ตอนนี้ ผมรักเพื่อนผมครับ 
ตอนที่ 4
........อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก .........
............เมื่อคืนกูทำอะไรลงไป...........
ผมสะบัดหัวไปๆมาๆ พร้อมกับขยี้ๆผมไปด้วย .............กูหนอกู ทำไปได้.............
เดี๋ยวๆๆ ผมยังอยู่ในห้องสวิทของโรงแรมหรูอยู่ครับ มันตั้งอยู่ที่ไหนซะแห่งในกรุงเทพนี่แหละ ที่ไอ้รูปหล่อมันพาผมเข้ามา เมื่อคืน แค่คิด.........................ฉ่า................................หน้ากูแดงอีกแล้วแน่ๆ คุณฟรานไม่อยู่แล้ว และเวลาตอนนี้ก็ 11 โมงกว่าแล้วด้วย
ผม ใช้มือสำรวจร่างกายตัวเองไปทั่ว ผมอยู่ในชุดนอนสีชมพูอ่อน ............มันหวานแหววไปนะผมว่า ร่างกายของผมสะอาดดี ผมเอามือล้วงไปที่ช่องทางด้านหลังของตนเอง สัมผัสช่องทางอันนุ่มนิ่มเบาๆ มันบวมนิดๆและอุ่นๆ ผมลูบเบาๆไปมา .....เอ่อ.....มันเหมือนได้รับการทำความสะอาดแล้วด้วย อยู่ๆผมก็รู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นมาเฉยๆ และหน้าของผมก็ร้อนๆ
.......................เขาจะปฎิบัติกับผมดีมากไปมั้ย............................
หาก เขาทำแบบนี้กับคู่นอนทุกคนของเขา ต่อให้ใครได้นอนให้เขากกกอดเพียงครั้งเดียวก็คงเป็นความทรงจำที่ลืมไม่ลง เลย อ่า.......ผมไปเป็นคู่นอนของเขาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ผมตั้งใจให้แค่เวอร์จิ้นต่างหาก เขาสิควรเป็น..........เอ่อ.......ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่า...........เมื่อคืนผมมีความสุขจนล้นทะลักเลยล่ะ
ผม ค่อยๆกระดึ๊บๆ ลงจากเตียงหลังใหญ่นี้ มันรู้สึกขัดๆที่ช่องทางด้านหลัง แต่มันกลับไม่ปวดอย่างที่ผมคิดแฮะ ก็ครั้งแรกมันต้องปวดมากไม่ใช่หรอ และก็ต้องมีไข้ด้วยนี่นา แต่ผมไม่เห็นเป็นไรเลย
.............หรือกูอึดวะ..............
...เอ............หรือ........คงไม่ใช่ว่า.....เพราะคุณฟรานเป็นผู้ชำนาญการด้วยหรอกนะ เห่อเห่อเห่อ............
ผม พาร่างอันโรยแรงของตนเอง ไปเข้าห้องน้ำที่หรูหราสมกับเป็นโรงแรมที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ ผมเปิดน้ำอุ่นทิ้งไว้ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ แล้วจึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองและลงไปแช่น้ำอุ่นๆ
.......................อ่า........สบายจัง ...............................
เมื่อ ชำระร่างกายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็แต่งกายด้วยชุดที่เหมือนมีใครสักคนเตรียมไว้ให้อยู่แล้ว วางพับไว้อย่างเรียบร้อยบนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้ง ผมส่ายสายตาหาชุดของตนเอง..............................
................... ไม่มี.....................ไม่เห็น......................ไม่เป็นไร ถือว่าแลกกับชุดนี้แล้วกันนะ อีกอย่างชุดเก่าของผมก็คงแพงไม่เท่าชุดนี้ด้วย
มี อาหารที่ปิดฝาครอบอย่างเรียบร้อยวางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กมุมห้อง ผมเปิดมันออกมา..............หอมว่ะ หน้าตาน่าหม่ำมาก ยังอุ่นอยู่เลย ไม่รู้ว่าคืออะไร ผมกำลังหิวพอดี และ.............จานนี้คงเป็นของผมนะ
เมื่อ ทุกอย่างเรียบร้อยก็เที่ยงครึ่งแล้ว กลับดีกว่าเดี๋ยวผมมีเรียนอีกตอนบ่ายโมงครึ่ง ต้องไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดอีก ผมเปิดประตูห้องออกมา เอ่อ...............................
............... มันมี...................ผู้ชาย.........................ตัว ใหญ่ๆ....................สองคน ยืนอยู่หน้าประตูห้อง ทั้งสองคนแต่งตัวคล้ายๆกับไอ้สี่หน่อ?? เมื่อคืนวาน มันสองคน........เหล่ตาครับ ต้องใช้คำว่าเหล่ตา เพราะมันไม่ยอมมองหน้าผมตรงๆ มันทั้งสองเหล่ตามองมาทางผมนิดหน่อย และโค้งน้อยๆให้ผม แล้วก็หันกลับไปทำหน้าทำตาเหมือนไม่มีผมยืนอยู่ตรงนี้
...อ้าว...........มันคงไม่ได้มาเฝ้ากูใช่มั้ย? เหมือนพวกการ์ดในหนังบู๊ที่ผมเคยดูอ่ะ หรือว่าพวกมันจะเป็นพนักงานโรงแรม............อืม..............มันไม่น่าจะใช่
ผม ส่งยิ้มหวานผ่านออกซิเจนไปให้ทั้งสองคนที่ไม่ได้มองหน้าผม ชิ...แล้วผมก็ออกมาจากห้องสวิทนั้น หนึ่งในสองคนนั้นปิดประตูห้องให้ผม ส่วนอีกหนึ่งคนเดินนำหน้าผมไป กดลิฟต์ให้ผม
................โอ๊ะ..........บริการดีแฮะ น่ากลับมาใช้บริการอีก ถ้าผมมีเงินสักร้อยล้านน่ะนะ
สักพักประตูลิฟต์ก็เปิดออก เราทั้งสามคน.........ทั้งสามคนหรอ?? เข้ามาในลิฟต์ ผมมองไอ้ยักษ์สองคนนั้นตาปริบๆ มันสองคนไม่มีใครมองหน้าผมเลยอ่ะ และไม่มีใครพูดอะไรด้วย ผมขมวดคิ้ว.....ไม่เข้าใจ เอ่อ...........ช่างมันเหอะ มันไม่ใช่เรื่องของผม เขาอาจไปธุระข้างล่างก็ได้
ในลิฟต์มีพนักงานโรงแรมคอยกดลิฟต์ให้อยู่แล้ว และเหมือนเขาจะรู้ว่าเรา?? จะลงที่ชั้นไหน เขาก็กดให้เรียบร้อย
...................................................................
ออกมาถึงหน้าโรงแรมแล้ว ที่นี่ยังคงทำให้ผมตื่นตาตื่นใจได้เสมอ ผมหันกลับไปมองด้านในโรงแรมและใช้สายตาบอกลา............... แล้วผมจะมาใหม่เมื่อผมมีเงินร้อยล้านนะ
ผมกำลังจะเดินออกมาจากโรงแรมหรู ก็มีรถเบนซ์คันใหญ่สีดำมาจอดเทียบท่าด้านหน้าผม
ชาย คนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องสวิทที่ผมพึ่งลงมา เขาเปิดประตูรถฝั่งคนนั่งลงมาและเขาก็เปิดประตูหลังให้.....??..... จากนั้นเขาก็โค้งให้ผมน้อยๆ
.........เขาคงจะอาสาไปส่งผม...... ผมคิด ก็ดีเหมือนกันอากาศร้อนแบบนี้.............และเขาคงมาดี คงไม่เหมือนกับไอ้สี่คนเมื่อคืนวานนี้ ผมขึ้นมานั่งบนรถ เขาปิดประตูรถให้ผมและขึ้นไปนั่งด้านหน้ากับคนขับ
“ไปส่งผมที่คอนโด.....นะครับ”
“ครับ”
เห็นมั้ย............ผมบอกแล้ว ว่าเขาสองคนนี้มาดี
..............................................................
ตอนนี้ผมแย่แล้วครับ!!!
ก็ไอ้ยักษ์สองคนนั้นดิ มันไม่ยอมไปไหนเลย สงสัยไอ้หล่อคุณฟรานจะต้องให้มันมาตามเฝ้าผมแน่ๆ
แต่...... ใช่ว่าจะแย่ซะทีเดียวหรอก จริงๆแล้วผมอดจะตื่นเต้นไม่ได้ การ์ตูนวายแนวเจ้าพ่อมาเฟียเนี่ยผมก็อ่านมาหมดนะเออ ศิลปะการต่อสู้ผมก็พอมี มันเกิดขึ้นด้วยความที่ผมชอบดูหนังบู๊แอ็คชั่นน่ะแหละ
ตอนผมเดิน จะออกมาจากคอนโด ผมต้องรีบเบรกหัวแทบทิ่มที่เห็นไอ้ยักษ์สองตัวนั่นยังอยู่ ปกติผมจะเดินไปนั่งรถไฟฟ้า MRT ไปมหาลัยนะครับ แต่วันนี้ผมต้องพึ่งลูกพี่ของผมแล้วล่ะ .............เฮ้อ..........อากาศยิ่งร้อนๆอยู่
...............................เฮ้อ................................
ตื่นเต้นแทบตาย ตอนที่ลูกพี่พาผมออกมาจากคอนโด พวกมันสองคนมองผมด้วยแหละ แต่คงไม่กล้าเข้ามาหาผม เพราะ...................
............... ผมสวมชุดนักศึกษา และ...........ใส่หมวกกันน็อค และ.................ติดหนวดจิ๋มปลอม และ...................นั่งอยู่บนลูกพี่สคูปปี้ ไอ ลายกราฟิกของผม ........หึหึหึ....... ยังอ่อนด๋อยไปไอ้น้องยักษ์ หนังสายลับลูกพี่สุดหล่อก็ดูมาหมดแล้วเว้ย!!! แค่นี้........จิ๊บจิ๊บ
“ยิ้มไร!!”
เฮือก!!! (สะดุ้งเฮือก)
“เชี่ย!! ” ตกใจหมด มาเงียบๆ มันคือไอ้ภูมิสุดหล่อครับ ไอ้แพทเป็นเดือนถาปัตครับ ส่วนไอ้ภูมิมันเลี่ยงตั้งแต่วันที่ถูกเสนอชื่อแล้ว มันบอก ‘กูจะเก็บความหล่อให้เมียคนเดียว’ เกี่ยว??
“ห่า.........ด่ากู มึงแหละ เสือกทำหน้าตาชั่วร้าย”
“อะไรๆ กูออกจะเป็นคนดีศรีมหาลัย”
“ใครเป็นคนดีวะ”
“อ้าว.....ไอ้แพท อะไรของพวกมึงวะ วันนี้โดนสาวทิ้งไง มารุมแขวะกูได้”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” ห่า......กูพูดตลกตรงไหนวะ
“กรีนน้อย อย่างพวกกูนะ............ไม่มีหรอกสาวทิ้ง”
ไอ้แพทพูดพร้อมกับหันไปพยักหน้าใส่ไอ้ภูมิ ไอ้ภูมิรีบรับต่อประโยคทันที
“มีก็แต่...........สาวทอดว่ะ” ไอ้ภูมิพูดพร้อมยักคิ้วจึกจึก
“.......??........”
“อ้ะๆ...หมางงๆ” ไอ้เชี่ยแพท
“............ทอดเรือนร่างไงจ้ะ หนูกรีนน้อย”
ห่า.............. พูดอย่างเดียวก็ได้ ไม?ต้องส่งสายตามาให้กูขนลุกด้วยวะ มือมึงอีกนะไอ้ภูมิ มาจับคางกูส่ายไปส่ายมาเพื่อ.............
“เชี่ย!! พวกมึงแม่ง....รุมกู”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” ยังอีกๆ
“แล้วกูบอกกี่ครั้งแล้ว รู้จักจำซะบ้าง อย่ามาเรียกกูว่า ‘กรีนน้อย’ อีกนะ”
จริงๆ แล้วผมชื่อ กรีน เฉยๆครับ ที่แปลว่าสีเขียว เป็นชื่อที่คุณพ่อผมตั้งให้ผม เพราะท่านรักสีเขียวของต้นไม้มาก ผมมีพี่ชายอีกคนชื่อ เกรย์ สีเทา คุณพ่อเปรียบให้เป็นเหมือนสีของเปลือกไม้ครับ
ส่วนชื่อ ‘กรีนน้อย’ เป็นชื่อของผมที่คุณแม่ผมใช้เรียกผมครับ เกิดจากตอนผมยังเด็กน่ะครับ คุณแม่ก็จะเป็นคนอาบน้ำให้ผมใช่มั้ยครับ แล้ว..................เอ่อ...................พอผมเปลือยแล้ว........นั่น แหละครับ ..???...ของผม คุณแม่บอกว่ามันเล็กๆรีๆกลมๆ น่ารักมาก ก็เลยมักเรียกผมว่ากรีนน้อยๆ จนติดถึงเดี๋ยวนี้ นี่แหละครับที่มา พอเวลามีคนมาเรียกชื่อที่...........มันมีความเป็นมาแบบนี้ ผมก็......................
“ก็พอพวกกูเรียกทีไร มึงก็หน้าแดงทุกที แล้วอย่างนี้จะไม่ให้พวกกูเรียกได้ยังไงไหววะ”
“หรือมึงมีอะไรกับชื่อ...........กรีนน้อย”
................................ฉ่า................................
................เชี่ย................
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” พวกมันสองคน แม่งๆๆๆๆ
นี่แหละผมไม่มีวันเล่าประวัติชื่อของผมให้พวกมันฟังแน่นอน
..............คงได้ล้อกูไปตลอดชีวิตแน่ๆ.....................
TBC
แหะๆ เราพึ่งกลับถึงบ้านน่ะ นึกว่าธุระจะเสร็จบ่ายๆซะอีก ต้องขอโทษคนอ่านที่รอด้วยนะ
ตอนนี้สั้นไปหน่อย เดี๋ยวดึกๆจะมาลงให้อีกตอนละกันนะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะจ๊ะ
uri
[/size][/color]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
