หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล

[route rover]

บูคิดได้งัย หน้าตาไม่โดดเด่น 555 อยากจิตายแทนอึนราชินีจริงๆ

[eern]

ตกใจหมดเมื่อวานนี้เข้ามาแล้วทำไมเป็นงี้แต่มาวันนี้ยิ้มออกแล้วเข้ามาก้อเจอเลย

[nongrak]

บูอึนได้โล่จริงๆ ยัยชะนีพัชรนี่ร้ายไม่เบาเลยนะ

[gupalz]

ชะนีพัชรยังไม่เลิกตอแยอีก

[$VAN$]

ฮาบูมาก ทำเขมมึนบวกเครียดไป กว่าจะรู้ตัวหน้าแตกเลย เอิ๊กๆ 
ยัยพัชรนี่ยังตามอาฆาตอยู่อีก 
ป.ล. เห็นโดนล็อก ว่าจะถามอยู่เหมือนกัน ดีที่ไม่มีอะไร โดนหักคะแนนช่างมัน แป๊บๆเดี๋ยวก็ได้คืนเนาะ

บวกๆให้กำลังใจจ้า

v
v
v
“ไอ้บ้า..อย่าทำหน้าหน่ายใส่กูดิ รับไม่ได้ที่โดนกูอบรมเหรอไง ก็มึงห่ามไม่เข้าเรื่อง
คิดแผลงๆพิเรนทร์เองนี่นา ใครเขาซ่อมอะไรค่ำมืดดึกดื่น กูไม่อยากให้มึงสร้างศรัตรูข้างห้อง

ด้วยความปรารถนาดีหรอกนะเขม” ถือซะมันเป็นน้องน้อยโตแต่ตัวกับอายุ
นิสัยยังทะลึ่งตึงตังห่ามเป็นเด็ก ยื่นมือตบบ่าแปะๆ หน้ามันเหมือนเห็นผีซะงั้น
เหี้ย!จริงไอ้นี่ ต่อให้หน้ากูดูบ้านก็เถอะ ไม่ถึงอุบาทว์จนรับไม่ได้ เล่นทำปากอ้าตาโตอึ้งกิมกี๋
...ศัตรู...กี่

ก็อกๆ” ผมกับน้องหันดู
...ก๊อก

“จดมาแล้ว หมายเลขหมวกxxx ครับพี่ ขอบคุณครับ” ไม่ต้องแปลกใจ
ตั้งแต่น้องขับรถ เรื่องการเตรียมตัวถูกเตี๋ยม
...เตี๊ยม

“ไม่อยากทะเลาะกับผู้หญิง เล็กน้อยจบไปเถอะ รอแผนพี่แบมวางไว้คงหมดเรื่องหยุ๋มหยิ๋ม”
...หยุมหยิม

[MangoBlue]

  บูตัสหนูอึนมากลูกกกกกกให้ตายเถอะ

[pooinfinity]

เล่นมันเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[narunarutoboyz]

ว้ากกกกกกกกกกกกกก สงสัยอินเกินไปกระทู้เลยโดนตรวจสอบเลย รู้ตัวว่าเคยเม้นท์เเรงไป ยังไงก็ขอโทษพี่ลักษ์ด้วยน๊าา
อิอิ มีชื่ออยู่ในผู็โชคดีด้วย รอลุ้นนะคะส่งเมลล์ไปเเล้ว

ว่าเเต่ทำไมยัยพัชรไม่ยอมจบอ่ะ ชักเยอะนะ ไม่เข้าใจผู้หญิงสมัยนี้เลย ทำไมถึงชอบทำตัวขายหน้า ทำให้ตัวเองดูไร้ค่าในสายตาคนอื่นด้วยก็ไม่รู้ กะอีเเค่ผู้ชายคนเดียวจะเสียหน้าอะไรนักหนา แล้วที่สำคัญนะเค้าไม่ใช่แฟนตัวเองเลยยยยยย
ตัวเองเป็นคนไปอยากแย่งเค้ามาแท้ๆ ยังจะมีหน้ามาเเค้นคนอื่น เเค้นตัวเองเหอะที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี
แต่ก็อย่างว่า...คนแบบนี้ เอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น เกินจะเยียวยา ที่เหลือก็รอให้กรรมตามสนองเอาละกัน 


ตอนหน้าจะจบเเล้วววววว กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ

 

[greensnake]

ว่าจะเม้นท์ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ แต่เม้นท์ไม่ได้ ขอรวบยอดตอนนี้ด้วยเลยนะ
ก็ยังคงหลงไหลในความน่ารักของบูตัสอยู่ดี ใส ซื่อ และคิดดีทำดีเสมอ
แต่บางเรื่องก็ต้องอาศัยเพื่อนคอยดูแลอยู่อ่ะนะ ก็เจ้าตัวเล่นไม่รู้เรื่องเลยนี่นา
ส่วนเรื่องแผนการณ์จะสำเร็จหรือเปล่าต้องติดตาม คนตอแยก็ยังไม่เลิกซะที
คงต้องรอให้เจอกับตัวเองล่ะมั้งถึงจะรามือ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[~ณิมมานรฎี~]

 
เย้ๆ  ได้เม้นแล้วว
บูอึนได้ใจสุดเลย อึนอย่างไม่น่าให้อภัย ฮ่าๆ ๆ

[mnara]

บูตัสยังอึนแบบน่ารักน่ากอดเหมือนเดิมนะคะ
จะอึนยังไงรับรองว่าทุกคนก็รักบูตัสกันหมดแระค่าาา
ขอหลบบอลลูนไปก่อนน้าาาา
รักคนเขียนจ้าาา

[nabua]

บูตัสอึนได้โล่ห์จริงๆ รอดูแบมจัดการพัชร เอาให้สะใจไปเลย 

[พลอยสวย]

 

[murasakisama]

 :กอด1:ไม่จบระวังศพไม่สวยนะจ้ะน้องพัชร

[qq_oo]

รอๆๆๆๆๆๆจ้า

[bobie]

เอาอึนกับเถื่อนมาคุยกันแล้วจะรอดมั้ยเนี่ย 55555
ไปกันคนละทางเลย
ส่วนยัยพัชรก็ยังไม่เลิกง่ายๆ
ระวังตัวแม่เล่นเอานะ

[่patsaporn]

ฮาเถื่อนเขม กะจะโม้ักับบูซะหน่อยกลายเป็นเพลีย บูตัสซื่อและอึนตั้งแต่ต้นยันจะจบจริง ๆ
ยัยพัชรไม่เลิกแฮะ หล่อนจะใหญ่อะไรนัก พ่อโจ๊กใหญ่กว่านะ นิสัยแย่จังเอาเรื่องส่วนตัวมาทำแบบนี้

 

[maemix]

ยายพัชรตัวแสบ มันน่านัก ไม่ยอมจบ
เจอของจริงแล้วจะหนาว แล้วจะหาว่าแบมไม่เตือน คริคริ

[noy]

พรุ่งนี้จบแล้ว คิดถึงบูตัสและเพื่อนแย่เลย

[pudson]

บูยังคงคอนเซปอึนได้น่ารักเหมือนเดิม  เขมใบ้ขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีก 
เขม ขนาดซ้อม ยังกะจะยิงประตูซะขนาดนี้ ถ้าแข่งจริงน้องหนุ่ยคง.....

[Wins_Sha]

บูอึนตลอดศกอ่ะ

สงสารเขมเหมือนกันนะเนี่ย

 


แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นังพัชรมันคิดว่าพ่อมันใหญ่มากเลยนะเนี่ย
น่าจะโดนสั่งสอนให้หลาบจำจริงๆๆๆ

+1 คุณลักษ์ค่ะ

[mutyamania]

ต้องขอโทษคุณลักษณ์  และแฟนนิยายท่านอื่น ๆ ด้วยนะคะ  ที่เป็นสาเหตุให้เรื่องนี้โดนล็อค  ตอนเห็นกระทู้ถูกล็อค  ไม่สบายใจมาก...ถึงมากที่สุด  จนต้องส่งข้อความไปสอบถามคุณ Poes โมดุ....เพราะอยากรู้ว่าใช่เราไหม....ปรากฎว่าใช่  ก็โดนลงโทษตามสมควร  ถือเป็นบทเรียน  ว่าครั้งต่อไป  ก่อนจะรีพลายอะไร  จะต้องคิดให้มาก ๆ กว่านี้  ว่าข้อความของเราจะส่งผลกระทบทั้งทางตรงทางอ้อมแก่ใครบ้าง  ยอมรับว่าตอนนั้นโกรธและขาดสติไปหน่อย  เลยรีพลายไปแบบไม่คิด  แต่ตอนนี้และต่อจากนี้ไป  จะต้องคิดแล้ว  ถึงจะเป็นการโต้เถียงกันแค่สองคน  แต่เพราะมันเป็นกระทู้นิยายที่มีคนเข้ามาอ่านมาเม้นท์กันเยอะ  เรื่องมันเลยไม่จบที่คนสองคน  แต่มันก็ส่งผลเสียไปถึงคนอื่น ๆ ด้วย


น้อมรับผิดแต่เพียงผู้เดียว....
ใครที่ไม่สบายใจ....ตอนนี้สบายใจได้แล้วนะ...คนผิดคือเรานี่แหละ....กับคุณคนนั้นอีกคนหนึ่ง...ก็โดนตัดแต้มและตักเตือนไปแล้ว


ขอโทษทุกคนอีกครั้งค่า 

[rule]

ยัยพัชรไม่ยอมจบ เล่นไม่เลิก ต้องให้บทเรียนแบบอยู่ไม่ไดตายสะดีกว่า

[Appman]

งงๆเหมือนกันไงเข้าไม่ได้ 

[luxilove]

100%

ใครไม่ได้อ่าน 50% กลับไปอ่านหน้า 186 ก่อนนะคะ




My..Love
Part 64
[Special Butus]




กลับถึงบ้านน้องดิ่งไปดูลูกชายทันที
พักนี้เจ้าบ็อบกับบรีสชักทะลึ่งเอาใหญ่ เผลอไม่ได้ปี้กันประจำเห็นแล้วหน้าร้อน
พอลูกชายทำท่าแบบนี้ น้องมักหันมาอมยิ้มล้อผมอีกอ่ะ

“เป็นไงบ้างลูกพ่อ ไหนกินอาหารหมดไหม” ฟังน้องคุยกับลูกชายต้องรีบวางสัมภาระ
ตรงมาอุ้มเจ้าบรีสบ้าง มันโตกว่าเดิมแต่ไม่ใหญ่เป็นพันธุ์แคระ
ขณะที่เจ้าบ็อบพ่อบอลอุ้มไปจุ๊บปากทักทาย ผมต้องไม่น้อยหน้า
จุ๊บ!เจ้าบรีสบ้างเดี๋ยวมันจะน้อยใจ..อิอิ



“วันอาทิตย์ พาลูกไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านกันนะ” น้องชวน

“อืม..ได้สิ” หันไปตอบ

“มันกินเก่งชะมัด ดีที่หมอกำชับให้อาหารปริมาณแค่นี้ ไม่งั้นกินกันท้องอืด
เล่นกินได้เรื่อยๆ ต้องควบคุมน้ำหนักหน่อย” บ่นตามเคย พอเป็นเรื่องบรรดาลูกๆ
บอลลูนพูดได้เรื่อยเปื่อย ผมได้แต่นั่งฟังอมยิ้มไปด้วย น้องดูอบอุ่นอ่อนโยนสุดๆ
ออกทางสีหน้าและแววตาชัด ยิ่งลูกรักสองตัวนับวันยิ่งน่ารักรู้ความด้วยสิ เรียกชื่อก็รู้
ปล่อยวิ่งเล่นพอเรียกกลับกระโดดเหยงๆตรงเข้ามาหาดูน่าหมั่นไส้น่ารักน่าชังจริงๆ

สัตว์ทุกชนิดมันสามารถสัมผัสถึงความรักที่เจ้าของมีให้ หากดูแลเอาใจใส่รักผูกพัน
เราจะเห็นความฉลาดน่ารักในตัวมัน แม้แต่หนูแฮมเตอร์ น้องวิทย์เลี้ยงกับน้องเอก
พอให้เล่นอุปกรณ์มันทำได้น่ารักมากเชียวแหละ

“งานเฟรชชี่ไนท์..ไอ้วิทย์ไอ้เอกไปด้วยครบทีม”
น้องพูดกับผม มือยังคงลูบหัวลูกชายบนตักไปด้วย

“ครับ..” 

“ไปรวมตัวที่ไหน บ้านพี่โจ๊ก พี่แบมหรือพี่หนก” น้องถาม

“พวกมันนัดบ้านกนก ทางไปมหา’ลัยพอดี ไปรวมตัวกันที่นั่น
กนกบอกหิ้วท้องไปด้วย ม๊าเตรียมอาหารเลี้ยงฝากท้องบ้านมันเลย
ม๊าดีใจนานทีพวกเราได้แวะไปเยี่ยม” ผมหยิบคำพูดของกนกเล่าให้น้องฟัง

“บอลไม่ได้ไปนานเลย ไม่รู้เจอเฮียหรือเปล่า” เฮียคือพี่ชายกนก

“พรุ่งนี้บูถามกนกให้” ผมบอก

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวบอลโทรคุยเฮียเอง เตรียมเสื้อบอลของขวัญเฮียแกด้วย
ก่อนหน้าเฮียให้โมเดลฟุตบอลมา ยังไม่ได้ให้อะไรคืน จังหวะได้เสื้อรุ่นล่าสุด
ของแมนยูฯ มาสองตัว แบ่งให้เฮียตัวหนึ่ง” ผมได้แต่ยิ้ม นอกจากพวกผมแล้ว
เฮียคือเพื่อนต่างวัยที่น้องสนิทอีกคน

ผ่านมา 3 วัน บรรยากาศแปลกๆ คนมองด้วยสายตาหลากหลาย
จากที่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เปลี่ยนมองอย่างหวาดๆไม่กล้าสบตา
ก่อนหน้าเป็นผมมากกว่าที่ไม่กล้าสบตาพวกเขา เคยมีคนเข้ามาทักทาย
พูดคุยบ้างประปรายทั้งที่ไม่รู้จัก ตอนนี้หายหน้าจนผิดสังเกต
คำตอบที่ได้จากเพื่อนซึ่งเริ่มทำความรู้จักไม่ถึงสองอาทิตย์

“นิล..” ผมเรียกสาวหมวยร่างท้วมอารมณ์ดี
 เธอตีซี้ผมก่อนเราจับคู่แล็บ เลขประจำตัวติดกันเป็นบัดดี้ผม

“ห๊ะ!” อะไรฟ่ะ..เรียกเบาๆมีสะดุ้ง

“เป็นอะไร ไม่เห็นเธอคุยกับเรา” สีหน้าหวาดๆ
ไม่เก็บอาการของสาวนิลมัย ทำให้สงสัยเข้าไปใหญ่

“เปล๊า!!!” เสียงสูงไม่กล้าสบตาต่างหาก

“บอกเถอะน่า เพื่อนกันไม่ใช่” ยื่นไมตรีสุดๆแล้วนะน้องนิลเอ๋ย
สาวน้อยคนแรกที่ผมคบหาเป็นเพื่อนยกเว้นกนก

“คะ..คือ” เธอเอ่ยแค่นั้น ทำแววตาครุ่นคิดไม่ยอมพูดอะไรต่อ
โชคดีอาจารย์สั่งงานให้ทำ อีกครึ่งชั่วโมงแกเข้ามาตรวจเลยไม่มีปัญหาคุยกันเบาๆ
แค่อย่ารบกวนเพื่อนในคลาสที่นั่งทำงานกันเงียบๆ

“คืออะไรเล่า” เร่งซ้าาา!!!

“เราถามเธอไม่โกรธใช่ไหม..บูตัส” มาแปลก

“โกรธเรื่องอะไร ถามมาเถอะ” จ้องรอฟัง

“เธอเป็นลูกหลานไฮโซพวกมีอิทธิพลหรือเปล่า” เหวอเลย

“หา..อะไรนะ” กลายเป็นผมอึ้งแทน

“ตอบก่อนสิ เธอมีแบ็คเป็นผู้ใหญ่ไฮโซกลุ่มมีอำนาจหรือเปล่าล่ะ” 
พ่อแม่ญาติพี่น้องไม่เหลือสักกระผีก จะไฮโซไฮแซะได้ไงหว่า?
ยิ่งกลุ่มมีอำนาจยิ่งห่างไกล แต่แววตาท่าทางจริงจังของนิล คงมีที่มาที่ไปแน่ๆ

“ได้ข้อมูลจากไหน ไปฟังใครมา” เป็นผมตั้งคำถามเสียเอง

“ข่าวเธอดังมากนะ ในคณะเขารู้วีรกรรมพวกเพื่อนบูตัสเคยทำไว้หมดแล้ว
ผู้เสียหายซึ่งโดนเล่นงาน แต่ละคนหนักหนาสาหัสเลยทีเดียว ตอนแรกเราแค่ได้ยินมา
จนตามข่าวในเน็ตกลุ่มเธอฮ็อตมาก หน้าตาดีฝีมือร้ายกาจ เรียนเก่งหัวดี
ยังเป็นกลุ่มมีอิทธิพล ใครมีปัญหาด้วยไม่ลงเอยดีสักราย บางคนถึงกับต้องลาออกไปเลยก็มี
บางคนก็โดน บลาๆๆ..หากไม่อยากลำบากพยายามอย่าวุ่นวายกับพวกเธอดีที่สุด”
เงอะ!..ตามแผนของแบมกับพวกบอลลูนสินะ ได้ผลขนาดนี้เชียวเหรอ

“แล้วเธอคิดว่าไง” ลองถามความคิดเห็นบ้าง
ขืนกลัวผมไปอีกคน พอดีไม่มีบัดดี้เรียนหนักหนาสาหัสเชียวล่ะ

“เราแอบหวาดๆ คิดว่าเราไม่ได้หาเรื่องเธอ คงไม่ทำร้ายเราใช่ป่ะ”
 มีกะพริบตาปริบๆอ้อนเป็นแมวอีกต่างหาก

“ไม่หรอก เราไม่เคยทำร้ายใครก่อน นิลไม่ได้ทำอะไร
ไม่มีเหตุผลที่เราต้องทำร้ายนี่นา ว่าแต่มีข่าวด้านลบอย่างเดียวเหรอ
ที่คนเขาพูดถึงอ่ะ” ชักไปกันใหญ่

“ไม่เชิง แฟนคลับกลุ่มบูตัสออกมาพูดด้านดีก็มาก ช่วยกันปกป้องและเถียงแทน
 อธิบายนิสัยกลุ่มเธอ ชอบความเป็นเอกเทศไม่วุ่นวายใคร 
การที่พวกเธอมีเรื่องส่วนใหญ่มีคนเข้ามาวุ่นวาย มาอย่างมีจุดประสงค์
เลยโดนสั่งสอนอย่างที่มีคนโดนกันไป” ค่อยยังชั่วที่ไม่โดนเผามุมเดียว

“แล้วนิลเชื่อไหม”

“เราฟังหูไว้หู แอบไปเกาะกระแสด้วย เราแค่ขยาดหลังฟังพวกที่โดนเล่นงาน
เล่าวีรกรรมต่างๆ แต่ละคนโดนดีทั้งนั้น บูตัสคือแชมป์ชกต่อย กำราบคู่อริราบคาบ
เราไม่อยากเชื่อจริงๆ หุ่นเธอออกจะน่าทะนุถนอมรูปร่างน่าตาน่ารักจนเราเองยังแอบปลื้ม
ถึงได้เข้ามาคุยทำความรู้จัก เราปลื้มผู้ชายน่ารักอย่างบูตัสเลยแหละ
ยิ่งเป็นบัดดี้เรื่องเรียนแถมเธอหัวดีอีก เราเหมือนโชคหล่นทับ
มาสะดุดตอนตามข่าวติดใจอยู่นิดๆ หวั่นว่าวันไหนที่เราทำเธอไม่พอใจขึ้นมา
จะโดนหมกศพหรือเปล่า..เท่านั้นเอง เหะๆ!”

“พรืดด!!!..ฮะฮ่าๆ” หลุดขำเพราะประโยคสุดท้ายนี่แหละ
 เล่นเอาเพื่อนร่วมคลาสเหลียวดูกันหมด
พอผมสบตาตอบรีบก้มหัวงุดทำงานเฉย ตลกพิลึกเลยครับ

“คิดอะไรขนาดนั้น..เรารับปากไม่ทำร้ายเธอหรอกสบายใจยัง”
ผมไม่อยากแก้ต่าง ทุกอย่างเป็นตามที่บอลลูนต้องการ
สร้างกระแสไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวายมาจีบมาชอบเนียนตีซี้
ส่วนใหญ่เป้าหมายคือบอลลูนกับพวกเพื่อนๆ
ที่จริงผมไม่โดนใครเล็งใครจีบเป็นทุนอยู่แล้ว
หนักกว่าเดิมอีกกลายเป็นมองยังไม่กล้าเลยเหะ!

“เราเชื่อเธอ สบายใจพอเธอพูดแบบนี้ค่อยโล่งอก”
นิลถอนหายใจประกอบคำพูด ทำผมอมยิ้มจนได้
กลายเป็นวีรกรรมผมเกินจริงเลยทีเดียว
อยากรายงานผลลัพธ์ให้พวกแบมรู้จัง ยังไงวันนี้ไปเชียร์โจ๊ก กนก
เถื่อนเขมแข่งตระกร้อนัดแรกกับคณะเศรษฐศาสตร์ 
ปิดท้ายคืนวันเสาร์ประกวดเดือนดาวงานเฟรชชี่ไนท์จัดสนามกลาง

นิสิตใหม่เข้าร่วมคับคั่ง งานแฟร์ของมหา’ลัย จัดยิ่งใหญ่ทุกปี
มีดนตรีสดเอาใจขาโจ๋ รวมถึงออกร้านขายของจากชมรมต่างๆ
หารายได้เข้าชมรมด้วย เงินคงสะพัดน่าดู ผมยังจดจ่อรอว่าจะเป็นยังไง
อยากรู้ตัวแทน เถื่อนเขมประกวดเดือนมหา’ลัย จะคว้าตำแหน่งมาครองสำเร็จหรือเปล่า
หยุดความคิดไว้แค่นั้น ตั้งหน้าตั้งตาทำงานที่อาจารย์สั่ง ขืนเพลินเสร็จไม่ทันตรวจเดี๋ยวจะลำบาก...

‘Rrr..เรามาเชียร์อ่อนเพลียนั่นไม่สำคัญ เล่นเอามันส์กันดีกว่า
เร็วไวเอ้าเร็วทันใจ อยากบอกเธอไป ฉันเชียร์เธอเอาRrr’
เสียงกองเชียร์ร้องเพลงปรบมือลั่นสนามคนเต็มอัฒจันทร์

“เฮียเอ้ย!..เพลงห่าไรวะ เชียร์แบบนี้กูเล่นออกเหอะ”
ไอ้เถื่อนบ่นหน้ามุ่ยดูหงุดหงิด น้องตี๋กับบอลลูนยังมาไม่ถึง
กำลังใจอันดับหนึ่งยังไม่มาเถื่อนเลยฮึดฮัดฟึดฟัด

“เพลงเชียร์ปกติ มึงจะอะไรวะ” กนกแหวเสียงขุ่น
แต่ละคนกำลังวอร์มอบอุ่นร่างกาย คณะเศรษฐศาสตร์มีผู้หญิง 1
เป็นทอมอีกต่างหาก งานนี้อดีตทอมกับทอมเจอกัน
ต่างตรงตำแหน่งคู่ต่อสู้เล่นตัวตั้งเหมือนโจ๊ก แต่กนกยืนเซ็นเตอร์ตัวเสิร์ฟ

“ฟังให้ดีมันเชียร์ให้เอามันส์ๆไม่ได้ให้แข่งกีฬา
 เอาเหี้ยไรคู่แข่งแต่ละคนหน้าเหียกขนาดนั้น
ทอมยังดูแมนร้อยแรงม้าดั้งแบนจนกูคิดว่าหายใจทางหูแล้ว
เชียร์เอาเหี้ยไรอีเดียดหูฉิบหาย ฟังแล้วเซ็งเพลียใจสุดๆ”
มันบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ผมกับกนกสบตากันส่ายหัวเบาๆ
สงสัยมันขบหัวน้องหนุ่ยชัวร์ ถึงได้หงุดหงิดออกอาการซะขนาดนี้

“ไอ้เขมขืนมึงไม่มีสมาธิ แพ้ทั้งที่ยังไม่ลงสนาม”
โจ๊กสุดหล่อพูดให้มันได้คิด..ไอ้เถื่อนหน้างอไม่เลิก

“กูโอเคน่า แค่รำคาญหู..ห่าโจ๊ก” มันบอกปัดๆ
แต่พวกเราสัมผัสอารมณ์มันไม่คงที่ ไม่เฮฮาบ้าบอเหมือนเคย
ดูเครียดนิดๆ ขืนเป็นแบบนี้สงสัยทีมล่ม แบมติดเรียนยังมาไม่ได้
เลิกคลาสจะรีบมาทันที ส่วนพี่ต้นวันนี้คงมารับแบมเลยทีเดียว

“เดี๋ยวกูมา” สะกิดบอกกนก

“ไปไหน อย่าเดินเพ่นพ่านเสือหิวทั้งนั้น..บูตัส”
 กนกรั้งแขนไว้ไม่ยอมปล่อยให้ไป

“โทรศัพท์ตรงนี้ ไปไม่ไกลหรอก” บอกให้มันสบายใจ
 ทำเหมือนกูเป็นลูกแหง่ มือเท้ามีใครจะยอมให้ทำง่ายๆวะ

“อืม..อยู่ใกล้แถวนี้นะมึง อย่าห่างสายตาพวกกู”
โจ๊กเยี่ยมหน้าเข้ามากำชับอีกคน ทำท่าสะบัดมือสะบัดเท้าวอร์มไปด้วย

“รู้แล้วคร๊าบ!! คุณพ่อคุณแม่” ทำเสียงล้อเลียนเสร็จ เผ่นออกมาโทรหาบอลลูน

[ครับ..ว่าไงบู] พูดน่ารักอีกแหละ

“ใกล้ถึงหรือยัง”

[ไม่เกินสิบนาที คิดถึงหรือครับเร่งจังวันนี้]
อร๊าย! หน้าร้อนวูบวาบ เดาถูกส่วนหนึ่งแต่ความจริง

“อยากให้น้องหนุ่ยรีบมา ไอ้เขมหงุดหงิดกลัวมันแพ้
อารมณ์มันบ่จอยเท่าไหร่” ชี้แจงให้เข้าใจ

[เหรอ..คุยกับมันเองนะ] น้องส่งโทรศัพท์ให้น้องหนุ่ย

[ครับ..บูตัส] ยังพูดเพราะกับผมไม่เปลี่ยน

“หนุ่ยทะเลาะกับเขมหรือเปล่า ดูมันไม่ค่อยสบอารมณ์”

[มันบ้า..มันมีอาการน้ำลายยืดตาขวางหรือยัง] ฟังน้องหนุ่ยถามดิ พอกันเลยคู่นี้

“ใกล้แล้ว คาดว่าอีกไม่นานคงหอนล่ะ” งะ!..ตรูก็บ้ารับมุกซะงั้น

[ฮะฮ่าๆๆ..ปล่อยมันบ้าสักพัก ใกล้ถึงแล้ว]
น้องหนุ่ยหัวเราะขำเสียงดังเชียว แค่รับมุกเนี่ยะขำแตกเลยเหรอ ดีที่มุกไม่แป๊ก

“อืม..ซื้อของโปรดมันมาฝากหน่อย
จะได้มีกำลังใจชนะขาดเกมได้ไม่ยืดเยื้อนาน” ไม่ลืมกำชับเสียหน่อย

[ตั้งใจไว้แล้ว บูตัสต้องการอะไรเป็นพิเศษไหม] ห่วงผมด้วยน่ารักจริงๆ..อิอิ

“ไม่มีหรอก ซื้ออะไรมากินหมดแหละ”

[ตกลง..คุยกับไอ้บอลต่อไหม]

“อืม..”

[ครับ..อยากกินอะไรไหมบู] เสียงหล่อจริ๊งงง!!

“อะไรก็ซื้อมาเถอะ..กินได้”

[อืม..บอลแฝดแล้วกันนะ รสชาติดีไม่มีตก] ง่ะ! มุกนี้อีกแล้ว

“บ้า..ไม่คุยด้วยแล้ว” อายอ่ะ..เด็กบ้าพาเขินวุ้ย!

[หึหึ!..รักนะครับ] อร๊าก!!!..ขยันทำให้ใจเต้นเว้ยเฮ้ย!

“อืม..รักเหมือนกัน” เย้ย!ปากดันไวโพล่งไปใจสั่งล้วนๆ..เขิน!!

[ครับ..ขอบใจที่รักกัน] เอร้ยย!!!..จะละลาย

“แค่นี้นะ ดูพวกโจ๊กก่อน” ไม่ไหวแข้งขาชักอ่อน

[ครับ..เดี๋ยวเจอกัน รอกินบอลแฝดนะครับ] อร๊ายย!! อายม๊าก!! หน้าแทบระเบิด
คุยกับบอลลูนทีไรขยันทำให้เขินจริงเชียว ถ้าเป็นโรคหัวใจคงหยุดเต้นไปแล้ว..
ดีใจจนช็อค!..หัวใจอ่อนแอไม่แข็งแรงเหมือนเคย..



ตอนหน้า..อวสานแล้วนะคะ กับน้องๆ My...Love

Luk.

ปล. สำหรับเรื่องราวพี่ผ่านมา ให้มันผ่านไปนะคะ
อย่าถือโทษโกรธเคืองกันเลยเนอะ..รักกัน..รักกัน
เดือนแห่งความรัก ขอให้ทุกคนรักกัน
รักคนอ่าน รักแฟนๆ รักพวกคุณที่น่ารัก
ไม่มีใครผิดนะคะเรื่องนี้ คนเขียนไม่ตำหนิใครเลย
คนเราเข้าใจผิดกันได้เป็นเรื่องปกติ
ผิดแล้วยอมรับแบบคุณ เราถึงกับต้องคารวะ
เพราะนี่แหละคือสวยตัวแม่ นักเลงจากใจ..อิอิ

[MiSS-U]

บูจ๋าบู ถ้าหนูไม่น่ารักจะมีใครน่ารักอีกคะ 

ส่วนบอลลูนก็ขยันหยอดเนอะ อ๊ายยยย เขินแทน

บวกเป็ด

[yeyong]

แอร๊ยยย  บอลทะลึ่งอ่ะ

[WilpeR]

บอลทะลึ่งมากเลยอ่าาาาาา

แผนของแบมก็ได้ประสิทธิภาพเหมือนเดิม 555+

[nongrak]

ขยันหยอดบูเหลือเกินนะบอล ความรักเป็นสิ่งสวยงาม

[Syntyche]

เขินนน น่ารักเหมือนเดิม <3
ใกล้จบแล้วแอบใจหาย