- 3 -
(part1)
“เห้ย!! ไอ้เตี้ย หน้าไปโดนอะไรมาว่ะ?” คนแรกเลยครับ ไอ้ปลาฉลาม(ชื่อแม่งกระแดะจัง ขอเรียกหลามเฉยๆละกันนะครับ) มันทักผมก่อนที่ก้นผมจะติดเก้าอี้ด้วยซ้ำ
“ไหนๆๆ” ตัวเสือกคนต่อมา นั่งหัวฟูข้างๆไอ้หลาม ชะเง้อหน้ามามองผมบ้าง ซึ่งจ๊อบก็ทำหน้าเหวอเมื่อได้เห็นใบหน้าซีกซ้ายของผมที่บวมเป่ง อีกทั้งมุมปากก็มีรอยช้ำฟ้องว่าผมต้องไปมีเรื่องที่ไหนมาอย่างแน่นอน
“เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยมึง ถ้าไม่อยากตัดเพื่อน” ไอ้หลามมันย้ำอีกครั้ง
“คายออกมาให้หมดเลยสัดโม” น้ำเสียงจริงจังของไอ้บูมทำให้ผมถอนหายใจ ไล่สายตามองตั้งแต่ไอ้จ๊อบ ปลาฉลามและมาหยุดที่บูมเป็นคนสุดท้าย
“แล้วไอ้โทล่ะ?” ผมไม่ตอบคำถามของพวกมัน แต่กลับถามคำถามแทน
ณ เวลานี้ 7.55 น.ซึ่งยังไม่ถึงเวลาเข้าเรียน แต่ผมกลับมาก่อนเวลา ซึ่งผิดวิสัยของผมอย่างมาก และผิดวิสัยของคนบางคนที่ป่านนี้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้วแต่มันยังไม่โผล่หัวมาให้เห็นซักที
เมื่อคืนผมนอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะคิดเรื่องที่ไอ้โทมันมาต่อยผมหรอกนะ แต่เป็นเพราะผลข้างเคียงของหมัดหนักๆจากไอ้โทต่างหาก
อูยยยยยย นึกแล้วก็ปวดแก้มชิบ
เอ่อ..ยอมรับก็ได้ครับ เมื่อคืนผมนอนคิด ยืนคิด นั่งคิด คิดแล้วคิดอีกว่าผมไปทำอะไรให้มันโกรธหรือโมโห ซึ่งคิดยังไงก็คิดไม่ออก ตลอดเวลาที่คบกันมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยแห่งนี้ ผมกับมันถึงจะเคยทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือแบบนี้
“เหม่ออีก ไม่ตอบคำถามพวกกูวะ” ไอ้หัวฟูทวงคำตอบจากผม แต่ผมยังไม่คิดที่จะบอกพวกมันตอนนี้หรอกนะ ขืนบอกไป พวกมัน3ตัวต้องไม่เชื่อแน่ๆ
สู้รอให้ไอ้คนที่ต่อยผมมันอยู่พร้อมหน้าเลยดีกว่า
“เดี๋ยวกูเล่า จารย์มาแล้ว” ต้องขอบคุณอาจารย์ที่มาตรงเวลาและทำให้ผมมีข้ออ้างในการหลีกเลี่ยงบทสนทนานี้
การเรียนครั้งนี้ไม่เข้าหัวผมเท่าไหร่ เพราะผมมัวแต่มองไปที่ประตูเพื่อรอคอยใครบางคน
“มึงหาใครวะ?” ไอ้บูมกระซิบถาม มันคงสังเกตเห็นว่าผมไม่มีสมาธิเรียนเท่าไหร่
“เปล่า” ตอบไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ดีว่าไอ้บูมคงไม่เชื่อ
“แล้วเรื่องเว็บ...”
“ไว้ก่อน” ผมชิงพูดก่อนที่มันจะถามจบประโยค บูมขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
พูดถึงเรื่องเว็บเกย์นั่น...ผมยังไม่ได้เข้าไปเช็คอีเมลล์เลย สมองมึนๆเบลอๆคิดถึงแต่เรื่องที่ไอ้โทมันต่อยผมจนลืมเรื่องสำคัญไป
ขอให้ยังไม่มีคนเห็นรูปผมในเว็บเกย์นั่นด้วยเถอะ...
เลิกคลาสแล้ว...แต่ไอ้โทก็ยังไม่โผล่หัวมา
“ไอ้โทมันหลับไม่ตื่นรึไง?” คนตัวสูงหันไปถามไอ้หลามที่มันกดโทรหาไอ้โทเป็นร้อยรอบแล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าคนปลายสายจะรับแต่อย่างใด
“ไม่รู้ว่ะ แต่ไม่น่าใช่...คนอย่างไอ้โทเนี่ยนะ?”
“ไม่แน่นะมึง เมื่อคืนมันอาจดึกกับน้องเกี๊ยวรึเปล่า” จ๊อบว่าพลางทำท่านึก “เมื่อคืนมันโทรหากูเกือบตีสอง แค่ถามว่าคอนโดน้องเกี๊ยว คณะบริหารอยู่ไหน”
“แล้วอยู่ไหนวะ?”
“สุขุมวิท108 ชื่อคอนโด D-light ห้อง 660”
ป๊าบบบบ!!
“เชี่ยบึ้ม ตบหัวกูไมวะสัด” ไอ้หลามหันไปด่าไอ้บูมทันที
“พอเลยสัด เพื่อนกำลังเครียด เหี้ยนี่เสือกถามหาคอนโดสาว เดี๋ยวกูเอาไปฟ้องน้องเชียร์ซะเลยนิ...แล้วก็เลิกเรียกกูว่าบึ้มได้ละ แม่งงงงงง”
ที่มาของ ‘บูมบึ้มๆ’ หรือเรียกย่อๆว่า ‘บึ้ม’ นั้นเป็นเพราะว่าไอ้บูมมันชอบสาวทรงโตครับ โตแท้ โตเทียม ยัดทิชชู่หรือเสริมซิลิโคนมากี่ชั้นมันไม่เกี่ยง สายตาของนายบูมคนนี้จะล๊อคเป้าแล้วมือทั้งสองข้างจะชูขึ้นมาพร้อมกับทำท่าบีบนมทันที
เอิ่ม ไม่อยากจะยอมรับเลยว่ามันเป็นเพื่อนผม
เท่านั้นยังไม่พอ การ์ตูนที่มันชอบอ่านก็มีแต่สาวทรงโตทั้งนั้น ลามไปถึงอนิเมะ ที่บูมบึ้มๆจะชอบเป็นพิเศษ
อ๊ะๆ ไม่ต้องมองผมอย่างนั้น ผมไม่บ้าอย่างไอ้บูมหรอกครับ ไม่อ่านก็ได้ อ่านก็ดี แล้วแต่อานิสงค์ของนายบูมจะให้ผมยืมการ์ตูนมันไหม แค่นั้นเอง
“แล้วทำไมมึงไม่ตบหัวไอ้จ๊อบมั่งวะ? มันก็บ้าจี้ตอบกูนะโว๊ยยย” คนถูกตบหัวเรียกร้องความเท่าเทียมก่อนจะหันไปยิ้มโปรยให้กับสาวๆที่เดินผ่าน
“มันสูง กูตบไม่ถึง”
“โธ่...น้องบูมบึ้มๆ ตบไม่ถึงก็บอกพี่สิจ๊ะ เดี๋ยวพี่ตบให้”
“อย่างกูแค่เขย่งก็ตบหัวไอ้เปรตนี่ถึง แต่น้องนะโม...สงสัยต้องกระโดดตบ กร๊ากกกกก” แล้วก็พากันหัวเราะครับ รวมไปถึงผมด้วย พวกมันไม่อยากให้ผมเครียด
ผมรู้ว่าพวกมันเป็นห่วง แต่ผมยังไม่อยากบอกจริงๆถ้าไอ้คนต้นเหตุยังไม่มา
แล้วไหนจะเรื่องที่ผมโดนเอารูปไปโพสขายนวดในเว็บเกย์อีก
เฮ้อออออ ทีละเรื่องนะเพื่อน แล้วกูจะบอกพวกมึงแบบหมดเปลือกเลย
“อ้าวมาแล้วเหรอไอ้โท เมื่อคืนกินเกี๊ยวเยอะจนตื่นไม่ไหวเหรอไง?” เสียงตะโกนทักของไอ้หลามทำเอาผมเงยหน้าขึ้นมามองทันที ตอนนี้พวกผมนั่งอยู่ใต้อาคารเรียนรวม ซึ่งเป็นทำเลดีมากๆในการส่องสาวต่างคณะ
ใบหน้ารูปไข่ หางคิ้วเชิดขึ้นนิดๆทำให้ดูเหมือนหยิ่งกับหัวคิ้วที่รับกับสันจมูกได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ ริมฝีปากที่สาวๆหลายคนฝันจะได้สัมผัส สีผมน้ำตาลเข้มตัดสั้นพอให้เซ็ทอย่างลวกๆได้ และรวมไปถึงหุ่นที่สมบูรณ์แบบไม่ว่าจะใส่ชุดอะไรก็ดูดี
ทั้งหมดนี้คือ ‘โท กิจภาคิน’ เพียงแค่รูปร่างหน้าตาก็สามารถทำให้ใครหลายๆคนต้องเหลียวหลัง เพราะแค่คำว่า ‘หล่อ’ ก็คงไม่พอสำหรับผู้ชายคนนี้ ยังไม่รวมถึงฐานะ ผลการเรียนและอุปนิสัยส่วนตัว...
อุปนิสัยส่วนตัวของมันที่แม้แต่ผมก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่านิสัยที่แท้จริงของมันเป็นยังไงกันแน่ มีแต่ความเคลือบแคลงใจและไม่สนิทใจ ถึงแม้ว่าผมจะเป็นเพื่อนกับมันมามากกว่า1ปีแล้วก็ตาม
ยิ่งเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ มันทำให้ผมยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นไปอีก
มันกำลังเดินตรงมา ยิ่งเข้ามาใกล้ก็รู้สึกได้ถึงความกดดันบางอย่าง นัยน์ตาคมกำลังสบสายตาผมอย่างแน่วแน่ ซึ่งคราวนี้ผมไม่ได้หันหนีอย่างเมื่อวาน
“สาดดดด ทำเป็นเข้ม ไม่ตอบกูด้วยนะไอ้ห่านี่” ไอ้หลามที่ยังไม่รับรู้ถึงบรรยากาศแปลกๆระหว่างมันกับผมก็ทักกวนตีนเหมือนปกติ
“เป็นไง อร่อยปะวะ?” ไอ้จ๊อบอีกคน มันถามต่อ
“ก็ดี” คำตอบสั้นห้วนทำเอาคนแซวอย่างไอ้หลามและไอ้ฟูไปไม่ถูก
แต่ประโยคต่อมาทำเอาทั้งโต๊ะถึงกับเงียบ
“แต่กูชักเบื่อผู้หญิงแล้วว่ะ พวกมึงว่า...กูลองตูดมั่งดีมะ?”
ไอ้โทหันมาทางผม จ้องผม แล้วถามแบบยิ้มๆว่า
“เห็นว่าพวกเกย์ก็มีขายตูดเหมือนกันใช่มั้ยนะโม?”
สิ้นคำร่างกายผมก็ชา ไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆทั้งสิ้น เหมือนถูกทุบหัวด้วยของแข็งแรงๆ ในสมองมีแต่ประโยคที่ไอ้โทมันพูดเมื่อกี้
หรือมันจะเห็นรูปผมในเว็บเกย์นั่นแล้ว...?
“ฮ่าๆๆ เอาจริงหรอวะ? มึงอยากขุดทองหรอสัด” ไอ้จ๊อบและไอ้หลามที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวก็ยังขำ คิดว่าไอ้โทมันพูดเล่นไม่ได้มีความหมายแฝงแต่อย่างใด ผิดกับไอ้บูมที่ตอนนี้มันหันมามองผมอย่างเป็นห่วง
“หึ เผื่อขุดบ่อยๆแล้วมันจะรวยไง แบบว่ารวยทางลัดน่ะ” ใบหน้าท่าทางที่ไม่จริงจัง แต่คำพูดกลับเชือดเฉือน ทำให้ผมเริ่มทนไม่ไหว
“ไอ้โม...” ก่อนที่บูมจะพูดอะไร ผมลุกขึ้นพรวดแล้วพูดอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวกูมา”
“จะไปซื้อหนมหรอวะ? งั้นกูฝากน้ำเปล่าขวดดิ” ขณะที่ไอ้จ๊อบกำลังหยิบกระเป๋าตังค์เพื่อเอาเงินค่าน้ำให้ผมอย่างทุกทีนั้นก็มีแบงค์สีเทายัดใส่มือผม
“เผื่อไม่พอ”
ไอ้เหี้ยโท...มึงกำลังจะทำให้กูหมดความอดทน!
Next Chapter >> - 3 - (part2)Talk
เอิ่ม...แต่เม้าส์กำลังจะทำให้แพรหมดความอดทน!! เพราะแม่มติดๆดับๆ คลิกไม่ค่อยไปเล๊ยยย
โอ๊ยย คนสวยรมเสีย ชิส์
บรรยายแปลกๆเพราะห่างหายการแต่งนิยายไปนาน(มากกกกกกกกกกก)
ขออภัยด้วยนะคะ
รักคนอ่าน♥
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
