หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล

[HaLF333]

หวานอ่า พี่ต้น - แบม 
คู่นี้น่ารักมากๆ พี่ต้นโคตรอบอุ่นเลย แบมก็สวย แรง ตรง เลิศค่ะ เหมาะกันจริงๆ น่าร๊ากกกกก 

กอดขอบคุณคุณลัก 

[NaOYaII]

ฮ่าๆ เลือดหมดตัวกันพอดีเลย 

[luxilove]

Drama Bam



My  love 
Part 48
[Special Bam]



   คำว่าความสุขมักอยู่กับเราไม่นาน   ความทุกข์ย่อมตามมาทดสอบความอดทนเป็นธรรมดา
เรื่องนี้ผมได้สัมผัสอย่างจัง จนทำให้เป็นสวยประหารตัวแม่อย่างเต็มภาคภูมิ

            ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นั้น เป็นตัวกระตุ้นความคิดความอ่านของผมเติบใหญ่แล้วล่ะก็ อาจกลายเป็นคนมั่นใจ
บนพื้นฐานของทิฐิไปเลย สาเหตุเพราะเป็นลูกคนเดียวด้วย โอกาสนิ่งสุขุมคงเกิดได้ยาก ที่สำคัญ ‘ร้ายลึก’
อย่างที่เพื่อนรักเพื่อนสนิทต่างรู้จักดีคงไม่มีทางเป็นไปได้แน่

   “แบมไปกับพี่ไหม” พี่ต้นเอ่ยปากชวนไปงานวันเกิดแฟนเพื่อน 

   “ไม่ดีกว่า” ปฏิเสธโดยไม่เสียเวลาคิด ทำไมด่วนตอบแบบนั้น ตอนนั้นผมเด็กพอสมควร
ไม่พร้อมเผชิญหน้าพวกเพื่อนพี่ต้นสักเท่าไหร่ มีไม่น้อยที่พอรู้จัก จากการแนะนำของพี่ต้น
แต่ยังไม่สนิทใจกับสายตาหลากหลายที่มองมาอยู่ดี ปกติไม่ชอบคบคนหมู่มากเป็นทุนอยู่ด้วย
ไม่อย่างนั้นคงไม่ปลีกมาคบกับบูตัส โจ๊ก กนก แค่สี่คนหรอก

   หากมีสัญชาตญาณพิเศษหยั่งรู้อนาคตสักนิด ค่ำวันนั้นผมคงไม่พลาดไปเป็นอันขาด
อย่างที่บอกทุกอย่างย่อมมีบทพิสูจน์ ไม่มีเหตุการณ์นั้นคงไม่เห็นแบมสวยประหารตัวแม่วันนี้..จริงไหม?

   [เลขหมายที่ท่านเรียกอยู่ขณะนี้ ไม่สามารถติดต่อได้...] เสียงผู้หญิงคนเดิมฟังเป็นร้อยรอบได้แล้ว
ทำเอานอนไม่หลับ คำสัญญาที่เราตกลงกันไว้

   “แบมไม่ไปแต่พี่ต้นต้องโทรบอก กลับถึงบ้านหรือยัง เมามากไหม อย่าลืม..ต้องรายงานเข้าใจไหม”
อารมณ์เมียหวงผัว ทำขนาดนี้ยังพลาด...

   ผิดวิสัยพี่ต้นที่ขาดการติดต่อตั้งแต่ 2 ทุ่ม โทรไปที่บ้านน้องสาวรับตอน 4 ทุ่มบอกยังไม่กลับ
5 ทุ่มยังเหมือนเดิม เที่ยงคืนไม่กล้ากวนแล้ว รู้มารยาทสิ่งไหนควรไม่ควรทำ คำว่าเกรงใจยังสะกดเป็นอยู่
ถึงได้ชื่อว่าสะใภ้ที่เข้านอกออกในบ้านพี่เค้าเป็นว่าเล่นก็เถอะ

   ตี 2 ยังนอนไม่หลับ กระวนกระวายห่วงสารพัด ใครเคยรอคนรักจะรู้ว่า ‘ทรมาน’ แค่ไหน
ที่ไม่รู้ความเป็นไปของเขาแม้แต่น้อย ติดต่อไม่ได้ยิ่งกังวลไปใหญ่ ผมกำลังรู้สึกแบบนั้นข่มตาหลับไม่ลงจริงๆ
ปกติพี่ต้นไม่ค้างบ้านผมต้องกลับไปนอนบ้านตัวเอง หอพักให้คืนห้องไปแล้วตั้งแต่วันที่เราตกลงคบกันชัดเจน

   ขณะนี้ที่บ้านสวนขาดการติดต่อตั้งแต่เที่ยงคืน บ้านผมไม่มีไม่งั้นจะแหกตาเป็นกังวลทำไม
พยายามคิดไปในทางที่ดี คงถึงบ้านหลับไปแล้ว แต่สมองแสนฉลาดดันค้านความคิดตัวเองอีก
‘ทำไมไม่โทรบอกฉันเล่ายะ’ นัดกันแล้วนี่ พี่ต้นไม่ใช่คนไม่รักษาคำพูด ยิ่งความรับผิดชอบผู้ชายคนนี้
ไม่เคยทำให้รู้สึกผิดหวังมาก่อน ไม่อย่างนั้นจะเลือกรักเขาได้หมดใจหรือ

   ตี 4 สะดุ้งตื่น สัมผัสฝ่ามืออ่อนโยนลูบหัวอยู่ ผมเป็นคนรู้สึกตัวไวมากขณะหลับ
โดยเฉพาะการหลับไม่สนิทยิ่งไวเป็นพิเศษ

   “พี่ต้น!!!” ครางแผ่วหลังรับรู้ได้ว่ามือใคร ปรือตาเป็นพี่ต้นจริงๆ ผมเผ้ากระเซิงกลิ่นเหล้าคลุ้งเหม็นหึ่ง
เสื้อรุ่ยร่ายเหลือเชื่อว่าเป็นผู้ชายที่ดูแลตัวเองดีอย่างพี่ต้น

   “พี่ต้น...ทำไม” อ้าปากถามแค่นั้น ต้องรีบโอบแขนกอดตอบร่างที่ล้มทับตัว
พร้อมไหล่หนากำลังสั่นสะท้าน จนต้องลูบปลอบ ต่างจมอยู่ในความเงียบ ‘พี่ต้นร้องไห้’
เสื้อผมเปียกเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากน้ำตา พี่เขาร้องไห้..ร้องทำไม?

   “ขอโทษ...แบมพี่ขอโทษ” นานพอสมควร คำนี้หลุดปากซ้ำๆในหัวมึนตึ๊บ! สับสนไม่เข้าใจคำขอโทษ
เกิดอะไรขึ้นพี่ต้นเป็นอะไร..รู้สึกใจหายแปลกๆ ยังไม่ถามตอนนี้ทางที่ดีที่สุด คือ...?

   “พี่อาบน้ำให้สบายตัวก่อนดีกว่า มีอะไรค่อยคุยกัน” พูดเหมือนควบคุมตัวเองได้
แต่ใครจะรู้กำลังหวาดกลัวขั้นรุนแรง ทนกลิ่นเหม็นและสภาพดูไม่ได้ไม่ไหว ต้องการให้พี่เขาสบายตัวกว่านี้ก่อน

   “ครับ” ขานรับก่อนยอมผละออก ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ใช้ประจำเดินเข้าห้องน้ำ ด้วยสภาพเหมือนคนหมดแรง...

   ระหว่างนั้นคิดสารพัด อะไรทำพี่ต้นเป็นแบบนี้ คำขอโทษที่บอก ขอโทษเรื่องอะไร ทำอะไรผิด?
ถ้ามีสิ่งที่ผิดกับผมย่อมมีเรื่องเดียว คิดถึงตรงนี้ใจหนาวเยือก สั่นหัวพรืดขับไล่ความคิดน่ากลัวปัดทิ้งทันที
บอกกับตัวเองอย่าตีตนไปก่อนไข้ รอฟังจากปากชัดเจนที่สุด..

   “รู้สึกดีขึ้นไหม” ถามหลังคนตัวใหญ่ นุ่งเช็ดตัวร่นสะโพกโชว์หน้าอกแน่นผืนเดียว
รอยแดงเป็นทางยาวหลายแห่งบนไหล่ หน้าอกและหลังขาว มันคืออะไร...?

   “แบม” เหมือนพี่เขาจะรู้ว่าผมจิกตาสำรวจอะไรอยู่

   “พี่..ขอโทษ” คำนี้อีกแล้ว เดิมทีฟังยังไม่รู้สึกเท่าไหร่ ตอนนี้ความแน่ใจ
มันบอกให้รู้โดยสัญชาตญาณดันเสือกเกิดขึ้นเฉย ปรี๊ดทันที..

   “ขอโทษอะไร พูดมาให้หมด ต้องการบอกอะไร..ห๊ะ!!!” ผมตะเบ็งออกไป
สามารถทำให้คนตัวโตอย่างพี่ตนชะงัก หน้าเจื่อนซีดสนิท แทบไม่เหลือสีเลือดแม้แต่น้อย
ผมขบปากกำมือแน่น ควบคุมไม่ให้ตัวเองสติแตก ปลุกพ่อกับแม่สะดุ้งตื่นตอนตี 5
แย่แน่ถ้าพวกท่านรับรู้ว่าลูกตัวเองกับเขยขวัญกำลังมีปากเสียงกันเช้าตรู่ขนาดนี้

   “พี่...พี่” เหมือนคนติดอ่าง ตะกุกตะกักขาดความมั่นใจ ไม่เหมือนพี่ต้นที่ผมรู้จัก
ผู้ชายอบอุ่นความมั่นใจเต็มเปี่ยมหายไปไหน

   “พี่อะไรพูดซักทีสิ พี่หายไปไหนมาทั้งคืน โทรไปติดต่อไม่ได้ ไหนสัญญากันแล้วจะโทรมา”
 เป็นผมที่เร่งอย่างทนรอไม่ไหว

   “พี่โดนวางยา...” เสียงแผ่ว..เบาหวิวแทบฟังไม่ได้ยิน

   “อะไรนะ..พูดใหม่สิ” ลุกมายืนประจันหน้าแล้ว แหงนสบตาหงอยของร่างใหญ่ไหล่ลู่หมดความสง่า
ต้องเคลียร์กันตอนนี้ให้รู้เรื่อง

   “พี่โดนวางยา แล้วพลาดนอนกับพี่สาวของทีม ชื่อทิพย์” คำพูดนี้ดังสะท้อนก้องไปมาในหัวผม
ก่อนผงะเซเหมือนหมดแรง พี่ต้นรีบคว้าผมไว้ไม่ให้ทรุดฮวบ

   “ปล่อย!!” แต่ทิฐิที่แรงกล้า สะบัดหนีทันที

   “แบมมม!!!” ผู้ชายที่ผมยอมมอบหัวใจรักให้เขาจนหมด ครางเรียกชื่อมองมาอย่างเศร้าสร้อย
ขณะม่านตาผมพร่ามัวหยาดน้ำใสไหลลงช้าๆ ก่อนร่วงพรูเป็นสาย

   “แบม..พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขอโทษ” เขาพยายามพุ่งเข้ามากอด แต่ผมถอยหนีกรูดดด!!!  ส่ายหน้าไปมาอย่างผิดหวังสุดๆ

   “ไม่ได้ตั้งใจโดนวางยาเหรอ คำแก้ตัวของคนมักง่ายสิ คนอย่างพี่จะโง่เสียรู้ให้ใครวางยา
ถ้าควายขนาดนั้นแบมคงดูผิดแต่แรกสินะ ผู้ชายที่คิดว่าสามารถดูแลเราได้ กลายเป็นควายนอนกับผู้หญิงเพราะเมาแล้วอ้าง
โดนวางยา..ของแบบนี้ถ้าพี่ไม่เล่นด้วยมันคงไม่เกิดขึ้นหรอก..ออกไป!!!” เสียงตะโกนลั่น
ดังพอที่พ่อกับแม่จะมาห้องผม อารมณ์นำไปแล้วตอนนี้

   “ก๊อกๆๆแบมลูก..เกิดอะไรขึ้นเปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย” เป็นพี่ต้นรีบคว้าเสื้อยืดมาใส่กับกางเกงนอนลวกๆ
ทะยานไปเปิดประตูให้พ่อกับแม่ ขณะที่ผมทรุดบนเตียงก้มหน้าสะอื้นตัวโยน

   “ฮืออ!!..อึก!!..ฮืออ!!” เจ็บปวดทรมานปานขาดใจ พอแม่เห็นถลาเข้ามากอดทันที อกแม่อบอุ่นเสมอ
ผมเหมือนลูกนกหลงทาง ซุกอกแม่ไขว่คว้าหาพลังใจที่สามารถลดอาการบาดเจ็บลงให้ทุเลาไม่มากก็น้อย

   “แบมลูก เป็นอะไรทำไมร้องไห้หนักขนาดนี้” น้ำเสียงห่วงใยปนกังวล
ที่ดังพร้อมมือคอยลูบหัวปลอบไปด้วย ทำให้น้ำตาไหลทะลัก

   “แม่จ๋า..ให้เขาออกไป ไล่เขาไปเดี๋ยวนี้ แบมไม่อยากเห็นหน้าแล้ว แม่ไล่เขาไปที..ขอร้องช่วยไล่เขาไปที..อึก..ฮืออ!!!” หน้าซุกอกแม่อ้อนวอนให้แม่ขับไล่คนที่ผมรัก ซึ่งเป็นคนทำจิตใจสลายไปให้พ้นหน้า
นี่คือการตอบแทนความรักความห่วงใยที่ผมได้รับ

             เขารู้ไหมผมนอนไม่หลับตลอดคืนเพราะเขา ซึ่งกำลังกกกอดมีอะไรกับผู้หญิงอยู่
ฝากรอยข่วนรอยรักเต็มร่างกายที่ยกให้ผมเป็นเจ้าของ

   ผู้ชายคนนี้ทำได้อย่างไร ทำกับผมได้อย่างไรกัน ไม่อยากเห็นหน้าเขาตอนนี้ เหมือนแม่จะเข้าใจ
เสียงฝีเท้าหายไปจากห้อง โดยที่ผมไม่ยอมเงยหน้ามองด้วยซ้ำ

   “แบมพี่เขาได้ชื่อคือสามีเราแล้วนะลูก มีอะไรต้องใช้เหตุผลคุยกัน หนูใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสินแม่ไม่เห็นด้วย
ร้องให้สบายใจแล้วลุกไปอาบน้ำ  แล้วค่อยเล่าให้แม่ฟังเรื่องเป็นยังไงกัน อกของแม่พร้อมให้ความอบอุ่นกับหนูเสมอนะลูก”
            คำปลอบโยนมาพร้อมแง่คิด สะกิดต่อมน้ำตาทะลักปานเขื่อนแตก ไม่รู้มาจากไหนมากมาย
เหมือนต้องการล้างภาพบาดจิตที่มโนขึ้นในหัว พี่ต้นร่างกำยำเปลือยเปล่านัวเนียผู้หญิงซึ่งเป็นใครไม่รู้อย่างเร่าร้อน
มันปวดร้าวจุกอกจนสุดบรรยาย

   อ้อมกอดอบอุ่นของแม่ ตระกองกอดปลอบโยนไม่หนีหาย ทำให้ความเจ็บปวดและภาพในมโนความคิดค่อยจางลงช้าๆ
ถึงหน่วงหนึบแต่ยังดีกว่าเดิมมาก ยอมเงยหน้าจากอกแม่ มองผู้ให้กำเนิดที่จ้องตอบอย่างห่วงใย สีหน้าอมทุกข์เจ็บปวด
ตามอย่างไม่ต้องสงสัย ความรู้สึกผิดแล่นเข้าตีแสกหน้าอย่างจัง นี่ผมนำความเดือดร้อนใจมาสู่พ่อแม่จนได้..
สำนึกผิดบาปตามมาทันที บอกกับตัวเองต้องเข้มแข็งแล้วตอนนี้..

   “แม่ไม่ต้องห่วงนะ แบมขอร้องแค่ตอนนี้ จากนี้แบมจะไม่ร้องอีก ขอแบมอาบน้ำก่อน รู้สึกดีขึ้นแล้วฮะ”
พูดกับแม่ให้ท่านสบายใจ สายตาของแม่มองอย่างค้นคว้า ท่านไม่พูดอะไรเลย มีแต่พยักหน้ามือลูบหัวปลอบประโลม
ไม่เห็นพ่อกับใครบางคน ลุกไปส่งแม่ตรงประตู กลับมาคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ ภายในใจฮึดสู้ทันที
ทำไมฉันต้องเจ็บเพราะการกระทำไร้สำนึกของพวกเขา...

   ผมไม่ยอมพบหน้าพี่ต้นเป็นอาทิตย์ ไม่รับโทรศัพท์ ข้อความไม่ยอมเปิดอ่าน ลบทิ้งไม่เหลือซาก เป็นแบบนี้ทุกวันๆ
อาศัยบูตัส กนก โจ๊ก คอยเป็นเพื่อนช่วยให้คลายเศร้า ท่าทางมึนๆอึนๆกับเสียงหัวเราะพูดคุยในกลุ่ม ทำให้ช่วงเวลาแต่ละวัน
ของผมผ่านพ้นไปได้ กลับถึงบ้านความคุ้นเคยเดิมๆคอยตามไม่หาย แต่มันทำให้นึกอยากเอาชนะ ฮึดสู้ไม่แสดงความอ่อนแอ
ให้พ่อกับแม่ต้องพลอยไม่สบายใจเป็นอันขาด

            พอท่านคุยเรื่องพี่ต้น ได้แต่บอกอย่างไม่ใยดี ‘ผมไม่พร้อมฟัง’ พวกท่านไม่บังคับ
นอกจากสายตามองอย่างห่วงใย ผมรู้พ่อแม่รักพี่ต้นเหมือนลูกชายคนหนึ่ง สำหรับผมมันคือการทรยศความรัก
อาชญากรรมที่ผมขึ้นตัวแดงไว้อันดับหนึ่ง  ไม่มีคำว่า ‘อภัย’ สะกดในใจแม้แต่น้อย


ต่อด้านล่าง

   

[luxilove]

=  2  =




                    ความรู้สึกค่อยเบาบางไม่หมกมุ่นมากนัก เพราะฐิทิแรงกล้าคอยย้ำตัวเองว่า
‘สวยเลือกได้อย่างกูไม่ตายสำหรับรักครั้งแรกที่เลวทราม’ ประโยคนี้เหมือนมีพลัง ผลักดันความสดใสคืนกลับมา

            ลึกๆแล้วถึงจะโหวงเหวงเคว้งคว้าง ขาดความคุ้นชินจากคนเอาใจซึ่งคอยรับส่งของใครบางคน
ผมกลับคิดว่าไม่นานคงหาย อีกอย่างช่วงนี้มีภารกิจช่วยให้เข้มแข็ง ต้องดูแลบูตัสซึ่งขยันดราม่าชกต่อยไม่เว้นแต่ละวัน
หัวสมองไปโฟกัสเรื่องอึนตัวแม่ทอนเรื่องของตัวเองลงได้เยอะ

   ย่างเข้าเดือนกว่า แทบเรียกได้ว่ากลับเป็นแบมคนเดิมที่แข็งแกร่งร้ายลึกเสียด้วยซ้ำ ผมรู้จักวางแผน
ล้างแค้นเอาคืนไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าที่ได้รับ เหยื่อทุกรายคือพวกที่มาหาเรื่องเราก่อน อึนตัวแม่ใสซื่อลุยซึ่งหน้า
มันใช้ไม่ได้กับพวกเจ้าเล่ห์บางกลุ่ม

           ผมร้ายกว่ามากนัก พวกมันเล่ห์มาผมซ้อนกลหนักกว่าหลายเท่า ไม่เลือกวิธีเพียงแค่เป้าหมายสำเร็จ
ทำได้หน้าตายจนฉายา ‘สวยประหารตัวแม่’ ได้มาง่ายดาย กลายเป็นบุคคลอันตรายที่ใครต่างไม่กล้าแหยม
อย่าให้ต้องเล่าวีรกรรมกันเลย รับรองไม่มีใครประทับใจ รู้แค่ไม่เกี่ยงวิธี สกปรกยังนำมาใช้จัดการคู่กรณี
เพียงแต่เลือกทำกับพวกสกปรกเท่านั้น

   “แบมลูก” แม่กับพ่อเรียกทันที หลังผมชะงักเท้ากับที่ ก่อนหมุนตัวเดินหนี
เมื่อเห็นผู้ชายหนวดเครารุงรังสภาพดูไม่ได้ ไม่เหลือเค้าโครงผู้ชายคนเดิมแม้แต่น้อย โทรมยิ่งกว่าขี้ยาในสลัม
ดีหน่อยถึงแม้ผอมเบ้าตาคล้ำเหมือนคนไม่ได้พักผ่อน แต่ร่างกายไม่ถึงกับซูบเซียวเป็นผีตายซาก
ยังมีเนื้อหนังให้เห็น แต่ดูซูบผอมผิดหูผิดตาไปเยอะ

   “มาทำไม” ประโยคแรกในรอบเดือนกว่า ที่เอ่ยกับเขา

   “พี่คิดถึงมาก พี่ทนไม่ได้แล้ว ยกโทษให้พี่นะแบม”

   “ต้นลูกอย่าทำอย่างนี้ลุกขึ้นมา” แม่กับพ่อตกใจสุดๆ รีบรั้งแขนผู้ชายที่ถลาลงจากโซฟา
คุกเข่าให้ผมอย่างไม่เชื่อสายตา

   “แบมจะให้พี่ทำอะไรพี่ยอมทั้งนั้น ขอโอกาสฟังพี่สักครั้ง” เสียงเศร้าเล็ดรอดออกมา
ทำตัวแข็งทื่อไม่คิดว่าผู้ชายคนหนึ่งจะยอมคุกเข่าให้ด้วยซ้ำ แต่ทิฐิมีมากกว่า ทำให้ปากสาดวาจาเผ็ดร้อน
ตอกกลับไม่แยแส  ทั้งที่ในใจอ่อนยวบลงกว่าครึ่ง

   “มันสายไปแล้ว ผมยืนได้โดยไม่มีคุณ ขอบคุณที่เห็นความสำคัญกันขนาดนี้ เก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้
ไปดูแลผู้หญิงของคุณเถอะ เรื่องของเรามันจบลงตั้งแต่วันที่ผม ‘ถูกทรยศ’ แล้ว” คำสุดท้ายเน้นเป็นพิเศษ
ตอกย้ำความผิดของเขา ดูเหมือนเลือดเย็นสุดๆ

   “ไม่นะแบม..พี่ไม่ยอมให้จบแบบนี้ ไหนแบมพูดกับพี่ ไม่มีวันยอมปล่อยพี่เป็นอันขาด ลืมแล้วหรือครับ”
เสือกยกคำพูดวันพรากจิ้นผมมาเฉย

   “บอกแล้วไง..มันเป็นอดีตไปแล้ว อย่าฟื้นฝอยหาตะเข็บ ผ่านมาเดือนกว่าคุณเพิ่งนึกได้ผมสำคัญกับคุณ
นี่เหรอการกระทำของคนเห็นความสำคัญกัน..ห๊ะ!” ตะคอกเสียงดัง ยอมเสียมารยาทต่อหน้าพ่อแม่ อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

   “แบม..คือพี่” เขามีท่าทางอึกอัก

   “ไม่ใช่ความผิดของต้น เป็นพ่อเองที่สั่งห้ามไม่ให้พี่เขาโผล่หน้ามา  พ่อต้องการเวลาให้เราทั้งคู่อยู่กับตัวเอง
พ่อทำไปทั้งหมดเพราะต้องการให้แบมตรึกตรองพิจารณาไปด้วย ส่วนต้นพ่อให้กลับไปทบทวนความรู้สึก พ่อให้เวลาต้นถึงวันนี้
ค่อยมาแสดงจุดยืนกับพ่ออีกครั้ง หากยังยืนยันว่ารักลูกมั่นคงไม่สามารถตัดใจได้ พ่อถึงค่อยให้โอกาสเราคุยกัน” 
พ่อออกตัวช่วยเขาเลย ถึงเป็นความจริงก็ตามเถอะ

   “ฟังแม่นะลูก ชีวิตคู่ไม่มีใครไม่ก้าวพลาด เราต้องให้โอกาสพี่เขาอธิบายบ้าง หนูยังฟังเรื่องราวไม่ถ่องแท้นะแบม
แม่ต้องการให้หนูใจเย็นมีสติมากกว่าใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสิน วันนี้แม่เชื่อว่าลูกเย็นลงแล้ว  พร้อมฟังเรื่องราวทั้งหมดหรือยัง
ส่วนโอกาสที่ลูกจะให้พี่เขาหรือไม่เป็นการตัดสินใจของหนูคนเดียว แม่กับพ่อจะคอยดูอยู่ข้างๆ ไม่ว่าหนูเลือกทางไหน
พ่อกับแม่ไม่ทิ้งหนูเด็ดขาด” คำพูดเตือนสติของแม่ บวกเหตุผลของพ่อ ทำให้ใจที่อ่อนยวบกับภาพผู้ชายคุกเข่าให้
พานไม่มีปัญญาปฏิเสธ ยอมเข้าไปนั่งลงโซฟาตัวที่ว่าง วางสัมภาระทุกอย่างเสร็จ

   “ลุกนั่งบนเก้าอี้ ผมให้โอกาสคุณเล่าความจริง ถ้ามีส่วนหนึ่งส่วนใดจับพิรุธได้ว่าคุณโกหก โอกาสไม่มีเป็นครั้งที่สอง”
ร้ายไหมสำหรับตุ๊ดสาวแสนสวย จากเดิมไม่ใช่นางเอกละครหลังข่าวอยู่แล้ว ได้ประสบการณ์สั่งสอน
อัพเวลความร้ายกาจบัญชกรเพิ่มวัคซีนขึ้นทันที

   “พี่ยืนยันต่อหน้าพ่อกับแม่ ทุกคำที่ออกปากพี่ล้วนเป็นความจริง หากโกหกหรือปรุงแต่ง ขอให้พี่มีอัน...”

   “อย่า!..ไม่ต้องแล้วต้น เล่าเถอะลูก” แม่รีบห้ามคำสาปแช่งของเขาไว้ทันควัน อะไรจะรักมากมายทั้งพ่อทั้งแม่
ส่วนผมใช้สายตาว่างเปล่าไม่ยินดียินร้าย ไม่ว่าเขาจะสาบานลงนรกหกคะเมนตีลังกาที่ไหนช่างหัวสิ

               เห็นมามากแล้วคำสัญญาจอมปลอม เพราะเขาไม่รักษาสัญญาหรอกเหรอ เราถึงเจอเหตุการณ์แบบนี้
ใช่เขาทุกข์คนเดียวเสียเมื่อไหร่ อย่างน้อยเขายังทุกข์และสุข ส่วนอีแบมทุกข์จนไม่สัมผัสคำว่าสุขสักนิด
ช่วงนี้หล่อนร้ายสุดๆเชียวล่ะ..ขอบอก

   “เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น ที่งานวันเกิดของรินแฟนไอ้ดิษฐ์เพื่อนในกลุ่ม บลาๆๆ” พี่ต้นเล่าเหตุการณ์คืนนั้นอย่างละเอียด
สีหน้าแววตาเศร้าหมอง เหมือนไม่อยากนึกถึง เรื่องโกหกตัดประเด็นทิ้งได้เลย

   พี่ดิษฐ์เพื่อนพี่ต้นเป็นแฟนคนชื่อรินเจ้าของวันเกิด จะไม่เกิดปัญหาเลย
ถ้าคนชื่อรินไม่ใช่เพื่อนคนชื่อทิพย์พี่ยัยทีม ซึ่งไปงานด้วย

   ปัญหาที่ไม่น่ามี ดันเกิดจากความคิดสกปรกเมื่อคนมักมากในกามเป็นตัวสนับสนุน ไอ้ดิษฐ์ขอเรียกมันเช่นนี้
ผู้ชายเห็นแก่ได้โดยไม่คิดถึงผลเสีย หรือแม้แต่ความสัมพันธ์ของเพื่อนจะไม่หลงเหลือในภายหลัง

           พี่ต้นไม่สนิทกับไอ้ดิษฐ์เท่าไหร่ แต่เพื่อนในกลุ่มคือพี่โชค พี่อาดพี่ชายไอ้เอ็กซ์เพื่อนรักพี่ต้น
ดันสนิทกับไอ้ดิษฐ์ไปร่วมงานพร้อมหน้า พี่ต้นปฏิเสธไม่ได้เมื่อเพื่อนสนิทไปกันหมด พี่เขาคงปฏิเสธหากรู้งานนี้มียัยทีมไปด้วย
เพราะไม่รู้เหมือนผมที่ปล่อยพี่ต้นไปคนเดียวแล้วเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

   ยัยทีมอ่อยไอ้ดิษฐ์ใช้ไอ้ดิษฐ์เปลี่ยนแก้วพี่ต้น แก้วที่มียาปลุกรุนแรง ซึ่งยัยทีมมุ่งมั่นหลังรู้ล่วงหน้างานนี้พี่ต้นมาแน่นอน
ยัยชะนีสารเลววางแผนยอมเอาตัวเข้าแลกกับไอ้ดิษฐ์ เพียงแค่อยากจับพี่ต้นจนมุม หล่อนรู้ลูกผู้ชายที่มีความรับผิดรับชอบสูง
อย่างพี่ต้น ไม่สามารถปัดความรับผิดชอบได้หากนอนกับเธอพร้อมหลักฐานชัด

   สุดท้ายยัยทีมผิดหวัง ยาที่หล่อนเจตนาให้พี่ต้นกิน ไอ้ดิษฐ์มันใส่ให้ยัยทีมด้วย การสลับคู่จึงเกิดขึ้น
ยัยทีมเสร็จไอ้ดิษฐ์ แต่พี่ต้นเสร็จยัยทิพย์พี่สาวหล่อนแทน ประเด็นอยู่ตรงนี้

   ยัยทิพย์ดันไปรู้ความลับโดยบังเอิญ หลังน้องสาวกระทำความผิดไปแล้ว หล่อนตั้งใจช่วยพี่ต้น
เพราะมีความละอายในบาป แต่เสือกกลัวถูกประนามจากเพื่อนพ้องน้องพี่ จึงเก็บงำเรื่องนี้ไม่บอกใคร

            คิดเองว่าสามารถพาพี่ต้นไปส่งบ้าน ตามสมองอันน้อยนิดของผู้หญิงอายุ 18 จะคิดได้ในตอนนั้น
หล่อนลืมไปว่ายาที่ออกฤทธิ์ย่อมควบคุมสติคนโดนไม่เหลือ พี่ต้นจึงได้เสียกับเธอ

   “พี่ต้นคะ ทิพย์รบกวนมากับทิพย์หน่อยสิพี่” พี่ต้นงงตอนแรก จู่ๆ เธอเข้ามาคุยด้วยสีหน้าท่าทางตื่นๆ

   “ไปไหนครับ ไปทำไม” นิสัยปฏิเสธใครไม่เป็น โดยเฉพาะผู้หญิง ยัยทิพย์ที่พี่ต้นไม่คุ้นเคยรู้จัก
จึงมองในแง่ดีว่าเธอกำลังมีเรื่องลำบาก

   “ช่วยทิพย์หน่อย ทีมน้องทิพย์กำลังโดนพี่ดิษฐ์พาไปไหนไม่รู้ เห็นพยุงกันขึ้นรถขับออกไปแล้ว”
เหตุการณ์นี้พี่ต้นไม่รู้ความเป็นมา ส่วนยัยรินเจ้าภาพแฟนไอ้ดิษฐ์ไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ ยัยทิพย์พูดกับพี่ต้นตอนที่สติยังดีอยู่

   “อย่าเพิ่งบอกรินนะคะ ทิพย์ไม่อยากให้งานรินกร่อย” สุภาพบุรุษอย่างพี่ต้น คิดช่วยคนหากยัยทีมถูกเพื่อนที่ไม่สนิท
พาไปจริง เวลานั้นพี่โชคกับพี่อาดดันไม่อยู่ในรัศมีถามไถ่ บวกยัยทิพย์ดูร้อนใจมาก พี่ต้นเลยขับรถพาเธอออกตามยัยทีมทันที

   กระทั่งเกิดร้อนรุ่มผิดปกติ ถึงขั้นต้องจอดเข้าริมทาง ยัยทิพย์เสร็จพี่ต้นในรถ ดันเจตนาหวังดีอยากช่วยผู้ชาย
ภาวะโดนยากระตุ้นอารมณ์เพศ  ได้กันในรถที่จอดลับตาคน ประจวบเหมาะมือถือพี่ต้นดับสนิทแบตหมด ปกติชาร์ตกับรถ
แต่อารมณ์มัวเมาในตัณหาไร้สติผิดชอบชั่วดี

   ฟัดยัยทิพย์ไม่เหลือซาก เอาเป็นว่ายันตีสอง ความผิดครั้งนี้ทำให้พี่ต้นละอายใจมาก ยัยทิพย์ไม่ผิดคนผิดคือยัยทีม
ซึ่งได้ไอ้ดิษฐ์เป็นผัวสนองความร่านในคืนนั้นแทน

   ยัยทิพย์รู้พี่ต้นไม่เป็นตัวของตัวเอง สาเหตุจากฝีมือน้องสาวเหลือขอของเธอ จึงไม่เรียกร้องพี่ต้นรับผิดชอบ
ทั้งที่โดนพรากพรหมจรรย์ ไม่อยากเชื่อยัยนี่จะบริสุทธิ์รักนวลสงวนตัว ต่างกับน้องสาวราวฟ้ากับเหว ช่วงที่พี่ต้นห่างกับผม
มัวไปแก้ปัญหาต่างๆที่คาราคาซัง ข้อตกลงระหว่างยัยทิพย์กับพี่ต้น ยกนิ้วให้ความใจเด็ดของยัยทิพย์
พี่ต้นสารภาพมีผมเป็นคนรักแล้ว ผู้ใหญ่สองครอบครัวต่างรับรู้รับผมเป็นสะใภ้เรียบร้อย

   ไม่ใช่ความผิดของผมซึ่งไม่รู้เรื่องด้วย พี่ต้นทำร้ายผมไม่ได้ จะให้รับผิดชอบยัยทิพย์ก็ลำบากใจ
ยัยทิพย์จึงเป็นฝ่ายบอกพี่ต้นว่า เรื่องของเธอเป็นความผิดพลาดที่เกิดจากน้ำมือน้องสาวล้วนๆ
ให้พี่ต้นเลิกโทษตัวเอง เธอไม่ติดใจถือเป็นกรรมที่ต้องชดใช้ในครั้งนี้..นางเอกชะมัด อีแบมเลยเป็นนางร้ายปริยาย..

   ถึงพี่ต้นได้รับการยืนยันจากเธอแบบนั้น แต่นิสัยที่ไม่เดาก็พอรู้ คงรู้สึกผิดต่อเธอไม่น้อยเชียวล่ะ
เพราะยัยทิพย์เจตนาช่วย แต่ดันโง่ไปหน่อย เรื่องเลยบานปลายแบบนี้ หากยอมเสียหน้าบอกใครแต่แรก
คงไม่ลุกลามใหญ่โต ผมไม่สงสารเธอนอกจากสมเพชในความโง่เขลาที่รักเกียรติผิดๆ  พลอยรับกรรมอย่างช่วยไม่ได้

   “เรื่องเป็นอย่างที่พี่เล่าให้แบมฟัง พี่ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ ขึ้นอยู่กับแบมจะอภัยให้พี่ครับ”
เสียงเศร้าของผู้ชายตรงหน้า กับความจริงที่พรั่งพรูจากปากด้วยแววตาเจ็บปวด ทำให้หัวใจที่บอกกับตัวเองว่าตัดได้ 
ยอมรับความจริง ‘ผมทิ้งผู้ชายคนนี้เผชิญปัญหาตามลำพังไม่ได้’ พี่ต้นพลาดที่ไม่ระวัง จึงต้องมีบทเรียนเช่นนี้

   “แบมจะให้โอกาสพี่อีกครั้ง โอกาสนี้ขอเป็นครั้งเดียวในชีวิต นับจากนี้แบมเป็นคนจัดการเรื่องเกี่ยวกับพี่
เว้นเสียจะไม่ยุ่ง ถ้าแบมยุ่งพี่ต้นต้องปล่อยมือ” นั่นคือคำสัญญาที่ผมต้องการคำยืนยันต่อหน้าพ่อแม่
ยอมลดช่องว่างแทนตัวด้วยชื่อเหมือนเคย รอยยิ้มกว้างเหมือนเด็กทำของรักหายแล้วได้สิ่งนั้นคืน
อาบทั่วใบหน้ารุงรังทันตาเห็น

   “พี่ไม่มีเงื่อนไขทั้งนั้น แค่แบมยอมอภัยให้ พี่ดีใจสุดๆแล้วครับ” จากคำสัญญาวันนั้น
พี่ต้นดูแลเอาใจผมเป็นพิเศษเพิ่มความเอาใจใส่ตามใจมากกว่าเดิมเป็นสองเท่า
เป็นก่อนนี้ผมคงเอาแต่ใจสุดๆเชียวแหละ

   แต่ความคิดโตขึ้น กลายเป็นใช้เหตุผลคุยกันมากกว่าเดิม แม้ในใจยังมีแผลของความผิดหวังลงเหลือ
แต่มันเบาบางลงด้วยน้ำอดน้ำทน รักและอ่อนโยนเป็นพิเศษของพี่ต้น ที่พยายามชดเชยความผิดพลาด
ทำให้ความรู้สึกเหล่านั้นจางไป เรากลับมายิ้มมีความสุขกันเหมือนเดิม

   ความสุขอยู่กับเราไม่นาน เมื่อจู่ๆ ยัยชะนีสารเลวบุกมาถึงบ้านผมเย็นวันหนึ่ง ซึ่งเราอยู่กันพร้อมหน้า

   “ฉันต้องการคุยกับพี่ต้น” น้ำเสียงไม่กริ่งเกรงพ่อแม่ผมแม้แต่น้อย ทำให้ปรี๊ดขึ้นทันควัน เอ่ยปากบอกกับพ่อแม่ว่า

             “แม่กับพ่อขึ้นไปพักผ่อนบนห้องก่อน ปัญหาของพี่ต้นให้เขาจัดการเอง” ฟังดูดี ความจริงผมต้องการกันพ่อกับแม่
ออกห่างต่างหาก สวยประหารจะแปลงกายภาคมาร ผู้ที่ไม่สมควรเห็นเลยคือ ‘พ่อกับแม่’

            หลังบุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง หายไปจากบริเวณเพราะไม่ต้องการลดตัวลงมาดูกิริยาสถุลไร้สกุลของยัยชะนีร่านตรงหน้า
ผมก็อัญเชิญองค์ลงประทับทันควัน หล่อนแส่มาให้ยำถึงถิ่น กูรอโอกาสนานแล้ว ‘อีดอกทอง’

          “พี่ต้นไม่ต้องพูดอะไร งานนี้แบมจัดการเอง” ประกาศิตตามข้อตกลงที่เคยให้สัตย์ผมไว้
งานไหนที่ผมยุ่งพี่ต้นต้องปล่อยมือ ยกเว้นขอความเห็นหรือความช่วยเหลือ แต่งานนี้ไม่คณามือแม่หรอก..ขอบอก
อีชะนีหน้าเหียกนางนี้ ต้องรวมกันมาเป็นสิบถึงจะพอมือพอตีนบัญชกร..

            “มีอะไรกับผัวกู” ประโยคทักทายที่คิดว่าสุภาพแล้ว ในฐานะเจ้าบ้านมีให้แขกที่ไม่พึงปรารถนา

             “ฉันต้องการคุยกับพี่ต้น ไม่เกี่ยวกับแก” หล่อนยังไม่สำเหนียกอีก  ตอนนี้กูใหญ่สุด
แม้แต่ผัวยังหงอ..อีช้างลาก อีม้าเขย่งเยดดดด!!

             “คึคึ..คุยกับพี่ต้นเหรอ อย่าว่าแต่คุยแม้แต่หน้ามึงก็ไม่มีทางเห็น” พูดจบ หันไปหาผู้ชายสุดหล่อทรงเสน่ห์
จนผู้หญิงแรดอยากได้เป็นผัวตัวสั่นระริก พร้อมกับคำประกาศิต

              “พี่ขึ้นไปอยู่บนห้อง ห้ามลงมาเด็ดขาด” สายตาจิกพร้อมคำพูด มีหรือผู้ชายที่ทำความผิดมหันต์ต่อผมไม่ทำตาม
นอกจากเงียบยอมเดินขึ้นบันไดไปจำศีลตามพ่อกับแม่เป็นรายต่อไป

              “เดี๋ยวสิ! พี่ต้นจะไปไหนไม่ได้ ทีมมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับพี่” เสียงชะนีหรือจะมีอำนาจเท่าสายตา
ประกาศิตสวยประหาร แค่พี่ต้นชะงักแล้วหันมาเจอสายตาจิกไม่สบอารมณ์ของบัญชกร หนุ่มร่างใหญ่รูปหล่อ
จ้ำอ้าวไม่เหลียวหลังทันที

               “พี่ต้น..กลับมาเดี๋ยวนี้นะ” เธอจะขยับตาม แต่ผมเข้าไปขวางไว้ พร้อมวาจาหยุดเธอชะงัก

               “อยากโดนกูตบหรือถีบเลือกเอา ขืนก้าวเข้ามาอีกก้าวได้จูบธรณีประตูแน่” ไม่ได้แกล้งขู่ ตั้งใจเชียวล่ะ
โดยมารยาทต้องออกใบเตือนก่อน หากหล่อนยังกล้า ค่อยจัดหนักจัดเต็ม..

                “ตบกูเหรออีตุ๊ดเสนียด อย่าหวังคนอย่างมึงทำอะไรกูได้” วอนแม่ไหมล่ะ
มันไม่รู้ตุ๊ดหน้าสวยอย่างกูนี่แหละ ล้มผู้ชายหงายตึงมาแล้ว

                “ผลั๊วๆ!..ตุ๊บ!..ปึ๊ก!..โอ้ย!!..กรี๊ดดๆๆ!!” เสียงชะนีโอดโอย  หลังผมรัวฝ่ามือกระหน่ำ
ตบปากหล่อนจนเลือดกลบ ก่อนส่งขุนเข่าไร้น้ำใจเต็มท้องน้อย แถมถีบกระเด็นได้จูบธรณีสมใจอยาก
สนอง Need หล่อนหน่อย  เดี๋ยวจะหาว่าอีแบมบริการไม่ดี ไม่ถึงติ่งชะนีร่าน..อิอิ

                “มะ..มึง..อึก!” จุกจนพูดไม่ออก ได้แต่กุมปากกุมท้องจ้องตาขวาง

                “หุบปาก มึงไม่มีสิทธิ์มากรี๊ดร้องแรกแหกกระเชอบ้านกู ไสหัวไป  ก่อนปอเต็กตึ๊งมาเก็บศพ”
สายตาจิกกัดน้อยครั้งผมจะใช้ เว้นเกลียดเข้าไส้นั่นแหละ มันผู้นั้นจึงได้เห็น

               “อูยย..ฮือ..มึงจะเสียใจที่ไล่กูวันนี้” ร้องสะอึกสะอื้น มือป้ายเลือดที่ไหลออกปากจมูกไปด้วย
ผมไม่สงสารหรอกนะ ชะนีเลวระยำสามารถทำเรื่องบัดซบได้หน้าด้านๆด้วยวัยเพียงเท่านี้ล่ะก็
พึงระลึกไว้เสมอนิสัยอย่างยัยนี้สะกดคำว่าผิดชอบชั่วดีไม่เป็นด้วยซ้ำ ฉะนั้นคำว่าสงสารอย่าหวัง
คนอย่างอีแบมจะมีให้เป็นอันขาด นอกจากความรู้สึกที่ยังไม่หนำใจ



ต่อด้านล่าง

[luxilove]

=  3  =





              “คนอย่างกูไม่มีคำว่าเสียใจ    โดยเฉพาะเรื่องไม่เกี่ยวกับวงศาคณาญาติกูด้วย
ยิ่งเป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตที่ต้องเสียใจ” ยืนปัดมือไปมาทำท่าไล่เสนียดที่ไปสัมผัสหน้าหล่อนให้เห็นกันจะๆ
ใครเห็นนางร้ายในทีวี ยังไม่ได้ครึ่งอีแบมตอนนี้เชียวล่ะ

                “มึงต้องเสียใจ พี่สาวกูท้องลูกพี่ต้น ขืนไม่รับผิดชอบ มึงคอยดูแล้วกันว่าพี่ต้นสมควรต้องเสียใจไหม”
แววตาจ้องท้าทายอย่างถือดี หาสำนึกไม่ ว่ามันกำลังอยากโดนอีกหลายดอก สมกับที่มันดอกทอง

                “เหรอ..กูเตรียมใจไว้แต่แรก ขอบอกมึงไว้ตรงนี้เลยนะ นอกจากกูจะไม่ให้พี่ต้นรับผิดชอบ
ยังไม่แม้แต่จะให้เห็นหน้าลูกด้วยซ้ำ มึงคิดว่าสมควรเสียใจไหมล่ะอีห่าปรสิต..ตุ๊บๆๆ!” จัดให้อีกหลายตุ๊บ

               “โอย!!..อย่ากูเจ็บแล้ว” เสียงร้องโอดโอยอีกรอบ หลังถวายบาทากระทืบหน้าขามันอีกหลายที
ด้วยความโมโหสุดติ่ง เรื่องเด็กที่มันพูดถึงคิดเผื่อไว้แต่แรกแล้ว หากพลาดมาจริงผมมีแผน

               เมื่อเป็นเช่นนี้ขอเอาคืนอีสารเลวที่ทำให้เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นหน่อย  มันสมควรได้รับอย่างสาสม
แล้วก็สมใจบัญชกร มันบอบช้ำถึงขั้นต้องให้พี่ต้นโทรตามไอ้ดิษฐ์ชู้รักอัปรีย์ มารับตัวไปในที่สุด

                “แบมเรื่องเด็กในท้องของทิพย์ พี่ไม่สบายใจจริงๆครับ” ในคืนหนึ่งระหว่างนอนดูทีวีในห้องเงียบๆ
คนที่ได้ชื่อว่าสามีก็เอ่ยขึ้น

               “แบมห้ามพี่ต้นยุ่ง จำได้ไหม” ประโยคตัดบทที่ผมหยิบเอามาใช้  ทำให้หน้าหล่อไม่สามารถแสดงความคิดอะไรอีก
สำนึกใฝ่ดีสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ไม่พ้นคำว่ารับผิดรับชอบ ซึ่งผมเตรียมทางออกไว้แล้ว

                “อย่าให้แบมจับได้ ว่าพี่แอบไปติดต่อยัยทิพย์เด็ดขาด ไม่งั้นทั้งพี่ทั้งยัยนั้น..ชิส!” ทิ้งค้างไว้ ทำท่าเอานิ้วปาดคอ
เป็นการแสดงถึงเจตนา ‘ขู่’  พี่ต้นแอบกลืนน้ำลายลงกระเดือก หน้าหล่อเหยเกหวาดเสียวเห็นๆ ให้รู้เสียมั้งว่านี่ใคร
‘สวยประหารตัวแม่นะยะ’

               อีกสามวัน ผมนัดเจอยัยทิพย์ด้วยความสามารถที่ไม่ลำบากอะไร สำหรับการนัดยัยนี่ออกมา
เพราะมีเหตุจูงใจทำไมหล่อนต้องปฏิเสธด้วย

               “ดีจ๊ะ” เธอยิ้มให้พร้อมคำทักทายที่ดูมีมารยาท

              “เรียกแบมก็ได้ ส่วนเธอเรารู้จักแล้ว” ใช้น้ำเสียงปกติ

              “แบมนัดทิพย์มา เรื่องพี่ต้นใช่ไหม” รู้เพราะผมขอคุยเรื่องพี่ต้น  เป็นเรื่องสำคัญที่เราต้องตกลงกัน

             “ใช่..เราจะคุยเรื่องพี่ต้นกับเธอ”

             “ว่ามาสิ”

             “ลูกในท้องเธอวางแผนไว้ยังไง” ยัยทิพย์ขมวดคิ้วมุ่น

             “พี่ต้นรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ” ท่าทางตกใจไม่เสแสร้ง แสดงว่าเรื่องยัยทีมบุกไปบ้านผมเธอไม่มีส่วนรู้เห็น

             “อืม..แต่เราไม่ให้ผัวเรามาเจอเธอหรอกนะ ไม่ต้องอธิบายใช่ไหม” หน้าเธอเจื่อนทันตา
คิดไว้ไม่ผิดไม่มีผู้หญิงคนไหนนอนกับผัวกูแล้วไม่ติด  ต่อให้ผู้หญิงดี ยิ่งรายนี้เธอเสียพรหมจรรย์เป็นชายคนแรกด้วยสิ
อีแบมไม่มีวันพลาดเป็นครั้งที่สอง

             “แล้วแบมนัดเรามาคุยเรื่องอะไร” เสียงเบาหวิวถามกลับมา

             “ตอบเรามาก่อน คิดจัดการเรื่องลูกยังไง” ยังไม่ตอบคำถามแรก ดันตั้งคำถามกูเฉย..อีนี่วอนโดนทีน

              “เราจะเก็บเด็กไว้ ถ้า..ถ้าพี่ต้นไม่ว่าอะไร” ลึกๆหล่อนคงหวัง ก่อนหน้าทำเป็นตัดใจเพราะไม่มีอะไรผูกมัด
ตอนนี้มีเรื่องลูกเข้ามาเกี่ยว อย่างน้อยๆหล่อนคงคาดไว้บ้างแหละ ถ้าพี่ต้นเลือกสร้างครอบครัวสมบูรณ์แบบพ่อแม่ลูก
ผมย่อมเป็นฝ่ายถูกสลัดทิ้ง

              “หึหึ..แน่ใจคิดแบบนี้จริงๆ พี่ต้นไม่ว่าอะไรหรอก ดีเสียอีกที่เธอไม่เหมือนผู้หญิงใจร้ายคิดฆ่าเด็กตาดำๆ
ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่” ชมจากใจ ไม่ได้เสแสร้ง อย่างน้อยเธอยังคิดดีทำดี แม้มีจุดประสงค์ก็ตามเถอะ

              “ลูกเราไม่ผิด เราทำร้ายเขาไม่ลงหรอก” เธอมองตอบ สัญชาตญาณความเป็นแม่ฉายชัด
เรื่องนี้เธอสอบผ่านผมให้คะแนนบวก

            “รู้ใช่ไหม พี่ต้นจะไม่มายุ่งเกี่ยวด้วย” ย้ำปักหมุดกดมิดทันที

            “ระ..เราเข้าใจ” หน้าที่เจื่อนอยู่แล้ว ยิ่งเจื่อนหนักกว่าเดิม

            “ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเรา ถ้าเธอยอมรับเงื่อนไข” ดึงเข้าแผนทันที

           “เงื่อนไขอะไร” ไม่มีใครไม่รีบตะครุบ

            “ง่ายๆ ค่าเลี้ยงดูตามความเหมาะสมทุกเดือน เซ็นใบเกิดรับรองความเป็นพ่อ เด็กคนนี้ไม่ต้องเป็นเด็กไม่มีพ่อ
เกิดเป็นปมด้อยในอนาคต ทุกอาทิตย์เด็กต้องมาอยู่ที่บ้านเราสามวัน” เธอเบิกตาโต หลังฟังผมเสนอ

           “แบมยอมให้พี่ต้นเป็นพ่อของลูกเราจริงเหรอ” แววตาดีใจสุดๆ

            “เรื่องปกติ หรือเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกพี่ต้นล่ะ” สวนซะเลยกู

             “ไม่ใช่ๆ..เราไม่ได้หมายความแบบนั้น เราไม่เคยมีใครนอกจากพี่ต้น เด็กในท้องคือลูกพี่ต้น”
เธอพูดพร้อมก้มหน้างุด หน้าขาวขึ้นสีเรื่อ ชิ!..ไม่มากก็น้อยติดใจอยู่ล่ะน่า ผัวกูฝีไม้ลายมือธรรมดาซะที่ไหน

             “อะแฮ่ม!..ถ้าเธอยอมรับเงื่อนไขเด็กคนนี้จะมีพ่อ เธอไม่ต้องลำบากค่าเลี้ยงดู เราจะโอนให้ทุกเดือน
เธอต้องหยุดเรียนลำบากไม่น้อยเชียวล่ะ จะเอาค่าใช้จ่ายจากไหน พ่อแม่เธอคงไม่ดีใจหรอก” พูดจบ
หน้าเธอถอดสียามเอ่ยถึงครอบครัว พ่อแม่เธอแยกทางกัน หนีไปต่างประเทศทั้งคู่ สองสาวพี่น้องอยู่กันตามลำพัง

              “เธอรู้เรื่องครอบครัวฉันเหรอ” ไม่แปลกที่เธอถาม ดูท่าทางเหมือนรู้ดีของผม ซึ่งเจตนาแสดงให้คิด
ทำไมจะไม่รู้ในเมื่อผมทำการบ้านมาดิบดี  บอกแล้วสวยตัวแม่ไม่ธรรมดา ต้องมีข้อมูลเชิงลึกไม่เกินความสามารถ

                  พ่อเธอเป็นกรรมกรที่อิรัก แม่ไปเป็นแม่บ้านอยู่ฮ่องกง ไม่ใช่ครอบครัวมีอันจะกิน
ฟังหรูพ่อแม่อยู่ต่างประเทศ ไปใช้แรงงานต่างหาก

             “แล้วถ้าฉันตกลง ต้องทำยังไง” ผู้หญิงที่ไม่โง่เป็นควายอย่างเธอ ย่อมต้องเลือกข้อเสนอที่ผมยื่นให้

             “เซ็นเอกสารนี้ซะ ค่าฝากท้องรวมค่าเลี้ยงดูและค่าเล่าเรียนต่างๆ ฉันในฐานะเมียพี่ต้นจะรับผิดชอบทั้งหมด”
ผมมีเงินพอทำตามคำพูด เพื่อผัวคนเดียวกูยอมจ่าย เงินฝากในบัญชีส่วนที่ปู่กับย่าท่านให้ สามารถเลี้ยงเด็กสักคน
โดยพี่ต้นไม่รู้เรื่องนี้ ผมสามารถทำสัญญากับยัยทิพย์ ด้วยสภาพจิตใจเธอที่ไม่อยู่ในความพร้อมมากนัก บวกการเร่งของผมด้วย

              “รีบเซ็นสิ ไม่ต้องอ่านมากฉันต้องไปธุระต่อ ทั้งหมดตามข้อตกลงระบุในสัญญานั่นแหละ หากเธอผิดคำพูด
สัญญาเป็นอันยกเลิก” แล้วยัยทิพย์กระต่ายตื่นตูมก็จรดปากกาเซ็น ไม่แม้แต่จะมีคู่ฉบับเก็บไว้ ผมอ้างลืม
ทำมาแค่ฉบับเดียว ไว้จะถ่ายเอกสารส่งให้ จนถึงทุกวันนี้สัญญาฉบับนั้นยัยทิพย์กลายเป็นผีลงหลุมไปแล้วยังไม่เห็นด้วยซ้ำ

              ว่าไปก็น่าสงสาร..เธอตายโรคมะเร็งเต้านม โรคร้ายสำหรับผู้หญิงเป็นกันมากเชียวล่ะ ดีอีแบมเป็นตุ๊ด
บัญชกรเลยรอดจากมะเร็งอย่างว่า ภาวนาอย่าใกล้กูเป็นดีที่สุด

              สัญญาฉบับนี้เก็บไว้อย่างดี โดยพี่ต้นไม่เคยรู้ว่าผมทำกับยัยทิพย์ รู้แต่ทำยัยทิพย์ท้อง
เซ็นรับเป็นพ่อเด็กในวันที่ยัยนั่นคลอด ไปรับลูกมาบ้านผมในฐานะ ‘น้าแบมสุดสวย’ ได้เลี้ยงดูจนสนิทชิดเชื้อตามข้อตกลง
ยัยทีมไม่มีสิทธิ์กีดกัน เพราะยัยทิพย์พี่สาวมีอำนาจสูงสุด หนำซ้ำน้อง ‘เต้ย’ ลูกชายพี่ต้นดันติดผมแจด้วยสิ
ตามธรรมชาติ ‘นางงามรักเด็ก’ อันนี้ไม่ได้สร้างภาพเลยนะ น้องเต้ยน่ารักน่าชัง อีแบมซึ่งไม่มีมดลูกเป็นของตัวเอง
ถือว่าโคตรวิเศษที่ได้ของขวัญคือน้องเต้ย ส่งเสียตั้งแต่อยู่ในท้อง บัญชกรคือแม่ทูนหัวก็ว่าได้นะจ๊ะ

              ปัจจุบันกำลังเกิดปัญหา แม่ที่ให้กำเนิดตายไป ยัยทีมแสดงความน่ารังเกียจแฉสันดานสารเลวทันที
โดยการไม่ยอมให้ไปรับน้องเต้ยเหมือนที่ผ่านมา ด้วยเหตุผลหล่อนคือผู้ปกครองโดยตรง พี่ต้นมีเมียเป็นตุ๊ด
ไม่มีสิทธิ์ดูแลหลานหล่อน อ้างจะฟ้องศาล หากรั้นไปเอาเด็กมา เว้นเสียแต่ พี่ต้นยอมเลิกกับผม
แล้วไปเป็นพ่อน้องเต้ยโดยสมบูรณ์ ยัยชะนีสารเลวหวังขยับฐานะจากน้าเป็นแม่

              โถๆๆ!!..อีหอยรถไฟกลับขบวน ฝันสูงจริงมึง! อีเหี้ยนั่นรู้จักอีแบมไม่ถึงกึ๋น มันไม่มีวันได้ตามที่หวัง
ผมมีไม้ตายให้มันหน้าแตกในชั้นศาล ทุกวันนี้ทนายกับพี่ต้น ยังไม่มีใครรู้เรื่องสัญญาฉบับที่ผมถือในมือ
พร้อมลายเซ็นแม่น้องเต้ย ถูกต้องแถมพยานพร้อม ซึ่งผมให้เซ็นทีหลัง พี่โชคเพื่อนพี่ต้นพยานสำคัญ ว่าที่คุณหมอเสียด้วยสิ

             คู่สัญญาของยัยทิพย์ไม่ใช่ผมหรอก อายุผมตอนนั้น 16 ปี ยังไม่มีผลทางกฎหมาย แต่ยัยทิพย์กับพี่ต้น
18 ย่าง 19 ทั้งคู่ ถึงไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ข้อตกลงในฐานะพ่อกับแม่ของเด็กที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ย่อมใช้ในชั้นศาลได้
พร้อมหลักฐานการโอนเงินเข้าบัญชีตลอด 2 ปีที่ผ่านมา ผมใช้วิธีโยกบัญชีของพี่ต้น โอนเข้าให้ยัยทิพย์
ทั้งที่เงินทั้งหมดเป็นของผม โดยพี่ต้นไม่เคยรู้ด้วยซ้ำ

               ผมหลอกพาไปเปิดบัญชีใหม่ ถือบัตร ATM พร้อมสมุดคู่ฝากเอง  ธุรกรรมการเงินทำผ่านบัญชีนี้ไปสู่บัญชียัยทิพย์
เอกสารค่าเลี้ยงดูตลอด 2 ปี แถมอีแบมยังทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ แอบรู้ผัวโคตรสุภาพบุรุษโอนเงินให้ยัยทิพย์ทุกเดือน
เห็นจำนวนไม่มากนัก เพราะบัญชกรยื่นคำขาดส่งได้เดือนละไม่เกิน 4,000 เท่านั้น หล่อนเลยได้แดก 2 ทาง

               บัญชกรยอมขนาดนี้ ถือเป็นค่าพรหมจรรย์ที่ผัวเปิดซิงยัยทิพย์ แถมทายาทอีก 1 พระหน่อ
รวมสองปีเงินแสนกว่าบาทของพี่ต้น ไม่มากหากตีราคาความบริสุทธิ์ของผู้หญิง ของอีแบมโอนให้หล่อน 10,000 ทุกเดือน
ทั้งที่ไม่ได้ร่วมเปิดซิงเสียหน่อย กูดันจ่ายแพงกว่าผัวกูอีก..ชิส!

                ช่างเถอะ..ต้องขอบคุณในความฉลาดล้ำลึก และมันสมองโจ๊ก บูตัสและกนก เพื่อนรักเพื่อนตาย
ที่ร่วมกันช่วยตอนนั้น ทำให้ไม่โดดเดี่ยว ได้ทั้งข้อมูลครอบครัวของยัยทิพย์ โดยไม่ต้องเสียเงินจ้างนักสืบ

                อาศัยบารมีของพ่อโจ๊กล้วนๆ แผนร่างสัญญาก็ได้แนวคิดจากโจ๊กและบูตัส
เห็นมันอึนๆแบบนั้น มันดันหลุดปากก่อนใครเพื่อน

                 “แบม..กูว่ามึงควรมีหลักฐานไว้ แม่กูยังเขียนความลับทิ้งไว้ก่อนตายให้กูกับบอลลูนเลย”
ทั้งที่มันเปรียบคนละเรื่อง แต่ดันจุดประกายให้โจ๊กต่อยอด เอาความคิดมันไปปรึกษาทนายของครอบครัว
แล้วร่างสัญญาทั้งหมดมาให้ คือเส้นทางสู่ความร้ายกาจของบัญชกร

                 เราเจอมุมมืดจากความสารเลวของคนมักมากเห็นแก่ตัว แต่ชีวิตคนเราเจอด้านมืดย่อมมีแสงสว่าง
เหมือนกลางคืนกลางวันหมุนเวียนไม่เปลี่ยนผันฉันใดก็ฉันนั้น

                บัญชกรมีมุมสว่าง ได้แสงความรักความอบอุ่นจากพ่อกับแม่และผัวสุดโต่งความเป็นสุภาพบุรุษอย่างพี่ต้น
รวมความรักจากเพื่อนตายแก๊งค์สวยประหาร บูตัส โจ๊ก กนก มีขนาดนี้คิดหรือ ความมืดและสิ่งชั่วร้ายจะสามารถดูดกลืน
ชีวิตสวยประหารตัวแม่จมดิ่งลงได้...ฝันไปเถอะยะ!!!





อ่านกันให้ตาแฉะไปข้าง สำหรับตอนนี้ ยาวโคตรๆๆ

เหลือของน้องแบมกับพี่ต้นอีกสองตอนแล้วนะคะ

ขอบคุณทุกกำลังใจ ที่ลงไม่ขาดหายเพราะกำลังของคนอ่านที่เม้นท์ให้กันนี่แหละ

ขอให้คนอ่านที่น่ารัก เฮงๆรวยๆ ต้อนรับตรุษจีนเดือนหน้ากันหมดทุกคนนะคะ

Luk.

ปล.อาจได้อ่านมุมของสวยตัวแม่ 'รั่ว' ในการเล่าของพี่ต้น อิอิ

[Poseidon]

สุดยอดมากอ่ะ แบม ฉลาดสุดๆอ่ะ
ยัย ทีมร้ายมากอ่ะ คอยดูว่าสวยตัวแม่จะทำไงต่อ

[takara]

ลุ้นลุ้นอะ ว่าจะเป็นงัยต่อ

[minyoung]

อู้ย อ่านจนตาแฉะแบะจริงๆ






แหมน้องแบบมนี่สุดยอด คิดได้เริ่ดจริง ๆ






แต่ถ้าเป็นเราเราไม่รู้ว่าจะทำใจยอมรับหรือทำได้ยังไง






ส่วนไอ้ดิษฐ์กับอีทีมนี่เหี้ยบรมเลย จังไร น่าตาย ๆ ไปซะ






เราจะเอาไปเป็นแนวทางนะ หากเจอเหตุการณ์อย่างนี้จะได้จัดการได้บ้าง

[shockoBB]

แบมเริ่ดมากกก มีแผนสำรองเสมออ
ขอให้ตอกยายทีมหน้าหงายไปเลย

[PK37]

ยาวมากๆ อ่านตาแฉะเลยจริงๆ

ทีมเนี่ยโรคจิตรึเปล่าอะไรจะยึดติดกับพี่ต้นขนาดนี้ สงสัยจะต้องส่งทีมไปคุยกับจิตแพทย์ซะละมั้ง
ดิษฐ์เนี่ยอยากได้ทีมทำไมไม่วางยาทีมคนเดียวฟระ แต่อย่างว่าแหละคนมันมักมากมันเลยไม่สนใจว่าใครจะถูกทำร้ายยังไง ตัวเองได้อย่างที่อยากได้ก็จบ เลวจริงๆ 
ถ้าพ่อแม่แบมไม่เอาใจช่วย แบมกับพี่ต้นก็คงจะจบกันไปแล้ว แบมก็สุดยอดที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อย แต่พอทิพย์เสียชีวิตไปแล้วอะไรมันเลยยากขึ้นทันที เพราะทีมมันกลับมาอีกแล้ว 

เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[U_Ton]

  แบมร้าย เเสบมาก แต่อุดมด้วยมันสมอง และมวลความคิด... ไม่ได้ร้ายๆ เเต๊ดเเต๋ไร้สมองเหมือนชะนีทีม มาเสนอตัว

ให้เเบมกระทืบ แล้วยังพยายามเสนอตัวเลื่อนฐานะจากน้าเป็นเเม่น้องเต้ย... ทิพย์น่าเห็นใจนะ เเต่ไม่สงสาร เเม้เจตนาเธอจะ

อยากช่วย แต่พอได้ช่วยแล้วพลาดเกิดการช่วยเเบบถึงพริก ขิง ข่า ตะไคร้ เสือกมีความคาดหวังฉุดรั้ง เขินอายติดใจเซ็กส์

พี่ต้นซะงั้น เอ่อ... อันนี้ไม่ปลื้มเท่าไหร่ ดีที่เธอยังมีความคิดติดเรื่องลูกไว้มาก มีความเป็นเเม่ที่อยากให้ลูกมีพร้อมสมบูรณ์

ทั้งพ่อทั้งเเม่ เลยตัดสินใจหาเงินเลี้ยงลูกดีกว่าไม่ได้อะไรเลย จะเลวร้ายก็ตรงมีน้องสาวนิสัยเสีย ทำให้พี่สาวพลอยต้องมารับ

เคราะห์ ดูสิพี่สาวตายไป แทนที่จะเสียใจ สงสารหลานมุ่งมั่นดูแลหลานต่อไป รักให้เหมือนเเม่เเท้ๆ ดันยังมาติดจะคิดอยาก

เป็นเเม่ และเป็นเมียในเวลาเดียวกัน... ทีนี้เลยจะอดเป็นทั้งสองอย่าง เพราะพี่ต้นเค้ามีเเม่ให้น้องเต้ย และเมียในดวงใจไว้แล้ว

พี่ต้นขาดเเบมไม่ได้ ดีใจจังที่คิดเเบบนั้น... เพราะถ้าโลเลไปมา คงอยากให้พี่ต้นสาบานจนมีอันเป็นไป(รักแรงเกลียดแรง)

แบมสู้ๆ ไม่คิดให้เเบมเอาชนะได้ทุกคนหรอก เเต่อยากให้เเบมเอาชนะเรื่องของนางชะนีทีมให้ได้ ดีที่มีเพื่อนดีเเละรอบคอบ

เลยสยบปัญหาเรื่องนี้ได้ไม่ยาก... ประสบการณ์นี่เเหละสอนคน เปลี่ยนคน จะให้ร้ายให้ดีก็ย่อมได้

[MiSS-U]

   ยาวสะใจจริงๆค่ะ  สมกับที่ตั้งตารอมาก

อ่านแล้วเล่นเอาน้ำตาซึมสงสารทั้งแบมและต้น

แอบลุ้นให้แบมโกรธนานๆซะงั้น 

แต่ก็เห็นใจพ่อสุภาพบุรุษหน้าโทรมได้ใจยามกลับมาหาสวยตัวแม่

พอเค้าคืนดีกันก็กลับโล่งซะงั้น  หลายอารมณ์มากกกก

อ่านจนจบก็ต้องขอซูฮกให้กับความฉลาดและรอบครอบของเพื่อนๆกลุ่มนี้

สวยยอดดด  งานนี้ชะนีทีมหงายเงิบกลับไปกินอ้อยในป่าแน่ๆ

+1บวกเป็ด 

[yunchun]

เค้าสวย เริส เชิด จริงให้ตายสิ
จัดการยัยทีมซะ อ๊ากก ทำให้มีปัญหากันไปทั่วหมดด

[akaipee]

  แบมสุดยอด สมชื่อ สวยประหารจริง ขำตรงอึนตัวแม่เอาประเด็นตัวเองมาเกี่ยว นิดหน่อย 55

พี่ต้นสุภาพบุรุษมาก อ่ะ  รอตอนต่อไป  +1

[~มือวางอันดับ1~]

+1 น้องแบม พี่ต้น ไม่มีใครที่ชีวิตราบรื่นหรอกเนาะ 

[Takarajung_TK]

อยากรู้ตอนต่อไปแล้วจ้า

[Hummer]

แบมสุดยอดมากๆ อยากได้เมียแบบแบมสุดๆ

คนแต่งเก่งเทพ อินตามจนไม่รู้จะพูดอะไร

คิดได้ไงครับ ผูกเรื่องผูกปม

เล่นเดาทางไม่ถูกจริงๆ เยี่ยมมากคับคุณลักษ์

[ReiiHarem]

โฮก ตอนนี้ยาวมาก
แบมเลิศสุดๆ ออกตัวแรงคนนี้ "ผัวแบม"
เหอ เหอ

[pizza2011]

แบม  สุด  ยอด
ฉลาดได้ใจมากค่ะ  เซ็งซะนีทีมมาก
แอบสมน้ำหน้าเธอเบาๆ แล้วก็สงสารทิพย์
ป.ล. อยากอ่านตอนของน้องเต้ยกับแบมแล้วก็ต้น จะมีไหมอยากอ่าน

[$VAN$]

อึ้งเลย พี่ต้นรักแบมขนาดยอมคุกเข่าง้อ o.0
ตอนที่ยัยทีมมาก็แอบฮา
เจ้าแม่กาลีองค์ลง พีต้นก็อยู่ในโอวาทซะ...ไปจำศีล ฮ่าๆๆ
ปล่อยเจ้าแม่ตบๆๆๆๆ ยัยทีมอย่างมันส์
ตอนเจอทิพย์ก็ฮาอีกรอบ แบมหมั่นไส้ทิพย์กับอวยสามีอยู่ในใจ
แบมเก่งฉลาดรอบด้านมาก ชาบูๆเจ้าค่ะ
v
v
v
“ไม่ดีกว่า” ปฏิเสธโดยไม่เสียเวลาคิด ทำไมด่วนตอบแบบนั้น ตอนนั้นผมเด็กพอสมควร
ไม่พร้อมเผชิญหน้าพวกเพื่อนพี่ต้นสักเท่าไหร่ มีไม่น้อยที่พอรู้จัก จากการแนะนำของพี่ต้น
แต่ยังไม่สนิทใจกับสายตาหลากหลายที่มองมาอยู่ดี ปกติไม่ชอบคบคนหมู่มากเป็นทุนอยู่ด้วย
ไม่อย่างนั้นคงไม่ปลีกมาคบกับบูตัว โจ๊ก กนก แค่สี่คนหรอก
...ตัส

หากมีสัญชาติญาณพิเศษหยั่งรู้อนาคตสักนิด
...สัญชาตญาณ

“รู้สึกดีขึ้นไหม” ถามหลังคนตัวใหญ่ นุ่งเช็ดตัวล่นสะโพกโชว์หน้าอกแน่น
...ผ้าเช็ดตัว...ร่น?

“พี่..ขอโทษ” คำนี้อีกแล้ว เดิมทีฟังยังไม่รู้สึกเท่าไหร่ ตอนนี้ความแน่ใจ
มันบอกให้รู้โดยสัญชาติญาณ
...สัญชาตญาณ

“แม่ไม่ต้องห่วงนะ แบมขอร้องแค่ตอนนี้ จากนี้แบมจะไม่ร้องอีก ขอแบมอาบน้ำก่อน รู้สึกดีขึ้นแล้วฮ่ะ”
...ฮะ?

=  2  =

ลึกๆแล้วถึงจะโหวงเหวงเคว้งคว้าง ขาดความคุ้นชินจากคนเอาใจซึ่งคอยรับส่งของใครบางคน
ผมกับคิดว่าไม่นานคงหาย
...กลับ

“บอกแล้วไง..มันเป็นอดีตไปแล้ว อย่ารื้อฝอยหาตะเข็บ
...ฟื้นฝอยหาตะเข็บ

“หย่า!..ไม่ต้องแล้วต้น เล่าเถอะลูก” แม่รีบห้ามคำสาปแช่งของเขาไว้ทันควัน
...อย่า

พี่ต้นไม่สนิทกับไอ้ดิษฐ์เท่าไหร่ แต่เพื่อนในกลุ่มคือพี่โชค พี่อาดพี่ชายไอ้เอ็กซ์เพื่อนรักพี่ต้น
ดันสนิทกับไอ้ดิษฐ์ไปร่วมงานพร้อมหน้า พี่ต้นปฏิเสธไม่ได้เมื่อเพื่อนสนิทไปกันหมด พี่เขาคงปฏิเสธหากรู้งานนี้มียัยทีมไปด้วย
เพราะไม่รู้เหมือนผมที่ปล่อยพี่ต้นไปคนเดียวแล้วเรื่องเช่นกันขึ้น
...แล้วเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น?

“พี่ต้นค่ะ ทิพย์รบกวนมากับทิพย์หน่อยสิพี่”
...คะ

“พี่ต้นไม่ต้องพูดอะไร งานนี้แบมจัดการเอง” ประกาศิตตามข้อตกลงที่เคยให้สัตย์ผมไว้
งานไหนที่ผมยุ่งพี่ต้นต้องปล่อยมือ ยกเว้นผมขอความเห็นหรือความช่วยเหลือ แต่งานนี้ไม่คนามือแม่หรอก
...คณา

ผลั๊วๆ!..ตุ๊บ!..ปึ๊ก!..โอ้ย!!..กรี๊ดดๆๆ!!” เสียงชะนีโอดโอย  หลังผมรัวฝ่ามือกระหน่ำ
ตบปากหล่อนจนเลือดกลบ ก่อนส่งขุนเข่าไร้น้ำใจเต็มท้องน้อย แถมถีบกระเด็นได้จูบธรณีสมใจอยาก
สนอง Neet หล่อนหน่อย 
...Need

=  3  =
“ลูกเราไม่ผิด เราทำร้ายเขาไม่ลงหรอก” เธอมองตอบ สัญชาติญาณความเป็นแม่ฉายชัด
...สัญชาตญาณ

พ่อเธอเป็นกรรมกรที่อิรัค แม่ไปเป็นแม่บ้านอยู่ฮ่องกง
...อิรัก

[Narcissus]

ความรู้สึกเดียวกับคุณ Miss-u เลยค่ะ
แอบน้ำตาซึม แบมคงเศร้าเสียใจมากอ่ะ คนที่รักไปนอนกับหญิงอื่น 
แต่ตอนนี้ผ่านไปด้วยดีแล้ว พี่ต้นโชคดีที่เจอแบมจริงๆ 

ขอบคุณคุณลักซ์ค่ะ

[เก้าแต้ม]

แบม นู๋สมกับฉายาสวยประหารตัวแม่จิงๆ

[lalitalx]

จะบอกว่าอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมมากๆ 
คือตอนแรกเราคิดว่ามันต้องเศร้าเราต้องเฟลแบบดราม่าหนักๆแน่ๆที่พี่ต้นมีลูก แล้วแถมยังไปเปิดซิงเค้าอีก
แอบคิดในใจว่าพี่ลักไม่มีฉากแบบนี้ไม่ได้หรอ ไม่ชอบเลย 
แต่พออ่านจนจบมันทำให้เรารู้เลยว่า แบบอุปสรรคครั้งนี้ทำให้ทั้งสองคนโตขึ้นจริงๆ
ถ้ายังเด็กหรือเป็นแค่รักชั่ววูบ แบบคู่รักธรรมดาก็คงเลิกกันไป จบกันไปตามแผนของคนเลว
แต่แบมกับพี่ต้นโตแล้วจริงๆ ปัญหาผ่านไปได้ด้วยดีเพราะความรักของทั้งสองคน และผู้ใหญ่เพื่อนดีๆที่คอยให้คำปรึกษา
เป็นกำลังใจให้น้องแบมพี่ต้น ชนะคดียัยชะนีทีมนะคะ   
อย่างน้อยเราก็ไม่เกลียดยัยทิพย์ตรงที่ยังมีความเป็นลูกผู้หญิงพอ ไม่กะจะจับพี่ต้นเหมือนยัยทีมน้องสาว ขอให้ไปสู่สุขตินะ

[yeyong]

พี่ต้นรักเมีย บูชาเมียมาก

บรรยายซะเห็นภาพตอนพี่ต้นเดินหงอขึ้นห้อง

[noy]

  :fire:ที่มาของฉายาไม่ธรรมดาเลย

อยากอ่านตอนขึ้นศาลเร็วๆจังเลย

[Wins_Sha]

ยาวจุใจจริงๆๆๆ

แต่ทีมเนี่ยคงไม่สามารถที่จะแก้นิสัยได้เเล้วมั้งเนี่ย
ทำได้ทุกอย่างจริงๆๆเพื่อที่จะได้พี่ต้นมา


ส่วนแบมเริ่ดมากค่ะ
ทำทุกอย่างได้รอบคอบจริงๆๆๆ

+1 ให้คุณลักษ์ค่ะ

 

[MM]

แบม เรารักเธอเลย หลังจากอ่านบทนี้ไปแล้ว ทั้งสวย ฉลาด เก่ง รอบครอบ สุขุม ขอสมัคร เป็น FCของเธอ เลยเถอะ

อ่านแล้วปลื้มมาก  หายากนะ คิดได้รอบครอบขนาดนี้ เพียงแค่อายุเท่านี้ แก๊งสวยประหารนี้ เปนแก๊งที่น่ารัก จริงๆเลย 

[NOoTuNE]

ตอนแรกนึกว่าดราม่า น้ำตาไหลนอง



ที่ไหนได้ น้องแบม นู๋เริ่ดมากชนะเลิศ มันต้องแบบนี้ นู๋ไม่ได้ร้ายอะไรเลย เราแค่รักษาสิทธิ์อันพึงมี


ส่วนอิชะนีทีม มันร้ายมากหวะ คนเปล่าหว่ะ ถ้ามันคัน มาก คารามายด์ สากไปก่อนไหม

[thepopper]

อ่านจนตาแฉะจริงๆ -.-

[YMP]