หัวข้อ: Brothers {ตอนพิเศษ} : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ [15.04.2557]

[Chichi Yuki]

สนุกมากเลยค่ะ ชอบทุกคู่เลย
ไม่ว่าจะเป็น พี่ตุลย์-พี่เสือ เปรม-หมอแดน พี่เหยี่ยว-น้องเมษ
แต่ชอบที่สุดเห็นจะเป็นคู่พี่เสือ
อยากจะบอกว่าพี่เสือน่ารักมาก อ่านไปยิ้มไป เอ็นดูพี่เสืออ่ะ
แต่ตอนแรกแอบคิดว่าพี่เสือจะคู่กับเมษซะอีก เพราะเห็นน้องเมษของเราโผล่มาตั้งแต่ตอนแรก แต่ไหงกลับเป็นคนสุดท้ายที่มีคู่ 55+
คู่ของเปรมกับคุณหมอแดนไม่ได้คิดเลยว่าจะลงเอยกันเพราะเจอกันครั้งแรกไม่เห็นจะมีอะไรกันพิเศษเลย แต่แล้วสุดท้ายก็ลงเอยกันด้วยดี (ถึงจะมีตบตีกันบ้างก็เถอะ)
แอบคิดว่าพี่เสือจะเป็นรุกตั้งแต่ตอนแรกตามความคิดของน้องเมษ สุดท้ายดันมาเป็นรับให้พี่ตุลย์
แล้วหมอแดนอีกนึกว่าจะเป็นรุกเพราะเห็นรุกพี่เสือสุดท้ายดันมาโดนเปรมรุกซะอีก
ร้องไห้สุดๆ ก็เห็นจะเป็นตอนที่คุณพ่อของพี่เสือทำร้ายพี่เสือเมื่อคิดว่าพี่เสือไม่ใช่ลูก อ่านไปสงสารพี่เสือไป คิดว่าเรื่องนี้พี่เสือไม่ผิดแต่กลับโดนทำร้ายทั้งตัวและจิตใจมาตั้งสิบกว่าปี เด็กเหมือนผ้าเหมือนผ้าขาวที่สะอาด ขึ้นอยู่กับผู้ใหญ่ที่จะละเลงใส่ผ้าขาวผืนนั้น ตั้งแต่เด็กถูกละเลงด้วยสีที่สวยงามจากคุณพ่อที่แสนดี แต่สุดท้ายคุณพ่อดันละเลงสีดำจนผ้าขาวผืนนั้นไม่เหลือชิ้นดี
สงสารพี่เสือ แต่ในที่สุดก็ยินดีทีพี่เสือทีครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนกับคนอื่นเขาเสียที
ดีใจที่ไม่สายเกินไปที่พี่เสือจะยอมเปิดใจให้คนอื่น

[mint_852]

น้องเมษาน่ารักมาก
พี่เหยี่ยวนี่ก็ชอบทำอะไรไม่แคร์สถานที่เลย
คู่นี้หวานมากอ่ะ
อยากอ่านคู่ของหมอแดนกับเปรมอีกจัง
แต่ชอบทั้ง3คู่เลยอ่ะ
ยิ่งตอนท้ายๆนี่หวานมาก

[Magician]

 

[kamikame]

  จบแว้วอ่าาาาาา
ชอบเรื่องนี้ฝุด ๆ เบยยยยยย
บ่องตง รักอ่าาาาาา 
ทั้ง 3 คู่มันช่างลงตัวอะไรเช่นนี้
มิได้พร่ำเพ้อมานาน ต้องขออภัยเจ้าค่าาาาา 
 

[Ellette]

คุณจะงอนมากไปแล้ว {พี่ตุลย์ X น้องเสือ}

 

 

ก็ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เสือเอาแต่ทำหน้าง้ำงอหลังจากเก็บเสื้อผ้าแล้วขับรถไปเชียงใหม่โดยไม่มีคนรักตามไปด้วย ที่สำคัญสายโทรเข้าก็ยังไม่มีสักสาย ยิ่งทำให้เสือขุ่นข้องหมองใจมากกว่าเดิม จะโกรธก็ใช่ จะงอนก็ถูกอีก

เรื่องราวที่เกิดขึ้นเห็นจะเป็นเมื่ออาทิตย์ก่อน ระหว่างเขากับตุลาก็รักกันดีอยู่หรอก..แต่วันหนึ่งเมื่อมีนิสิตฝึกงานเข้ามาทำงาน ก็ทำให้ระยะห่างระหว่างเขากับพี่ตุลย์ลดน้อยถอยลง เพราะอีกฝ่ายต้องเจียดเวลาไปดูแลเด็กที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง

ตอนแรกเสือก็ไม่คิดอะไรหรอก แต่พอนานเข้า เมื่อตุลาไม่ค่อยคุยกับเขาเหมือนเดิมก็ทำให้เสือสงสัยมากยิ่งขึ้น จากคำบอกเล่าของเปรมและพี่ทศนำพาให้เสือแอบย่องเข้าไปดูว่าวันหนึ่งๆ พี่ตุลย์ของเสือทำอะไรกับเจ้าเด็กนั่นบ้าง เรื่องราวกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อเสือเห็นพี่ตุลย์คร่อมหลังเจ้าเด็กนั่น รู้หรอกว่าสอนงาน..แต่จะแนบชิดกันเกินไปแล้ว

เสือไม่ได้เข้าไปโวยวายแบบนางร้ายในละครแต่เดินกลับมาทำงานราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอกลับถึงบ้านพร้อมพี่ตุลย์เท่านั้นแหละ ระเบิดลูกแรกก็ลง พี่ตุลย์ยังเงียบ รอฟังอย่างอดทน ลูกที่สองลงบ้าง คราวนี้พี่ตุลย์เริ่มขมวดคิ้ว พอลูกที่สาม..พี่ตุลย์ดุเสือ หาว่าเสือไม่ไว้ใจและไร้เหตุผลที่สุด

คนขี้น้อยใจได้ฟังดังนั้นเลยเริ่มปล่อยโฮออกมา แถมยังพ่นคำไม่น่าฟังอีกหลายคำ หนักสุดคงเป็น ‘เสือเกลียดพี่ตุลย์มาก เลิกกันไปเลย ไปอยู่กับเด็กนั่นเลยไป!’ เสือคิดว่า..พี่ตุลย์คงตามมาง้อเหมือนเดิม แต่เปล่าเลย..พี่ตุลย์เงียบแล้วเดินเข้าห้อง พร้อมกับหมอนและผ้านวมในตู้เสื้อผ้าออกมานอนบนโซฟา

สรุปว่าคืนนั้น..เสือนอนคนเดียว

คืนถัดมาเป็นคืนที่เสือคิดว่า..อย่างไรเสียคนอย่างพี่ตุลย์ก็ต้องตามมาง้อเขาอยู่ดี แต่ผิดคาด..พี่ตุลย์ไม่ง้อ ไม่คุย แถมยังไม่ปรายตามองเสือ ทำราวกับเสือเป็นอากาศธาตุในห้อง เสือรู้หรอกว่าตัวเองผิด..แต่ไม่อยากขอโทษก่อนนี่

ความมึนตึงเริ่มขึ้นจนกลายเป็นเสือที่ทนไม่ได้ เก็บข้าวเก็บของใส่กระเป๋า ออกจากคอนโดตอนตุลาไปตอนเช้า พร้อมกับบอกพ่อว่าจะลาพักร้อนไปไร่สตรอเบอร์รี่ของคุณอาน้อย กำชับนักกำชับหนาว่าอย่าบอกใคร เสืออยากอยู่คนเดียว

“พ่อ..เดี๋ยวเสือจะลาพักร้อนสักสองอาทิตย์ไปเชียงใหม่นะครับ”

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าเสือ”

เสือถอยห่างโทรศัพท์แล้วสูดน้ำมูกดังวืดๆ “เปล่า..แค่เหนื่อย อยากพัก”

พ่อไม่ถามอะไรต่อได้แต่บอกเสืออย่างนั้นอย่างนี้ แถมยังทำเหมือนจะขับรถให้เมื่อเสือบอกว่าจะลองขับรถไปเอง

 

ไอ้เปรมชะเง้อคอมองเพื่อนหน้าหล่อเดินมาหน้าตาไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ความจริงไอ้หน้าตาแบบนี้พี่ทศเลยบอกให้มันนั่งทำงาน ไม่ต้องออกไปเจอใคร เดือดร้อนเปรมต้องทำหน้าที่ออกไปพบคนนั้นคนนี้แทน อย่างว่า..คนพูดไม่เก่งแถมยังกลัวเมียจะไปทำหน้าที่ดีอย่างไอ้ตุลย์ได้ยังไง

“ไอ้เหี้ยตุลย์ มึงเป็นอะไรของมึงวะ ทำหน้าเหมือนเมียทิ้งอย่างนั้นแหละ”

ตุลาขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ ไอ้เปรมพูดถูก หลังจากที่เขาทะเลาะกันกับเสือ ไม่กี่วันหลังจากนั้นเจ้าเด็กดื้อก็เก็บเสื้อผ้าซะเกลี้ยงตู้ยัดใส่กระเป๋าแล้วเดินทางไปไหนก็ไม่รู้ พอโทรไปถามที่บ้านก็ไม่มีใครยอมบอก..ให้ตายเถอะ เป็นห่วงก็เป็นห่วงหรอก อยากโทรก็อยากโทร..แต่มันติดตรงที่ว่าเสือนั่นแหละเป็นคนทำผิด

เห็นทีต้องดัดนิสัยเด็กดื้อของเขาเสียแล้ว..

“เปล่า”

“เปล่าอะไร แล้วนี่แฟนมึงไปไหน ไม่มาทำงานเหรอ” เปรมถาม น่าแปลกใจที่ไม่เห็นคุณเสือมาทำงานพร้อมมันหลายวันแล้วด้วย

“เออ ไม่รู้ว่ะ เขาไม่ได้บอกกูว่าเขาไปไหน ก็แค่นั้นแหละ”

“อ้าว..เป็นแฟนกันประสาอะไรวะ”

จริงๆ นะ..ปีนี้ไม่มีคู่รักคู่ไหนหวานเท่ากับคู่ของพี่ตุลย์น้องเสืออีกแล้ว ดูเอาเถอะ..แม้จะคบกันมาเกือบสองปี แต่ทั้งคู่ก็ยังชอบโชว์หวานใส่พนักงานในออฟฟิศ ทำเอาสายตาหลายคู่มองอย่างอิจฉา หนำซ้ำ..ยังเป็นการฉีกหน้าสาวน้อยสาวแก่ในออฟฟิศอีกด้วย

ก็เล่นทำแบบนี้..เจ้าหล่อนก็ต้องรีบหาคู่ใจมาควงน่ะสิ..

“เออ ช่างมันเหอะ” เปรมอยากจะถามมากกว่านี้หรอก แต่กลัวเสียมารยาท..แต่ความจริงเขาคงข้ามขั้นนั้นมานานแล้ว “มึงรู้หรือเปล่าว่าน้องสองเขาจัดทริปไปเชียงใหม่ ได้ยินว่าแฟนน้องมันมีไร่สตรอเบอร์รี่อยู่ที่นั่น”

“แล้วยังไง มึงจะไปเหรอ กูไม่ไปนะบอกไว้เลย”

“เฮ่ย! ไม่ไปได้ยังไง มึงต้องไปเป็นเพื่อนกูสิ นานๆที ได้ไปฟรี ทำไมไม่ไปวะไอ้ตุลย์” เปรมเงียบก่อนหาเหตุผลมากล่อมไอ้ตุลย์ต่อ “อีกอย่างคุณเสือเขาก็ไม่อยู่ด้วย มึงก็ออกไปเที่ยวบ้างสิ”

“บังคับให้ไปว่าอย่างนั้น”

“เออ! ตกลงมึงไปนะ”

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว..เขาคงต้องไป ดีกว่านอนห่อเหี่ยวไม่มีร่างน้อยในอ้อมกอด “ตกลง”

เย็นวันนั้นทั้งพี่ทศ ทั้งไอ้เปรม น้องสองและน้องส้มต่างลากเข้าไปเที่ยวหาของกินเสียจนท้องแทบแตก ถึงอย่างนั้น..ความคิดถึงที่มีต่อใครคนหนึ่งก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปเลย

“ไอ้ตุลย์ มาเที่ยวกับพวกกูนี่ทำหน้าเหมือนโดนบังคับมานะ” เปรมยัดเป็ดย่างเข้าปากอย่างอารมณ์ดี วันนี้พี่ทศเลี้ยง และคืนนี้เขาก็จะได้นอนกอดคุณหมอ

“ก็มันจริง”

“เฮ่ยตุลย์..อย่างน้อยดีกว่านอนอยู่บ้านเฉยๆ นะเว่ย” พี่ทศเสริม เห็นรุ่นน้องหน้าหล่อห่อเหี่ยวแล้วสาวๆ ในออฟฟิศก็ห่อเหี่ยวตามไปด้วย แม้พวกหล่อนจะรู้ว่าเจ้าตัวน่ะมีแฟนแล้ว แถมยังรักกันปานจะกลืนกินอีกต่างหาก ทว่าการได้แอบมองก็เป็นความสุขอีกอย่างของ ‘สาวโสด’

ตุลาอยู่ในสภาวะจำยอม ถึงขนาดนี้แล้ว..เขาไม่รู้จะเศร้าใจไปทำไม ขนาดคนที่หอบผ้าหอบผ่อนไปยังไม่สนใจใยดีกันเลย

คืนนั้นตุลานอนกอดหมอนข้างคนเดียว..

 

[Ellette]

เสือพักโฮมสเตย์ของอาน้อยที่ไร่สตรอเบอร์รี่เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์โดยไร้เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์จากคนรักที่กรุงเทพ คนขี้น้อยใจเลยน้อยใจเข้าไปใหญ่ จากที่ว่าจะหายงอนหากโทรมาสักสาย กลายเป็นว่าเป็นเขาเองที่ทั้งเหงาและว้าเหว่จนอธิบายไม่ถูก

“ไม่คิดจะโทรมาหากันหรือไง”

“อยากเลิกจริงๆ ใช่ไหม”

“อยู่กับเจ้าเด็กสองนั่นเพลินล่ะสิท่า”

“ถ้ายังไม่โทรมาจะเลิกจริงๆ นะ”

สารพัดคำพูดที่เสือพูดหน้าโทรศัพท์จอดำสนิท แม้จะรู้ว่าไม่มีทางส่งไปถึงคนรักที่กรุงเทพก็ตาม แต่จะให้ทำอย่างไรได้ก็คนมันน้อยอกน้อยใจอยากให้ง้อนี่นา ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าความปรารถนาของเสือจะไม่สำเร็จเอาเสียเลย นอกจากจะไร้เสียงเรียกเข้าแล้ว ข้อความมาง้อก็ไม่มีสักนิด

แบบนี้ไม่ให้คิดมากได้อย่างไร..

เสือรู้หรอกว่าเสือผิด แต่เพราะนิสัยไม่เคยเอ่ยปากขอโทษใครก่อน ทำให้เขาต้องจมปลักกับความทุกข์แบบนี้ บางที..พี่ตุลย์อาจจะมีความสุขกับน้องสองอะไรนั่นก็ได้

คิดแล้วก็เจ็บใจตัวเอง..นี่เขาน่าเบื่อขนาดนั้นเชียวหรือ..

ก่อนจะได้น้ำตาร่วงเผาะอีกครั้ง ลูกชายของอาน้อยก็มาเรียกไว้เสียก่อน

“พี่เสือ เช้านี้มีแขกมาพัก จะออกไปด้วยกันไหม” นายศิลาอายุน้อยกว่าเขา ใครๆ ก็เรียกว่านายน้อย เพราะเป็นลูกชายเจ้าของไร่ อีกทั้งรูปร่างสูงใหญ่ผิวเข้มแบบชายไทยทำเอาสาวในไร่ชื่นชอบกันเป็นแถว แต่ใครไปยุ่งอย่างไรเจ้าตัวก็ไม่มีท่าทีสนใจเลยสักนิด

เสือพยักหน้า ยิ่งเขาอยู่คนเดียว ความคิดก็เตลิดไปไกลแสนไกล ไหนจะคิดถึงคนรักที่จากมาอีก รู้อย่างนี้..ไม่หอบเสื้อผ้ามาเชียงใหม่ก็ดีหรอก

“ใครมาหรือ”

“แขกของคนรู้จัก เขาอยากมาเที่ยว เลยพามาที่นี่” พูดไปก็ยิ้มไป แล้วไอ้โหนกแก้มแดงๆ นั่นอีก คงไม่ใช่คนรู้จักธรรมดาๆ แล้วล่ะมั้ง

เสือเดินขนาบข้างศิลามายังยังกลุ่มแขกที่ยืนคุยกันอย่างออกรส ดวงตาคมสำรวจใบหน้าของแต่ละคน ช่างคุ้นหน้าคุ้นตาเหลือเกิน

“สวัสดีครับ” ศิลาเอ่ยทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ยินดีต้อนรับ..”

สายตาของเสือปะทะกับผู้ชายใส่เสื้อโปโล เขาจำไม่ผิด..เขาเป็นคนซื้อเสื้อตัวนั้นให้พี่ตุลย์ เมื่อเหลือบตามองต้นคอและใบหน้าก็ทำเอาเสือผงะถอยหลัง ถ้อยคำของศิลาที่กล่าวต้อนรับแขกไม่ได้เข้าหูเลย ทั้งที่มาเพื่อเป็นผู้ช่วย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเจอปัญหาเข้าแล้ว

เรียกว่าซวยหรือโชคดีกันแน่..

ผู้ชายคนนั้นมองศิลาโดยไม่ปรายตามองเขาสักนิด เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาคู่หนึ่ง เจ้าตัวก็เบนสายตามายังเขา แววตานั่นเล่า..เฉยชาเหลือเกิน ไม่ยิ้ม ไม่ทักทาย ว่างเปล่าจนน่าปวดใจ

นี่ลืมกันไปแล้วหรือ..

เขายืนนิ่งๆ ไม่ยอมขยับไปไหน ทำท่าคล้ายจะเป็นลมเลยจับเสื้อของน้องชายไว้แน่น

“เป็นอะไรหรือเปล่าพี่เสือ”

เสือส่ายหน้า เขาเม้มปากแน่น มองไปยังพี่ตุลย์เป็นระยะ เหมือนเดิม..เสือไม่ได้ตาฝาดแน่นอน พี่ตุลย์ยืนเคียงข้างกับน้องสอง นิสิตฝึกงานเนื้อหอมของออฟฟิศ ส่วนคนอื่นๆ..ก็ไม่มีท่าทีจะสนใจเขา หรือเพราะหมวกปีกกว้างใบนี้ที่ทำให้อีกฝ่ายมองกันไม่ชัดเจน

ต้องใช่แน่ๆ..

ร่างผอมยกมือขยับหมวก เผื่อบางที..พี่ตุลย์อาจจะจำกันได้บ้าง หากแต่เมื่อมองไปอีกครั้ง ภาพที่เห็นบาดตาบาดใจเหลือเกิน เพียงแค่น้องสองเขย่งปลายเท้ากระซิบกระซาบคนรักของเขา

นี่เรียกว่าหึงหรือเปล่านะ..แต่ที่แน่ๆ เสือไม่ชอบเลยจริงๆ..

“เดี๋ยวจะมีรถพาไปโฮมสเตย์นะครับ”

ศิลาเป็นคนจัดการทุกอย่าง เขาเพียงเดินตามต้อยๆ เท่านั้น เอาเข้าจริง..พอได้เจอหน้าแต่อีกฝ่ายไม่สนใจใยดีกันก็ทำเอาเสือผิดหวังแปลกๆ คราวนี้คงเรียกว่ากรรมตามสนองแล้วล่ะมั้ง

“พี่เสือ เช้าพรุ่งนี้ไปเก็บสตรอเบอร์รี่กันนะ”

“ก็เก็บทุกวันไม่ใช่เหรอ” เสือพูดกับน้องแต่สายตายังจ้องไปยังคนใส่เสื้อโปโล เฮอะ..คุยกันกระหนุงกระหนิงเชียวนะ ไม่ออกไปสร้างบ้านพักส่วนตัวแล้วทำกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ

“พรุ่งนี้ออกเช้าหน่อยนะครับ”

ร่างผอมพยักหน้าหงึกหงัก ความหึงหวงแล่นริ้วไปทุกส่วนของร่างกาย อยากเข้าไปกระชาก อยากเข้าไปตะโกนว่า ‘พี่ตุลย์น่ะของเขา เลิกยุ่งสักที’ แต่นั่นไม่ใช่นิสัยของเสือเลยสักนิด..เขาล่ะเกลียดตัวเองตอนนี้ที่สุด

ตอนเย็นศิลาชวนเขาไปร่วมโต๊ะอาหารด้วย ก็อย่างว่าเขาเป็นแค่ ‘คนนอก’ ขืนไปก็มีแต่เป็นส่วนเกินเปล่าๆ แต่เหตุผลที่แท้จริงคงหนีไม่พ้นไม่อยากเห็นภาพบาทตาบาดใจระหว่างพี่ตุลย์กับน้องสองอะไรนั่นสักนิด เสือน้อยเลยได้แต่นอนกลิ้งบนเตียงด้วยความเบื่อหน่าย

ต่อให้คนทั้งโลกเมินเสือ เขาไม่สนใจหรอก แต่พอโดนพี่ตุลย์เมินใส่..เสือปวดใจจะแย่

อากาศที่เชียงใหม่ตอนเช้าค่อนข้างหนาว เสือปรือตามองแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้อง เมื่อนึกถึงต้องออกไปเผชิญอากาศหนาวทะลุกระดูกก็ทำเอาอยากหดตัวเข้าผ้าห่ม ถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่ว่าจะร้อนจะหนาว อย่างน้อยก็ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนรักอยู่ดี

เฮ้อ..นี่ถ้าเสือปล่อยทุกอย่างตามเวรตามกรรมจะเป็นอะไรไหมนะ..

ร่างผอมซุกตัวอยู่ในผ้าห่มไม่นานก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ถ้าไม่มีแรงจูงใจ อย่าหวังว่าเสือจะลุกออกจากเตียงนอนแสนอุ่นนี่เลย ก็อย่างว่าแหละ..คนรักทำท่าเหมือนนอกใจ ซ้ำร้ายยังไม่เหลียวแลตามองกันอีก

กว่าเสือจะเดินออกมาจากห้องก็หกโมงครึ่งเข้าไปแล้ว เห็นคนงานและแขกที่เข้าพักออกมาเก็บสตรอเบอร์รี่แต่เช้า รวมถึงพี่ตุลย์ของเสือด้วย ไอ้เห็นน่ะไม่เท่าไหร่หรอก..แต่ทำไมต้องนั่งใกล้ๆ กัน แถมยังทำเหมือนทั้งไร่มีคนแค่สองคนด้วย

นี่เสือไม่ได้หึงหรอกนะแค่โมโหเฉยๆ..

“พี่เสือ ตื่นเช้าจัง”

“เช้าหรือ ประชดใช่ไหม”

ศิลายิ้ม ว่าไปก็ประชดกลายๆ นั่นแหละ แต่เอาเถอะ..อีกคนใช่ว่าจะตื่นเช้าทุกวันเสียที่ไหน “เปล่าครับ ไม่กล้าประชดหรอก เดี๋ยวโดนคนหน้าบูดเตะก้นไม่รู้ด้วย”

หนุ่มร่างผอมยกมือคลำใบหน้า เมื่อก่อนใครๆ ก็บอกว่าเสือหน้าตาย พอมาอยู่กับพี่ตุลย์แล้ว สารพัดสีหน้าจะแสดงบนหน้าเขา ไอ้เห็นบ่อยที่สุดก็ตอนที่งอนพี่ตุลย์นั่นแหละ

เสือไม่สนใจศิลากลับเดินดุ่มๆ ไปใกล้บริเวณที่ทั้งคู่นั่งเก็บสตรอเบอร์รี่อยู่ รู้หรอกว่าทำอย่างนี้มันงี่เง่า..แต่เสืออยากให้พี่ตุลย์เห็นเสือบ้าง แม้เมื่อวานเสือจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าเพราะไอ้หมวกปีกกว้างบังใบหน้าของเขา ทำให้พี่ตุลย์มองไม่เห็น

หรือความจริงแล้วพี่ตุลย์ไม่สนใจจะมองเขาตั้งแต่แรก..

ร่างผอมนั่งลงใกล้ๆ แต่ไร้ท่าทีคนรักมองมา ได้ยินเพียงเสียงคุยกันชัดถ้อยชัดคำ

“น้องสอง ฝึกงานเสร็จแล้วมาทำงานด้วยกันนะ”

เสือเม้มปาก เหลือบตามองหน้าคนรักที่ยกยิ้มน้อยๆ

"โห..กว่าสองจะเรียนจบ พวกพี่คงรับคนอื่นก่อนแล้ว” น้องสองเด็ดลูกสตรอเบอร์รี่สีแดงสด เหลือก้านกับใบน้อยๆ ใส่ตะกร้าขนาดย่อม

 “ไม่หรอก..ตำแหน่งว่างอีกเยอะแยะ”

ดูพูดเข้า..พี่ทศเป็นคนบอกเองว่าตำแหน่งว่างไม่ค่อยจะมี หากไม่มีเสือ..คนอื่นก็เข้ามาแทนได้สบายๆ นี่ที่พี่ตุลย์พูดว่าตำแหน่งว่าคงรวมถึงเขาด้วยสิท่า

“ไว้เรียนจบแล้วจะยื่นใบสมัครเลย”

“สมัครตอนนี้ก็ได้ พี่จะเก็บไว้”

ลึกๆ แล้วเสืออยากเดินไปกระชากน้องสองออกจากพี่ตุลย์นัก อารมณ์น้อยใจมันแล่นไปทั่วร่าง นึกถึงวันวานที่เพิ่งรู้จักกันครั้งแรก ตุลาน้อยหน้าที่ไหน ทำกับเสือสารพัดทั้งทำร้ายจิตใจและร่างกาย ไหนจะไม่เคยพูดดีด้วย มีแต่ซ้ำเติมจนใจร้าวไปหมด

กว่าอีกฝ่ายจะยอมรับเขา ยอมดูแลเขา ยอมเขาในทุกเรื่อง เสือเสียน้ำตาหลายลิตร เอาเถอะ..ไม่ใช่แค่นั้นหรอก อีกหลายเรื่องเลย แต่มาวันนี้สิ..น้องสองเป็นใครหรือ เข้ามาได้ไม่กี่อาทิตย์ก็ถูกพี่ตุลย์ดูแลประคบประหงมในฐานะนิสิตฝึกงาน

มันเรื่องแค่นั้น..แต่เสือไม่คิดว่ามันเล็กน้อย..

“พี่ตุลย์อย่าผิดสัญญาล่ะ เดี๋ยวเรียนจบสองจะยื่นใบสมัครคนแรกเลย!”

พี่ตุลย์ยิ้มให้น้องสอง จากนั้นก็ทำเหมือนโลกทั้งใบมีเพียงเราสอง..พี่ตุลย์และเจ้าเด็กนั่น!

หากใครได้รู้ว่าเสือสวมหมวกปีกกว้างใบเดิมพร้อมนั่งหันหลังฟังบทสนทนาทั้งคู่คงตลกไม่น้อย ซ้ำร้าย..ยังเผลอบีบสตรอเบอร์รี่ในมือจนช้ำไปหลายลูก

ฝ่ามือน้อยๆ เต็มไปด้วยเศษเนื้อสตรอเบอร์รี่ ศิลาที่เดินเข้ามาถามว่าอีกฝ่ายทำหน้าง้ำงอเพราะอะไร หรือเพราะถูกปลุกเช้าเกินไปเลยได้อารมณ์เสีย ทว่าเมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็ทำเอาหนุ่มชาวไร่อดตกใจไม่ได้

“เฮ่ยพี่เสือ ถ้าไม่ชอบตื่นเช้าไม่เห็นต้องโมโหขนาดนั้นเลยนี่ครับ”

คาดว่าเสียงของศิลาดังทั่วไร่ ดวงตาคมคู่นั้นเลยเหลือบมองขึ้นมา ชั่วขณะหนึ่งที่เสือใจเต้นก่อนจะแผ่วลงเมื่ออีกคนทำเหมือนไม่รู้จักกัน

เสือจะโกรธหรือจะงอนต่อไปดี..

แต่ตอนนี้งอนอีกฝ่ายก็ใช่ว่าจะง้อ..

ศิลาบ่นอะไรไม่รู้ ไม่เข้าหัวเสือสักนิด “พี่เสือ นี่อากาศหนาวนะ ทีหลังอย่าใส่เสื้อบางๆ ออกมาอีก ขี้เกียจรับผิดชอบ ถ้าปอดบวมขึ้นมาจะทำยังไง”

เสียงของน้องชายเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา มองกันอย่างระอาก่อนหยิบทิชชู่เช็ดฝ่ามือขาวสะอาด

“เปล่า”

“เปล่าอะไร สตรอเบอร์รี่เละหมดแล้วนะครับ”

ไม่รู้ว่าน้องพูดอะไรต่อ เสือทำได้เพียงยืนนิ่งๆ มองคนสองคนกำลังคุยกันอยู่ โลกทั้งใบของเขาสั่นคลอนเมื่อเจอสายตาเย็นชาคู่นั้น

พี่ตุลย์นะพี่ตุลย์!..

                น้องสองทำหน้าประดักประเดิดอยู่สักพัก เมื่อเห็นคนรักของพี่ที่ปรึกษากำลังโดนผู้ชายผิวเข้มต่อว่า “พี่ตุลย์ นั่นพี่เสือไม่ใช่เหรอครับ”

“ใช่” พี่ตุลย์ตอบ มุมปากยกยิ้มน้อยๆ ราวกับเจอเรื่องหน้ายินดี แต่ในสายตาของสองแล้ว มันเป็นยิ้มมารร้ายชัดๆ

ก็ไม่รู้ว่าพี่ตุลย์กำลังคิดอะไรอยู่ถึงปล่อยให้คนที่ตัวเองหวงนักหวงหนาทำอะไรเซ่อซ่าต่อหน้าคนอื่น..

“แต่พี่เสือจะร้องไห้แล้วนะ” สองพูดเกินไป อีกคนแค่เบ้หน้าเพราะโดนบ่นเท่านั้นแหละ

                รอยยิ้มเย็นๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก “เรื่องอะไรล่ะ ไม่เกี่ยวกับพี่หรอก”

 

เรื่องของเรื่องก็ตอนบ่ายๆ พี่เสือไข้ขึ้น ไม่ยอมขยับตัวลุกไปไหน อาจจะเป็นเพราะตอนเช้าเจ้าตัวออกไปทั้งสภาพแบบนั้น ความจริงเสื้อผ้ามันก็ไม่ได้บางอะไรนักหนาหรอก แค่ขัดหูขัดตาศิลาเท่านั้นเอง

ใครจะรู้ว่าพอพี่ชายป่วยจะดื้ออย่างนี้ พอเอาข้าวไปให้กินก็บอกว่าแสบคอ ไม่อยากกิน แล้วแบบนี้จะให้กินยาได้อย่างไร

“ไม่เอา ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น”

อาการแบบนี้เมษบอกว่าป่วยทางใจมากกว่า..

อาน้อยนั่งข้างๆ อุตส่าห์ทำข้าวต้มสุดฝีมือเพื่อเอาใจหลานชาย “อ้าว! แล้วจะหายป่วยไหมนี่”

                “ไม่รู้ ไม่อยากกิน” เด็กดื้อเอาแต่นอนหันหลัง รู้หรอกว่าเสียมารยาทแต่อดทำไม่ได้จริงๆ

ตอนนี้สภาพของเสือดูไม่ต่างจากเด็กอายุหกขวบที่ไม่ยอมมองหน้าพ่อกับแม่ตอนโกรธแน่ๆ “ไม่อยากกิน อยากนอนเฉยๆ”

ด้วยความรักหรืออะไรก็แล้วแต่ อาน้อยกับศิลาเลยจำใจออกมา แต่ยังวางชามข้าวต้มไว้ข้างเตียงเหมือนเดิม หวังว่าเจ้าหลานชายตัวน้อยจะได้กลิ่นแล้วลุกมากินสักคำก็ยังดี

สองแม่ลูกแอบมองร่างผอมจากช่องหน้าต่าง แต่ยังเห็นเด็กดื้อนอนนิ่งไม่ขยับไปไหน เรือนกายสั่นไหวน้อยๆ คลอเสียงสะอื้น ไม่รู้ว่าเพราะเมื่อเช้าโดนดุหรือเพราะโดนใครแกล้งกันแน่

แต่โตป่านนี้แล้วใครจะแกล้งอีกหนอ..

เสียงประตูเปิดออกได้ยินเอียดอาด ลมหนาวพัดเข้ามาในห้องจดเสืออดดึงผ้ามาคลุมโปงไม่ได้

“ทำไมไม่กินข้าว”

ได้ยินเสียงคุ้นเคย เสือก็อดหันหลังมอง เห็นคนรักยืนหน้าตึง สายตานั้นเล่าเย็นชาอย่างกับน้ำแข็งขั้วโลก เฮอะ..แค่คิดก็สงสัยว่าถ้าไม่รักแล้วจะตามมาทำไม

มันทำให้เสือเห็นความหวังรำไร..

“ไม่หิว”

"กินหน่อย จะได้รีบหาย”

เสือน้อยเม้มปาก พลิกตัวหาอีกคน “ที่อยากให้หายไวๆ เพราะไม่อยากดูแลเสือใช่ไหม เห็นเสือเป็นภาระ หรือเห็นว่าเสียเวลาล่ะสิ”

คราวนี้เสืออยากจะตบปากตัวเองรัวๆ นัก เพราะไอ้การประชดไม่ใช่นิสัยเขาหรอก..มั้ง

“รู้ตัวนี่ ทีหลังอย่าทำให้คนอื่นเป็นห่วงอีกล่ะ”

คำว่าเป็นห่วงทำเอาใจเสือชื้นมาบ้าง แต่ไอ้ประโยคแรกที่ว่ารู้ตัวแต่ยังทำ เหมือนพี่ตุลย์ด่าเสือกลายๆ ว่าเจ้าเด็กโง่ไม่ผิดเพี้ยน

ทั้งคู่ไม่ยอมเปิดปากหลังปะทะกันมานาน พี่ตุลย์ยืนขมวดคิ้ว ดูไม่สบอารมณ์กับความรั้นของเสือนัก เสือก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน มองหน้าพี่ตุลย์ไม่ยอมลดละ

ดูท่าครั้งนี้คงกลายเป็นสงครามเย็นแน่ๆ..

สำหรับเสือแล้ว..คิดว่าอีกไม่กี่นานที พี่ตุลย์ต้องเป็นฝ่ายเปิดปาก เป็นฝ่ายงอนง้อ ทว่าแววตาเย็นชาไร้อารมณ์นั่นทำเอาเสือใจแป้ว ไม่จริงหรอก..อีกฝ่ายกำลังอดทนอยู่

แต่ความอดทนของพี่ตุลย์มันมากเกินไปหรือเปล่า ถึงได้ยืนนิ่งไม่แสดงท่าทีว่าอยากงอนง้อเสือนัก

“พี่ตุลย์..” เสือเปิดฉากหลังจากอยู่ในความอึดอัดมานาน ถ้าเขาไม่ป่วยจนลุกไม่ไหว..พี่ตุลย์คงไม่มองกันแน่ๆ

เงียบ..

พ่อเคยบอกว่าความเงียบเป็นคำตอบที่ดังที่สุด เสือไม่เคยชื่อ แต่พอเจอกับตัว เสือเชื่อสนิทใจ ความเงียบของพี่ตุลย์เป็นกดดันให้เสือหายใจไม่ออก ทำตัวไม่ถูก

ร่างผอมเม้มปาก พอโดนเรียกว่าคุณแล้วปวดใจแปลบ เมื่อก่อนเขางอน เขาโกรธ ก็เล่นมุขนี้กับพี่ตุลย์นั่นแหละ ไม่เคยคิดว่ากรรมมันจะตามทัน แล้วใครจะคิดว่าคนอย่างพี่ตุลย์จะเอาคืนได้เจ็บแสบนัก

“เสือ..”

ตุลาขมวดคิ้ว รอฟังเด็กดื้อพูด เอาเข้าจริง..ก็ไม่ได้โกรธอะไรนักหนาหรอก แต่อยากสั่งสอนให้รู้สึกเสียบ้าง “ไม่มีอะไรจะพูดใช่ไหม ผมจะออกไปข้างนอก”

คนขี้น้อยใจน้ำตาร่วงเผาะ เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะร้องไห้ง่ายๆ เพราะเรื่องแค่นี้ เมื่อก่อนโดนเมินเท่าไหร่ก็ไม่สน พอพี่ตุลย์เมินล่ะน้ำหูน้ำตามาจากไหนเยอะแยะ “มี..มี แต่ขอคิดก่อนได้ไหม”

อยากจะหัวเราะเหลือเกิน..เด็กดื้อของเขาพูดไม่เป็นเสียแล้ว..

                ชายหนุ่มรอฟังอย่างใจเย็น ฝ่ามือน้อยคู่นั้นกำแน่น บ่งบอกถึงความตึงเครียดและสับสนในจิตใจ อย่างว่า..คนเอาแต่ใจ หนำซ้ำยังไม่เคยขอโทษ พอมาเจอกับตัวเลยทำอะไรไม่ถูก

"ที่จริงแล้ว เสือผิดที่ไม่ฟังเหตุผล”

พี่ตุลย์เดินไปนั่งบนเก้าอี้ หยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน ราวกับสิ่งที่เสือพูดเป็นเรื่องไม่น่าฟัง

“เสือขอโทษ”

ความจริง เสือใจแป้วตั้งแต่พี่ตุลย์ย้ายไปนั่งบนเก้าอี้แล้ว แต่เหนือสิ่งอื่นใด การถูกคนรักหมางเมินเป็นเรื่องที่เสือปวดใจนัก ไม่ว่าจะเป็นทั้งพ่อและพี่ตุลย์ เสือก็ปวดใจทั้งนั้น การทำใจแข็งต่อไปไม่ได้ช่วยอะไร ในเมื่อเสือรู้ดีว่าตัวเองผิดเต็มๆ

เมื่อก่อนพี่ตุลย์ยอมเสือ แต่ดูจะบ่อยเกินไปจนอีกฝ่ายทนไม่ไหว สักวันคงได้แตกหักกันแน่ๆ

                เสือไม่ต้องการแบบนั้น..

คนรักยังไม่ตอบ เสือยังไม่ลดความพยายาม สุดท้ายต้องลุกจากเตียง เดินดุ่มๆ ไปหาพี่ตุลย์อย่างไร้เงื่อนไข เจ้าตัวนั่งข้างๆ แต่อีกฝ่ายไม่มีท่าทีสนใจ

“พี่ตุลย์ เสือจะปรับปรุงตัว เสือขอโทษ”

ที่จริง ตุลย์ใจอ่อนยวบตั้งแต่เห็นเด็กดื้อของเขาพูดขอโทษแล้วล่ะ ใครไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเจ้าตัวดีไม่เคยเอ่ยปากขอโทษกันสักนิด มีแต่เขานี่แหละที่เขาไม่ง้อจนติดนิสัย ยิ่งเห็นน้องยกมือไหว้ด้วยแล้ว..ใครจะใจร้ายทำเสือร้องไห้ได้ลงคอ

“พอแล้ว”

ร่างผอมชะงัก ที่บอกว่าพอแปลว่าบอกให้เลิกงั้นหรือ “เสือทำผิดขนาดนั้นเลยหรือ”

ยิ่งตุลาไม่พูด ความคิดของเสือยิ่งเตลิด

“ที่บอกว่าพอน่ะ..เลิกขอโทษได้แล้ว พี่ไม่โกรธเสือแล้ว”

ชายหนุ่มตระกองกอดเด็กดื้อ ดูเอาเถอะ..ลูกชายคนลุงเมื่อก่อนกับตอนนี้ต่างกันราวฟ้ากับเหว ที่ไม่เคยออดอ้อนกลับทำเสียจนใจตุลาละลาย

“ก็พี่ตุลย์ไม่พูด”

“ก็เสือพูดอยู่ พี่จะไปขัดได้ยังไง” พูดจบก็ลูบหัวเด็กดื้อ “กินข้าว แล้วกินยา รีบเก็บของกลับกรุงเทพดีกว่า คนอื่นคิดถึงแย่แล้ว”

                               

ตุลาสอดนิ้วตามไรผม ประคองใบหน้าสะอาดขึ้น ก้มจูบคลอเคลียน้องไม่ห่าง ฝ่ามืออุ่นอีกข้างลูบแผ่นหลังแน่นตึงอย่างหวงแหน “เสือ..ทีหลังอย่าทำแบบนี้”

“เสือทำอะไร พี่ตุลย์นั่นแหละทำ” แม้ว่าทั้งเขาและพี่ตุลย์จะเข้าใจกันดีแล้ว แต่ไอ้อารมณ์ง๊องแง๊งงอแงน่ะ..บอกตรงๆ เสือเลิกทำไม่ได้

“พี่ทำอะไร พี่ทำหน้าที่ของพี่นะ มีแต่เสือแหละไม่รับผิดชอบ”

เสือขมวดคิ้วมุ่น หันหนีปลายนิ้วคลอเคลียข้างแก้ม “รับผิดชอบอะไร เสือลางานแล้ว”

                “แต่เสือทิ้งพี่ ปล่อยให้พี่นอนกอดหมอนข้างตั้งหลายคืน”

“ไปกอดคนอื่นสิ” พูดไปอย่างนั้นแต่กลับวาดอ้อมแขนกอดคนรักแน่น เอาเถอะ..ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนแล้วกัน

ตุลาอมยิ้มแล้วก้มจูบปากน้องซ้ำๆ คนในอ้อมแขนดูท่าไม่ค่อยให้ความร่วมมือเหมือนเดิมแล้วสิ เพราะไอ้รายการทีวีบ้าๆ ทำเอาเจ้าตัวยกมือขึ้นปิดปากเขาไว้ “อะไรของเสือ”

“ก็เสือจะดูข่าว”

            “มันดึกแล้ว”

คนหัวแข็งเบ้หน้า อยู่กับพี่ตุลย์ทีไรอีกฝ่ายไม่เคยปล่อยตัวเขาง่ายๆ เลยจริงๆ “มันดึกแล้วพี่ตุลย์ก็นอนไปสิ”

“นี่จะใจร้ายไม่ให้พี่กอดจูบเลยเหรอ”

“ก็ทำไปแล้วเมื่อกี๊” ยังไม่ทันได้ประท้วง ริมฝีปากอุ่นคู่นั้นก็กดจูบซ้ำๆ ที่ปากและต้นคอ ทำเอาคนที่กำลังอ้าปากเถียงหุบปากแทบไม่ทัน

 

“พี่ตุลย์..จะเช้าแล้วนะ” เสือดันใบหน้าคนรักออก ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว พี่ตุลย์ไม่ยอมให้เสือลุกไปไหนเลย

“แล้วยังไง จะออกไปไหน ยังไงก็ออกไปไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ” เขากอดเสือแน่น ไล้จมูกกับใบหน้าอย่างเอ็นดู ยิ่งตอนเสือไม่สมยอม เจ้าตัวยิ่งน่าแกล้งขึ้นไม่รู้กี่เท่า

“แล้วพี่ตุลย์เมื่อไหร่จะหยุด เสือระบมไปทั้งตัวแล้วนะ” พูดจบก็ทุบเข้าที่อกคนรัก เอาให้รู้ไปเลยว่าเวลาโดนทำน่ะเจ็บแค่ไหน ก็อย่างว่า..พี่ตุลย์เคยรู้สึกรู้สาอะไรบ้าง คอยดูเถอะ วันหนึ่งเสือจะมอมเหล้าแล้วอาคืนให้เข็ด

“ผิดที่เสือนั่นแหละ ไม่ขัดขืนแต่ทีแรก”

จากนั้น เสือก็จำไม่ได้แล้วว่าหลับไปตอนไหน แต่ที่แน่ๆ..เขาไม่มีโอกาสได้ขัดขืนพี่ตุลย์เลยสักนิด

หลังจากที่เสือตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พี่ตุลย์ก็จัดการทุกอย่าง ทั้งอาบน้ำ เช็ดตัว ใส่เสื้อผ้า แล้วไหนจะหาของโปรดของเสือมาปรนเปรอไม่ขาดอีก นี่คงเป็นเหตุผลหนึ่งที่เสือไม่อยากขัดขืนให้มากความ

เพราะการถูกดูแลทำให้เสือรู้สึกเป็นคนสำคัญของพี่ตุลย์น่ะสิ..

               

Talk: สวัสดีค่าาาา~
หลังจากห่างหายไปนาน คนเขียนกลับมาเขียนตอนพิเศษต่อแล้วนะคะ TwT
กว่าจะเข็นออกมาได้ต้องเอาชนะความขี้เกียจประมาณสิบเท่าได้ ว๊าก
หนังสือทำเสร็จแล้วนะคะ เหลืออีก 5 เล่ม ใครสนใจ DM มาเน่อ~
ตอนนี้ขอบอกว่าห่างหายจากการเขียนไปนานหลายเดือนมาก ว๊าก
อย่าทิ้งเก๊านะ เก๊าผิดไปแล้ว

ปล.  ขอบคุณ  jing_sng ที่ช่วยค้าบ

[exoplanet]

แกล้วน้องหนักไปนะตุลย์ สงสารเสืออ่ะ ถ้าเป็นเรานะสองวันไม่โทรมาเลิก<<แล้วเราก็เคยทำไปแล้วจริงๆด้วย คิดถึงแล้วเศร้า

แต่อย่างว่านี่มันนิยายอ่ะแก จะเอาอะไรกะเค้า5555 หนุกๆๆๆอยากอ่านต่ออีกอ่ะไรท์

[nunnan]

อ๊ากกก หมั่นไส้ตุลย์มากอ่ะะะะะ
เสือน่าจะหนีไปให้ไกลล ให้อีนางพี่ตุลย์มันเหี่ยวแห้งไปเลย 

[PapermintReal]

มีอีกไหมอ่าาา ตอนพิเศษ 

[^^KENTA^^]

 ชอบตอนพิเศษมากๆครับ*....*

[maemix]

หมั่นไส้อิพี่ตุลย์แกล้งงอนเสืออยู่ได้

[mint_852]

เบื่อพี่ตุลย์ว่ะ
ชอบแกล้งเสือให้ร้องไห้
อยากให้เสือทำกลับไปบ้าง
อะไรๆก็หาทางแกล้งอยู่ได้
ต้องสอนให้สำนึกซะบ้าง
ว่าเอาใจเขาใส่ใจเรา้บ้าง

[shijino]

เสือน้อยน่ารักขึ้นทุกวันเลยค่ะ
ตอนนี้สงสารน้องเสืออ่า พี่ตุลย์นิสัยไม่ดี แก้งน้องทำไมเนี่ย

[Zarunghaja]

น้องเสือทำไมทำตัวน่ารักได้ขนาดนี้นะ
ชอบคนแบบเสือ

อ่านรวดเดียวจบเลยสนุกมากๆค่ะ

[GintoniC]

อ่านมาตลอด ความรู้สึกที่มีต่อตุลคือ
หมั้นไส้ว่ะ
ชอบแกล้งให้เสือน้ำตาร่วงอยู่เรื่อย โคตรหมั้นไส้เลยพูดตรงๆ
ความหมั้นไส้อยู่เหนือเหตุผล อยากต่อยตุลสักป๊าบจริงๆ
เสือน่ะ ก็อย่าไปงอนมานักเซ่
ไอ้ความควีนในทีแรกมันหายไปหนายโหมดดด
แต่สุดท้ายก็น่ารักอยู่ดีคู่นี้

เห็นด้วยกับคอมเม้นท์นี้ 55555555555 รู้นะว่าเสือทำผิดแต่ไม่ชอบพี่ตุลย์อ่ะแกล้งจนเสือร้องไห้
พอน้องร้องก็มาปลอบ ตบหัวแล้วลูบหลังนี่หว่า แต่ก็น่ารักดี 

[mooping-7]

  ::เสือน่ารักขี้หึง ขึ้แง ขี้งอล 555 ครบเลย

[Final_love]

เข้าใจอ่ะนะว่าเสือผิด

แต่...

หมั่นไส้อีพี่ตุลย์อ่ะ

[gupalz]

น้องเสือตอนร้องไห้นี่น่ารักมากเลย
แต่หมันไส้คุณตุลย์มากค่ะ

[misspm]

เสือใสมากโดนแกล้งโดนรังแกตลอด
น่าสงสารนะ เหมือนมรปม กลัวโดนทิ้ง ตุลาก้อไปเล่นปมน้องจัง
วันไหนเสือไม่งอนไม่สนใจ จะหัวเราะให้ เสือก็หาใหม่ได้นะยะ!
แต่งภาคแก้แค้นให้เสือหน่อยนะ พี่ตุลย์ต้องโดนเอาคืน!!!!!

[♠DekDoy♠]

เกลียดตุลย์อ่ะ

[kms]

โหหหหห อีพี่ตุลย์ อะไรว่ะ
เสือไปยอมทำไม
จริงๆไม่เห็นเสือจะผิดเลย
ถ้าอีพี่ตุลย์ไม่ละเลยเสือก่อน เสือจะงอนมั้ย
เซง เจองี้แล้วอยากให้เสือเลิกเลย

[Chichi Yuki]

พี่ตุลย์แกล้งน้องแรงไปแล้วนะ!
ถึงขนาดเสือร้องไห้เลย!
ถึงจะรู้ว่าเป็นการดัดนิสัย แต่มันก็อดสงสารไปไม่ได้อยู่ดี
เสือยังเด็กและยังน่ารัก (เกี่ยว?) อยู่
ไม่อยากให้พี่ตุลย์ทำร้ายจิตใจน้อง น้องยิ่งจิตใจบอบบางอยู่ด้วย

[threetanz]

ตุลย์แกล้งน้องแรงๆ ตลอด

ร้ายยยยยยย!!!!!!

[ทั่วหล้า]

น้องเสือนิสัยตรงข้ามชื่อมากอ่ะ แต่ก็เป็นเฉพาะเวลาอยู่กับพี่ตุลย์สินะ ชอบคู่น้องเมษกับพี่เหยี่ยวมากกกกกก!น่ารัก!

[lizzii]

พี่ตุลย์น่ตืบมก
ทำเสือน้อยร้องไห้ ชิ

[jing_sng]

เสื้อเปลี่ยนไปจริงๆ นะ มันดูเหมือนเด็กน้อยเลย

ฝากเช็คความหมายของคำ

เจ้าตัวก็เบนสายตามายังเข้า

[BeeRY]

ถึงน้องเสือของพี่ตุลย์จะดูง้องแง้งขนาดไหน ก็น่ารักนะฮะ
จะว่าไปง้อกันบนเตียงนี่คืนดีกันเร็วสุดจริงๆ

[little_munoi]

เราชอบพี่ตุลจัง
เรารักน้องเสืนะ แต่เราชอบที่พี่ตุลรักน้องเสือในแบบ  ฉบับของพี่ตุลเอง
ไม่รู้สิ เราว่า ความรักคือการเรียนรู้ เข้าใจซึ่งกันและกัน
และปรับตัวให้อยู่ร่วมกันได้
เราชอบโมเม้นของการสวนและปรับตัวของตอนพิเศษมากๆเลย

[ninghyuk]

โอยยย ถ้าเราเป็นพี่ตุลย์นะแกล้งเสือไม่ลงหรอก น่าสงสารรร

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

คิดถึงเสือจังเลยยย แวะมาเจอด้วย เสือน่ารักมากก พี่ตุลย์ก็ใจแข็งจัง บางทีก็ไม่อยากยอมตลอดสินะ