ปก 2 คู่โจ๊กกับกนก
ปก 1, 3, 4 จะทยอยออกมาให้ชมกันเรื่อยๆ ค่ะ ปก 1 กำลังปรับปรุงแก้ไขอยู่ ไว้ค่อยมาเผยโฉมอีกครั้ง
ใครสนใจรายละเอียดหนังสือ สอบถามได้ที่ Mail luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com
ชื่อตอนพิเศษในเล่ม จำนวน 5 ตอน
1. ครอบตัวตัว 'บ'
2. ครอบครัวตุ๊ดซ่า&ทอมแสบ
3. ครอบครัว 'ต' ต้นตระการ
4. รักเถื่อนๆ หัวใจหวานแหว๋ว (เขม&หนุ่ย)
5. รวมพลคน 'My..Love'ติดตามครอบครัวของแต่ละคู่ พร้อมทายาทแต่ละคน 'ย้ำทายาท' เลือดเนื้อเชื้อไขของพวกเขา 
My love
Part 49
[Special Bam] “ว่าไง” รับโทรศัพท์ว่าที่เจ้าบ่าวหมาดๆ หลังริงโทนเสียงรอสายดัง
[มึงนัดบูตัสเหรอ]
“อืม..กูนัดทนายบอลลูนแถวแพลทตินั่ม ปรึกษาเรื่องสิทธิ์ดูแลลูกพี่ต้น เลยชวนบูมันไปด้วย
แต่พ่อทูนหัวมันตามไม่ยอมห่างเหอะ สงสัยคงปิดไม่อยู่ จำเป็นต้องขอร้องให้เก็บความลับ”
ประเด็นคือทนายที่ผมจ้างเพื่อเป็นทนายร่วมคดีฟ้องขออำนาจศาลให้สิทธิ์เป็นผู้ปกครองน้องเต้ย
ผมเลือกใช้ทนายดูแลมรดกบอลลูน คุณสมบัติถูกใจหลายอย่าง หลังบูตัสแนะนำให้รู้จัก
อย่างแรกคือ..ทนายคนนี้เก่งคดีแพ่งและฟ้องหย่าแบ่งมรดก กระทั่งกรณีขอสิทธิ์ในการดูแลเด็ก
ประวัติชนะคดีมากมายโปรไฟล์แบบนี้เหมาะสมสุด
ทนายครอบครัวโจ๊กถนัดคดีอาญาฯ ส่วนของพี่ต้นที่ใช้อยู่ดันเป็นเพื่อนพ่อผัวพูดจาไม่แรงสุภาพเกินไปหน่อย
ไม่เหมาะต่อปากกับยัยทีม เผลออาจไม่ทันได้ต่อปากด้วยซ้ำ ผมจึงเลือกใช้บริการทนายของบอลลูนด้วยเหตุผลตามที่คิด
ความลับลูกความ..พ่อทูนหัวของบูตัสจึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน จะได้รู้วันนี้แหละ..
[เดี๋ยวกูกับหนกไปด้วย] คิดไว้แล้ว พอมันรู้ผมกำลังเตรียมสู้ความ คงไม่อยู่นิ่งหรอก เพื่อนรักในกลุ่มเราไม่เคยทิ้งกัน
“เกรงใจมึง เพิ่งหมั้นเมื่อวานอยากให้มีเวลาส่วนตัว” นี่คือเหตุผลที่ไม่โทรบอกมันแต่แรก
[ห่าคิดมาก กูยังไม่ได้ขอบคุณเลย เมื่อวานอุตส่าห์เป็นเพื่อนไอ้หนกให้ มัวแต่ยุ่งไม่มีเวลาดูแลพวกมึงเท่าไหร่
กะชวนไปหาของกินด้วย กูเลี้ยงขอบคุณ] มันว่าผมคิดมาก แต่มันเสือกกระแดะเกรงใจ
“เพื่อนกันอย่าพิธีรีตองเยอะโจ๊ก ลองมึงไม่ให้กูเป็นเพื่อนเจ้าสาว สมควรทำกูโกรธด้วยซ้ำ กูรู้เมื่อวานมึงยุ่งมากแค่ไหน”
[น้านแหละ!..กะชวนพวกมึงไปหาไรกินชิลๆ อีก 3 วัน กูต้องไปถ่ายแบบไม่ได้เจอเป็นอาทิตย์เลยนะ]
มันพูดถูก เล่นไปกันหมด
“ตามใจมึง..บูตัสกับพ่อมันกำลังมารับกูที่บ้าน มึงไปเจอกูที่นั่นเลยแล้วกัน กว่าไอ้หนกจะรับมึงอีก
ไม่ต้องเสียเวลาวนไปมา ตกลงตามนี้” พูดกันไว้ก่อน เกิดนึกอยากมารวมตัวบ้านผม
รอกันไปมาผิดเวลาคงไม่ดีนัดทนายไว้บ่ายสองโมง
[ตามนั้น..แก้ความเข้าใจมึงใหม่ กูไปรับไอ้หนกไม่ใช่ให้มันรับกู] เหอะ..สุภาพบุรุษอีกแล้วห่าโจ๊ก
“เหรอ..ลงทุนจริ๊งงงง!!..กระแดะนั่งแท็กซี่ไปบ้านแฟน” อดแซวไม่ได้ สามารถนักเชียว..อิโจ๊ก
[ใครบอกกูนั่งแท็กซี่ ได้รถแล้วเว้ย!..ฮ่ะฮ่าๆๆ] หัวเราะดังลั่น ไม่ต้องเดาหน้าหล่อคมคงระรื่นสุดๆ
“พ่อมึงยอมถอยให้ก่อนเหรอ ไหนบอกรอผลแอดฯ”
[ไม่รู้..เซอร์ไพรส์ฉิบหาย รถมาจอดรอกูตั้งแต่เมื่อวาน พ่อกับแม่บอกเป็นของขวัญที่กูหาสะใภ้แต่หัววัน
ไม่รู้ชมหรือว่าแดก แต่พวกท่านถูกใจไอ้หนกนานแล้ว ที่ไม่พูดแอบลุ้นกูจะลงเอยได้หรือเปล่า พอบอกให้ไปคุยกับครอบครัว
มันเท่านั้นแหละ สองผัวเมียกลับจากบ้านไอ้หนก แอบไปจองรถให้กูเรียบร้อย บังคับทางโชว์รูมมาส่งวันหมั้นกูอีก
เจ๋งไหมนายท่านกับคุณหญิงกูอ่ะ] ดีใจกับมันจริงๆ อยากได้รถยนต์นานแล้ว อ้อนพ่อกับแม่ซื้อโดนผลัดเรื่อย
บทจะได้ปุ๊บปั๊บ ไม่แปลกที่มันดีใจจนออกนอกหน้า
“ตั้งใจขับมาอวดด้วยสิท่า” ขอแหย่หน่อย
[เปล่าอวดโว้ย! กูอยากเซอร์ไพรส์ไอ้หนก นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถมันมาสองปี ถึงเวลากูทำหน้าที่บ้างก็แค่นั้น
อยากให้มันนั่งรถกูเป็นคนแรก] โอ้ย!..ฟังแล้วมดกัดหู
“หึหึ..หวานประชดกูอิห่าโจ๊ก” พูดเล่นไม่จริงจังหรอก
[อย่าตลกแบม กูหวานไม่ได้ครึ่งพี่ต้นหรอก ลูกไก่ในกำมือนางมารตัวแม่มึงชัดๆ สาด!!] ฟังเหมือนกูเลวโคตร
“พอๆ..ไม่เถียงมึงแล้ว ว่าแต่ซื้อรุ่นไหนวะ” เปลี่ยนเรื่องก่อนมันจะดึงสุภาพบุรุษตัวพ่อ ไอดอลของมันมาทำให้ผมหน้าไหม้
[Honda Civic ตัวใหม่ล่าสุด นายท่านกับคุณหญิงกลัวลูกชายขายหน้าล่อตัวท็อปให้กูเลยมึง อย่างโดนอ่ะ]
ฟังมันเล่าอดยิ้มตามไปด้วย
“สีอะไรมึง”
[บรอนซ์เงิน กูชอบเป็นทุนอยู่แล้ว] มันเคยเปรยให้ฟังบ่อยๆ
“ดีใจด้วยโจ๊ก ไว้กูนั่งขากลับมึงมาส่งกูด้วยล่ะ”
[จัดไป..ไม่ได้มึงกูคงไม่มีวันนี้ แค่ส่งกลับบ้านจิ๊บๆน่า ฮ่ะฮ่าๆๆ] เสียงหัวเราะทิ้งทวนก่อนวาง..สายซ้อนเข้ามาได้จังหวะพอดี
“ว่าไง ถึงไหนแล้ว” บูตัสโทรมา
[หน้าบ้านโทรไปสายไม่ว่าง จะให้เข้าบ้านหรือมึงออกมาเลย]
“กูออกไปเอง” พูดเสร็จวางสาย ปิดบ้านเรียบร้อยเปิดประตูรั้วออกไปเห็นรถสปอร์ตหรูจอดรออยู่
เบาะสองที่นั่งแต่ความกว้างไม่ลำบากนักถ้าต้องนั่งเบียดบูตัส ตัวเราไซส์มินิทั้งคู่
“นั่งได้ไหมมึง” มันกังวล
“ได้สิ..ขึ้นอยู่กับมึงถนัดหรือเปล่า” แอบส่งสายตารู้ทันให้ด้วย หน้าขึ้นสีทันที
พ่อทูนหัวของมันกลับยิ้มหน้าบาน ฉลาดรู้ผมหมายถึงอะไร
“พี่แบมทนอึดอัดนิดนะครับ” ปากบอกแบบนั้น ดันยิ้มโชว์เขี้ยวเสน่ห์เผยลักยิ้มข้างแก้ม ดูมีความสุขลัลลาซะเหลือเกิน
“พี่สบายมาก ห่วงแต่คนรักบอลมากกว่า..คึคึ” อดหัวเราะจนได้หลังบูตัสมันบู้หน้าพองแก้มใส่
บอลลูนหัวเราะขำไหล่สั่นไปแล้วเรียบร้อย ดีใจที่น้องสุดหล่อของมันไม่หงุดหงิดรับไม่ได้
เป็นเมื่อก่อนมีหวังหน้าบอกบุญไม่รับ ตอนนี้มีแต่ถูกใจอีกต่างหาก
“คุยกับใครนานเป็นชาติ กูโทรหาตั้งแต่รถยังไม่เลี้ยวเข้าปากซอย สายไม่ว่างตลอด” บูมันถาม
“โจ๊กโทรมาพอดี มึงบอกมันเหรอว่าเรานัดกัน”
“อืม..มันโทรหากูก่อนออกจากบ้าน เม้าท์เรื่องได้รถใหม่ใหญ่เลย ท่าทางดูมันถูกใจอักโข” แสดงว่าโจ๊กอวดบูตัสมาแล้วรอบ
“สมใจอยากมันสินะ” ผมเสริม
“นั่นสิ..บอกขอไปด้วย กูบอกให้ขอมึงเอง มึงเป็นเจ้าภาพ”
“อืมมันกำลังไปรับไอ้หนก เดี๋ยวเจอที่นั่นเลย”
“บอล..แวะซื้อน้ำหน่อย” เห็นปั๊มไม่ไกล อึนตัวแม่บอกพ่อทูนหัวมันทันที ลืมถามตอนไปรับคงหิวน้ำถึงได้ขอแวะจอด
“เดี๋ยวบอลลงไปซื้อให้” ตาย!!ไม่เห็นกับตาได้ยินกับหูไม่เชื่อเด็ดขาด เจ้าชายขาเหวี่ยง
กลายเป็นสุภาพบุรุษสุดโต่งไปอีกคน อานุภาพความรักเปลี่ยนพฤติกรรมคนเราได้จริงๆ
“ไม่ต้องครับ บูจะเข้าห้องน้ำด้วย” สรรพนามระหว่างสองพี่น้องแทนชื่อตัวเองอย่างเป็นธรรมชาติ
ก้าวหน้าแบบขึ้นเครื่องเลยเหะ
“บูมีตังค์ไหม” ผมแอบฟังเงียบๆ จังหวะรถเลี้ยวเข้าเสียบซองจอดหน้าเซเว่นพอดี มีห่วงกระทั่งตังค์ซื้อของด้วย
“มีสิ..ค่าใช้จ่ายเดือนนี้แทบไม่ได้ใช้ บอลแย่งจ่ายหมดนี่นา” ว่าไอ้ห่าโจ๊กหวานจนมดกัดหู
มาเจอคู่นี้น้ำตาลในเลือดกระฉูดไปแล้ว อึนตัวแม่ช่างไม่รู้เรื่องเลย มันกำลังตีแผ่เบื้องหลังท้ายครัวแบบอึนๆมึนๆตามประสา
“อย่าว่าแย่งจ่ายสิบู มันเป็นหน้าที่บอลต้องดูแลอยู่แล้วนี่ครับ” โอย! กลัวขัดออร่าสีชมพูที่กระจายวิ้งค์ๆ
อีแบมรีบทำตัวเป็นอากาศหายออกไปจากโลกส่วนตัวพวกมันสักประเดี๋ยว
“กูไปเข้าห้องน้ำนะ” ชิ่งออกมาก่อนดีกว่า เผลอยิ้มมีความสุข เพื่อนรักแต่ละคนลงตัวกับคนรักหมดแล้ว
กว่ามาถึงตอนนี้ได้ ต่างผ่านบทพิสูจน์มาแทบทั้งสิ้น แม้จุดเริ่มจะแตกต่างลิบลับ บูตัสคือโสรยาจำเลยรัก
โจ๊กกับหนกเริ่มจากเพื่อนสนิทแอบรัก ส่วนผมจากหวานกลายเป็นดราม่า แล้วค่อยกลับมาเข้าใจจนถึงทุกวันนี้
นิยามความรักในแต่ละรูปแบบ แม้จุดเริ่มแตกต่างสิ้นเชิง แต่บทสรุปไม่ต่างกันเลย หากเรามีหัวใจรักให้กันเหนียวแน่น
ปลายทางย่อมพบความสุขจนได้ ประสบการณ์สอนให้เราโตไปกับความรักอีกขั้น
แต่ต้องยึดอุดมการณ์ไว้ด้วย รักในแบบของเราต้องไม่เห็นแก่ตัว ทั้งความรักผูกพันของเพื่อน กระทั่งในรูปแบบคนรัก
ก็เช่นกัน พื้นฐานสำคัญคือความเข้าใจ ที่ขาดไม่ได้คือการให้อภัย สองสิ่งนี้สำคัญที่สุด ไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาด
แต่ละคนล้วนผิดพลาดมาแล้วทั้งนั้น ทั้งบอลลูน บูตัส กนก โจ๊ก พี่ต้น หรือกระทั่งตัวผมด้วย ดีที่เราผิดแล้วแก้ไขถึงมีวันนี้
“บูล่ะ” กลับเข้ามานั่งในรถ หนุ่มลูกครึ่งหล่อเทพ เปิดเพลงสากลยอดฮิตฟังสบายๆ แอร์เย็นฉ่ำหันมายิ้มให้
“อยู่ในเซเว่นครับ ออกห้องน้ำก่อนพี่แบมนิดเดียว” ผมพยักหน้า ความจริงผมใช้เวลาไม่นานหรอก
เตร่เล่นแถวนั้นกะให้สองคนสวีทหนำใจ
“ขอบใจนะ” นึกอยากเอ่ยคำนี้กับบอลลูน
“ครับ” น้องหันมองผมงงๆ
“เรื่องบูตัสพี่ดีใจแทนเพื่อนจริงๆ นึกอยากขอบใจเรา เห็นเพื่อนมีความสุขแบบนี้ พลอยมีความสุขด้วย”
ความในใจผม บูตัสมันทรมานกับความทุกข์สาหัสเรื่องพ่อทูนหัวมาหลายปีดีดัก พอมาถึงจุดนี้พลอยตื้นตันใจไปกับมันด้วยจริงๆ
ต่อด้านล่าง
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1273603 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก