ประกาศ!!!รายชื่อผู้มีสิทธิ์ได้รับรางวัลโปสการ์ดภาพขาวดำของน้องๆตัวละคร
ใครที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้ รบกวนติดต่อที่เมลล์ luxilove_19690 แอท hotmail ดอท comU_Ton
PK37
narunarutoboyz
MiSS-U
่patsaporn
sugarcane_leo
greensnake
WilpeR
ChaBuShi
geah
mutyamania
Celestine
Piaanie
Appman Appman
fangjunk
jing_sng
Hummer
@rnon
kwangkoyha
KoTo_Nat
pudson
ยังไม่ได้ตัดสินรางวัลนะคะ ขอตรวจสอบคุณสมบัติ
ว่ายูสเซอร์ที่แจ้งข้างต้น เข้าสู่เงื่อนไขชิงรางวัลในข้อไหน
ไม่ต้องห่วงนะคะว่าจะได้ไม่ได้ จะจัดให้แทนคำขอบคุณค่ะ
รบกวนติดต่อ หากสละสิทธิ์ก็แจ้งมาด้วยนะคะ ตั้งแต่วันนี้ถึง 25 กุมภาพันธ์ 2556
Thanks.
My..Love
Part 63
[Special Butus]100%“ดีครับพี่โจ๊ก พี่เขม พี่หนก บลาๆ” บอลลูนกับน้องหนุ่ยทักทายพวกโจ๊กหลังมาถึงคณะวิศวะฯ ท่ามกลางสายตาที่มองมาจนรู้สึกได้
“นี่ครับ ของกินซื้อมาฝาก” บอลลูนยื่นถุงเซเว่นให้กนก
“ขอบใจครับ นอกจากหล่อขั้นเทพยังรวยน้ำใจ สมเป็นเพื่อนเขยพี่ว่ะบอล” กนกรับไปพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“มึงลืมไปข้อ ไอ้บอลไม่ได้รวยน้ำใจอย่างเดียว บรรดากลุ่มเรามันรวยกว่าใคร
เศรษฐีวัยละอ่อนเว้ยเฮ้ย!” ไอ้เขมแทรก ก่อนแย่งขนมพร้อมน้ำในถุงกนกไปหน้าตาเฉย
“มึงแย่งพี่หนกทำไม กูก็ซื้อมา..ไอ้เหี้ย!” น้องหนุ่ยแหวทันควัน
“อ้าว! กูจะรู้เหรอะ ยืนเป่าสากอยู่ได้ ไม่บอกมึงซื้อมาด้วยนี่หว่า?” ไอ้เถื่อนสวนกลับหน้าตาย
“งั้นมึงไม่ต้องแดก ปากหมาอดไปเลย..สัด” เจอดีเข้าให้
“เฮ้!!..อย่าทำร้ายใจกันแบบนี้สิจ๊ะ..เมีย..ผลั๊วะ!” ทันทีทันใด
คำว่าเมียเพิ่งหลุดจากกระเดือก หมัดหลุนๆซัดเต็มไหล่ดังสนั่น
“หุบปาก! พูดอีกทีกูกระทืบม้ามแตก” น้องหนุ่ยหน้าแดงก่ำ
พวกที่ไม่เข้าใจกลุ่มเราทำอะไร คงคิดไปว่าเด็กนักเรียนกางเกงขาสั้น
กำลังซัดเดือนคณะหน้าหล่อเถื่อนอย่างไม่ยำเกรง ผมกับพวกโจ๊ก กนก
บอลลูนได้แต่กลั้นขำหน้าดำหน้าแดง คู่รักทรหดคู่นี้เขาอยู่ด้วยลำแข้งกันจริงๆ
“โว๊ะ! นี่มึงขู่ผัวต่อหน้าสาธารณชนนะไอ้ตี๋” น้องหนุ่ยง้างหมัดตั้งท่าซัดอีกระลอก
ไอ้เถื่อนเขมเผ่นผลุงใช้ร่างโจ๊กเป็นกำบังไวปานวอก
“ไรวะ! กูไม่ได้พูดเมียยังจะซัดกูอีก ตกลงเอาไงห๊ะ!” ทะลึ่งแฉล่มหน้าออกมาบ่นได้กวนสุดๆ
“ไอ้สัด..มึงพูดผัวทำไม” น้องหนุ่ยชี้หน้าคาดโทษหน้าแดงหูแดงกลัวเลือดกระฉูดจริงๆ
พวกเราได้แต่เนียนหยิบขนมกับน้ำมากินกลั้นขำกลั้นสำลักแทบตาย ขืนไม่หาไรทำ
พลอยทำให้น้องหนุ่ยอายหนักไปใหญ่ ไอ้ห่าเขมท่าทางมีความสุขพิลึก ยั่วแฟนอารมณ์ปรี๊ดแตกแบบนี้ ไอ้นี่มันบ้า
“ต่อไปมึงควรแดกปลาให้เยอะ..ไอ้ตี๋” จู่ๆไอ้เถื่อนก็พูดประโยคพางงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
คู่กรณีควบตำแหน่งคนรักทำหน้างงเต๊กกว่าใคร
“พูดเหี้ยไรเนี่ยะ” ว่าแล้ว..ตรูคนฟังยัง..งง?
“มึงลืม ความจำสั้นแบบนี้สมควรแดกปลา สั่งกูแหม่บๆไม่ให้พูดคำว่า ‘เมีย’
พอกูพูดผัวดันโมโห ตามอารมณ์ไม่ทันว่ะ” มันกวนขั้นเทพ ผมทนไม่ไหวแล้ว
หลุดหัวเราะคนแรกไม่สนว่าน้องหนุ่ยจะโกรธ ชั่วโมงนี้บูตัสขอขำกระจายทนไม่ได้จริงๆ
“พรืดด!! ฮะฮ่าๆ ระยำเรียกพ่อไอ้ปลาไหลเขม..เอิ้ก!!” ขำคนเดียวซะที่ไหน
บอลลูน กนก โจ๊กยิ่งแล้วใหญ่ ลงไปนอนขดได้ทำกันไปแล้ว น้องหนุ่ยไปไม่เป็นแล้วครับ อึ้งอ้าปากพะงาบๆ
“แหนะ! เถียงไม่ออกส่งขนมมาดิ ซื้อให้กูไม่ใช่ มึงไม่พูดแต่แรก กูเลยวิสาสะแย่งแม่งแดก
นึกว่าไอ้บอลมันซื้อมาฝาก..กูไม่ผิดมึงเข้าใจป่ะ” มันตีหน้าตายพูดโดยไม่สนใจอาการพวกผม
แอบเห็นแววตามันไหวระริกเหมือนกำลังสนุกสุดเหวี่ยงอยู่ชัดๆ
“มะ..มึง..ไม่ต้องแดกแม่งแล้ว พี่ครับผมมีขนมมาฝากแบ่งกันกิน”
พูดจบหนุ่มหล่อหน้าตี๋รี่เข้าไปหากลุ่มสาวๆ ไม่น่าใช่เด็กวิศวะ
แฟนคลับโจ๊กหรือไม่ก็ไอ้เขมชัวร์
“ให้จริงเหรอ..ขอบ..” แล้วสาวๆก็อ้าปากค้าง มือลึกลับชิงตัดหน้าฉกถุงขนมอย่างไม่สนฟ้า
“เข้าใจผิดครับสาวๆ ถุงนี้ของผม อย่าไปเชื่อไอ้หัวเกรียนมันแหย่เล่นหนะ
เห็นพวกคุณหน้าตาสวยเลยเนียน ริคบเด็กสร้างบ้านไม่ดีหรอกเชื่อผมสิ”
ไอ้เถื่อนทะยานออกจากหลังโจ๊กฉกถุงขนมเร็วปานสายฟ้าแลบ
“เออ..ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าน้องอยากรู้จักพวกพี่ไม่ต้องเอาขนมมาล่อหรอก
เดินเข้ามาคุยตรงๆพวกพี่ยินดีทำความรู้จักด้วย..คิกคิก” ไอ้เขมเหวอบ้าง
พวกสาวๆดันหัวเราะสนุกส่งสายตาพราวระยับให้น้องหนุ่ย งานเข้าไอ้เถื่อน
“โห!..ผมอยากมีรุ่นพี่สวยๆแนะนำการเรียนมหา’ลัยชื่อดังอยู่พอดีเชียวครับ
ถ้าไม่รังเกียจขอคำปรึกษาได้หรือเปล่า” น้องหนุ่ยยิ้มหว่านเสน่ห์
พาเอาสาวๆหน้าแดงตามกัน ซวยเลยไอ้เถื่อน
“ได้สิคะ..ไม่ได้ครับ” ประโยคแรกจากปากสาว ประโยคหลังจากเขมเถื่อน
“มึงเกี่ยวอะไร” น้องหนุ่ยถลึงตาขวาง แต่ไอ้เถื่อนไม่ตอบยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
กระซิบใส่หูแทน น้องหน้าถอดสีก่อนแดงก่ำลามไปทั้งคอหูในเวลารวดเร็ว
ละล่ำละลักพูดตะตุกตะกักติดลนนิดๆ
“กูไปห้องน้ำ” ก้มหน้าจ้ำอ้าวไม่มองทิศ
“เฮ้! ตี๋มึงไปผิดทาง ห้องน้ำอยู่ทางนี้กูไปส่ง” ไอ้เถื่อนตะโกนบอกท่าทางกลั้นขำได้น่าถีบสุดๆ
“เสือก..ห้ามตามมาไอ้เหี้ย!” คำว่าเหี้ยดังลั่นไม่สนฟ้า
ทำเอานิสิตแถวนั้นขำกระจาย แม้แต่พวกผมพลอยหัวเราะงอหาย
“ตามไปหน่อยบอล..อย่าไว้ใจปล่อยเพื่อนไปคนเดียว” ไอ้เถื่อนหันมาพูดกับบอลลูน
สายตาแกมขอร้อง น้องยิ้มกว้างยอมลุกเดินตามน้องหนุ่ยอย่างว่าง่าย
“มึงพูดอะไร หน้าแดงเดินหนีดุ่ยๆ” โจ๊กถามทั้งที่ยังขำไม่หาย
“หึหึ!..ขู่เฉยๆ” ไอ้เถื่อนยิ้มชั่วร้ายมากอ่ะ
“ขู่’ไรวะ” ผมหลุดปากเสือกด้วย
“ไม่มีอะไรมาก..สั้นๆเข้าใจง่าย ดื้อนักกูจูบโชว์” แว๊ก! ระยำตัวพ่อไอ้เหี้ยเขม
ช่างกล้ามากกก!!! ผมได้แต่อ้าปากค้าง...
“มึงกล้าทำจริงอ่ะ” กนกถามในสภาพน้ำตาเล็ด
“ทำไมไม่กล้า ลองมันไม่หยุดกูจูบโชว์แม่งเลย
ทีนี้ยังกล้าอวดเท่โชว์พาวน์ใส่สาวยั่วกูอีกไหม” เยร้ย!..ความคิดจัญไรมาก
“มึงเลว..ไอ้เขม” อดไม่ได้ใช่เข้าข้างน้องหนุ่ย แค่รู้สึกไม่ยุติธรรม
“แหม..ทำปกป้องอดีตแฟนนะบูตัสน้อย ออกหน้ามากกูจะสอนไอ้บอลหน้าด้านมั้งเหอะ
ดูมึงกล้าดื้ออีกไหม” เว้ย! ฟังมัน ดันจะยัดเยียดความคิดระยำให้บอลลูนอีก อร๊ายย!!!..ยอมไม่ได้
“ลองสิ กูบ้องหูหลับ..เหี้ยนิ” ขู่กลับ..อย่ายอมเป็นเบี้ยล่างคนเจ้าเล่ห์เป็นอันขาด
“เหอะ! กลัวตายห่าบูตัสเอ๋ย! อย่านึกมึงเก่งมวยแล้วบ้องกูง่าย อย่าลืมกูไวเป็นเลิศ
กว่ามึงจะทันบ้องคงวิ่งขาลาก รู้น๊า..เรื่องวิ่งมึงสู้ไม่ได้” เงอะ! ไปๆมาๆแพ้ทางมันจนได้
“เหรอ!..มึงวิ่งเร็วแต่มีรังตายไม่ใช่เหรอ..เขม” อ้า!..สวยตัวแม่มาโปรดแล้ว
แบมโผล่มากับพี่ต้นอุ้มน้องเต้ยมาด้วย ครอบครัวหรรษาท่าทางยิ้มสยามงามในสามโลกของเธอดูน่ากลัวพิลึก
“อะไรฟ่ะ!..มึงอย่ายุ่งดิ” ไอ้เขมออกอาการขนหัวลุก อย่าว่าแต่มันพวกผมทั้งกลุ่มมองด้วยอาการแหยๆ
ไม่ได้ชื่นชมใบหน้าสวยระดับนางเอกของตัวแม่สักนิด ต่างกับสายตารอบข้างที่มองตะลึงลานเรียบร้อย
หารู้ไหมหน้าสวยรอยยิ้มหวานล้ำ..น่ากลัวยังไง
“หึหึ! มึงกำลังข่มขู่เพื่อนเลิฟจอมอึนของกูชัดๆ สำหรับบูตัสกูยอมให้แกล้งไม่ได้
ฉะนั้นจงหยุดการกระทำในหัวมึงบัดนาว สวยเตือนด้วยความหวังดี มิเช่นนั้น
กูจะทำให้มึงกราบกรานขอร้องน้องหนุ่ยจนเข่าถลอกเพราะคุกข้ามวันข้ามคืน เหอๆ”
ต๊าย! ฟังน้ำเสียงเรียบนุ่มยิ้มหัวเราะพร้อมคำพูดแต่ละคำ ผมฟังยังหนาวยะเยือก
ไอ้เขมมันกลอกตาไปมาก่อนยกมือสองข้างจำนนอย่างยินยอมพร้อมใจ
“เหอะ!กูไม่อยากเสี่ยงนังมารเมดูซ่าอีห่า..ความชั่วร้ายวิธีการของมึงกูยอมศิโรราบ”
ง่ะ! แม้แต่เจ้าเล่ห์อย่างเถื่อนเขมยังยกธงขาวไม่เสี่ยง สวยตัวแม่เดินเข้ามาลูบหัวผม
เหมือนเป็นลูกมันซะงั้น นี่คงไม่ได้นึกว่าผมเป็นเพื่อนสนิทไปแล้วมั้ง
“ได้ข่าวเสน่ห์แรงไม่เลิก ทำตัวอึนน่าแกล้งไม่เปลี่ยนตามเคย
ไอ้เถื่อนเหี้ยมันถึงได้สนุก..บูตัส” ง่ะ! มันชมหรือหรอกด่ากูหว่า?
“เสน่ห์แรงที่ไหนอ่ะ! ไม่เห็นมีใครจีบกูซักหน่อย สวยอย่างมึงไม่เถียงหรอก
แค่เดินมาหนุ่มๆน้ำลายหกหมดแล้ว” อิอิ..ได้ทีชมมั้ง แทนการขอบใจที่มันช่วยกำราบไอ้เถื่อนระยำ
“คึคึ! พวกมึงดูมันดิ” สวยตัวแม่ไม่ตอบ หันไปพยักพเยิดกับโจ๊ก กนก ไอ้เถื่อนแทน
พร้อมรอยยิ้มขำของแต่ละคน กูประหลาดตรงไหนฟ่ะ!
“เอาเถอะ..เป็นของมันแบบนี้ชั่วนาตาปี เพราะนิสัยนี้ทำให้มึงปกป้องตลอด 7 ปี”
โจ๊กพูดบ้าง ผมหันมองหน้าอย่างมีคำถาม แต่มันดันยิ้มใส่ตาผมแทน
“นั่นสิ..กูลืมคิดได้ไง กูปัดเป่าริ้นไรแมงเม่าตลอด จนกลายเป็นนังมารหน้าสวย
เลื่องชื่อกระฉ่อนหาแฟนไม่ได้ ไม่ติดพี่ต้นมาสะดุด..กูคงโสด” ตลกชะมัด..
ฟังแล้วผมหัวเราะอย่างไม่กลัวเสียมารยาท พี่ต้นมองหน้าแบมแล้วขำตัวสั่น
ไม่ได้นึกโมโหขำพูดเมียตัวเองสักนิด
“ใครว่ามึงโสด ถ้าพี่ต้นไม่มาสะดุด..ฮะฮ่าๆ” ไอ้เถื่อนขำแตกน่าเกลียดกว่าผมอีก
“เหรอ..หน้าอย่างกูยังมีคนกล้าจีบ” แบมทำตาเหรอหราเสแสร้งได้น่ารักสุดๆ
ช่างเข้ากับหนังหน้าสวยของมันจริงเชียว
“มึงไม่โสดหรอก..มึงโฉดอีมารหน้าสวย” กรรม! ไอ้เขมตอกสวยตัวแม่หุบยิ้มฉับ
แสยะมุมปากก่อนวาจาพาไอ้เถื่อนเป็นฝ่ายหุบยิ้มบ้าง
“นั่นสิ..ฉะนั้นเพื่ออนุรักษ์ดีกรีความโฉดของกู เตรียมตัวคุกเข่า
ง้อน้องตี๋ของมึงได้เลยครับเขม กูจัดให้ไอ้..ระยำ” สวยตัวแม่พูดหน้าตายฟังดูชวนสะพรึงกลัวสุดๆ
“มารหน้าสวยแค่ฉายา ตัวจริงมึงปานนางฟ้าแม่เทพธิดากาฬโรค”
ไอ้เขมรีบอ้อนทันควัน ด้วยท่าทางน่าถีบขาคู่
“กาฬโรคพ่องมึงแหนะ เบื่อเถียงแล้ว ตกลงจะได้ดูซ้อมตระกร้อไหมหรือไม่ซ้อมแล้ว”
แบมคงรำคาญ ตัดบททำให้ผมนึกถึงจุดมุ่งหมายที่มารวมตัวคณะพวกมัน
“นั่นสิ..ไม่เห็นเตรียมตัว แล้วแข่งยังไง” ถามบ้าง
“กติกาบ้าบอสุด ทีมที่ลงแข่งต้องประกอบด้วยผู้หญิง 1 คน กู ไอ้โจ๊ก
และน้องหนกจอมห้าวหาญ ดันยืนเซ็นเตอร์ตัวเสิร์ฟต่างหาก”
“เข้าขาเลยกนกกับโจ๊กกูรู้ฝีมือ มันแข่งกีฬาสีม.4 ล้มรุ่นพี่ม.6 หน้าแตกมาแล้วทั้งคู่
แต่มึงกูไม่รู้พาทีมล่มหรือรุ่ง” สวยตัวแม่ได้ทีไม่ลืมกัดไอ้เถื่อนอีกแผล
“หนอยแน่หารู้ไม่น้องแบมเอ๋ย พี่เขมเป็นตัวฟาดดีกรีเดือนช่างกลมาแล้วคร้าบ!! คนสวยขา”
มันยื่นหน้ายื่นตาได้กวนโอ๊ยมากอ่ะ
“เดือนพ่องมึงสิ สถาบันเก่ามีแข่งเดือนตระกร้อเหรอ..สัด”
เสียงนี้เป็นของน้องตี๋สุดเลิฟไอ้เขม โผล่มาพร้อมบอลลูน
จังหวะฟังเถื่อนโวจนแมงโม้บินว่อนไปหมด
“มึงไม่รู้กูแชมป์ปวช.1 จนถึงปี 3 ถือเป็นเดือนตระกร้อหรอกครับตี๋
หน้าหล่อปานบอยปกรณ์ ฝีมือฟาดลูกตบเน็ทกระจุย ชื่อกูใครกล้าแข่งหึ”
มันยังยืดอกอวดได้น่าหมั่นไส้สุด แต่ก็เข้ากับท่าทางกวนจนดูมีเสน่ห์จริงๆ
“จิ๊!.บอลมึงพากูไปเซเว่นหน่อย” น้องหนุ่ยสะบัดเสียงใส่หน้ามันก่อนหันมาพูดกับบอลลูน
“ไปทำไม มึงซื้อของกินแล้วไม่ใช่” บอลลูนถามตรงๆ
“กูลืมซื้อไบกอนมาฉีดแมงโม้ในปากหมา..จิ๊!”
“พรืดดด!!..ฮะฮ่าๆ แค่ฉีดไม่พอหรอกน้องหนุ่ย พี่แนะนำจับกรอกได้ยิ่งดี
สมรักตัวพ่ออย่างไอ้ห่าเขมมันจะได้ไม่โว” แบมมันขำก่อนใคร
พวกเราขำตามบอลลูนพอได้คำตอบถึงกับหัวเราะตัวสั่น
พี่ต้นยิ่งแล้วใหญ่ ตลกอ่ะ..ไอ้เถื่อนโดนรุมกระหน่ำ
“เออ..รวมหัวกันรุมกู ไว้รอมึงอยู่คนเดียวโดนกูแน่ตี๋” ไอ้เขมยักคิ้วกวนแฟนมันอย่างเท่..
ท่าทางเถื่อนของมันดูเท่มีเสน่ห์จริงเชียว
“แล้วตกลงมึงจะซ้อมไหม” ผมดึงเข้าประเด็นที่ค้าง
“ซ้อมดิ..รอสนามพวกบาสซ้อมก่อน อีกครึ่งชั่วโมงพวกกูค่อยลงซ้อมต่อ
เลิกไม่เกินสองทุ่ม ติดธุระหรือเปล่า” โจ๊กมันหยุดหัวเราะรับหน้าที่ชี้แจงเสียเอง
ขืนมันไม่ยื่นมือมาตอบคงไม่ได้ข้อสรุปง่าย
“กูไม่ติด แล้วแบมกับพี่ต้นล่ะ” ผมหันไปถามสวยตัวแม่
“กูฟรีเดย์ พี่ต้นไปแวะรับลูกแล้วด้วย คืนนี้น้องเต้ยไปค้างกับปู่ย่า นัดเข้าไปกันมืดๆ” พวกเราพยักหน้ารับ
“ระหว่างรอผมมีเรื่องปรึกษารบกวนพี่แบม พี่เขม พี่โจ๊กช่วยระดมความคิดกันหน่อย
ผมต้องการจัดการปัญหาให้หมดสักที” บอลลูนแทรก ทำเอาผมงง?..น้องมีปัญหาอะไรหว่า?
“ได้..อย่าเสียงดังมาก สังเกตรอบข้างจ้องกลุ่มเราเป็นศูนย์กลาง” แบมมันเบาเสียงลง
ผมแอบชำเลืองไปรอบๆ จริงอย่างที่สวยบอก มีแต่คนมองมาทางพวกเราอย่างให้ความสนใจ
“ปัญหาที่ไม่อยากให้กวนใจ..บลาๆๆ” ผมได้แต่ฟังอย่างทึ่งปนอึ้งและงง?
บอลลูนพูดถึงเรื่องรำคาญใจ ไม่อยากให้มีใครคาดหวังมาตีสนิทเนียนอยากรู้จัก
ทั้งที่มีจุดประสงค์เพื่อจีบ น้องไม่ได้ระบุหมายถึงใครบ้าง โดยรวมทุกคนประสบปัญหาเดียวกันหมด
เนื่องจากแต่ละคนเป็นที่รู้จักมักมีคนชวนคุย พยายามขอเบอร์ กนกโดนทั้งรุ่นเดียวกัน
และรุ่นพี่ทั้งชายทั้งดี้เข้ามาจีบ ไอ้เถื่อน โจ๊กสุดหล่อ พี่ต้นก็ไม่แคล้ว แบมยิ่งแล้วใหญ่
น้องหนุ่ยก็ใช่ย่อย บอลลูนหนักกว่าใคร น้องหนุ่ยหลุดปากมีสาวๆต่างห้องรุ่นพี่รุ่นน้องออหน้าห้องเรียนประจำ
จนชักรำคาญขึ้นทุกวัน กลายเป็นผมเบากว่าเพื่อนไม่มีใครจีบเหะ ว่าแล้วหน้าตรูโหล่ยโท้ยสุดในกลุ่ม..
“ถ้างั้นต้องใช้วิธีนี้วิธีเดียว” แบมครุ่นคิดไปพัก ก่อนโพล่งกลางวง
ดึงความสนใจพวกเราจ้องสวยตัวแม่เป็นจุดเดียว
“ว่ามาครับพี่แบม” บอลลูนเร่ง
“คงต้องสร้างกระแสผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์ค สร้างภาพลักษณ์พวกเราขึ้นมาใหม่
อาศัยปากคำผู้สัมผัสโดยตรง ต้องได้รับความร่วมมือจากพวกเราทุกคน
ใช้เว็บเพจและแฟนคลับกระจายข่าว 70-80% ได้ผลแน่นอน” สวยตัวแม่เกริ่นนำ
“กระแสยังไง ไหนบอกมาดิ” โจ๊กมันถาม
“มึงต้องให้กะเทยที่เคยวางแผนโทรมบอลลูน ที่พ่อมึงจับฝึกทหาร
ยังอยู่กองฝึกเป็นคนให้ข่าว ส่วนกูใช้อีทีมกับอีสายไหมเปิดปาก ฝั่งไอ้เขม
น้องหนุ่ย น้องเอก น้องวิทย์ บอลลูน กนก ร่วมกันโพสฯพูดคุยกับแฟนคลับ
รวมกูด้วย..บลาๆๆ” ฟังแบมจนจบแผนการชั้นเลิศจากมันสมองร้ายกาจ
ของสวยตัวแม่อย่างทึ่งสุดๆ ไม่ใช่แบมคิดไม่ถึงหรอก
มันจะสร้างภาพลักษณ์ให้กลุ่มเราเป็นมาเฟียไฮโซ ประกอบด้วยลูกนายทหารมีอำนาจบารมี
พร้อมความโหดในการทำลายล้างสำหรับคู่กรณีที่เข้ามาสร้างความร้าวฉานอย่างไม่ออมมือ
โดยอาศัยคำให้การจากพวกที่ได้ประสบกันไปเต็มๆ ตามที่เอ่ยชื่อมาทั้งหมดเป็นคนระบายความรู้สึก
ถือเป็นการปลดปล่อยพวกที่โดนจัดระบายผ่านโลกออนไลน์
สวยตัวแม่เชื่อมั่นว่าพวกนั้นต้องสาแก่ใจที่จะใส่สีตีไข่ให้พวกเราดูร้ายกาจน่ากลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้
อีกมุมก็จะสร้างกระแสด้านดีจากกลุ่มแฟนคลับให้ทางพวกนั้นเข้ามาพูดถึงพวกเราตามความรู้สึก
แน่นอนย่อมเป็นไปในทางตรงกันข้ามกลุ่มแรก ภาพลักษณ์ที่แบมบอกจะทำให้พวกที่หวังตีสนิท
เพราะมีจุดมุ่งหมายแอบแฝง ขยาดไม่ผลีผลามตามใจคิด สรุปได้ดังนี้จึงมีการแบ่งหน้าที่..ยกเว้นผม?
“อ้าว! แล้วกูล่ะ ไม่ให้กูทำอะไรเหรอ” อดถามไม่ได้
“มึงอยู่เฉยๆ ทำตัวปกติใครถามอะไรยิ้มลูกเดียว
ไม่ต้องพูดหรือให้ข้อมูลกับใคร..เข้าใจไหมบูตัส”
หา..ทำไมหน้าที่กูไม่มีอะไรให้ทำเลยวะ
“ตกลงกูเหมือนไม่มีอะไรทำ” ชักแหม่งๆ
“มึงเรียนหนักกว่าใครหมด ไม่ต้องรับภาระสำคัญมึงโกหกไม่รอด
ซื่อเกินไป..อึนได้โล่ ง่ายเกินหากให้มึงทำแล้วความลับจะแตก
มึงอยู่ปกติปล่อยเป็นหน้าที่พวกกู ให้พวกมันหวาดระแวงกันเอาเองเข้าใจไหมหืม”
ฟังดูก็เข้าใจ แต่ก็ว่างอยู่ดี ไม่รู้แสดงสีหน้าแบบไหนบอลลูนจับมือผมไปกุม
พร้อมรอยยิ้มหล่อโชว์เขี้ยวเผยลักยิ้มจนแสบตา
“เอาน่า..บูอยู่นิ่งๆอย่างพี่แบมแนะเหมาะแล้ว ที่เหลือปล่อยเป็นหน้าที่พวกเราเองนะครับ”
พอน้องยืนยันได้แต่พยักหน้ายอมรับ ไม่ใช่อะไรคือตอนนี้ในหัวขาวโพลนว่างเปล่า
คนบ้า..มายิ้มแบบนี้ใส่ตาทำไม รู้อย่างเดียวตัวเหมือนจะลอยให้ทำอะไรก็เอาหมดแหละ..อร๊ายยย!!!
“หึหึ!..น่ารักฉิบหาย ไม่ติดเป็นเพื่อนรักในกลุ่มกูจะฉุดไปกอด
ห่าคนเหี้ยไรน่ารักได้อึนสุดๆ” ไอ้เถื่อนจ้องผมล้อๆ
“ไม่ได้!!!..ผมหวง” อร๊าย!!..บอลลูนบร้า เขินโว้ยยยย!!
“ก๊าก!..ดูมันอายกูอยากจะบ้าตาย เข้าใจแล้วไอ้บอล
ไม่หวงก็บ้าไอ้เศรษฐีน้อยมึงโชคสองชั้นเลยไอ้ห่า” ไอ้เถื่อนพล่ามไม่หยุด
“ใครบอกผมเศรษฐี ผมยาจกของแท้เศรษฐีตัวจริงบูโน้น
ผมยกทุกอย่างให้หมดแล้ว รอความเมตตาจากบูฝ่ายเดียว”
เอร้ย!! ช่วยด้วย!..ผมจะละลายพูดไม่ออกไม่กล้าสบตาใคร
รู้อย่างเดียวหน้าร้อนระอุทุกอณูของร่างกายเหมือนพร้อมจะระเบิด
ทำไมบอลลูนใจร้ายทำผมช็อคด้วยคำพูดแบบนี้..อร๊ากกกก!!!
“ฮิ้ววว!!..แม่งเขินแทนสาด หล่อลากไส้เสือกหวานอีก” ไอ้เถื่อนแซวเสียงดัง
เล่นเอาแต่ละคนหัวเราะขบขันคำพูดมันเบาๆ ก่อนเปลี่ยนเป็นขำก๊ากไปทันควัน
“มึงก็ไม่โง่นิ หัดทำอย่างไอ้บอลมั่งดิ อย่าเอาแต่รู้แล้วไม่ทำ..จิ๊!”
“ก๊ากก!!!..ฮะฮ่าๆๆ” ขำกันน้ำตาเล็ด ผมเองจากเขินต้องเอามือกุมท้องตัวงอ
ไอ้เขมตาค้างชะงักไปเรียบร้อย ด้วยประโยคพิฆาตเซียนของน้องตี๋สุดเลิฟเลยทีเดียว
ส่วนน้องตี๋สุดหล่อบิดหน้าหนีไปอีกทาง แต่ไหล่สั่นมุมปากกระตุก
หลังเห็นอาการเขื่อนเอ๋อเป็นหม่ำจ๊กมก..ฮะฮ่าๆๆ
มีความสุขมาก รวมกลุ่มทีไรไม่เคยขาดเสียงหัวเราะ แม้แต่พี่ต้นสุภาพบุรุษตัวพ่อ
ลืมว่าพี่เขาเอาปากมา ยังหัวเราะไม่หยุด แม้แต่น้องเต้ยก็ยิ้มโชว์ฟันหลอตามพวกเรา
หลานชายสุดน่ารักเลียนแบบผู้ใหญ่ หัวเราะชอบใจคิกๆ
อยู่ในอ้อมแขนพ่ออย่างน่ารักน่าชัง ‘รักเพื่อนจัง’ ฮะฮ่าๆๆ!!!
ตอนหน้าดูแข่งกีฬาคณะ
จบลงที่ประกวดเฟรชชี่เดือนดาวค่ะ
พบกันวันมะรืน..อิอิ
Luk.
ปล.หนังสือชุดบ็อกเซทพร้อมของแถมที่จัดเพิ่มอีก 50 ตอนนี้เหลือ 40
รบกวนคนอ่านที่สั่งจองกับคนเขียน ยืนยันทางเมลล์อีกครั้งนะคะ ตอนนี้ตัดยอด..งง?
กังวลกลัวตกหล่นอ่ะ ติดต่อมายืนยันอีกครั้งนะคะ
ปล.2 ใครที่ต้องการติดต่อทางเมลล์ข้างต้นที่แจ้งไว้นะคะ
หมดแล้วไม่เพิ่มแล้วนะคะ แสดงความเสียใจด้วย ไม่สั่งพิมพ์
ชุดปกตินะคะ ไม่ทำแล้วเพราะหลังจากนี้คงวุ่นๆ ไม่มีเวลามาดูแลอ่ะ
ไม่ว่ากันนะคะคนอ่าน หากติดขัดอะไรคุยทางเมลล์เด้อ..รักนะจุ๊บๆ