My love
Part 60
[Special Butus][บู..บอลกำลังไปไม่เกินยี่สิบนาทีถึง มีเรื่องห้ามปิดเล่ามาให้หมด] “ครับ..” ขานรับอย่างไม่มีทางเลี่ยง ทุกอย่างเป็นห่วงโซ่
เรื่องในคณะฯไม่มีรอดหูตาเพื่อนรักและบอลลูนได้ เริ่มจากพี่โชครายงานพี่ต้นกับแบม
สุดท้ายรู้กันต่อๆโดยที่ผมเพิ่งโผล่หัวมาเยือนวิศวะ ท่ามกลางสายตานิสิตรุ่นพี่
มองตั้งแต่สาวเท้าเข้าไปหาสวยตัวแม่กับพี่ต้นที่นั่งอยู่ก่อน โจ๊ก กนก
เขมเถื่อนยังคงร่วมกิจกรรมรับน้องยังไม่เลิก
“เป็นไงมึง..น่ารักเกินลิมิตจนโดนหมั่นไส้” แบมมันถามก่อนเลย
“จู่ๆโดนเขม่นไม่ชอบอ่ะ อยากเรียนสงบๆ เจอตั้งแต่ต้นเทอมแบบนี้ไม่ดีเหอะ
หน้ากูทำไมกวนบาทาคนจังเลยวะ ตุ๊ด แต๋ว ชะนี หาเรื่องเรื่อย” บ่นอย่างเบื่อๆ
ไม่จบไม่สิ้นกับเรื่องแบบนี้จริงๆ
“หน้ามึงไม่ชวนหมั่นไส้หรอกบูตัส คนที่หมั่นไส้ส่วนใหญ่อิจฉาพวกตัวผู้ทั้งหลาย
มันสนใจมึงจนออกนอกหน้า เหมือนแย่งซีนเกิด สำคัญตรงนี้ต่างหากที่พวกนั่นมันหมั่นไส้มึง..อีอึน”
“ความผิดของกูงั้นสิ..ใครอยากให้เป็นกันเล่า”
“ไม่ใช่ความผิดมึง ปัญหานี้แก้ไขไม่ยาก ให้ผัวมึงเปิดตัวได้จบๆไป
กูเองใช่ไม่โดนยิ่งนิเทศเกย์ ตุ๊ด แต๋ว เก้ง กวาง บ่าง ชะนีมีให้พรึ่บ
ที่ดีด้วยก็มีที่หมั่นไส้ก็เยอะ ลากพี่ต้นไปรับ-ส่ง ประกาศแม่งซะได้เลิกวอแว
ที่เหลือขืนวุ่นวายกูลุยเละ..ถือว่าบอกจุดยืนชัด ลูกผัวใครไม่ใช่ความผิดเราแล้ว
พวกมันต้องดูคนของตัวเองให้ดี ให้ไปตะเพิดที่เข้ามาคุยทุกรายคงใช่ที่
เขามาดีไม่ได้ทำตัวน่าเกลียดถึงแฝงจุดประสงค์ก็เถอะ อยากน้อยมีมิตรดีกว่ามีศัตรู
เพียงแต่พวกนั่นแม่งเสือกชักศัตรูตามหลังเป็นพรวนที่กูรำคาญ ถึงบอกมึงไง
ใครยังไงต่อไปมึงประกาศจุดยืนแล้ว ถ้ายังไม่ใจกว้างก็ไม่ต้องไปสนใจอีก
มีอะไรบอกพวกกู ถึงแม้อยู่คนละคณะฯ แต่เพื่อนไม่มีทิ้งกันจนวันตาย” ฟังมันพูดน้ำตาซึม
ไม่ว่าใครให้ฉายามันร้ายกาจแค่ไหน แต่ลองใครรู้จักตัวตนของแบมจริงๆ มันเป็นคนจริงใจมาก
รักใครรักจริงไม่เคยทิ้งเพื่อน มันร้ายกับคนที่ร้ายก่อน ไม่เคยใช้ความสามารถไปรังแกใคร
ตุ๊ดสวยตัวแม่น่านับถือน้ำใจสุดๆ ผู้ชายเต็มร้อยอ้างอกสามศอกยังอายเลยด้วยซ้ำ
ถ้าเทียบกับแบมเพื่อนรักของผม
“อืม..กูบอกอยู่แล้วน่า” รีบรับปาก โผเข้าไปกอดมันเหมือนตอนอ้อนเล่นประจำ
“เนี่ยะ!..ไม่รู้จักโตสวมชุดนิสิตยังมากอดกูโชว์อีก มึงดูสายตารอบข้างมองมาดิ
แบบนี้ไม่ให้คนเขาหมั่นไส้ได้ไง น่ารักไปแหละ” ปากมันทำเป็นต่อว่า แต่เสือกกอดตอบเฉย
พร้อมรอยยิ้มเอ็นดูของพี่ต้นสายตาอบอุ่นปนขำพวกเราสองคน พี่เขาสวมช็อปสถาบันพระจอมเกล้าฯชื่อดัง
ปีสามแล้วครับเรียนต่อสองปีหลังอนุฯ สถาบันเดิมไม่โยกย้าย
“บู..หวัดดีครับพี่ต้น ดีครับพี่แบม..ดีครับ” บอลลูนมากับน้องหนุ่ย พอเรียกผมถึงรู้น้องมาถึงแล้ว
“อ้อนอะไรพี่แบมหืม..หิวไหมบอลแวะเซเว่น” ยื่นถุงส่งให้ ขนมจีบ ซาลาเปา ฮอตดอก ขนมคบเคี้ยวเต็มถุงฯลฯ
“กำลังหิวเลย ขอบใจมากนะ” รับมาก่อนแจกจ่าย ต่างหยิบของชอบออกมากินกัน
น้องยิ้มหล่อตรงเข้ามาดึงผมนั่งด้วย
“ไหนเล่าให้ฟังสิ ไปทำยังไงถึงได้มีคนท้าชก” ตาคมสวยสีเทาฟ้าจ้องมาอย่างห่วงใย อาศัยกินไปด้วยเล่าไปด้วย
“ถ้างั้นบอลจะเป็นคู่ซ้อมให้” พวกเราต่างหลุดยิ้มกันจนได้ หลังน้องไม่มีบ่นผม ดันอาสาเป็นคู่ซ้อมให้อีก
ระหว่างรอพวกโจ๊ก เรากินไปคุยกันสัพเพเหระ ส่วนใหญ่ก็เรื่องปรับตัวกับที่เรียนกันนั่นแหละ
“ขอโทษค่ะ ใช่ถ่ายแบบแม็กกาซีนxxx หรือเปล่าคะ พวกพี่รบกวนขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม” กลุ่มสาวสวยหกคน
ในมือถือนิตยสารที่พวกผมถ่ายแบบตรงเข้าถามบอลลูน พร้อมขอลายเซ็นด้วยอาการหน้าแดงแปร๊ด
“ครับ” น้องรับคำสั้นๆ ก่อนหยิบหนังสือใช้ปากกาเมจิกเซ็นให้โดยไม่พูดไม่จา
สายตาสาวๆจ้องหน้าบอลลูนขวยเขินตามกันเป็นแถว
“น้องใหม่คนนี้น่ารักมากค่ะ ในแม็กกาซีนว่าน่ารักแล้วนะ ตัวจริงน่ารักกว่าอีก เซ็นให้ด้วยสิคะ”
นึกว่าไม่รู้จักเสียอีก พอบอลลูนเซ็นเสร็จก็ทักผมต่อ เลยยิ้มให้ก่อนรับหนังสือจากมือน้องมาเซ็นคู่กัน
“พวกเราเห็นในแม็กกาซีน ชอบจิ้นสองคนเป็นแฟนกัน อย่าโกรธนะพวกเราเป็นกลุ่มแฟนฟิค
ถ้าไม่ลำบากขอถ่ายรูปคู่ได้ไหม เห็นสนิทกันเป็นเพื่อนกันใช่เปล่า” สาวเจ้าเนื้อนิดๆเป็นคนขอ
พร้อมกับถือโทรศัพท์รุ่นดังเตรียมถ่าย มาแบบนี้ใครกล้าปฏิเสธ
“ครับ” บอลลูนอนุญาต ก่อนดึงผมเข้าไปใกล้ น้องเอียงแก้มจนชิดแก้มผม
โพสท่าจากประสบการณ์เลยต้องมองกล้องตามระเบียบ เห็นสาวๆเอามือปิดปากกลั้นเสียงกรี๊ดกันใหญ่
แต่ละคนตาโตถูกอกถูกใจ
“ขอบคุณมาก..ใจดีจัง ทีแรกคิดว่าหยิ่งเสียอีก ขอบคุณมากนะคะ ไม่รบกวนแล้วค่ะ”
พวกเธอพร้อมใจกันขอบคุณด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เป็นไรครับ แต่เราสองคนไม่ใช่เพื่อนนะครับ เราเป็นแฟนกัน” อร๊ายยย!!..บอลลูนแรงอ่ะ
ประกาศทิ้งทวนเล่นเอาสาวๆอ้าปากตาโตเป็นไข่ห่าน ก่อนทำท่ากรี๊ดไม่มีเสียงตัวสั่นกระทืบเท้า
หน้าแดงหูแดงถูกใจอะไรขนาดนั้นอ่ะ ผมเองคงแดงเถือกไม่ต่างกัน พี่ต้นหัวเราะขำขัน
ตามมาคือตี๋หนุ่ยหรี่ตาตี่จนเป็นสระอิเอียงคอหยอกบอลลูน แบมมันยกนิ้วโป้งให้น้องผมเฉย
ส่วนบูตัสขอก้มหน้างุดก่อน มุดใต้โต๊ะได้แทบอยากทำเดี๋ยวนั้น ทั้งเขินทั้งอาย..ตาบร้าาา!!!
“โทษทีให้รอนาน” พวกโจ๊กเดินกันเข้ามา หน้าตาติดเนือยนิดๆ คงรับน้องกันเหนื่อยด้วยแหละ
“ไปกัน..ไปหาอะไรกินดีกว่า บูตัสมึงห้ามลืมเล่าเลยนะไปเหยียบหางใครเขาอีก
แบมมันถึงส่งข้อความบอกกู” โดนโจ๊กเอามือขยี้หัวโยกเล่นอย่างเอ็นดู
“เปล่าเหยียบสักหน่อย กูไม่รู้เป็นเหี้ยไร จู่ๆก็โดนเล็ง”
“กูเข้าใจ..น่ารักเด่นร้อยเมตรอย่างมึงย่อมมีคนหมั่นไส้ กูยังเจอรุ่นพี่ผู้ชายหมั่นไส้เอาเลย” โจ๊กมันบ่น
“ก็น่าหรอกไอ้ห่า ไม่ต้องแข่งดันถูกจับให้เป็นเดือนคณะฯ เล่นไม่ต้องเสนอชื่อ
แถมสาวๆทั้งในทั้งนอกคณะฯ โร่มาดูตัวกันแน่นขนัดทุกวัน รุมกรี๊ดกระหน่ำ
เป็นใครไม่หมั่นไส้ให้มันรู้ไป” ไอ้เขมตวัดหางตาใส่โจ๊กเฉย แถมรับหน้าที่สาวไส้ด้วยเลย
“กูยอมเป็นไหมไอ้ห่า สุดท้ายมึงไม่ใช่ที่ได้เดือนคณะ ว่าแดกกูอีก อย่างกับมึงหญิงหลีน้อยนักนิ
อย่าให้กูเม้าท์นะเขม กูไม่อยากสร้างความร้าวฉานครอบครัวให้มึงว่ะ” โจ๊กมันสวนกลับไม่มียอม
หางตาเหลือบมองน้องหนุ่ยตอนพูดประโยคท้าย ไอ้เถื่อนหน้าเจื่อนชี้นิ้วใส่ทันควัน
“ไอ้เหี้ยโจ๊ก เสือกทิ้งระเบิดให้กูกู้นะไอ้สัด สันดานหมาปากดี นี่มึงกำลังวางระเบิดเวลากูไอ้ระยำ
ไม่เพราะมึงลากคอกูออกไปรับเดือนห่าเหวบรรลัยนั่น หน้าอย่างกูคงเสนอไปปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ
ให้พวกแม่งสำรวจตั้งแต่หัวยันตีนหรอกนะ เพราะมึงขอกูช่วยรับไปหรอกไอ้เหี้ยนิ แถน้ำขุ่นๆ
อ้างเป็นนายแบบพลอยมีผลต่ออาชีพ..ระยำ! ความจริงเมียมึงหน้าคว่ำต่างหาก กลัวผัวเป็นเดือนคณะฯ
แค่นี้สาวๆแทบรุมทึ้งมึงตายคาเล็บแล้วไอ้ห่า กูตกกระไดพลอยโจนยังเสือกยัดข้อหาให้อีก
ไอ้ตี๋มึงอย่าเชื่อคำพูดมันนะโว้ย! ไอ้โจ๊กมันกะล่อน” ด่าโจ๊กเป็นห่างว่าวเลยทีเดียว ตบท้ายอ้อนน้องหนุ่ยเฉย
“ไอ้เหี้ยเขม อย่าหาเรื่องดึงกูเข้าไปเอี่ยว! มึงสองตัวแม่งอวดโชว์สาวหรอกอีห่า พาดพิงกูปั๊ดตบกะโหลก”
กนกโวยใส่ไอ้เถื่อน ก่อนน้องหนุ่ยจะรับมุกต่อ รุมยำให้เถื่อนกันเละเทะ
“พี่โจ๊กเรียกกะล่อน แล้วอย่างมึง..ไม่เรียกกะล่อนตัวพ่อรึวะ!”
“พรืดดด!!!..ฮะฮ่าๆๆๆ!!” พวกเราพากันขำอย่างอดไม่อยู่ น้องหนุ่ยย้อนไอ้เถื่อนหน้าตาย
เล่นเอามันเหวอไปเลย อ้าปากพะงาบๆพูดไม่ออกอยู่พักใหญ่ๆ
“ไอ้ตี๋..มึงแม่งขยันแหกหน้ากูจริง เดี๋ยวคืนนี้โดนไม่น้อย” ตั้งหลักได้มันกระโจนกะรวบคอน้องหนุ่ย
รายนั้นรู้ทันเผ่นผลุงวิ่งหลบหลังพวกผมหาที่กำบัง ไอ้เถื่อนคว้าอากาศบ่นเป็นหมีเลยเชียว
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของพวกเรา และสายตาพวกนักศึกษาไม่น้อยที่กำลังทยอยกันกลับมองอย่างสงสัย
คงแปลกใจเด็กขาสั้นเตรียมอุดมรูปหล่อหัวเราะเล่นอะไรกับเด็กมหา’ลัยปีหนึ่ง แถมเสื้อช็อปสถาบันดังอีกหนุ่มหล่อ
ยืนโอบไหล่ตุ๊ดสวยในสามโลกโชว์ฟันขาวชวนมองโดยไม่อาจละสายตา พวกเขาเหล่านั้นเล่นมองไม่มีเบือนหลบ
เป็นพวกเราที่ชักโดนคนมองเริ่มเยอะขึ้น ต้องรีบลากกันไปขึ้นรถเป็นคู่ๆ เจอร้านอาหารชื่อดังขาประจำ
ก่อนเกิดไทยมุงแล้วจะยุ่งอีนุงตุงนัง
“สวมนวมครับ” บอลลูนยื่นนวมให้
“ไปเอาที่ไหนมา” สงสัยแหละ
“เก็บใส่ลังหลังบ้านเพิ่งไปรื้อมา ทบทวนบทเรียนกันหน่อย บูตัสศิษย์ห้องปกครองสามสมัย..หึหึ!”
น้องสวมนวมไปด้วยล้อผมไปด้วย ยิ้มหล่อโชว์เขี้ยวเสน่ห์แถมลักยิ้มอย่างอารมณ์ดี ส่วนอีบู..อร๊าย!..ชักอายอ่ะ!
“แฮกๆๆ..หวืด..ปัก!..อึ๊บ!..ผลั๊ว!” เหนื่อยใช่เล่นเหะ ซ้อมกับบอลลูนกว่ายี่สิบนาทีเล่นเอาลิ้นห้อย
น้องฝีมือดีมากฟุตเวิร์คพลิ้วสุดๆ สายตาเป็นเลิศหลบหมัดผมได้เยอะสุด ปกติผมออกหมัดชุด
อย่างน้อยหลบได้ไม่เกินหมัดสองหมัด นี่ออกรัวเป็นชุดโดนเป้าหมัดเดียว เป็นหมัดถากไม่จั๋งหนับอีกต่างหาก
รู้แล้วน้องเสือซ่อนเล็บตัวพ่อ
“เฮ้อออ!!..พอก่อนเหนื่อยอ่ะ” ผมเป็นฝ่ายชูนวมยอมแพ้ ทั้งที่น้องไม่ค่อยตอบโต้เท่าไหร่
แย๊บคืนหลอกล่อให้ผมออกหมัดเสียมากกว่า มีตั้งการ์ดรับสวนหมัดให้ผมหลบบ้าง
พิสูจน์ได้ว่าบอลลูนมีทักษะเหนือกว่าผม
“อืม..วันแรกพอแค่นี้ก่อน..ฝีมือใช้ได้นี่นา” ยิ้มหล่ออีกต่างหาก เหงื่อพราวเต็มหน้าจมูกโด่งมีเหงื่อย้อย
ให้ตายเล่นคาถาสะกดผมสิท่า ทำเอาไม่สามารถเบือนหน้าหนีได้เลย คนบ้าอะไรดูดีไปเสียหมด
“จ้องทำไมครับ ตาโตแก้มแดงคิดอะไร..หืม” ดันยื่นหน้ามาซะใกล้
เผลอหลับตาปี๋แล้วตู..ลมหายใจร้อนเป่ารดจนรู้สึกได้
“บู..คิดทะลึ่งใช่ไหม” ง่ะ!..?
“เปล่าสักหน่อย” สั่นหัวดุกดิกปฏิเสธสุดฤทธิ์ ไม่ได้คิดสักหน่อย
“เหรอ..แต่หน้าแดงแปร๊ด ท่าทางแบบนี้ทะลึ่งแน่ๆ” อร๊ากก!! ไอ้น้องบร้า
ตูเขินที่มึงหล่อกระทั่งเหงื่อพราวระยับ ไม่ได้ทะลึ่งเว้ย!
“ไม่ได้ทะลึ่งจริงๆนะ” ต้องรีบย้ำ ก่อนบอลลูนจะบี้จนแบน
“เหรอ..ไม่ทะลึ่งก็ไม่ทะลึ่ง นึกว่าใจเราตรงกันเสียอีก”
“หืม...หมายความว่าไง” งง..?
“ทำตาโตอีกแล้ว ยั่วแบบนี้ไม่ดีเลยนะ..อันตราย” ตอบคนละเรื่อง
“เปล่ายั่วเหอะ ที่บอกใจเราตรงกันคืออะไร” สงสัยชะมัด ชอบพูดให้ค้างคาชวนให้อยากรู้ดีนักนิ
“อ้าว!..ไม่เข้าใจอีก ถ้าบูคิดทะลึ่งก็ตรงกับบอลไง บอลเห็นบูเหงื่อท่วมตัวเสื้อแนบเนื้อแบบนี้
มันชวนให้ทะลึ่ง เราอาบน้ำด้วยกันดีกว่าเนอะ”
“เฮ้ย!..เดี๋ยวก่อนนน!!..ปล่อยบูลงก่อน..อร๊ากกก!!” จนปัญญา น้องไม่ฟังเลยอ่ะ
แบกพาดบ่าพาเดินดุ่มๆยังกับกูเบาเป็นหมอน งานนี้เสร็จน้องจนได้ ไม่ได้ขอเป็นคู่ซ้อมมวยเฉยๆ
เล่นเป็นคู่ซ้อมรักให้อีกต่างหาก อร๊ายย!!..วันนี้จะเจอกี่ประตูเนี่ยะ!
เฮ้อ!..พักหลังรักษาประตูไม่ค่อยสำเร็จเลยเรา ต้องให้ใบแดงบอลลูนเสียบ้างแล้ว
ไม่งั้นมีหวังนายทวารบูตัสโดนทำประตูพรุน เจอศูนย์หน้าสุดคึกแบบนี้ ใครจะป้องกันได้ว่ะ?
Luk.
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1197663 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก