“อื้อ..พี่เหยี่ยว ตัวเหม็น!” ร่างป้อมๆ ดิ้นหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย พี่เหยี่ยวไม่รู้หรอกแค่นี้เมษาก็เขินจนตัวจะระเบิดแล้ว ถ้ามากกว่านี้..มีหวังเขาเป็นลมล้มพับแน่ๆ
มีแฟนหล่อมันน่าหนักใจแบบนี้แหละ..
พอถึงบ้านเมษาก็รีบสะบัดหัวจากอกพี่เหยี่ยว ถึงใจจริงอยากอยู่ตอนยันเช้าก็เถอะ
“เมษาจะรีบไปไหน” แม่เข้าครัวอยู่ พอเห็นลูกชายวิ่งตื๋อขึ้นไปบนบ้านโดยไม่สนใจเจ้าหมาปุ้มปุ้ยที่นอนรอเจ้านายมันอยู่ “แม่จะถามว่ากินข้าวเยอะไหม”
พี่เสือเดินยิ้มเข้ามาตอบแทนลูกชายคุณน้า “คงจะเยอะน่าดู”
พักหลังมานี่ทั้งคุณน้าและเสือเข้ากันได้ดี หลังจากพี่เสือเปิดใจคุยกับพ่อ แล้วค่อยหันมาคุยกับคุณน้าอีกคนหนึ่ง คำว่าครอบครัวก็เด่นชัดขึ้น
เสียงเปิดประตูห้องทำเอาเมษาสะดุ้งตัว เขาต้องรีบอาบน้ำระงับความเขินที่เริ่มเกินลิมิต ร่างเล็กวิ่งหยิบผ้าขนหนูและเสื้อผ้าจนวุ่นวาย เดินเตะนั่นเตะนี่จนห้องเละเทะไปหมด
“เมษา เปิดประตูให้ผมหน่อย”
เมษาลนลาน ประตูห้องน้ำกับประตูห้องไกลกันมาก หากเปิดประตูให้พี่เหยี่ยว โอกาสที่เมษาจะวิ่งไปห้องน้ำทันเป็นไปได้เพียงศูนย์จุดหนึ่งเท่านั้น หากเขาไม่ใช่นักวิ่งลมกรด
“อ่า..พี่เหยี่ยว เมษโป๊อยู่ อีกแปบหนึ่งได้ไหม”
“จะอายอะไร ของมันก็เคยเห็นอยู่ ไม่ได้เปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นหรอก”
จนแล้วจนรอด เมษาก็ทนความกดดันของคนรักไม่ไหว เขาเดินคอตกไปเปิดประตู เห็นพี่เหยี่ยวยืนขมวดคิ้วอยู่
“เป็นอะไร”
“เมษรีบมาอาบน้ำ จะได้ไม่รบกวนพี่เหยี่ยว” จริงๆ นะ..เมษกลัวว่าถ้ามาช้าแล้วอยู่ในห้องนานๆ พี่เหยี่ยวจะไม่เป็นส่วนตัว
ทว่าสำหรับเหยี่ยวแล้ว..เจ้าเด็กบ้านี่กำลังกวนประสาทเขาชัดๆ ชวนคนอื่นมานอนบ้าน ไม่ใช่เพื่อเพิ่มความใกล้ชิดอย่างนั้นหรือ
พอเมษาขยับเท้าถอย ฝ่ามือคู่นั้นก็ตรงดิ่งมาดึงแขนไว้ไม่ให้ขยับ “พี่เหยี่ยวจะลากเมษออกไปข้างนอกเหรอ นี่มันห้องนอนของเมษที่ให้พี่เหยี่ยวยืมนะ”
“ยังไงต่อ”
“ก็เมษจะอาบน้ำแล้วไปหาพี่เสือไงล่ะ พี่เหยี่ยวจะได้พักผ่อน”
เหยี่ยวถอนหายใจเฮือก ทีอย่างนี้น่ะมาเป็นห่วงเขา แล้วไอ้ตอนที่ส่งข้อความมาบอกว่า ‘พี่เหยี่ยวมารอน้องเมษดูคอนเสิร์ตพี่สแตมป์เวลาสามทุ่มตรงนะครับ’ ไม่ห่วงกันเลยสินะ..
“ผมไม่อยากพักแล้ว”
“ก็ไปออกกำลังกายสิ จะเหนื่อยๆ แล้วมานอนเล่นในห้องของเมษ” หลังจากที่เมษาลืมไปว่ากำลังเขินคนรักอยู่ ก็ได้เวลาโอ้อวดสรรพคุณแปลกๆ ของห้องตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเล่นดีวีดีรุ่นใหม่ล่าสุด หรือแม้กระทั่งตัวต่อเลโก้ที่เพิ่งไปถอยมาเมื่ออาทิตย์ก่อน
ก็เงินเขาทั้งนั้นแหละไอ้เด็กบ้า..
“พูดมากจัง” พูดจบก็จุ้บปากคนรักแน่นๆ สักสองที เด็กน้อยของเขาเบิกตากว้างแล้วก้มหน้างุด ตามประสาของคนขี้อายแต่ไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไง “ยังจะให้พี่นอนคนเดียวอีกไหม”
พอพี่เหยี่ยวแทนตัวเองว่าพี่ทีไรเหมือนคนๆ เป็นของเมษาคนเดียว จริงๆ นะ..พูดกับเพื่อนพี่เหยี่ยวก็มึงๆ กูๆ ตามประสาหนุ่มหล่อ กับคุณอื่นไม่ว่าจะเป็นน้องรหัสก็คุณผมตลอด ยกเว้นกับเมษาคนเดียวที่พี่เหยี่ยวยอมเรียกตัวเองว่าพี่
“ก็เมษกลัวพี่เสือเหงา เมษบอกพี่เหยี่ยวไปแล้ว”
ให้ตายเถอะ..พอโดนจูบ แล้วคำพูดออดอ้อนนั่นอีก เมษาไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไป แต่ถึงอย่างนั้นอารมณ์เป็นห่วงพี่ชายข้างห้องก็ยังมีมากกว่าประมาณสิบเท่าได้
“พี่คงไม่มีตัวเลือกอื่น”
เมษาไม่ทันได้ตั้งตัว คนรักก็ลากไปทำตามอำเภอใจเสียแล้ว แม้ความจริงอยากจะขัดขืนใจแทบขาด พอริมฝีปากคู่นั้นทาบลงมา โลกของพี่เสือในหัวเมษก็กลายเป็นของพี่เหยี่ยวไปหมดแล้ว
พี่เสือ..เมษาของโทษ แต่ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจจริงๆ..
เสื้อยืดของเมษาร่วงลงพื้นตามด้วยกางเกงตัวเก่ง แต่ดูเหมือนอีกคนจะอยู่ครบชุดทุกประการ “เมษา..คืนนี้นอนค้างกับพี่นะ”
ไม่ต้องบอกว่าเมษาพยักหน้าตั้งแต่เริ่มประโยค ในหัวของเขาหมุนติ้วราวกับโดนเหวี่ยงร้อยรอบ
“อื้อ”
ข้างนอกว่าร้อนแล้ว พอเจอห้องของเมษาร้อนยิ่งกว่า
“ฮึก..” สะโพกเล็กแอ่นขึ้น รองรับส่วนร้อนผ่าวของคนรัก ปลายเล็บคมจิกลงลาดไหล่กว้าง เมื่อสัมผัสเริดร้างไปนานเริ่มขึ้น เมษาก็รู้สึกแน่นตึงไปทุกส่วน “พี่เหยี่ยว..เมษ”
“ชู่ว..ไม่ต้องพูด” ชายหนุ่มดุนดันส่วนแข็งขืนเข้าช่องทางอ่อนนุ่ม น้องกอดรัด เขากัดฟันกรอด มันแน่นเสียจนขยับไม่ได้ “เมษา..มองพี่”
ดูเหมือนความคิดของเหยี่ยวจะผิดถนัด เมื่อเมษาปรือตามองเขา เด็กหนุ่มทั้งเม้มปากและอยากร้องไห้ในคราเดียวกันน่ากลั่นแกล้งเสียจนยั้งใจไม่อยู่
“พี่เหยี่ยว..อื้อ..” ฝ่ามือร้อนผ่าวรั้งร่างเล็กมาใกล้ กอบโกยความหอมหวานจากริมฝีปากไม่รู้สึกเบื่อ ส่วนเบื้องล่างขยับถี่รัวราวกับพายุฤดูร้อน
ใช่..ฤดูร้อนเพิ่งเริ่มขึ้น
เมษาพยายามกลั้นเสียงร้อง เพราะทั้งคู่อยู่ห่างจากประตูไม่กี่ก้าว ครั้นจะเอ่ยปากบอกคนรักก็กลายเป็นเสียงร้องครางปานจะขาดใจ ขืนใครโดนผ่านมีหวังเมษาต้องเอาปีบคลุมหัวไปจนเช้าแน่ๆ “พี่เหยี่ยว..เบาๆ หน่อย”
“ชอบให้เบาๆ เหรอ” รอยยิ้มตรงมุมปากทำเอาเมษาใจสั่น และเป็นอย่างที่คิด..พี่เหยี่ยวทำเบาๆ แต่เกือบทำให้เมษขาดใจไปตรงนั้น
สะโพกสอบของชายหนุ่มค่อยๆ ขยับเข้าออก ลำลึกเสียจนแทบจะสำลึกอากาศตายตรงนั้น มื้อน้อยๆ ยกขึ้นปิดปาก กักกันเสียงร้องด้วยหวังว่ามันจะเบาลง ทว่าจังหวะดุดันของพี่เหยี่ยวก็ทำให้เมษาขาดความอดทนไปหลายต่อหลายครั้ง
“อ้า..ฮ่า..พอ”
สำหรับเหยี่ยวแล้ว กับเมษาเท่าไหร่ก็ไม่พอ ยิ่งน้องทำเหมือนจะขาดใจ เขายิ่งอยากกลั่นแกล้งให้เจ้าตัวสมยอมกันเสียที
ปลายนิ้วกร้านบดขยี้ยอดอกเต่งตึงอย่างรุนแรงจนมันบวมช้ำ ขณะที่ส่วนร้อนผ่าวด้านล่างก็ทำหน้าที่ไม่บกพร่องแม้แต่น้อย
ดวงตากลมพร่าเลือนด้วยม่านน้ำ ริมฝีปากอ้าค้างอย่างสุขสม เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน เมษาก็ฟุบตัวลงบนอกแกร่งอย่างอ่อนแรง ริมฝีปากเจ่อขึ้นพยายามเรียกคนรัก หากแต่พี่เหยี่ยวยังคงมัวเมาไม่เลิก
เมษาจะแย่แล้ว ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป ให้เอาหมอนมาอุดปากก็ไม่มีทางลดเสียงลงได้..
“อ้ะ..ไม่เอา”
“พี่บอกแล้วว่าพี่ไม่มีตัวเลือก”
เป็นอย่างที่พี่เหยี่ยวพูดไว้ไม่มีผิด อีกคนไม่ปล่อยให้เขาห่างกาย แม้หยดเหงื่อจะไหล่จนเฉอะแฉะ หนำซ้ำยังอุ้มเขาวางบนพื้นเตียงสบายๆ ราวกับได้ดื่มยาชูกำลังชั้นยอด
ไม่ต้องบอกว่าเมษาแทบไม่มีแรงลืมตาขึ้น แม้จะเหนื่อยจนจะหลับ แต่หนุ่มร่างสูงยังขยับสะโพกจนเมษานอนไม่ได้..
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเวลาสี่ทุ่มสิบแปดหน้าที เสือเหลือตามองนาฬิกา เจ้าเด็กเมษาบอกว่าจะมาหาเขาตั้งแต่หกโมงเย็น ผ่านไปสามชั่วโมงยังไม่เห็นเงา
“ใคร” เสือถาม
“ผมเอง”
เสือถึงบางอ้อ สงสัยน้องชายของเขาจะนอนเพลินลืมเวลานัดกันเสียแล้ว
ร่างผอมเดินไปประตูประตู เขาโผล่หน้าออกมอง มองเหยี่ยวอย่างสงสัย อีกฝ่ายใส่เสื้อยืดกับกางเกงตัวเดิม ทั้งที่เวลานี้น่าจะอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว
“เมษล่ะ”
เหยี่ยวยกยิ้มมุมปาก มองไปมองมาทั้งเหยี่ยวและพี่ตุลย์มีอะไรคล้ายๆ กันหลายอย่าง
“อ้อ..สงสัยจะเหนื่อยมาก มาถึงห้องก็หลับไปแล้ว” หนุ่มร่างสูงเว้นวรรค ก่อนเอ่ยประโยคต่อไป “คืนนี้คงมาหาพี่เสือไม่ได้ครับ”
ก็ดีเหมือนกัน เจ้าเด็กเมษามานอนด้วยทีไร เวลาเสือนอนรวนทุกที ไม่ว่าจะเป็นชวนคุย ดูหนัง แม้กระทั่งชวนเล่นเกม เจ้าตัวก็ทำมาแล้ว และเขาก็ยินยอมพร้อมใจจะทำเสียด้วย เพราะไอ้ลูกอ้อนประหลาดๆ จะปฏิเสธไม่ลงนั่นแหละ งานการเลยไม่เสร็จสักที
“ไม่เป็นไร” จบคำเหยี่ยวก็เดินกลับห้องไป ที่จริงแล้ว..เมษาก็น่าจะมาบอกเขาด้วยตัวเองไม่ใช่หรือ..
“คิดถึงเสือจัง” พี่ตุลย์หอมแก้มน้องพลางกอดคนรักแน่น
“เพิ่งคุยกันเมื่อวาน” หากเป็นแต่ก่อนเสือคงปัดมือเขาออกอย่างไม่ลังเลแล้ว แต่เดี๋ยวนี้เจ้าตัวว่าง่ายสอนง่าย น่ารักขึ้นเป็นกองเลย
“ก็คนมันคิดถึง ให้สวดมนต์หรือไง”
เสือไม่ตอบ เอาแต่ซบไหล่คนรัก แม้จะอยู่ในที่ทำงานแต่ปิดประตูไว้ขนาดนั้น..คงไม่มีใครเสร่อเขามาหรอกมั้ง
“ของฝากล่ะ”
“ตัวพี่ไง ไม่ชอบเหรอ”
ร่างผอมส่ายหน้า ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่เบื่อมุขนี้เต็มทนแล้ว
ตุลาไม่รอฟังเสียงประท้วงของเสือ เขากดจมูกที่แก้มใสพลางคลอเคลียริมฝีปากสีเรื่อไม่ห่าง ที่นี่คือที่ทำงาน ใช่..มันคือที่ทำงานของเขาและเสือ ตุลย์ไม่ควรจะทำอย่างนั้นเลย
แต่ดูเหมือนความคิดถึงมันจะเกินขอบเขตไปสักน้อย เมื่อน้องไม่ร้องห้าม เขาก็ไม่ยั้งใจเหมือนกัน..
ริมฝีปากอุ่นประกบแน่น ปลายนิ้วของตุลย์สอดประสานฝ่ามือคนรัก ยิ่งนานเขายิ่งหยุดตัวเองไม่ได้
“พี่ตุลย์..” เสือเรียกเขา น้ำเสียงเจ้าตัวแหบพร่า หยาดน้ำบนดวงตาทำเอาศีลธรรมขาดสะบั้น
ปลายนิ้วอุ่นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเสือออก ฝ่ามือลูบสัมผัสตามแผ่นหลัง พลางกดจูบไม่ห่าง
ทว่า..
“เฮ่ย! ไอ้เหี้ยตุลย์มึงกลับมาแล้วไม่บอกกู เพื่อนปะวะ”
เปรมเปิดประตูผ่างเข้ามา เขากะจะเข้ามาตำหนิเรื่องที่มันกลับมาแล้วไม่บอกเขาสักหน่อย กลับกลายเป็นว่าส่วนเกินอย่างเขาเข้ามาผิดเวลา
คนกำลังกอดเสือได้แต่ถอนหายใจอย่างหัวเสีย อยากสะบถออกมาจนไอ้เปรมเป็นใบ้จริงเชียว แต่ตอนนี้ที่ทำได้คือยืนบังร่างเกือบเปลือยของน้องนั่นแหละ “สัตว์!”
“ขอโทษ” เปรมอ้าปากค้าง แหม..ไอ้ห่านี่ไวไฟใช้ได้ ห่างกันไม่กี่อาทิตย์พอกลับมาก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันชนิดไม่อายฟ้าดินเลยนะ
“ถ้ามึงเข้ามาเพราะไม่มีอะไร สาบานเลยว่าคืนนี้มึงโดนคุณหมอสับเป็นโจ๊กแน่”
“อ่อ..เขาแค่เข้ามาโวยวายกับตัวเฉยๆ ตัวกลับมาแล้วไม่บอกกันเลย เขางอนเป็นนะ”
ตุลาได้ยินดังนั้น เขาหยิบสูทมาคลุมร่างเสือก่อนจับเจ้าตัวหันหลังยืนนิ่งๆ “เดี๋ยวพี่มานะเสือ”
จากนั้นไม่นานเสียงประตูก็ปิดลงพร้อมเสียงโวยวายจากข้างนอกดังเป็นระยะ..
“เหี้ยตุลย์..จำไว้เลยนะมึง โอ๊ย!” กระดูกกระเดี้ยวหักเกือบจะเป็นสองท่อนได้ นี่ไม่ใช่ฝีมือของตุลาหรอกนะ แต่สาเหตุก็จากมันนั่นแหละ ก็พวกสาววายทั้งหลายนำทีมโดยน้องส้มจอมหื่นบอกว่าเขาน่ะเข้าไปขัดจังหวะ ทั้งแฟ้มทั้งกระดาษก็ลอยมาไม่เกรงอกเกรงใจกันเลย..
สวัสดีค่าาาาาาาาาา
หลังจากคนเขียนตัวร้ายหายไปสองเดือน TwT
(มันหายไปไหนของมันฟ้ะ) จริงๆ เค้าแอบอู้อยู่ และตั้งใจอ่านหนังสือสอบอย่างบ้าคลั่ง
และกว่าจะเข็นตอนพิเศษออกมาได้ ก็เล่นเอาน้ำตาไหลพรากๆ เพราะขี้เกียจเหลือเกิน ว๊ากกก
ขอบคุณทุกคอมเมนท์นะคะ ไม่ว่าจะจบไปแล้วกี่่ครั้งก็มีอ่านเรื่อยๆ อิอิ
ตอนพิเศษก็มาเรื่อยๆ ถ้ายังมีคนอ่านอยู่น่ะ
มีเรื่องจะถามค่า จะทำ รีปริ้นท์ มีใครสนใจไหมค้าาา อิอิ สอบถามเพิ่มเติมได้ที่
Facebook:
https://www.facebook.com/AUTHOR.ELLETTETwitter:
www.twitter.com/itsnalinee
หัวข้อ: Brothers {ตอนพิเศษ} : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ [15.04.2557] (อ่าน 433001 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก