“ถ้ามันหยุดวิ่งเมื่อไหร่ เราก็ตายพร้อมกันที่นี่ ถ้าอยากให้มันหยุด เอาไอ้นี่ออกจากขาหนูซะ”เฮียพูดกลับไปบ้าง เหมือนมันจะไม่เชื่อ
“นายอย่าไปฟัง มันถ่วงเวลาเรา”มันพูดกับนายยกปืนจ่ออีกครั้ง สักพักหน้าจอขึ้นสัญญาณสีแดงบอกว่าอันตรายไอ้อัลเข้าไปดูไม่รู้มันกดอะไรหยิกๆ แต่ตัวเลขก็ยังวิ่งไม่หยุด
“ยิ่งมั่วก็จะยิ่งทำงานไว มันมีระเบิดในตัว อีก 60 วินาที”เฮียย้ำมันอีก ทำเอานายมันต้องพยักหน้า ไอ้ลูกน้องที่เป็นคนติดมาทำการหยุดเวลาและเอาออกจากขาผม
“30 วิ มึงรีบเลย”ไอ้อัลพูดใส่หันหน้าจอมาให้ ก่อนหยุดทุกอย่างแค่ปุ่มเดียวแต่เป็นที่โทรศัพท์เฮีย ภาพหน้าจอหายไปหมด มีตัวไอคอนเหมือนไวรัสไล่กินตัวเลขและทุกอย่างจนเกลี้ยง มันคลิ๊กดูมีแต่ความว่างเปล่า
“คุณคิดว่าทำแบบนี้จะรอดเหรอ ดอกเตอร์”นายมันพูดใส่เฮียเสียงเย็น หน้าถมึง
“ก็คุณคิดไม่ซื่อก่อน ผมถอดให้คุณแล้ว คุณก็เห็น”เฮียพูดใส่ ก่อนจะดึงมีดมาตัดสายพลาสติกที่มือที่ขาผมออกและพูดต่อ
“ผมถอดให้คุณใหม่ได้ ถ้าคุณยังต้องการ แต่ดูจะไม่ทันซะแล้วมั้ง”เฮียพูดอย่างใจดี แต่พวกมันแปลกใจตอนท้าย ก่อนจะตกอยู่ในความเงียบ พร้อมเสียงกระฮึ่มดังขึ้น พวกลูกน้องมันประมาณสิบคนที่อยู่ในนี้ ยกปืนชูไปรอบๆ
“ออกไปดูสิวะ เกิดอะไรขึ้น คุ้มกันนายด้วย”ไอ้อัลออกคำสั่ง มันยังไม่ห่างจากผม เฮียสบตากับผมอย่างรู้กัน ก่อนลูกน้องมันจะวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามารายงาน
“นาย มี ฮ. มาสองลำไม่ทราบของใคร มันยิงใส่พวกเราด้วยครับ หนีก่อนเถอะ”มันพูดไม่ทันขาดคำ
ปัง
ปัง
ปัง
เสียงพร้อมลูกกระสุนดังลั่นบริเวณประตู เหมือนเป็นการปิดทางไม่ให้หนี นายมันยืนท่ามกลางลูกน้องสี่ห้าคน
“ฆ่ามันซะ”เขาสั่งก่อนจะถูกลูกน้องคุ้มกันไปอีกทาง แต่ยังไม่ทันจัดการ
ปัง
ปัง
เสียงดังขึ้นอย่างไม่รู้ทิศทาง ทำให้ลูกน้องมันล้มลง บางส่วนเอาตัวรอดวิ่งเข้าที่กำบัง เฮียอาศัยทีเผลอฉุดผมวิ่งหนีลูกปืนไอ้อัลที่หันมาสนใจ
ปัง
ปัง
“อุ๊บ”เสียงร้องพร้อมกุมไหล่
“เฮีย”ผมเรียกเฮียก่อนจะดึงผ้าเช็ดหน้าผืนเมื่อกี้มาซับเลือดที่ไหลออกมา
“ไม่เป็นไร แค่ถาก พวกนายคงมาถึงแล้ว”เฮียยิ้มเอามือจับหน้าผมที่ยิ้มอย่างดีใจไม่ต่างกันเราจะได้กลับบ้านแล้ว เสียงปืนยังดังสนั่นไม่หยุด เฮียมองรอดช่องชั้นวาง ไอ้อัลกับไอ้แอนดี้ ตรงมาทางนี้ เฮียไม่มีอาวุธด้วยนอกจากมีด เฮียดันผมให้วิ่งออกจากตรงนั้น โดยมีลูกปืนตามมาไม่หยุด ก่อนจะกระโดดหลบไปในซอก
“เอาไงดีเฮีย พวกมันตามติดเลย”ผมพูดกับเฮียอย่างมองไม่เห็นช่องทางที่ออกไป ก่อนมองบนเพดานมีคนโรยตัวลงมาสวมชุดดำทั้งตัวเหมือนนินจา แต่มีปืนกราดใส่ไอ้พวกข้างล่าง
“หนูหลบอยู่ตรงนี้ก่อนนะ”เฮียพูดกับผมก่อนจะเอาผ้าคลุม ผมจับมือเฮียที่พยักหน้า ก่อนจะวิ่งไปอีกทางผมมองลอดรูไม่เล็กนักเห็นไอ้แอนดี้ยิงใส่เฮีย แต่ไม่โดนเฮียหลบก่อนจะขว้างลังพลาสติกใส่ปืนที่ยิงสวนมาอีก จนอีกฝ่ายเสียหลัก เฮียเข้าไปเตะให้ออกห่างซัดเข้าใส่คนตัวบางกว่า
“ฮึ่ม ตายยากนักนะ”พูดเสร็จพุ่งใส่เฮียที่หลบปลายมีดแบบฉิวเฉียด เสื้อก็เข้าใจขาด ขาดตรงหน้าอกพอดี
“บึก น่าสน แต่เสียดายไม่ขัน ฮ่าๆๆๆๆ”พูดใส่เฮียพร้อมหัวเราะเยาะปมใหม่เฮีย เฮียกูไม่ใช่ไก่จะได้ขัน แต่ถ้าขันอย่ามาเอา(คืน)แล้วกัน ผมได้แต่เถียงแทนเฮียในใจ เฮียไม่สนใจหลบมีดที่พุ่งเข้าไปอีก พร้อมเตะสวน เฮียเซเล็กน้อย ก่อนจะตั้งรับมีดและขาที่เตะใส่เข้ามาอีกไม่ยั้ง ช่วงบนกันมีด ขาก็กันขา จนกระทั่งเตะอีกฝ่ายล้มพับกระแทกพื้น พอลุกได้เข้าไปใส่อีก เฮียหักข้อมืออีกฝ่ายอย่างเร็ว ผมมองภาพตรงหน้าอย่างที่ความตื่นเต้นแทบจะไม่เหลือแล้ว คงเพราะเริ่มชินและไม่ใช่คนที่ตัวเองต้องห่วงด้วย เหลือแต่ความสงสารได้แต่คิดว่า เวรกรรม
“อึก”เสียงร้องก่อนจะเงียบเมื่อมีดปักทะลุกลางอกพอดี อีกฝ่ายตาค้างก่อนจะทรุดลง
“แอนดี้”เสียงไอ้อัลที่โผล่เข้ามา เมื่อเห็นสภาพคนหน้าสวยตาย เฮียมองหน้ามันที่เงยหน้า เสียงปืนรอบนอกก็ยังดังติดต่อกันไม่หยุด คงเป็นพวกพี่สิบหรือไม่ก็นาย จะใครก็เถอะดีแล้วที่มาช่วยทัน
“หึ มึงกับกูมาปิดบัญชีกัน”ไอ้อัลพูดใส่เฮีย ก่อนจะผละออกจากร่างตรงหน้า และพุ่งเข้าใสเฮียก่อนอย่างไม่ให้ตั้งหลัก ปล่อยหมัดใส่เต็มๆหน้า
“เฮีย”ผมเรียกอย่างตกใจ ไอ้อัลหันมองแต่ไม่เห็นผม มันเลยหงายหลังเมื่อเฮียปล่อยหมัดใส่มันบ้าง ตามด้วยเข่ากระทุ้งสีข้างจนมันตัวงอ ศอกกระแทกหลังอย่างไม่ยั้ง แต่มันก็อึด เข้ารัดกลางตัวเฮียวิ่งดันสุดแรงจนกระแทกชั้นหล่นระเนระนาด เสียงดังก้องไปหมด ผมออกจากผ้าคลานเข้าไปดูใกล้ๆ ทั้งเฮียทั้งมันสะบัดหัวด้วยความมึนงง มีเลือดออกทั้งคู่
“ฮึ่มมม ตายยากนักนะมึง”ไอ้อัลลุกขึ้นได้ก่อน คว้าไม้เข้าไป
“เฮีย ระวังงงงงงงงง”ผมร้องบอก เฮียกลิ้งหลบแบบหวุดหวิด ไม้ฟาดกับชั้นหัก
“หนู หลบไปก่อน”เฮียร้องบอกผม ไอ้อัลหันมามองแว่บหนึ่งก่อนจะหันไปเล่นงานเฮียต่อ มันเตะเข้าที่สีข้างเฮียเอาแขนกันและสวนกลับไปบ้าง มันหงายหลังไปโดนกำแพง ที่มีสายไฟแล่บแปร๊บคงเสียหายตอนที่ชั้นพัง มันแสยะยิ้มก่อนจะจับส่วนที่ไม่กระแสไฟฟ้ากระชากออกมาอย่างแรง ภาวนาให้ไฟช็อตมึงซะ แต่ไม่เป็นผล จะบนก็นึกไม่ออกจะแก้ด้วยอะไร ได้แต่มองอย่างเป็นห่วงเฮีย ผมหาอุปกรณ์จะช่วยเฮีย ไม่รู้มันไปซ่อนที่ไหนหมด
“หึ ทีนี้กูจะช็อตมึงให้สูญพันธ์ไปจากโลกนี้เลย ไอ้กร”มันพูดก่อนจะฟาดใส่เฮียที่หลบทัน
“ฮ่าๆๆๆๆ มึงตาย”มันจับดึงออกมาอีกฟาดใส่ไม่ยั้ง พร้อมเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เฮียอาศัยความเร็วอย่างเดียว ไถลตัวเข้าไปเตะขาพับเสียงดังเหมือนอะไรหัก มันร้องก่อนจะทรุด เฮียเตะเข้าที่กกคอมันอีกทีจนไอ้สายไฟหลุดจากมือ
“อ๊าคคคคคคคคคคคคคค”มันร้องเสียงดังเหมือนสัตว์โดนเชือด แต่ไม่ใช่มันโดนเฮียเอาสายไฟนั้นช็อตตามตัว
“จำวันที่มึงทำกับกูได้ไหม ไอ้อัล”เฮียพูดเสียงเย็นใส่มัน ก่อนจะจี้ลงไปอีก มันกระเสือกกระสนดิ้นหนี เฮียเหยียบขามันไว้
“อ๊าคคคคคค กูจำได้ มึงอยากทำอะไรก็ทำเลย ไอ้กร ถ้ากูรอดไปได้ จะฆ่ามึง ฮ่าๆๆๆๆๆ”มันร้องก่อนจะพูดใส่อย่างอาฆาตและหัวเราะอย่างไม่กลัว ไม่มีความสำนึกสักนิด
“กูไม่ฆ่ามึงหรอก ตอนนี้ แค่อยากให้มึงเป็นเหมือนที่กูเป็น”เฮียพูดเสียงเรียบก่อนจะเอามีดกรีดบริเวณนั้นให้เป็นรูกว้างมันมองแต่ทำอะไรไม่ได้ นี่คงไม่ต่างจากตอนที่เฮียโดนมันทำแน่
“อ๊าคคคคคคคคคคคค กูจะฆ่ามึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”มันร้องโหยหวนเมื่อถูกช็อตตรงส่วนนั้น จนแน่นิ่งไป เฮียทิ้งสายไฟไปไกลตัวรีบเข้ามาหาผม
“ไปจากที่นี่กัน เฮียจะพากลับไปหาพ่อ”เฮียลูบหน้าผมที่ยิ้มก่อนจะพากันออกจากที่นั่น ท่ามกลางเสียงกระสุนและศพที่ไม่รู้ฝ่ายไหนเป็นฝ่ายไหน
“ไอ้เฮีย ไอ้หนู ทางนี้”เสียงคุ้นเรียกเราอย่างดีใจ
“พี่ปาน”ผมเรียกแกอย่างดีใจ ก่อนเฮียจะพาวิ่งไปสมทบ มีพี่โจ๊ก
“พวกมึงเป็นไงบ้าง”พี่โจ๊กถามเสียงไม่ต่างกัน พวกเราพยักหน้า
“นายอยู่ไหน”เฮียถามถึงนายที่ไม่ได้อยู่ที่นี่
“นายตามไอ้ท่านรองไปกับพวกไอ้ทวนทางโน้น”พี่ปานบอกเฮีย ก่อนจะหันไปตำรวจอีกสิบกว่านาย เข้าล้อมที่นั่น
“ไปหานายกัน”เฮียพูดก่อนจะพากันวิ่งไปทางที่พวกนั้นอยู่
.
.
.
.
(HERE)
“ยังคิดจะสู้อีกเหรอ ท่านรอง”เสียงนายเฟยพูดใส่อีกฝ่าย เมื่อพวกผมตามมาสบทบพอดี ท่านรองอยู่ท่ามกลางลูกน้องเจ็ดคนมีอาวุธครบมือ
“เก็บชีวิตไปใช้ในคุกดีกว่ามั้ง”นายเฟยพูดต่อ นายเทียนยืนอยู่ข้างหลัง หันมามองพวกผม
“เป็นอะไรมากไหม”นายเทียนถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งตามแบบฉบับ
“ไม่ครับ”ผมตอบ ส่วนหนูได้แต่พยักหน้า ก่อนจะเบิกตาอย่างดีใจเมื่อเห็นใครอีกคน
“พี่สิบ”เรียกอีกคนที่นำกำลังมาสมทบ
“ไม่เป็นไรนะ”เขาถามพวกผม ถ้าบอกเป็นไรคงเล่ายาว พยักหน้าไปก่อน
“พ่อล่ะ”หนูถามถึงพ่ออย่างเป็นห่วง
“ปลอดภัยแล้ว”นายตำรวจบอกแค่นั้น ก่อนจะหันไปทางท่านรอง
“ผมขอให้ท่านยอมมอบตัวดีกว่าครับ ทางเรามีหมายจับจากท่านอธิบดีฯมาแล้ว”คุณตำรวจพูดพร้อมแสดงหลักฐาน
“จะจับฉันเรื่องอะไร คนที่ควรจะจับไอ้นักโทษพวกนั้นต่างหาก”พูดกลับมาอย่างถือดี
“กูเป็นนักโทษเพราะโดนยัดเหยียดแทนคนชั่วอย่างมึงที่ตอบแทนแผ่นดินเกิดด้วยการทำลายไง ไอ้เนรคุณ”นายเฟยพูดกลับอย่างถือดีเช่นกัน โกดังนั้นเป็นที่เก็บของเถื่อนทุกอย่างที่ท่านรองส่งขายให้กับทุกคนที่ต้องการ ไม่คำนึงว่าคนพวกนั้นจะเอามาสร้างความเสียหายให้ประเทศตัวเอง นอกจากนั้นก็คอรัปชั่น สั่งฆ่าคนที่ขัดผลประโยชน์ และที่คิดการใหญ่คือจะผลิตอาวุธเองเพื่อส่งขายอย่างผิดกฎหมาย เขาทำได้ยังไงกับประเทศชาติที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอน ช่างไม่กลัวคำสัตย์ปฏิญาณที่กล่าวก่อนรับตำแหน่งเลยสักนิด และคนพวกนี้มักมีจุดจบไม่ดี ผมเชื่อเช่นนั้น
“เราจับแน่ครับ ขอให้ท่านยอมไปกับเรา ถ้าท่านมีหลักฐานก็ไปสู้ในชั้นศาลดีกว่าครับ”คุณตำรวจพยายามเจรจาไม่ให้มีการต่อสู้เกิดขึ้นอีก นายเทียนแตะแขนนายเฟยให้ใจเย็นไว้ อย่าทำอะไรผลีผลาม นายเฟยอยากจะฆ่าฝ่ายตรงข้ามให้ตายต่อหน้าไปซะมากกว่า คงอยากแก้แค้นแทนผู้มีพระคุณ
“แน่นอน หลักฐานฉันให้ ท่านอธิบดีฯไปแล้ว ท่านรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าคนพวกนี้เป็นภัยต่อประเทศ ยิ่งมันแหกคุกฆ่าเจ้าหน้าที่ด้วยแล้ว หึหึ”พูดอย่างถือไพ่เหนือกว่า
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้โจรกระจอกที่แกจ้างมาสวมรอยแทนตัวจริงที่ตายไปน่ะเหรอ หลักฐานก็ส่งไปแล้วเหมือนกัน”นายเฟยระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจ อีกฝ่ายดูจะหน้าเสียไปนิด ก่อนจะปรับดังเดิม ผมกระซิบกับนายก่อนจะบอกให้หนูอยู่ตรงนี้ อ้อมไปอีกทางพร้อม ไอ้ไป่ ไอ้ย้ง ส่วนไอ้ทวน กับ ไอ้เข้ม ยืนคุมเชิงทางนี้
“ยอมดีกว่าครับท่าน สั่งทิ้งอาวุธซะ”คุณตำรวจยังเกลี้ยกล่อม แต่ดูจะไม่เป็นผล ผมลอบมาถึงก็พยักหน้าให้สองคนไปอีกจุด ก่อนจะจัดการ
ปัง
ปัง
การ์ดที่ล้อมทรุดลงเมื่อถูกเจาะขาด้วยกระสุน ที่เหลือหันมองหาที่มาสีหน้าเลิกลั่ก ท่านรองฯก้มหัวลงอย่างกลัวโดน
“ลอบกัดชัดๆ นี่เหรอให้มอบตัว ฉันจะฟ้องพวกแกที่ทำเกินกว่าเหตุ”แต่ยังไม่วายปากดีเอากฎหมายมาอ้าง แต่ตัวเองกลับนำไปใช้ซะเอง ผมอาศัยจังหวะนี้เข้าข้างหลัง พร้อมไอ้สองคน ซัดกกคอ และ หักมือ การ์ดที่ประกบหลัง ก่อนจะเข้าถึงตัวท่านรองฯ พร้อมปืน
“อย่าขยับ สั่งคนของคุณทิ้งอาวุธ”ผมบอกท่านรองที่สีหน้ายังตกใจ ก่อนจะบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
“แกจะต้องเสียใจ ที่ทำกับฉันแบบนี้”พูดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ผมเสียใจมาพอแล้ว ทีนี้คุณคงต้องรับไปแทนแล้วล่ะ”ผมบอกกลับเขาเสียงเรียบ ที่เหลือทิ้งอาวุธ ตำรวจเข้ามาจับกุม ทุกอย่างดูจะจบด้วยดี ผมกำลังจะปล่อยท่านรองสู่มือตำรวจ
.
.
.
.
.
“ปล่อยนายกู ถ้าไม่อยากให้มันตาย”ผมมองไอ้คนที่รัดคอหนู พร้อมปืนจ่อหัว ทั้งที่ตัวมันก็สภาพร่อแร่
“ไอ้อัล”
ผมเรียกมันลอดไรฟัน ในตอนนั้นผมไม่คิดว่ามันจะกลับมาแผงฤทธิ์อีก กระแสไฟที่มันโดนแค่สลบเท่านั้น อุตส่าห์ปล่อยให้เป็นเรื่องของกฎหมายจัดการมัน ไม่อยากมีเวรกรรมต่อกันอีก ผมไม่อยากจะพูดคำว่า ถ้ารู้ คงฆ่ามันซะให้สิ้นซากไปซะ
“ปล่อยนายกู เร็วๆ”มันรัดอีก
“หึหึ ฉันบอกแกแล้ว ว่าจะเสียใจ”หันมาพูดเยาะใส่ผม ตำรวจบางส่วนเอาผู้ต้องหาไปขึ้นรถ
“เอาไงดี ดอกเตอร์”คุณตำรวจกระซิบกับผม
“เดินมาตรงกลาง แลกกัน”ผมพูดกับมัน คุณตำรวจมองหน้า
“ไม่ มึงเดินตามกูมา”มันไม่รอให้ต่อรอง ลากหนูถอยหลังไปอย่างเร็ว ผมตามไปติดๆ พรรคพวกมันมาเสริมอีก มี ฮ. บินอยู่บนท้องฟ้า คงมารับตัวท่านรองกับพวกมันแน่
“ส่งนายกูมา พวกมึงคงไม่อยากเห็นมันตายหรอกนะ ยังไงมึงก็ไม่กล้าฆ่านายกูอยู่แล้ว แต่กูฆ่ามันได้”มันพูดอย่างรู้ทัน
“อ่อก อ่อก ยะ อย่า ปะ ไป ฟังมัน อั่ก”เสียงหนูเหมือนหายไม่ออก แต่ยังฝืนพูดออกมา ก่อนมันจะตบด้วยด้ามปืน ผมปล่อยนายมันเดินไปด้วยรอยยิ้ม
“อย่าเพิ่งทำอะไร ผมขอร้อง”ผมหันไปพูดกับทุกคน แต่ยังเล็งปืนอยู่ จนนายมันก้าวไปถึง ลูกน้องมันที่มาเสริมคุ้มกันเจ้านายมัน ผมหาช่องทางไม่มีเลยที่จะกำจัดไอ้อัล มันเอาตัวหนูเป็นเกราะกำบัง ถ้ายิงพลาดแล้วถูกจุดสำคัญหนูได้ตายแน่ ผมบอกพ่อแล้วว่าจะเอาหนูกลับไปให้ได้ ผมต้องทำให้ได้
“หึ กูจะเอาเมียมึงไปด้วย ไปให้ห่างจากมึง ทีนี้มึงก็จะไม่ได้เห็นว่ามันทรมานแค่ไหน ฮ่าๆๆๆๆๆ”มันหัวเราะอย่างสะใจ ใช่ ถ้ามันเอาหนูไปได้ ผมจะไม่รู้เลยว่าหัวใจของผมจะทรมานแค่ไหน และที่เหลืออยู่มันจะเต้นได้ยังไง ฮ. ค่อยๆลงจอด ผมใช้ความคิดเล็งปืน นายมันขึ้น ฮ. มีลูกน้องประกบอีกสองคน หันมายิ้มเยาะ ไอ้อัลลากหนูที่ดิ้นรนสุดฤทธิ์ แต่ไม่หลุด
“มึงอยากตายตรงนี้ใช่ไหม กูไม่ให้มึงตายหรอก”มันตะคอกใส่หนู พร้อมลาก
“เฮีย ยะ ยิงมันเลย”หนูยังมีแรงตะโกนบอกผม พยักหน้า ปากคลี่ยิ้ม ตาสื่อให้รู้ว่า หนูไม่อยากไป
“เจ็บนิดเดียวนะ”
“หนูของเฮีย”
ปัง
.
.
.
.
ทุกอย่างรอบตัวเงียบไปชั่วครู่ พร้อมกับร่างหนูและไอ้อัลทรุดลงเกือบจะพร้อมกัน ชั่ววินาที ผมยิงซ้ำอีก
ปัง
ปัง
กระสุนเจาะกลางหน้าผากมันสองนัดซ้อน
ปัง
ปัง
และอีกหลายนัดแลกกัน พอกับ ฮ. ที่กำลังจะขึ้น แต่คนขับถูกส่องด้วยปืนคุณตำรวจจนฟุบ ท่านรองหน้าซีด ก่อนจะถูกจับกุมอีกครั้ง ผมวิ่งเข้าไปหาคนที่ตัดสินใจชั่ววินาทียิงทะลุไปถึงไอ้คนข้างหลัง
“หนู เฮียมาแล้ว ตื่นสิ”ผมเรียกหนูที่เลือดซึมทะลุอกข้างซ้ายออกมา เสียงหวอดังขึ้น เสียงอื้ออึง ผมไม่สนใจอุ้มหนูไปขึ้นรถพยาบาลที่มีหมอพร้อมผู้ช่วยวิ่งมารออยู่แล้ว
“เอาคนเจ็บขึ้น ฮ. ด่วน เขาเสียเลือดมาก”ผมสั่งหมอให้เปลี่ยนเป็น ฮ. ทันที ดีที่มีความเตรียมพร้อมเลยไม่ติดขัดอะไร
“หนูอดทนนะ กลับบ้านแล้ว เฮียพากลับบ้านแล้ว”ผมกอดหนูพร้อมผู้ช่วยเอาเครื่องช่วยหายใจมาใส่ ห้ามเลือดในเบื้องต้น ก่อนจะพา ฮ. ขึ้นสู่ท้องฟ้า ปล่อยให้เจ้าหน้าที่เคลียร์ทุกอย่างที่นี่
“คุณถูกยิงนี่”เสียงหมอพูดกับผม
“ไม่ต้องห่วงผม ดูเมียผมก่อน”ผมบอกหมอ แสดงว่าผมคงเป็นคนดีอยู่บ้าง พระถึงได้คุ้มครองให้รอดจากกระสุนที่ยิงสวนกลับมาแบบฉิวเฉียดแค่ถาก แต่คงต้องใส่กรอบใหม่
.
.
.
.
“ไอ้หนู ไอ้หนู เป็นไงบ้าง”เสียงพ่อมาก่อนตัว วิ่งถลามาหาผมที่นั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
“หมอกำลังช่วยอยู่ครับ”ผมบอกพ่อ ก่อนจะทรุดตัวลงกราบเท้าพ่อที่กำลัง งง
“ผมขอโทษที่ทำให้หนูบาดเจ็บ พ่อไม่ต้องยกโทษให้ผมหรอกครับ”ผมบอกพ่อที่จับผมลุกขึ้น
“เอ็งจำเป็น ถ้าเอ็งไม่ทำ มันก็ต้องไปไกลไม่รู้จะทรมานก่อนตายยังไง ถึงเวลานั้นข้าคงขาดใจตายซะก่อน”พ่อพูดเสียงเครือ ผมมองหน้าพ่อ”คุณตำรวจเขาบอกข้าแล้วล่ะ เอ็งทำดีที่สุดแล้ว เอ็งเอามันกลับมาให้ข้าได้ก็พอใจแล้ว มาช่วยกันภาวนาช่วยไอ้หนูกันเถอะ แต่ข้ามั่นใจมันต้องรอด เอ็งรู้ใช่ไหมถึงได้ยิงตรงนั้น”
“ครับ”ผมพยักหน้ากับพ่อ
“หมอดูบอกข้าว่า ไอ้หนูมันจะพ้นเคราะห์เร็วๆนี้ หลวงตาที่วัดก็บอก มันไม่ถึงฆาตหรอก เชื่อข้า”กลายเป็นพ่อที่ปลอบผม ก่อนจะพากันนั่งรอและภาวนาให้หนูเป็นอย่างที่พ่อบอก
.
.
.
ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก พร้อมหมอที่เปิดผ้าปิดปาก พ่อกับผมถลาเข้าไปทันที
“ยินดีด้วยครับ คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว ถ้าเป็นคนปกติทั่วไปถูกยิงทะลุอกซ้ายตัดขั้วหัวใจคงไม่รอดแน่”หมอบอกด้วยรอยยิ้ม ฟังดูเหมือนหนูของเฮียไม่ปกติ
ใช่
หนูของเฮียไม่ปกติ
แต่ไม่มาก
แค่
หัวใจอยู่ข้างขวา
เท่านั้นเอง
‘อะไรที่เกี่ยวกับเมียผม ช่วยใช้จรรยาบรรณของหมอ ว่าจะไม่บอกใคร นอกจากผม’
“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณ”พ่อยกมือไหว้หมอที่รับไหว้แทบไม่ทัน เตียงคนไข้ถูกเข็นออกมา พ่อกับผมตามไปจนถึงห้องพักผู้ป่วย
“ไอ้หนูของพ่อ หมดเคราะห์แล้วนะลูกนะ”พ่อลูบหัวจูบหน้าผากอย่างแผ่วเบา ผมกุมมือข้างที่ไม่ได้เจาะสายน้ำเกลือ ยกขึ้นจูบด้วยความรัก หนูของเฮีย ไม่มีอะไรแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ เสียงประตูเปิดเข้ามา ผมหันไปมองอย่างไม่ตกใจอะไร
“ผมขอจับกุม ดอกเตอร์ กรกฎ อาชวกรกุล ผู้ต้องหาคดีร่วมกันกับพวกแหกคุก”
หมดเวลาของผมแล้ว
“เฮียไปก่อนนะ เฮียรักหนู”ผมก้มกระซิบ ก่อนจะจูบหน้าผากซ้ำรอยพ่อตาที่คราวนี้ไม่ปริปากอะไร ได้แต่ยืนมองเงียบ ผมยกยิ้มไหว้พ่ออีกครั้ง ที่พยักหน้า ก่อนจะถูกใส่กุญแจมือและพาไปจากห้องนั้น ผมหันไปมองจนประตูถูกปิดลง แค่หนูของเฮียปลอดภัยก็ไม่ขออะไรแล้ว เฮียรักหนู รักหนู
**************************************************************************************************************************
ปล. ไม่ค้างแล้วนะ ต่ะเองงงงงง เคลียร์ให้แล้วนะตอนนี้ ไม่มีติดค้างเน๊าะ ถ้ามีก็ ตอนหน้าไง ฮ่าๆๆๆๆๆ อีกสองสามตอนก็จบแล้วค่ะ อะไรนะ ฉันได้ยินแกเกริ่นมาตั้งนานแล้ว ไม่จบสักที อิอิ แหมก็อยากยื้อบ้างไรบ้างแบบละครหลังข่าวไง อย่าเพิ่งรีบเบื่อเลยนะ ทนอีกนิดเถอะ หุหุ ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นส์นะคะ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยค่ะ มีอะไรติติงทักท้วงได้นะคะ ไปเคลียร์งานตัวเองต่อดีก่า อีกนิด
มีแต่คนคิดว่าชิบอยู่ในกะปู๋เฮีย จะซ้ำเติมเฮียไปไหนคะ
แปลกใจมาไว เพราะอาทิตย์หน้าจะไม่มา กลับ ตจว.จ้า