หัวข้อ: :((( ไม่ต้องเอ่ยคำว่า 'รัก' แจ้งข่าว P.15 ถึง 31 ตุลาคม 2556

[mro]

จริงๆแล้วถ้าให้ยัยกุหลาบมาแบบนิ่งๆ ไม่ร้ายก็น่าจะดีเหมือนกันนะ อยากรู้ว่านนท์จะทำไง

รักคนแต่งงง จะรอนะ

[NewYearzz]

จะทิ้งไว้เยี่ยงนี้ 2 อาทิตย์จริงหรือ? เจ็บปวดอ่ะ


รอตอนต่อไปครับ 

[ammamooty]

ยัยโรส.   ยัยกุหลาบเหี่ยวยัยกุหลาบแห้ง..ชิชะ

เดี๊ยะเหอะนนท์อย่าไปยอมมันนะ !! !

หนุนหลังนนท์เต็มที่

[namtarn11]

เชียร์นนท์เว้ย...ออกไปนะอิกุหลาบ

[mystery Y]

เอาล่ะสินนท์เจอคู่แข่งซะแล้ว นนท์สู้ๆ

[littlesilver]

ตอนที่ 12 สงคราม

   เมื่อนนทวัชที๋กลับจากทำงานและขับรถวีระมาส่งที่บ้านในตอนเย็นและแวะบ้านวีระก่อนกลับบ้านตัวเองก็พบว่ากุหลาบคอยวีระอยู่ที่บ้านก่อนแล้ว พอเธอเห็นวีระลงจากลงก็รีบปราดเข้ามาหาทันที
   “พี่วี! กลับมาแล้วเหรอคะ เข้าบ้านก่อนค่ะ โรสทำกับข้าวเย็นไว้ให้พี่วีเยอะแยะเลยค่ะ” กุหลาบยิ้มหน้าบานรีบเข้ามาเกาะแขนวีระทันที
   “เอ่อ...โรส พี่เดินเองได้” วีระแตะแขนกุหลาบเบาๆ เมื่อเห็นว่านนทวัชกำลังมองมาทางตนเองอยู่ ไม่อยากทำอะไรที่ดูประเจิดประเจ้อเกินงาม
   “แหม จะเป็นไรคะ พี่วียังเจ็บอยู่โรสก็ต้องดูแลซิคะ” กุหลาบพยายามดึงแขนวีระเข้าบ้านโดยทำเป็นไม่สนใจนนทวัชที่ยืนอยู่ด้วยสักนิด
   “คุณนนท์อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะครับ” วีระหันไปเอ่ยชวนนนทวัช
   “ครับ” นนทวัชยิ้มกว้างอย่างเคย ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นสายตาไม่พอใจของกุหลาบที่ส่งมาให้
   “งั้นก็เข้าบ้านกันเถอะครับ” วีระเอ่ยชวนอีกครั้งพร้อมกับเดินเข้าบ้านไปโดยมีกุหลาบเดินตามอย่างใกล้ชิดจนตัวแทบจะติดกัน
   
   “พี่วีทานนี่ซิคะ โรสทำสุดฝีมือเลยนะคะ โรสไม่อยู่ตั้งหลายวันพี่วีคงคิดถึงกับข้าวฝีมือโรสแน่ๆ เลย” กุหลาบตักแกงส้มของโปรดให้วีระ
   “จ้า” วีระยิ้มให้พร้อมกับก้มหน้าก้มตากินกับข้าวที่กุหลาบตักให้
   “นี่จ้า ไข่เจียวแหนมของโปรดพี่วี ทานเยอะๆ นะคะ กุหลาบไม่อยู่คงไม่มีใครดูแล ดูซิพี่วีผอมไปเลยนะคะ” กุหลาบตักไข่เจียวให้วีระอีก พูดจาเอาอกเอาใจจนออกนอกหน้า โดยไม่สนใจนนทวัชที่นั่งมองตาลุกวาว
   “ขอบใจนะ อ้าวคุณนนท์ไม่ทานล่ะครับ กับข้าวไม่ถูกปากเหรอครับ” วีระหันไปขอบใจกุหลาบก่อนจะหันมาถามนนทวัชที่เอาแต่นั่งนิ่งมองจานข้าวตัวเอง
   “เปล่าครับ กำลังจะทานอยู่ นายวีนั่นแหละ ทานเยอะๆ นะ” นนทวัชฝืนยิ้มก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
   “เดี๋ยวถ้าพี่วีอิ่มแล้ว โรสจะทำแผลให้นะจ๊ะ จะได้ไม่ต้องรบกวนคุณนนท์ กลับจากทำงานเหนื่อยๆ คงอยากกลับไปพักผ่อนจริงไหมคะ” กุหลาบหันมายิ้มหวานให้นนทวัชแต่สายตาที่มองมาเหมือนจะพยายามไล่นนทวัชให้รีบกลับไปไวๆ
   “แต่ผมว่า ผมทำแผลให้นายวีจะดีกว่านะครับ พี่ใหญ่สั่งให้ผมดูแลนายวีจนกว่าจะหายดี ผมไม่อยากขัดใจพี่ใหญ่ ถ้าพี่ใหญ่รู้คงไม่ชอบใจแน่ๆ นายวีก็รู้” นนทวัชรีบพูดขึ้น
   “แต่โรสว่าโรสดูแลพี่วีเองน่าจะดีกว่านะคะ คงไม่ต้องลำบากคุณนนท์หรอกค่ะ” กุหลาบพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้านนทวัชอย่างไม่พอใจ
   “นายวี ถ้านายวีไม่ให้ช่วยทำแผลให้ก็เหมือนกับว่านายวียังโกรธผมอยู่นะครับ ซึ่งผมคงเสียใจมากถ้านายวีไม่รับความช่วยเหลือของผม คงรู้สึกผิดไปตลอดที่เป็นฝ่ายทำให้นายวีต้องเจ็บตัว นายวีคงไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจผมอยู่ใช่ไหมครับ” นนทวัชหันไปทำหน้าเศร้าแล้วอ้อนวีระแทน
   “เปล่าๆ ครับ ผมไม่ได้โกรธอะไรคุณนนท์” วีระรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
   “ถ้าอย่างนั้นนายวีคงไม่รังเกียจถ้าจะให้ผมช่วยดูแลเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ให้นะครับ” นนทวัชหันไปยิ้มอย่างขอความเห็นใจ
   “ไม่หรอกครับ เอ่อ...โรส พี่ให้คุณนนท์ช่วยทำแผลให้ดีกว่านะ คุณนนท์จะได้ไม่คิดมาก” วีระหันไปพูดกับกุหลาบ พยายามจะรักษาน้ำใจของทุกฝ่าย
   “ก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่วี” กุหลาบจำใจฝืนยิ้มให้วีระ แต่อดแสดงอาการกระฟัดกระเฟียดไม่พอใจออกมาไม่ได้
   “พี่อิ่มแล้ว เดี๋ยวขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวผมออกมานะครับคุณนนท์” วีระพูดกับทั้งสองคนก่อนจะเดินลุกออกจากโต๊ะอาหารไป
   กุหลาบหันมาจ้องหน้านนทวัชอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างเปิดเผย แต่นนทวัชทำเป็นไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองต่อไป กุหลาบจึงได้แต่เดินกระแทกเท้าเสียงดังออกจากห้องไป
   เมื่อกุหลาบเดินออกจากห้องไปแล้ว นนทวัชจึงรวบช้อนส้อมเข้าหากัน พร้อมกับแอบยิ้มอย่างพอใจที่วีระยอมตามใจตนเองและเอาชนะกุหลาบที่พยายามจะไล่ตนเองออกไปให้พ้นได้ ช่วยไม่ได้ในเมื่อกุหลาบเธอเป็นฝ่ายมาระรานหาเรื่องก่อน คนอย่างนนทวัชเองก็ไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือของใครที่จะยอมงอมืองอเท้าไม่รู้จักต่อสู้ เรื่องแบบนี้จะให้ยอมง่ายๆ ก็คงไม่ได้เหมือนกัน
      __________________________________________
   
คนเขียนกลับมาแล้วจ้า หลังจากหายไป 2 อาทิตย์ 
ยังจำกันได้ไหม มาต่อได้แค่สั้นๆ เพราะงานยังไม่เสร็จเลย 
ก่อนจะถึงปีใหม่ ยังต้องปั่นงานต่อ ชีวิตช่างเศร้าเหลือเกิน     
   

[ordinary]

มาสั้นมากกกก   
แต่ตอนนี้หมั่นไส้ยัยกุหลาบอะไรนี่มากชิชะ
คุณนนตอกกลับเอาให้หน้าหงสยเลยนะคะ

[nunnan]

 

[ammamooty]

เย่กลับมาแล้ววิ่งไปกอด.....นนท์..เอร๊ยๆๆกอดคนเขียนด้วย><


ดีมากนนท์อย่าไปยอมม๊านนนนนสั่งสอนให้รู้ว่าของใครเป็นของคร๊ายย><

[NewYearzz]

กลับมาแย้วววววว 

แต่สั้นจัง คนเขียนสู้ๆนะครับ


รอตอนต่อไปครับ 

[saradino1]

สั้นเหลือเกิน อิอิ

 

[mystery Y]

เย้ๆกลับมาแล้ว~ ตอนนี้แอบสะใจยัยกุหลาบเน่าอ่ะ

[WilpeR]

เย้ กลับมาแล้ว

นนท์นายเจ๋งมาก ขอยกนิ้วให้เลย

[maru]

ผู้หญิงคนนั้นท่าทางจะร้ายน่าดูเลยนะเนี่ย แล้วนนท์จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมนั่น

[jimmyFG]

นนสู้ๆ

[maewmheaw]

มาสั้นๆอ่าาาา คิดถึงคนเขียนนะะ 

[koikoi]

เค้าจะดูแลกันอีท่าไหนนะ

[soluna]

เย้ๆๆๆ
กลับมาแล้ววววว~~~~~
^______^

[mro]

ดีใจจังงคิดถึงเรื่องนี้
ยัยกุหลายเธอเอาชนะนนท์ไม่ได้หรอก อิอิ

[namtarn11]

กุหลาบ หล่อนไปซะ

[ratnalin]

คิดถึงเธอจัง~
คิดถึงคุณนนท์เหมือนกัน แรงจังนะคนนี้ >< นายวีกับกุหลาบนี่ไปพบกันได้ไงหว่า แต่ที่แน่ๆคงไม่ทันยัยกุหลาบเหมือนกัน -*-
รอตอนหน้าจ้า ขอให้งานเสร็จไวๆ

[iammz]

โอ๊ยยย!!! คิดถึงมาก ๆ เลย

มาต่ออีกน๊าา ... อิอิ

ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ +1

 

[littlesilver]

ตอนที่ 13 เรื่องลับๆ

   หลังจากที่นนทวัชช่วยต้อนรับคณะทัวร์ที่มาเข้าพักในรีสอร์ตช่วงเช้าเรียบร้อยแล้วก็ขับรถกระบะของวีระกลับบ้านในตอนเที่ยง เพราะรู้สึกเหนื่อยๆ จึงตั้งใจว่าจะกลับไปล้างหน้าล้างตาและนอนพักเอาแรงสักงีบ
   ขณะที่นนทวัชขับรถผ่านหน้าบ้านพักคนงานก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินกอดกันเข้าไปในบ้านพักคนงานหลังที่อยู่ห่างไกลจากหลังอื่นๆ อยู่พอสมควร นนทวัชรู้สึกคลับคลายคลับคลาว่าผู้หญิงคนที่มองเห็นจากด้านหลังนั้นน่าจะเป็นกุหลาบ นนทวัชจึงรีบขับรถให้เลยบ้านพักหลังนั้นไปหน่อยแล้วจอดแอบไว้ข้างทาง ก่อนจะรีบลงจากรถและเดินย้อนกลับไปยังบ้านพักหลังเล็กๆ นั้น
   “อ๊ะ...นายดำ อืม...อ๊ะ...ซี๊ดดดดดดด” เสียงร้องครางเบาๆ ดังเล็ดรอดออกมาจากบ้านพัก ยิ่งปลุกเร้าความอยากรู้อยากเห็นของนนทวัชเข้าไปอีก
   นนทวัชแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อพยายามแอบมองลอดผ่านกระจกหน้าต่างเข้าไปยังภายในห้องนอน
   กุหลาบ! หรือ ยัยโรสตัวแสบ ที่แสดงตัวว่าเป็นแฟนนายวีกำลังนอนแผ่หราร่างเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงนอนเล็กๆ โดยมีผู้ชายรูปร่างคล้ำ กำยำ เปลือยท่อนบนคล่อมตัวอยู่  ทั้งสองกำลังกอดจูบนัวเนียกันอยู่อย่างเมามันโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
   “นายดำ อืม รีบๆ ทำซะทีซิ ไม่ไหวแล้ว อืม อ่าร์ ตรงนั้นแหละ อืม แรงๆ หน่อย” กุหลาบส่งเสียงร้องครวญครางเร่งเร้าผู้ชายตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตาซุกไซร้ลงบนยอดอกที่ชูชันทั้งสองข้าง
   “ใจร้อนจริงนะ ท่าทางไอ้วีคงจะปล่อยให้แห้งเหี่ยวมานานซินะ ถึงได้อยากขนาดนี้” ผู้ชายตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมองกุหลาบยิ้มๆ ก่อนจะพูดจายั่วแหย่พร้อมกับหัวเราะชอบใจเบาๆ
   “ไม่ต้องพูดมากหรอกน่า พูดแล้วหงุดหงิด” กุหลาบตอบอย่างไม่พอใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นจูบชายผิวคล้ำต่ออย่างดูดดื่ม
   “ฮ่ะฮ่ะ ไอ้วีหน้าโง่นี่มันโง่จริงๆ นะ ที่ทำเมินเฉยนางแมวยั่วสวาทอย่างเธอได้ลงคอ” ชายคนนั้นพูดอย่างนึกดูถูก
   “พี่วีเค้าไม่ได้โง่ เค้าแค่เป็นสุภาพบุรุษ” กุหลาบทำเป็นตอบโต้เสียงแข็งแต่ก็เหมือนไม่ได้จริงจังนัก
   “สุภาพบุรุษหรือมันเสื่อมสมรรถภาพกันแน่วะ วันๆ เห็นเอาแต่ทำงาน ทำงาน มีของดีๆ อยู่ตรงหน้าไม่รู้จักเสพสุข ฮ่ะฮ่ะ ไม่เหมือนกูมีของดีๆ กูต้องรีบเคี้ยวไว้ก่อน ฮ่ะฮ่ะ” ฝ่ายชายพูดแล้วหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ ก่อนจะดันตัวเข้าใกล้ฝ่ายหญิงมากขึ้น แล้วทั้งสองก็สลับกันร้องครางลั่นห้องอย่างสุขสมขณะประกอบกิจกามอย่างหฤหรรษ์โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครแอบดูอยู่ด้วยความประหลาดใจ
นี่เหรอคนที่อ้างตัวว่าเป็นคนรักของนายวี แต่กลับมาระเริงรักเล่นชู้อยู่กับชายอื่นอย่างน่าไม่อาย...นนทวัชแทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยด้วยซ้ำ
   นนทวัชถอยห่างออกจากหน้าประตูห้องนอนที่แอบดูอยู่อย่างช้าๆ ยืนอึ้งกับภาพที่เห็นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ เดินออกจากบ้านพักหลังนั้น แล้วรีบเดินกลับไปที่รถ เมื่อเห็นว่าเวลาผ่านไปเนิ่นนานแล้ว จึงไม่ได้ขับรถกลับไปบ้านแต่ขับรถเลี้ยวกลับเข้าไปยังรีสอร์ตเพื่อไปทำงานในช่วงบ่ายต่อแทน
      >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
   หลังเวลาเลิกงานนนทวัชขับรถมารอรับวีระที่หน้าสำนักงานใกล้จุดก่อนสร้างบ้านพักใหม่ โดยมีเพื่อนคนงานมองทั้งสองคนด้วยความสงสัย แต่นนทวัชกับวีระก็ทำเป็นไม่สนใจ
   เมื่อมาถึงบ้านของวีระ นนทวัชก็พบว่ากุหลาบมารออยู่แล้วเหมือนเมื่อวาน พอเธอเห็นวีระก็รีบเข้ามาหา และรีบเกาะแขนแสดงความเป็นเจ้าของทันที
   “พี่วีจ๋า ทำงานกลับมาเหนื่อยๆ เข้าบ้านก่อนนะจ๊ะ วันนี้โรสทำกับข้าวที่พี่วีชอบไว้ในเยอะกว่าเมื่อวานอีกนะ รีบไปกินเถอะจ๊ะ” กุหลาบรีบชวนวีระเข้าบ้าน โดยทำเหมือนมองไม่เห็นนนทวัชอีกตามเคย

   “เป็นไงบ้างจ๊ะ พี่วี อร่อยไหม” กุหลาบเอ่ยถามเสียงหวานเมื่อเห็นวีระชิมชิ้นหมูหวานที่ตนเองตักใส่จานข้าวให้
   “อร่อยดี ขอบใจมากนะ ความจริงโรสไม่ต้องลำบากทำกับข้าวมาให้พี่ทุกวันก็ได้ กับข้าวที่รีสอร์ตก็มีให้” วีระบอก
   “แหม ได้ยังไงกันล่ะจ๊ะ ก็โรสหายไปตั้งหลายอาทิตย์ ไม่ได้อยู่ดูแลพี่วีเลย โรสก็ต้องทำอะไรไถ่โทษบ้างซิจ๊ะ” กุหลาบตอบอย่างเอาใจพร้อมกับยิ้มหวานเยิ้ม
   “อืม จ้า ตามใจโรสแล้วกัน แล้วนี่งานเป็นยังไงบ้างล่ะ” วีระตอบเฉยๆ แล้วถามขึ้น
   “ฮึ ก็งั้นๆ แหละจ้ะ ตอนแรกคิดว่าออกมาทำห้องพักจะสบายกว่าในครัวที่ไหนได้เหนื่อยจะตายชัก วันๆ แทบจะไม่ได้หยุดพัก พี่วีน่ะ ช่วยพูดกับนายให้หน่อยไม่ได้เหรอจ๊ะว่าขอโรสไปทำแผนกต้อนรับได้ไหม โรสคิดว่าโรสน่าจะทำได้ดีกว่านะ นะพี่วีนะ โรสจะได้ไม่เหนื่อยสายตัวแทบขาดแบบนี้ พี่วีช่วยโรสหน่อยนะ” กุหลาบเขย่าแขนวีระพร้อมกับทำเสียงออดอ้อนจนน่าหมั่นไส้
   “พี่ว่าโรสทำตรงนี้ไปก่อนดีไหม สักพักนึงก่อน แล้วพี่จะช่วยพูดให้นะ นี่เพิ่งทำได้ยังไม่ถึงเดือนถ้าจะขอย้ายอีกพี่ว่าคงไม่ดีนะ” วีระเอ่ยปราม
   “ก็ได้จ้า” กุหลาบทำท่าไม่พอใจแต่ก็ต้องตกลงทำตามที่วีระว่า
   “อ้าวนี่ โรส ทำงานอยู่ในรีสอร์ตด้วยเหรอครับ ผมนึกว่าทำงานอยู่แถวบ้านพักคนงานซะอีก” นนทวัชแกล้งทำเป็นเอ่ยถามอย่างสงสัย หลังจากนั่งฟังอยู่นานจนพอจับต้นชนปลายเรื่องราวของกุหลาบได้
   “ก็ทำอยู่แถวหน้าตึกรับรองแหละค่ะ คุณนนท์ถามทำไมเหรอคะ” กุหลาบหันมาถามนนทวัชเสียงเรียบ
   “เปล่าครับ พอดีเมื่อตอนกลางวันเห็นโรสแวบๆ อยู่แถวบ้านพักคนงาน แต่คิดว่าคงจะจำผิดแหละ โรสไม่น่าจะไปอยู่แถวนั้นหรอก จริงไหมครับ!” นนทวัชเอ่ยถามกุหลาบเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะยิ้มเยือกเย็นให้อย่างผู้ชนะ
กุหลาบที่ทำท่าตกใจในตอนแรก ก็ปรับสีหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะมองมาทางนนทวัชตาเขียว
   “คุณนนท์คงจะตาฝาดมากกว่าแหละค่ะ ใครจะไปแถวนั้น มีแต่พวกคนงานก่อสร้างทั้งนั้น คุณนนท์คงจะจำคนผิดมากว่ามั้งคะ มาใหม่ๆ ก็อย่างนี้แหละคะ คงจะยังจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร ก็เลยจะคิดอะไร เข้าใจอะไรผิดๆ” กุหลาบตอบเสียงสะบัดด้วยความไม่พอใจ สายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความโกรธและดุดันอย่างเต็มที่ แต่นนทวัชก็ทำเป็นไม่สนใจ
   “อืม ก็คงไม่มีอะไรหรอก คุณนนท์สงสัยก็คงถามไปอย่างนั้นเอง กินข้าวกันต่อดีกว่านะ” วีระเมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มตึงเครียดจึงเอ่ยชวนทั้งสองคนให้กินข้าว แม้ในใจยังคงสงสัยในคำพูดและท่าทีที่นนทวัชกับกุหลาบแสดงออกต่อกัน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา
      __________________________________________________
   

 

[maru]

ผู้หญิงคนนี้ไม่ไหวจริง ๆ นนท์ระวังตัวไว้หน่อยท่าจะดีนะ

[NewYearzz]

แม่กุหลาบเน่าหนอนชอนไช แรงเนอะ!!!


รอตอนต่อไปครับ 

[WilpeR]

ยัยกุหลาบเน่าเฟะ นายวีไม่น่าที่จะไม่รู้เรื่องนี้เลยนะเนี่ย

นนท์คงต้องระวังตัวหน่อยแล้ว ไปรู้เรื่องความลับของยัยกุหลาบเข้า

[namtarn11]

กุหลาบเน่า

[สายหมอก]

เมื่อไหร่ทั้งสองจะลงเอยเสียที~ 

[i_lost in..]

ตามมาจากภาคแรก  มาภาคนี้ ความรู้สึกต่างกันเลย

อยากเห็นนายวีโหดและหึงบ้างอ่ะ

[ammamooty]

กรี๊ดดดสั้น><

ยัยกุหลายนี่มันจริงๆเลยยะฮึ่ยๆๆ

มีคนั้งหน้านนท์เรียกนายวีไปดูเลย !!!! !