อ่านนี่ก่อนนนน!! ตอนนี้ ฮาเต็มอิ่มแน่นอน ขนาดตอนที่เราคิดมุก เรายังฮาเลย 55555555555
อยากบอกว่า บุคลิกแบบกรีน ‘หนุ่มวาย’ เราอาจมีมันบ้างในเศษเสี้ยวของแต่ละคน แต่สำหรับคุณฟราน เป็นเพียงแบบของ ‘ชายในฝัน’ ค่ะ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจะมีอยู่จริงมั้ย และเรื่องนี้เป็นเพียง ‘จินตนาการ’ เท่านั้นค่ะ มันอาจจะ ‘เว่อร์’ ไปบ้างแต่เราก็ขอให้คนอ่าน อ่านอย่างมีความสุขนะคะ อย่าเอาไปอิงกับชีวิตจริงเลย เดี๋ยวจะรับกันไม่ได้เอา 55555 (ชีวิตจริงเขาไม่ทำกันหรอก อิอิ)
อ้อ...คุณฟรานเป็นคน ‘เอาแต่ใจ’ มากกก ขอบอกขอบอก
(นิยาย หมายถึง เรื่องเล่าจากจินตนาการ เหตุการณ์ และเนื้อเรื่อง แตกต่างกับเรื่องจริง โดยครอบคลุมเรื่องแต่งทั้งหมด)
ตอนที่ 7
วันนี้ ผมมาเรียนแต่เช้าครับ ตามปกติของคนขยันเรียน?? และตอนนี้ผมก็กำลังนั่งสัปหงกอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนแถวหน้าคณะผม นั่นเพราะ.....ตั้งแต่ที่ผมก้าวเข้ามาในรั้วมหาลัยผมก็รู้สึกถึงสายตาชื่น ชม??? จากนิสิตหลายๆคนที่ส่งตรงมาหาผม ผมเข้าใจดีว่า....คนหล่อๆแบบผมน่ะมักจะเรียกสายตาจากบุคคลอื่นๆได้มากอยู่ แล้ว แต่..แบบมองผมแล้ว...หันไปทำท่ากระซิบกระซาบกับคนข้างๆเนี่ย ผมก็ไม่อยากจะคิดต่อหรอกนะว่า..........
...................นั่นมันนินทากูชัดๆ..............
....ไอ้พวกนักศึกษาเสือก?? ทั้งหลายนี่มันอะไรกันวะ คนจะมาเรียน...ไม่ได้จะมาเป็นดารานะเว้ย!!.....
นั่นแหละ.....ด้วยความอาย?? ผมจึงต้องหอบหัวใจอันเบาะช้ำของตัวเอง และหลบหน้าหลบตาไปพบพระอินทร์?? อยู่นี่ไง
“ไอ้กรีนนนนนนนนนน!!!” ห่า!!...........ไอ้ภูมิมึงจะเสียงดังไปแล้วนะ
เฮ้ยๆๆ...พวกมึงจะทำหน้าทมึงทึง ยังกะจะมาฆาตกรรมกูทำไมวะ
“มึง บอกมาเลยๆ มึงไปรู้จักกับหม่อมราชวงศ์กชศรัญย์......@@@.......หรือคุณชายศรัญย์ ณ...@@...หรือ.....@@@.....เซฟราน.......@@@..........ได้ยังงัยวะ??”
อะไรของไอ้ภูมิวะ พูดเสียผมจับใจความได้บ้างไม่ได้บ้าง
“หา.....หม่อมราชวงศ์กชศรัญย์....???......ใครอ่ะ??”
“มึงอย่าๆ.....ก็เจ้าของเฟอรารี่คันสีขาว ที่มึงขึ้นรถไปกับเขาเมื่อวันศุกร์น่ะสิ”
เฮือก!!!.....พวกมึงเห็นด้วยหรอวะ
ไอ้แพทมันทำสายตาจับผิดผมเต็มที่ ก่อนจะพูดต่อ.....
“...และวันเสาร์อาทิตย์มึงก็หายหัวไปเลยนะ” ..อ่า..โทรศัพท์ผมปิดเสียงและผมก็ขี้เกียจจะโทรกลับหาพวกมันด้วย
“ใช่ๆ” ห่าภูมิ สนับสนุนเต็มที่เลยนะมึง
“เชี่ย!!....พวกมึง วันเสาร์อาทิตย์กูอยู่ห้องอ่านหนังสือเหอะ”
จริงๆนะครับ ผมอยู่คอนโดอ่านการ์ตูนวายทั้งสองวันเลย ก็ตั้งแต่ดินเนอร์แสนหวานคราวนั้น ผมก็ไม่ได้เจอกับคุณฟรานอีกเลย
...เอ่อ..... ไม่ใช่ว่าผมไม่คิดถึงคุณฟรานนะครับ เพียงแต่ผมยังรักเดียวใจเดียวกับการ์ตูนวายอ่ะ ผมไปเช่าเมื่อสายของวันเสาร์น่ะ และแบบว่า...พออ่านการ์ตูนวายแล้ว อะไรๆที่คิดๆ เครียดๆ หรือเรื่องที่กังวลอยู่ ทุกอย่างมันหายไปหมดเลยอ่ะครับ เหมือนผมจะหลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่งเลย ผมเลยติดงอมแงมไง ^_^
เพียงแต่มีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป คือ....พระเอกนายเอกในการ์ตูนวายที่ผมอ่าน มันมักจะกลายเป็นคุณฟรานกับตัวผมเอง มันเลย...........
..............ยิ่งอ่าน..............ยิ่งเขิน.................ยิ่งฟิน...............
....เฮ้อ!!!..........ยิ่งนึกถึงวันเสียจิ้นแล้วก็...............นะ.............แหะ แหะ หน้าแดงอีกแล้วแน่ๆเลยผมอ่ะ
“มึงอยากเปลี่ยนเรื่อง!! / แล้วมึงจะหน้าแดงทำไม!!”
อะไร ของสองคนนี้ พูดพร้อมกันเล่นเอาอารมณ์หวาบหวานของผมสะดุดเลยครับ แล้วมันก็หันมามองหน้ากันพยักเผยิดว่าใครจะพูดก่อน ก่อนไอ้แพทจะพูดขึ้นว่า....
“มึงไปรู้จักกับคุณชายเขาได้ยังงัย??”
“...ก็........ก็........”
ผมลอบกลืนน้ำลายลงคอ...........กูจะตอบยังไงดีวะ...........จะให้กูบอกว่า...... ‘เพราะ กูไปถวายเวอร์จิ้นให้เค้า และเพราะเค้าทำให้ใจกูเต้นแรงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ และเพราะนั่นมันเป็นความฝันของกู’...............
.................กูบอกพวกมึงไม่ได้ดดดดดด...........กูอายยยยยยยยยย................
ขนาดคุณฟรานกูยังไม่กล้าจะเจอเขาอีกเป็นครั้งที่สองเลย
“ก็...ก็...อะไร?? บอกมาเดี๋ยวนี้” ไอ้ภูมิ ปกติมึงเสือกน้อยกว่าไอ้แพทนะมึ๊งงงงงงงง
“ใช่!! เดี๋ยวนี้!!” นี่ก็อีก อะไรจะอยากจี้กูขนาดนั้น
“เออๆ....... ก็...ครั้งก่อนโน้นน่ะ ก็ตอนที่กูไปดูหนังคนเดียวเปลี่ยวหัวใจงา..........อ่ะ.........ก็....... ที่พวกมึงไปส่งกูที่ห้าง.....@@@........ไง”
พวกมันตั้งใจฟังมากเลยครับ และตลอดการบอกเล่าของผมพวกมันก็คิดตาม และตอนนี้มันสองคนก็ทำหน้าถึงบางอ้อเสียที
“แล้วไงต่อ” อยากเสือกมากเพื่อนกู
“ก็ ตอนที่กูออกมาจากโรงหนัง และกูก็เดินมาซื้อของ และกูก็เดินขึ้นรถไฟฟ้า และกูก็กำลังจะเดินกลับคอนโด และกูก็เจอโจร” ผมเล่าอย่างชิวๆ
“โจร!!!” เชี่ย!! จะเสียงดังทำไมวะ
“เออ!! โจรนั่นแหละ”
“มึงไม่เคยเล่า” ชิ...ไอ้แพท ขัดจังหวะว่ะ
“มึงจะไม่ฟัง??”
“อ่ะ...ต่อๆ” ฮ่าๆๆ ต่อมเสือกนี่ดีจริงๆ
“โจรมันมากัน 4 คน และมันก็มารุมกูคนเดียวอ่ะ และก็นะ......คุณฟรานเค้าก็เป็นพระเอกขับสปอร์ตสีดำมาช่วยกู..............”
ผมเล่าจบอย่างสวยงาม พร้อมกับทำหน้าตาภาคภูมิใจ
“.....แค่นั้น!!.....” ไอ้แพท
“........แค่นั้น!!........” ไอ้ภูมิ
“..ใช่!! ...แค่นั้น!!..” และผม
พวกมันสองตัวทำหน้าไม่สบอารมณ์ทันทีเลยครับ
“แล้ววันศุกร์...คุณชายเค้ามาทำไร เฮ้ยๆๆๆ...เดี๋ยวๆ เมื่อกี้มึงเรียกคุณชายเค้าว่าไรนะ”
อ้าวไอ้แพท เมื่อกี้กูเรียก....... ‘คุณฟราน’ ...........อ้าวเชี่ย!! แล้วมึงจะหูดีไปทำไมวะ
“หา.....กูเรียก...อ....อะไร กูไม่ได้เรียกว้อย!!”
“...คุณฟราน....” เชี่ยภูมิ!!
“เออ..ใช่ๆ..มึงเรียกคุณชายเค้าว่า ‘คุณฟราน’....”
“..........”
อย่านะๆ อย่ามาทำสายตามาดร้ายแบบนั้นใส่กูนะ 4 ต่อ 2 ลำแสงจากตากูจะสู้อะไรพวกมึงได้
“มึงไปสนิทสนมกับคุณชายฟรานตอนไหน??”
“กูก็เล่าไปแล้วไงงงงงง.....” จะเอาอะไรกับกูอี๊กกกกกกกกกกกก
“...........”
“...........”
อะไรๆ ทำหน้าไม่เชื่อถือ
“ว่าแต่กู...พวกมึงก็รู้จักเค้าล่ะวะ” ใช่มะ
...........ป๊าด!!!........
“โอ๊ยยย.....เชี่ย!!ไอ้ภูมิ ตบเหม่งกูมาได้” น้ำตาเล็ดเลยกู
“มึง ไปอยู่หลังดอยมารึไง หม่อมราชวงศ์กชศรัญย์......@@@.......หรือคุณชายศรัญย์ ณ...@@...หรือ.....@@@.....เซฟราน.......@@@..........หรือคุณฟรานของมึงน่ะ นะ เป็นอัจฉริยะที่ประสบความสำเร็จด้านธุรกิจการโรงแรมตั้งแต่อายุเพียง 19 ปี ปัจจุบันอายุ 27 ปี เป็นสุภาพบุรุษโครตตตตตตตตตต หล่อ......รวย......และโสดสนิท และเป็นผู้ชายที่กูอยากจะเป็น แต่เป็นไม่ได้!!!”
........ อ่า......เขาไม่ใช่คุณฟรานของผมนะ เขาเป็นหม่อมราชวงศ์ เขาเป็นคุณชาย เขาเก่ง เขาอายุ 27 ปี เขาเป็นสุภาพบุรุษ.....ใช่ เขาหล่อ.....ใช่ เขารวย.....ใช่ และเขาโสดสนิท.....ไม่รู้ แต่..........อะไรที่ไอ้แพทอยากเป็นอย่างเขาวะ
“ยังไงวะ???” มึงก็หล่อ ก็รวยนะ
“มันสถุน!!” อ่ะ...นั่นสิ ไอ้ภูมิพูดถูก
“เหมือนมึง!!!”
“............”
“............”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” แล้วเราสามคนก็หัวเราะพร้อมกัน
...ว่าแต่.............
“พวกมึงเอาข้อมูลมาจากไหนวะ??”
“เน็ต!!” เชี่ย!! กูไม่น่าถาม
“เอ้อ.....แล้วมึงรู้จักโรงแรม...@@@.....ป่ะ” ไอ้ภูมิถามผมขึ้นอีก
ผม ทำท่านึก..............อ้อ...........โรงแรมหรูนั้นน่ะหรอ ก็โรงแรมที่ผมไปเสียจิ้นมานั่นแหละครับ .....อ่า.......ธุรกิจการโรงแรม ?? งั้นโรงแรมหรูนั้นก็คงอาจจะเป็นของคุณฟรานด้วยน่ะสิ ...........แล้วพวกมึงจะต้องอิจฉากู...................
“..รู้จักสิ....” ผมยิ้มตอบอย่างภาคภูมิใจ
“หืม....???.......” จะหืมพร้อมกันทำไม??
“กู เคยไปมาแล้ว โหหหหหห....พวกมึงรู้ป่ะ ว่าข้างนอกว่าหรูหราอลังการแล้วนะ ข้างในนี่........ @@#@$%^&^%$**^#@$@%^$##...........@%%^#^&&%$@........ @#@$%^^%$**^#$@%^$%^#^&%................ แถมในห้องสวิทอีกนะ พวกมึง......... @@#@$%^&^%$**^#@$@%^$%^#^&&%$@.............???”
“..............”
“..............”
“.......???.......”
.......เงียบ........อึ้ง............กูพูดอะไรผิด ก็กูไปเห็นกับตาอ่ะ
“..เอ่อ...กูพูดไรผิดอ่ะ??” นั่นดิ....ผมว่าผมเก็บรายละเอียดได้ดีแล้วนะ
“.......ไม่ผิด........มึงรู้ดีกว่าพวกกูซะอีก...” นะไอ้ภูมินะ ก็แน่ล่ะ ตากูเก็บรายละเอียดได้ดีมากนะเว้ย
เฮ้ยๆๆๆ...แล้วพวกมึงจะหรี่ตา แล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้กูเพื่อ...........
“.....มึงเข้าไปทำไร??.....นั่นมันโรงแรมระดับอภิมหาเศรษฐีนะเว้ย”
อ้าว.......เวรแล้วกู กะให้พวกมันอิจฉา กลายเป็นกูขุดหลุมฝังตัวเองซะงั้น
“...ก...ก็.....นั่นมันโรงแรมของคุณฟรานนี่”
“ใครบอก???” ไอ้แพท
“มึงไง” ผม
“กูยังไม่ได้พูด” ไอ้แพท
“...ง....งั้นก็ไอ้ภูมิพูด..” ใช่มั้ย?? ไอ้ภูมิ
“...กูก็ยังไม่ได้พูด”
.........อ้าวเวร................กูหลุดปาก............กูเองที่พูด..................
“.................”
“.................”
“.................”
........อย่าจ้องจะกินเลือดกินเนื้อกูงั้นดิ.......ปลากัด??? ท้อง ใครจะรับผิดชอบบบบบบบ..........
แล้วผมก็.............
“เอ้ย!!! คุณฟราน.....” ทำท่าตกใจมากถึงมากที่สุด พร้อมกับชี้ไปทางด้านหลังของพวกมันสองคน
“เฮ้ยไหนวะ..”
“ไหนๆ”
“.................”
“เชี่ย!!! ไอ้กรีน!! มึงอย่าหนีนะ!!”
“ไอ้กรีน!!!.....%#@^#@%$.............”
...........หลอกคน......สบายใจจัง หลอกกี่ครั้ง กู.......ก็ยังรอดตัว...........วะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ใครจะอยู่ให้พวกมึงสอบสวนเล่าครับคุณเพื่อน
........อ่า......ได้เวลาเรียนแล้ว......ขึ้นห้องเรียนดีกว่า...
........................เด็กดี ต้องเรียนหนังสื้ออออออ.......................
.......อ้อ.....ว่าแต่....คุณฟรานสุดหล่อ เขาอายุมากกว่าผมเกือบ 10 ปีเลยนะ...........พึ่งรู้ๆ.............
............................................................................
TBC
คุยท้ายตอน
สำหรับเรื่องนี้แล้ว คุณฟราน ‘ไม่เป็น’ ทั้งคุณชาย และ ‘ไม่เป็น’ ทั้งมาเฟีย
แต่คุณฟรานสามารถ ‘เป็น’ ทั้งคุณชาย และ ‘เป็น’ ทั้งมาเฟียได้ งงมั้ยคะ?? 
ถ้างง?? ก็ค่อยๆติดตามต่อไป แต่ถ้าเข้าใจคุณก็จะอ่านสนุกขึ้น
มีเม้นต์ว่า....อยากให้เขียนตอนพิเศษคุณฟราน....
เราอยากบอกว่า....คนบุคลิกแบบคุณฟราน เขียนยากค่ะ ถ้าจะต้องเขียนในมุมมองของคุณฟรานจริงๆ เราเกรงว่า.....มันจะออกมาไม่สนุกเอา
....อีกทั้ง....เรายังมือใหม่อยู่ คงต้องศึกษาเพิ่มอีกมาก แต่หากมีคนสนใจมากจริงๆ หลังจบเรื่องนี้แล้วจะลองลงตอนพิเศษในมุมมองของคุณฟรานดูนะคะ (แต่ยังไม่รับปากนะ อิอิ)
ที่จริงวันนี้กะจะไม่ลงแล้ว แต่เห็นแก่คนมาโพสรอ เราก็เลยใจอ่อน บอกแล้วคุณบ้าเม้นท์ เราบ้าลง
และขอบคุณสำหรับคำติชม เรากลับไปแก้ไขบ้างแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก คงผิดพลาดเยอะ เราต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ตอนหน้าเราจะเข้าสู่จุดเริ่มต้นที่ลึกซึ้งขึ้น...ระหว่างคุณฟรานกับกรีนกันแล้วนะคะuri
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
