เชลยเจ้าหัวใจ (จีนโบราณ) By Pita : ตอน พิเศษ 12/4/14 P20
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เชลยเจ้าหัวใจ (จีนโบราณ) By Pita : ตอน พิเศษ 12/4/14 P20  (อ่าน 202568 ครั้ง)

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0
มีลูกทันใช้
 :mew3: :mew3: :mew3:

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3130
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
ถึงฉาก :oo1:จะไม่หวือแต่เราก็ดีใจที่อย่างน้อยๆ ก็มีมาให้ได้อ่าน

ดีจังมีลูกแล้วหวังว่าโตมมาคงรู้จักบุญคุณนะ (แอบกลัว :mew5:)

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
ตอนหน้าคงได้วุ่นวายเพราะต้องเลี้ยงลูกแน่ๆ

na-au

  • บุคคลทั่วไป
คนแก่ยินดีด้วยนะ หลานจื่อเทาได้เป็นแม่คนแล้ว

 :bye2: :bye2: :bye2:

@Lucifer_Prince@

  • บุคคลทั่วไป
ถึงจะไม่ค่อยชอบที่สมัยก่อนมีเมียหลายคนแล้วแบบพระชายามีไม่ได้เอาลูกคนอื่นมาแทนแต่ก็ดีใจที่เทามีลูก^^  อ่านวันเดียวเลยเราชอบวงนี้นะEXO-Mมาครบวงเลยแต่อาลู่มั่ยค่อยมีบท555  รอตอนต่อไปนะคัฟ     Thanks.

ออฟไลน์ pokkyza

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 71
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
กรี๊ด เราต้องตะโกนว่าดาเมจแคริงแคร์ (?) กับคำว่า "ท่านพี่" ค่ะ >[]< มันช่างหวานล้ำอะไรเช่นนี้~ แหม ถ้าจื่อเทาพูดอย่างนี้ได้ทุกวัน คุณสามีคงลืมแก่ไปเลย เอิ๊กๆ คนอ่านก็ชอบจื่อเทาเวอร์ชันเด็กน้อยน่ารักเอาแต่ใจมากกว่าเข้มๆ เหมือนกันค่ะ เห็นด้วยกับอู๋อ๋องเต็มที่ว่าจื่อเทาเวอร์ชันนี้ช่างร็อคหัวใจที่สุดเลยยย!
จะว่าไปสนมจีก็ยังดีที่สำนึกผิดในวาระสุดท้ายของชีวิต ถึงจะทำไม่ดีอย่างไร แต่เป็นแม่ที่ดี เท่านั้นก็ดีที่สุดสำหรับชีวิตที่เกิดขึ้นมาใหม่แล้วล่ะค่ะ (แต่ก็ยังแอบมึนงงอยู่ว่าท่านอู๋อ๋องแอบไปกิ๊กตั้งแต่ตอนไหนน้า สงสัยต้องกลับไปย้อนอ่านอีกรอบ 55555) สุดท้ายแล้วเราก็มั่นใจว่าจื่อเทาจะดูแลซือซุนได้ดีไม่แพ้ใครเลยล่ะค่ะ แล้วถ้าคนเขียนจะเขียนคู่ซือซุนต่อไปก็จะตามอ่านนะคะ เอิ๊กๆ
สู้ๆ จ้าคนเขียน รออ่านนะจ๊ะ :D

ออฟไลน์ KARMI

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
มีลูกกันแล้วนะ

หวังว่าคู่ของ ซิ่วหมิ่น คงไม่อิจฉาน้า

5555

ออฟไลน์ pita

  • ขอเพียงกล้าทำตามฝัน จะล้มบ้าง ลุกบ้าง ช่างมันปะไร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +328/-13


ลูกรัก

แง้ๆๆ เสียงร้องของลูกน้อยทำให้ร่างเพรียวที่กำลังฝึกกระบี่อยู่รีบเข้ามาดูทันที แม้ว่าจะให้สองสาวใช้ดูแลแต่ จื่อเทาก็ยังวางใจไม่ได้  ตั้งแต่วันที่รับ ซือซุนเป็นลูกจนถึงวันนี้ก็ล่วงมาเกือบเดือนแล้ว นับวัน อู๋ซือซุน นั้นยิ่งเป็นที่รักของทุกคนในจวน เพราะเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ไม่ดื้อ ไม่โยเย เจ้าเด็กตัวขาวคนนี้จะร้องไห้แค่ตอนที่ง่วงกับหิวเท่านั้น

“ชิงเออร์ ม่านเออร์  ซือซุน ร้องไห้หรือ”  จื่อเทาถามอย่างร้อนรน เพราะนี่ไม่ใช่เวลานอน หรือเวลากินนมของเจ้าเด็กตัวขาว แต่วันนี้กลับแผดเสียงร้องจ้าจนเขาตกใจ

“เจ้าค่ะ พระชายา ท่านชายน้อยร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลยเจ้าค่ะ” ชิงเออร์บอก จื่อเทาพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปอุ้มเจ้าเด็กตัวขาวมาแนบอก

“ซือซุน เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม หืม”  ร่างเพรียวเอ่ยถามลูกชายในอ้อมกอด แต่เจ้าตัวเล็กกลับเอาแต่แผดเสียงจ้า จนผู้ใหญ่สามคนในห้องแทบอยากจะร้องไห้ตาม

“พระชายาท่านชายน้อย ไม่สบายหรือเปล่าเจ้าคะ”  ม่านเออร์บอก นางแทบจะทนไม่ไหวร้องไห้ตามท่านชาอยู่แล้ว ตั้งแต่นางเลี้ยงของนางมา ท่านชายน้อยไม่เคยโยเย หรือร้องไห้ลั่นแบบนี้สักครั้ง เห็นแบบนี้แล้วนางใจคอไม่ดีเลย
จื่อเทา ขมวดคิ้วแน่นก่อนที่มือเรียวจะวางลงบนหน้าผากลูกน้อย       หัวใจของร่างเพรียวกระตุกวูบเมื่อร่างกายของซือซุนเหมือนจะมีไข้

“ชิงเออร์ ม่านเออร์ ซือซุน เหมือนจะไม่สบายจริงๆด้วย ทำไงดี” ร่างเพรียบอกเสียงสั่น เจ้าเด็กน้อยในอ้อมกอดยิ่งร้องไห้หนักขึ้น จนตัวแดงไปหมด จื่อเทาก็ยิ่งร้อนรน

“พระชายา ในเย็นๆเจ้าค่ะ ข้าน้อยจะไปตามท่านหมอมาให้นะเจ้าคะ ส่วนม่านเออร์เจ้าไปตามท่านอ๋องมาเดี๋ยวนี้เลยนะ” ชิงเออร์บอกอย่างใจเย็น





จื่อเทาทำได้เพียงอุ้มลูกน้อยไว้แนบอก ยิ่งเห็นลูกร้องไห้ใจของร่างเพรียวยิ่งเจ็บปวด ซือซุนเป็นแค่เพียงเด็กทารกเท่านั้น แม้ว่าอาจจะไม่ใช่โรคร้ายแรงแต่เด็กตัวเท่านี้ จะทนได้อย่างไร ยิ่งคิดน้ำตาเจ้ากรรมก็ยิ่งห้ามยากขึ้นทุกที

“จื่อเทา ซือซุนไม่สบายหรือ” เสียงทุ้มที่ร้อนรนของร่างสูงเอ่ยถาม

“ท่านพี่ ลูก ลูกร้องไห้ใหญ่เลย ซือซุน จะเป็นอะไรไหม” ร่างเพรียวบอกทั้งน้ำตา พลางกอดลูกแนบอกอย่างน่าสงสาร

“ลูกไม่เป็นอะไรหรอก เจ้าอย่าเพิ่งกังวลสิ เดี๋ยวท่านหมอก็มาแล้ว เลิกร้องไห้นะ พี่ไม่ชอบเห็นน้ำตาเจ้าเลย” มือหนาเกลี่ยน้ำตาของคนรักอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ร่างสูงจะยกยิ้มให้กำลังใจ

“ข้ามันไม่ได้เรื่อง ข้าทำให้ลูกไม่สบาย”

“อย่าโทษตัวเองสิ เจ้าเลี้ยงลูกได้ดีแล้ว แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมดา เด็กๆก็ต้องมีป่วยบ้าง อย่ากังวลเลยนะ ตราบใดที่พี่ยังอยู่จะไม่มีใครหรืออะไร ทำอันตรายเจ้ากับลูกได้เด็ดขาด” ร่างสูงเอ่ยปลอบ





“เรียนท่านอ๋อง ท่านหมอมาแล้วขอรับ” เสียงของอี้ชิงเอ่ยบอก

“เข้ามาเถอะ” 

หมอชราทำความเคารพผู้นำแคว้นก่อนจะมองไปที่ร่างเพรียวที่ยังคงกอด คนไข้ ของเขาไม่ยอมปล่อย

“จื่อเทา ปล่อยให้ท่านหมอตรวจอาการซือซุนก่อน” เสียงทุ้มเอ่ยบอก ก่อนที่มือหนาจะอุ้มทารกน้อยไปที่เตียง

“ท่านพี่ ” จื่อเทาเอ่ยเสียงสั่นพลางมองหมอชราที่กำลังตรวจอาการของลูกน้อย

“ซือซุน ไม่เป็นอะไรหรอก อย่ากังวลเลย” ร่างสูงบอกก่อนจะโอบคนรักเอาไว้ จื่อเทาทำได้เพียงซุกตัวเข้าหาไออุ่นจากอ้อมกอดนั้น อย่างขอกำลังใจ

“ท่านหมอลูกข้าเป็นอย่างไรบ้าง” อู๋อ๋องถามขึ้น

“เรียนท่านอ๋อง ท่านชายน้อยเพียงแค่เป็นไข้หวัดเท่านั้น ขอรับ แต่เพราะเป็นทารกอาจจะต้องดูแลเป็นพิเศษมากกว่าผู้ใหญ่ ” หมอชราบอกก่อนจะขอตัวออกจากห้องไป

“ท่านพี่ ซือซุนจะเจ็บหรือไม่ ลูกต้องเจ็บแน่ๆ ขนาดข้าไม่สบาย ข้ายังเจ็บไปทั้งตัวเลย”


อู๋อ๋องทำได้เพียงพ่นลมหายใจอย่างหนัก เขาดีใจที่ จื่อเทารักซือซุนมาก แต่ก็ไม่อยากให้ร่างเพรียวคิดมาก เพราะถ้าล้มป่วยไปอีกคนเขาคงยิ่งกังวลมากขึ้นกว่าเดิม

“จื่อเทา ฟังพี่นะ เจ้าอย่าเพิ่งคิดมาก ซือซุนเขาเป็นลูกของเรา เขาเข้มแข็งกว่าที่เจ้าคิดนะ อีกไม่กี่วันลูกก็หายแล้ว แล้วซือซุนก็จะกลับมาเป็น เด็กน้อยที่ยิ้มเก่งเหมือนเดิม”  ร่างสูงปลอบก่อนจะอุ้มลูกน้อยที่ยังคงสะอื้นขึ้นแนบอก เด็กน้อยกำเสื้อของผู้เป็นพ่อแน่น ก่อนจะหลับตาพริ้ม


 จื่อเทามองคนสองคนที่เขารัก อย่างสุดหัวใจก่อนจะยิ้มกว้าง  แม้ว่าร่างสูงในชุดสีดำนั้นจะดูน่าเกรงสักเพียงใดแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาหรือซือซุน อู๋อ๋องจะกลายเป็นคนที่อ่อนโยนเสมอ ความโยนนั้นทำให้ น้ำแข็งในใจของเขาค่อยๆละลาย อย่างช้าๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่า รัก ตั้งแต่เมื่อใด เพราะเมื่อรู้ตัวอีกครั้งก็รัก จนตัดใจไม่ได้ 

“เหม่ออะไรหรือ จื่อเทา” เสียงทุ่มเอ่ยถามหลังจากที่กล่อมเจ้าเด็กดื้อหลับไปแล้ว

“ไม่มีอะไร ข้าแค่แปลกใจที่เห็นท่านกล่อมเด็กได้”

“สามีของเจ้าไม่ได้เก่งแค่เรื่องรบนะ เจ้าควรจะภูมิใจมากๆ ที่มีสามีเก่งทั้งบู้และบุ๋น เช่นพี่” ร่างสูงยกยิ้มก่อนจะกอดคนรักแน่น

“ท่านมันคนหลงตัวเอง”

“ใครบอกว่าพี่หลงตัวเอง พี่หลงเจ้ามากกว่า ”

ฟอด

แก้มนิ่มขึ้นสีเมื่อริมฝีปากรูปนั้นประทับลงมาอย่างแผ่วเบา ร่างเพรียวทำได้เพียงก้มหน้าเพื่อซ่อนความอายเท่านั้น

“พี่รักเจ้ากับลูกมากนะจื่อเทา ”

“ข้าก็รักท่าน กับซือซุน เช่นกัน”




อู๋อ๋องโอบกอดคนที่รักสุดหัวใจไว้แน่น ยากเหลือเกินกว่าจะได้มา มีความสุขจนบรรยายไม่ถูกเมื่อมีร่างนี้อยู่ในอ้อมกอด เขาแค่เพียงหวัง หวังว่าความสุขที่เป็นอยู่นี้จะยาวนาน




สามวันต่อมา

“อาการของท่านชายน้อย ดีขึ้นมากแล้วนะขอรับ อีกสักสองวันคงหายเป็นปกติ” หมอชราบอก เรียกร้อยยิ้มจากคนทั้งห้องได้มากโข

“เฮ้อ โล่งอกไปที หลานอาปลอดภัยแล้ว เอาไว้เจ้าหายแล้วท่านอาจะพาเจ้าไปวิ่งเล่น ดีไหมซือซุน” ร่างอวบบอกก่อนที่ คนทั้งห้องจะยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อท่านชายแก้มป่อง ชวนทารกไปวิ่งเล่น

“เจ้าอ้วน ซือซุนเพิ่งเดือนกว่าจะไปวิ่งเล่นกับเจ้าได้ยังไงกัน” พี่สะใภ้เอ่ยแซว

“ก็ข้าอยาก พาหลานข้าไปด้วย ซือซุนวิ่งไม่ได้ ข้าอุ้มเขาวิ่งก็ได้ นะๆๆ พี่ใหญ่ ให้ข้าพา ซือซุน ออกไปเที่ยวนะ” ร่างอวบหันไปขอร้องพี่ชาย

“ซิ่วหมิ่น เจ้าจำเรื่องคราวที่แล้วไม่ได้หรือ ตอนนี้สถานการณ์นอกจวนยังวางใจไม่ได้ พี่คงอนุญาตเจ้าไม่ได้”

“พี่ใหญ่ ข้าไม่ได้ออกไปคนเดียวสักหน่อย ข้าจะให้ เฉินกับอี้ชิงไปด้วย นะๆๆๆ” ร่วงอวบอ้อน แล้วมีหรือคนเป็นพี่ชายที่ตามใจน้องมาตลอดอย่างอู๋อ๋องจะทนได้

“คงต้องรอให้ ซือซุนแข็งแรงกว่านี้ก่อนพี่ถึงจะอนุญาต ”

“เย้ๆ ได้เลย ข้าจะรอ แต่ข้าต้องกลับไปคิดก่อนว่าจะพาซือซุนไปวิ่งเล่นที่ไหน” ซิ่วหมิ่นบอกอย่างร่าเริงก่อนจะออกจากห้องไปเพื่อเตรียมแผนการเที่ยว    ก่อนที่คนอื่นๆจะทยอยกันออกไป

“ในที่สุดก็ยิ้มได้แล้วสินะ จื่อเทา”

“ซือซุน ดีขึ้นมาก ข้าก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา ” ร่างเพรียวบอกด้วยรอยยิ้ม

“เอาไว้ ถ้าซือซุนหายดีแล้ว พี่จะพาเจ้ากลับลูกไปเที่ยวดีหรือไม่” อู๋อ๋องบอกอ่างเอาใจ

“ดีๆ ข้าไม่ได้ออกไปไหนเลยตั้งแต่เกิดเรื่อง พี่สัญญาแล้วนะ ถ้าพี่คืนคำ ข้ากับลูกจะไม่พูดกับท่าน” จื่อเทาคาดโทษ

“หืม เจ้าโกรธพี่เกี่ยวอะไรกับซือซุน”

“เพราะว่า ซือซุนเป็นลูกของข้า ถ้าข้าไม่ชอบ ซือซุนก็ต้องไม่ชอบด้วย”


อู๋อ๋องได้แต่มองคนเอาแต่ใจอย่างจำยอม  ต่อให้มีลูกแล้ว จื่อเทากังคงเป็นเจ้าเด็กดื้อคนเดิมไม่เคยเปลี่ยน หรือบางที แคว้นอู๋อาจจะมีเจ้าเด็กดื้อเพิ่มขึ้นมาอีกคน



ก๊อกๆ

“เรียนท่านอ๋องมี ราชทูต มาขอพบ ขอรับ” 

“ราชทูตหรือ เดี๋ยวข้าตามไป” ร่างสูงบอก พลางมองที่เจ้าเด็กดื้ออย่างเป็นห่วง

“พี่ไปเถอะ ข้าดูแลลูกคนเดียว อย่าลืมสิ พี่เป็นอู๋อ๋องนะ ต้องทำเพื่อบ้านเมือง”

“แต่ในฐานะ สามีและฐานะพ่อ ข้าก็อยากอยู่กับคนที่ข้ารัก มากที่สุดเช่นกัน”

“ข้ากับลูกเข้าใจ ท่านอย่าคิดมาก ไปทำงานเถอะ ตอนเย็น ท่านกลับมาบางที ซือซุนอาจจะหายแล้วก็ได้นะ” จื่อเทาบอกด้วยรอ
ยิ้มก่อนจะดันหลัง อู๋อ๋องที่หนีงานออกจากห้อง ไป





“ใครมาหรือ อี้ชิง”

“ข้าน้อยว่าท่านอ๋อง ไปพบเขาเองดีกว่าขอรับ” เมื่อเห็นว่าคนสนิทอ้ำอึ้ง ร่างสูงทำได้เพียงขมวดคิ้วแน่นก่อนจะเดินนำออกไป




อู๋อ๋อง มองแผ่นหลังของคนที่รอเขาอยู่ในเก๋งฤดูร้อนอย่างสับสน

ไม่มีทาง จะเป็นไปได้ อย่างไร คนผู้นั้นจะมาที่นี่อีก ทำไม



“ไม่ได้เจอกันนานเลยสินะ อี้ฟาน” เสียงหวานเอ่ยทักทันที่ที่ร่างบางหันกลับมาแล้วพบว่า ใคร ยืนอยู่ข้างหลัง



“ลู่หาน”




.........................TBC.............................
 :katai2-1:   พี่ลู่ มาแล้ว 
มาทำไม พาเพื่ออัลไล

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
^
^
^
^
จิ้มๆ

ลู่หานมาทำไมอ่ะ
จะมาขัดขวางความสุขเหรอ
ไม่ได้นะๆ กลับไปเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-07-2013 20:29:05 โดย Chichi Yuki »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ beer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
จะมีมาม่าไม๊เนี่ย พึ่งจะหวานเอง :katai1:

na-au

  • บุคคลทั่วไป
ขนาดอยู่กัน 2 คนยังหวานจนมดขึ้น  :-[ :-[

พอเพิ่มอีก 1  ก็หวานซะคนแก่เบาหวานกำเริบ  :give2: :give2:

แล้วไอ้ลู่วิ่งนี้ มานเป็นคายหว่า  :m28: :m28:

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
เค้ามีลูกมีเมียแล้วจ้าา

(ลู่หานเป็นใครนะ ลืม :heaven)

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
มาทำไม

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0
 :katai1: :katai1: มาทำไมเนี่ย

ออฟไลน์ hewlett

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 560
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-3
ลู่หานนี่เป็นคนรักเก่าของอู่อ๋องหรือเปล่า
จะกลับมาแก้แค้นล่ะมั้ง
แล้วอย่างนี้จื่อเทาจะทำไงดี แววเศร้ามาอีกแล้ว

ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
จะต้องต้มน้ำรอต้มมาม่ารึป่าวหว่า

 :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:

ออฟไลน์ Ali$a฿eth

  • [จิ้น]ตนการ
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-3
ต้มน้ำละคะ โยนมาม่าลงมาเลย

เอาเป็ดเอา+ไปเพิ่มกำลังให้จื่อเทา

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
เหมือนจะได้กลิ่นมาม่าโชยมาชามใหญ่

@Lucifer_Prince@

  • บุคคลทั่วไป
พี่ลู่มาหาทำไมนะ  น่าคิดนะเนี่ย'_'

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
ลู่หานนี่เป็นใครกันแน่นะ

ออฟไลน์ pita

  • ขอเพียงกล้าทำตามฝัน จะล้มบ้าง ลุกบ้าง ช่างมันปะไร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +328/-13


คนในอดีต

“ลู่หาน” เสียงเรียกชื่อดังขึ้น ก่อนจะเรียกรอยยิ้มของผู้มาเยือนได้ไม่น้อย

“คารวะ ท่านอ๋อง” ร่างบางเอ่ยก่อนจะทำความเคารพ

“ไม่ต้องมากพิธี เราคนกันเองทั้งนั้น เจ้าทำตัวตามสบายเถอะ” ร่างสูงที่เหมือนเพิ่งหาเสียงตัวเองเจอเอ่ยบอก นานเหลือเกินที่ไม่
ได้พบหน้า คนตรงหน้าเขายังคงดูบอบบางไม่เคยเปลี่ยน

“หน้าข้ามีอะไรติดอยู่หรือ”  ร่างบางเอ่ยถาม

“หามิได้ ข้าเพียงแต่แปลกใจ”

“แปลกใจที่ข้ามาที่นี่ เช่นนั้นหรือ นั่นสินะ ข้าไม่ควรมาที่นี้อีกหลังจากที่หักหลังเจ้าเมื่อ 7 ปีก่อน” ร่างบางบอกก่อนจะยิ้มเศร้า หลังจากที่เขาหักหลัง อดีตคนรักเมื่อ 7 ปีก่อนเขาไม่ควรกลับมาที่นี่อีก

“เรื่องในอดีตนั้น ข้าไม่อยากเก็บมาคิดให้วุ่นวาย เจ้าอย่าได้คิดมากเลย ”

“เช่นนั้น เจ้าคงยินดีต้อนรับข้าใช่หรือไม่” 

“ที่นี่ ยังเป็นบ้านหลังที่สองของเจ้า เช่นเดิม ข้าเคยบอกเจ้าไว้แล้ว ว่าหากมีเรื่องทุกข์ร้อนก็จงคิดเสียว่าแคว้นอู๋ เป็นบ้านของเจ้า” อู๋อ๋องเอ่ยเสียงเรียบ เพื่อพยามเก็บทุกอย่างที่ผ่านมาไว้ในใจ ไม่ง่ายเลยกับการที่จะลืม “รักครั้งแรก” และ คนที่ทำให้เขาพบเจอทั้งความสุขและความทุกข์ในเวลาเดียวกัน


“อี้ชิงบอกว่า มีราชทูตมาขอพบข้า หรือว่าคนผู้นั้นคือเจ้า”

“ถูกต้อง ข้าคือราชทูตที่แคว้นลู่ ส่งมาเจรจาเพื่อสงบศึก”

“ถ้าเช่นนั้น ก็เชิญทางนี้เถิด” อู๋อ๋องบอกก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องอักษร







“พระชายาเจ้าคะ ทานข้าวเลยหรือไม่เจ้าคะ ” ชิงเออร์เอ่ยถามหลังจากที่นางเห็นพระชายาเอาแต่นั่งรอท่านอ๋องมาหนึ่งชั่วยามแล้ว

“แต่ ท่านอ๋องของพวกเจ้าบอกว่าจะกลับ”

สองสาวใช้ได้แต่ถอนใจกับความดื้อของพระชายา พวกนางจนปัญญาจริงที่ที่จะทำให้พระชายาเลิกดื้อเห็นทีก็คงมีแต่ท่านอ๋องผู้เดียวเท่านั้นที่ทำได้



“อี้ชิง ท่านอ๋องเล่า” ร่างเพรียวเอ่ยถามคนสนิทของร่างสูง เมื่อเห็นว่าองครักษ์เดินเข้ามาเพียงลำพัง

“พระชายา ขอรับ ท่านอ๋องให้ข้าน้อย มาเรียนท่านว่า วันนี้ติดราชกิจ มาทานข้าวด้วยไม่ได้ ขอรับ”

“เช่นนั้นหรือ ชิงเออร์ ม่านเออร์ เจ้าเก็บสำรับไปเถอะ ข้าไม่หิว”

“แต่พระชายายังไม่ได้ทานอะไรเลยนะเจ้าคะ”

“เก็บเถอะ ข้าจะไปดูซือซุน”  ร่างเพรียวบอกก่อนจะเดินเข้าไป ดูลูกชาย ที่อยู่ในห้องนอนด้านในทันที


“ท่านอี้ชิง เหตุใดท่านอ๋องถึงทำเช่นนี้ ท่านอ๋องไม่รู้หรือ ว่าพระชายารอมาหนึ่งชั่วยามเต็มๆนะเจ้าคะ” ม่านเออร์บอก นางเพียงแค่ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจสักนิดว่า แขก คนนั้นของท่านอ๋องจะสำคัญกว่าพระชายากับท่านชายน้อยของนางได้อย่างไร

“เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่อง ที่เราจะสอดปากเข้าไปยุ่ง พวกเจ้าสองคนอย่าได้พูดไป” อี้ชิงบอกเสียงนิ่ง ก่อนจะออกจากห้องไป ทิ้งให้สองสาวยิ่ง งุนงง คนผู้นั้นคือใครกัน ถึงไม่ควรแตะต้อง



อีกด้านหนึ่งอู๋อ๋อง กำลังขมวดคิ้วแน่นกับข้อเสนอของแคว้นลู่ ที่ถูกยื่นมาเพื่อเจรจาสงบศึก

“ดูท่าวันนี้ เจ้าจะยังคงตัดสินใจ ไม่ได้สินะ อี้ฟาน”  ร่างบางเอ่ยถามกับคนที่ยังคงนั่งหน้าเครียดอยู่

“แม้ว่า แคว้นอู๋และแคว้นลู่ จะเคยเป็นพันธมิตรกัน แต่ข้อเสนอที่พวกเจ้าเสนอมา ดูเหมือนจะเป็นสัญญา ค้าขายมากกว่าสัญญาสงบศึก”

“นั่นเป็นสิ่งที่ สองแคว้นต้องการมิใช่หรือ เดิมที แคว้นอู๋ก็ไม่เคยคิดที่จะรุกรานแคว้นลู่อยู่แล้ว ข้าไม่เห็นมีความจำเป็นที่ต้องร่าง
สัญญาสงบศึก เพราะการที่เจ้าสั่งทหารไปล้อมแคว้นลู่ นั่นเพราะกลัวว่าเราจะส่งทหารไปช่วยแคว้นเยว่ แต่ในเมื่อตอนนี้ก็ไม่มีแคว้นเยว่แล้ว เราก็ไม่จำเป็นต้องรบกันอีก เจ้าว่าจริงหรือไม่  ”

“เจ้ายังคงฉลาดไม่เปลี่ยน นะลู่หาน” อู๋อ๋องเอ่ยชม แม้ว่าไม่ได้เจอกันหลายปี แต่ท่าทางที่ฉลาดสมเป็นอ๋องน้อยแห่งแคว้นลู่ของร่างบางนั้นยังคงไม่เปลี่ยนไปสักนิด

“ข้าคงไม่บังอาจรับคำชมของเจ้า นี่ก็เย็นมากแล้ว ข้าว่าเราพักเรื่องบ้านเมืองไว้ดีกว่า ข้าไม่ได้กินอาหารแคว้นอู๋มานานแล้ว หวังว่าวันนี้ท่านอ๋องจะกรุณาเลี้ยงสักมื้อ”

“ได้สิ”  ร่างสูงวางมือก่อนจะเดินนำร่างบางไปที่โต๊ะอาหาร 






สามวันที่ผ่านมา จื่อเทาไม่เห็นแม้แต่เงาของคนรักด้วยซ้ำ จะเห็นก็เพียงแค่คนสนิทของร่างสูงเท่านั้นที่มักจะแวะเวียนมาแจ้งข่าว ส่วนมากมักจะเป็นการแจกแจงราชกิจต่างๆของร่างสูงให้ฟังเสียมากกว่า

“ชิงเออร์ ม่านเออร์ ข้าว่าจะพาซือซุนออกไปเดินเล่นสักหน่อย พวกเจ้าว่าดีไหม”

“แต่ท่านชายเพิ่งหายป่วยนะเจ้าคะ” ม่านเออร์ไม่เห็นด้วย

“แต่ ข้าน้อยว่า ถ้าท่านชายน้อยได้สูดอากาศข้างนอก คงจะสดชื่นนะเจ้าคะ อุดอู้อยู่แต่ในห้องจะทำให้ท่านชายล้มป่วลงไปอีก
ได้” ชิงเออร์เสนอความคิดบ้าง

“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะพาซือซุนออกไปเดินเล่นที่สวนดีหรือไม่ แถวนั้นร่มรื่น น่าจะทำให้เจ้าเด็กน้อยนี่อารมณ์ดี ใช่ไหมซือซุน” ร่างเพรียวบอกก่อนจะก้มลงไปถามความเห็นเจ้าเด็กตัวขาวในอ้อมกอด




สวยของจวนอ๋องนั้นทั้งร่มรื่น และสวยงาม สระน้ำขนาดใหญ่ที่มีฝูงปลาแหวกว่ายอยู่มองแล้วเพลินตายิ่ง ซ้ำดอกไม้ที่กำลังแข่งกันออกดอกยิ่งทำให้สวนสวยดูมีชีวิตชีวา  เสียงหัวเราะที่ดังแว่วมาจากเก๋งฤดูร้อนทำให้ร่างเพรียวขมวดคิ้วแน่น เพราะมันช่างคุ้นหูเหลือเกิน เมื่อเก็บความสงสัยไว้ไม่ได้จึงจำต้องเดินตามหาที่มา

“พี่ลู่หาน” จื่อเทาเอ่ยแผ่วเบาพลางขมวดคิ้วแน่น พี่ลู่หานมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร  แต่ที่น่าแปลกใจคือ ท่าทางของใครอีกคนที่อู่ด้วยยิ่งทำให้จื่อเทาไม่เข้าใจ อู๋อ๋อง กำลังหัวเราะ เป็นการหัวเราะที่แม้แต่เขาเองก็ยังไม่เคยเห็น  ร่างสูงในตอนนี้เหมือนเด็กหนุ่มแรกรักที่กำลังสนทนาอยู่กับคนรักอย่างรื่นรมย์ 

“พระชายาดูอะไรอยู่เจ้าคะ” ชิงเออร์เอ่ยถามหลังจากที่นางเห็นพระชายาเอาแต่มองไปที่เก๋งดูร้อน

“เจ้ารู้จัก แขก ของท่านอ๋องผู้นั้นหรือไม่ชิงเออร์” ร่างเพรียวถามก่อนจะชี้ไปที่สองคนที่อยู่ในเก๋งฤดูร้อน

“นั่นมัน… ม่านเออร์ เจ้ามาดูสิว่าใช่ หรือไม่” ชิงเออร์อุทานลั่นก่อนจะเรียกเอนสนิทให้มาดูอีกคน

“สวรรค์ ทำไมถึงเป็นคนผู้นั้น” ม่านเออร์ร้องอย่างตกใจ

“นี่พวกเจ้าจะบอกข้าได้หรือยังว่า คนผู้นั้นเป็นใคร” ร่างเพรียวที่เหมือนกลาเป็นส่วนเกินถามอย่างร้อนรน อะไรบางอย่างกำลังบอกเขาว่า ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน

“เอ่อ..” สองสาวใช้ได้แต่ อ้ำอึ้ง

“ชิงเออร์ ม่านเออร์ พวกเจ้าพูดมาเถอะ………………. นี่เป็นคำสั่ง!!!” เมื่อเห็นว่าสองสาวใช้ มัวแต่เงียบร่างเพรียวจึงต้องใช้อำนาจบ้าง

“ คือ เอ่อ  ท่านผู้นั้นคือ ท่านลู่หาน เป็นอ๋องน้อยแห่งแคว้นลู่ แล้วก็เป็นเอ่อ  เป็น”

“เป็นคนรักเก่า ของท่านอ๋องเจ้าคะ” เมื่อเห็นว่าเพื่อนเอาแต่อึกอัก ม่านเออร์เลยจำใจพูดแทน แต่นางอยากจะตบปากตัวเองนัก เมื่อเห็นว่าพระชายากำลังมองนางด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา

“พระชายา”

“คนๆนั้น คือคนที่ทำให้ ท่านอ๋องของพวกเจ้า ทำสงครามกับแคว้นเยว่สินะ” แม้จะไม่ได้รู้เรื่องราวทั้งหมดแต่ร่างเพรียวก็พอจะประติดประต่อได้ ว่าอะไรเป็นอะไร แววตาเรียบเฉยนั้น กำลังทำให้สองสาวใช้รู้สึกกลัว มันคือแววตา ของอ๋องน้อยแห่งแคว้นเยว่ ไม่ใช่แววตาของพระชายาของพวกนางเลยสักนิด

“ท่านอ๋อง ของพวกเจ้า คงรักเขามากใช่ไหม”

“พระชายา อย่าคิดมากนะเจ้าคะ เรื่องนั้นมันกลายเป็นอดีตไปแล้ว ปัจจุบัน ท่านอ๋องรักท่านนะเจ้าคะ” ชิงเออร์บอก

“ถึงเวลานอนกลางวันของซือซุนแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ” เสียงเรียบเอ่ยบอกก่อนที่ร่างเพรียวจะเดินกลับที่ไม่แม้แต่มองไปที่เก๋งฤดูร้อนอีกเลย





“แผนของเราดำเนินไปถึงขั้นไหนแล้วชานเหลียน” ร่างบางที่นั่งอยู่ในห้องโถงเอ่ยถาม กับร่างสูงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า

“ตอนนี้แผนขั้นแรกดำเนินไปได้ด้วยดี อีกไม่นาน ข้าน้อยจะลงมือ ตามแผนขั้นสอง ขอรับ”

“ประเสริฐ!!  เวลาที่รอคอยใกล้เข้ามาแล้วสินะ ความแค้นของข้าใกล้จะได้ชำระแล้ว ส่งคนของเราไปเฝ้าดู อู๋อ๋องไว้ให้ดีแล้วส่ง
ข่าวมาเป็นระยะ หากมีโอกาสก็จงลงมือ ทันทีอย่าได้ลังเล ใครที่มัน เอา “หัวใจมังกร” มาให้ข้าได้ ข้าจะตบรางวัลให้อย่างงาม”



......................TBc....................

 :really2:  อย่าเพิ่งดราม่า กับพี่ลู่ จนลืม
สองคนในสามบรรทัดสุดท้ายนะคะ
เขากำลังจะมา ฮ่าๆๆ  :katai3:

ไปดีกว่า รักทุกคนนะ จุ๊บๆๆๆ :mew1:

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
โอ..ทั้งศึกในและศึกนอก  :m31:

ออฟไลน์ Ali$a฿eth

  • [จิ้น]ตนการ
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-3
อย่าลืมตัวละครเก่าในอดีตสินะคะ

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
อี้ฟานทำไมทำแบบนี้ สงสารจื่อเทา

na-au

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วคนแก่ของขึ้น ไม่ไม่อะไรจะกล่าว

ขอ 3 ทีแล้วกัน ใช้หลานจื่อเทาโดยเฉพาะ  :z6: :z6: :z6:

ไปแบบแค้น ๆ  :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ PJansam

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1
อ๋องปลวกเอ้ย!!

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
นิ ท่านอ๋อง ทำแบบนี้กับ จื่อเทา ได้ยังงัยฮะ

 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4
หึ๊ยยยยยย หมั่นไส้อ่ะ หมั่นไว้โว้ยยยยยยยยยย
ไม่มาดูแลภรรยากับลูกเลย สนใจแต่คนรักเก่า เชอะ!!!  :beat: :beat:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
นี่เหรอที่บอกว่ารักเค้าทำกันแบบนี้เหรอ๘

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด