อดีตตั้งแต่พบกันครั้งแรกของพ่อนกกับคุณหมอฉัตร น่าประทับใจจังนะ
พ่อนก มีน้ำใจ รักความยุติธรรม ช่วยลุงหมอฉัตรจากถูกรุมด้วย เก่งจริงอะไรจริง
ถึงพระเอกอย่างพ่อนก จะดูกวน ๆ ซ่ามากมาย ปากร้าย พูดจาโผงผาง
แต่ทั้งหมด มันคือความจริงใจที่มีให้ต่อกัน รู้สึกพ่อนกเท่ห์มาก ๆ เลยอ่ะ
ยิ่งออกมาเดินทั้งที่หน้าโปะแป้งขาวโพลนอย่างมั่นใจนั่น สมเป็นพ่อนก
คุณหมอฉัตร ที่ให้พ่อนกเป็นคนพิเศษตลอดมา ไม่ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
ก็ขอให้ได้อยู่เคียงข้างพ่อนก แม้เป็นความรักที่ไม่ได้ครอบครอง เป็นความรักที่ไม่ได้พูดออกไป
แต่ขอแค่ได้ดูแลอยู่ใกล้ ๆ ได้เห็นคนที่รักมีความสุขเท่านั้น ก็เพียงพอแล้ว ซึ้งมาก ๆ เลย
ในที่สุด คุณหมอฉัตร ที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพ่อนกซะขนาดนี้ แสดงออกซะขนาดนี้
พ่อนกก็รับรู้แล้วสินะ ที่สำคัญ ความรู้สึกที่พ่อนกมีให้คุณหมอฉัตรก็พิเศษมาก ๆ เหมือนกัน
แหม ๆ ถึงกับยอมนอนนิ่ง ๆ ให้คุณหมอฉัตรจุ๊บหน้าผากซะด้วยนะพ่อนก
แต่อย่างคุณหมอฉัตร ถ้าพ่อนกไม่เอ่ยปากอนุญาตตรง ๆ ปล่อยให้คิดได้เองเนี่ย
คุณหมอฉัตร ก็คงไม่ทำอะไรมากไปกว่านี้หรอกจ้า คงปฎิบัติกับพ่อนก ในฐานะเพื่อนใจต่อไป
แต่เราว่า สำหรับคู่นี้ ประมาณนี้นี่แหละ กำลังดี ไม่ต้องหวือหวา น่ารักสมวัยแบบนี้ดีแล้วนะ
รอตอนต่อไปจ้า เป็นกำลังใจให้คนเขียนสู้กับงานนะจ้ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ
ปล. อ่านแล้ว นึกถึงเพลง ชายคนหนึ่ง ของปีเตอร์ คอร์ป ไดเรนดัล เลย ตรงมาก ๆ
หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 ) (อ่าน 1636782 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก