เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่านค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกภูมิใจจังเลยค่ะที่ประเทศชาติของเรามีนายทหารที่รักประเทศขนาดนี้
ปลื้มจริงๆค่ะ
จากสายที่เราเรียนมาก็สอนเสมอนะคะว่าผู้ใช้บริการ ไม่ว่าจะเป็นในกลุ่มเป้าหมายใด
เราก็ควรมองให้เขาเป็นคนปกติแบบเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้พิการเนี่ยเขาไม่ชอบใจจริงๆนะ
ถ้ามีคนมาเห็นใจหรือสงสารเขา อย่าไปร้องไห้ต่อหน้าเขาเชียวเพราะเหมือนทำให้เขารู้สึกแปลกแยกและไม่ปกติ
(เคยเจอเพื่อนที่ไปด้วยกันน้ำตาคลอ อยากจะเขกหัวมันจริง 55555)
ดีนะคะที่คนรอบข้างพี่คิวปฏิบัติต่อพี่คิวอย่างถูกต้องเลยทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
เราชอบสองคนนี้นะ #แมนๆคุยกันครับ #ผิด
สื่อสารกันได้แบบตรงไปตรงมาดี อีกนิดคือปากหมาแล้วล่ะ 55555
แม้กระทั่งตอนจะมี sex ก็เปิดอกน่าดู อ่านไปก็คิดขึ้นมาว่าเหนียมบ้างเหอะพี่
ตอนจบเราร้องไห้เลยอ่ะ มันซึ้งมันกินใจ ชอบรูปแบบความรักของทั้งคู่ที่มีต่อกัน ฉากลาเศร้ามากๆ
คิดแล้วนะว่าจะกลายเป็นแค่อดีตที่สวยงามอะไรแบบนี้รึเปล่า แต่ก็ดีใจค่ะที่มีบทส่งท้ายพิเศษมาอีก
แล้วน้องพลุของเราก็สมหวัง
นี่ลุ้นตามพลุเลยนะ แหวนแน่ๆ อ้าว คอนดอมนี่หว่า
กระทั่งตอนพิเศษก็ยังแมนๆกันอีกหรอ 555555
“ก็ใช่ดิ หรือมึงจะไม่เอากู หรืออยากเอาสดก็คุยกันได้นะเว้ย แต่ที่แน่ๆ คือมึงต้องเอากูแน่นอนล่ะ”เราปรับโหมดเกือบไม่ทันอ่ะพอเจอประโยคนี้ ตลกมาก ทำไมพี่คิวใจขนาดนี้ล่ะ พึ่งหัดเป็นเกย์ไม่ใช่หรอ?
ป.ล.ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
