>>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )  (อ่าน 1666946 ครั้ง)

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
ในที่สุดก็ได้มีความสุขกันซะที :mew1:

ออฟไลน์ Acacha

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-2
มีความสุข มีความสุข  :mew1:

ออฟไลน์ Kalamall

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 729
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-2
 :m20: ตลอดอ่ะหนู จะฮาไปไหน เอะอะลงใต้เข็มขัดน่ะ 5555555

จบแล้ว?!? ยังไม่อยากให้จบเลย อ่านเรื่องนี้ทีไรหายเครียดทุกที  o13

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
จบแบบ Happy ending ครอบครัวสุขสันต์ อมยิ้มกับหัวเราะจนบรรทัดสุดท้าย สนุกมากๆขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
จบแบบ Happy น่ารักกันทุกคนเลย
รอตอนพิเศษนะ

ออฟไลน์ aoaer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
จบแบบไม่ค้างคา  อ๊ายยย  ครอบครัวเป็นสุข 


 :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
อยากอ่านปล้นตอนพิเศษ อิอิ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก แต่เฮียติดคุกนานแฮะ อยากอ่านฟากเฮีย คิดไงไปติดคุกแทนคนอื่น หลักฐานก้มีง่ะ งง -*-

ออฟไลน์ tuek

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +214/-3
จบแบบครอบครัวสุขสันต์
รอตอนพิเศษนะค่ะ
+1กับเป็ดนะค่ะ

ออฟไลน์ sam3sam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-4
อ่านแล้วรู้สึกมีความสุขที่ในที่สุดเฮียก็ได้กลับมาอยู่กับหนู
มีความสุขไปกับครอบครัวเล็กๆของหนูกับเฮีย :m1:
น้องตุลย์น่ารักมาก เฮียกับตุลย์เจ้าเล่ห์ทั้งคู่
อาการหวงเมียหวงแม่ใหม่นี่พอๆกันเลยนะ
ก็ว่าแปลกๆตั้งแต่เข่งผลไม่หล่นละ ที่แท้ก็เฮียนี่เอง :laugh:
ขอบคุณนะคะที่สร้างสรรค์นิยายดีๆและสนุกๆมาให้อ่าน :pig4:
รอตอนพิเศษนะคะ :bye2:

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
อร๊ากกก  เฮียกลับมาแล้ว ดีใจกับหนูด้วยนะ
แค่คนแต่งบอกว่าจะมีต่ออีก แค่นี้ก็ดีใจแล้ว  เคลียร์งานก่อนเลยจ้า
ไว้ว่างๆค่อยมาแต่งก็ได้
อ่านจบนี่แบบหน้าบานตามหนูไปทีเดียวเชียว อิจฉาาาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
ในที่สุดครอบครัวก็พร้อมหน้า บรรยากาศคงบรรยายไม่ถูกเลยทีเดียว
มีตัวป่วนมาเพิ่มด้วยคราวนี้บ้านคงยิ่งอลเวงและสนุกสนานไปกันใหญ่
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดสินะ แค่นี้ก็ยิ้มแก้มแตกแล้ว อดใจรอตอนพิเศษ
บอกว่าจะมาทุกคู่ด้วย ยิ่งทำให้คิดถึงเลยเนี่ย :ling1:
เอาใจช่วยเรื่องงานนะคะ เพราะเราก็ท่วมหัวเหมือนกัน :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดปิดท้าย

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
หว่าจบไปอีกหนึ่งเรื่อง น้องตุลย์จะเปงไงน้า ><

ออฟไลน์ automaton

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
แม่หนูน่าฟัดจนหยดสุดท้าย ก็อย่างนี้แล้วเฮียจะรอไหวได้ไง  :laugh:
รออ่านตอนพิเศษจ้า

ออฟไลน์ kimjuy_o

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-2
ตุลย์น่ารัก จะเอาตุลย์ ฮ่าๆ
จบแบบน่ารักปนฮาตามฉบับคนแต่งเลย
สนุกมากๆเลยค่ะ
เป็นเรื่องที่เราอ่านแล้วมีความสุขสุดๆ
จะรอตอนพิเศษนะคะ
รักษาสุขภาพด้วย
เจอกันค่า  :bye2:

ออฟไลน์ peemai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-4
นั่งอ่านมารวดเดียวจบ ตาเบลอมากแต่ก็สนุกมากค่ะ 555
เฮียกับหนู...น่ารักที่สุด ฟินที่สุด คู่อื่นๆ ก็ชอบไม่แพ้กัน
เลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ

ออฟไลน์ Lily teddy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-2
 :mc4: เย้ วันนี้ที่รอคอย และแล้วเฮียก็ได้กลับมาอยู่กะหนูแล้ว ซาบซึ้งจัง
แต่แหม กลับมาก็เจอช็อตเด็ด อย่างงี้เฮียคงไม่กล้าทิ้งหนูไปไกลแล้วล่ะ
แถมพกเรือพ่วงน่ารักมาด้วย พ่อนกได้เป็นคุณปู่สมใจ ต่อไปคงหลงหลานตุลย์จนลูกหนูตกกระป๋องจริง ๆ
ตอนจบแฮปปี้น่ารักมาก ๆ แล้วยังไม่ทันสามปีเฮียมาอยู่ตรงหน้าได้ไงนะ
แล้วคู่อื่น ๆเป็นยังไงบ้างนะ ขอให้มีแต่แฮปปี้ ๆ ทุกคู่เลย มีความสุขและสนุกทุกตอนเลยค่ะ
รอติดตามทุกคู่ทุกตอนพิเศษ และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะคะ ขอบคุณค่ะ
 :pig4: :L2: :pig4:

ออฟไลน์ amito

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1943
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-0
ในที่สุดเฮียก้อกลับมาหาครอบครัวเสียที หมดทุกข์หมดโศกแล้วนะ ต่อไปนี้จะมีแต่เรื่องดีๆ

ออฟไลน์ pipoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 326
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • https://twitter.com/dokpeepo
เดียวตามอ่านนะคะ แปะไว้ก่อน อิอิ



รักเรื่องนี้ รักคนแต่ง รักทุกคน รักเฮีย รักหนู  :mew1: :sad4:

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33
รอตอนพิเศษอยู่นะ :impress2:
เฮียทำไงให้ได้ออกก่อนกำหนด

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
คิดถึงทุกคนค่ะ  :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ FerFii3

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 34
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
Congrats!!!!!!!!
 :mc4: o13 :mc4: o13
ดีใจกับเฮียและหนูด้วยนะค๊า ในที่สุดก็ถึงวันที่ได้มีความสุขอย่างเต็มที่สักที
(เค้าขอโทษนะเฮีย(และไอ้ชวด)ที่มารอรับวันปล่อยตัวไม่ทัน เลทมาหลายวันเลยง่ะ T^T)
น้องหนูก็ยังคงมีปล่อยมุขให้ได้ฮาอย่างสม่ำเสมอ ถ้าจบแล้วคงคิดถึงแย่เลยค่ะ  :o12:
ยิ่งอ่านยิ่งรักพ่อนก เป็นพ่อที่น่ารักมากๆค่ะ เข้าใจลูกมากๆ ดีใจแทนหนู
ไม่รู้เวลาอยู่กับหมอฉัตรสองคนไปทำไรกันน๊า...แล้วพ่อนกยังชวนหมอตีอยู่มั้ยเนี่ย ฮ่าา


เอ้อ...ตอนที่อ่านคำว่า 'เรือนจำชายล้วน' หนะค่ะ พลันนึกไปถึงโรงเรียนชายล้วน
คุกควรมีงานจตุรมิตรเหมือนโรงเรียนชายล้วนชื่อดังดีมะ
แบบเอาคุกแต่งละพื้นที่มาแข่งสกิลกัน กร๊ากกกก ชื่องานอะไรดี 'จตุรมิตรพิชิตคุก' ดีมั้ยคะ 555t
ไปไกลละ กลับมาเถิด  :katai5:


**เจอคำผิดนิดนึงค่า**
"ผมนักไปถึงสติ๊กเกอร์ในไลน์"
"ผมเรียกเอาหน้าบี้อกพ่อ" << เค้าเดาว่ามันเป็นคำว่ารีบใช่มั้ยเอ่ย?
"ไอ้รันมานั่นใกล้ๆ"
"ไปกินข้าวกับกัน" << กับ มันเกินมาใช่ป่าวคะ


สุดท้ายนี้...ขอบอกว่าตอนจบอ่านแล้วแฮปปี้มากค่ะ  :-[
แต่ก็ไม่อยากให้จบจริงๆแหละ ฉะนั้นรอตอนพิเศษอยู่นะคะคนแต่งที่น่ารัก
เมื่อไหร่จะได้อ่านน๊า... :hao7:

ออฟไลน์ ทั่วหล้า

  • ไม่ช่างพูดแต่ช่างพิมพ์
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1049
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
อ่านจนจบแล้วชอบคู่นายเฟยกับนายเทียนมากเลย เฟยมึน เทียนซึน ซาดิสม์+มาโซฯทั้งคู่ ชอบมากอ่ะ :m3: ส่วนคู่เอกเฮียก็น่ารักน้องหนูก็น่าลากกก :laugh3: ปล.อยากจะบอกว่าแอบจิ้นพ่อนกกะหมอฉัตรด้วยนะ คิกคิก :m4:

snooppy

  • บุคคลทั่วไป
ปิดการปล้น!!

จบซะแล้ว (เง้อ)....ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ น้องหนูน่ารักมากก เฮียก็แมนมักๆๆ (สมกันเนาะ)
ไว้เขียนงานดีๆอีกนะค่ะ

...เปิดเรื่องใหม่เมื่อไรอย่าลืมบอกเน้อ (จะตามไปเต๊าะอีก..kiki)   :bye2:

ออฟไลน์ pipoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 326
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • https://twitter.com/dokpeepo
ีรอตอนพิเศษอยู่น้าาาาาาาา :hao6:

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
>>พิเศษ #ความสุขของคุณพ่อ# <<


“ไอ้หนู พระใกล้จะมาแล้ว มึงเสร็จหรือยัง”ผมตะโกนเรียกลูกชายเลยวัยกำดัดมาหลายปีแล้ว สงสัยล่ะสิทำไมผมใช้คำนี้กับลูกชายแทนลูกสาว มันก็ไม่มีอะไรมากหลังจากลูกชายคนเดียวไปได้ลูกชายบ้านอื่นมาเป็นผัว มันก็ไม่เชิงไปหาเองหรอก มันเกิดจากเมื่อตอนย่างเข้าวัยเบญจเพส มีคนในเครื่องแบบบอกให้รู้ถึงตำแหน่งการงานว่าเป็น “นักโทษ” แวะมาบ้านโดยไม่ได้รับเชิญ มากันสามคน ดีนะลูกกูไม่เหมาหมด เอาแค่คนเดียว เข้าใจเลือกด้วยนะ เอาไอ้คนที่เป็นหัวหน้าซะด้วย ทั้งอายุมาก สูงยาว ใหญ่ ตามตัว ไปหมด ทำให้ผมนึกไปถึงหมอดูที่เคยทักผมเรื่องเนื้อคู่ของลูกไว้เมื่อตอนไอ้ลูกหนูยังเล็กอยู่

‘ดวงชะตาดี เนื้อคู่ก็ดี สูง ผิวสีแทน อายุมากกว่า แต่ว่าเป็น’

ตรงหมดทุกอย่าง ยกเว้น เพศ ไม่ได้ระบุไว้ โดยทั่วไปก็ต้องเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว ใครมันจะอุตริคิดว่าลูกจะเป็นชายเหนือชายไปคว้าผู้ชายมาทำผัว หรือ ลุงแกไม่ได้ผิดหรอก เหมือนแกจะบอกไม่หมด แต่ความตื่นเต้นของผมมันดักแกไว้ซะก่อน คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ จะย้อนกลับไปแก้หรือคิดจะแก้ปัจจุบันก็ไม่ทันแล้ว เพราะอีนังลูกหนู มันโดนแก้ไปก่อนแล้ว ผมรู้ตอนแรกก็อึ้งไปเหมือนกัน คงไม่มีพ่อแม่ที่ไหนมานั่งฟังลูกชายเสียตัวให้ผู้ชายอย่างหน้าชื่นตาบานได้หรอก โดยเฉพาะพ่ออย่างผมที่มั่นใจว่าลูกไม่ได้มีพฤติกรรมแบบนี้ และมันก็กำลังจะแต่งงานแล้วด้วย ถ้าไม่ถูกจับไปเสียก่อน

‘หนูกับเฮียก็ไม่ได้ตั้งใจจะได้กันหรอกนะพ่อ แต่ตอนนั้นมันจำเป็นจริงๆ’มันเล่าถึงการเสียตัวแบบจำเป็นให้ฟัง ด้วยสีหน้าหงอย ทำให้ผมต้องยอมรับเหตุผลที่ฟังขึ้นของมัน ยังคิดว่า ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ดูมันก็ไม่ได้ติดใจอะไร อีกหน่อยก็ลืมไปเอง

‘ถ้าไม่ได้เฮียดูแล ป่านนี้หนูคงไม่ได้กลับมาหาพ่อแน่ พ่ออย่าโกรธเฮียเลยนะ ยังไงเฮียก็เอาหนูมาคืนพ่อแล้ว’ไอ้ที่บอกไม่เป็นไร มันไม่ได้ติดใจ ผมคงต้องคิดใหม่เมื่อไอ้หนูมันพูดถึงไอ้เฮียด้วยสีหน้าระบายยิ้มมีความสุขเหมือนหนุ่มสาว แล้วยิ่งมันมองผมกระพริบตาปริบๆพูดดักคอไม่ให้ผมโกรธไอ้เฮียของมัน หมั่นไส้ไปอยู่กันไม่กี่เดือน รักกันซะจนแหกตูดดม

‘มึงจะบอกกูว่า ให้เจ๊ากับพรมจรรย์ตูดที่มึงเสียไปน่ะเหรอ’ผมเลิกคิ้วใส่มัน

‘โธ่ พ่อพูดอย่างกับหนูเอาตูดไปแลกแขน มันแทนกันได้ที่ไหน คนล่ะอย่างกันเลย’มันยกหัวออกจากตัก ขึ้นมาพูดใส่ผม

‘แล้วมึงจะให้กูคิดยังไงล่ะ ลูกชายกูก็มีแท่งต้องไปเสียดุลให้ดุ้นเขา กูควรจะยืดอกภูมิใจทำหน้ายินดีใช่ไหม’ผมพูดใส่มันกลับไปบ้าง ทำเอามันหน้าเศร้าไปถนัดตา แต่กลับพาให้ผมใจกระตุกที่เห็นหน้าลูกเป็นแบบนี้เพราะคำพูดตัวเอง ที่จริงผมเข้าใจนะในสถานการณ์แบบนั้น เป็นใครก็ต้องทำ ถ้ามันเกิดกับผมเองก็คง บรึ๊ยย นึกแล้วขนตูดลุก แต่ไอ้หนูมันก็เข้มแข็งนะพาตูดมันผ่านวิกฤตตอนนั้นมาได้ มันผ่านกันไปได้ยังไงวะ เอ้อ ผมหมายถึงมันทำใจได้ยังไงเมื่อผ่านไปแล้ว ไม่ใช่วิธีผ่านเข้าไปในตูดมันนะ ผมไม่ได้คิดลึกขนาดนั้น ถึงคำพูดผมจะชวนคิด แต่เจตนาไม่ใช่ เข้าใจผมนะ

‘หนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ทำใจลำบากสำหรับพ่อ ตอนแรกหนูก็ลำบากใจเหมือนกัน อยากจะลืม อยากจะบอกว่าไม่มีอะไร แค่ฝันไปว่าโดนฟัน แต่ก็ทำไม่ได้ เฮียก็ไม่สบายใจเหมือนกัน เพราะรับปากพ่อแล้วจะไม่ให้หนูเป็นอะไร แต่เฮียกลับทำซะเอง แต่หนูยืนยันได้นะพ่อ ว่าตอนนั้นมันจำเป็นจริงๆ”มันก้มหน้าพูดเสียงหงอยสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้จนจบประโยคท้าย

‘เออ กูเข้าใจว่าตอนนั้นถ้าโดนยาไป ความเงี่ยน เอ้ย ความอยากเอาเข้าเอาออกก็ต้องตามมา แต่หลังจากนั้นเป็นไงต่อล่ะ’ผมพูดพร้อมตบบ่ามัน ทำเสียงให้เป็นปกติ ไม่อยากเห็นมันทำหน้าแบบนั้น

‘หลังจากนั้น ก็ เอ้อ’มันอ้ำอึ้งหน้าแดง คงกลัวผมจะว่าล่ะมั้ง มองหน้าผมก้มมองมือตัวเองที่กำแน่น มึงคงไม่ต่อยพ่อมึงใช่ไหมที่ถามเซ้าซี้

‘พูดมาเถอะ ไม่ว่าหรอก กูบอกเข้าใจก็เข้าใจสิ ’ผมพยักหน้าบอกพร้อมดึงมันเข้ามากอด หน้ามันดีขึ้นยิ้มได้นิดๆ

‘หลังจากนั้นหนูก็นอนซมเพราะเจ็บระบมแสบตูดไปหมดเลยพ่อ ไม่รู้ว่าโดนไปเท่าไหร่ไม่ได้นับ แต่น่าจะเยอะอยู่ กว่ายาจะหมดฤทธิ์ มันเป็นอะไรที่ทรมานมากๆ คิดดูกลัวไม่กลัวหนูเห็นชักโครกเปิดฝานึกว่ามันกวักมือเรียกให้ไปนั่งหนูไม่อยากให้อะไรผ่านออกจากตูดเลยช่วงนั้น แต่สักพักมันก็ทุเลาลงและเริ่มชินไปเอง’มันเล่าด้วยสีหน้าเจ็บปวด ทรมาน เข็ด ขยาดอมยิ้มตบท้าย นึกตามภาพเป็นฉากๆ ทำเอาผมกัดฟันแน่นจนแทบกร่อน จนต้องปลอบใจมันด้วยมืออันอบอุ่น

โป๊ก

โป๊ก

‘โอ้ยยยยยยยยยยยยยย พ่ออออออออออออ เขกหัวหนูทำไม ไหนบอกเข้าใจไง ซี๊ดดดดดดดดด’มันร้องโวยวายน้ำตาเล็ด

‘กูไม่ถีบมึงร่วงเตียงบั้นเด้าหักก็ดีเท่าไหร่แล้ว ไอ้หนู เล่าซะจนเหมือนกูเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์’ผมว่ามันที่ยังไม่รู้ตัว

‘เอ้า ก็พ่อถามหนูว่า หลังจากนั้นเป็นยังไง หนูก็เล่าตามจริง แล้วหนูผิดตรงไหน’มันยังท้วงด้วยหน้าตาใสซื่อ

‘เออ กูผิด ผิดที่ถามไม่ชัดเจน’ผมกัดฟันพูดเอามือจิ้มหน้าผากมันจนหงาย มันก็เด้งกลับมานั่งบื้อตามเดิม

‘กูไม่ได้หมายถึงหลังจากมึงโดนเอา กูหมายถึงความรู้สึกมึงหลังจากเป็นเมียมันแล้วต่างหากโว้ย’เดือดร้อนพ่อที่ฉลาดอย่างผมต้องไขความกระจ่างให้ไอ้ลูกโง่ แหม่ ตอนทำก็ตั้งใจถ่ายทอดความเป็นตัวตนกูเต็มที่ ไก่จ๋ากูไม่ต้องพูดถึง ฉลาดยิ่งกว่ากูอีก แล้วไอ้เชื้อโง่มึงไปติดใครมาวะ จะว่าน้ำเชื้อไอ้เฮียก็ไม่น่าใช่ มันเป็นถึง ดอกเตอร์ จบการศึกษาจากเมืองนอก แต่ไอ้ลูกนอกคอกมันไปรับน้ำเชื้อใครมา ในเมื่อมึงยืนยันว่าไอ้เฮียเอามึงแค่คนเดียว ฮึ่ม

‘อ๋อ หนูก็นึกว่าพ่อหมายถึงอย่างนั้น ไม่พูดให้กระจ่าง วู้ว’มันร้องอ๋อทันที มีวู้วปิดท้ายดีว่ามันพูดต่อก่อนจะโดนถีบ

‘ตอนแรกหนูก็สับสนนะ กลัวไปหมด แต่พอตั้งสติก็คิดได้ว่า ตั้งแต่จากพ่อมาก็มีเฮียที่ดูแลและปกป้องหนูตลอด ให้ได้แม้กระทั่งชีวิตตัวเอง หนูก็บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงเชื่อใจเฮีย แค่คำที่เฮียพูดออกมาไม่นับการกระทำ หนูก็เชื่อแล้ว’มันเล่าพร้อมจับมือผมบีบเบาๆ กลัวจะเขกหัวมันอีกรอบล่ะมั้งกับความรู้สึกที่มันสารภาพออกมา

‘เอ็งรักมันน่ะสิ’ผมเลยสรุปให้มันฟัง มันพยักหน้าหลังจากนั้นก็คุยกันอีกหลายอย่าง ผมก็รับฟัง พยายามเข้าใจและในที่สุดก็ยอมรับ เพราะแค่คำว่า ‘ลูก’ เท่านั้น ไม่ว่าจะยังไง ไอ้หนูมันก็ยังเป็นลูกของผมอยู่ดี

ผมถอนหายใจอีกรอบหลังย้อนคิดไปนาน ไม่รู้หันไป หลวงพ่อ อาจจะยืนเปิดบาตรรอแล้วก็ได้ ไอ้หนูเดินลงมาจากบ้านพอดี พร้อมถาดผลไม้ ปีกว่าแล้วสินะที่มันได้กลับมาอยู่ในอ้อมอกผมอีกครั้ง และก็เป็นปีกว่า ที่ไอ้เฮียไปติดคุก

“ขอโทษนะพ่อ ที่ลงมาช้า อยู่ๆก็ปวดท้องซะงั้น สงสัยเมื่อวานกินเหล้ากับไอ้พวกนั้นมากไปหน่อย กับแกล้มก็รสจัดมาก ไม่ได้กินมานาน สงสัยกระเพราะปรับตัวไม่ทัน”มันวางถาดผลไม้พร้อมขอโทษขอโพยผม ชี้แจ้งเหตุผลให้ฟังด้วยเมื่อวานไอ้รงค์ ไอ้เล็ก มารับมันไปกินที่บ้าน ตามปกติมันนั่นแหละ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ไอ้เคนไปด้วย กลับมาหึ่งทั้งคู่ ได้ยินมันกระซิบกระซาบกันว่า อย่าบอกเฮียเป็นเด็ดขาด ไอ้เคนพยักหน้ารับทันที มันก็กลัวไอ้เฮียเล่นงานมันเหมือนกัน พวกมึงนี่กลัวมันยิ่งกว่ากูอีกเน๊าะ แต่ไม่รอดหูคุณนกไปได้หรอก หึหึ มึงเสร็จกูแน่ไอ้หนู กูจะฟ้องไอ้เฮียให้หมดเลย ถ้ามึงขัดใจกู

“ดัดจริต ทำมาเป็นกระเพราะขี้ปรับตัวไม่ทัน ทีของแปลกมึงแดกเข้าไปไม่เห็นเป็นไรเลย”ผมพูดเหน็บมัน ดูสิมันจะรู้ไหมว่าหมายถึงอะไรรีบตอบกูหน่อยหลวงพ่อเดินมาใกล้จะถึงแล้ว

“กระเพราะมันอาจจะชอบของแปลกก็ได้นี่พ่อ ครึครึ”มันหัวเราะ อีกนิดมึงจะเก็ทแล้วไอ้หนู มึงนี่ต้องให้กูพูดตรงๆตลอด

“เหรอ กูว่าไม่ใช่กระเพราะมึงหรอกมั้งที่ชอบของแปลก กินเข้าไปท้องเสียมั่งไหมล่ะ”ผมทำปากพูดใส่มันกลับไปอีก เป็นลูกผู้ชายไม่ต้องอายเรื่องอย่างนี้ปกติ โดยเฉพาะลูกผู้ชายที่มีผัวต้องให้ชิน เวลาไปคุยกันในหมู่ผู้ชายเขาจะหาว่ามึงป๊อด มันคงเริ่มรู้แล้วว่าหมายถึงอะไร

“ไม่เคยอ่ะ”มันยิ้มตอบอายๆ หน้าแดง

“พูดจริง”ผมก็แหย่มันไปอีก

“จริงๆ”มันก็ยังจี้เส้นยืนยัน

“มึงรู้ได้ยังไง ว่าสะอาด”เซ้าซี้มันต่อสนุกดีแกล้งมัน

“โอ้ยพ่อก็ถามอะไรอย่างนั้น ถึงจะไม่เคยเห็นว่าแช่ด่างทับทิมหรือล้างด้วยแอลกอร์ฮอล์ หนูก็มั่นใจอยู่”มันโวยใส่หน้านี่แดงแปร๊ดทำเอาผมหัวเราะคำตอบไม่เท่าไหร่แต่ผมนึกภาพตามไงก่อนจะหยุดเสียงทำตัวสำรวม ทำจิตใจสะอาดในบัดดล เมื่อหลวงพ่อมายืนข้างหน้าแล้ว ผมหยิบขันข้าวหยิบทัพพีตักใส่บาตรจนครบรูป ไอ้หนูก็หยิบกับข้าวที่บรรจุในถุงร้อน ตามด้วย น้ำ ผลไม้ ใส่ลงในถังที่ลูกศิษย์หิ้วมา ก่อนจะวางดอกไม้บนฝาบาตร จะก้มรับศีลรับพร แต่ก็มีมารมาขัดซะก่อน มารที่ผมกำลังคิดว่าวันนี้มันมาช้ากว่าทุกวัน

“นิมนต์ก่อนครับ หลวงพ่อ”เสียงทุ้มนุ่มประจำตัว ไม่เงยหน้าก็รู้ว่าใคร หลวงพ่อรับของใส่บาตรอีกชุด ก่อนไอ้ตัวมารมันจะนั่งพนมมือรับพรข้างผม แต่หูผมก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะล้อเลียนในลำคอจากอีกข้างซึ่งเป็นลูกในไส้ผมเอง แต่ผมต้องทำจิตใจให้ว่างเปล่า หูหนวก ตาบอด ชั่วคราว กับสิ่งรอบข้าง เปิดรับเฉพาะเสียงหลวงพ่อที่ให้พร จนกระทั่งท่านเดินไป

“นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว”พูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะช่วยเก็บของเข้าบ้าน ไอ้ทะลุ ไอ้ทะลวง ก็กระดิกหางยินดีต้อนรับ ไอ้หมาไม่รักดีพอกับไอ้หนูลูกกูเห็นผู้ชายระริกระรี้ดีนัก เดินตัวปลิวหิ้วโต๊ะอย่างเดียวลิ่วเข้าบ้านไม่รอพ่องงงมันเลย

“มึงจะรีบทำไม ใช่เรื่อง หน้าบ้านมึงไม่มีพระเป็นของตัวเองเดินบิณฑบาตผ่านหรือไง ต้องมาใส่หน้าบ้านกูทุกวัน”ผมว่ามัน ก่อนจะนึกได้ว่า กูพูดอะไรออกไปวะ ฉิบหายจะบาปเพราะปากไวไปไหมเนี่ย สาธุ คุณพระคุณเจ้าลูกนกขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ เพราะมึงคนเดียวเลย รับไปเลยมึง

“พระที่ไหนส่วนตัวล่ะนก พูดอย่างนี้บาปรู้ไหม”มันยังมีหน้ามาสั่งสอน ตรงตามที่ใจผมคิดเป๊ะเว่อ

“มึงนั่นแหละพากูบาป แล้วมึงจะมาทำไมทุกวันวะ”ผมโยนไปให้มัน ก่อนจะถาม

“นี่ฉัตรมาทุกวันเลยเหรอ บางวันก็ขึ้นเวรอยู่นะ”มันถามด้วยสีหน้าซื่อ ผมเห็นอย่างนั้นเหรอ

“ก็ทุกวันที่มึงไม่ได้เข้าเวรไง บางทีมึงออกเวรเช้าถ้าทันมึงก็มา ถ้าขึ้นดึกนี่ไม่ต้องห่วงมาก่อนกูเปิดประตูบ้านอีก นี่โง่หรือกวนตีนกูเนี่ยที่พูดออกมา”ผมหันไปเลิกคิ้วบอกมัน นี่มันเพิ่งออกเวรมาแน่ ผมจำได้ จันทร์ พุธ ศุกร์ มันจะขึ้นเวรเช้าก็ไม่เช้ามากหรอกนอกจามีเคสด่วนจริงๆ อังคาร พฤหัส เสาร์ มันเข้าเวรดึก นอกนั้นก็แล้วแต่ความด่วน ต้องยอมรับมันเป็นหมอรักษาทั่วไปแล้วยังเป็นหมอศัลที่เชี่ยวชาญมาก มีโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่งติดต่อมันมา แต่มันก็ไม่ไป ยินดีจะอยู่ โรงพยาบาลที่บ้านเกิดมากกว่า ช่วงเย็นมันก็ประจำที่คลินิก บ้านไหนเดือดร้อนก็โทรหามันได้ มันจะรีบไปทันที ยกเว้นกรณี สัตว์เจ็บป่วยอย่างเดียว มันช่วยไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ เก่งจริงมึงเป็นหมอสัตว์ด้วยดิ ไอ้ฉัด

“นกเก่งจังเลย จำได้ด้วย ฉัตรยังจำไม่ได้ขนาดนี้เลย สงสัยงานมันรุมจนเบลอ”

มันทำหน้าทึ่งมาก บ่นตัวเองนิดๆไม่ได้แกล้งยอผมหรอกมั้ง แต่ไม่ใช่ปัญหาของคุณนก

“แน่นอน กูยังไม่แก่จนจำอะไรไม่ได้ มึงก็เหมือนกัน รู้ว่าความจำไม่ค่อยดี หัดกินอะไรบำรุงสายตาซะมั่ง”ผมยอมรับคำชมกับความเก่งของตัวเอง พร้อมสั่งสอนมันไปด้วย

“มันเกี่ยวอะไรกับสายตาล่ะนก มันต้องบำรุงสมองไม่ใช่เหรอ”มันทำหน้าแปลกใจผมถอนหายใจให้กับความโง่ของมัน มึงจบหมอได้ไงวะ มากูจะบอกให้เอาบุญ บอกเสร็จรีบไปเอามันซะ ไอ้บุญน่ะก๊ากๆๆๆ ยังดึงไอ้บุญเพื่อนสนิทที่เป็นกำนันมาเล่นด้วย ยังจำกันได้ไหมครับ

“เกี่ยวสิวะ ถ้าสายตามึงดี มึงจะมองเห็นตารางเวรตัวเอง และทีนี้พอตามึงเห็น มันก็จะส่งการรับรู้ไปที่สมองเพื่อที่มึงจะได้จดจำได้ไง ตรรกะง่ายๆ มึงเข้าใจหรือยัง ไอ้ฉัตร”

ผมบอกมันเสร็จก็ถอนหายใจ ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายกับความเข้าใจยากของมัน มันเงียบไปสักพักคงจะอึ้ง ก่อนจะพยักหน้า

“เข้าใจแล้วใช่ไหม มึงอย่าไปคิดว่า แว่น อย่างเดียวที่ทำให้มึงเห็นชัด มันเป็นแค่อุปกรณ์ช่วยภายนอก เพราะฉะนั้นมึงต้องบำรุงจากภายในควบคู่ไปด้วย เข้าใจนะ เหนื่อยกับมึงจริงๆ ไปเอาน้ำมาให้กูกินหน่อยสิ”ผมแนะนำมันไปอีก ก่อนจะโบกมือให้มันไปหยิบน้ำมาให้หน่อยจะใช้ลูกมันก็เดินเข้าห้องไปแล้ว

“เห็นหนูบอกเมื่อวานนกเข้าไปในสวน ยกของหนักด้วย”จะเป็นคำพูดหรือคำถามดี มันวางแก้วน้ำสีชมพูใสกลิ่นอุทัยทิพย์ ผมจะมีติดบ้านเป็นประจำ มันชื่นใจดี ไอ้ฉัตรมันก็แสนรู้จริงว่าผมชอบ เหยาะใส่ให้ตลอด ไปไหนมันก็พกติดตัวไปด้วย

“กูก็ออกกำลังบ้าง นั่งๆนอนๆ ง่อยแดกกูตาย”ผมบอกมัน จิบน้ำอย่างชื่นใจ

“ออกได้ แต่ไม่ใช่แบบนี้  ถึงความจำนกดี แต่สังขารมันถอยลง กระดูกขาไม่ค่อยดีอยู่ แคลเซียมที่ให้กินบ้างหรือเปล่า หรือวางไว้วัดสายตาประกอบการอ่านอย่างเดียว”มันพูดเนิบๆ แต่กูรู้ว่ามึงเหน็บ ไอ้นี่เห็นหงิ๋มๆติ๋มๆ ปากนี่ใช่ย่อยมันจำได้ว่าผมเคยเข้าเฝือกตอนวัยรุ่น กำลังวัยแว้นส์ได้มอไซด์ใหม่ เห่อ จะขี่ไปหาไก่จ๋าที่โรงลิเก รีบมากไปหน่อยลงไปกลิ้งอยู่ข้างทาง ก็มันอีกนั่นแหละเป็นคนพาผมไปหาหมอเป็นธุระจัดการให้หมด แม้แต่ทำหน้าที่ไปบอกไก่จ๋าว่าผมรถล้ม แต่ผมคิดว่ามันฉวยโอกาสจีบไก่จ๋า โดยการทำเป็นไปรับไปส่งมาให้ผม แผนสูงนะมึง ผมคิดอย่างนั้นจริงๆในตอนนั้น ก็มันเป็นคู่แข่งคนสำคัญ เหนือกว่าผมทุกอย่าง แต่ผมแค่เขม่นหมั่นไส้เฉยๆ ไม่ได้เกลียดจนถึงขั้นดักตีดักต่อยมันหรอก ถ้าไก่จะรักชอบมันในตอนนั้นผมก็คงแค่อกหัก แต่ก็ยินดีด้วยอย่างลูกผู้ชาย ไม่ตายก็หาเอาใหม่

“หลอกด่ากู”ผมเลิกคิ้วใส่มันเป็นรอบที่เท่าไหร่ของตอนเช้า

“เปล่า”มันส่ายหน้า

“อ้อ แสดงว่าด่าจริงๆ”ผมพยักหน้าหงึกๆ

“ไปกันใหญ่ คนเป็นห่วงก็ว่าด่า นึกถึงลูกบ้างสิ หนูกลับมาก็หวังจะอยู่กับพ่อนานๆ แต่พ่อดื้อขนาดนี้ เฮ้อ”เหมือนจะฟังดีดี

“นี่มึงแช่งกูแล้วนะ ไอ้ฉัด”ผมชี้หน้ามัน

“คิดลึกไปอีก ที่พูดเพราะเป็นห่วง เข้าใจหน่อยสิ”มันว่าแต่เสียงอ่อนโยนตามแบบคุณหมอ ทำเอาผมเงียบได้

“เออๆ กูรู้น่า ว่าแต่มึงเถอะ มาใส่บาตร ล้างหน้าล้างตาถูขี้ฟันมาหรือยัง”ผมรีบรับปากและเบี่ยงประเด็นทันที

“แล้วนกเหม็นไหมล่ะ”มันไม่ตอบแต่ย้อนถาม

“ไม่รู้ กูไม่ได้ดม เอาไว้กูจะถามหลวงพ่อกับไอ้หนูให้แล้วกัน ว่าเหม็นมึงไหม”ผมปากไวอีกแล้ว ดึงพระดึงเจ้ามาข้องเกี่ยวสาธุ อีกรอบ

“หยุด ไม่ต้องด่า กูรู้ตัวเอง สารภาพบาปในใจเรียบร้อยแล้ว ให้มึงครึ่งหนึ่งด้วย สาเหตุ”ผมใส่มันก่อนทันทีที่เห็นมันอ้าปาก

“แล้วนี่ตกลง นกจะไปด้วยหรือเปล่า”มันเปลี่ยนไปอีกเรื่อง

“ไปไหน”ผมถามมัน

“ไหนบอกความจำดีไง”มันเลิกคิ้วบ้าง

“ดีเป็นบางเรื่องโว้ย”ผมยักไหล่ ยกซดจนเกือบจะหมดแก้ว แทบจะพุ่งพรวดใส่หน้าไอ้ฉัด เมื่อไอ้หนูส่งเสียงพร้อมหิ้วกระเป๋าใบย่อมสำหรับเดินทางไม่กี่วันมาวางตรงหน้า

“พ่อ ตรวจกระเป๋าดูหรือยังว่าลืมอะไรไหม เห็นจัดตั้งแต่สองวันก่อน”ผมมองหน้าลูกที่เสือกใสซื่อไม่ถูกสถานการณ์ ยังมาเอียงคอบ้องแบ้วใส่กูอีก ว่ามันพูดอะไรผิด ไอ้ฉัดนั่งอมยิ้ม

“อ๋อ นกล้อเล่นนี่เอง ค่อยยังชั่ว นึกว่าจะไม่มีเพื่อนไปทำบุญด้วยกันซะแล้ว”ไอ้ฉัดพูดอย่างอารมณ์ดีพอกับสีหน้า

“ทำไมต้องเป็นกูวะ เพื่อนมึง ไอ้ตี๋ ไอ้เล้ง ไอ้โมทย์ มันไม่คบมึงแล้วไง ถึงต้องมาชวนกู”ผมหันไปถามมัน แก้เสียหน้าสักหน่อย ไอ้ลูกไม่รักดี คอยผลักไสให้พ่อไปกับผู้ชายตลอด มันเดินเลี่ยงลงบ้านไปเข้าสวนแล้ว ขอให้มึงโดนสวนเร็วๆนี้เถอะไอ้หนู กูจะขำให้

“มันไม่ว่าง แต่ถึงว่าง ฉัตรก็ไม่อยากชวน เกรงใจภรรยาเขา บางทีเขาก็อยากไปเป็นครอบครัวกัน”สุภาพมากเกรงใจเขา ไม่เกรงใจกู

“มึงไม่คิดว่ากูก็อยากอยู่กับครอบครัวบ้างเหรอ”ผมพยักหน้าใส่มัน เล่นตัวสักหน่อยเดี๋ยวจะหาว่าอยากไป

“ก็ถ้าคิดนกคงไม่เตรียมของล่วงหน้าหรอกใช่ไหม หรือว่า หนูโกหก ไม่ดีเลย ทำให้เสียความรู้สึก”มันพูดเรียบๆก่อนจะหงอยนิดๆตอนท้าย มึงจะดราม่าเพื่อ

“มึงอย่ามาว่าลูกกูเป็นคนขี้โกหกนะโว้ย กูสั่งสอนตั้งแต่หำยังไม่ได้หอย ลูกกูไม่มีนิสัยอย่างนั้น”ผมลุกขึ้นชี้หน้ายืนยันคำพูดไอ้หนูว่ามันไม่เคยโกหก ขนาดมีผัวมันยังไม่โกหกกูเลยว่าเป็นแค่เพื่อนสนิท มันไม่เคยมีเพื่อนในเรือนจำมาก่อนแน่นอน

“ฉัตรก็คิดอย่างนั้น เพียงแต่มันอดไม่ได้ ได้ยินนกยืนยันอย่างนี้ ก็สบายใจหน่อย แล้วเราจะไปกันหรือยังล่ะ”มันปฏิเสธยิ้มพร้อมมัดมือไม่ให้มีโอกาสชก ผมอ้าปากหวอ นึกได้ว่า กูจะคอนเฟริ์มมันทำไมวะ  ไอ้นิสัยรักลูกมันอดไม่ได้เวลาใครมาว่า มันเหมือนด่ากระทบกระเทือนยันโคตรเหง้าไปด้วย

“โว้ย เดี๋ยวกูไปสั่งไอ้หนูก่อน แล้วมึงอาบน้ำมาแล้วเหรอ”สุดท้ายผมก็ต้องไปกับมัน คิดเอาไว้ ไปทำบุญ ไปทำบุญ

“เรียบร้อยตั้งโรงพยาบาลแล้วล่ะ กลัวจะสาย นกคงอาบแล้วใช่ไหม”มันยืนยันตัวเอง แต่ถามเหมือนไม่มั่นใจผม

“ทำมาคุย กูอาบตั้งแต่เมื่อคืนแล้วโว้ย หิ้วกระเป๋ามาด้วย ดูด้วยนะว่ากูลืมเอายาไปหรือเปล่า และกางในกูไม่ต้องหยิบมาดมนะมึง”ว่ามัน พร้อมสั่งเสียแล้วก็เดินออกไปทันที ได้ยินมันหัวเราะชอบใจ ผมหลอกมันที่จริงผมอาบตั้งแต่ตีสี่แล้วล่ะ กลัวไม่ทันใส่บาตร แต่อดแอบดูไม่ได้เห็นมันอมยิ้ม เปิดกระเป๋าตรวจดู ก่อนจะลุกไปหยิบยาบำรุงกระดูกมาใส่ให้ ผมแกล้งลืมไปงั้น ทดสอบว่าความจำมันดีอยู่ไหม ก่อนจะลงจากบ้านไปหาลูก ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ผู้ชายวัยสี่สิบกว่าๆไปทำบุญด้วยกัน มันก็เหมาะกับวัยแล้วนี่ จะให้ไปปีนเขานอนชมดาวล่องแก่ง คงไม่ได้แล้วล่ะมั้งกระดูกไม่อำนวย เฮ้อ
.
.
.

“โอยยยย ค่อยยังชั่วหน่อย”ผมร้องพร้อมสูดอากาศ หลังไหว้พระเรียบร้อย ไหว้พระเป็นสิ่งดีมีมงคลกับชีวิต แต่บันไดเนี่ยสิพาชีวิตจะสั้น เกือบหน้ามืดดีนะไอ้ฉัตรจับไว้ทัน มันหยิบพัดจีบมาโบกให้ บอกตามตรง มึงเก็บเถอะ แม่ง เหมือนเกย์ไฮโซฉิบหาย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดตาลายกับพัดที่โบกไปมาจนลืมเอ่ยปาก มันก็เย็นสบายดี อากาศวันนี้ก็ไม่ร้อนเท่าไหร่นัก ไอ้ฉัตรมันพาผมมาทำบุญทอดผ้าป่ากับโรงพยาบาลที่มันประจำอยู่นั่นแหละ เขาจัดทุกปี แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมมา มันก็ด้วย

“ดื่มน้ำก่อน จะได้สดชื่น ร่างกายขาดน้ำนานๆไม่ดี”มึงเก็บความรู้ทางการแพทย์ไปก่อนก็ได้ แค่พูดสั้นๆ แดกซะ กูก็เข้าใจแล้ว ผมหยิบมาดูด สดชื่นจริงๆ ขอบคุณอุทัยทิพย์เสร็จมันก็หยิบไปดื่มต่อ ดื่มไม่พอ ดูดด้วย

“เฮ้ย น้ำกูนะ”ผมโวยและดึงกลับมา

“ทำไม นกต้องหวงน้ำด้วยล่ะ”ดูมันถามกำกวมไหมครับ ไม่ใช่ไหม เพราะไม่มีใครคิด นอกจากผม

“อ้าวๆ ไอ้ฉัด น้ำกู กูก็ต้องหวงเป็นธรรมดา ไม่กินน้ำมึงวะ”ผมแย้งมัน ชี้ไปในกระเป๋า

“มันก็เหมือนกันแหละนก จะน้ำใครก็ ต้องแบ่งแยกทำไม น้ำนกหมด ก็กิน น้ำฉัตรได้ ใส่อุทัยทิพย์ มันก็เหมือนกันแล้ว”มันก็แย้งกลับมาบ้าง แหวะ ใครจะกินน้ำมึง บ้าเปล่า คิดไม่พอจินตนาการอีกกู

“กูก็ไม่ได้หวงน้ำกูกับมึง มึงจะกินน้ำกูก็ได้ แต่ทำไมมึงไม่หยิบหลอดมาใหม่ล่ะ”ผมชี้ไปที่หลอดยังไม่แกะจากซอง

“นกรังเกียจฉัตรเหรอ”ถามเฉยๆก็ได้ มึงไม่ต้องทำหน้าเหมือนตัวเองเป็นโรคติดต่อได้ไหมวะ

“มึงไม่เหรอ น้ำลายเชียวนะมึง”ผมย้อนถามมัน ผมไม่ได้หวงหรอก คือ มันไม่ชินไง เรียนมาด้วยกันก็จริง แต่กินน้ำของกันและกันจากหลอดเดียวกัน ไม่เคย ขนาดพวกไอ้บุญ ไอ้เริง มันยังไม่เคยเลย ถ้าจากขัน จากแก้ว ไม่เท่าไหร่

“ไม่นี่ หรือ นกเป็นโรคติดต่อร้ายแรง แต่ตรวจแล้วก็ไม่เป็นนะ”มันยกเรื่องตรวจสุขภาพประจำเดือนผมมาอ้าง ประจำเดือนในที่นี้คือเดือนทั้งสิบสองนะครับ ไม่ใช่ประจำเดือนที่ผู้หญิงเขาเป็นกัน อย่าเข้าใจผิด แล้วปกติตรวจประจำปีก็พอ แต่ไอ้ฉัดแม่งเซอร์วิสตรวจผมทุกเดือน สรรหาอะไรนักหนาไม่รู้มาตรวจ อ้าง ความดันมั่ง แคลลอรี่บ้าง ไขมันอุดตัน ต้องคุมโน่นคุมนี่ ล่าสุดผมไม่ยอม มันก็ดึงไปจนได้ มันพาผมไปตรวจกระเจี๊ยว ว่าเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากหรือเปล่า ไอ้ตรวจกับหมอผมไม่อายหรอก มาอายตอนที่มันขออยู่ดูด้วย ไอ้หมอก็ให้อีก มันเป็นเพื่อนกัน แหม่ ดูกระเจี๊ยวกูเป็นว่าเล่น ผมก็ต้องทำหน้าให้ด้านเหมือนมัน มันคงชินแล้วล่ะเห็นบ่อย แต่คงจำขนาดไม่ได้ทั้งหมดหรอก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3130
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
 :z13:ก่อน

**********************************

เอ่อ......พอดี ดีใจมากไปหน่อยที่มาต่อแล้วก็เลยรีบมาจองที่ไว้

แต่ดันกลายเป็นว่า เราปาดซะงั้น เค้าขอโทษนะ :mew5:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-03-2014 08:53:52 โดย aoihimeko »

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
“กูรู้แล้ว เฮ้อ มึงนิ เออ อยากกินก็กินไป อย่ามาบ่นเหม็นขี้ปากให้ได้ยินนะมึง”ผมพูดเสียงเนือยอย่างเหนื่อยใจ แต่มีขู่ท้ายๆ

“สิบกว่าปีมานี่ ฉัตรเคยบ่นเหรอ”ไอ้ฉัตรมันถามเสียงกลั้วขำทำเอาผมหันหน้าไปมอง ขมวดคิ้ว นี่มันมาอยู่ข้างๆผมสิบกว่าปีแล้วเหรอ มันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ ถ้าจำไม่ผิด ตั้งแต่ไก่จ๋าเมียของผม แม่ของไอ้หนู เริ่มเจ็บป่วยจนตายจาก ผมก็เห็นมันอยู่ข้างๆมาตลอด ยิ่งกว่าไอ้เกลอสองคนนั้นอีก ไม่ใช่ไอ้สองคนนั้นไม่รักเพื่อน มันก็มาหา มาดูแล ถามทุกข์สุข แต่ทำไมผมเห็นไอ้ฉัตรมากกว่าวะ

“สิบกว่าปีแล้วเหรอ ไวจังนะ นี่แม่ไอ้หนูจากกูไปนานขนาดนี้แล้วเหรอ”ผมพึมพำ เมื่อนึกถึงไก่จ๋า ผมไม่เคยลืมคู่ชีวิตที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา แต่เวลาอยู่กับไอ้ฉัตรกลับไม่เคยมีหน้าของไก่จ๋ามาเวียนวนสักหนทำไมนะ

“อย่าทำเสียงแบบนี้สิ ไก่ไปสบายแล้ว เราคนอยู่ต้องอยู่ต่อไป ทำให้มีความสุข คนจากไปจะได้สุขด้วย”มันปลอบผมด้วยรอยยิ้ม บีบมือเบาๆ

“กูรู้ แต่แปลกนะ สมัยเรียนกูกับมึงก็คนล่ะสาย เหมือนฟ้ากับเหว มันมาคบกันถึงทุกวันนี้ได้ยังไงวะ”ผมพูดกลั้วหัวเราะกับเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้

“ใครเป็นฟ้าใครเป็นเหวล่ะ”มันถามยิ้มๆ

“มึงไม่น่าถาม กูเป็นฟ้าสิวะ ส่วนมึงก็เป็นเหวไง”ผมยักคิ้วใส่มัน นึกไปถึงสมัยวัยรุ่นที่ชอบทำท่ากวนตีนใส่มันประจำ

“เหรอ ทำไมอย่างนั้นล่ะ”มันหัวเราะเบาๆถามกลับ

“กูเรียนเกษตรใช่ไหม ก็สบายเหมือนล่องลอยบนท้องฟ้า แต่มึงเรียนวิทย์เพื่อจะเป็นหมอ มึงก็ต้องคร่ำเคร่งก้มหน้าดูแต่หนังสืออย่างหนักเหมือนดิ่งลงเหวไง ควาย เข้าใจยากอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆ”ผมก็แถหลอกด่ามันพร้อมหัวเราะ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะโกรธ แต่ไอ้ฉัตรมันกลับยิ้มพยักหน้ายอมรับ

“มึงพยักหน้านี่ยอมรับว่าเป็นเหว หรือ เป็นควายวะ ฮ่าๆๆๆๆ”อีกสักดอก มันเลิกคิ้ว

“เป็นได้หมดแหละ ถ้ามันจะทำให้มาบรรจบกัน”

มันตอบกลับ ทำเอาผมหุบปากฉับ มันก็จ้องหน้า อยากจะถามเหลือเกิน หนังหน้าที่ตึงขาวใส มึงฉีดโบท็อก หรือเปล่าวะ เหมือนมึงสต๊าฟหน้าวัยยี่สิบต้นๆ ได้ดีไม่แพ้หน้ากูสักนิด หึหึ คิดว่าผมจะชมใครหล่อกว่าตัวเองเหรอ ไม่มี๊ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนต้องชมตัวเองก่อน และก็เงียบกันไป

“อุ้ย คุณฉัตร มาอยู่นี่เอง”เสียงทักทาย ทำให้ผมรู้สึกตัวดึงมือออกอย่างตกใจ นี่กูกับมึงจับมือกันตั้งแต่คุยเรื่องไก่จ๋าจนถึงท้องฟ้ากับเหวที่มีควายมาบรรจบกันเลยเหรอ แต่ไอ้ฉัตรมันทำหน้าเฉยเหมือนปกติ

“มีอะไรเหรอครับ คุณนาง”มันถามเสียงเรียบ แต่มีหางเสียงเลยฟังสุภาพชื่อก็บ่งบอกว่าไม่โสดแล้ว อายุน่าจะสามสิบกว่าๆ แต่หน้าตาทรวดทรงเหมือนสาววัยยี่สิบต้นๆเลย สงสัยจะชอบไอ้ฉัตร ดูเขินอาย ผมเคยเห็นเธอหลายครั้งเป็นหัวหน้าพยาบาลที่ไอ้ฉัตรมันประจำอยู่

“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ จะมาตามคุณฉัตรไปทานข้าวด้วยกันค่ะ จัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว”ไม่มีอะไรแต่มาตามไปกินข้าว มันก็คือมีอะไรใช่ไหม แล้วกูจะคิดให้มันงงทำไมวะ กลัวสมองเป็นง่อยหรือไง คุณนก

“ขอบคุณครับ นก ไปทานข้าวดีกว่า”มันก้มหัวให้คนมาตาม หันมาบอกผมพร้อมแตะแขนให้ลุกไปกินข้าว

“มึง เอ้อ นายไปเถอะ กู เรา นกเอ้ย ฉันยังไม่หิว เมื่อเช้าเพิ่ง ดะ กินมา”โอย ทำไมมันยากเย็นนักวะที่จะใช้ความสุภาพกับไอ้ฉัตร ปกติมึงมาพาโวยตลอด ผมเกรงใจมันไงต่อหน้าคนอื่นมันจะดูเหมือนไม่ให้เกรียติอีกฝ่ายที่มีตำแหน่งเป็นถึง ผอ.โรงพยาบาล ไหนจะฐานะทางบ้านอีก เป็นที่รู้จักทั้งจังหวัด

“นกพูดอย่างที่เคยพูดเถอะ ตามสบาย ฉัตรไม่ถือหรอก ดูสนิทกว่าแบบนี้มากกว่า”มันเหมือนจะรู้ถึงความลำบากของปากผมที่จะเอื้อนเอ่ยวาจาอันไพเราะ

“มันจะดีเหรอวะ กูเกรงใจ”ผมก็ยังเกรงใจมันอยู่ดี

“คนกันเอง เกรงใจอะไร พูดอยู่ทุกวัน ฟังจนชินหู อย่างนี้ไม่ชอบ ดูห่างเหิน”ไอ้ฉัตร มึงไม่ต้องพูดเหมือนตัดพ้อ สีหน้าอ้อนวอนให้กูพูดหยาบกับมึงก็ได้ เดี๋ยวกูจัดให้

“กูยังไม่หิวว่ะ เมื่อเช้าเพิ่งจะแดกมาเอง”ผมบอกกับมันด้วยความจริงใจ ค่อยโล่งอกหน่อย แต่คุณนางดูมีสีหน้าชอบกล

“ไม่หิวก็ต้องกิน เดี๋ยวโรคกระเพาะกำเริบอีก ไม่เข็ดหรือไงตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วนะ กินข้าวไม่เป็นเวลา”มันส่ายหน้าพร้อมย้ำโรคประจำตัวผมอีกอย่าง ผมมองหน้ามันว่ารู้ได้ยังไงว่าผมเป็นแบบนี้ตั้งแต่เรียนมัธยม ทั้งที่ไม่ค่อยได้สนิทกันด้วยซ้ำ

“เออน่า มันหายแล้ว ตั้งแต่ไอ้หนูกลับมากูก็ไม่เป็นแล้วนะ”ผมโบกไม้โบกมือใส่มัน

“หายเหรอ เมื่ออาทิตย์ก่อนใครบ่นปวดท้อง จนหนูต้องพาไปโรงพยาบาล ไม่ต้องพูดแล้ว ไปทานข้าว”มันเสียงดังนิดๆ ก่อนจะจับแขนผมให้เดินไปทันที โดยไม่รอคุณนางที่ยืนเป็นตัวประกอบไปพัก เดินแกมวิ่งตามมา จนมาถึงโรงอาหารของวัด

“ไอ้ฉัตร คุณนก กับข้าวน่ากินทั้งนั้นเลย มะ มะ”เสียงหมอศักดิ์ที่ตรวจไข่ผม ตะโกนเรียกอย่างเป็นกันเอง ถึงคำท้ายจะสั้นไปหน่อย พาลให้นึกไปถึงเวลาเคาะกระมังเรียกสมุนสี่ขาที่บ้านกินข้าวซะได้

“ถ้ายังอิ่มอยู่ งั้น กินขนมจีน หรือว่า ก๋วยเตี๋ยวไหม เดี๋ยวไปตักให้”มันหันมาถามผม

“เออ เอาขนมจีนน้ำยาดีกว่า ดูน่ากินดี”ผมพยักหน้าบอกมัน สักพักมันก็กลับมาพร้อมขนมจีนสองจาน ผมกับมันก็จัดการจนเรียบ เสร็จแล้วก็เดินไปทำบุญตามซุ้มต่างๆ กว่าจะครบก็ปาไปครึ่งวัน จนได้เวลากลับ เออ แล้วมึงให้กูเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาทำไมวะ กูก็จัดไม่ถามมึงสักคำ

“อยู่ฮันนีมูนกันต่อเหรอวะ”หมอศักดิ์ถามไอ้ฉัตรที่เก็บของใส่ท้ายรถ ทำเอาผมหันคอแทบหัก

”ฮะๆๆๆ ล้อเล่นน่า”หมอศักดิ์โบกไม้โบกมือ เมื่อเห็นหน้าผม ไอ้ฉัด แม่ง ก็อมยิ้ม ไม่คิดจะแก้ให้ถูก จะฮันนีมูนได้ไง ยังไม่ได้แต่งงานกันเลย ไอ้ห่าราก

“อืม นานจะได้พัก”มันหัวเราะในลำคอก่อนจะบอกหมอศักดิ์กระเจี๊ยว หึหึ

“ก็ดี กันต้องกลับไปทำงานต่อว่ะ พรุ่งนี้มีเคสผ่าตัดด้วย”หมอศักดิ์พูดเหมือนจะเหนื่อยแต่สีหน้าเปื้อนยิ้ม ผมเข้าใจนะอาชีพหมอเป็นอาชีพที่ต้องเสียสละเวลาส่วนตัวพอสมควร ใครมีแฟนอาชีพนี้ต้องทำใจส่วนหนึ่ง ดีที่ไก่จ๋าของผมไม่ได้เป็นหมอเราเลยมีเวลาให้กันเสมอ ไอ้ฉัตรล่ะตั้งแต่มันเป็นหมอมันได้พักสักกี่ครั้งกันนะ คืนหนึ่งๆ มันจะได้หลับเต็มตื่นหรือเปล่า คงไม่หรอกมั้ง ขนาดช่วงเทศกาลมันยังต้องประจำที่โรงพยาบาลเลย นี่ล่ะมั้งมันถึงไม่อยากมีเมีย คงกลัวไม่มีเวลาให้

“ไป นกขึ้นรถ เหม่ออะไร”มันแตะแขนดันผมขึ้นรถที่เปิดประตูรออยู่แล้ว นี่ผมเผลอใจลอยคิดเรื่องมัน

“อ๋อ เออ ไม่มีอะไร อาลัยวัดน่ะ ต้องกลับแล้ว หึหึ”ผมบอกมันขำๆ มันก็ขำด้วย 

“พรุ่งนี้พาไปเที่ยวน้ำตก ก่อนกลับ คืนนี้ค้างที่รีสอทร์ก่อน สวย บรรยากาศดี นกคงชอบ”มันพูดหลังจากขับรถออกจากวัดมาได้ระยะหนึ่ง อืม สวย บรรยากาศดี นี่มึงไม่ได้คิดมอมเมากูด้วยสถานที่หรอกนะ  โอเค กูอาจจะเป็นหม้ายมานาน มึงก็ไม่มีเมีย แต่ทางออกมันก็มีให้เลือกเยอะนะโว้ย ไอ้ฉัตร อายุขนาดนี้แล้วจะมาคิดเรื่องแบบนี้ มันไม่ใช่อ่ะ มันไม่ใช่แนวของนก นกยกให้ลูกไปคนเดียวก็พอแล้ว ผมว่ามันคงไม่ได้คิดเหมือนที่ผมกำลังคิดหรอก ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นไอ้ฉัตรมันจะฝักใฝ่ทางหลังเลย แม้แต่ทางหน้า ผมก็ไมเคยได้ข่าว ที่จริงมันจะไปทางไหนก็เป็นเรื่องของมัน แต่เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่มันควงลูกผู้ว่า แต่ข่าวก็เงียบไป จนปัจจุบัน ลูกผู้ว่า ผัวสอง ลูกห้าไปแล้ว ก็ไม่มีอีก

“ไอ้ฉัด มึงไม่คิดจะแต่งงานบ้างเหรอวะ”อยู่ๆผมก็ถามมันเรื่องนี้ขึ้นมา

“ไม่”มันก็ตอบสั้นๆตามเคย

“ทำไมวะ หรือเห็นจนชินเลยหมดอารมณ์”แต่ผมชอบถามยาวๆ

“ไม่เกี่ยวหรอก”มันส่ายหน้าช้าๆ แหม่ ไม่ต้องหันมายิ้มให้กูก็ได้

“เออ ตอนแรกที่มึงเห็นร่างกายคนอื่น รู้สึกยังไงวะ”ผมถามเรื่องที่สงสัยมานาน แต่เพิ่งจะมาถามวันนี้

“ตอนเห็นอาจารย์ใหญ่ ก็กลัวปนตื่นเต้น มือสั่นเลยนะตอนลงมีดครั้งแรก หนักกว่านั้นกินอะไรไม่ลงไปหลายวันเลย ไม่ต้องบอกนะว่าเห็นอะไร หึหึ”มันเล่าให้ฟังน้ำเสียงร่าเริง ทำให้ผมยิ้มตามไปด้วย ก่อนมันจะพูดต่อ

”แต่พอนึกถึงสิ่งที่เราตั้งใจว่าจะทำเพื่ออะไร ความกังวลความกลัวทุกอย่างมันก็หมดไป พอจบแล้วได้รักษาคนจริงๆ ยิ่งไม่คิดถึงเรื่องอย่างว่าเลย คิดอย่างเดียวต้องรักษาให้ได้”น้ำเสียงมุ่งมั่นในอุดมการณ์ของมัน

“อ้าว ไหนมึงบอกว่าไม่เกี่ยวไง อย่างนี้มึงก็ตายด้านน่ะสิ”ผมแกล้งท้วงมัน

“ไม่ใช่อย่างนั้น หมายถึงเวลาอยู่ในหน้าที่ ถ้าหมดหน้าที่ก็คืนสู่ธรรมชาติของร่างกายตามเดิม ทำไม นกเป็นห่วงฉัตรเหรอ”มันอธิบายพร้อมถามกลับด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม เลิกคิ้วใส่ ไม่ดูวัยเลยมึงทำไปได้ นึกว่าเป็นหนุ่มอยู่หรือไง

“โอ้ย ของมึงกูจะห่วงทำไม ถ้ามันไม่ลุก มึงก็รับไปเถอะ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหัวเราะกับมุกตอนท้าย

“ใครกันแน่จะต้องรับ”เสียงมันพึมพำ

“อะไรนะ”หูกูก็เสือกมาตึงตอนนี้

“ไม่มีอะไร แล้วนกนึกยังไงถาม”มันยักไหล่ กระชากวัยอีกแล้ว

“ก็ไม่ทำไม ถามเฉยๆ แล้วไม่แต่งจริงอ่ะ”ผมก็ยักไหล่บ้าง

“อยู่อย่างนี้ก็มีความสุขดีแล้ว”มันหันหน้ามายิ้มนิดๆ ให้ผมอีกแล้ว

“ไม่อยากบ้างเหรอ”ผมเลิกคิ้วใส่มัน

“มันก็มีบ้าง นกล่ะ อยากบ้างไหม”มันพยักหน้าก่อนจะถามผมกลับหรือมันจะชวนผมวะ

“เป็นพักๆว่ะ”ผมตอบมันตามตรง

“แล้วพักนานไหม”มันถามอีกยิ้มๆ

“ไม่รู้โว้ย ไม่เคยจับเวลา”ผมตอบมัน ที่หัวเราะเบาๆ สัด ทะลึ่งเหมือนกันนะมึง ก่อนจะเงียบ แต่ปากอมยิ้มทั้งคู่ ผมหยิบแว่นกันแดดใส่ปิดสายตาเหมือนมันมั่ง ปล่อยให้มันเอาเปรียบทางสายตานานแล้ว ปากยิ้มไม่รู้ตามันคิดยังไงมองไม่เห็น จนมาถึงที่พัก สวยอย่างมันว่า อากาศเย็นสบาย มันหิ้วกระเป๋าลงจากรถพยักหน้าให้ผมเดินตามเข้าไปข้างใน เป็นบ้านพักเดี่ยว ห้องน้ำเดียว ทีวีเดี่ยว ตู้เก็บเสื้อผ้าเดี่ยว มีอยู่อย่างที่เดี่ยวและเสียว  คือ เตียงเดี่ยว กว้าง  สะอาดตา ลองนั่งแล้วเด้งดี หันไปอีกที ไอ้ฉัตรจัดเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว อย่างนี้มันก็ต้องสัมผัสเป้าผมทางอ้อมผ่านกางเกงในแล้วสิ พอกับปากที่ดูดจากหลอดเดียวกันทำไมผมเพิ่งมาคิดได้ ทั้งที่มันก็สัมผัสมานานแล้ว

“ชอบไหม”มันถามผม ที่นั่งมองรอบๆห้องที่จัดได้สวยงามดี

“อืม กูไม่เรื่องมากหรอก นอนกลางดินกินกลางทราย อ้วกกลางงาน ก็ผ่านมาหมดแล้ว หึหึ”ผมหัวเราะในลำคอ

“เชื่อ อ้วกบนรถก็เคยมาแล้วนิ หึหึ”มันเป็นฝ่ายหัวเราะในลำคอบ้าง ผมขมวดคิ้ว ตอนไหนวะ

“ตอนโรงเรียนจัดไปเที่ยวทะเลไง ช่วง มอ.หก จำไม่ได้เหรอ”มันทวนความจำให้

“อ๋อ ที่กูอ้วกรดเสื้อมึงใช่ไหม เออ ๆ กูจำได้แล้ว แม่ง ไอ้บุญน่ะสิ เสือกเอาเหล้าผสมในน้ำ กูไม่รู้แดกไปเต็มๆเลย ดีนะอาจารย์ไม่รู้ แต่กูไม่ได้แกล้งมึงนะโว้ย”ผมนึกถึงตอนนั้นก็อดจะหัวเราะไม่ได้ โคตรอายเลย จำได้ว่าตื่นมาอีกทีนอนหนุนตักไอ้ฉัตรอยู่ มันใส่เสื้อกล้ามโชว์ผิวขาวจั๊วะหลับพิงเบาะ มือก็วางพาดบนช่วยแขนผมเหมือนกลัวจะร่วงลงพื้นรถ ตีนนี่เหยียดไปอีกเบาะสบายๆเลย

“จริงเหรอ นึกว่าหึง ไก่ ซะอีก”มันพยักหน้าใส่ แบบไม่เชื่อ

“ตอนแรกน่ะใช่ แต่ตอนเมากูไม่รู้ว่าเป็นมึง ถ้ารู้นะ กูอ้วกรดหัวมึงดีกว่า ฮ่าๆๆๆ”ผมยอมรับก่อนจะทำเป็นพูดใส่มัน

“ก็เกือบเหมือนกันแหละ ดีว่าหลบทัน”มันพูดกลับมายิ้มๆ นั่นสิผมจำได้ว่าเกือบจะล้มหลายครั้ง ทั้งมึน ทั้งมันส์กับเพลง ออกท่าทางกับไอ้บุญ ไอ้เริง เพื่อนคนอื่นอีก สนุกมาก ขนาดไอ้พวกเด็กวิทย์ยังมันส์คิดดู มีไอ้ฉัตรนั่งมองอย่างเดียว

“เหอ เหอ แล้วกูไปนอนตักมึงได้ไงวะ”ผมหัวเราะถามมันถึงเรื่องที่สงสัยอีกแล้ว

“ฉัตรมัวแต่ดูวิว หันไปอีกทีนกนอนกองอยู่กับพื้น เลยดึงขึ้นมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ แต่ นกโถมเข้ามากอดทั้งตัว บ่นหนาว ฉัตรเลยหยิบเสื้อไปคลุมให้ บุญกับเริงก็หลับเป็นตายในตอนนั้น”มันเล่าด้วยสีหน้าระบายยิ้ม เหมือนย้อนกลับไปวันวาน

“เฮ้ย นี่กูหน้ามืดอ่อยมึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ”ผมหยอกมันกลับอย่างอารมณ์ดี มันก็พยักหน้า ก่อนจะต่างคนต่างยิ้ม

“เออ แล้วปวดขาไหม วันนี้นกเดินเกือบทั้งวัน”มันถามถึงขาผมที่เคยเข้าเฝือกมาก่อน หลังจากนั้นเหมือนขาข้างนี้ผมมีปัญหามาตลอด ไอ้ฉัตรต้องพาทำกายภาพบำบัดถึงดีขึ้น มันห้ามยกของหนัก เพราะฉะนั้นผมคงรอดแล้วล่ะที่ไม่ต้องยกมัน ก๊ากกกกกๆๆๆ นี่กูคิดลึกอีกแล้ว

“ไม่เท่าไหร่ เดี๋ยวนอนพักก็หายแล้ว มึงนั่นแหละเหนื่อยหรือเมื่อยบ้างไหม”ผมบอกมัน ไม่อยากให้มันเป็นห่วงผมมากนัก ผมถามมันกลับบ้าง ให้มันดูแลมาเยอะแล้ว

“นิดหน่อย”มันบอกแต่ยกมือนวดไหล่ไปมา ผมเลยเอื้อมมือไปจับให้มันหันหลัง แล้วก็เสียบ ครึครึ เอามือบีบไหล่ให้มัน

“ดีขึ้นไหม”ผมถามมันหลังจากนวดไหล่ หลัง จบที่ขมับ

“อืม ดี ไม่คิดว่านกจะนวดดีอย่างนี้ เอาไว้นวดให้ฉัตรหน่อยนะ เวลาเมื่อย”มันพูดเหมือนจะอ้อน

“เออ ตีนกูจะได้มีที่พัก”ผมรับปากมัน เหมือนกูจะแถเลยวะ

“มาให้ฉัตรดูขาหน่อย บวมหรือเปล่า”มันหันมาไม่พูดเปล่า ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ดึงขาผมไปวางพาดตรงหน้าขา ดึงกางเกงขึ้น เอามือลูบคลำไปมาตามวิธีหมอ ผมได้แต่มองเพราะมันทำเป็นประจำอยู่แล้ว ก่อนจะวางเบาๆตามเดิม

“นกจะอาบน้ำหรือกินข้าวก่อน แต่อาบก่อนดีกว่ามั้งเหนียวตัวมาทั้งวันจะได้สบาย”มันยื่นข้อเสนอที่มันตอบสนองตัวเองเสร็จสรรพ เดินไปหยิบผ้าขนหนูมายื่นให้  เดินไปหยิบเสื้อผ้ามาวางไว้ให้ที่เตียงอีก

“แล้วมึงจะถามกูเพื่ออะไรวะ”ผมส่ายหน้ากับมัน ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ ไปยืนพิงประตูเอามือจับอก นึกถึงสิ่งที่มันทำ


‘ไอ้ฉัตร นี่มึงอยากเป็นเมียกูขนาดนี้เลยหรอ’


ทำซะเหมือนเมียกูเลย

.
.
.

“นานเหมือนกันนะ ไม่ได้มาเที่ยวแบบนี้ แต่ก่อนกว่าจะได้พาไอ้หนูไปเที่ยวทีก็นานอยู่ บางทีก็ฝากมันไปไอ้พวกนั้นบ้าง ได้เที่ยวด้วยกันอีกทีก็ตอนมันจบมหาลัยโน่น”ผมนอนลืมตามองเพดานที่ติดดาวเรืองแสง ไอ้ฉัตรนอนข้างตัว ทิ้งระยะห่างพอสมควร

“เหมือนกันนั่นแหละ กว่าจะหาเวลาพักได้ ต้องล่วงหน้าเป็นเดือนๆ บางทีเป็นปีก็มี แต่พักแล้วมีเคสด่วนก็ไปไม่ได้อีก หึหึ”มันตอบกลับมาเสียงรื่นเริงกับงานที่ทำมากกว่าจะเบื่อ

“ทำไงได้ มึงเลือกทางนี้แล้ว กูว่าหมอเป็นอาชีพที่ได้บุญนะ โดยเฉพาะหมอที่มีจรรยาบรรณ อย่างมึง เป็นต้น”ผมหันไปยิ้มชมมันที่หันมาทำหน้าแบบไม่เชื่อว่าผมจะชม

“ดีใจนะ ได้ยินนกชม ทำให้มีแรงอยากจะทำต่อไป”มันตอบกลับด้วยรอยยิ้ม แต่คำพูดมันนี่สิทำเอาใจผมเหวอ

“มึงก็เว่อว่ะ แรงเริงอะไร นั่นมันคืออยู่กับสังขารมึงโว้ย”ผมตอบมันแก้เก้อ มันก็หัวเราะเบาๆ

“เออ ว่าแต่มีใครยังพูดเรื่องหนูอยู่ไหม”มันเปลี่ยนเรื่องถาม ผมเอามือก่ายหน้าผาก นึกถึงลูกที่ตั้งแต่กลับมา มันโดนซุบซิบจากชาวบ้านเหมือนกัน ตั้งแต่ยกเลิกแต่งงาน

“ไม่รู้ว่ะ ไม่ค่อยสนใจ ใครจะพูดอะไรก็ช่างเขาเถอะ สนแต่จิตใจลูกกูพอแล้ว”ผมตอบมันอย่างที่ใจคิด มันเป็นอีกคนที่รู้เรื่องดีที่สุด เพราะมันเป็นหมอประจำตัวไอ้หนูตั้งแต่อยู่ในท้องจนคลอดก็เหมือนเป็นพ่อทูนหัว กลับมามันก็ตรวจร่างกายให้แต่ไม่ถามอะไรที่กระทบจิตใจ มีแต่ให้กำลังใจ

“ดีแล้วล่ะ ไม่อยากเห็นนกเครียด อะไรมันผ่านแล้วก็ผ่านไป ลูกเรา กลับมาได้ก็ถือว่าโชคดีที่สุดแล้ว”ผมฟังที่มันพูดอย่างรู้สึกดี และรู้สึกดีมากตรงคำว่า ‘ลูกเรา’ มันคงหมายถึงลูกผมที่เป็นพ่อแท้ๆ กับมันที่เปรียบเสมือน พ่อทูนหัว

“ก็คิดอย่างนั้นแหละ อีกอย่างไอ้เฮียมันก็เป็นคนดีคนหนึ่ง มันรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับกู และมันก็เป็นคนดูแลไอ้หนู พอกับที่มันก็เป็นคนพาไอ้หนูมาคืนกูอย่างปลอดภัย ถึงจะมีเจ็บตัวบ้างแต่มันก็ทำเพราะความจำเป็น เฮ้อ มันคงถูกลิขิตไว้แล้วมั้ง ว่าชีวิตมันต้องเป็นแบบนี้”ผมเห็นด้วยกับมันก่อนจะพูดถึงไอ้เฮียที่เป็นว่าที่ลูกเขยอย่างไม่เป็นทางการ ต้องรอทางการปล่อยตัวมันก่อนถึงจะเป็นทางการได้ กูจะอธิบายให้มันซับซ้อนทำไมวะ

“จากประวัติเขา ก็ไม่ธรรมดานะ ไอคิวสูงตั้งแต่เด็ก เรียนจบไวกว่าคนรุ่นเดียวกัน ทำงานที่สถาบันมีชื่อของอเมริกา ฐานะทางบ้านดี ถ้ารวมกับนิสัยที่นกและหนูยืนยันว่าเขาดีจริง ก็นับว่านกได้ลูกเขยเพอร์เฟ็คเลยนะ หึหึ”มันพูดถึงประวัติไอ้เฮียให้ผมฟังอย่างคนที่รู้จริง มีหยอกกูตบท้าย

“ถ้ามึงอยากได้ ก็คอยฟังข่าวนักโทษแหกคุกแล้วกัน หึหึ”ผมย้อนมันขำๆ

“จะลำบากทำไมล่ะนก สู้หาใกล้ตัวดีกว่า ถึงไม่ได้มากแค่ได้ใกล้ก็พอ”หันมายิ้มให้กูอีกแล้ว ผมเลยเงียบ

“นก”มันเรียกผม เขยิบเข้ามาใกล้ ผมหันไปหาแต่คว้าหมอนข้างขี่กันไว้

“อะไร กูง่วงแล้ว”ผมถามแต่ทำตาปรือ มันคงไม่นึกว่าผมทำตาเซ็กซี่เชิญชวนมันหรอกนะ

“เรื่องบางเรื่องไม่พูดก็ดีนะ ถ้าพูดไปก็กลัวจะสูญเสียที่เป็นอยู่ ฉัตรไม่อยากให้นกคิดมากที่ฉัตรมาอยู่ใกล้ มาดูแล เป็นห่วง ว่าเพราะอะไร ขอให้รับรู้แค่ใจของกันและกันก็พอ”มันเอื้อมมือมาจับมือผมที่ไม่ได้ชักหนี  ได้แต่มองหน้าและแววตาที่สื่อถึงความหมายตามที่พูด

“ฉัตรขอเป็นแค่เพื่อนใจ ที่จะอยู่ข้างๆไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อยากให้นึกถึงฉัตรเป็นคนแรก ในตอนที่ฉัตรยังมีชีวิตอยู่ ก็พอ”

“ขอแค่นี้ ได้ไหม”มันถามต่อ เมื่อเห็นว่าผมน็อคไปเรียบร้อยแล้ว หลังฟังมันจบ มันมองหน้ากระชับมือให้รู้ว่ามันจะอยู่ตรงนี้ มันจะอยู่เป็น ‘เพื่อนใจ’ ผมจนกว่ามันจะตายจาก

“และถ้ากูตายก่อนล่ะ”ผมถามมัน ที่ยังจับมืออยู่

“อีกหน่อย ฉัตรก็ตายเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น นกเหงาก็มาเข้าฝันฉัตรก็ได้ ดีไหม”มันยกยิ้ม

“กูจะมีเวลาหรือเปล่าก็ไม่รู้ เอาไว้กูตาย กะ”ผมพูดขำๆกลับ แต่ยังไม่จบ มันเอามือปิดปากผม

“อย่าพูด ปล่อยให้มันเป็นไปตามเวลา ตอนนี้สนแค่ เรา ยังมีชีวิตอยู่ก่อน ที่ขอจะให้ไหม”มันค่อยๆเอามือออกและทวงคำตอบจากผมที่เงียบไปอึดใจ ผมถอนหายใจก่อนจะหลับตา มันก็ไม่ได้พูดอีก แต่รู้สึกว่ามันหยิบผ้าห่มมาคลุมให้
.
.
.
.

“มึงจะขอทำไมวะ สิบกว่าปีมานี่ถ้ากูรำคาญคงไล่มึงไปแล้วล่ะ กูไม่ทนอยู่กับคนที่ไม่ได้ชอบหรอก”

ผมพูดออกไปทั้งที่ยังหลับตา เลยไม่รู้ว่ามันทำสีหน้ายังไง แต่รู้สึกอุ่นที่แก้ม

“ขอบใจนะ”น้ำเสียงยินดีดังขึ้นแผ่วเบา ใกล้ๆ ทำให้ผมยิ่งไม่กล้าลืมตา ได้แต่ซึมซับเสียงกับสัมผัสของมือมัน


‘ไอ้ฉัด มึงขอเป็นเพื่อนใจ นี่ มันเข้าข่าย ขอเป็นคู่ชีวิตเลยนะโว้ย’


ผมคิดในใจ จนกระทั่งเคลิ้มหลับไปจริง และนับเป็นคืนแรกในรอบสิบปี ที่ผมฝันเห็น ไก่จ๋า มายืนยิ้มที่ปลายเตียง จะลุกไปหาแต่ขยับไม่ได้


‘ไม่ต้องเกรงใจไก่นะนก และนกก็ไม่ต้องกลัวด้วย ทำตามใจตัวเองนะ ดูลูกเป็นตัวอย่างสิ ไก่ดีใจด้วยนะ บาย ฮิฮิ’


 เมียนะเมีย สิบปีไม่เคยมาเข้าฝัน วันนี้มา แต่ดันพูดแค่นี้เนี่ยนะ เฮ้อ แล้วผมก็หลับลึกอย่างเป็นสุข เก็บแรงไว้เที่ยวกับมันต่อพรุ่งนี้ และ ก็วันต่อๆไป มึงอยากดูแลกู กูก็จะให้มึงดูแล แต่อย่าแถมาดูเอ็นกูนะมึง กูยังไม่พร้อม ฟี้ ฟี้ ฟี้

*******************************************************************************************************************

ปล. กลับมาแล้วกับตอนพิเศษ ประเดิมด้วยคุณนกกับหมอฉัตร แบบเบาเบา ตามวัย มากไปเดี๋ยวแย่ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh: ยังไม่ลืมกันใช่ไหมค่ะ คนเขียนหายไปนานพอควร กะว่ากลับมาอีกตอนก็น่าจะช่วงเฮียและพรรคพวกออกจากคุกพอดี  o18

ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ งานรุมเร้าเข้าขั้นยุ่งเลย  :katai4:ยังไม่ได้ตรวจคำผิดด้วย ฝากด้วยนะคะ จะค่อยๆทยอยตามแก้ ขอบคุณนะคะที่ยังถามหาและติดตาม  :pig4:

ออฟไลน์ NUTSANAN

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1031
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-3
ฮาแม่ไก่จ๋าอะะ บายฮิฮิ  นางแลเฮฮา มีความสุข
 :o8:

ออฟไลน์ mahaki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-0
ขออีกสักนิด ยังไม่จุใจเลย :hao7:

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
เป็นโมเม้นท์น่ารัก ๆ ของพ่อนกกับลุงฉัตร อิอิ

ขอบคุณนะคะ^^

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด