“พี่..เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมช่วย” ชายหนุ่มรุ่นน้องที่นิคกี้บอกว่าอยู่ชมรมถ่ายภาพประคองเสือขึ้น ข้อเท้าเขาพลิก ก้นระบมไปหมด
“ขอบคุณ” ใจจริงก็ภาวนาให้คนๆ นั้นเป็นพี่ตุลย์หรอก พอเหลือบตามองอีกที พี่ตุลย์ก็มองเสือมาก่อนอยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะความเป็นห่วง แต่เป็นเพราะความหงุดหงิดใจ
เสือเชื่ออย่างนั้น..
“เจ็บตรงไหน ให้ผมอุ้มไหม”
ร่างผอมพยักหน้า เมื่อเห็นคนรักทำหน้าราวกับเสือทำผิดหนักหนาก็หมดแรงเอาดื้อๆ “ขอขี่หลังได้ไหม ผมเดินไม่ไหว”
เดินไม่ไหวน่ะเรื่องจริงนะ..แต่เพราะอีกคนต่างหาก
เสือไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ตุลย์ต้องมองกันแบบนั้นด้วย ถูกล่ะ..เขาลื่นล้ม ซุ่มซ่ามจนเจ็บตัว แต่จะห่วงกันไม่ได้หรืออย่างไร หรือเพราะว่าเสือไปขัดจังหวะตอนพี่ตุลย์กำลังคุยกับแม่ดาวสาขานั่นอยู่
เขาถูกอุ้มขึ้น มิวายหันมองพี่ด้วยแววตาตัดพ้อ
คอยดูนะ..จะไม่พูดด้วยเลย
การเที่ยววัดครั้งนี้คงสนุกอยู่หรอก หากพี่ตุลย์และเขาไม่แยกกันอยู่ ก็ตอนนี้น่ะสิ..พี่ตุลย์ไปถ่ายรูปอีกทาง ส่วนเขาก็นั่งเจ็บขามองตากล้องน้อยถ่ายไปถ่ายมา ถูกแอบถ่ายบ้าง ถ่ายวิวบ้าง
“ผมชื่อต้น เป็นน้องรหัสพี่นิคกี้ ผมจำพี่ได้นะพี่เสือ”
เสือพยักหน้ารับรู้ ไหนๆ ก็รู้จักกันแล้ว ก็ช่างมันเถอะ “อื้อ”
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เสือได้แต่นั่งหงอย มองคนอื่นไปมาเพราะขาเจ็บ
“ไอ้ต้น หายไปไหนมาวะ มาถ่ายรูปพี่เร็วๆ สิ” นิคกี้ตะโกนเรียก ตอนแรกก็ให้นายต้นอุ้มเขาไปด้วย แต่เสือห้ามเพราะไม่อยากเป็นภาระให้คนอื่น
จริงๆ นะ..ไม่ได้อยากเป็นภาระของใคร แต่ทำไมหน้าตาเขาถึงได้หงอยเหงาแบบนี้ล่ะ
“พี่เสือ เดี๋ยวผมมานะ อย่าลุกไปไหนล่ะ” ขาเจ็บแบบนี้จะให้เสือลุกไปไหนได้อีกล่ะ
“อืม”
ร่างผอมมองออกไป เห็นคนรักยืนโบกมือให้แม่สาวดาวสาขา ให้ตายเถอะ..ทำไมเสือทำแบบเมื่อก่อนไม่ได้นะ เห็นพี่ตุลย์ไปสนิทกับใครไม่ได้เลย ควันออกหูตลอด แต่พอเห็นคนรักเดินมาทางเขา คนฟอร์มจัดเลยรีบหันหน้าหนี ไม่ใช่เพราะกลัวหรอก แค่ไม่อยากให้พี่ตุลย์ว่าเสือมองอยู่
“เสือ” เสียงทุ้มต่ำๆ เอ่ยเรียก จริงๆ นะ..เสือตั้งใจจะโกรธให้พี่ตุลย์ง้อ พอพี่เรียกชื่อเขาด้วยเสียงแบบนี้ก็อดใจอ่อนไม่ได้
“ซุ่มซ่าม” ชายร่างสูงนั่งบนพื้น เขาจับขาน้อง สำรวจดูข้อเท้าขาวๆ แล้วลองกดดู พอได้ยินเสียงน้องร้องก็รีบหยุดมือ “เจ็บมากไหม”
“ไม่เจ็บ”
“แล้วทำไมไม่เดินเอง ให้คนอื่นอุ้มทำไม ขาไม่พิการสักหน่อย”
พี่ตุลย์ปากร้ายใส่เสือ ดวงตาคมหรี่มองไม่สบอารมณ์ ภาพหนุ่มน้อยอุ้มคนรักของเขายังติดตา แค่อีกฝ่ายอยู่ใกล้กว่า ถึงตัวเสือเร็วกว่า ส่วนเขาก็ได้แต่มองน้องทั้งห่วงทั้งหึง
ตุลาไม่เคยเชื่อว่าจะมีคนทำให้เขามีสองอารมณ์ได้ในเวลาเดียวกันแบบนี้..
“แล้วพี่ตุลย์มาวุ่นวายอะไร เสือจะทำอะไรก็เรื่องของเสือ”
“ใช่สิ..ถ้าพี่ไม่รักพี่จะปล่อยให้เสือนั่งคนเดียวห่อเหี่ยวไปนานแล้ว”
ให้ตายเถอะ..พอจะพูดด้วยดีๆ ปากก็ดันไปว่าน้องเรื่องให้คนอื่นอุ้ม ก็คนมันหึงนี่ จะให้ทำอย่างไร เขาไม่ใช่คนใจเย็นเรื่องแบบนี้ จะให้วิ่งเขาโบสถ์แล้วสวดมนต์อย่างนั้นคงทำไม่ได้หรอก
“ทีหลังรอพี่ พี่ไม่เคยทิ้งเสือ ก็รู้ไม่ใช่เหรอ”
“พี่ตุลย์ปล่อยให้เสือตกบันได”
“พี่แค่อยู่ไกลกว่าเท่านั้น” เขานั่งลงข้างๆ น้อง กุมมือน้อยไว้ อยากดึงเข้ามากอดนัก แต่นี่ในวัดคงทำไม่ได้
ตกเย็นนิคกี้พาพวกเขาไปออกไปกินข้าว มิวายโดนพี่ตุลย์มองด้วยสายตาไม่พอใจอีก
"พี่เสือ ทานนี่เยอะๆ น้า อร่อยมาก ผมคอนเฟิร์ม" หนุ่มต้นผู้ไม่รู้อะไรเลย ตักนั่นตักนี่ให้พี่เสือ จริงๆ ก็สัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตหรอก แต่เข้าใจว่าคงเป็น 'พี่ชายหวงน้องชาย' มากกว่า
ก็ดูเข้าสิ..อีกคนนั่งมองตาวาว ส่วนอีกคนก็นั่งกินไม่สนใจใคร แบบนี้จะมองอย่างอื่นไปได้อย่างไร นอกจากพี่ทำอะไรให้พี่ชายหน้าดุไม่พอใจ
"พี่ตุลย์ไม่ชอบอันนี้เหรอ"
"อืม" ที่ไม่ชอบน่ะ ไอ้คนที่นั่งข้างๆ เสือต่างหาก ดูทำเข้า..ตักนั่นตักนี่ให้คนรักของเขาอยู่ได้
เสือเห็นพี่ไม่กินเลยตักเข้าปากเองเสียเลย ไหนๆ ก็ซื้อมาแล้ว เสียดายของ ก็ตั้งแต่อยู่กับพี่ตุลย์มา มีแต่คนบอกว่าเขามีเนื้อขึ้นเยอะ พ่อก็บอกว่าเสืออ้วนน่ากอด สาเหตุก็มาจากพี่ตุลย์ชอบพาไปกินนั่นกินนี่ตอนง้อนี่แหละ
พอเห็นทั้งสองตักอาหารให้กันกระหนุงกระหนิง คนเป็นแฟนตัวจริงก็เกิดอาการหงุดหงิด
กว่าอาหารมือนี้จะจบลง ตุลาก็นั่งกัดฟันกรอดนับครั้งไม่ถ้วน
ถึงห้องได้ไม่นาน พี่ตุลย์ก็วางเสือลงกับพื้นแล้วสบตามองราวกับเสือทำอะไรผิดมา
“พี่ตุลย์เป็นอะไร”
ตุลาไม่ตอบแต่จุ้บปากน้องแทน “เด็กโง่”
เสือยืนงง แต่พอโดนพี่จูบอีกที สติก็ไม่รับรู้อะไรแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับตุลา..เสืออยากอ้าปากถามใจจะขาด
“อื้อ..” ฝ่ามือขาวผลักอกชายหนุ่ม แต่พี่ตุลย์ไม่เขยื้อนเลยสักนิด นอกจากยืนแข็งเป็นหินแล้ว..ยังทำมากกว่าเดิม
หนุ่มร่างสูงอุ้มร่างผอมขึ้น เขาวางน้องบนพื้นเตียง แล้วทาบทับ ไม่สนใจเสียงร้องประท้วงจากเด็กดื้อเลยสักนิด
“วันนี้ทำพี่ควันออกหูกี่รอบ”
“เสือไม่ได้ทำสักหน่อย” จริงๆ นะ วันนี้ต่างหากที่พี่ตุลย์ทำเสือโกรธ เสืองอน ความรู้สึกนับร้อยนับพันปนเปกันไปหมด
“ไม่รู้เรื่อง” พี่ตุลย์บอก นึกเอ็นดูดวงตาคมที่มองมาอย่างไม่เข้าใจ “ไปให้เขาอุ้มทำไม”
เสือเบือนหน้าหนี ใครจะบอกตอนพี่ตุลย์มองมา เสือใจแป้วจนไม่อยากทำอะไร
“พี่ตุลย์นั่นแหละไม่รู้เรื่อง ไปบอกชื่อเขาทำไม”
ชายหุน่มก้มฟัดแก้มน้อง เขาก็แค่บอกชื่อให้เจ้าหล่อนรู้ ไม่ได้ถึงเนื้อถึงตัวสักหน่อย มีแต่เสือนั่นแหละทำตุลาควันออกหู ถ้าไม่คิดว่าตัวเองใกล้สามสิบก็อยากทำตัวเป็นนิสิตชั้นปีสอง เดินไปต่อยอีกคนให้รู้แล้วรู้รอด
โทษฐาน..วุ่นวายกับคนมีเจ้าของ
“รอพี่ไม่ได้หรือไง”
“ใครจะรอคนทำหน้าดุ ดุใส่เสือ ทำอย่างกับเสือไปฆ่าคนมา” เสือพยายามผลักอกพี่ แต่อีกคนกลับทับลงมาหนักกว่าเดิม
“ทีหลังก็อย่าไปยุ่งกับคนอื่นสิ พี่จะได้ไม่ทำหน้าดุ”
เสือหน้างอ ใจจริงพี่ตุลย์อยากให้เสือไม่มีเพื่อนหรืออย่างไร แค่นี้ก็น้อยจะแย่แล้ว
ก่อนชายหนุ่มจะก้มจุ้บปากน้อง เสียงของประตูก็ดังขึ้น ทำเอาอารมณ์อยากลงโทษเด็กไม่รู้เรื่องของตุลาดิ่งวูบ
“ครับ”
เขาปล่อยเสือน้อยเป็นอิสระ แล้วเดินไปเปิดประตู ไม่ต้องบอกนะว่าจำเลยที่น่ารักที่สุดวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปแล้ว
แบบนี้คงยากถ้าจะจับมาลงโทษ..
“อ้อ..พี่ตุลย์ เสืออยู่ไหม”
“อยู่ในห้องน้ำครับ” เขามองไปยังกระเป๋าใบน้อยของเสือ “เสือลืมไว้เหรอ”
“น้องต้นฝากมา บอกว่าเสือลืมไว้ เลยเอามาคืน”
เท่านั้นแหละ ความขุ่นหมองของตุลาก็เริ่มปะทุอีกครั้ง เขากัดฟัน นึกอยากมีเรื่องกับคนอายุน้อยกว่านัก “เดี๋ยวผมเอาไปคืนให้”
ชายหนุ่มรับกระเป๋าของเสือมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนนั่งรอเด็กดื้ออย่างอดทน ให้ตายเถอะ..เวลาล่วงไปเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ไร้วี่แววคนรักจะเดินออกมาจากห้องน้ำ
ยอมรับเลยว่าความอดทนเดี๋ยวนี้มันต่ำเหลือเกิน เมื่อก่อนอาจจะรอคำตอบข้ามอาทิตย์ได้ แต่เดี๋ยวนี้สามสิบนาทีก็นานไปสำหรับตุลา
“เสือออกมาได้แล้ว ไม่อย่างนั้นประตูโรงแรมพังแน่” เขายืนจังก้า เรียกน้องหน้าห้องน้ำ ผ่านไปเกือบสิบห้านาที เจ้าตัวเล็กถึงได้เดินออกมาทั้งหัวเปียกๆ อย่างนั้น
เสือมองไปที่โต๊ะเล็กข้างเตียง รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น “พี่ตุลย์โกรธเสือ”
“ไปนวดเท้า” ตุลาถอนหายใจ ความจริงก็อยากโกรธหรอก แต่เหตุผลมันก็แค่ความหึงหวงเท่านั้น อาจจะดูงี่เง่าสำหรับคนที่ใกล้อายุสามสิบอย่างเขา
น้องไม่งอแง เจ้าตัวเดินไปนั่งบนเตียง มองพี่หยิบนั่นหยิบนี่ในกระเป๋า
“ยื่นเท้าออกมาสิ พี่จะนวดให้”
ร่างผอมทำตาม จริงๆ นะ..เสือไม่อยากให้พี่ตุลย์ทำเย็นชาแบบนี้ “เสือทำเองก็ได้ถ้าพี่ตุลย์ไม่อยากทำ”
“นั่งเฉยๆ ไป ไม่ต้องพูดมาก”
ตุลานวดเท้าให้น้อง ไหนๆ ประคบเย็นตอนนี้ก็ไม่ช่วยอะไรแล้ว มือของพี่เบาจนเสืออยากหลับ แต่ความเคลิบเคลิ้มนั้นก็ถูกขัดด้วยเสียงทุ้มต่ำของอีกคน
“พี่ก็แค่ไม่อยากให้ใครแตะเสือนอกจากพี่” เขาพูดต่อ “ก็พี่แค่หวงแฟนเท่านั้นแหละ”
พี่ตุลย์ลุกไปเก็บของก่อนเดินมานั่งใกล้น้อง ไอ้สายตาแบบนี้ของเสือนี่แหละทำให้เขาโกรธไม่ลง “ปากนี่ของพี่” เขาจุ้บลงไปอีกครั้ง ไม่สนดวงตาที่มองอย่างตกตะลึง
นานๆ ทีมีพูดแบบนี้ เสือไม่ตกใจสิแปลก..
“มือน้อยๆ นี่ก็ของพี่ คนอื่นห้ามจับ” พี่ตุลย์จูบมือคนรัก ไล่เรื่อยตามท่อนแขนและจบลงด้วยการจุ้บจมูกอย่างเอ็นดู
“ของใครใครก็หวงก็หึง ไม่อยากให้ใครมายุ่งทั้งนั้นแหละ”
โลกทั้งใบของเสือกำลังถูกเหวี่ยงด้วยมือที่มองไม่เห็นของตุลา สาบานเลยว่าที่ไม่พูดเพราะเขินจนปากแข็งไปหมด ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา พี่ตุลย์ไม่ดุเขาก็บอกว่าเขาดีแต่ทำให้เป็นห่วง ช่วงแรกๆ ก็น้อยใจหรอก หลังๆ เริ่มชิน เลยไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่นัก
“พี่ตุลย์ก็เหมือนกัน ปากพี่ตุลย์ก็ของเสือ” ร่างผอมโอบไหล่พี่ แล้วจุ้บเบาๆ หนึ่งที โดยไม่รู้เลยว่าตุลาข่มใจไม่ขย้ำเจ้าตัวแค่ไหน
“นอนเถอะ ก่อนเสือกับพี่จะไม่ได้นอนทั้งคืน”
อากาศตอนเช้าค่อนข้างเย็น ตุลาเลยบอกให้เสือใส่เสื้อกันหนาว
“พี่ตุลย์ปล่อยเอวเสือนะ เสือจะไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน” เสือพยายามปืนลงจากตักคนรัก แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อตุลากอดเขาไว้แบบนี้
“หยิบมาดูแล้วอ่านออกหรือไง”
“ไม่ออก แต่ดูรูปภาพหน่อยไม่ได้หรือไง” ความพยายามของเสือไม่จบง่ายๆ เขาทั้งแกะ ทั้งกัดฝ่ามือแข็งแรง แต่สุดท้ายก็มานั่งหน้างอใส่คนรัก
“นั่งนิ่งๆ สิ ขาเจ็บแล้วยังซ่าอีก” ถึงจะว่าน้อง แต่ตุลาก็ยังอมยิ้มอย่างนึกสนุก “เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้ อยากได้ไม่บอกล่ะ เดี๋ยวเดินสะดุดล้มอีก พี่ไม่อยากจะดูแลแล้ว”
เมื่อเช้าเขาเลยได้แกล้งน้องจนเจ้าตัวชักจะงอนจริงๆ แต่พอง้อหน่อยเสือก็กลับมายิ้มให้เหมือนเดิม มันก็ไม่มีอะไรแปลกไปกว่าทุกวันหรอก แต่พวกเขาก็มีความสุขเหมือนเดิมนั่นแหละ..
สวัสดีค่าาาาาาาาาา
ท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกคนนนนน หลังจากหายหน้าไปนานมากกกกก
สวัสดีปีใหม่นะคะ อิอิ กลับมาพร้อมพี่ตุลย์ น้องเสือ ตามที่บอกไว้
แต่เป็นตอนพิเศษสุดท้ายของเดือนนี้แล้วนะคะ อิอิ
นิยายเรื่องนี้เปิดรีปริ้นท์อีกรอบแล้วววววววว เย่
สนใจไปหาที่แฟนเพจน้าาาา อิอิ
หวังว่าจะชอบตอนนี้ ตอนแรกว่าจะให้จิ้มๆ
แต่แต่งไปแต่งมาไม่เอาดีกว่า
เดี๋ยวเลี่ยนกัน กร๊ากๆ สาบานไม่ได้แกล้งใครเลย คิคิ
ขอบคุณทุกคอมเมนท์นะคะ เข้ามาอ่านเรื่อยๆ ไม่ได้หายไปไหนเลย คิคิ
Facebook:
https://www.facebook.com/AUTHOR.ELLETTE
หัวข้อ: Brothers {ตอนพิเศษ} : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ [15.04.2557] (อ่าน 410176 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก