หัวข้อ: "จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้ " Hour# 35 -Be happy- END

[urmein]

ตายแระ น้องเอ~ หนูโดนผีหน้าหล่อนามว่า"วาโย" อำหรอจ้ะ อิอิอิ

สงสารวาจังเลย คงจะเจ็บกับคำพูดของพ่อมากๆ น้องเออยู่ข้างๆวา อย่าทิ้งกันเน้อออออ

[poppycake]

แหม~~~~~!*
ผีชื่อวาโยอำอ่ะซี๊ น้องเอ

[TIKA_n]

ครอบครัวนี้ อ่านทีไรก็น่าร้าก น่ารัก อ่ะ สงสารน้องเอ โดนรุมตลอด ๆ เลย
เบื่อพ่อวาจริงเลย ไม่อยากพูดถึงแล้วคนแบบนั้น
พอหายโกรธเขา ก็อ้อนน่ารักเชียวนะน้องเอ แหม มีการบอกให้เค้ามาโอ๋อีกแนะ
ชอบตอนเคลียร์กันจัง ผลัดกันขอโทษ มันน่ารักงุ้งงิ้งสุด ๆ อ่ะ 
โถ ๆ แต่สุดท้าย น้องเอ ก็ยังเป็นน้องเอ เชื่อเป็นจริงเป็นจังว่าผีอำซะงั้นอ่ะ
อย่างว่าแหละนะ แบบน้องเอ จุ๊บตอนหลับไม่ได้นะจ้ะ ต้องตอนตื่นเท่านั้นถึงจะรู้เรื่อง
น่ารักตลอด ๆ เลย รอตอนต่อไปนะจ้ะ นานแค่ไหนก็รอได้ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน 

[ben]

กรี๊ดดด จะอำอีกรอบบก้อไม่มีใครว่าน้ะ น้อง เอ ยอมแน่นอนน เพราะผีตัวนั้นก็พี่วาไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[m_pop91]

คิดถึงเรื่องนี้จัง

[kitty08]

  หายไปนานเลยน่ะจ้ะ และมาแล้วก้อหายไปนานอีก  มาแต่ละครั้งความสัมพันธ์ระหว่างวาโยกับเอก้อไม่คืบหน้าไปไหนเลยน่ะ  ปล่อยให้คนอ่านฟินต่อไป  วานายไม่กล้าบอกความจริงล่ะสิ 
อยากอ่านเรื่องของเฟิร์สจังเลย คงได้อารมณ์ดีแท้ 

[parrot pitter star]

มาต่อเร็ว เร๊ว  คนอ่านคิดถึงน่ะ 

[mamiooo]

  หนุกมากกกกก อ่านรวดเดียวจบ ชอบอ่ะเรื่องแนวนี้

น้องเอก็น่ารัก ขี้อ้อนจิงๆๆๆๆเลยยย รักกันขนาดนี้มะไหร่จะเป้นแฟนกันน๊า ลุ้นๆๆ

อยากกอ่านต่อมากมายยย 

[popeye]

คิดถึงน้องเอ กับวาโย น่ะ

[thepopper]

น่ารักกกกกกกกกก
รอคนเขียน 

[Whatever it is]

ผีวาอำแหงๆ 555 วาน่าสงสารจัง

[ไอ้หัวแห้ว]

น่ารักขนาดนี้เดี๋ยวโดนผีอำอีกรอบหรอกน้องเอ


55555555555

[Bluevember]

"จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้"
Special Hour # Little secret (VAYO)
ตัวบ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ด้านหน้า สนามหญ้าสีเขียวที่มีสุนัขตัวใหญ่วิ่งหางกระดิกมายืนเห่าราวกับต้อนรับอยู่หน้าประตู วาไขประตูเล็กด้วยกุญแจที่แม่ของเอให้เขาเอาไว้ตั้งแต่ตอนมัธยม จนถึงตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่ากี่ครั้งที่ใช้กุญแจดอกนี้ไขเข้ามาในบ้านที่มีแต่ความรัก ความอบอุ่นของครอบครัว

เฉาก๋วยวิ่งไปมารอบๆตัวเขาไปมาเหมือนทุกครั้งที่เห็นเจ้านายของตัวเองกลับบ้าน

"เฉาก๋วยนั่งลง ขอมือหน่อย หึหึ เก่งมาก" เขาลูบหัวเฉาก๋วยที่นั่งกระดิกหางไปมา วายืนเล่นกับเฉาก๋วยได้เพียงครู่ก็หันไปตามเสียงเรียกของผู้ชายร่างสูงใหญ่พอๆกับตัวเอง

"อ้าววา กลับมาแล้วหรอ" เฮียเอกยืนกอดอกมองมาทางเขาจากหน้าประตูบ้าน พี่ชายคนโตของบ้านหลังนี้เอามือขยี้หัวไปมาพลางหาวออกมา

คำว่า กลับมาแล้วหรอ ที่วาได้ยินมันพาเอาสะท้อนใจไปถึงบ้านอีกหลังที่ไม่เคยแม้แต่จะเอ่ยคำนี้กับเขาเลยซักครั้ง

"สวัสดีครับเฮียเอก"

"อืม น้องเอนอนหลับอยู่บนห้องนะ ขึ้นไปหาซิ หายไปเป็นเดือนกลับมาน้องเอคงดีใจน่าดู"

"กลัวจะโดนงอนก่อนนะสิ" สามวันแล้วที่ไม่ได้ติดต่อหาเอ ทั้งไลน์ ทั้งมือถือ ทุกอย่างล้วนถูกริบสัญญาณหมด แต่ก็เป็นเพราะเขาเองที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้

มันเหมือนถึงจุดหนึ่งที่เขาไม่สามารถรับไหวแล้ว ทุกอย่างในชีวิตเขาล้วนถูกกำหนดเอาไว้ก่อนแล้ว ไม่ทันได้คิดว่าอยากจะทำอะไร ชอบอะไร ก็ถูกยัดเยียดให้ทำอย่างอื่นไปเสียก่อน จนถึงตอนนี้ถามว่าตัวเขาชอบอะไร ถ้าเรียนอะไรในตอนนั้นสมัยกำลังขึ้นมหาลัยก็คงจะเป็นนิเทศน์ศาตร์ แต่พอมาตอนนี้พอได้เรียนกฏหมายเกี่ยวกับสัญญา ธุรกิจ ก็อดไม่ได้ที่จะบอกว่าสนใจในด้านบริหาร จวบจนได้เข้าทำงานก็ยังไม่ได้ทำได้ทำตามความต้องการ เหมือนทุกครั้งที่พยายามจะไขว่คว้าบางสิ่ง ก็มักจะถูกปัดทิ้งออกไปเสียก่อน
เหมือนทุกครั้งที่ความรู้สึก นึก คิด ของเขาจะถูกมองข้าม

"อ้าว งานงอกแล้วไง โดนน้องเองอน แล้วไปทำอะไรมาละ" เดินตามเฮียเอกมายังตรงห้องนั้งเล่นที่ยังเห็นแผ่นอนิเมชั่นเรื่องโปรดของเอในตอนนี้วางอยู่ สงสัยจะขลุกอยู่กับบ้านดูการ์ตูนอย่างเดียวสินะ เอรัณ

"พอดีมือถือวาพังแล้วคาดว่าจะโดนเองอนจากการที่ติดต่อวาไม่ได้"

"งันไม่ต้องคาดอะ งอนชัวร์ น้องเล็กของบ้านติดต่อคนชอบสปอย์ตัวเองไม่ได้ ไม่น่าละ ก็ยังว่าทำไมสองวันมานี้น้องเอดูหงอยๆ"
"เอได้บ่นอะไรกับเฮียเอกมั้ยครับ"

"ไม่นะ ต้องไปถามเฟิร์ส ก็รู้ๆอยู่มีอะไรก็พี่เฟิร์สๆ บอกน้องเอด้วยนะว่า เฮียเอกน้อยใจ หึหึ แต่วันนี้ก็เห็นเข้ามาอ้อน สาเหตุอยู่นี้เอง"

"แล้วนี้เฮียเอกไม่ได้ทำงานหรอครับ"

"ทำ แต่กลับมาแล้ว ไม่ไหวเมื่อคืนไม่ได้นอน นี้ได้ยินเสียงเฉาก๋วยเห่าเลยเดินลงมาดู วาก็ขึ้นไปนอนพักกับเอก่อนก็ได้ เดี๋ยวเฮียจะไปแต่งตัว ไปรับน้องหนึ่งแล้ว"

"ครับ" รับคำเฮียเอกแล้วเดินไปยังชั้นบนของบ้านอย่างเคยชินราวกับเป็นห้องของตัวเอง เปิดประตูเข้าไปก็สัมผัสถึงความเย็นของเครื่องปรับอากาศ มองไปยังเตียงหลังใหญ่สีฟ้าก็เห็นแต่กลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนโผล่พ้นออกมาจากที่นอน อดไม่ได้ที่จะจุดยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นการขยับไหวเล็กๆของเพื่อนตัวเล็กคนนี้

วาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อยืดคอวีสีขาวมาเปลี่ยนก่อนจะเดินมานั่งตรงขอบเตียงที่ตอนนี้น้องเล็กของบ้านเอาหน้าถูผ้าห่มไปมาเหมือนถูกรบกวนจากการยุบลงของเตียง ก่อนจะนิ่งตามเดิม พร้อมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ

นั่งมองใบหน้าขาวใสรับกับจมูกโด่ง ดวงตาเรียวเล็กที่แสนสดใสนั้นกำลังหลับสนิท เอื้อมมือไปปัดเส้นผมที่บดบังหน้าผากของเอออก

ยิ่งมองก็ยิ่งรู้ตัวว่ารักเพื่อนคนนี้มากแค่ไหน
ยิ่งใกล้ก็ยิ่งชัดเจนว่ามันไม่ใช่แค่ความผูกพัน

แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่อยากจะที่จะพูดออกไปถึงความรู้สึก ไม่ใช่เพราะกลัวว่าถ้าบอกไปความสัมพันธ์จะเปลี่ยน ไม่ใช่ไม่กล้าที่จะบอกรัก แต่เขานั้นอยากจะอยู่แบบนี้ในเรื่อยๆ ความสัมพันธ์ของเขากับเอในตอนนี้ไม่ได้รุนแรงจนสำลักความสุข แต่มันมั่งคงที่สุดแล้ว เพราะถ้าหากว่าเขากับเอเป็นแฟนกัน ซักวันอาจจะทะเลาะกัน ผิดใจกัน และถ้าเมื่อถึงเวลาที่เลิกกัน เขากลัวว่ามันจะไม่สามรถกลับมาเป็นเหมือนตอนนี้ได้อีกแล้ว

มีความสุขที่ได้มองเอยิ้ม หัวเราะ
มีความสุขที่ได้คอยดูแลเอ อยู่เคียงข้างเอ...แต่ลึกๆเขารู้ตัวว่าเขาต้องการมากกว่านั้น แต่ต่อให้มีเหตุผลที่ดีแค่ไหน สุดท้ายเขามันก็แค่คนขี้ขลาดที่กลัวการไขว่คว้าบางสิ่งสำคัญมาเป็นของตัวเอง

เพราะตัวเขาไม่เคยมีโอกาศได้ไขว่คว้าสิ่งใดมาก่อน

"ไม่เจอหน้ากันตั้งเป็นเดือน คิดถึงกันบ้างมั้ย" เหมือนคนบ้าที่นั่งพูดกับคนที่หลับอยู่ราวกับเขาจะได้ยินคำถามและลุกขึ้นมาตอบให้ดีใจว่าคิดถึง

ไม่รู้ว่าเวล่าผ่านไปนานเท่าไร ไม่รู้ว่านั่งมองใบหน้าของคนที่กำลังหลับอยู่มากี่ครั้งแล้ว ไม่รู้ว่าติดนิสัยชอบลูบหัวเอตอนหลับตั้งแต่เมื่อไร และ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วอยากจะให้เอมันลืมตาตื่นขึ้นมารับรู้ในสิ่งที่เขากำลังจะทำต่อไปนี้หรือเปล่า

วาค่อยๆก้มใบหน้าลงไปช้าๆ ใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆของเอ ใกล้จนเห็นแผงขนตางอนยาวที่พาให้ตาเรียวเล็กของเอดูสดใส ใกล้จนริมฝีปากของเขาทั้งคู่สัมผัสกัน ใจสั่นทุกครั้งที่ทำแบบนี้ ราวกับเด็กตัวเล็กๆแอบกินขนมโดยไม่ให้ครูประจำชั้นรู้ แต่ก็พอเข้าใจได้ เพราะขนมตรงหน้ามันช่างหอมหวานซะขนาดนี้ เคยคิดว่าอดใจไหว แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ่ และเมื่อได้ลองชิมครั้งแรก ก็ย่อมอยากชิมอีกเป็นครั้งที่สอง

ถ้ามีใครรู้ จะถูกมองว่าเขาเอาเปรียบเอมั้ยนะ คิดในใจก่อนจะหลุดยิ้มออกมา

"รักมากนะ...รู้มั้ย" พูดเสียงเบาคล้ายกระซิบ เอาหน้าผากตัวเองไปแตะกับหน้าผากของเอค้างอยู่เช่นนั้นเพียงครู่ก่อนจะผละออกเมื่อคนช่างฉอเลาะขยับไปมาคล้ายกับโดนรบกวนจากฝันดี

วาค่อยๆช้อนศรีษะของเอขึ้นเบาๆแล้วแทรกตัวลงไปนอนด้านข้าง ขยับตัวเขาไปรั่งให้หัวทุยๆของเอเข้ามาซบลงกับอกตัวเองแล้ววาดแขนกอดเอวของเอเอาไว้ จูบเบาๆไปที่ขมับของเอก่อนจะค่อยๆหลับตาลง

ขอให้ซักวันความลับเล็กๆนี้ จะเข้าไปอยู่ในห้วงความฝันของเอ
ความลับของวา
ความฝันของเอ

End.

:: Blue's Talk ::

สวัสดีจ้า หายไปสองอาทิตย์ ให้ตายซิพี่ชาย มันเป็นนรกของการศึกษา งานเยอะ ส่งreport ไหนจะสอบอีก และ อาทิตย์นี้เราย้ายหอ ชีวิตหรรษาเกินไปแล้ว

เอาวาโยมาส่ง เขียนโดยให้วาเป็นคนบรรยายมันยากเสียจริง เพราะสมองและกระบวนการคิดของวา ซับซ้อนกว่าน้องเอเยอะ ก็อย่างวา คนมันผ่านมาเยอะ ฮาๆๆๆ ไม่รู้ว่าทุกคนจะเข้าใจความคิดของวามั้ย แต่อ่านตอนนี้ทุกคนอาจจะคิดว่าแล้วมันจะลงเอยกันยังไงวะเนี้ย....นั้นสินะ แต่อีกไม่นานหรอก หึหึหึ บอกแล้วว่า วาโยลิขิต และบางที น้องเออาจจะไม่ใส เอ๊ะ

เจอกันตอนหน้าครับ ><

[yymomo]

   ในที่สุด พี่วา ก้อได้ออกตัวสะที    น่ารักอ๊ หิหิ แอบลักจุ๊ฟน้องเอ แต่ถ้ายังเก๊บงำคำว่ารักไว้นานๆระวังจะได้กินแห้วนร๊าาาาา    รีบบอกไปเลย      


ปล. คนเขียนสู้ๆนะ คนอ่านอยู่ช่วงใกล้สอบเหมือนกัน แบบว่า เห้ยนี่มันอะไรกันหนังสือต้มกินได้มั้ยทำนองนี้    FLIGHT !!! 

[Poes]

สงสารวาจังเลย 

[EverGreen™]

วาโยยยยยยยย
 

 

[lovejinjunno]

เห็นชื่อตอน ความลับเล็กๆของวาโย
แล้วก็คิดว่า
ต้องเป็นตอนที่วาแอบจุ๊บน้องเอแน่ๆ
แล้วก็ใช่จริงๆด้วย
555
อ่านแล้วเข้าใจวานะ
กับการที่กลัวที่จะไขว่คว้าในสิ่งที่ต้องการ
ถึงจะเป็นสิ่งที่เรารู้ว่าสำคัญกับเรามากๆ
แต่ดูเหมือนว่า ยิ่งสำคัญก็ยิ่งกลัวที่จะไขว่คว้ามากขึ้น
เพราะก็เป็นอยู่ 55555
แต่ว่านะ
จากที่วาเห็นปฏิกิริยาของน้องเอ
ที่พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ
ก็กลายเป็นคำว่า "วาโยลิขิต" สินะ 5555
เอาใจช่วยวาจ้า อิอิ

[mooping-7]

"รักมากนะ...รู้มั้ย". กรี๊ดดดดดดดกับประโยคนี้ ชอบอะ 

[Nus@nT@R@]

เมื่อไรจะเปิกเผยสักที รอลุ้น อิอิ

[Zelsy]

ต่างฝ่ายต่างแอบรักกัน แต่ไม่กล้าบอกไป กลัวจะเสียใจในวันข้างหน้า แต่ว่า ไม่ลองเสี่ยงสักหน่อยหรอ ?

[kongxinya]

วาโย สู้ๆ
เราอยากเห็นตอนน้องเอไม่ใสแหละ   

รอตอนต่อไปเป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[mystery Y]

กล้าๆหน่อยสิวา!

[urmein]

รอชมกระบวนการ "น้องเอไม่ใส" 55555555

[jinrui]

ไม่เสียแรที่รอคอย 5555555 รอเรื่องนี้มาตลอดเลย เราชอบบ เห็นมาต่อแล้วกรีดดดดดดดด (แต่น้อยง่ะ จะร้องไห้ฮือๆ)

วาเหมือนเจ้าบ่าวกลัวฝนเลย 555 อันทีจริงมันก็กลัวฝันกันทั้งเจ้าบ่ายฝ่ายรุกและเจ้าบ่าวฝ่ายรับอะนะ >w<
จากที่อ่านจากวาแล้ว วากลัวการที่จะได้มา คือ ท่าทางพื้นฐานจะเป็นคนขี้หึง ถ้าได้มาคงขี้หวงมาก
แต่ระวังเถอะ ทำเป็นไม่กล้าคว้ามา ถ้าเกิดมีใครเขากล้าเข้ามาคว้า พร้อมที่จะครอบครอง
แล้วฉวยตัดหน้าขึ้นมาจะทำไง แต่ดีนะนี่มันนิยายรักใสๆ คงไม่มีหรอก 555 อย่างน้องเอใครเขาจะอยากเอาไปเลี้ยงให้ปวดหัว

เราว่าคนเขียนเขียนผ่านวาเล่าบ่อยๆก็ดีนะคะ มันอาจจะเขียนยาก แต่บางทีคนอ่านก้ออยากจะเข้าใจวามากขึ้น
บอกตรงๆ ปวดหัวกับน้องเอ ระบบความคิดน้องเอมันก็วุ่นวายเกิน 55  ล้อเล่นๆ คือ ถ้าอ่านแค่มุมเออ่ะ ที่อ่านมาจนตอน10 กว่านี่
ไม่เคยรู้เลยว่าวารู้สึกยังไง ถ้าวาจะซับซ้อนเข้าใจยาก เราก็อยากจะเข้าใจจุดนั้นนะ
คนเขียนเองที่รู้จักวาดีที่สุดในฐานะคนสร้างขึ้นมา น่าจะถ่ายทอดออกมาได้ดีกว่าให้คนอ่านมานั่งคิดเองน้า

พี่เฟิร์สอาจจะคิดผิด บางที วาอาจจะไม่ได้อยู่ข้างหลังเพื่อคอยเวลาเอรู้ใจตัวเอง
แต่วาน่าจะอยู่ข้างหลัง และไม่ทำอะไรเลยมากกว่า 555555555 นี่ก้อกลัวจั๊งงงงงงงงง
อย่าบอกนะว่านี่คือที่มาของน้องเอไม่ใส สรุปชื่อเรื่องเต็มๆนี่คือ จิ้นดีนัก เดี๋ยวน้องเอจัดให้ รึเปล่า 555
น้องเอจะทำอะร๊ายยย ไปเรียนการแรงจากที่เฟิสมารึเปล่า พูดถึงครอบครัวบ้านนี้น่ารักนะ เฮียเอกมีงอน น่าร็อคอ่ะ

ปล. น้องวาโย นี่มันเข้าข่ายลักหลับนิดขั้นเบสิกรึเปล่าห๊ะ คนเขามีพ่อมีแม่มีพี่ชาย
 เรียนกฏหมายมา ลองบอกมาซิ ว่านี่ผิดกฎหมายข้อไหนนน
(ไม่ผิด ทางพฤตินัยเพราะเขารักกัน เขาสามารถถถ แต่ทางนิตินัย อาจไม่เหมาะสม แค่เพื่อนกันนะแค่เพื่อนน – มั่วอย่างแรง 555 )
แอบๆซ่อนๆ ไม่อยากลองชิมตอนตื่นบ้างหรอ มันคนละฟีลกันเลยนะ เชื่อดิๆ  อะเสี้ยม 5555

[NannY]

วั๊ยยยยยย เขินแทนน้องเอ >__<

[nongrak]

บอกเอเถอะวา ถ้าไม่บอกน้องเออาจจะมีงอนนะ

[maemix]

วาน่ารักจัง อยากให้ถึงเวลาที่ทั้งสองคนเปิดใจสักที
คงหวานน่าดู
 

[Ryoooo]

วากับน้องเอยังคงพ่อแง่แม่งอน?
สงสารวาที่ดูเหมือนพ่อแม่รังแกฉันมาก
แทนที่จะทำเพื่อลูก แต่กลับทำให้ทำเพื่อตัวเอง
ไม่เข้าเล้ยยย

กอดน้องเอเอาไว้แน่นๆนะ เพราะน้องเอไม่ใส่ใช่มั้ยคนแต่ง 555

[BlackArrow]

"รักมากนะ รู้มั้ย" อ่าประโยคนี้ 

[naruxiah]

โหยตอนนี้ ทั้งซึ้งทั้งอินเลยค่ะ เราอินมากเลยกับความรู้สึกใกล้ชิด ผูกพันธ์กันแบบนี้

ไม่ใช่ทุกคู่ที่จะมั่นคงได้แบบนี้ วามีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากจริงๆ แถมยังมั่นคง สม่ำเสมอ

ปลื้มใจแทนเอ ที่ได้เจอกับคนแบบนี้ เป็นตอนที่ดีจริงๆ ปลื้มมากๆเลยค่ะ