หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[harumi]

ในที่สุดก็มา

[goonglovenut]

ผมกลิ้งหลบตรงโต๊ะ มันออกมายิงสวนอีก แต่กะจะให้โดนจุดไม่สำคัญ เพราะมันจะจับเป็น จนกระสุนมันหมดแม็ก มันเตรียมชิ่งเข้าที่หลบ ผมได้ยินเสียงฝีเท้าตามมาอีก ผมเตะเก้าอี้ไปสกัดจนมันล้ม ตามเข้าไปมันกลิ้งตัวหลบลุกขึ้นเตะสวนแต่ไม่โดน ตัวมันใหญ่พอสมควร มันล็อกคอผมกระทืบตีนพร้อมหมัดซัดที่กกหู จนมันคลายแขน ผมหลุดออกมา เตะซ้ำตรงกล่องดวงใจมันอย่างแรง พร้อมบี้ซ้ำด้วยรองเท้าหนัง แต่หัวมันเป็นเหล็ก มันหน้าเขียว

“อุ๊บบบบบ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย”มันสบถด่ายาว ก่อนจะโดนเสยด้วยตีนที่ปลายคางจนฟันกระทบกันดังกึก หลุดออกมาพร้อมเลือด

“กูแถมถอนฟันให้”ผมบอกมันก่อนจะหน้าฟุบลงกับพื้น ผมวิ่งกลับไปทางเดิมไปหยิบกระเป๋าเตรียมจะออกด้านหลัง พวกมันยังเหลืออีกสามคนรวมลูกพี่มันที่พูดขู่ผมอยู่

“อย่าให้หนีไปได้ ปิดทุกทาง”เสียงคำสั่งพร้อมเสียง

พรึ่บ

พรึ่บ

เปลวไฟสีแดงลุกท่วมรถที่ผมกำลังจะใช้หนีฝ่าออกไป ถ้าเข้าไปได้และใช้ความเร็วมันจะฝ่าออกไปได้แน่นอน แต่ไม่ทันมันตัดตอนซะก่อน ใจผมเต้นแทบจะทะลุออกมาด้วยความเป็นห่วงหนูกับพ่อที่อยู่ทางโน้นไม่รู้ว่าพวกมันไปกันกี่คน เคนกับพวกจะรับมือไหวไหม ถ้าผมรู้ล่วงหน้าได้คงพาหนูกับพ่อหนีไปก่อนแล้ว แต่ถึงเป็นอย่างนั้นมันก็รู้อยู่ดีเพราะชิพในตัวผม ผมคลำหัวไม่มีรอยแผลแสดงว่าต้องอยู่ตามตัว ผมสูดลมหายเข้าลึก ตั้งสติ มีอีกทางตรงฝ่าออกไปข้างนอกและหนีเข้าป่าละเมาะที่ไปโผล่ถนนใหญ่ได้ แต่จะฝ่าวงล้อมไปได้ยังไง

“คุณไม่มีทางหนีแล้ว ดอกเตอร์ ออกมาซะดีๆ มาดูหน้าเมียตัวเองหน่อย ฮึฮึ”คนพูดเสียงร่าเริงที่ผมเห็นหน้าแล้ว

“หนู”ผมพูดออกมา แต่รู้แล้วว่าไม่ใช่แน่นอน คงเป็นคนก่อนที่ปลอมมาเป็นหนู ถ้าไม่รู้มาก่อนคงตกหลุมพรางอีกแน่

“ตอนนี้ไม่อยากรู้เหรอว่า เมียตัวจริงเป็นยังไงบ้าง หืม”น้ำเสียงยั่วเย้าที่ขัดกับหน้าหนูมาก ถ้าเป็นหนูจะไม่มีทางทำเสียงแบบนี้แน่ หรือถ้าทำผมคงตบะแตกไปแล้ว

“ออกมาดีกว่า ดอกเตอร์ กร”พูดช้าๆเน้นๆ ผมมองให้แน่ใจอีกครั้งว่า พวกมันอยู่ตรงไหนกันบ้าง ไอ้คนหน้าเหมือนหนูอยู่ตรงต้นไม้หน้าบ้าน อีกสองคนย่างเข้ามาพร้อมปืนไรเฟิลที่มีแสงสีแดงแสดงจุด

“เจอแล้ว ออกมาดีกว่า”ลูกน้องมันเอ่ยออกมาเมื่อจ่อไรเฟิลตรงอกผมพอดี ผมก้าวเดินออกไปช้าๆ กระเป๋าวางซ่อนหลังพุ่มไม้ ยกมือเดินออกไป พอมันเข้ามาใกล้ ผมเตะก้อนกรวดบริเวณนั้นใส่

“เฮ้ยย แม่ง”มันสบถพร้อมเอามือจับตา มือถือปืนตกข้างตัว ผมกระโดดเตะใส่กลางตัว มันหงายหลัง ผมดึงมือข้างที่ถือปืนหักลง เพื่อนมันเข้ามาช่วย โดยไม่ได้ดูเลยว่าเสียเปรียบอยู่

ปัง

ปัง

มันทรุดลงเมื่อปืนเจาะกลางหน้าผากสองนัดซ้อน ก่อนผมจะเสียหลักเมื่อพลิกมือกลับมารัดคอ ผมกระทุ้งศอกใส่ ดันตัวเองถอยเร็วๆจนมันกระแทกต้นไม้

“อุ๊คค”เสียงร้องอย่างจุก ผมโขกหัวซ้ำมันอีกทีจนปล่อย มันควักปืนสำรอง

ปัง

ปัง

“มึง”มันพูดได้แค่นั้นก่อนจะทรุดลง เอามือกุมคอที่มีเลือดไหลทะลักออกมา

“คราวหน้าก็ใส่ชุดเกราะเลย จะได้ไม่พลาด”ผมบอกมัน ก่อนมันจะหลับตาลงหน้าคว่ำ

แปะ

แปะ

“เก่งจังเลย ประทับใจ”เสียงปรบมืออย่างเสแสร้ง ท่าทางตุ้งติ้ง เห็นแล้วอยากถีบจริงๆ ทำหนูเฮียเสียภาพพจน์หมด .

“ส่งของมา ถ้าไม่อยากให้เมียแกถูกทำอย่างวันนั้น ฉันไม่ได้พูดเล่น”ลอยหน้าพูดใส่

“มีอะไรมายืนยัน ว่าพูดจริง”ผมถามจับตาดูท่าที เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่เรื่องกุขึ้น

“ไม่เชื่อเหรอ ว่า อัลกำลังเดินทางไปที่นั่นอยู่”ยกยิ้มก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก รอสักพัก

“มีอะไร แอนดี้ เสร็จงานหรือยัง”เสียงไอ้อัลพูดออกมา

“งานเสร็จ แต่คนไม่เสร็จ ดอกเตอร์เขาไม่ยอมให้ของฉัน”พูดกลับยั่วยวนทั้งหน้าและเสียง เสียเมียเฮียจริงๆ

“ฮึ บอกมันไปสิ ตอนนี้ฉันเดินทางไปที่ xxxx บ้านพักไอ้ตำรวจอยู่ อีกครึ่งชั่วโมงจะถึงแล้ว ถ้ามันอยากช่วยเมียมันให้ตามมาและเอาของมาด้วย ถ้าไม่ก็ให้เตรียมรอรับคลิปได้เลย เหมือนวันนั้นแต่ต่างกันแค่ นี่ ตัวจริง ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้อัลตอบกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะสะใจ ผมนิ่งอย่างใช้ความคิดพยายามไม่ตกใจ มันพูดถูกทุกอย่าง ผมต้องไปแน่นอน

“ได้ยินชัดแล้วใช่ไหม”อีกฝ่ายเลิกคิ้วใส่ ก่อนจะยกยิ้มพูดต่อ “ที่จริงตอนแรกว่าจะเข้ามาคุยดีๆ แต่ไอ้ลูกน้องสารเลวมันใจร้อนไปหน่อย สมแล้วที่ตายไปหมด ขอบใจนะที่สั่งสอนให้ แล้วคุณจะเอายังไง หืม ดอกเตอร์”

“ชัด แต่ช่วยถอดหน้าเมียฉันออกได้ไหม เห็นอยู่บนหน้าคนอื่น แล้ว”ผมตอบพร้อมบอกอีกฝ่าย

“อยากทำอย่างว่าเหรอ มันยังใช้ได้อีกเหรอ คิกคิก”พูดเสียงกลั้วหัวเราะ

“เปล่า แต่อยาก”ผมพูดแค่นั้น ก่อนจะอาศัยความเร็วถึงตัวอีกฝ่าย จับมือบิดไพล่หลัง

“โอ้ยยย เบาหน่อยสิ”ร้องเจ็บจริงแต่ยังยียวนอยู่ ผมบิดอีก ทีนี้นิ่วหน้า

“จะถอดเองหรือให้ฉันถอด”ผมถามอีกฝ่ายที่ยังไม่พูด เชิดหน้าใส่อย่างถือดี

“อ๊ะ ไอ้บ้าเจ็บนะโว้ย โอ้ยย อ๊ะ อื้มมมม”ร้องเมื่อโดนเตะขาพับจนทรุดลง ผมดึงปนถลกหนังหน้าปลอมอย่างไม่ปราณี จนเห็นหน้าจริงที่ดูดีไม่น้อย แต่ด้อยกว่าหนูของเฮีย มัวแต่คิดถึงหนูอีกฝ่ายศอกกระทุ้งเกือบซ้ำน้องชายดีกว่าหลบทัน ตวัดขาถีบจนผมเซ จากนั้นเข้ามาซัดหมัดเข้าลำตัวและเตะ ไม่ให้ตั้งตัว หนักไม่เบา ผมตั้งตัวได้โต้กลับ จะถีบก็นึกว่าผู้หญิงทุกที หน้าเหมือน เลยลืมหูลืมตาซัดกลับซะ จนเจ้าตัวจุกไม่น้อย ก่อนจะหน้าคว่ำอย่างแรงเมื่อเจอเตะเข้าท้องน้อยจนตัวงอหน้าทิ่มพื้น

“ฮึ่ม ไอ้ ถ้าแกยังไม่หยุดทำร้ายฉัน เมียแกเจอข่มขืนแน่”หันมาชี้หน้าพูดขู่ หน้ามีรอยช้ำ ผมเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะดึงขึ้นมาเหวี่ยงไปกระแทกต้นไม้

“อั่กกก ไอ้เลว”ด่าก่อนจะเงียบเสียงเมื่อเจอซัดตรงกกคอ สลบไป ผมลากไปที่รถพวกมัน กุญแจคาอยู่ที่รถพอดีไม่ต้องหา จัดการ มัดมือมัดเท้าปิดปากเหวี่ยงใส่ท้ายรถ เดินไปหยิบกระเป๋ามาใส่รถ เดินเข้าไปในบ้านอีกครั้งเอาถังดับเพลิงฉีดรถที่ไฟลุกโชนเพื่อไม่ให้ลามไปที่อื่น เรียบร้อยก็จัดการปิดเซฟเฮ้าส์ตามเดิม ขับรถออกจากที่นั่น จนเข้าเขตชุมชนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออกทันทีที่มีสัญญาณ

“ติดสิ ติด”ผมใจร้อนเมื่อกระหน่ำโทรเบอร์เคน แต่ไม่รับสาย ใจสั่นไปตลอดทาง หนูอย่าเป็นอะไรเลย เฮียกำลังจะไปแล้ว มือกดหาตัวช่วยอีกคนเมื่อติดต่อเคนไม่ได้ จะไลน์ก็ไม่สะดวก

“นี่เมื่อไหร่จะ มะ”เสียงโวยมาก่อนเลยอย่างหัวเสียที่ผมไม่ติดต่อไป

“ไม่มีเวลาแล้ว คุณพาตำรวจสักสี่ห้านายไปเรือนหอตัวเองก่อน ลูกน้องไอ้ท่านรองบุกไปจับหนูที่นั่น ผมติดต่อคนของผมไม่ได้ ไปตอนนี้ ด่วน”ผมชิงพูดดักคอเขาก่อน

“เฮ้ย เป็นไปได้ไง”อีกฝ่ายร้องเสียงหลงอย่างไม่เชื่อ

“ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว ทำตามที่ผมบอก”ผมพูดและกดวางทันที อย่างน้อยเขาอยู่ใกล้กว่าผม ถ้าไปถึงก่อนอาจจะช่วยหนูได้ทันเวลา หนูของเฮียอย่าเป็นอะไรนะ ผมภาวนามือกดติดต่อนายไปด้วย

“นาย ผมคงกลับไปที่โน่นไม่ได้แล้ว ตอนนี้ มีเรื่องด่วน”ผมโทรหานายเพื่อแจ้งให้ทราบ

“มีอะไร เฮีย”นายถามกลับเสียงเรียบตามนิสัย

“พวกมันเอาหนูมาต่อรอง ผมคงต้องไปช่วยหนูก่อน ยังไงจะพยายามให้งานเสียน้อยที่สุด ถ้าเลี่ยงไม่ได้”ผมบอกนายตามจริง ไม่คิดจะปิด

“มันรู้ได้ยังไง”นายถามเหมือนที่ผมสงสัยในตอนแรก

“มันฝังชิพติดตามในตัวผม ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าฝังตรงไหน ผมขอจัดการเรื่องนี้ก่อน”ผมบอกนาย ตาก็มองถนนไปด้วย กลัวจะเป็นอะไรก่อนไปช่วยหนู

“ได้ เมื่อกี้มันก็ติดต่อฉัน แต่ไม่ได้พูดเรื่องนี้ มันพูดแค่ว่าถ้าไม่ส่งข้อมูลคืนมัน จะออกคำสั่งจับตายพวกเรา ฮึ”นายอนุญาตพร้อมบอกเรื่องนายใหญ่พวกมันติดต่อไปหา ใช้วิธีบีบทั้งสองทาง

“มันไม่ทำอย่างนั้นหรอกนาย มันต้องรอให้ได้ข้อมูลก่อน ตอนนี้ไม่มีใครแกะรหัสได้นอกจากนาย ถ้ามันยังอยากได้มันต้องจับเป็น ยังไงตอนนี้ขอให้นายหาที่ใหม่อยู่ก่อน เซฟเฮ้าส์ตอนนี้อยู่ไม่ได้”ผมบอกนายถึงความน่าจะเป็น มันแค่ขู่ไม่กล้าจับตายแน่นอน ถ้ายังอยากได้ของเพียงแต่ล่อให้พวกเราเปิดฉากก่อน

“ฉันกำลังคิดว่าจะไปเผชิญหน้าพวกมันอยู่เหมือนกัน มาถึงขนาดนี้แล้ว แต่ต้องวางแผนซ้อนมันให้ดี เอาล่ะไปจัดการเรื่องเฮียก่อน ถ้ามันจะเอาเฮียรู้ใช่ไหมต้องทำยังไง”นายพูดสรุปรวบรัดให้

“ครับ”ผมรับคำนายก่อนจะวางสายและเหยียบเต็มที่ มันไม่ทำอะไรหนูตอนนี้แน่ เพื่อจะใช้ต่อรอง แต่ผมก็ไม่อยากให้มันได้ตัวหนูไป ผมไม่อยากให้หนูกับพ่อเป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว เฮียกำลังไปแล้ว หนูของเฮีย ผมเหยียบแทบจะทะลุไมล์ เพื่อไปถึงที่โน่นให้เร็วที่สุด
.
.
.
.

อีกฟากของบ้านสวน

“เสียงรถใครมาจอดวะ”พ่อพูดพึมพำ มือแหวกผ้าม่าน ผมลุกไปดูบ้าง เสียงไอ้ตะบันเห่า แสดงว่าเป็นคนไม่รู้คุ้นเคย ผมกดโทรหาเคนทันที

“ไอ้เคน มึงทำอะไรวะ ขี้อยู่หรือไง”ผมบ่นเมื่อไอ้เคนไม่รับสายสักที

“โอ้ย รับแล้วครับ โทษทีคุณหนูผมท้องเสีย เมื่อกี้ ดอกเตอร์โทรมาเหมือนกัน แต่ไม่ได้รับ”เสียงเคนโอดครวญมาตามสายอย่างร้อนรน

“หุบปากอุดตูดไว้ก่อน มีรถใครมาจอดหน้าบ้านไม่รู้ ไอ้ตะบันเห่าใหญ่เลย”ผมรีบพูดกับเคน ตาก็มองข้างนอกที่ยังไม่มีคนลงมา พ่อไปหยิบปืนมาส่งให้ผมและตัวเอง

“เดี๋ยวนะ”เคนพูดก่อนจะเงียบไปพัก ไม่ถึงอึดใจ”คุณหนู หาที่หลบก่อน ผมสงสัยว่าจะเป็นคนร้าย พวกมันแต่งตัวเหมือนหน่วยคอมมานโด แต่ไม่มีสัญลักษณ์จากหน่วยไหน ผมจะรีบเข้าไป”เคนพูดก่อนจะกดวางสาย

“พ่อ เคนบอกว่าน่าจะเป็นคนร้าย”ผมบอกพ่อ ก่อนจะปิดหน้าต่าง และดูประตูอีกทีว่ากดล็อคดีหรือยัง แต่ถ้าพวกมันมีปืนก็คงต้านไม่อยู่

“ไหนเอ็งบอกไม่มีใครรู้ไงว่าเราอยู่ที่นี่ ยังไงกันวะ”พ่อถามหน้าตาตื่น

“ไม่รู้สิพ่อ อย่าเพิ่งถามเลยหาที่หลบก่อน”ผมบอกพ่อ มองหน้าต่างอีกครั้งพวกมันยังไม่เข้ามา

ก๊อก

ก๊อก

เสียงประตูดัง ผมกับพ่อจ่อปืนทันที ถ้าเข้ามาไม่บอกว่าใคร กูยิงแน่ เฮียบอกไว้ ตอนนี้ผมนึกถึงเฮีย ถ้าเฮียอยู่ด้วยคงไม่กลังขนาดนี้ ทำไมผมไม่โทรหาเฮียนะ มันฉุกเฉินนี่หว่า เฮ้ย หรือเผื่อไม่ใช่จะทำให้เฮียยุ่งยากเปล่า

“คุณหนู ผมเอง เคน”เสียงพูดเข้ามา

“บอกรหัสมา”ผมไม่มั่นใจว่าใช่มันไหม

“ไอ้ตะบัน ตะบี้ ตะบี้ หน้าตาดีเหมือนเจ้าของ”เคนส่งรหัสที่ตั้งไว้ใช้กัน ผมเดินไปเปิดประตู ก็พบเคนและการ์ดที่เป็นฝรั่งอีกสองคน ตอนแรกนึกว่าพูดไทยไม่ได้ เลยไม่คุยกับมัน ที่ไหนได้ ปร๋ออออ

“เข้ามาทางข้างหลังเหรอ”ผมถามเคนที่พยักหน้า

“ครับ ตอนนี้เราออกจากบ้านก่อนดีกว่า ไปทางหลังบ้าน ซ่อนตัวในสวนก่อน”เคนบอกก่อนจะ พาพวกเราไปทางหลังบ้าน เสียงประตูหน้าบ้านถูกเปิดออก ไอ้ตะบันเงียบไปแล้ว

“ไอ้ตะบันล่ะ ไปรับไอ้ตะบันก่อน”ผมห่วงไอ้ตะบัน

“มันคงไม่เป็นอะไรหรอก หลบก่อนเถอะ เดี๋ยวไม่ทันการ”เคนบอกผมก่อนจะฉุดมือให้ตาม พ่อยืนรอด้วยสีหน้าห่วงไม่แพ้กัน การ์ดอีกสองคนระวังหลัง ระวังหน้า

“มาแล้ว ไอ้ตะบันตะบี้มาแล้ว”ไอ้ฝรั่งบอกเมื่อเห็นหมาตัวโตวิ่งมา ผมลูบหัวมันทันที

“ไอ้ตะบัน รู้เหมือนกันนะมึง ไป ไป หนีก่อน”ผมชมมันที่กระดิกหางก่อนจะพากันไปหลังบ้าน ในบ้านเราเปิดไฟไว้อย่างนั้น ถ้าปิดพวกมันจะคิดว่ารู้ตัวและระวังมากกว่าเดิม ทำให้เสียเวลาในการหลบ พวกเราเดินเร็วแต่พยายามเก็บเสียง

“ไปที่ท่าน้ำครับ มีสปีทโบ๊ท เตรียมไว้อยู่ เดี๋ยวผมโทรบอกดอกเตอร์ก่อนดีกว่า”เคนพูดเตรียมจะกดโทรออก แต่ยังไม่ทันกด

ปัง

ปัง

กระสุนถูกยิงออกมาเฉียดต้นไม้ พวกเราก้มหัวหลบ แม้แต่ไอ้ตะบันมันยังหลบ ไม่ส่งเสียงเห่า  ดีที่มันไม่ถึงขั้นยิงปืนได้ ไม่งั้นจะให้ปืนมันสักกระบอกไว้ป้องกันตัว

“อย่าเพิ่งยิงสวน พวกมันจะรู้ว่าเราอยู่ทิศไหน มันยิงล่อเรา”เคนพูดไม่ให้สวนกลับไป พวกเราลดปืนลง เคนส่งสัญญาณให้คลานไปตามท้องร่อง พวกเราก็ทำตาม ไอ้ตะบันก็ทำมั่ง ช่างเป็นหมาหัวไวพอกับเอวมึงเลย เสียงปืนเงียบลง เคนกดโทรศัพท์ ก่อนจะสบถ

“เหี้ยเอ้ย พวกแม่งตัดสัญญาณ”อ้าว แล้วเฮียจะมาช่วยกูได้ยังไงล่ะทีนี้ จะเข้าฝันไปบอกก็ไม่ทันแล้ว เฮียช่วยหนูกับพ่อด้วย ผมภาวนาในใจ พูดซ้ำไปซ้ำมา

“ออกมาดีกว่า เราล้อมไว้หมดแล้ว หนีไม่ได้หรอก ฮึฮึ”เสียงพูดดังขึ้น แต่พวกเราไม่เห็นตัว

“ใครที่รู้ตัวว่าชื่อ หนู ออกมาซะ แล้วเราจะไม่ยุ่งกับคนอื่นๆ แม้แต่หมาด้วย”มันพูดขึ้นอีก เอ่ยชื่อเล่นผม

“อย่าไปฟังมันครับ”เคนบอก ก่อนจะพยักหน้าให้คลานต่อไป คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง ทำให้เห็นได้มาก พวกเราพยายามหลบตรงที่มืด ในตอนนี้ไม่นึกถึงสัตว์มีพิษอะไรเลย นึกถึงแต่ชีวิตของทุกคนรวมหนึ่งตัว ให้รอดจากที่นี่ก่อน

“ฮึฮึ คิดว่าจะหลบได้นานเหรอ คิดจะหนีทางท่าน้ำที่ตอนนี้เรือพังไปแล้วหรือไง”มันหัวเราะและพูดอย่างรู้ทันว่าเราจะหนีทางไหน มองหน้ากันอย่างเอายังไงดี

“อ้อ จะรอไอ้ดอกเตอร์มาช่วย คงไม่ทันมั้ง เอาเป็นว่าถ้าออกมาจะพาไปหาให้เร็วยิ่งขึ้น ว่าไง”มันพูดถึงเฮีย

“เฮีย พวกมันทำอะไรเฮีย”ผมพูดขึ้นมาอย่างร้อนรน

“ใจเย็นครับ ไม่น่าใช่ เพราะคุณกรโทรมาก่อนหน้าพวกนี้ไม่นาน ไม่น่าจะถูกจับไปแล้ว ผมคิดว่าพวกมันจะเอาคุณหนูไปต่อรองดอกเตอร์มากกว่า ยังไงอย่าเพิ่งร้อนตัวไปครับ”เคนพูดให้ผมตั้งสติ ผมก็เชื่อว่าเฮียไม่ถูกจับหรอก ผมไม่อยากให้เฮียทรมานอีก

“นั่นสิ ไอ้หนู ข้าว่ามันหลอกมากกว่า ไอ้เฮียมันต้องรู้แล้วถึงได้โทรหาไอ้เคน แต่เสือกขี้แตกเลยไม่ได้รับ ข้าว่ามันต้องมานี่แน่”พ่อยืนยันอีกเสียง ผมพยักหน้าเริ่มมีสติมากขึ้น

“ว่าไง จะออกมาดีๆ หรือจะให้จุดไฟเผาบ้านคุณตำรวจ จุ๊จุ๊ ไม่ไหว มาอยู่บ้านเขา ทำความเดือดร้อนให้เขาอีก”มันพูดขู่พร้อมด่าล่วงหน้าไปด้วย

“เอาไงดีล่ะพ่อ เรือนหอพี่สิบเชียวนะ”ผมหันไปหาพ่ออย่างขอคำปรึกษา

“ให้มันเผาไป เดี๋ยวข้าออกเงินสร้างให้มันใหม่”พ่อพูดอย่างใจปล้ำ

“เราถ่วงเวลารอดอกเตอร์ดีกว่าครับ ถ้ามันจับคุณหนูไปได้ พวกมันต้องพาไปที่พวกมันแน่นอน ทีนี้ ดอกเตอร์ก็จะเข้าไปติดกับที่พวกมันวางไว้ ผมว่านะ”เคนพูดอย่างคาดเดาแต่น่าจะเป็นไปได้ ก่อนจะพยักหน้าให้ไปอีกทาง

“เดี๋ยวฉันไปอีกทางแล้วกัน เคน ดูลาดเลาและค่อยๆเก็บสมุนมัน”คนนี้ไม่ค่อยพูด ชื่อ แจ็ค เอ่ยขึ้นมา เคนพยักหน้า ก่อนจะแยกกันไป มีเสียงเดินมาใกล้ ทำให้พวกเราหยุดการเคลื่อนไหว แม่จ๋า เฮียจ๋า ช่วยพวกเราด้วย ไอ้ตะบันมองตาปริบเอาหน้ามาเกยมือผมเหมือนให้กำลังใจ ผมสงสารพ่อจังที่ต้องมาตกอยู่ในอันตรายไปด้วย ผมไม่โทษเฮียหรอก

“นี่พูดไม่เชื่อใช่ไหม ได้ พวกมึงไปจุดไฟเผาบ้านซะ และก็รอบๆสวนด้วย ดูสิ หนู จะหนีออกทางไหน ฮ่าๆๆๆๆ”มันพูดพร้อมออกคำสั่งด้วยเสียงหัวเราะกังวานไปทั่วความเงียบและความมืด ผมว่ามันไม่ขู่แน่ พูดไม่ทันขาดคำ มีแสงสว่างมากกว่าเดิม มันทำจริง ก่อนจะเริ่มมีกลิ่นไหม้และควันไฟลอยขึ้นมา

“อุดจมูกไว้ และ ก้มต่ำให้มากที่สุดครับ คลานไปเรื่อยๆ ถ้าถึงท่าน้ำโดดเลยครับ ว่ายน้ำเป็นไหม”เคนบอกผมกับพ่อทำตามทันที แล้วไอ้ตะบันล่ะ ตายห่า มันอุดจมูกไม่เป็น แต่มันพยายามเอาหน้าซุกพื้นและคลานตาม

“เป็น แค่ก แค่ก”ผมตอบพร้อมไอ พ่อพยักหน้า ไอ้ตะบันไม่ต้องถาม พวกเราคลาน ก่อนมีเสียงปืนตามมาติดๆ

ปัง

ปัง

“เคน เคน ขึ้นมาเร็ว”เสียงเฮนรี่เรียกพวกผมขึ้นจากท้องร่อง ผมขึ้นไปก่อนดึงพ่อขึ้นตาม ไอ้ตะบัน และ เคน ไฟเริ่มลามเข้ามาเรื่อยๆ แล้ววัสดุส่วนใหญ่ติดไฟง่ายด้วย ถ้าเกิดมันลามไปไหม้บ้านคนอื่นล่ะ ถึงจะดีที่มีคนแจ้งดับเพลิง แต่มันเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวเกินไป จะมีวิธีไหนไหมหนอที่จะช่วยเราได้ เฮีย มาเร็วๆสิ

“พวกมันมาเกือบสิบคน เราไม่มีโอกาสสู้เลย ตอนนี้มันล้อมทุกจุด เรือก็ถูกทำลายแล้วด้วย ติดต่อใครไม่ได้เลย ผมมองหน้าทุกคนอย่างเอาไงดี

“เอางี้ไหม ผมจะไปหาพวกมันเอง พวกคุณก็พาพ่อกับไอ้ตะบันหนีไปให้ได้ ผมจะถ่วงมันไว้ มันคงไม่ทำอะไรผมหรอก ไม่งั้นเราจะไม่รอดทั้งหมด”ผมออกความเห็นเพราะตอนนี้มองไม่เห็นทางออกเลย ไม่ใช่ควันกลบ แต่พวกมันล้อมไว้หมดแล้ว

“ไม่ได้ พ่อไม่ทิ้งเอ็ง อยู่ก็ต้องอยู่ด้วยกัน ไอ้หนู”พ่อจับแขนผมพูดเสียงเกือบดัง ไอ้ตะบันเห่าเบาๆเป็นการบอกว่า เห็นด้วย

“ผมไม่เห็นด้วย เราถ่วงเวลารอคุณกร มาดีกว่า เขาต้องมาแน่นอน เพราะเขาเตือนผมแล้ว แต่ผมผิดเอง”เคนคิดเหมือนพ่อพลางโทษตัวเอง

“จะบ้าเหรอ ฝนตก คนจะคลอด ขี้จะแตก ใครห้ามได้ มึงทำดีที่สุดแล้ว คุณเคน”ผมปลอบใจไอ้เคนที่มันโทษตัวเอง

ปัง

ปัง

พวกเราหลบกระสุนที่ยิงเฉียดไปนิด มันจงใจให้ไม่โดนแน่ มันรู้ว่าพวกเราหลบอยู่ในนี้  ผมอยู่หน้าพ่อ ถ้าจะถูกก็ให้ถูกผมก่อน ผมไม่มีวันให้พ่อเป็นอะไรแน่

“เอาอย่างนี้พวกเรา แยกกัน ผมจะล่อพวกมันไปอีกทาง พวกคุณก็พยายามหนีไปลงน้ำให้ได้ ตามนี้”แจ็คเสนอความเห็น พยักหน้ากับเฮนรี่ ก่อนจะวิ่งไปอีกทางและยิงสวน

ปัง

ปัง

“เฮ้ย เสียงปืน พวกมันอยู่ทางนั้น”ไม่ใช่เสียงไอ้คนเดิม พวกเราพยักหน้าก่อนจะวิ่งไปอีกทาง เพื่อไปท่าน้ำ ท่ามกลางเสียงปืน ผมคิดอยากให้ใครสักคนได้ยิน แต่ถ้าได้ยินเขาคงไม่กล้ามาแน่ ที่นี่บ้านคนค่อนข้างห่างกัน พวกเราวิ่งไปถึงท่าน้ำ

“คุณหนูพาพ่อว่ายไปอีกฝั่งก่อนนะครับ ผมจะไปช่วยสองคนนั่นก่อน”เคนพูดมาถึงท่าน้ำที่เงียบกริบ อีกด้านกับที่จอดเรือ

“เฮ้ย ไม่ไปด้วยกันล่ะ”ผมบอกเคน รู้สึกห่วงรวมสองคนนั้นด้วย

“ไม่ได้ พวกคุณต้องไป ผมมีหน้าที่ปกป้อง ผมรับงานแล้วต้องทำถึงที่สุด ไป เร็ว”เคนเร่งพวกผม

“พวกนายต้องกลับมานะ ฉันจะไปตามคนมาช่วยให้ได้”ผมบอกเคน เมื่อคิดว่า ไม่ควรอยู่เป็นตัวถ่วง ผมต้องพาพ่อไปให้ได้ก่อน อย่างน้อยพ่อต้องปลอดภัย ถ้าติดต่อเฮียและหาคนมาช่วย อาจจะทัน ไฟที่ไหมบ้านถูกดับแล้ว พวกมันคงกลัวไฟจะลุกโชน ทำให้มีคนเห็น เคนพยักหน้ากำลังจะหันกลับไป

ปัง

“อุ๊บ”

“เคนนนนนนนนนนนนนน” ผมเรียกเสียงดังเมื่อเคนทรุดลง

“ไป โดดสิ”เคนยังบอก ผมทำอะไรไม่ถูก ตัดสินใจจะพาพ่อโดด 

“หยุด ไม่งั้นเป่าหัวไอ้นี่แน่”เสียงพูดดังขึ้น ผมหันกลับมาพวกมันเอาปืนจ่อหัวเคน ที่พยักหน้าให้ผมโดด แต่ แต่ ผมทำไม่ได้ มันเดินเข้ามาใกล้ เอาปืนจ่อ พ่อเตรียมจะชักปืนแต่มันรู้ทัน จ่อปืนขึ้น ผมขวางทันที

“อย่าทำพ่อกู กูยอมแล้ว ปล่อยพ่อกูไป”ผมพูดกับพวกมัน

“ชื่ออะไร”มันถามหรี่ตาใส่

“หนู กูชื่อ หนู”ผมบอกมันเสียงแข็ง พร้อมเสียงคำรามที่ไม่ใช่ผม
 
แฮ่

แฮ่

ไอ้ตะบันกระโจนเข้าใส่มัน พร้อมกัดข้อมือ ทำให้ปืนถูกยิงขึ้นฟ้า ผมบอกให้พ่อรีบหนีลงน้ำ แต่ยังไม่ทันโดด

ปัง

เอ๋งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

“ไอ้ตะบันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”ผมส่งร้องสุดเสียงพร้อมเสียงพ่อ เมื่อร่างมันล้มลงกับพื้น มันจะยิงซ้ำ

“อย่า อย่า ฆ่ามัน “ผมถลาเข้าไปจับมือมันไว้ไม่ให้ยิงไอ้ตะบัน พ่อเข้าไปดูไอ้ตะบันทันที มันส่งเสียง หงิง หงิง ก่อนจะเงียบเสียง น้ำตาผมไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ มันช่วยผมกับพ่อ

“เอาตัวพวกมันไป”มันสั่งลูกน้อง ก่อนจะเข้ามาจับผมกับพ่อ ไอ้ตะบัน กูขอโทษที่พามึงมาตาย กูจะแก้แค้นให้มึงนะ ไอ้ตะบัน คุ้มครองกูกับพ่อด้วย มึงไปบอกเฮียด้วยนะให้มาเร็วๆ ไอ้ตะบัน ฮือ ฮึก ผมได้แต่คร่ำครวญในใจ เฮีย ช่วยด้วย

********************************************************************************************************************

ปล. โอ้ยยยยยยยยยยยย ค้างงงงงงงงงงงง ร้องแทนคนอ่าน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ อุตส่าห์บอกเสียเลือด แต่ไม่เยอะ เอาไว้ยกยอดไปตอนหน้าเลยแล้วกันนะจ๊ะ เอาใจช่วยกันต่อนะ ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจกัน ใกล้จะคลี่คลายแล้วจ้า

[harumi]

 

[Lily teddy]

  แง แอบอ่านตอนจบ นอกจากค้างแล้วยังเศร้าด้วยอะ สงสารไอ้ตะบัน
เฮียมาช่วยหนูกะพ่อนกเร็ว ๆ นะ
เดี๋ยวกลับไปอ่านก่อนค่ะแล้วมาใหม่
==========================
เป็นตอนที่อ่านแล้วยิ้มได้น้อยที่สุดเลย (ไม่ใช่ไม่สนุกนะ) เพราะตอนหลัง ๆ บู้กระจาย บรรยายได้เห็นภาพมาก
กว่าเฮียจะฝ่ากระสุนออกมาได้ ลุ้นตามแทบแย่ กลัวเฮียโดนจับไปอีกรอบ
แล้วถ้ายังหาซิปที่ไอ้อัลฝั่งไม่เจอจะทำยังไง มันคงไม่ได้ฝั่งไว้ที่ส่วนนั้นของเฮียหรอกนะ แค่นี้ก็บอมช้ำพอแล้ว
แล้วไหนจะเรือนหอรอรักของพี่สิบน้องเบียร์ ถึงพ่อนกจะสร้างให้ใหม่แต่มันก็ไม่เหมือนกันนะ
เคนก็โดนยิงด้วยมันคงไม่ฆ่าเพราะไม่มีประโยชน์หรอกนะ แล้วอีก 2 คนโดนเก็บไปยังไม่รู้
แต่ที่แน่ ๆ ไอ้ตะบันนี่สิ ขอให้มันแค่สลบได้ไหม ไม่อยากให้มันตายเลยจะได้เป็นเพื่อนเล่นกะตุลย์ไง  เศร้า
ตอนหน้าจะเลือดสาดกว่านี้ไหม คงไม่ให้ใครต้องตายอีกหรอกนะคะ ขอให้เฮียหรือพี่สิบมาช่วยหนูกะพ่อทันด้วยเถอะ 
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนเหมือนเดิมค่ะ 

[่KEI_jry]

ฮื้อออออออ ไอ้ตะบันตายจริงๆหรอ

แง๊!!!!!!!!!!!!!!

เฮียรีบมาไวไวเร็วๆๆๆ

[Palmpalm]

เฮียมาเร็วๆน่า

[iammz]

แสบจริง ๆ ฝังชิพในตัวเฮีย

 

[hongyia]

 :m15:ทำไมคนเขียนทำงี้อ่ะ สงสารไอ้ตะบันที่สุดเลย

[greenapple]

ลุ้นระทึกอ่านแทบไม่หายใจ
 

[narunarutoboyz]

ห่ะ!!! นี่น่ะเหรอฉากเสียเลือด เลือดของจริงเลยนี่นา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด 
แถมตะบันต้องมาตายอีก นี่มันอะไรกันเนี่ยยยยยยยย  รับไม่ด้ายยยยย 
ตอนหน้าก็คงยังไม่คลี่คลาย โอยยยยยย เครียด หน่วง
เฮียมาให้ทันนะ พี่สิบด้วยเอาคนมาเร็วๆ ฮือๆๆๆๆๆๆ

ติดตามตอนต่อไป แม้ว่าจะเหนื่อยหัวใจ แต่ไม่ย่อท้อคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ ฮึบ!!
รักคนเเต่ง รักหนู รักเฮีย รักทุกคนเลยยยยย 

[Rafael]

กรี๊ดดด
เลวมากอะไอ้พวกนี้
ตบๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Poseidon]

เฮียยยยย  มาช่วยหนูให้ได้นะ
เลวจริงๆไอ้อัล มันต้องตายแบบทรมานที่สุด  บังอาจมาก

[greenapple]

ขอโทษนะขอมาอีกรอบ
พึ่งนึกได้
เรือนหอพี่สิบจะรอดมั้ยน่ะนั่น
แงงงงงงงงงงง
คนเขียนอย่าใจร้ายนะ
ไอ้ตะบันตายก็เจ็บจะแย่
อย่าทำร้ายจิตใจพี่สิบน้าาา
เบียร์ก็ยังไม่ได้มาเห็นเรือนหอ(รอรัก)เรยยยยย

[aoihimeko]

ขอให้หนูและพ่อปลอดภัย รวมทุกคนด้วย

ขอให้เฮียมาทันการ

ขอให้พี่สิบมาสมทบรวดเร็วแบบด่วนๆ

ขอให้พวกมันโดนจับ...................ตาย

รอตอนต่อไปบวกเป็ดแล้วจ้า

[gneuhp]

สงสาร ตะบัน จังเลย ช่วยปกป้องเจ้าของอย่างสุดชีวิตเลย นาย แมนมากกกก
เฮีย มาช่วย หนู เร็วๆสิ โดนจับไปแล้วเนี่ย พี่สิบ อีกไปไหนเนี่ยยยยย เดี๋ยวไม่ให้เจอ เบียร์ เลยหนิ ชิชิ

[tamako]

ลุ้นระทึกสุดๆ

[fc_fic]

 

[Chichi Yuki]

สุขสงบก่อนพายุเข้าจริงๆ ด้วย
เฮียถูกฝังชิบที่ไหน ส่วนนั้นหรือเปล่า (จริงจังไม่ได้แอบทะลึ่ง 55+) แต่ถ้าถูกฝังตรงนั้เฮียจับทุกครั้งก็ต้องรู้
แล้วฝังที่ไหนข้างหลังรึเปล่า
แง! ตะบันน่าสงสาร เฮียรีบมาช่วยหนูเร็วๆ น้าาาาา
รออยู่~~~

[Ryoooo]

แอบมีจิกเมาท์ตลอดการอ่านเลย
ตอนนี้เป็นอะไรที่ลุ้น ลุ้น และลุ้น
ไม่รู้ว่ายังไงนะ แต่ตอนนี้ทุกคนยังรอดเค้าก็พอใจแล้ว
สงสารก็แต่ตะบัน ขอให้รอดๆ

เฮียรีบมานะ หรือไม่พี่สิบก็เอาตำรวจหรือเพื่อนๆมาช่วยก่อน
ใครก็ได้มาช่วยหนูกับพ่อ แล้วก็สามคนนั้นที
อย่าให้มีมาม่ามากกว่านี้ สงสารหนู สงสารเฮีย


ปล.อย่าบอกนะว่าฝังซิปใน..........
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
น้องเฮีย ?

[nutjisub]

ถ้าจะมาแล้วทำให้ค้างขนาด นี้ เอาปืนมายิงเราแทนหนูเลยไป คนเขียนใจร้าย ต้องมาต่อไว ๆๆ นะค่ะ โอย ลุ้นทุกทาง เมื่อไรเรื่องเลวร้ายจะจบ เรือนหอพี่สิบยังไม่ได้ใช้เลยนะ ไอ้พวกชั่วแกอย่าเผานะเว้ย 55 อิน

[koikoi]

 

[senty]

อ่านตอนนี้แล้วเครียด กดดัน หน่วง
ว๊ากกกกกกก เฮียมาเร็วๆ ขอร้องงง. 

[Poes]

อย่าบอกนะว่าชิพโดนฝังที่จู๋เฮีย   

[tulakom5644]

 :a5:หนูโดนจับแล้วอ่ะ!!!!!!!!!! เฮียกับพี่สิบรีบมาไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวแล้วคนอ่าน เหมือนถูกบีบจนตัวลีบแทนหนูกับพ่อนกแล้วเนี่ย ฮืออออออออออออออ

[RenaBee]

แง้!!! ตะบัน!!! 

ค้างค่ะค้างงงงงง 

[tuek]

เฮียมาช่วยหนูกับพ่อเร็วๆนะ
สงสารตะบันอะ

[Infinity 888]

เฮีย เอ๊ยยย ฉลาดมาตลอดเลยอ่ะ
สุดท้ายตายน้ำตื้น เพราะคิดถึงเมีย พวกมันเลยรู้ที่อยู่หนูเลย
สงสารไอ้ตะบัน หมาฉลาดหมดพันธ์เลย
เฮียรีบไปช่วยหนูกับพ่อเร็วๆนะ

[acidic_crazy]

โอ้ ตืนเต้น สงสารตะบันจังเลย

[Monkey D lufy]

สงสารตะบันอ่ะ

หนูอดทนไว้นะ  เฮียรีบมาช่วยหนูเร็วๆนะ

พี่สิบรีบส่งคนมาช่วยด่วนๆเลยเจ้าค่ะ

[pannixz]

ฮึ้ยยยยยยยยย
ถ้ามาช้านะ
คนแต่งเตรียมตามไอ้ตะบันไปเลย