ตอนที่ 1
ผมสองคนไม่ใช่ฝาแฝด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเคยมีคนเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะเมื่อตอนยังเด็ก เราสองพี่น้องที่หน้าตาละม้ายคล้ายกัน แทบไม่เคยทะเลาะกัน แถมยังตัวติดกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ก็มักทำให้คนอื่นเข้าใจแบบนั้นอยู่เสมอ ที่จริงแม้แต่แม่ยังชอบหยอกเลยว่าเราดูเป็นเหมือนฝาแฝดมากกว่าพี่ชายกับน้องชายที่อายุต่างกันสองปีเสียอีก
แต่เมื่อโตขึ้น ความแตกต่างหลายๆ อย่างในตัวของเราก็เริ่มเด่นชัดมากขึ้น ในขณะที่ผมผู้เป็นน้องชาย สูง 178 เซนติเมตร แต่พี่ชายของผม กัปตัน กลับสูงถึง 185 เซนติเมตร ผมเป็นเด็กเรียน ในขณะที่เขาเป็นนักกีฬาอันดับหนึ่งของโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นบาสเก็ตบอล ฟุตบอล กรีฑา วอลเล่ย์บอล หรือแม้แต่ยูโด เขาเล่นได้ทุกอย่าง ขอให้บอกมาเถอะว่าอะไร แถมไม่ใช่แค่เล่นได้ดีธรรมดาๆ ด้วย แต่เขายังสามารถพาโรงเรียนของเราไปสู่ระดับประเทศมาแล้ว นอกจากนั้นเขายังได้ตำแหน่งชนะเลิศทั้งประเภทเดี่ยวและทีมมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วด้วยเหมือนกัน ส่วนผม แอร์บัส กลับไม่มีความสามารถทางกีฬาอย่างพี่ชายเลยแม้แต่น้อย ก็จริงที่ผมสามารถเล่นกีฬาได้อยู่หรอก ไม่ใช่เด็กเนิร์ดที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง แต่ไม่ว่าผมจะพยายามสักเท่าไร ก็ไม่สามารถทำได้ใกล้เคียงกับระดับของกัปตันได้เลยสักนิด เขาคือฮีโร่ที่ผมนับถือมาแต่ไหนแต่ไรอย่างแท้จริง
อย่างที่บอกว่าตั้งแต่เราสองคนยังเด็ก ผมกับกัปตันเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากจนอาจจะดูแปลกในสายตาของเด็กคนอื่นๆ ด้วยซ้ำ ก่อนที่แม่จะแต่งงานใหม่ตอนผมอยู่ประถม 4 ครอบครัวของเราไม่ได้มีฐานะการเงินที่ดีอะไรนัก บ้านเก่าของเราเป็นเพียงบ้านแฝดหลังเล็กๆ ที่มีสองห้องนอน และสองห้องน้ำ ผมกับกัปตันจึงนอนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ผมเริ่มจำความได้ และไม่เหมือนกับพี่ชายน้องชายคู่อื่นๆ เขาเป็นทั้งเพื่อนที่ผมสนิทที่สุด และเป็นพี่ชายที่ผมเคารพนับถือที่สุด เขาไม่เคยแสดงท่าทีรำคาญเวลามีผมป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ไม่เคยกันผมออกจากกลุ่มเพื่อนที่อายุมากกว่า และคอยปกป้องผมจากเด็กคนอื่นๆ ที่เอาเปรียบหรือรังแกผม ที่จริงอย่าว่าแต่เด็กคนอื่นๆ เลย เมื่อตอนผมยังเล็ก เวลาที่ฝนตกและฟ้าร้อง ผมมักจะกลัวจนต้องวิ่งหนีจากเตียงของตัวเองไปมุดอยู่ใต้ผ้าห่มของเขา และเขาก็ไม่เคยรำคาญ ล้อเลียน หรือไล่ผมกลับไปที่เตียงของตัวเองเลย เขายินดีที่จะกอดผมเอาไว้จนกว่าผมจะหายกลัวหรือจนกระทั่งเราหลับไปด้วยกัน
แม้แต่ตอนที่แม่แต่งงานใหม่และเราย้ายไปอยู่บ้านที่หลังใหญ่ขึ้นแล้ว ผมกับเขาก็ยังคงแชร์ห้องนอนด้วยกันอยู่ดี ในตอนนั้นผมยังเด็กและยืนยันที่จะขอนอนกับพี่ชายของผม ซึ่งกัปตันก็ต้องการแบบเดียวกันและช่วยพูดกับแม่ให้จนแม่ต้องยอมแพ้ เหตุผลของแม่และพ่อที่จะให้พวกเราแยกห้องนอนคือเราเริ่มโตเป็นหนุ่มกันแล้วทั้งคู่ ซึ่งตอนนั้นผมไม่เข้าใจเลยสักนิดว่ามันหมายความว่าอย่างไร และมันเกี่ยวอะไรกับการที่ผมจะนอนห้องเดียวกับพี่ชายที่ผมรักไม่ได้ แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าเราสนิทกันแค่ไหนและยืนกรานที่จะนอนด้วยกันให้ได้ ในที่สุดพวกเขาจึงต้องยอมแพ้
“บัสครับ ป๊าขอคุยด้วยแป๊บนึงได้มั้ย” อาชาญ คนที่นับตั้งแต่นั้นมาผมต้องเริ่มเรียกว่าพ่อ ดึงตัวของผมออกไปคุยตามลำพัง
“อะไรเหรอฮะ”
“บัสกับกัปตันอายุห่างกันสองปีใช่มั้ยครับ ถ้าป๊าจำไม่ผิด เราอายุ 10 ขวบ ส่วนกัปตันอายุ 12 แล้วใช่มั้ย”
ผมพยักหน้า “ทำไมเหรอฮะ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ป๊าแค่จะบอกว่า ห้องนอนอีกห้องเนี่ย...” เขาชี้ไปที่ห้องนอนที่สมควรจะเป็นของผม “ยังไงก็ยังคงเป็นของบัสนะครับ ป๊าจะเก็บเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างไว้เหมือนเดิม เผื่อวันไหนบัสอยากย้ายมานอนที่นี่ขึ้นมา...”
“แต่บัสไม่อยากนอนคนเดียวนี่!” ผมรีบเถียงกลับด้วยความกลัวว่าจะโดนหลอกให้แยกห้องนอนกับพี่ชายอีก “บัสอยากนอนกับกัปตัน! บัสไม่อยากนอนคนเดียว! นอนคนเดียวน่ากลัวจะตาย!”
“ป๊ารู้ครับ ป๊ารู้ ป๊าแค่บอกเฉยๆ ว่าถ้าหากโตขึ้นแล้วหนูอยากมีห้องเป็นของตัวเอง หนูก็มานอนห้องนี้ได้เลย เพราะเดี๋ยวพอหนูโตเป็นหนุ่มแบบที่พี่กัปตันเค้าเริ่มเป็นตอนนี้แล้ว หนูรึพี่เค้าก็อาจจะอยากมีเวลาและสถานที่ที่เป็นส่วนตัวก็ได้”
ผมมองหน้าพ่องงๆ “บัสไม่เข้าใจฮะ กัปตันจะไม่อยากนอนกับบัสแล้วเหรอ ไม่จริงอะ! กัปตันไม่เคยไม่อยากอยู่กับบัสหรอก!”
“ป๊ารู้ครับ ป๊าแค่พูดเผื่อไว้เฉยๆ แค่นั้นเอง ป๊ารู้ว่าหนูสองคนรักกันมาก และป๊าก็รักหนูมากเหมือนกัน” พ่อลูบหัวผมเบาๆ
ผมรู้สึกสงสัยว่าสิ่งที่พ่อพูดหมายความว่าอย่างไร แต่ก็ไม่เคยได้ถามออกไป จนกระทั่งคืนหนึ่งผมเล่าให้กัปตันฟังว่าพ่อเคยบอกผมไปแบบนั้น เขาก็หัวเราะเบาๆ และบอกผมว่าพอผมอายุเท่าๆ กับเขา ผมจะเข้าใจเอง ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้ผมอยากรู้อยากเห็นเข้าไปใหญ่ เพราะปกติกัปตันไม่เคยมีเรื่องโกหกหรือปิดบังผมเลย เขามักตอบคำถามของเด็กช่างสงสัยอย่างผมทุกคำถาม และนั่นก็คืออีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ผมรักและเชื่อใจเขามาก
แต่หลังจากเราย้ายไปอยู่บ้านหลังนั้นได้แค่ไม่ถึงหนึ่งปีดี กัปตันก็เริ่มเปลี่ยนไป มันเป็นแค่เพียงการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ แต่ผมก็รู้สึกได้ เช่นปกติแล้วเราสองคนจะแก้ผ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องด้วยกันประจำ เวลานอน เราก็มักจะนอนแก้ผ้า แต่แล้วจู่ๆ เขาก็เริ่มเอาเสื้อผ้าไปแต่งตัวในห้องน้ำบ่อยขึ้น อาบน้ำนานขึ้น และเริ่มใส่กางเกงขาสั้นเข้านอน ถึงจะยังเด็ก แต่ตอนนั้นผมก็ฉลาดพอที่จะเก็บความสงสัยเหล่านั้นไว้ในใจ จนกระทั่งวันหนึ่งผมสบโอกาสถามเขาไปตรงๆ เขากลับดูอึกอักและอ้างนู่นอ้างนี่มาตอบ ซึ่งสำหรับผมแล้วมันฟังดูไม่สมเหตุสมผลเลยแม้แต่นิดเดียว ผมจึงซักไซ้เขาต่อจนเขาคงรำคาญและขึ้นเสียงใส่ผมบอกให้หยุดถามได้แล้ว ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแบบนั้นเลยสักครั้ง และมันก็ทำให้ผมเสียใจมาก ผมจึงตัดสินใจปิดปากเงียบและไม่ถามเรื่องส่วนตัวของเขาให้เขาวุ่นวายใจอีกเลย
ตอนผมเรียนอยู่ ป. 6 กัปตันก็อยู่ ม. 2 แล้ว และก็เป็นช่วงที่เขาเริ่มฉายแววนักกีฬาของโรงเรียนออกมาอย่างชัดเจน ช่วงนั้นเขาต้องอยู่ซ้อมกีฬาที่โรงเรียนจนเย็นแทบทุกวัน เสาร์อาทิตย์เขาก็ต้องไปซ้อมหรือไม่ก็ไปแข่งกีฬาตามที่ต่างๆ ส่วนผมก็ต้องเรียนพิเศษแทบทุกวันเช่นกัน วันหนึ่งผมกลับมาถึงบ้านที่ไม่สมควรจะมีคนอยู่ แต่แล้วกลับได้ยินเสียงน้ำฝักบัวไหลจากห้องน้ำข้างบน ผมรู้ได้ทันทีว่ากัปตันกำลังอาบน้ำอยู่ ผมจึงค่อยๆ ย่องขึ้นไปบนชั้นสอง ตั้งใจว่าจะหลอกให้เขาแปลกใจเล่น แต่ตอนที่ผมเดินผ่านหน้าห้องน้ำนั้นผมจึงเห็นว่าประตูห้องน้ำมันถูกเปิดแง้มเอาไว้เล็กน้อย เขาคงปิดประตูไม่สนิท เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้วผมจึงคิดขึ้นมาได้ว่าแทนที่จะรอเขาอยู่ในห้องนอน ผมน่าจะกระโจนเข้าไปหลอกให้เขาตกใจในห้องน้ำเลยดีกว่า
ผมวางกระเป๋าลงบนพื้นและค่อยๆ ดันประตูออกช้าๆ พยายามให้เกิดเสียงน้อยที่สุด และเมื่อเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่ากัปตันที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัวกำลังหลับตาและแหงนหน้าไปด้านหลัง ส่วนมือขวาของเขาก็กำลังรูดไอ้น้องชายของตัวเองขึ้นลงอยู่พร้อมกับส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ
ก็อย่างที่ผมบอกว่าผมเคยเห็นไอ้น้องชายของกัปตันมาหลายครั้งแล้ว อาจจะไม่ใช่ช่วงหลังๆ นี้ที่จู่ๆ เขาก็เกิดเขินอายขึ้นมาเสียเฉยๆ แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมก็ไม่เคยเห็นตอนที่มันแข็งตัวแบบนั้นมาก่อนเลย ผมที่มัวแต่ช็อค ได้แต่ยืนตัวแข็งมองเขาอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเขาลืมตาขึ้นและหันมาเห็นผมเข้า
“เฮ้ยยย!! มึงทำเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย!!” เขาร้องออกมาสุดเสียงด้วยความตกใจ ทำเอาผมสะดุ้งโหยง
อันดับแรกผมต้องบอกก่อนเลยว่านอกจากเราแทบไม่เคยทะเลาะกันแล้ว เขายังไม่เคยตะคอกใส่ผมแบบนั้นแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่เวลาที่เราทะเลาะกัน เขาก็จะแค่หงุดหงิดและไม่พูดกับผมจนกว่าผมจะเป็นฝ่ายไปขอโทษก่อน แต่นั่นคือครั้งแรกที่เขาตะคอกผมอย่างสุดเสียง แถมยังขึ้นมึงขึ้นกูอีกด้วย
ผมยืนตัวสั่นด้วยความตกใจกลัวและเริ่มรู้สึกเหมือนน้ำตากำลังจะไหลออกมา
กัปตันคงเพิ่งรู้สึกตัวจากสีหน้าและท่าทางของผม เขาจึงปิดน้ำและรีบเดินตรงเข้ามาจับหัวไหล่ทั้งสองข้างของผมเอาไว้
“เฮ้ย บัส ตันขอโทษ ตันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น เมื่อกี้ตันแค่ตกใจเฉยๆ น่ะ ขอโทษจริงๆ นะ” เขามองหน้าผมด้วยแววตาสำนึกผิด “ก็จู่ๆ บัสมายืนอยู่ในห้องน้ำไม่ให้สุ้มให้เสียง ตันก็ตกใจน่ะสิ ใครมันจะไม่ตกใจล่ะ ใช่มั้ยเล่า”
ผมพยักหน้า พยายามกลั้นน้ำตา แต่ก็ยังคงไม่กล้าสบตาเขาอยู่ดี ผมจับจ้องอยู่ที่ร่างกายของเขาตรงหน้า จนถึง ณ ตอนนั้นผมก็สังเกตมาสักพักแล้วล่ะว่าร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก จากที่เราเคยตัวเท่าๆ กันก็กลายเป็นเขาที่สูงล้ำหน้ากว่าผมไปหลายเซนติเมตร กล้ามเนื้อของเขาเริ่มพัฒนามากขึ้น และไอ้น้องชายของเขาก็ใหญ่กว่าของผมมากด้วย
“เมื่อกี้พี่ตันทำอะไรอยู่อะ...” ผมถาม
“อ๋อ... เอ่อ... ก็อาบน้ำน่ะสิ”
“ไม่ใช่ บัสหมายถึง... ไอ้นั่นอะ เมื่อกี้พี่ตันทำอะไรกับจู๋ของตัวเอง” ผมถามพลางมองไปที่น้องชายของเขาที่เริ่มอ่อนตัวลงแล้ว
“อ้อ อ๋อ... บัสไม่รู้จริงๆ เหรอ”
ผมส่ายหน้า
“แน่ใจนะ”
ผมส่ายหน้าอีกครั้ง
“เคยได้ยินคำว่าชักว่าวรึเปล่า”
ผมนิ่วหน้าด้วยความสงสัยว่าจู่ๆ เขาจะพูดถึงเรื่องนั้นขึ้นมาทำไม “ไอ้ที่เราเคยเล่นกันตอนอยู่บ้านเก่าอะนะ”
เขาหัวเราะออกมาเบาๆ “ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่เล่นว่าวแบบนั้น ที่ตันพูดถึงมันคือสิ่งที่ผู้ชายทุกคนเค้าก็ทำกัน”
“ทุกคนเลยเหรอ” ผมตาโต “แล้วทำไปทำไมอะ”
“ทำแล้วมันจะรู้สึกดีไง” เขายิ้มกว้าง “แต่ เฮ้ย เรื่องนี้อะ ห้ามบอกใครนะ ทั้งพ่อ แม่ หรือเพื่อน ห้ามบอกใครทั้งนั้น เป็นความลับของเราสองคน เข้าใจรึเปล่า”
ผมพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น คำว่า ‘ความลับของเราสองคน’ มันทำให้ผมรู้สึกเป็นคนพิเศษขึ้นทันที
“แต่ถ้าทำแล้วรู้สึกดี ทำไมต้องห้ามบอกใครด้วยอะ พ่อกับแม่ก็ไม่ได้เหรอ ถ้าบอกแล้วจะโดนดุเหรอ” ผมสงสัย
“ยิ่งพ่อกับแม่ยิ่งห้ามเลย! คืองี้ เวลาบัสโตขึ้นแล้วเนี่ย เดี๋ยวยังไงๆ บัสก็ต้องคุยกับเพื่อนๆ เรื่องนี้อยู่ดีนั่นแหละ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่จะคุยกับผู้ใหญ่ เข้าใจมั้ย อีกอย่าง บัสจะไปคุยกับใครเรื่องชักว่าวหรืออะไรก็เรื่องของบัส แต่สิ่งที่ห้ามบอกทุกคนไม่ว่าใครก็ตาม คือเรื่องที่บัสรู้มาจากตัน เรื่องที่ตันเป็นคนสอนบัส โอเค๊”
“พี่ตันจะสอนบัสชักว่าวเหรอ”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ อยากลองมั้ยล่ะ”
“อยากๆๆ” ผมรีบพยักหน้า
“แต่ต้องสาบานก่อนนะว่าห้ามบอกใครเด็ดขาด จริงๆ ไม่งั้นตันจะไม่คุยกับบัสอีกไปทั้งชีวิตเลยนะเว้ย”
“สาบานๆ”
“โอเค งั้นไปปิดประตู ถอดเสื้อผ้าแล้วมาอาบน้ำด้วยกันเลยดีกว่า”
ผมรีบทำตามที่เขาบอก อีกไม่กี่นาทีถัดมาผมก็ไปยืนอยู่ใต้ฝักบัวเดียวกับเขาแล้ว
“พี่ตันขนตรงนั้นขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่อะ” ผมถาม
“ราวๆ ครึ่งปีที่แล้วมั้ง”
“แล้วเมื่อไหร่บัสจะมีมั่งอะ”
“เดี๋ยวพอเข้ามัธยมแล้วก็มีเองนั่นแหละ อีกไม่เกินสองปีหรอก” เขาหัวเราะเบาๆ
“โหยยย สองปีเลยเหรอ! บัสอยากมีตอนนี้เลยอะ!”
“ตันอายุมากกว่าบัสสองปีนะ ตันเองก็เพิ่งมีเหมือนกัน เพราะงั้นก็นั่นแหละ รอไปอีกสักพักเดี๋ยวก็มีเอง ไม่ต้องไปสนใจมันมากหรอก”
“แล้วมันเหมือนผมที่หัวปะ มันนิ่มเหมือนกันมั้ย ขอบัสลองจับหน่อยนะ” โดยไม่รอคำตอบ ผมยื่นมือออกไปลูบบริเวณขนหัวหน่าวของเขาเบาๆ
ตอนแรกเขาก็สะดุ้งเล็กน้อย และทำท่าเหมือนจะขยับตัวหนี แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้ผมจับมันแต่โดยดี
“แล้วทำไมตรงหัวของพี่ตันมันไม่เหมือนของบัสอะ” ผมถามอีก
“เดี๋ยวพอบัสโตกว่านี้ เริ่มชักว่าวบ่อยๆ มันก็จะเปิดได้แบบนี้แหละ”
“พี่ตันชักว่าวบ่อยเหรอ”
“ก็เกือบทุกวันอะมั้ง แต่ของตันเองก็ยังรูดลงได้ไม่หมดเหมือนกัน รูดเยอะแล้วก็เจ็บ” เขาพูดพลางสาธิตการรูดหนังหุ้มปลายลง เผยให้เห็นส่วนหัวของอวัยวะเพศสีมพูอ่อนๆ ของเขา “เอ้า ลองเอาสบู่ไปถูกตรงจู๋ของตัวเองดู แล้วก็ทำตามแบบนี้นะ ช้าๆ” เขาขยับมือรูดไอ้น้องชายของตัวเองที่แข็งขึ้นอีกครั้งขึ้นลงเบาๆ
ผมเริ่มทำแบบที่เขาบอก แต่มันกลับไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างที่เขาบอกสักนิด อย่างน้อยๆ ก็ไม่น่าจะเท่ากับที่เขากำลังรู้สึกแน่ๆ เพราะสีหน้าของเขาดูเหมือนจะกำลังมีความสุขมาก แต่ทำไมผมไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลย
กัปตันก้มลงมองดูผมและเห็นว่าผมหยุดขยับมือแล้ว “อ้าว หยุดทำไมล่ะ”
“ก็บัสไม่เห็นจะรู้สึกดีแบบที่พี่ตันบอกเลยอะ สงสัยบัสคงทำอะไรผิดมั้ง”
“ไม่เสียวเลยเหรอ”
ผมส่ายหน้า “ไม่เลย”
“งั้นมานี่ เดี๋ยวทำให้ดู” เขาพูดพลางยื่นมือมาจับเข้าที่น้องชายของผมแล้วเริ่มรูดมันเบาๆ
แค่นั้นแหละ ผมถึงเพิ่งรู้สึกถึงคำว่า ‘เสียว’ อย่างที่เขาพูดขึ้นทันที มันเป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยในชีวิต ผมรู้สึกราวกับมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ วิ่งไปทั่วทั้งร่างจนต้องเผลอครางออกมาและบิดตัวไปมาจนทำให้มือของกัปตันหลุดออกจากไอ้น้องชายตัวเล็กของผมในที่สุด
“อ้าว ดิ้นขนาดนี้แล้วจะชักให้ได้ยังไงวะ” เขาหัวเราะ
“ก็ ก็มันเสียวนี่!” ผมเขิน
“มานี่ เดี๋ยวชักให้ต่อ” เขาจับไอ้น้องชายของผมแล้วเริ่มทำแบบเดิมต่ออีกครั้ง
ผมที่ไม่ทันได้คิดอะไร ยื่นมือไปจับไอ้น้องชายของเขาแล้วพยายามลอกเลียนแบบเขาทุกอย่าง ทั้งการจับและจังหวะขยับมือขึ้นลง อีกไม่นานต่อมากัปตันจึงเริ่มส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ แบบที่ผมได้ยินในตอนแรก
“บัสทำถูกแล้วรึเปล่า”
เขาพยักหน้าเบาๆ “ถูกแล้ว ดีแล้ว เสียวมากเลยเนี่ย แต่กำให้แน่นขึ้นอีกนิดก็ได้... นั่นแหละ แบบนั้นเลย... อาาาห์...”
เราสองคนยืนชักว่าวให้กันแบบนั้นครู่หนึ่งจนกระทั่งเราต่างก็ใกล้จะถึงจุดสุดยอดด้วยกันทั้งคู่ แต่ก็อีกนั่นแหละ ผมในตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าสิ่งๆ นั้นคือการถึงจุดสุดยอด และไอ้คำว่า ‘จุดสุดยอด’ มันคืออะไร แต่สิ่งที่ผมรู้แน่ชัดคือผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะฉี่ออกมา มันเลยทำให้ผมกลัว เพราะว่าผมไม่อยากฉี่รดพี่ชายของผม
“พี่กัปตันปล่อยมือก่อน! บัสปวดฉี่!” ผมร้องเตือนเขา
“บัสไม่ฉี่หรอก เชื่อดิ”
“อึ๊กกก อ๊าา..!! บัสฉี่จะแตกแล้วนะ!”
“มันไม่ใช่ฉี่จริงๆ เว้ย ปล่อยออกมาเลย ไม่ต้องอั้นไว้”
ผมรู้ว่าผมเชื่อคำพูดของเขาได้ ถ้าหากเขาบอกว่ามันไม่ใช่ฉี่ ผมก็คิดว่ามันต้องไม่ใช่แน่ๆ ผมเชื่อใจเขา ดังนั้นผมจึงปล่อยให้เขาชักน้องชายของผมต่อไป โดยที่ผมก็ทำแบบเดียวกันให้เขา และอีกไม่กี่อึดใจต่อมา ความรู้สึกเสียวแปลกๆ ที่ผมมีอยู่ข้างในก็เริ่มท่วมท้นขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกเหมือนตัวเองแทบจะล้มพับไปเสียให้ได้ ผมรู้สึกลมหายใจของตัวเองเริ่มขาดห้วง และภายในช่องท้องแข็งเกร็ง จนในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวและต้องปล่อยมันออกมา
“โอ๊ยยย!! อึ๊กก...ก..!! อ๊ากกกซ์!” ผมร้องออกมาเสียงดังพร้อมกับการถึงจุดสุดยอดครั้งแรกในชีวิต ก่อนจะล้มพับจนตัวอ่อนลง แต่มือขวาของผมก็ยังคงไม่หยุดชักให้กับพี่ชายของตัวเอง
ในตอนที่ผมใกล้จะถึงจุดสุดยอดนั้นผมเผลอผ่อนมือไปบ้าง แต่เมื่อผมรู้สึกตัว ผมก็รีบกลับมาสาวมือให้เขาต่ออีกครั้งอย่างรวดเร็ว และอีกไม่กี่วินาทีถัดมา ลมหายใจของกัปตันก็เริ่มขาดห้วงแบบเดียวกับผม เขาวางมือข้างหนึ่งลงบนไหล่ของผมพร้อมกับบีบมันไว้แน่นพร้อมกับงอตัวลง และแล้วจู่ๆ ผมก็รู้สึกเหมือนกับไอ้น้องชายของเขาขยายตัวขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่มันจะขับน้ำสีขาวๆ ออกมา
“แตกแล้ว.. แตกแล้วว..!! อาาา..า...า!!” เขาครางออกมาเสียงดัง
ผมมองดูไอ้น้องชายของเขาพ่นน้ำสีขาวขุ่นนั้นออกมา มันกระตุกเบาๆ ในมือของผมเป็นจังหวะอีกหลายครั้ง ตอนแรกผมก็ตกใจเพราะไม่รู้ว่าไอ้น้ำเหนียวๆ นี่มันคืออะไร และกลัวว่าผมจะทำให้เขาบาดเจ็บเหมือนกับเลือดออกหรืออะไรแบบนั้น แต่เมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาและเห็นเขายิ้มให้ผม ผมถึงได้โล่งใจว่าเขาไม่เป็นอะไร
“นี่มันน้ำอะไรอะ พี่ตัน” ผมถามเขาพร้อมกับชูมือขึ้นให้เขาดู
“ไอ้นี่มันเรียกว่าน้ำเงี่ยน แต่คำนี้อย่าเอาไปพูดกับใครนะ ถ้าในหนังสือเรียนเค้าจะเรียกว่าอสุจิ หรือไม่ก็สเปิร์ม”
“เกิดมาเพิ่งเคยได้ยิน ทำไมชื่อมันฟังตลกดีชอบกล” ผมนิ่วหน้าสงสัย
เขาหัวเราะ “นี่แปลว่าเพื่อนๆ ที่โรงเรียนไม่เคยพูดถึงเรื่องพวกนี้กันเลยจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย”
“ไม่เคยอะ มันเป็นเรื่องที่ต้องพูดถึงกันด้วยเหรอ”
“ไม่หรอก สำหรับเด็กเรียนอย่างบัสก็คงไม่มีหรอก” เขาขยี้หัวผมเบาๆ
“แล้วทำไมบัสไม่เห็นมีน้ำนี่มั่งอะ”
“ตอนนี้ยังไม่มีหรอก แต่เดี๋ยวโตกว่านี้ก็มีเองนั่นแหละ”
“อีกละ! เอะอะๆ ก็รอให้โตก่อนๆ ทุกที บัสเองก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะเว้ย!” ผมเบะปาก
กัปตันไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับหัวเราะออกมาอีกครั้ง “มาๆ อาบน้ำกันเถอะ แล้วเดี๋ยวเอาไว้คืนนี้ตันค่อยสอนบัสต่อว่าอะไรคืออะไร”
“โอเค แต่พี่ตันต้องสัญญานะ ห้ามเบี้ยวด้วย”
“เออๆ สัญญา”
“แล้วเราจะทำแบบเมื่อกี้กันอีกรึเปล่า”
“วันนี้คงไม่แล้ว เดี๋ยวคืนนี้สอนภาคทฤษฎีก่อน ภาคปฏิบัติเอาไว้ครั้งหน้าแล้วกัน”
ถ้าจะมีอะไรอย่างหนึ่งที่ผมรู้แน่ๆ เกี่ยวกับพี่ชายของผมคนนี้แล้วล่ะก็ มันก็คือการที่เขาจะไม่มีทางผิดสัญญาที่มีให้กับผมเด็ดขาด อะไรบางอย่างในวันนั้นทำให้ผมรู้ว่าผมกับเขากำลังจะได้กลับมาสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง และมันก็ทำให้ผมมีความสุขมากที่สุดเท่าที่เด็กคนหนึ่งจะมีความสุขได้เลยจริงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
