย “นี่ ฉันบอกให้เดี๋ยวก่อนไง”

          ไม่ว่าเปล่ามีกระชากแขนเล็กจนผู้เป็นเจ้าของเกือบหงาย ใบหน้าหวานที่หันกลับมาดูจะสงสัยมากกว่าอารมณ์เสีย

          “มีอะไรครับ? เร็วๆหน่อยก็ดีนะครับ เดี๋ยวผมจะสายแล้ว”

          สิทธิ์อ้าปากค้างกับท่าทางธรรมดาเกินคาดของอีกฝ่าย ชายหนุ่มกะพริบตามอง ก่อนจะเอ่ยในสิ่งที่แม้แต่ตัวเองก็ยังงงๆ

          “เดี๋ยวฉันจะไปส่ง”

          “เอ๋ แต่ว่า…”

          “ฉันบอกว่าจะไปส่งไง เลิกต่อปากต่อคำแล้วไปรอในรถได้แล้ว!”

          ว่าจบสิทธิ์ก็วิ่งตึงตังเข้าไปอย่างกับคนหนีผี ก่อนจะวกกลับมาพร้อมกับกุญแจรถด้วยความเร็วแสง เล่นเอาคนที่กำลังยืนงงถึงกับสะดุ้ง

          “รีบขึ้นมาสิ บ่นว่าสายไม่ใช่หรือไง” พอขึ้นไปสตาร์ทเครื่องแล้วหมียักษ์ก็หันมาคำรามลั่นใส่คนที่ยังยืนเอ๋อไม่เลิก ส่วนฤทธิ์ก็ต้องเอ๋อยิ่งกว่า

          สรุปคุณสิทธิ์จะเป็นคนขับรถ แล้วให้ผมนั่งข้างหลังเนี่ยนะ…

          “คะ…ครับ” เสียงหวานดังค่อยจนเกือบจะไม่ได้ยินทำเอาสิทธิ์อยากเขกกะโหลกตัวเองที่ดันใส่อารมณ์กับอีกฝ่าย ทีแรกเขาตั้งใจว่าจะไปส่งเพราะเป็นห่วงสวัสดิภาพเด็กหนุ่มแท้ๆ แม้ว่าท่าทีของเดียร์จะไม่ออกอาการรวดร้าวให้เห็นแม้แต่เสี้ยวเดียวเลยก็ตาม…ซึ่งเขาเดาเอาว่าอีกฝ่ายคงจะฝืนทนเอาไว้ เพราะตอนนี้อีกฝ่ายเริ่มมีอาการหน้าซีดตัวสั่นให้เห็นแล้ว

          เพิ่งมาออกอาการตอนนี้เนี่ยนะ ไม่ช้าไปหน่อยเรอะ หรือจะบอกว่ากลัวที่คุณสิทธิ์ตะคอกก็ดูจะแปลกไปหน่อยละมั้ง ขนาดเมื่อคืนยังต่อปากต่อคำซะขนาดนั้น…แล้วทั้งที่ทำท่ากลัวขนาดนั้น ทำไมแก้มมันดันแดงแบบนั้นวะ ตกลงมันยังไงกันแน่

          ฤทธิ์อยากจะโพล่งถามขึ้นมาจริงๆ แต่ถามไปใครมันจะตอบตามตรงกัน

          การเดินทางนี้เงียบสนิท สิทธิ์เองก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับอีกฝ่ายดี เขาไม่แน่ใจว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังโกรธ เกลียด หรือกลัวตนกันแน่ จากที่เขาเห็นตอนนี้คือ ร่างเล็กที่นั่งข้างเขากำลังสั่นระริก ใบหน้าขาวซีดเซียว ดวงตาหลุกหลิกจนน่ากลัว แถมบางครั้งยังแอบเหลือบจ้องตนเขม็งจนสัมผัสได้ถึงรังสีทะมึนเลยทีเดียว

          ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็มาถึงหน้าร้านดอกไม้ ทันทีที่รถจอด เดียร์ก็เปิดประตูรถออกไปก่อนที่สิทธิ์จะอ้าปากอนุญาต

          “แล้วเจอกันครับ”

          มีเอ่ยลาอีก!

          นิ่งไปหลายนาที จนฤทธิ์ที่นั่งอยู่ด้านหลังต้องสะกิดให้สิทธิ์ออกรถก่อนที่จะโดนตำรวจจราจรซิวข้อหาจอดในที่ห้ามจอด

          “ดูเหมือนงานจะสำคัญกว่าเรื่องของคุณนะครับ สำหรับเขา” หนุ่มตาตกสรุปความให้ เมื่อเห็นเจ้านายเอาแต่ทำหน้าคิดไม่ตก “ผมไม่แปลกใจหรอก”

          ดวงตาเรียวจ้องมองผ่านกระจกมองหลังแทนการถาม

          “จำไม่ได้หรือครับ ที่ก้องบรรยายสรรพคุณเด็กนั่นน่ะ ถ้าผ่านมาโชกโชนขนาดนั้น ที่ขึ้นเตียงกับคุณมันก็แค่เรื่องสิวๆ”

          “ตะ…แต่ว่าตอนนั้น เขาทั้งร้องทั้งขัดขืนแทบตาย แถมยังร้องไห้ด้วยนะ”

          “ก็เขาไม่ชอบคุณนี่ครับ จะให้อ้าขารอคุณเสียบง่ายๆได้ไง” คำพูดสุดตรงกระทุ้งเข้าลิ้นปี่อีกฝ่ายจังเบอร์ “เพราะฉะนั้น คุณสิทธิ์ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น อาการไอ้เด็กนั่นปกติออกจะตาย ผมว่าเอาเวลาไปหาเรื่องแกล้งมันยังจะดีกว่า เผลอๆ วันนี้มันกลับบ้านมาอาจจะเยาะเย้ย หาว่าคุณมีน้ำยาทำได้แค่นั้นด้วยซ้ำ”

          ใจจริงชายหนุ่มก็ไม่ได้อยากยุให้เจ้านายหาเรื่องลากเดียร์ขึ้นเตียงบ่อยๆนักหรอก แต่ถ้าให้เลือกระหว่างสิทธิ์ทำตัวสลด กับร่าเริงไปกับการแกล้งเด็กน้อย เขายอมเลือกอย่างหลังดีกว่า

          “…นั่นสินะ” เสียงที่เหี้ยมขึ้นทำเอาคนฟังสบายใจขึ้นเยอะ “ถ้าอย่างนั้นกลับไปต้องไปเตรียมตัวต้อนรับซะหน่อยแล้ว”

          ถึงตอนนี้จะดูผิดจุดประสงค์ที่ตั้งไว้แต่ทีแรกเสียไกลโข แต่ฤทธิ์ก็ขี้เกียจจะขัด เพราะยังไงซะ ถ้าเรื่องมันจะมา เดี๋ยวมันก็มาเอง ก็เหมือนกับที่มาเมื่อคืนนั่นล่ะ

_______________________________________________________

อุแหม่ ตอนหื่นนี่มันทำเอาเมนท์พุ่งจริงๆ 

[nunnan]

เดียร์แอ๊บบ้างงงลูก ปกติไปแล้วววววว 

[mukmaoY]

โอ๊ยยยสิทธิ์!!เริ่มจะซาดิสม์แล้วดิ

[ิbenejeng]

ดีใจกับเดียร์ด้วยจริงๆ

[iforgive]

แหม่ คู่รัก SM อะไรจะลงตัวขนาดนี้

[MinorMa]

เดียร์แอ๊บช้าไปแล้วละลูก 

[agava1313]

 ...แหมะ ..แหมะ    อุแหม่..น้ำลายใครกระเด็นมาติดจอเนี่ย