คำเตือน!!! เรื่องนี้ อ่านไม่มีเบื่อค่ะ และ.......ตอนที่ 6 นี้ คนเขียนก็อยากให้คนอ่านค่อยๆอ่านช้าๆนะคะ 
แล้วคุณจะได้ซึมซับกับบรรยากาศที่แสนหวานไปด้วย 
อ้อ.....อยากบอกว่า แม้แต่คนเขียนพอเขียนเสร็จแล้ว มาอ่านทวนยังอดที่จะเขินและยิ้มตามไปด้วยไม่ได้เลย 
ตอนที่ 6
ผม เคยบอกแล้วไงครับ ว่าผมก็มีศักดิ์ศรี และผมก็อายเกินกว่าที่จะเจอกับคุณฟรานอีก แต่พอถูกเขาชวนมาตอนบรรยากาศแบบนั้น ผมเลยต้องเลยตามเลยก่อน ผมเป็นคนขี้อายมากเวลาอยู่กับคนอื่นหรือแม้แต่กับเพื่อนๆ แต่เวลาผมอยู่กับตัวเอง...........ผมว่า...............
...........ผมเป็นคนโครตลามกเลย
และ ผมยอมรับว่าประทับใจในบทรักของคุณฟรานมาก เรื่องเซ็กส์สำหรับผมไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ การ์ตูนวายที่ผมอ่านมีแทบทุกเรื่อง และผมก็ชอบอ่านมัน แต่ผมไม่ได้ช่วยตัวเองนะครับ เวลาที่มันฟินมากๆน่ะ คือ............อันที่จริงแล้วผมเคยชักให้ตัวเองครั้งหนึ่งตอนอ่าน..??.. แล้วมันอินตามมากๆ แต่รู้มั้ยว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นกับผม.......................
....................มันติดตาครับ เวลาผมฉิ้งฉ่องแล้ว พอผมจับกรีนน้อย?? และมองมัน ทุกครั้งภาพตอนนั้นจะเข้ามาในหัว แหมะก็เวลาที่น้ำพุ่งออกมาจาก....??....นั่นแหละ มันทั้งเสียวทั้งสุขสุดๆนี่นา อีกทั้งผู้ชายน่ะเวลาฉิ้งฉ่องก็ต้องจับของตัวเองใช่มั้ยล่ะ และผมก็จิตอ่อนๆแบบนั้นอยู่สองอาทิตย์ กว่ามันจะเลือนราง ผมจึงตั้งใจว่า...........เวลาฟินมากๆ ผมจะระงับใจให้มันลงเอง
..อ้อ.....หนวดจิ๋ม ผมเอาออกแล้วนะครับ หลังจากคุณฟรานขำผมน่ะ แต่ทรงผมของผมก็ยังคงเท่ห์อยู่นะเออ....
แล้ว ตอนนี้เราทั้งสองคนก็เข้ามาอยู่ในห้องเสื้อชื่อดังในห้างดังแห่งหนึ่ง ตอนแรกผมก็นึกว่าคุณฟรานจะพาผมมาทานข้าวในห้างเสียอีก แต่เขากลับพาผมเดินตรงมายังห้องเสื้อชื่อดังแห่งนี้ และตอนนี้................
“....เอ่อ.............ผมอยากให้คุณเลือกให้ผม ได้มั้ยครับ?”
ผม พูดบอกพร้อมกับทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย หลังจากที่คุณฟรานปล่อยให้ผมเลือกเสื้อผ้าเองมาร่วม 10 นาทีแล้ว ผมก็ยังเลือกไม่ได้เลย คุณฟรานยิ้มให้ผมเล็กน้อย ตอนนี้เขานั่งไขว่ห้างมองผมอยู่ที่โซฟารับลูกค้าของทางเสื้อห้อง
“ถ้านั่นเป็นความต้องการของเธอ.......แต่ฉันอยากบอกเธอว่าคืนนี้เราจะไปดินเนอร์กันที่ภัตตาคาร....@@@......”
หมาย ความว่า......อยากให้ผมเลือกเองสินะ ผมมองสำรวจชุดสูทของคุณฟรานอีกครั้ง และตัดสินใจหยิบชุดๆหนึ่งจากราวลงมา ผมโชว์ชุดนั้นขึ้น และเลิกคิ้วข้างหนึ่งให้คุณฟราน คุณฟรานยิ้มและพยักหน้าน้อยๆ
ผม เดินตามพนักงานมาที่ห้องลองเสื้อผ้า จัดการเปลื้องชุดนักศึกษาออกและสวมชุดใหม่เข้ากับร่างตัวเองทันที ส่วนชุดเก่าผมใส่ไว้ในถุงกระดาษที่ทางพนักงานเตรียมไว้ให้
ผม เดินออกมาจากห้องลองเสื้อผ้า คุณฟรานแสดงสีหน้าพึงพอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด และนั่นก็แสดงว่าเขาพอใจกับเซ้นท์การเลือกเสื้อผ้าของผมด้วย
คุณฟรานยื่นรองเท้าคู่หนึ่งมาให้ผม และผมก็พบว่า.....มันพอดีกับเท้าของผม
.......................................................................
เรา ออกมาจากห้องเสื้อนั่น และตรงไปที่ภัตตาคาร..@@... ระหว่างทางที่นั่งอยู่ในรถนั้น ผมก็คิดถึงบรรยากาศที่แสนโรแมนติกในการ์ตูนวายที่ผมเคยอ่านเจอ......เรื่อง แล้วเรื่องเล่า แต่พอผมหันไปมองคนที่นั่งข้างๆแล้ว ผมกลับอดที่จะจินตนาการต่อไปอีกไม่ได้ว่า...........การที่ผมได้ทานดินเนอร์ กับผู้ชายที่น่าหลงไหลแบบนี้ในบรรยากาศที่แสนโรแมนติก มันจะกลายเป็นประสบการณ์ที่ลืมไม่ลงอีกครั้งของผมหรือเปล่า
พอคิดมาถึงตรงนี้ ผมก็อดที่จะลอบยิ้มเขินๆไม่ได้
คุณ ฟรานหันมาสบตากับผม เหมือนเขาจะรู้สึกถึงปฎิกิริยาของผมอยู่แล้ว และเขาก็ส่งรอยยิ้มที่มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจมาให้ผม ที่ต้องรีบหลบสายตาของเขาด้วยใจที่เต้นถี่รัว
รถเฟอรารี่พา เรามาจอดที่หน้าภัตตาคารที่หรูหราที่ผมคงไม่คิดจะเฉียดเข้าใกล้แน่ มีพนักงานคนหนึ่งวิ่งมายังฝั่งคนขับ เขากำลังจะเปิดประตูรถให้ แต่คุณฟรานกลับลดกระจกลงและยกมือขึ้นข้างนึง เหมือนจะบอกว่าให้พนักงานคอยก่อน และผมว่า...พนักงานที่นี่คุ้นเคยกับเขา กระจกรถเลื่อนขึ้น พนักงานคนนั้นถอยห่างออกไปนิดหน่อย
คุณฟรานหันมาสบตาผม ที่มองการกระทำของเขาก่อนหน้านี้อยู่แล้ว
.............อ่า........บรรยากาศแบบนี้กับสายตาแบบนี้อีกแล้ว............
หัวใจ ของผมเต้นแรงมากขึ้น อันที่จริงสายตาของเขาก็ดูเยิ้มมาสักพักแล้ว แต่ผมก็ปฎิเสธที่จะสบกับมัน ใบหน้าของผมร้อนขึ้นเรื่อยๆ และมัน......ก็เหมือนมีแรงดึงดูดระหว่างเรา คุณฟรานโน้มตัวลงมาหาผม ในขณะที่ผมก็ไม่ได้ขยับกายไปไหน มันเหมือนผมกำลังถูกสะกดด้วยสายตาที่เรียกร้องกับรอยยิ้มแสนหวานของคุณฟราน
คุณ ฟรานเอื้อมมือมาประคองท้ายทอยของผมให้เงยหน้าขึ้นให้อยู่ในองศาที่พอดี จากนั้น.....ริมฝีปากของเขาก็กดลงมาที่กลีบปากนุ่มของผม เขากดย้ำ......และกดย้ำ อย่างแผ่วเบาสองสามครั้ง เหมือนกำลังยั่วผมยังไงอย่างงั้น เขาสบตากับผมและริมฝีปากของเราก็แนบแน่นกันมากขึ้น จากนั้นเขาก็ใช้ปลายลิ้นที่ผมรู้สึกว่าทั้งนุ่มและลื่นของเขา สัมผัส....เลีย ที่กลีบปากของผมเบาๆ ผมรับรู้ถึงความชุ่มชื้นนั้น
แล้ว เขาก็ใช้ริมฝีปากของเขาดูดเบาๆ ที่กลีบปากล่างของผม เขาใช้ปลายลิ้นดุนกลีบปากล่างของผมอีกเล็กน้อย และดูดมันต่ออีกสองสามครั้ง ก่อนจะละจากกลีบปากล่างขึ้นไปดูดกลีบปากบนบ้าง เขาใช้ปลายลิ้นเลีย และดูดมันเบาๆ จากนั้นปลายลิ้นนั้นก็ค่อยๆแทรกเข้ามาในริมฝีปากของผม ปลายลิ้นของคุณฟรานสัมผัสกับปลายลิ้นของผม มัน............
..................................ทั้งหวานและนุ่มมาก............................
เหมือนลิ้นของเราจะมีชีวิต และมันก็กำลังหยอกล้อกัน แม้คุณฟรานจะเป็นฝ่ายเข้ามาทักทายผมมากกว่าก็เถอะนะ
“อืม.....” เรียวลิ้นนุ่มๆนี่ช่างทำให้ผมเคลิบเคลิ้มได้ดีจริงๆ บวกกับสายตาที่เหมือนจะกลืนกินผมนั่นอีก ผมค่อยๆหลุบตาลงพร้อมกับความรู้สึกที่ร้อนจัดบนใบหน้า และผมก็ดื่มด่ำไปกับสัมผัสที่คุณฟรานมอบให้
.......
...
.
เป็น เวลานานเท่าไรไม่รู้ กว่าที่คุณฟรานจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกไปอย่างอ้อยอิ่ง ผมพึ่งรู้สึกว่าตนเองช่างไร้เรี่ยวแรงและยังอยู่ในอ้อมกอดของคุณฟรานด้วย ผมรีบสูบออกซิเจนเข้าปอด เป็นอีกครั้ง................
......................ที่ผม.........ลืมแม้กระทั่งการหายใจของตนเอง........................
คุณฟรานยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ผม ก่อนที่......เขาจะโน้มใบหน้าของเขาลงมาอีกครั้ง และ.........
..................กดจมูกของเขาลงกับแก้มที่แดงจัดของผม....................
.............................เขาหอมแก้มผม.........................
.................มัน............ก็นะ...............ผมเขินเขามากเลยตอนนี้...................
จาก นั้นเขาก็ลูบหัวผมเบาๆ นั่นจึงทำให้ผมมีสติมากขึ้นมา..............และเพิ่งนึกได้ว่าเราสองคนยัง นั่งอยู่ในรถที่จอดอยู่หน้าภัตตาคารที่หรูหราแห่งหนึ่ง และยังมีพนักงานของภัตตาคารที่คอยบริการลูกค้ายืนอยู่นอกรถหลายคนด้วย
...อ่า.... นอกจากผมจะเป็นโรคหัวใจแล้ว ผมคงจะได้เป็นไข้เลือดออกตายก่อนวัยอันควรแน่ เพราะตอนนี้เลือดในกายของผม คงไหลไปรวมกันอยู่ที่ใบหน้าของผมหมดแล้ว
“เธออยากทำหน้าตาน่ารักเองทำไมล่ะ” ยังจะมาพูดแบบนี้อีกนะคุณฟราน
“.................”
“ไม่เป็นไร รถฉันมองจากด้านนอกไม่เห็นหรอก”
.............เฮ้อ......มันก็ไม่ได้ทำให้ผมอายน้อยลงเลยสักนิด
แค่เราสองคนยังไม่ลงจากรถ
แค่รถเฟอรารี่ติดฟิล์มดำ
และ.................
แค่ผมเดินลงจากรถด้วยใบหน้าอันแดงก่ำ
พวกเขาคงไม่มีใครรู้เลยสินะ...................
............................ว่าเมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้นภายในรถหรูคันนี้.......................................
..........................................................
คุณฟรานจองโต๊ะอาหารที่ค่อนข้างส่วนตัวและติดริมระเบียง อีกทั้งยังมองเห็นแม่น้ำเจ้าพระยาในยามพลบค่ำที่แสนโรแมนติกด้วย
ระหว่าง มื้ออาหาร ผมสังเกตได้ว่า ....คุณฟรานจะไม่ละสายตาจากใบหน้าของผมไปทางไหนได้นานเลย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึกอักแต่อย่างใด คงเป็นเพราะเขาเป็นคนวางตัวเป็นและถูกที่ถูกสถานการณ์
เราทาน อาหารกันเงียบๆ มีสบตากันและยิ้มให้แก่กัน และคุณฟรานก็ไม่ทำอะไรให้ผมรู้สึกเขิน ผมมีความสุขกับการได้ทานอาหาร และยิ่งในบรรยากาศโรแมนติกในยามที่อยู่กับคนที่มีเสน่ห์อย่างเหลือร้ายอย่าง คุณฟรานด้วยแล้ว ดินเนอร์ในค่ำคืนนี้จึงประทับใจผมมาก
และตลอดมื้ออาหารนี้คุณฟรานก็จะค่อยบริการตักอาหารให้ผมสม่ำเสมอ
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มและบอกแก่คนตรงหน้าทุกครั้ง เมื่อเขาตักอาหารจากจานสวยงามมาไว้ในจานของผม
“ฉันยินดี.....ถ้าเธอมีความสุข”
เห็น มั้ย........ผมบอกแล้วว่าเขาเป็นคนสุภาพมาก เขารู้จักสรรหาคำพูดมาทำให้คนฟังพึงพอใจได้ขนาดไหน แล้วอย่างนี้ มันจะไม่ทำให้ผมเผลอสุภาพกับเขาได้ยังไงไหว
หลังทานอาหาร คาว ก็ตามมาด้วยเค้กหน้าตาน่ารักน่าหม่ำคนละชิ้น และดินเนอร์มื้อนี้....ก็.....ไร้ซึ่งแอลกอฮอล และ...คุณฟรานก็ปฎิเสธแม้กระทั่งว่ามันจะเป็นไวน์รสเลิศที่เข้ากับบรรยากาศ ก็ตาม มันจึงเหมือนกับว่า.............
.....................เขากำลังเอาใจผม.......................
เรา ไม่ได้เร่งรีบในการทานอาหารที่เต็มเปี่ยมไปด้วยบรรยากาศที่น่าหลงใหลแบบนี้ แต่ถึงกระนั้นผมก็ควรจะทำลายบรรยากาศที่เงียบมาตลอดนี่เสียที
“คุณฟราน....เหมือนคุณชายเลยนะครับ”
..................ผมพูดอะไรออกไปเนี่ยยยยยยยย!!..............
แต่คุณฟรานกลับยิ้มกว้าง เหมือนขบขำผมเสียเต็มประดา
“......ฉันก็ไม่ได้ปฎิเสธนี่..”
อ้าวหรอ?? แล้ว.....
“แล้ว....ผมต้องใช้คำราชาศัพท์กับ...คุณ...ช....ชาย มั้ยครับ??”
แย่แล้วสิ ผมไม่ถนัดคำราชาศัพท์เสียด้วย ผมรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันทีเลยล่ะ
“หึหึ......เธอนี่..ตลกดีนะ”
“ครับ???”
“ฉันไม่ได้ถือยศนั้นมานานแล้วล่ะ เธอพูดปกติกับฉันนี่แหละดีแล้ว”
ผมมองเขาตาปริบๆ อึ้งนิดๆ และทึ่งหน่อยๆ งั้นขอเปลี่ยนคำถาม
“งั้น...คุณ..ฟ...ฟราน ทำงานอะไรหรอกครับ”
...อ่า.....อีกครั้งแล้ว ผมจะประหม่าเกินไปแล้ว และคำถามนี้ก็ไม่ต่างจากคำถามแรกเลย เพราะมันไม่เข้ากับบรรยากาศสักนิดน่ะสิ
“.........”
“..........”
เรา เงียบและสบตากันสักพัก แต่คุณฟรานก็ยังคงยิ้มอยู่ และเขาก็ยิ้มกว้างมากขึ้น ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผมสามารถเรียกเลือดในกายทั้งหมด ให้ไหลมารวมกันอยู่บนใบหน้า ว่า................
“...ฉันดีใจนะ ที่เธอสนใจฉัน..”
.......ฉ่า.......เหมือนผมจีบคุณฟรานเลย และ...........
...........คุณฟรานครับ.........คุณพูดแบบนี้ ผมก็ไม่มีอะไรจะถามต่อแล้วล่ะครับ.......
แล้ว ก่อนที่เราจะจากกันในค่ำคืนอันแสนหวานนี้ คุณฟรานก็ส่งสายตาที่...เรียกร้อง...และ...ร้อนแรง มาพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของเขาให้กับผม ก่อนที่คุณฟรานจะ.............
.........จุมพิตอย่างแผ่วเบา...และ...นุ่มนวล บนหน้าผากของผม..........
......ให้ผมได้หน้าไหม้ และเล่นเอาผม.......เก็บไปเพ้อ........จนแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน.....
TBC
เรื่องนี้ จุใจมั้ยคะ
เป็นนิยายจริงๆ มีเริ่มต้นและจบลง
เรามีพล็อตเรื่องหมดแล้ว
เหลือแต่พิมพ์และลงรายละเอียดให้คนอ่านคล้อยตามเท่านั้น 555555555555
ฉะนั้น ถ้าอยากให้เรามาลงต่อไวๆ ก็ช่วยกันเม้นต์เยอะๆด้วยนะ
เราอยากให้คุณๆรู้ว่า..........สิ่งที่คุณเม้นต์มานั้น เราดีใจมากและมันก็เป็นการให้กำลังใจที่ดีให้กับเราด้วย
และไม่ว่าคุณจะเขียนอะไรมา เราก็ดีใจและยินดีอ่านมันหลายๆครั้งด้วย ขอบอกขอบอก
Uri
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
เราแก้ไขไปบ้างและใส่รายละเอียดเพิ่มอีกหน่อยแล้ว เพื่อให้ได้บรรยากาศที่ดียิ่งขึ้น
ตอนต่อไป
เตรียมฮากระจายได้เลยยยยยยยยยยยยยย
ความสงสัยบางอย่างเฉลยใน
http://www.facebook.com/uri2uri?ref=tn_tnmn [/size][/color]
[/color]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
