หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[keinoo]

เห้ยยย!!!
อาเฮียมาไว ไว๊!!  พี่สิบด้วยมาเร้ววว

[maemix]

มันค้าง  เฮียมาช่วยหนูให้ทันด้วยเถอะ
สงสารตะบัน โดนคนใจร้ายทำ
แล้วชิบมันฟังอยู่ที่ไหนนะ

[snack]

เฮ๊ยยยโดนจับอีกแล้วหนูเอ๊ยยขอให้เฮียมาช่วยทันทีเถอะ

ไอ้พวกชั่วนี่กัดไม่ปล่อยจริงๆ..ขำก็ขำหนูขนาดตกอยู่ในอันตรายมันยังไม่วาย

มีมุขมาให้ขำได้ตลอด...แล้วเจ้าตะบันขอให้ปลอดภัยนะเป็นหมาที่ซื่อสัตย์จริงๆ

[shikyu3211]

ไม่ให้ไอ่ตะบันมันตายไม่ได้เหรออยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้งนาน หนูอย่าเป็นอะไรนะรอเฮียมาก่อน

[bun]

สงสสารี่ิบจังเลยเรือนหอยังไม่ทันได้ใช้ก็ถูกเผาซะแล้ว
ว่าไหนบอกว่าเคนฝีมือดีไง ทำไมถูกเก็บเร็วจัง
แล้วเฮียจะมาช่วยหนูทันไหม

[mild-dy]

เฮ้ยมันเกิดอัลไรขึ้น
ทำไมทำแบบนี้
เฮียติดปีกมาช่วยหนูโลดดดดด

[KURATA]

หึยยยยย เมื่อไหร่ไอ้พวกชั่วๆ นี่จะตายๆ ซะที 
สงสาร ตะบี้ตะบัน (T T)
เฮียมาเร็วๆ เน้อ ขอให้ปลอดภัยทุกคน

[greensnake]

บีบหัวใจสุดๆ ทำไมคนร้ายมันถึงได้เก่งอย่างนี้นะ
ทำให้คนดีๆ รู้สึกว่าไม่มีทางสู้เลย เล่นดักทุกทางอย่างนี้
จิตใจคงด้านชากันไปแล้ว กับคนกับหมาก็ไม่มีปราณี
เห็นว่าจะคลี่คลายมาหลายตอนแล้ว แล้วเมื่อไรล่ะเนี่ย
สงสารทุกคนที่ต้องบาดเจ็บล้มตายเพราะคนชั่วพวกนี้จริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้า
ป.ล. ถ้าเสร็จเรื่องเมื่อไรพี่สิบอย่าลืมให้เขาชดใช้ค่าซ่อมแซมเรือนหอ(รอรัก)ด้วยนะ

[sukie_moo]

โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!ลุ้นจนเครียด

[sam3sam]

#ห๊ะ!! อะไรนะ
#เฮียโดนฝังชิพติดตามตัว
#ห๊ะ!!โดนฝังชิพไว้ที่กะปู๋?????
#โอ๊ย เครียด
#หนูโดนจับจับตัวไปแล้ว
#เฮียกะพี่สิบรีบไปช่วยเร็วเร้วววววว
#ไอ้ตะบันตะยี้ตะบี้
#สงสารไอ้ตะบัน

[banazjj]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตะบัน สงสารรรรร 

นี่ลุ้นมากนะ ขอให้เฮียมาช่วยเร็วๆๆ อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดมาก

อย่างกับดูหนังแอ็คชั่น อย่าให้ใครต้องเป็นอะไรน้าาาาาา 

ปล. ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 

[GAZESL]

เฮียยยย มาเร็วเร้ววววว
ฮรือออ ไอ้ตะบันตายแล้วอ่า สงสาร

[greensoda]

น้องหนูโดนจับแล้วววว ฮือออ
เฮียมาเร็วๆน้าา 

[entirom]

 

ตะบันนนนนนนนนนนนนนน

โอ๊ยๆๆ
กองหนุน จะมาช่วยทันม่ะเนี้ยยยย

[NUTSANAN]

บอกได้คำเดียวว่าค้างมวากกกกก

[StillLoveThem]

...อ่านตอนนี้จบ..เครียดเลย..โดนศัตรูจู่โจมทุกด้าน
...แต่ว่าชิบมันฝังอยู่ตรงไหนในตัวเฮีย อย่าบอกนะว่าทั้งตัวมีที่เจ็บอยู่ที่เดียวคือ..ปีกาจู ชิบจะถูกฝังไว้ตรงนั้น

[goonglovenut]

>> ป.42 <<

‘เคนนนนนนนนนนนนนน’

‘ไป โดดสิ’

‘หยุด ไม่งั้นเป่าหัวไอ้นี่แน่’

 ‘อย่าทำพ่อกู กูยอมแล้ว ปล่อยพ่อกูไป’

‘ชื่ออะไร’

‘หนู กูชื่อ หนู’
 
แฮ่

แฮ่

ไอ้ตะบันกระโจนเข้าใส่มัน พร้อมกัดข้อมือ ทำให้ปืนถูกยิงขึ้นฟ้า ผมบอกให้พ่อรีบหนีลงน้ำ แต่ยังไม่ทันโดด

ปัง

เอ๋งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

‘ไอ้ตะบันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน’
 
‘อย่า อย่า ฆ่ามัน ‘

‘เอาตัวพวกมันไป’

 เฮีย ช่วยด้วย


เฮีย ช่วยด้วย


เฮีย ช่วยด้วย


เฮีย ช่วยด้วย

ในใจผมมีแต่ประโยคนี้ เมื่อไหร่เฮียจะมาสักที ผมนึกอะไรไม่ออกนอกจาก เฮีย เมื่อเช้าเรายังใส่บาตรและกินข้าวด้วยอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น พวกมันมาที่นี่ได้ยังไง รู้แต่พวกมันมาจับผมเพื่อไปต่อรองกับเฮีย พวกมันทำร้ายไอ้ตะบัน ฮึก ฮือออ ไอ้ตะบัน กูขอโทษที่ทำให้มึงต้องมาตาย กูรอดไปได้จะแก้แค้นและพามึงกลับบ้านเรานะ กูเชื่อว่าเฮียต้องมา ต้องมาแน่ มึงรอก่อนนะ ขอให้มึงไปสู่สุคติ แต่ถ้าเฮียยังไม่มามึงอยู่คุ้มครองพ่อก่อน หรือไม่ก็ไปตามเฮียให้มาเร็วๆที

“ไง น้องหนู กว่าจะยอมได้ ต้องให้ใช้ความรุนแรง หึหึ”ไอ้คนหน้าลูกครึ่ง แต่ดูเหี้ยมากๆ ให้มึงหล่อกูก็จะบอกว่ามึงหน้าเหี้ย แถมจิตใจต่ำช้าสารเลว ไอ้สัตว์ไม่มีที่จะเปรียบ ไม่มีอะไรที่มึงดีกว่าไอ้ตะบันกูสักนิด มันหล่อทั้งหน้าทั้งใจ ผมได้แต่ก่นด่ามันในใจ มันไม่เหมือนพวกเฮียในตอนที่เจอครั้งแรกในคราบนักโทษ สถานการณ์ตอนนั้นดูไม่เลวร้ายเท่ากับตอนนี้ เคน พ่อ ถูกมัดมือโยงไว้กับต้นไม้ มีลูกน้องมันจ่อปืนสองคน ส่วนผมที่ถูกลากมากองตรงหน้าลูกพี่เหี้ยๆของมัน

“ต้องการอะไร”ผมถามมันเสียงเรียบ จ้องหน้ามันอย่างเจ็บแค้น ผมเหลือบตามองบ้านพี่สิบที่ถูกเผาบริเวณรอบบ้านไม่เท่าไร เสียหายเยอะตรงส่วนหน้าบ้าน เป็นอีกคนที่ผมต้องขอโทษที่ทำให้เดือดร้อนไม่สามารถปกป้องทรัพย์สินที่มีค่าของแกเอาไว้ได้ ผมรู้ว่ามันทำขึ้นใหม่ได้ ผมรับผิดชอบให้แกได้อยู่แล้ว แต่ความรู้สึกแกล่ะที่ต้องมาสูญเสียของรักที่สร้างด้วยใจเพื่อรอคนรักมาอยู่ด้วยกัน ถ้าได้เจอหน้าแกผมคงพูดได้แค่ขอโทษเท่านั้น

“ไม่ต้องการอะไรมาก แค่อยากคุยด้วยดีๆ ไม่รู้จะหนีให้ยุ่งยากทำไม”มันยกยิ้มพูดใส่ คุยดี ส้นตีนเถอะ มามึงยังไม่กดกริ่งเลย เนี่ยเหรอมาดี หมามันยังรู้เลยว่าพวกมึงมาไม่ดีเป็นคนเลว ไม่งั้นมันไม่เห่าแล้วหลบเข้าบ้านหรอก ไม่ใช่มันกลัวแต่ผมคิดแทนไอ้ตะบันว่ามันคงจะเข้ามาบอกให้หนีแน่

“เราไม่รู้จักกัน ทำไมต้องมาคุยและต้องการอะไรด้วย”ผมถามมันอีก อยากจะขึ้นมึงขึ้นกูด้วยซ้ำ แต่ต้องพยายามระงับเอาไว้ก่อน กลัวมันทำร้ายพ่อกับเคน สองคนนั่นก็เงียบไปไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไงบ้าง แต่ขอให้รอดไปตามใครมาช่วยด้วยเถอะ ลำพังสองคนเอาพวกมันไม่อยู่แน่ แม่งมาเป็นสิบ ทำอย่างกับกูกับพ่อค้ายาบ้าและมีสายไปบอกพวกมึงว่ากูขายตัดราคา เลยยกโขยงจะมาขอเจรจารอมชอม

“ใช่ เราไม่รู้จักกัน แต่มึงรู้จัก ไอ้ดอกเตอร์กร”มันพูดใส่ผม เอามือบีบคางจนหน้าเบ้แต่ผมกลั้นไม่ร้อง

“มึงพูดถึงใคร กูไม่รู้จัก”ผมขมวดคิ้วถามมันด้วยหน้าซื่อๆ เผื่อมันจะเชื่อบ้าง แต่คงใช้กับคนชั่วช้าอย่างมันไม่ได้

ผลั่วะ

ผลั่วะ

“ไอ้หนู อย่าทำลูกข้า”เสียงพ่อตะโกนเมื่อเห็นผมโดนตบหน้าหันสองทีซ้อน เลือดไหลมุมปาก

“ได้ อยากให้ทำพ่อมึงใช่ไหม”มันพยักหน้าช้าๆ

“อย่ายุ่งกับพ่อกู ทำกูนี่ แต่กูไม่รู้จักจริงๆ กูไม่ได้เล่นมุกหรือแกล้งเซ่ออะไรทั้งนั้น มึงอาจจะเข้าใจผิด”ผมถลาเข้าไปขวางมันพร้อมยืนยันอีกครั้งเสียงจริงจัง มันหรี่ตามอง

“กูพูดจริงๆ กูไม่รู้จักว่า ดอกเตอร์ กร เป็นใคร”ผมภาวนาให้มันเชื่อ และปล่อยพวกเรา ถึงแม้ความหวังจะริบหรี่ แต่ก็ขอถ่วงเวลาให้มากที่สุด เพื่อรอเฮียที่ผมแน่ใจว่ามาแน่นอน

“มึงบอกว่าไม่รู้จัก ไอ้กร ที่เป็นผัวมึง น่าเชื่อเหลือเกิน น้องหนู”มันเดินมาพูดใกล้ๆ ตัวมันสูงพอกับเฮีย

“ต้องบอกว่าชื่อ ไอ้เฮีย หรือไง มึงถึงจะรู้จัก ห๊ะ”พูดต่อพร้อมกับต่อยท้องจนผมทรุดลงไปนั่งตัวงอ จิกหัวผมขึ้นมา”รู้จักหรือยัง ทีนี้มึงจะรู้จักไหม”

“ระ รู้แล้ว กูไม่รู้ว่าเฮียชื่อนี้ แค่ก แค่ก”ผมบอกมันก่อนจะหน้าเกือบทิ่มพื้น เมื่อมันปล่อยหัวอย่างแรง เหลือบตามองพ่อพยายามส่งยิ้มให้ว่า หนูไม่เป็นอะไร พ่อไม่ต้องห่วง เคนกัดฟันหน้าเริ่มซีดเพราะเลือดไหลออกมาเยอะ

“มึงนอนเอากันอย่างเดียวหรือไงวะ ถึงไม่รู้ว่าผัวมึงชื่ออะไรอีกชื่อ ฮ่าๆๆๆๆๆ”มันพูดเยาะเย้ยใส่ อยากจะย้อนใส่หน้ากูเอาสันหลังมึงมานอนรองเอากันหรือไง แต่ถึงสละให้กูกับเฮียก็ไม่เอาหรอก กลัวสันดานเหี้ยๆติดตัว พวกลูกน้องมันพากันหัวเราะไม่ต่างจากลูกพี่

“แต่จะว่าไป มึงก็หน้าตาดีนะ ไม่แปลกถ้ามีจะผัว หึ ถ้าไอ้เฮียมันไม่มา กูจะให้ลูกน้องรุมโทรมแล้วส่งคลิปให้มันซะ”มันจิกหัวผมขึ้นมาอีกครั้งพูดใส่อย่างที่ไม่ได้พูดขู่แน่ แค่นึกผมก็ขยะแขยงแล้วที่จะต้องอ้าขาให้พวกมัน แต่ดูประตูผมยังไม่ถึงคาด มีเสียงมาขัดเอาไว้ซะก่อน

ปัง

ปัง

“อ๊าคคค”

“โอ๊ะ อุ๊บ”


เสียงปืนดังขึ้นพร้อมร่างไอ้สองคนที่คุมพ่ออยู่ ทรุดลงพร้อมเลือด พวกมันถูกยิงเจาะกบาล ไอ้พวกที่เหลือล้อมหน้าล้อมหลัง หาที่มาทันที ไอ้อัลดึงผมลุกขึ้นเอาปืนจ่อ

“ออกมา ไม่งั้นกูจะฆ่ามัน”มันพูดพร้อมขึ้นนกปืน ผมหลับตาเตรียมตัวรับลูกกระสุนที่จะเข้ามาอาศัยในหัว ดีเหมือนกันตายแบบนี้ดีกว่าให้พวกมันมารุมโทรม ก่อนผมจะเบิกตาเมื่อได้ยินเสียง
.
.
.
.

“มึงไม่อยากได้ของไปให้นายมึงหรือไง ไอ้อัล”


เสียงที่ผมรอคอย


ในที่สุดก็มา

“เฮีย”ผมเรียกเสียงเบา บทนางเอกดราม่าเข้าสิงทันที น้ำตาไหล ทั้งที่ก่อนหน้านั้นมันหยุดไปแล้ว ขนาดถูกทำร้ายผมยังทนได้เลย แต่นี่แค่ได้ยินเสียงเฮีย

“โผล่มาสักทีนะมึง หึ ช้าอีกนิด กูจะส่งคลิปให้อยู่แล้ว”มันพูดใส่เสียงเยาะเย้ย แจ็ค กับ เฮนรี่ เข้ามาปลดเชือกให้พ่อกับเคน

“ปล่อยเมียกู แล้วเอากูไปแทน”เฮียเสนอตัวเองให้มัน ผมมองหน้าเฮียที่สบตาอย่างอ่อนโยนขัดกับสีหน้าที่ดูเหี้ยมเกรียมผิดกว่าทุกครั้งที่เคยเห็น ผมเห็นเฮียพยักหน้ากับสองคนให้พาพ่อกับเคนหลบไปก่อน

“ข้าไม่ไป ข้าห่วงไอ้หนู”พ่อถลาเข้ามายืนข้างเฮีย พูดเสียงเครือมองมาทางผม

“ผมจะเอาหนูคืนให้พ่อเอง”เฮียพูดกับพ่อแต่ตายังไม่ล่ะจากทางนี้

“พ่อ ไปเถอะ หนูไม่เป็นไร เชื่อเฮียนะ อ่อก”ผมตะโกนบอกพ่อก่อนจะจุกคอหอยเมื่อมันรัดแน่นขึ้น แต่ยังทันเห็นแจ็คเอาพ่อออกไปจากตรงนั้น ดีแล้วที่พ่อปลอดภัย พาไปให้ไกลๆเลยอย่าให้พวกมันตามเจอ หนูรักพ่อ แล้วหนูจะตามไป ลูกน้องมันทำท่าจะตาม แต่มันบอกไม่ต้อง

“อย่าเพิ่งดีใจไป”มันพูดข้างหู ทำเอาผมเบี่ยงหนีอย่างรังเกียจ แม้แต่ลมหายใจ กูดมขี้ซะดีกว่า สักพักลูกน้องมันวิ่งมา

“พี่อัล ไอ้ตำรวจนั่นพร้อมพวกมันฝ่าพวกเราเข้ามาได้แล้ว เอาไงดี”ผมได้ยินที่มันพูดใจฟูทันที แสดงว่าเฮียมีพวกแล้ว พี่สิบกำลังมา

“พวกมึงปล่อยมันมาได้ยังไง กูบอกให้ดักเอาไว้ ไม่ว่าหน้าไหน”ดูมันจะหัวเสียกับสิ่งที่ได้ยินพาลรัดคอผมแน่นกว่าเดิม

“ก็ไอ้ ดอกเตอร์นั่นน่ะสิ อ๊ะ มันมาอยู่นี่ได้ยังไง”มันรายงานเสียงลนลานก่อนจะตกใจที่เห็นเฮียอยู่ตรงหน้า

“ไปจัดการเดี๋ยวนี้ ทำยังไงก็ได้อย่าให้มันมาถึงนี่ ถ้าพลาดพวกมึงก็ตายซะ”มันพูดเสียงลอดไรฟัน ลูกน้องมันรีบกลับไปทันที ตามไปอีกสาม แสดงว่ามันมามากกว่าสิบ ขอให้พี่สิบกับพวกปลอดภัยทีเถอะ

“ถ้ามึงไม่อยากถูกจับตอนนี้ ส่งหนูและเอากูไปแทน”เฮียได้โอกาสพูดบีบมันทันที ผมขอให้พี่สิบเข้ามาทัน จะได้ไม่ต้องมีใครไปกับมัน และจับพวกมันไปซะ แต่ผมคงคิดง่ายไปหน่อย

“มึงคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ไอ้กร” แม่งดูดความคิดผมไปพูดแน่ มันหัวเราะในลำคอ มันถอยหลังโดยลากผมไปด้วย มันแข็งแรงมากดิ้นยังไงก็ไม่หลุด

“ก็ไม่ได้คิดว่าง่าย แต่ก็ไม่ยาก ถ้ามึงเอากูไปแทนก็จบแล้ว ข้อมูลอยู่ที่กูคนเปิดได้นอกจากกู ก็มีนายเท่านั้น”เฮียพูดพลางเดินเข้ามาใกล้มันอย่างไม่กลัวว่าจะโดนรุม

“แล้วของอยู่ไหน”มันยังไม่ยอมทำตามถามหาของที่ต้องการ

“อยู่ในรถพร้อมระเบิดเวลาที่ติดอยู่กับคนของมึง ถ้ามันระเบิดมึงจะเสียทั้งคนทั้งของ”เฮียพูดพร้อมดักคอมันไปด้วยทีเดียว

“มึงคิดว่ากูจะเชื่อลูกไม้ตื้นๆของมึงเหรอ ไอ้กร มึงอยากระเบิดก็ระเบิดไป กูก็จะระเบิดสมองเมียมึงเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ”มันพูดกลับอย่างไม่เกรงกลัวสักนิด แต่เฮียก็ไมได้มีสีหน้าสะทกสะท้านเช่นกัน

“กูพูดความจริง มึงน่าจะถามนายมึงก่อนนะ ว่าเขาเห็นด้วยไหม นอกจากข้อมูลฝ่ายมึงยังมีรหัสที่นายมึงต้องการจ้างคนมาถอดก็ยังไม่สำเร็จ กูคิดว่าเขายังต้องการอยู่นะ ของฟรีที่ไม่เสียเงินซื้อหา ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้นายกูรอดมาจนถึงตอนนี้หรอก มึงคิดดูให้ดี”เฮียพูดเรียบๆกลับมา ผมได้ยินเสียงมันคำรามในลำคอ ดูมันกำลังลังเลและชั่งใจอยู่

“ยังไงกูก็ไม่ปล่อยเมียมึงแน่ ถ้ามึงอยากได้คืนต้องไปเอาของมาแลก หรือไม่ก็ตามกูไปด้วย”มันยังไม่ยอมเช่นเดิม ไอ้นี่มันไม่โง่เลยสักนิด ก่อนมันจะพยักหน้าให้ลูกน้องไปเอารถเข้ามา

“ถ้ามึงอยากได้เมียคืนก็ตามมา”มันพูดใส่ ก่อนจะลากผมขึ้นรถ ผมมองเฮียที่สบตา แต่ยังไม่ทันได้ขึ้น

ปัง

ปัง

คนของไอ้อัล ล้มไปสอง ที่เหลือพร้อมมันหาที่กำบัง มันก็ยังรักผมไม่คลาย ลากติดไม่ยอมละ ผมเห็นเฮียพยักหน้าให้ อ้อมไปอีกฝั่ง มีกระสุนยิงเข้ามาอีกแต่คนยิงดูจะแม่น เลือกแต่คนที่สมควรจะยิง ต้องเป็นพวกพี่สิบกับพวกแน่

“มึงมานี่”มันพูดใส่ผม นี่กูยังไม่ได้ไปกับมึงอีกเหรอ ไอ้ควาย รัดเป็นงูเหลือมจนกูกระดิกกระอื่นไม่ได้เลย มันลากผมมาอีกทาง ปากมันก็สั่งลูกน้องให้เรียกพวกมาอีก ตายล่ะพวกเฮียต้องแย่แน่ๆ ผมเหลือบเห็นไอ้ตะบันยังนอนแน่นิ่ง ไอ้ตะบันมึงช่วยกูจนสุดท้ายของชีวิต กูจะไม่ลืมบุญคุณมึงเลย ชาติหน้ามีจริงมึงเกิดมาอยู่กับกูอีกนะจะเป็นพี่หรือน้องกูก็ได้ กูรักมึงนะ กูจะดูแลลูกเมียมึงเป็นอย่างดีถ้ากูรอดไปได้นะ แต่ยังไงพ่อก็ไม่ทิ้งหรอก พ่อบอกว่านังกระถินมันกำลังตั้งท้องอ่อนๆ ผมดีใจที่บ้านจะมีลูกหมาวิ่งซุกซนคึกครื้นจะได้ไม่เงียบเหงา

“หึ กูไม่ฆ่ามึงตอนนี้หรอก เอาไว้กูจะรวบยอดผัวมึงด้วย ที่ฆ่าน้องกู”มันพูดเสียงเหี้ยมใส่หูผมอีกแล้ว น้องมันใครกัน อ๋อ ผมนึกออกแล้วไอ้คนที่เฮียกับผมเจอที่โน่น หน้ามันเหมือนกันผมเพิ่งสังเกต มัวแต่ห่วงพ่อและนึกถึงเฮียให้มาช่วย

“ก็น้องมึงไปหาเรื่องเฮียก่อนนี่หว่า”ผมอดจะตอบโต้มันไม่ได้ ในเมื่อเฮียไม่ได้หาเรื่องฆ่ามันสักหน่อย มันปล่อยมือจิกหัวผม มึงเป็นญาติอีเจ๊ซิลิโคนหลิงหรือเปล่าวะ ชอบจิกหัวกูอยู่นั่นแหละ

“ปากดีนะมึง”มันไม่พูดเปล่าตบผมจนได้กลิ่นคาวเลือดอีกครั้ง คนพาลคนเหี้ยให้พูดอะไรมันก็คิดว่ามันถูกเสมอ แล้วมันก็จิกหัวผมขึ้นไปอีก เดินกึ่งวิ่งมีเสียงปืนตามหลังมาติดๆ

“พวกมึงจะช้าไปถึงไหนวะ กูบอกให้รถมาไง”มันหันไปตวาดลูกน้องที่ทำอะไรไม่ได้ดังใจ

“กำลังมาครับพี่ ไม่เกินห้านาที”ลูกน้องมันวางสายรีบรายงาน

“กูต้องการเดี๋ยวนี้ ไม่ใช่ห้านาที”มันดูจะยังไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยิน หันไปพูดใส่อีก ลูกน้องมันรีบโทรกลับไปใหม่ และระหว่างที่โทรมันทรุดลงไป

ปัง

ปัง

ตามด้วยอีกคน ช่วงจังหวะที่มันเผลอ ผมรวบแรงทั้งหมดกัดมือมันอย่างแรง

“อั่กกกก ไอ้เด็กเหี้ยยยย”มันด่าตัวเองโดยสมมุติว่าเป็นผม พอหลุดออกมาได้ผมวิ่งออกจากตัวมันล้มลุกคลุกคลาน พอกับ ที่มันกลิ้งหลบลูกปืนที่ยิงเข้ามาซ้ำอย่างเร็ว ผมถูกคว้าเอวและลากเข้าไปหลบหลังต้นไม้

“เฮียยยย”ผมเรียกและกอดอย่างดีใจ เฮียตามมาช่วยผมจนได้

“หนู เฮียขอโทษ เป็นอะไรมากไหม”เฮียกอดเอามือสำรวจผมอย่างเร็ว ผมส่ายหน้า ก่อนจะก้มหลบลูกกระสุนที่สาดเข้ามา

“หนูไหวไหม”เฮียถาม ผมพยักหน้า เอามือลูบหน้าเฮียบ้าง

“ไอ้ กร เก่งจริงมึงตัวต่อตัวกับกูดีกว่า ชำระแค้นกันจะได้จบ”มันพูดท้าทายเฮียที่ยังกอดผมอยู่

“เฮียอย่าไปเชื่อมัน  เราหนีก่อนเถอะ เอาไว้ค่อยหาทางเล่นงานมัน”ผมบอกเฮียไม่ให้หลงกลคำพูดมัน

“หนูหนีไปก่อน เฮียขอจัดการมันก่อน”เฮียดูจะไม่ยอม ดันผมให้หนีพร้อมยัดปืนใส่มือ

“ไม่ไป ถ้าไปก็ต้องไปด้วยกัน”ผมไม่ยอม ยังไงก็ไม่ยอม

“ไม่ได้ ถ้าเฮียไปด้วยมันก็ตามถูก ที่มันรู้ว่าหนูอยู่นี่ก็เพราะเฮีย”เฮียพูดก่อนจะจับหัวผมก้มลง

“ไอ้กร ออกมาเถอะ มึงอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์กับเมียมึงแล้ว ในเมื่อกูช็อตน้องมึงจนมันหดเหมือนหัวมึงตอนนี้ไง ฮ่าๆๆๆๆ”มันหัวเราะพูดเยาะใส่เฮีย พร้อมยิงสวนเข้ามา เฮียจับผมก้มหลบเอาตัวบังไว้อย่างทุกครั้งที่ปกป้องผม

“อย่าไปฟังมันเฮีย ใช้ไม่ได้หนูก็รัก”ผมบอกเฮียที่กัดฟัน คงเจ็บใจที่มันทำให้น้องเฮียเป็นแบบนี้

“เฮียรู้ แต่เฮียห่วงหนู มันฝังชิพในตัวเฮีย ถ้าเฮียไปกับหนูมันก็จะตามไปถูก เฮียยังไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน”ผมพูดรวบรัดบอกหนูที่เบิ่งตา อ้าปากอย่างไม่เชื่อ

“แล้วเฮียจะเป็นอะไรไหม ถ้าหาไม่เจอ  ใช่แล้ว หนูนึกออกแล้ว เราหนีไปโรงพยาบาลก็ได้เฮีย ให้เขาเอ็กซเรย์ดูก็ได้”ผมถามเฮียอย่างเป็นห่วง ก่อนจะนึกได้

“กว่าจะได้ไป มันคงตามทันอยู่ดี สู้เฮียจัดการมันก่อนดีกว่า หนูรีบไปเถอะ เฮียสัญญาจะตามไป เชื่อเฮีย”เฮียส่ายหน้าพร้อมดันให้ผมหนีไปก่อน

“ตกลงกันนานเหลือเกินนะมึง ไปสิ มึงหนีไปพร้อมเมียมึงเลย ฮ่าๆๆๆๆ”มันพูดอย่างรู้ทัน คงจะจริงอย่างเฮียว่า ขนาดนี้มันรู้เลยว่าเฮียกับผมหลบตรงนี้ มันไม่ได้ยิงพลาด มันยิงขู่

“หนูไม่ไป ถ้าเฮียจะออกไปสู้ หนูจะรอ”ผมยืนยันที่จะไม่ไป เกิดเฮียพลาดแล้วใครจะช่วย

“ก็ได้ ถ้าเห็นไม่ดี รีบหนีเลยนะ ถ้าไม่อยากให้เฮียตายทั้งเป็น”เฮียตกลงคงเห็นว่ายื้อมาเยอะแล้ว ผมพยักหน้าแต่แอบไขว่นิ้วข้างหลัง ผมจะไม่ทิ้งเฮีย ถ้าเฮียพลาดผมจะยิงมันทันที จะว่ากูขี้ขลาดหรือเป็นเหี้ยอะไรก็ช่าง แค่คนที่รักปลอดภัยก็พอ
.
.
.
.

[goonglovenut]

(HERE)

หลังตกลงกับหนูเสร็จ ผมก็ก้าวออกมาหามันที่ยืนรอยู่ ปืนเราจ่อใส่กันอย่างที่คิดว่าใครไวกว่าก็ยิงออกมา มันยกยิ้มก่อนจะโยนปืนทิ้ง ผมก็โยนตาม

“ตายยากเหลือเกินนะมึง ไอ้กร”ไอ้อัลพูดใส่ผมที่ตอนนี้เหลือตัวต่อตัวแล้ว

“กูจะตายได้ยังไง ในเมื่อต้องส่งมึงลงนรก”ผมพูดกลับมัน เดินวนกันไปมา อย่างหาจังหวะว่าใครจะไวกว่า

“กูจะเอามึงไปด้วย เอาไปฝากไอ้เอียนมัน หึหึ”มันแสยะยิ้มพูดถึงน้องมันที่ถูกเก็บไปก่อนหน้านี้

“มันอยากอยู่กับมึงมากกว่า ฝาแฝดมักจะติดกันไม่ใช่เหรอ”ผมพูดกลับ ก่อนจะหลบหมัดที่ต่อยสวนเฉียดปลายจมูกไปนิดเดียว ข้อเสียอันน้อยนิดของการมีดั้ง แต่ยังเตะเข้าลำตัวถูก ผมเซนิดหน่อยก่อนจะยันมันกลับเมื่อมันถลาเข้ามาซ้ำ ตามไปเตะสีข้างแต่มันเอามือกันผมเลยปล่อยหมัดเร็วเข้ากลางดั้งมันบ้าง เลือดออกมันยกมือเช็ด

“ใช่ ชอบอะไรเหมือนกัน โดยเฉพาะฆ่าคนอย่างมึง ฮึ ฉลาดนักนะมึง หาของนายกูเจอ ถอดไม่ได้ยกไส้ในไป”มันพูดกลับท้าวไปถึงเมื่อตอนบุกเข้าไปในบ้าน

“ความรู้สึกช้ากันจังวะ กูเอามาตั้งนานแล้วเพิ่งคิดได้หรือไง”ผมพูดเยาะมันกลับไปบ้าง มันคงรู้เมื่อตอนที่บุกไปช่วยผมแน่ๆ แต่ยังชะล่าใจเพราะยังไงก็ถอดไม่ได้ และมันคงมีที่เก็บอื่นอีก แต่แค่ส่งอันนี้ให้ทางการได้ก็จบ ของนายก็คืนนายไป มันไม่พูดกลับแต่ปล่อยหมัดเข้าลำตัวผมทีเผลอเล่นเอาจุกเมื่อโดนเตะซ้ำที่ท้องจนตัวงอ แต่อะไรไม่เท่าเมื่อผมเห็นหนูเหมือนถูกถีบออกมาจากที่มืด ปืนกระเด็นหลุดจากมือ พร้อมอีกร่างก้าวเข้ามา

“เชือกแค่นั้นหมัดฉันไม่อยู่หรอก ไอ้ดอกเตอร์ วันนี้ฉันจะฆ่ามันโชว์แก”ไอ้คนที่ผมจับไว้มันหลุดออกมาได้ ในมือมีกระเป๋า

“ดีมากแอนดี้ จัดการได้เลย”มันชมพร้อมสั่งเมื่อเห็นของในมือ แต่พริบตาหนูเตะขาพับจนมันล้มกระเป๋ากระเด็นหลุดจากมือ หนูเข้าไปคว้าและเหวี่ยงไปในที่มืด ก่อนหนูจะถูกเตะบ้าง มันเข้าไปซ้ำหนูกลิ้งหลบ กำเศษดินปาเข้าใส่

“อ๊ะ ไอ้บ้า”ร้องพร้อมเอามือขยี้ตาข้างหนึ่ง กอ่นจะถูกถีบหงายหลังลงไปบ้าง  ผมก็รับมือไอ้อัลมันหาโอกาสจะเข้าไปเก็บของ เสียงปืนยิงกันอีกฟากน่าจะเป็นพวกคุณตำรวจตามจับพวกมันอยู่ และรู้สึกจะตามมาสบทบอีก ผมมาเจอคุณตำรวจกำลังสู้กับพวกมันอยู่ตรงปากทาง เลยช่วยเอาระเบิดควันปาใส่ทำให้พวกมันเสียท่า ผมเลยฝ่าเข้ามาก่อนเจอแจ็คกับเฮนรี่กำลังยิงต่อสู้กับพวกมัน ดูไม่น่าห่วงหันมาเห็นผมพยักหน้าให้และสู้ต่อ ผมเลยพุ่งเข้าไปหาหนูก่อน ก็เห็นพ่อกับเคนถูกจับโยงอยู่ ส่วนหนูผมแทบจะเข้าไปเดี๋ยวมันเมื่อเห็นไอ้อัลขู่และซ้อม ต้องมาเจ็บตัวเพราะผมอีกแล้วการต่อสู้อย่างไม่มีใครยอมใคร ผมจะหาโอกาสเข้าไปช่วยหนูแต่ไอ้อัลก็สกัดไว้ทุกทาง

“อ๊าคคคคคคคค ไอ้กร”มันร้องออกมาเมื่อผมกระโดดถีบยอดอกและซ้ำตรงน้องมันอย่างแรงบ้าง ลงไปกุมหน้าแดง มันยังโดนไม่ได้ครึ่งที่ผมโดนด้วยซ้ำ ถ้ามีที่ช็อตตอนนี้ผมจะใช้กับมันทันที

“อัล”เสียงลูกน้องที่คงไม่ธรรมดาเรียกมัน ทำให้หนูได้ทีต่อยจนล้มคว่ำ แต่ก็ไวพลิกมาคร่อมบีบคอหนู ผมถลาเข้าไปช่วยแต่ถูกเตะจนล้ม ไอ้อัลมันตามมาเตะซ้ำเฉียดไปนิด

“ลูกพี่ รถมาแล้ว”ลูกน้องมันขับรถเข้ามาในบริเวณ ร้องเรียกลูกพี่

“แอนดี้ พามันขึ้นไปก่อน”มันหันไปสั่งไอ้คนชื่อแอนดี้ ให้พาหนูขึ้นรถ หนูที่ตอนนี้น่วมไม่น้อยแต่พยายามขืนตัวเอาไว้ แต่ไม่ได้ถูกมันพาขึ้นไป ก่อนมันจะวิ่งไปทางที่หนูเหวี่ยงกระเป๋า ผมกลิ้งหลบเมื่อลูกน้องมันยิงสวนเข้ามา

“อัลขึ้นรถ”เสียงเรียกพร้อมเหวี่ยงกระเป๋าขึ้นรถ

“ฮึ รอกูส่งคลิปเมียมึงมาให้แล้วกัน ฮ่าๆๆๆ ไอ้กร”มันพูดเยาะก่อนจะขึ้นรถและปิดประตู ลูกน้องมันยิงสกัด ผมวิ่งกลับไปที่รถตัวเองทันที

“ไอ้หนู ไอ้หนูล่ะ”พ่อไม่รู้โผล่มาจากไหน วิ่งมาถามหน้าตาตื่นพอกับเสียง

“มันเอาหนูไปได้ ผมขอโทษพ่อ จะรีบกตามไป เชื่อผม หนูไม่เป็นอะไร ขอให้เชื่อผม”ผมจับแขนพ่อนกที่ดูจะหน้าซีดไปทันที

“พวกมันทางนี้เยอะมากกว่าจะไล่จับไล่เก็บ จะตามไปช่วยคุณก็โดนมันสกัดไว้ ดีว่าการ์ดคุณช่วยได้เยอะ ห่วงคุณไม่น้อยเหมือนกัน ขอโทษด้วย”คุณตำรวจพูดกับผมอย่างหัวเสียปนลุแก่โทษ ลูกน้องเขาบาดเจ็บไปสอง  เคน เฮนรี่ แจ็ค ก็จัดลูกน้องมันที่เหลือไม่เยอะแล้ว

“เอ็งต้องเอาไอ้หนูกลับมาให้ได้นะ ข้าให้โอกาสเอ็งแล้ว เข้าใจไหม”พ่อพูดกับผมมือจับแขนจ้องหน้า

“ครับ”ผมรับคำก่อนจะเหวี่ยงตัวขึ้นรถ “คุณตำรวจเอาข้อมูลนี้ให้ลุงคุณ ผมกำลังจะไปหาเขา จะถ่วงเขาไว้ก่อน หลังจากนั้นก็หน้าที่ตำรวจอย่างคุณแล้วนะว่าจะทำยังไง”ผมสั่งเขาอีกครั้งที่พยักหน้าไม่ถามอย่างทุกครั้ง

“ให้ผมไปด้วย ผมทำงานพลาด ขอแก้ตัว”เคนวิ่งมาหาผม ดูเขารู้สึกผิดมาก แทนที่จะห่วงตัวเองก่อน แจ็คกับเฮนรี่ พยักหน้าขอไปด้วยเช่นกัน

“คุณทำดีที่สุดแล้ว พวกมันมาเยอะเกินไป รักษาตัวและดูแลทางนี้ให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยสมทบกับคุณตำรวจ ผมไปล่ะ เดี๋ยวไม่ทันพวกมัน”ผมไม่โทษเขาที่พลาด ใครก็พลาดกันได้ ต่อให้เก่งขนาดไหนก็ตาม ก็ต้องมีวันพลาดพลั้ง ผมขับรถออกไปทันที ผมรู้ว่ามันจะต้องโทรกลับมาแน่ จนถึงถนนใหญ่ ผมนับหนึ่งถึงสาม

ตรื๊ดดดด

ตรื๊ดดดดด

“ว่าไง”ผมกดรับโทรศัพท์ของไอ้คนชื่อแอนดี้ ที่ยึดมาได้พร้อมไอ้เครื่องจับสัญญาณชิพในตัวผม ผมเอามันจ่อตามตัวก็พบว่ามันถูกฝังตรงท้องแขน เป็นรอยเจาะเล็กๆ  ดีนะมันไม่ฝังที่น้องผม ที่ไม่รู้สึกคงเพราะตอนนั้นผมเจ็บไปทั้งตัวเลยไม่ได้คิดอะไร ทำให้หนูกับพ่อและทุกคนลำบากไปด้วย

“ไอ้กร มึงอยากดูคลิปเมียมึงมากใช่ไหม ถึงได้ทำแบบนี้”เสียงมันเกรี้ยวกราดในสาย พวกมันคงเปิดกระเป๋าและเจอความว่างเปล่าแทนที่จะเจอของ ใครจะเอาปลาไว้กับแมวที่นอนสลบอยู่ คิดไม่ผิดจริงๆ รู้อย่างนี้เอาลงเหวี่ยงไว้ข้างทางก่อนก็ดี กะจะเอามาต่อรองแต่ดูมันไม่ยี่หระสักนิด

“มึงอยากรีบร้อนเอง”ผมพูดกลับอย่างใจเย็น และชิงพูดดักก่อนเมื่อมันจะพูดต่อ “กูให้เวลามึงหนึ่งนาที บอกมาว่าไปที่ไหน ไม่อย่างนั้นกูจะปล่อยข้อมูลนายมึงออกสื่อทั้งหมดเดี๋ยวนี้”

“ไอ้กร มึงคิดว่ากูไม่กล้าใช่ไหม”มันยังไม่ยอม ผมไม่พูดกดประชุมสายให้มันได้ยินด้วย

“มีอะไร แอนดี้ สำเร็จใช่ไหม”เสียงทุ้มถามอย่างอารมณ์ดี

“ครับ สำเร็จจวนจะเสร็จแล้ว”ผมตอบกลับไป ทำเขาเงียบไปอึดใจ

“ดอกเตอร์”เขาเรียกและหยุดแค่นั้น

“ลูกน้องคุณจับคนของผมไป ถ้าไม่อยากให้ข้อมูลคุณรั่วไหลภายในหนึ่งนาทีนับจากวางสาย คุณสั่งเขาให้หยุดการกระทำที่คิดไว้และรอผมไปถึง ถ้าคุณยังอยากได้ของอยู่”ผมบอกเขาทันทีไม่มีเกริ่นนำอะไรทั้งนั้น

“ผมจะเชื่อคุณได้ยังไงว่าพูดจริง”เขาถามผมกลับมา พร้อมเสียงแทรก

“อย่าไปเชื่อมันนาย มันแจ้งตำรวจให้ตามมาสมทบ”เสียงไอ้อัลพูดแทรก

“คนที่แจ้งคือลูกน้องคุณ บุกไปบ้านตำรวจและเผาบ้านเขา ชาวบ้านที่ไม่ไกลเขาก็แจ้ง”ผมพูดเลี่ยง มันโวยว่าไม่จริง

“ทำตามที่เขาบอก ไปเจอกันที่จุดนัดพบ บอกเขาด้วย”นายมันพูดและกดวางทันที

“มึงได้ยินแล้วใช่ไหม ไอ้อัล”ผมถามมันเสียงเรียบไม่ได้กวนแต่อย่างใด ได้ยินมันคำรามอย่างหัวเสีย ก่อนจะยอมบอกจุดนัดพบตามที่นายมันสั่ง ผมขับตามไปทันที หลังจากนี้ขอให้คุณตำรวจวางแผนเอาเองแล้วกันว่าจะทำยังไงต่อ ผมเชื่อว่าเขาทำได้ ก่อนจะส่งข้อความบอกนายที่ต้องเปลี่ยนแผนกะทันหัน เพราะหัวใจอีกครึ่งของผมถูกฉกไปจากอกมันทำให้ผมต้องรีบกลับไปเอามาก่อนที่อีกครึ่งมันจะไม่เต้นอีก
.
.
.
.
(Nuu)

“เนี่ยะเหรอ เมียไอ้ดอกเตอร์ สารรูปน่าเอาทำเมียตรงไหน ชิ๊”หลังลงจากรถด้วยวิธีการถีบลงมาไม่พอ โดนจิกหัวอีกแล้ว ไม่รู้หนังหัวกูดีกว่าหนังหน้าหรือไงถึงได้ชอบจิกกันนัก อิจฉาสารรูปกูอีกที่ได้ผัวดีกรี

“ตรงที่เดียวกับแกมันไม่เปิดรับไปซะหมดไง แอนดี้”เสียงอีกคนพูดเหมือนจะช่วยแต่ฟังซ้ำเติม ใช่ มันเป็นประตูส่วนบุคคล ยังจะมีอารมณ์มุกอีกกู จะตายตอนไหนยังไม่รู้ เฮ้อ แล้วผมจะกลัวอะไรอีกล่ะ เฉียดความตายมาไม่รู้กี่ครั้งก็รอดมาได้ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เบญจเพสผมหมดอายุ พ้นเคราะห์พ้นโศกเผลอๆพ้นโลกไปเลยก็ได้ อย่างน้อยเห็นพ่อปลอดภัยผมก็ดีใจแล้ว ผมพยายามเงยหน้าขึ้นมอง เจอไอ้หน้าเหี้ยกับไอ้คนหน้าสวยที่เหวี่ยงและถีบผมลงจากรถ ตัวพอกับผมแต่แรงเยอะ

“ไอ้อัล”เรียกเสียงดังที่โดนเหน็บ ก่อนจะยักไหล่เบะปากพูดใส่ด้วยความมั่นใจในตัวเอง”หึ เขาเรียกคนมีเสน่ห์และสะสมประสบการณ์ต่างหาก”

“หึ ฉลาดแต่เรื่องโง่ๆ ให้ทำงานแค่นี้ก็พลาด ถ้าเสน่ห์ของแกมันใช้ได้ ไอ้กรมันคงเชื่อตั้งแต่วันนั้นแล้ว”อีกคนว่ากลับและพูดใส่ถึงวันนั้น วันที่ผมไม่รู้ว่าคือวันไหน วันอะไรของพวกมัน ได้แต่ฟังและคิดในใจเงียบๆ ว่าพวกมึงโง่เหมือนกันหมดนั่นแหละ มีเฮียกูฉลาดที่สุด ถ้าคิดดังเดี๋ยวโดนตบ คิดจบปุ๊บถ่ายทอดปั๊บ

“มันก็โง่กันหมดนั่นแหละ แม้แต่แกยังไม่รู้เลยว่าทำไม มันถึงจับได้ว่าเป็นฉันที่ไม่ใช่เมียมัน อ๊ะ ไอ้” นั่นไง ดีนะกูแค่คิด อีกฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้ว่ากลับสีหน้าเยาะเย้ยไม่ต่างกัน ก่อนจะหน้าหันเมื่อถูกหลังมือเต็มๆจนล้มหน้าทิ่มมาทับเต็มๆ

“ไอ้บ้า”ตวาดใส่ผมพร้อมเงื้อมือ อะไรวะคนอุตส่าห์เอาตีนรองรับหน้าไม่ให้ทิ่มพื้นยังด่าอีก น่าโดนอีกสักโบก

“พอได้แล้ว นายสั่งห้ามยุ่งกับมัน เอาไปมัดไว้ข้างใน รอไอ้กรมันมา แอนดี้ ถ้าอยู่กับฉันอย่าปากเสียอีก จำไว้”มันห้ามพร้อมจับมืออีกฝ่ายฉุดขึ้นอย่างแรง หันไปสั่งลูกน้องและหันมาสั่งสอนเสียงเข้มพอกับเสียง ผมถูกลูกน้องมันจับมามัดมือมัดขาติดกับเก้าอี้ พร้อมน้ำเปล่ายื่นมาใส่ปาก ผมหันหน้าหนีไม่แดกของมัน เกิดใส่ยาปลุกระดมเซ็กส์ให้กูกินซวยก้นอีก เฮียก็ไม่อยู่ช่วยด้วย   

“ทำหยิ่ง ฮึ”มันทำเสียง ก่อนจะราดหัวผมทั้งขวด ไอ้สัตว์ เสือกหวังดีให้กูแดกทางผิวหนังอีก ผมกลั้นหายใจจนมันราดเสร็จกลัวสำลักเข้าไปทางจมูก ก่อนมันจะบางอย่างเหมือนนาฬิกาตรงข้อเท้าผม เสียงดังติ๊กๆ มันกลัวผมหลับมั้งเลยตั้งปลุก

“อย่าคิดหนี ไม่งั้น ตูม”ลูกน้องมันกำชับพร้อมทำเสียง  ไอ้ไบซัน กูนึกว่าใจดีตั้งนาฬิกาปลุกให้ แค่มึงมัดกูด้วยไอ้เส้นพลาสติกมีที่รูด กูก็หนีไม่ได้แล้ว  พอมันเดินพ้นออกไป ผมก้มมองขาตัวเองที่มีเสียง ผมถอนหายใจ มองรอบตัวที่เป็นห้องโล่งขนาดใหญ่น่าจะเป็นโกดังเก็บของ มีผ้าคลุมเต็มไปหมด มันพูดว่าเฮียกำลังมาแค่นี้ทำให้ผมสบายใจแล้ว เฮียไม่เคยทิ้งผมสักครั้ง แม้แต่ยามมีภัยเฮียก็ยังรู้สึกได้ก่อน

“หนูรักเฮีย”ผมพูดกับตัวเองด้วยรอยยิ้มเมื่อนึกถึงเฮีย ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงเหตุการณ์ปัจจุบัน

 “ถ้าบุญที่เราทำร่วมกันมีพอ ขอให้พวกเราปลอดภัยด้วยนะครับ”ผมหลับตาพูดเบาๆ น้อยครั้งที่ผมจะขอสิ่งศักดิ์สิทธ์หรือขอให้สิ่งที่มองไม่เห็นช่วย ไม่ได้หลบหลู่แต่ผมคิดว่าคนเราต้องพึ่งตัวเองให้มากที่สุดก่อนจะพึ่งใคร

“เข้าไปสิ เมียมึงอยู่โน่น”เสียงเปิดประตูพร้อมเสียงพูด ทำให้ผมเงยหน้ามอง ปากที่ปริแตกคลี่ยิ้มอย่างลืมเจ็บ

“เฮีย”ผมเรียกคนที่นึกถึง เฮียเดินกึ่งวิ่งเข้ามาทันที รวบผมไปกอด เอามือลูบหัว ผละออกคุกเข่าลงตรงหน้า มองขาผมที่สวมนาฬิกาอยู่ด้วยสีหน้าตระหนก คิ้วขมวดหน้าผากย่น

“อย่าเครียดสิเฮีย ตีนกาขึ้นเยอะหรอก”ผมพูดแหย่เฮียให้คลายกังวล เฮียส่ายหน้า

“หนู เจ็บมากไหม”เฮียถามผมเอามือลูบรอยแผล ผมส่ายหน้า เฮียหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าซับรอยเลือด คราบเปื้อน อย่างเบามือ ตัวเฮียก็ไม่ต่างกันน่าจะหนักกว่าผมอยู่ น้ำตาผมไหล เฮียโน้มตัวมาจูบซับให้

“ไม่ต้องกลัวนะ เฮียอยู่นี่แล้ว”เฮียกอดปลอบผม ที่อยากเอามือไปกอดเหลือเกิน ผมเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองสั่นด้วยความกลัวเมื่ออยู่ต่อหน้าเฮีย ผมต้องการอ้อมแขนนี้โอบกอดปลอบประโลม ผมจะอ่อนแอเมื่อมีเฮีย แต่บางครั้งก็เข้มแข็งด้วยเช่นกัน

“เฮีย ฮึก”ผมเรียกเฮียร้องไห้ออกมาอย่างไม่คิดจะกักไว้แล้ว เฮียกอดไล่ซับจนทั่วหน้า

“ขอโทษนะ เฮียขอโทษ ที่ทำให้หนูเจ็บตัวและพาพ่อให้เจ็บไปด้วย”เฮียพูดเสียงเบาอย่างรู้สึกผิด ผมเอาหน้าซุกอกเฮียส่ายหัวไปมาได้อย่างเดียว

“ไม่ เฮียไม่ผิด อย่าโทษตัวเอง”ผมบอกเฮีย ได้ยินเสียงลมหายเป่าแถวขมับก่อนจะไล่มาหูและจบที่หน้าผาก

“จะไม่มีแล้ว สุดท้ายแล้ว หนูจะได้กลับบ้านแน่นอน”เฮียดึงพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ เฮียต้องกลับด้วย เราจะกลับด้วยกัน”ผมส่ายหน้าพูดกับเฮียที่กอดผมอีกครั้ง ก่อนจะมีเสียงเปิดประตูอีกครั้ง เฮียยืนขวางข้างหน้า ไอ้อัลขมวดคิ้วมองผมที่เป็นอิสระ ก่อนจะเหยียดยิ้ม

“สั่งเสียเสร็จแล้วใช่ไหม”มันเลิกคิ้วใส่หน้ายียวน ก่อนจะมีร่างผู้ชายดูภูมิฐานอีกคนก้าวเข้ามา ผมจำได้เคยเห็นเขาในทีวี ตำแหน่งเขาใหญ่โต มองมาทางเรายกยิ้มแบบผู้ใหญ่ใจดีแต่ผมกับรู้สึกว่าไม่ใช่มันเหมือนรอยยิ้มบนหน้ากากที่สวมใส่

“เจอกันอีกแล้ว ดอกเตอร์ สบายดีนะ”เขาทักเฮียเสียงรื่นหู

“ผมสบายดี”เฮียตอบกลับแค่นั้นไม่บ่งบอกว่ายินดีที่ได้เจอ เฮียกระชับมือผมแน่น เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะเลิกคิ้วมองมาทางผมอย่างพิจารณา

“เนี่ยะเหรอ ตัวจริง มิน่า คุณถึงแยกออก บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ดูไม่มีพิษภัยอะไร หึหึ”เขาพูดเสียงระรื่นมองผมพร้อมวิจารณ์ มันคงไม่ใช่เวลาตลกที่จะบอกว่า กูไม่บริสุทธิ์แล้วผัวยืนอยู่ทนโท่ เพราะคนพวกนี้ล้อเล่นไม่ได้สักนิด นายสองคนผมยังไม่รู้สึกถึงความชั่วขนาดนี้เลย

“เอาล่ะ ผมไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ เริ่มเลยดีกว่า ถ้าคุณให้ผมก็ให้”เขาเริ่มพูดถึงสิ่งที่ต้องการ

“ปล่อยหนูก่อน แล้วผมจะให้”เฮียพูดต่อรอง เขาเลิกคิ้ว

“เหลืออีกกี่นาทีอัล”เขาหันไปพูดกับอัล

“30 นาทีครับนาย”ไอ้อัลตอบด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าคุณพูดอีกเวลาจะลดลงไปเรื่อยๆ แต่ถ้าทำไวก็กลับไว”เขาพูดใส่เฮีย ที่สุดท้ายต้องยอมหยิบโน้ตบุ๊คออกมา ผมไม่รู้ว่าเฮียทำอะไร ไอ้อัลเข้ามายืนประกบพร้อมปืน เฮียลงมือทำตามที่มันพูด ผมนั่งมองเฮียที่ทำอย่างชำนาญ

“อีกสิบห้านาที มึงใช้เวลามากไปแล้วมั้ง ไอ้กร”ไอ้อัลพูดใส่เสียงเยาะ เปลี่ยนมายืนข้างผม

“มันต้องใช้เวลา ถ้าอยากได้เร็วต้องตามนายกูมาถอด มึงโทรเรียกเขาให้หน่อยสิ และออกห่างเมียกูด้วย”เฮียพูดกลับอย่างไม่ใส่ใจมันแต่ใส่ใจผม

“หวงเหรอ”ไอ้อัลพูดเอาปืนลูบตามหน้าผม เสียงหัวเราะชอบใจจากพวกลูกน้องมัน

“อย่าให้กูพูดซ้ำ”เฮียพูดอีก หันมามองเต็มตา หันไปมองหน้านายมัน

“ทำต่อไป”เสียงนายมันสั่ง

“ออกห่างเมียกู”เฮียไม่ฟังพูดต่อ

“อัลอออกห่าง ใกล้เสร็จหรือยัง ดอกเตอร์”นายมันสั่งพร้อมถามเฮียที่หันหน้าจอไปให้ นายมันยิ้มเดินมาดูผลงานอย่างพอใจ

“ฮ่าๆๆๆในที่สุด ก็สำเร็จ เก่งจริงๆ ดอกเตอร์”เขาหัวเราะพร้อมชมที่เห็นข้อมูลในนั้น ก่อนจะให้ไอ้คนหน้าสวยมาเก็บของไป

“น่าเสียดายที่จะต้องเสียคนเก่งไป เพราะยังไงคุณคงไม่ร่วมมือกับผมอยู่แล้ว”เขาหัวเราะในลำคอ

“ผมก็คิดอยู่แล้วล่ะ ว่าคุณต้องมาแบบนี้”เฮียพูดอย่างรู้ทันสีหน้าไม่ได้กลัวสักนิด

“คุณนี่ฉลาดจนวันตายจริงๆ รู้กระทั่งผมคิดอะไร แต่ก็ดีไม่ใช่เหรอตายพร้อมคนที่คุณรัก หึหึ”เขาเลิกคิ้วสีหน้ายิ้มแย้ม ตามด้วยลูกน้องที่สีหน้าไม่ต่างกัน เฮียเดินเข้ามากอดไหล่ผม ผมเงยหน้ายิ้มให้เฮีย

“หึหึ ลาก่อนนะ ดอกเตอร์ น้องหนู ดีใจที่ได้เจอ”เขาพูดเตรียมจะเดินออกไป ไอ้อัลแสยะยิ้ม

“กูอยากสู้กับมึงตัวต่อตัว แต่ไม่มีเวลาซะแล้ว แค่ส่งมึงไปให้ไอ้เอียนได้ก็พอ หึหึ”มันพูดใส่เฮียที่ยังหน้านิ่งตามเดิม

“เดี๋ยวก่อน”เฮียไม่ได้สนใจคำพูดมัน แต่คำพูดเฮียกลับทำให้เขาหันมาเลิกคิ้วใส่ เฮียชี้ไปที่กระเป๋า “ไม่ดูอีกทีให้แน่ใจเหรอ”

“มึงหมายความว่ายังไง จะลูกไม้อะไรอีกล่ะ”ไอ้อัลพูดพร้อมเอาปืนจ่อ

“ถ้าไม่อยากดูก็เชิญไปได้เลย”เฮียไม่ตอบคำถามมันเหมือนไม่อยู่ในสายตา ไอ้คนถือกระเป๋ามองหน้านายที่พยักหน้าให้เปิดดูใหม่ พอกางหน้าจอและเปิดออก มันขมวดคิ้วทันที

“นาย มีตัวเลขวิ่งเต็มไปหมดเลย”มันหันให้ผู้เป็นนายดู หน้าเขาหุบยิ้มเปลี่ยนเป็นตึงเครียดทันที เมื่อภาพบนจอมันเปลี่ยนไป

[goonglovenut]

“ถ้ามันหยุดวิ่งเมื่อไหร่ เราก็ตายพร้อมกันที่นี่ ถ้าอยากให้มันหยุด เอาไอ้นี่ออกจากขาหนูซะ”เฮียพูดกลับไปบ้าง เหมือนมันจะไม่เชื่อ

“นายอย่าไปฟัง มันถ่วงเวลาเรา”มันพูดกับนายยกปืนจ่ออีกครั้ง สักพักหน้าจอขึ้นสัญญาณสีแดงบอกว่าอันตรายไอ้อัลเข้าไปดูไม่รู้มันกดอะไรหยิกๆ แต่ตัวเลขก็ยังวิ่งไม่หยุด

“ยิ่งมั่วก็จะยิ่งทำงานไว มันมีระเบิดในตัว อีก 60 วินาที”เฮียย้ำมันอีก ทำเอานายมันต้องพยักหน้า ไอ้ลูกน้องที่เป็นคนติดมาทำการหยุดเวลาและเอาออกจากขาผม

“30 วิ มึงรีบเลย”ไอ้อัลพูดใส่หันหน้าจอมาให้ ก่อนหยุดทุกอย่างแค่ปุ่มเดียวแต่เป็นที่โทรศัพท์เฮีย ภาพหน้าจอหายไปหมด มีตัวไอคอนเหมือนไวรัสไล่กินตัวเลขและทุกอย่างจนเกลี้ยง มันคลิ๊กดูมีแต่ความว่างเปล่า

“คุณคิดว่าทำแบบนี้จะรอดเหรอ ดอกเตอร์”นายมันพูดใส่เฮียเสียงเย็น หน้าถมึง

“ก็คุณคิดไม่ซื่อก่อน ผมถอดให้คุณแล้ว คุณก็เห็น”เฮียพูดใส่ ก่อนจะดึงมีดมาตัดสายพลาสติกที่มือที่ขาผมออกและพูดต่อ

“ผมถอดให้คุณใหม่ได้ ถ้าคุณยังต้องการ แต่ดูจะไม่ทันซะแล้วมั้ง”เฮียพูดอย่างใจดี แต่พวกมันแปลกใจตอนท้าย ก่อนจะตกอยู่ในความเงียบ พร้อมเสียงกระฮึ่มดังขึ้น พวกลูกน้องมันประมาณสิบคนที่อยู่ในนี้ ยกปืนชูไปรอบๆ

“ออกไปดูสิวะ เกิดอะไรขึ้น คุ้มกันนายด้วย”ไอ้อัลออกคำสั่ง มันยังไม่ห่างจากผม เฮียสบตากับผมอย่างรู้กัน ก่อนลูกน้องมันจะวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามารายงาน

“นาย มี ฮ. มาสองลำไม่ทราบของใคร มันยิงใส่พวกเราด้วยครับ หนีก่อนเถอะ”มันพูดไม่ทันขาดคำ

ปัง

ปัง

ปัง

เสียงพร้อมลูกกระสุนดังลั่นบริเวณประตู เหมือนเป็นการปิดทางไม่ให้หนี นายมันยืนท่ามกลางลูกน้องสี่ห้าคน

“ฆ่ามันซะ”เขาสั่งก่อนจะถูกลูกน้องคุ้มกันไปอีกทาง แต่ยังไม่ทันจัดการ

ปัง

ปัง

เสียงดังขึ้นอย่างไม่รู้ทิศทาง ทำให้ลูกน้องมันล้มลง บางส่วนเอาตัวรอดวิ่งเข้าที่กำบัง เฮียอาศัยทีเผลอฉุดผมวิ่งหนีลูกปืนไอ้อัลที่หันมาสนใจ

ปัง

ปัง

“อุ๊บ”เสียงร้องพร้อมกุมไหล่

“เฮีย”ผมเรียกเฮียก่อนจะดึงผ้าเช็ดหน้าผืนเมื่อกี้มาซับเลือดที่ไหลออกมา

“ไม่เป็นไร แค่ถาก พวกนายคงมาถึงแล้ว”เฮียยิ้มเอามือจับหน้าผมที่ยิ้มอย่างดีใจไม่ต่างกันเราจะได้กลับบ้านแล้ว เสียงปืนยังดังสนั่นไม่หยุด เฮียมองรอดช่องชั้นวาง ไอ้อัลกับไอ้แอนดี้ ตรงมาทางนี้ เฮียไม่มีอาวุธด้วยนอกจากมีด เฮียดันผมให้วิ่งออกจากตรงนั้น โดยมีลูกปืนตามมาไม่หยุด ก่อนจะกระโดดหลบไปในซอก

“เอาไงดีเฮีย พวกมันตามติดเลย”ผมพูดกับเฮียอย่างมองไม่เห็นช่องทางที่ออกไป ก่อนมองบนเพดานมีคนโรยตัวลงมาสวมชุดดำทั้งตัวเหมือนนินจา แต่มีปืนกราดใส่ไอ้พวกข้างล่าง

“หนูหลบอยู่ตรงนี้ก่อนนะ”เฮียพูดกับผมก่อนจะเอาผ้าคลุม ผมจับมือเฮียที่พยักหน้า ก่อนจะวิ่งไปอีกทางผมมองลอดรูไม่เล็กนักเห็นไอ้แอนดี้ยิงใส่เฮีย แต่ไม่โดนเฮียหลบก่อนจะขว้างลังพลาสติกใส่ปืนที่ยิงสวนมาอีก จนอีกฝ่ายเสียหลัก เฮียเข้าไปเตะให้ออกห่างซัดเข้าใส่คนตัวบางกว่า

“ฮึ่ม ตายยากนักนะ”พูดเสร็จพุ่งใส่เฮียที่หลบปลายมีดแบบฉิวเฉียด เสื้อก็เข้าใจขาด ขาดตรงหน้าอกพอดี

“บึก น่าสน แต่เสียดายไม่ขัน ฮ่าๆๆๆๆ”พูดใส่เฮียพร้อมหัวเราะเยาะปมใหม่เฮีย เฮียกูไม่ใช่ไก่จะได้ขัน แต่ถ้าขันอย่ามาเอา(คืน)แล้วกัน ผมได้แต่เถียงแทนเฮียในใจ เฮียไม่สนใจหลบมีดที่พุ่งเข้าไปอีก พร้อมเตะสวน เฮียเซเล็กน้อย ก่อนจะตั้งรับมีดและขาที่เตะใส่เข้ามาอีกไม่ยั้ง ช่วงบนกันมีด ขาก็กันขา จนกระทั่งเตะอีกฝ่ายล้มพับกระแทกพื้น พอลุกได้เข้าไปใส่อีก เฮียหักข้อมืออีกฝ่ายอย่างเร็ว ผมมองภาพตรงหน้าอย่างที่ความตื่นเต้นแทบจะไม่เหลือแล้ว คงเพราะเริ่มชินและไม่ใช่คนที่ตัวเองต้องห่วงด้วย เหลือแต่ความสงสารได้แต่คิดว่า เวรกรรม

“อึก”เสียงร้องก่อนจะเงียบเมื่อมีดปักทะลุกลางอกพอดี อีกฝ่ายตาค้างก่อนจะทรุดลง

“แอนดี้”เสียงไอ้อัลที่โผล่เข้ามา เมื่อเห็นสภาพคนหน้าสวยตาย เฮียมองหน้ามันที่เงยหน้า เสียงปืนรอบนอกก็ยังดังติดต่อกันไม่หยุด คงเป็นพวกพี่สิบหรือไม่ก็นาย จะใครก็เถอะดีแล้วที่มาช่วยทัน

“หึ มึงกับกูมาปิดบัญชีกัน”ไอ้อัลพูดใส่เฮีย ก่อนจะผละออกจากร่างตรงหน้า และพุ่งเข้าใสเฮียก่อนอย่างไม่ให้ตั้งหลัก ปล่อยหมัดใส่เต็มๆหน้า

“เฮีย”ผมเรียกอย่างตกใจ ไอ้อัลหันมองแต่ไม่เห็นผม มันเลยหงายหลังเมื่อเฮียปล่อยหมัดใส่มันบ้าง ตามด้วยเข่ากระทุ้งสีข้างจนมันตัวงอ ศอกกระแทกหลังอย่างไม่ยั้ง แต่มันก็อึด เข้ารัดกลางตัวเฮียวิ่งดันสุดแรงจนกระแทกชั้นหล่นระเนระนาด เสียงดังก้องไปหมด ผมออกจากผ้าคลานเข้าไปดูใกล้ๆ ทั้งเฮียทั้งมันสะบัดหัวด้วยความมึนงง มีเลือดออกทั้งคู่

“ฮึ่มมม ตายยากนักนะมึง”ไอ้อัลลุกขึ้นได้ก่อน คว้าไม้เข้าไป

“เฮีย ระวังงงงงงงงง”ผมร้องบอก เฮียกลิ้งหลบแบบหวุดหวิด ไม้ฟาดกับชั้นหัก

“หนู หลบไปก่อน”เฮียร้องบอกผม ไอ้อัลหันมามองแว่บหนึ่งก่อนจะหันไปเล่นงานเฮียต่อ มันเตะเข้าที่สีข้างเฮียเอาแขนกันและสวนกลับไปบ้าง มันหงายหลังไปโดนกำแพง ที่มีสายไฟแล่บแปร๊บคงเสียหายตอนที่ชั้นพัง มันแสยะยิ้มก่อนจะจับส่วนที่ไม่กระแสไฟฟ้ากระชากออกมาอย่างแรง ภาวนาให้ไฟช็อตมึงซะ แต่ไม่เป็นผล จะบนก็นึกไม่ออกจะแก้ด้วยอะไร ได้แต่มองอย่างเป็นห่วงเฮีย ผมหาอุปกรณ์จะช่วยเฮีย ไม่รู้มันไปซ่อนที่ไหนหมด

“หึ ทีนี้กูจะช็อตมึงให้สูญพันธ์ไปจากโลกนี้เลย ไอ้กร”มันพูดก่อนจะฟาดใส่เฮียที่หลบทัน

“ฮ่าๆๆๆๆ มึงตาย”มันจับดึงออกมาอีกฟาดใส่ไม่ยั้ง พร้อมเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เฮียอาศัยความเร็วอย่างเดียว ไถลตัวเข้าไปเตะขาพับเสียงดังเหมือนอะไรหัก มันร้องก่อนจะทรุด เฮียเตะเข้าที่กกคอมันอีกทีจนไอ้สายไฟหลุดจากมือ

“อ๊าคคคคคคคคคคคคคค”มันร้องเสียงดังเหมือนสัตว์โดนเชือด แต่ไม่ใช่มันโดนเฮียเอาสายไฟนั้นช็อตตามตัว

“จำวันที่มึงทำกับกูได้ไหม ไอ้อัล”เฮียพูดเสียงเย็นใส่มัน ก่อนจะจี้ลงไปอีก มันกระเสือกกระสนดิ้นหนี เฮียเหยียบขามันไว้

“อ๊าคคคคคค กูจำได้ มึงอยากทำอะไรก็ทำเลย ไอ้กร ถ้ากูรอดไปได้ จะฆ่ามึง ฮ่าๆๆๆๆๆ”มันร้องก่อนจะพูดใส่อย่างอาฆาตและหัวเราะอย่างไม่กลัว ไม่มีความสำนึกสักนิด

“กูไม่ฆ่ามึงหรอก ตอนนี้ แค่อยากให้มึงเป็นเหมือนที่กูเป็น”เฮียพูดเสียงเรียบก่อนจะเอามีดกรีดบริเวณนั้นให้เป็นรูกว้างมันมองแต่ทำอะไรไม่ได้ นี่คงไม่ต่างจากตอนที่เฮียโดนมันทำแน่

“อ๊าคคคคคคคคคคคค กูจะฆ่ามึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”มันร้องโหยหวนเมื่อถูกช็อตตรงส่วนนั้น จนแน่นิ่งไป เฮียทิ้งสายไฟไปไกลตัวรีบเข้ามาหาผม

“ไปจากที่นี่กัน เฮียจะพากลับไปหาพ่อ”เฮียลูบหน้าผมที่ยิ้มก่อนจะพากันออกจากที่นั่น ท่ามกลางเสียงกระสุนและศพที่ไม่รู้ฝ่ายไหนเป็นฝ่ายไหน

“ไอ้เฮีย ไอ้หนู ทางนี้”เสียงคุ้นเรียกเราอย่างดีใจ

“พี่ปาน”ผมเรียกแกอย่างดีใจ ก่อนเฮียจะพาวิ่งไปสมทบ มีพี่โจ๊ก

“พวกมึงเป็นไงบ้าง”พี่โจ๊กถามเสียงไม่ต่างกัน พวกเราพยักหน้า

“นายอยู่ไหน”เฮียถามถึงนายที่ไม่ได้อยู่ที่นี่

“นายตามไอ้ท่านรองไปกับพวกไอ้ทวนทางโน้น”พี่ปานบอกเฮีย ก่อนจะหันไปตำรวจอีกสิบกว่านาย เข้าล้อมที่นั่น

“ไปหานายกัน”เฮียพูดก่อนจะพากันวิ่งไปทางที่พวกนั้นอยู่
.
.
.
.

(HERE)

“ยังคิดจะสู้อีกเหรอ ท่านรอง”เสียงนายเฟยพูดใส่อีกฝ่าย เมื่อพวกผมตามมาสบทบพอดี ท่านรองอยู่ท่ามกลางลูกน้องเจ็ดคนมีอาวุธครบมือ

“เก็บชีวิตไปใช้ในคุกดีกว่ามั้ง”นายเฟยพูดต่อ นายเทียนยืนอยู่ข้างหลัง หันมามองพวกผม

“เป็นอะไรมากไหม”นายเทียนถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งตามแบบฉบับ

“ไม่ครับ”ผมตอบ ส่วนหนูได้แต่พยักหน้า ก่อนจะเบิกตาอย่างดีใจเมื่อเห็นใครอีกคน

“พี่สิบ”เรียกอีกคนที่นำกำลังมาสมทบ

“ไม่เป็นไรนะ”เขาถามพวกผม ถ้าบอกเป็นไรคงเล่ายาว พยักหน้าไปก่อน

“พ่อล่ะ”หนูถามถึงพ่ออย่างเป็นห่วง

“ปลอดภัยแล้ว”นายตำรวจบอกแค่นั้น ก่อนจะหันไปทางท่านรอง

“ผมขอให้ท่านยอมมอบตัวดีกว่าครับ ทางเรามีหมายจับจากท่านอธิบดีฯมาแล้ว”คุณตำรวจพูดพร้อมแสดงหลักฐาน

“จะจับฉันเรื่องอะไร คนที่ควรจะจับไอ้นักโทษพวกนั้นต่างหาก”พูดกลับมาอย่างถือดี

“กูเป็นนักโทษเพราะโดนยัดเหยียดแทนคนชั่วอย่างมึงที่ตอบแทนแผ่นดินเกิดด้วยการทำลายไง ไอ้เนรคุณ”นายเฟยพูดกลับอย่างถือดีเช่นกัน  โกดังนั้นเป็นที่เก็บของเถื่อนทุกอย่างที่ท่านรองส่งขายให้กับทุกคนที่ต้องการ ไม่คำนึงว่าคนพวกนั้นจะเอามาสร้างความเสียหายให้ประเทศตัวเอง นอกจากนั้นก็คอรัปชั่น สั่งฆ่าคนที่ขัดผลประโยชน์ และที่คิดการใหญ่คือจะผลิตอาวุธเองเพื่อส่งขายอย่างผิดกฎหมาย เขาทำได้ยังไงกับประเทศชาติที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอน  ช่างไม่กลัวคำสัตย์ปฏิญาณที่กล่าวก่อนรับตำแหน่งเลยสักนิด และคนพวกนี้มักมีจุดจบไม่ดี ผมเชื่อเช่นนั้น

“เราจับแน่ครับ ขอให้ท่านยอมไปกับเรา ถ้าท่านมีหลักฐานก็ไปสู้ในชั้นศาลดีกว่าครับ”คุณตำรวจพยายามเจรจาไม่ให้มีการต่อสู้เกิดขึ้นอีก นายเทียนแตะแขนนายเฟยให้ใจเย็นไว้ อย่าทำอะไรผลีผลาม นายเฟยอยากจะฆ่าฝ่ายตรงข้ามให้ตายต่อหน้าไปซะมากกว่า คงอยากแก้แค้นแทนผู้มีพระคุณ

“แน่นอน หลักฐานฉันให้ ท่านอธิบดีฯไปแล้ว ท่านรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าคนพวกนี้เป็นภัยต่อประเทศ ยิ่งมันแหกคุกฆ่าเจ้าหน้าที่ด้วยแล้ว หึหึ”พูดอย่างถือไพ่เหนือกว่า

“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้โจรกระจอกที่แกจ้างมาสวมรอยแทนตัวจริงที่ตายไปน่ะเหรอ หลักฐานก็ส่งไปแล้วเหมือนกัน”นายเฟยระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจ อีกฝ่ายดูจะหน้าเสียไปนิด ก่อนจะปรับดังเดิม ผมกระซิบกับนายก่อนจะบอกให้หนูอยู่ตรงนี้ อ้อมไปอีกทางพร้อม ไอ้ไป่ ไอ้ย้ง ส่วนไอ้ทวน กับ ไอ้เข้ม ยืนคุมเชิงทางนี้

“ยอมดีกว่าครับท่าน สั่งทิ้งอาวุธซะ”คุณตำรวจยังเกลี้ยกล่อม แต่ดูจะไม่เป็นผล ผมลอบมาถึงก็พยักหน้าให้สองคนไปอีกจุด ก่อนจะจัดการ

ปัง

ปัง

การ์ดที่ล้อมทรุดลงเมื่อถูกเจาะขาด้วยกระสุน ที่เหลือหันมองหาที่มาสีหน้าเลิกลั่ก ท่านรองฯก้มหัวลงอย่างกลัวโดน

“ลอบกัดชัดๆ นี่เหรอให้มอบตัว ฉันจะฟ้องพวกแกที่ทำเกินกว่าเหตุ”แต่ยังไม่วายปากดีเอากฎหมายมาอ้าง แต่ตัวเองกลับนำไปใช้ซะเอง ผมอาศัยจังหวะนี้เข้าข้างหลัง พร้อมไอ้สองคน ซัดกกคอ และ หักมือ การ์ดที่ประกบหลัง ก่อนจะเข้าถึงตัวท่านรองฯ พร้อมปืน

“อย่าขยับ สั่งคนของคุณทิ้งอาวุธ”ผมบอกท่านรองที่สีหน้ายังตกใจ ก่อนจะบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

“แกจะต้องเสียใจ ที่ทำกับฉันแบบนี้”พูดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“ผมเสียใจมาพอแล้ว ทีนี้คุณคงต้องรับไปแทนแล้วล่ะ”ผมบอกกลับเขาเสียงเรียบ ที่เหลือทิ้งอาวุธ ตำรวจเข้ามาจับกุม ทุกอย่างดูจะจบด้วยดี ผมกำลังจะปล่อยท่านรองสู่มือตำรวจ
.
.
.
.
.

“ปล่อยนายกู ถ้าไม่อยากให้มันตาย”


ผมมองไอ้คนที่รัดคอหนู พร้อมปืนจ่อหัว ทั้งที่ตัวมันก็สภาพร่อแร่

“ไอ้อัล”

ผมเรียกมันลอดไรฟัน ในตอนนั้นผมไม่คิดว่ามันจะกลับมาแผงฤทธิ์อีก กระแสไฟที่มันโดนแค่สลบเท่านั้น อุตส่าห์ปล่อยให้เป็นเรื่องของกฎหมายจัดการมัน ไม่อยากมีเวรกรรมต่อกันอีก ผมไม่อยากจะพูดคำว่า ถ้ารู้ คงฆ่ามันซะให้สิ้นซากไปซะ

“ปล่อยนายกู เร็วๆ”มันรัดอีก

“หึหึ ฉันบอกแกแล้ว ว่าจะเสียใจ”หันมาพูดเยาะใส่ผม ตำรวจบางส่วนเอาผู้ต้องหาไปขึ้นรถ

“เอาไงดี ดอกเตอร์”คุณตำรวจกระซิบกับผม

“เดินมาตรงกลาง แลกกัน”ผมพูดกับมัน คุณตำรวจมองหน้า

“ไม่ มึงเดินตามกูมา”มันไม่รอให้ต่อรอง ลากหนูถอยหลังไปอย่างเร็ว ผมตามไปติดๆ พรรคพวกมันมาเสริมอีก มี ฮ. บินอยู่บนท้องฟ้า คงมารับตัวท่านรองกับพวกมันแน่

“ส่งนายกูมา พวกมึงคงไม่อยากเห็นมันตายหรอกนะ ยังไงมึงก็ไม่กล้าฆ่านายกูอยู่แล้ว แต่กูฆ่ามันได้”มันพูดอย่างรู้ทัน

“อ่อก อ่อก ยะ อย่า ปะ ไป ฟังมัน อั่ก”เสียงหนูเหมือนหายไม่ออก แต่ยังฝืนพูดออกมา ก่อนมันจะตบด้วยด้ามปืน ผมปล่อยนายมันเดินไปด้วยรอยยิ้ม

“อย่าเพิ่งทำอะไร ผมขอร้อง”ผมหันไปพูดกับทุกคน แต่ยังเล็งปืนอยู่ จนนายมันก้าวไปถึง ลูกน้องมันที่มาเสริมคุ้มกันเจ้านายมัน ผมหาช่องทางไม่มีเลยที่จะกำจัดไอ้อัล มันเอาตัวหนูเป็นเกราะกำบัง ถ้ายิงพลาดแล้วถูกจุดสำคัญหนูได้ตายแน่ ผมบอกพ่อแล้วว่าจะเอาหนูกลับไปให้ได้ ผมต้องทำให้ได้

“หึ กูจะเอาเมียมึงไปด้วย ไปให้ห่างจากมึง ทีนี้มึงก็จะไม่ได้เห็นว่ามันทรมานแค่ไหน ฮ่าๆๆๆๆๆ”มันหัวเราะอย่างสะใจ ใช่ ถ้ามันเอาหนูไปได้ ผมจะไม่รู้เลยว่าหัวใจของผมจะทรมานแค่ไหน และที่เหลืออยู่มันจะเต้นได้ยังไง ฮ. ค่อยๆลงจอด ผมใช้ความคิดเล็งปืน นายมันขึ้น ฮ. มีลูกน้องประกบอีกสองคน หันมายิ้มเยาะ ไอ้อัลลากหนูที่ดิ้นรนสุดฤทธิ์ แต่ไม่หลุด

“มึงอยากตายตรงนี้ใช่ไหม กูไม่ให้มึงตายหรอก”มันตะคอกใส่หนู พร้อมลาก

“เฮีย ยะ ยิงมันเลย”หนูยังมีแรงตะโกนบอกผม พยักหน้า ปากคลี่ยิ้ม ตาสื่อให้รู้ว่า หนูไม่อยากไป

“เจ็บนิดเดียวนะ”

“หนูของเฮีย”

ปัง
.
.
.
.

ทุกอย่างรอบตัวเงียบไปชั่วครู่ พร้อมกับร่างหนูและไอ้อัลทรุดลงเกือบจะพร้อมกัน ชั่ววินาที ผมยิงซ้ำอีก

ปัง

ปัง

กระสุนเจาะกลางหน้าผากมันสองนัดซ้อน

ปัง

ปัง

และอีกหลายนัดแลกกัน พอกับ ฮ. ที่กำลังจะขึ้น แต่คนขับถูกส่องด้วยปืนคุณตำรวจจนฟุบ ท่านรองหน้าซีด ก่อนจะถูกจับกุมอีกครั้ง  ผมวิ่งเข้าไปหาคนที่ตัดสินใจชั่ววินาทียิงทะลุไปถึงไอ้คนข้างหลัง

“หนู เฮียมาแล้ว ตื่นสิ”ผมเรียกหนูที่เลือดซึมทะลุอกข้างซ้ายออกมา เสียงหวอดังขึ้น เสียงอื้ออึง ผมไม่สนใจอุ้มหนูไปขึ้นรถพยาบาลที่มีหมอพร้อมผู้ช่วยวิ่งมารออยู่แล้ว

“เอาคนเจ็บขึ้น ฮ. ด่วน เขาเสียเลือดมาก”ผมสั่งหมอให้เปลี่ยนเป็น ฮ. ทันที ดีที่มีความเตรียมพร้อมเลยไม่ติดขัดอะไร

“หนูอดทนนะ กลับบ้านแล้ว เฮียพากลับบ้านแล้ว”ผมกอดหนูพร้อมผู้ช่วยเอาเครื่องช่วยหายใจมาใส่ ห้ามเลือดในเบื้องต้น ก่อนจะพา ฮ. ขึ้นสู่ท้องฟ้า ปล่อยให้เจ้าหน้าที่เคลียร์ทุกอย่างที่นี่

“คุณถูกยิงนี่”เสียงหมอพูดกับผม

“ไม่ต้องห่วงผม ดูเมียผมก่อน”ผมบอกหมอ แสดงว่าผมคงเป็นคนดีอยู่บ้าง พระถึงได้คุ้มครองให้รอดจากกระสุนที่ยิงสวนกลับมาแบบฉิวเฉียดแค่ถาก แต่คงต้องใส่กรอบใหม่
.
.
.
.
“ไอ้หนู ไอ้หนู เป็นไงบ้าง”เสียงพ่อมาก่อนตัว วิ่งถลามาหาผมที่นั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน

“หมอกำลังช่วยอยู่ครับ”ผมบอกพ่อ ก่อนจะทรุดตัวลงกราบเท้าพ่อที่กำลัง งง

“ผมขอโทษที่ทำให้หนูบาดเจ็บ พ่อไม่ต้องยกโทษให้ผมหรอกครับ”ผมบอกพ่อที่จับผมลุกขึ้น

“เอ็งจำเป็น ถ้าเอ็งไม่ทำ มันก็ต้องไปไกลไม่รู้จะทรมานก่อนตายยังไง  ถึงเวลานั้นข้าคงขาดใจตายซะก่อน”พ่อพูดเสียงเครือ ผมมองหน้าพ่อ”คุณตำรวจเขาบอกข้าแล้วล่ะ เอ็งทำดีที่สุดแล้ว เอ็งเอามันกลับมาให้ข้าได้ก็พอใจแล้ว มาช่วยกันภาวนาช่วยไอ้หนูกันเถอะ แต่ข้ามั่นใจมันต้องรอด เอ็งรู้ใช่ไหมถึงได้ยิงตรงนั้น”

“ครับ”ผมพยักหน้ากับพ่อ

“หมอดูบอกข้าว่า ไอ้หนูมันจะพ้นเคราะห์เร็วๆนี้ หลวงตาที่วัดก็บอก มันไม่ถึงฆาตหรอก เชื่อข้า”กลายเป็นพ่อที่ปลอบผม ก่อนจะพากันนั่งรอและภาวนาให้หนูเป็นอย่างที่พ่อบอก
.
.
.
ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก พร้อมหมอที่เปิดผ้าปิดปาก พ่อกับผมถลาเข้าไปทันที

“ยินดีด้วยครับ คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว ถ้าเป็นคนปกติทั่วไปถูกยิงทะลุอกซ้ายตัดขั้วหัวใจคงไม่รอดแน่”หมอบอกด้วยรอยยิ้ม ฟังดูเหมือนหนูของเฮียไม่ปกติ

ใช่


หนูของเฮียไม่ปกติ

แต่ไม่มาก


แค่


หัวใจอยู่ข้างขวา


เท่านั้นเอง


‘อะไรที่เกี่ยวกับเมียผม ช่วยใช้จรรยาบรรณของหมอ ว่าจะไม่บอกใคร นอกจากผม’


“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณ”พ่อยกมือไหว้หมอที่รับไหว้แทบไม่ทัน เตียงคนไข้ถูกเข็นออกมา พ่อกับผมตามไปจนถึงห้องพักผู้ป่วย

“ไอ้หนูของพ่อ หมดเคราะห์แล้วนะลูกนะ”พ่อลูบหัวจูบหน้าผากอย่างแผ่วเบา ผมกุมมือข้างที่ไม่ได้เจาะสายน้ำเกลือ ยกขึ้นจูบด้วยความรัก หนูของเฮีย ไม่มีอะไรแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ เสียงประตูเปิดเข้ามา ผมหันไปมองอย่างไม่ตกใจอะไร



“ผมขอจับกุม ดอกเตอร์ กรกฎ อาชวกรกุล ผู้ต้องหาคดีร่วมกันกับพวกแหกคุก”



หมดเวลาของผมแล้ว



“เฮียไปก่อนนะ เฮียรักหนู”ผมก้มกระซิบ ก่อนจะจูบหน้าผากซ้ำรอยพ่อตาที่คราวนี้ไม่ปริปากอะไร ได้แต่ยืนมองเงียบ ผมยกยิ้มไหว้พ่ออีกครั้ง ที่พยักหน้า ก่อนจะถูกใส่กุญแจมือและพาไปจากห้องนั้น ผมหันไปมองจนประตูถูกปิดลง แค่หนูของเฮียปลอดภัยก็ไม่ขออะไรแล้ว เฮียรักหนู รักหนู

**************************************************************************************************************************

ปล. ไม่ค้างแล้วนะ ต่ะเองงงงงง เคลียร์ให้แล้วนะตอนนี้  ไม่มีติดค้างเน๊าะ ถ้ามีก็ ตอนหน้าไง ฮ่าๆๆๆๆๆ อีกสองสามตอนก็จบแล้วค่ะ อะไรนะ ฉันได้ยินแกเกริ่นมาตั้งนานแล้ว ไม่จบสักที อิอิ แหมก็อยากยื้อบ้างไรบ้างแบบละครหลังข่าวไง อย่าเพิ่งรีบเบื่อเลยนะ ทนอีกนิดเถอะ หุหุ ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นส์นะคะ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยค่ะ มีอะไรติติงทักท้วงได้นะคะ ไปเคลียร์งานตัวเองต่อดีก่า อีกนิด มีแต่คนคิดว่าชิบอยู่ในกะปู๋เฮีย จะซ้ำเติมเฮียไปไหนคะ แปลกใจมาไว เพราะอาทิตย์หน้าจะไม่มา กลับ ตจว.จ้า

[fc_fic]

 

 

[patee]

เฮียนายแน่มาก

[Poseidon]

จ้้มไว้ก่อน

[ชะรอยน้อย]

เฮียเป็นดร.เอิ้วว หนูฟื้นไวๆนะ จะได้มารอเฉ่งเฮีย

[Poes]

เฮียกลับไปต่อสู้คดี ให้ชนะแล้วจะได้กลับมาอยู่กับหนูอย่างสบายใจ 

[wi_OoO_wi]

SEE YOU NEXT WEEK

กรี๊ดดดดดดด  หัวใจอยู่ข้างขวา แนวอ้ะ 

[maemix]

บู๊กันมันส์เชียว ดีใจที่หนูปลอดภัย แต่เฮียโดนจับ
รอให้หนูฟื้นก่อนก็ไม่ได้

แล้วชิบมันฝังไว้ไหนฟ่ะ

[hongyia]

ทำไม๊ ทำไม ทำกันแบบนี้ เฮียต้องไม่เป็นไรนะ เฮียของหนูต้องปลอดภัย

[Palmpalm]

ทำเราน้ำตาไหลได้ลงคอ ซึ้งอ่ะ
รอเฮียกะหนูตอนต่อไปนะค่ะ

[เหนือฟ้ายังมีจักรวาล]

ม่ายยย นึกว่าจะได้อยู่ด้วยกันแล้วซะอีก อย่าเอาเฮียของหนูไป......

[Infinity 888]

สนุกมากกก ลุ้นๆตลอดเลย

เฮียกับหนูใจเด็ดมากเลย ตัดสินใจได้เยี่ยมที่สุด

สงสารเฮียอ่ะ ไม่อยากให้เฮียกลับไปติดคุกอีกเลย