ปกนิยาย ทั้ง 5 เล่มกระสวยร้อยหัวใจ
[นคร&กระสวย]
My..Love 1
[บอลลูน&บูตัส]
My..Love 2
[โจ๊ก&กนก]
My..Love 3
[พี่ต้น&น้องแบม]
My..Love 4
[เถื่อนเขม&ตี๋หนุ่ย]
ติดต่อสอบถามรายละเอียดหนังสือได้ที่เมลล์luxilove_19690 แอท hotmail ดอท comMy love
Part 59
[Special Butus]“มาสิมา..มาซิขวัญตามาเป็นน้องพี่Rrrr!!!...
ตาปุ๋ยชุมแพ ตาปุ๋ยชุมแพ แกส่งลูกเรียนRrrr!!!..บลาๆๆๆ”เสียงอึกทึกครึกโครมมีให้ได้ยินอยู่ทั่วซุ้มคณะมหา’ลัย
ตื่นเต้นไหม?..เป็นเอามากช่วงมารายงานตัว
นับเป็นหนสองที่เปลี่ยนบรรยากาศการเรียน ข้างกายไม่มีเพื่อนรักเพื่อนสนิท
ต้องนับหนึ่งใหม่กับเส้นทางชีวิต..อนาคตที่เราเลือก
พวกเรายกแก๊งติดมหา’ลัยเดียวกันแต่ต่างคณะ แบมติดนิเทศ โจ๊กวิศวะการบิน
กนกวิศวะคอมฯ เขมเถื่อนวิศวะกล ส่วนผมตามความฝันแพทย์ศาสตร์ อย่างน้อยกลุ่มเรามีจุดยืนเด่นชัด
ไม่เฮโลตามเพื่อนเหมือนหลายๆคน ที่กังวลกลัวห่างเพื่อนเลือกคณะตามกัน สุดท้ายไปไม่รอด
ต้องซิ่วไปซิ่วมามีเยอะแยะ รุ่นพี่เป็นตัวอย่าง เรียนอะไรไม่สำคัญขึ้นอยู่ใจรัก เพื่อนกันไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว..
พวกเราเจอกันตลอดตั้งแต่กลับมา ประสบการณ์คืนบาร์บาคิว บอลลูนดูแลเอาใจใส่
เหมือนเราฮันนีมูนจริงๆ บทรักแสนอ่อนโยนของน้อง ทำผมประทับใจไม่รู้ลืมมาจนบัดนี้
และไม่หวาดกลัวต่อการมีเซ็กส์อีกแล้ว
ส่วนพวกมาตินกับอเลกซ์ จากไปเงียบๆตั้งแต่เช้า พี่วิชญ์เล่าว่ามาตินมาขอให้จัดรถไปส่งสนามบิน
ตั้งแต่ไม่แปดโมงเช้า คงไม่กล้าสู้หน้าเลือกไปอย่างสงบไม่ต้องกระอักกระอ่วนกล่าวลา
พวกเราตื่นเกือบเที่ยงกินข้าวพร้อมหน้า ค่อยเช็คเอ้าท์คืนห้องพัก ขึ้นเครื่องบ่ายสอง
อยู่ติดบ้านแค่สองวัน ไปงานเลี้ยงกลุ่มบอลลูนที่ยกก๊วนเข้าเตรียมอุดมสำเร็จ ฉลองพอหอมปากหอมคอ
ไม่ถึงอาทิตย์ผลแอดฯ พวกผมออกฉลองใหญ่เลยคราวนี้ กระทั่งก่อนเปิดเรียนวุ่นติดต่อซื้อหนังสือ
รวมทั้งชุดนักศึกษาฯลฯ เรานัดเจอกันตลอด แต่ละคนใบหน้าชื่นมื่นมีความสุข
ในที่สุดผมได้มาเดินเตร่แถวคณะแพทย์ ทอดน่องมาสี่วันแล้ว ชักชินกับเสียงเพลงที่พวกพี่ๆ
ให้น้องใหม่ร่วมกิจกรรม สานสัมพันธ์รับน้องกันอย่างอึกทึกครึกโครม
“ชะลัลลาๆๆๆRrrr!!!” โทรศัพท์กระเป๋ากางเกงดัง ดึงสติให้อยู่กับปัจจุบันก่อนล้วงดูเบอร์
“ว่าไงหนก” ทอมแสบโทรมา
[รับน้องเลิกกี่ทุ่ม]
“น่าจะไม่เกินสองทุ่ม มีอะไร”
[เลิกเสร็จมารอพวกกูที่ตึกคณะ ไอ้แบมกับพี่ต้นก็มากัน หาอะไรกินกูคงเลทราวสามทุ่ม
แม่งรับน้องโคตรอุบาทว์ ถูกใจไอ้เถื่อนเขมเหอะ] ทอมแสบบ่นให้ฟัง ข่าววิศวะรับน้องแนวเถื่อนๆ
ตามสไตล์ของเด็กคณะนี้ คณะผมพอหอมปากหอมคอไม่มีอะไรมาก สำคัญพี่โชคเป็นรุ่นพี่ปี 3
คอยเทคแคร์เลยไม่ค่อยมีใครวุ่นวายกับผมเท่าไหร่
“อืม..แล้วเจอกัน” รับปากก่อนวางสาย ส่งข้อความบอลลูนทันที ไม่แน่ใจน้องยุ่งอยู่หรือเปล่า ไม่กล้าโทร..
‘เย็นนี้มารับคณะวิศวะนะ โจ๊กให้ไปรวมตัวที่นั่น’ สั้นๆง่ายๆ ไม่ถึงห้านาทีมีข้อความตอบมา
‘รับทราบครับ อย่าให้ใครจีบ..หวง’ ประโยคติดปากกำชับตลอด ตั้งแต่แม็กกาซีนวางแผงไปกว่าเดือน
ก่อนมหา’ลัยเปิด ผมกับพวกเพื่อนตื่นเต้นไม่น้อย ได้รับหนังสือจากพี่วิชญ์เรียกไปเอาที่บริษัทฯ
กระแสตอบรับแรงมาก หนังสือวางแผงไม่ถึงอาทิตย์ขายเกลี้ยง คงเพราะชื่อของอเลกซ์กับมาตินการันตีด้วย
เอาเข้าจริงพวกผมเก็บตัวพอสมควร หลังมีรุ่นน้องโรงเรียนเก่ากระจายข่าว ตามกรี๊ดสร้างกระแสในโลกออนไลน์กันกระหน่ำ
บอลลูนกับโจ๊กเนื้อหอมตามคาด ตุ๊ด แต๋ว กะเทย หญิงแท้เทียม โพสข้อความมากมาย
หลังชื่นชมภาพบิกินี่ของสองหนุ่มหล่อจนน้ำลายสอ
ส่วนผมอนาถสุด มีแต่กระทาชายและเกย์รุกอยากได้ไปนอนกอด แถมสาววายกดไลค์กันบ้าคลั่ง
พี่วิชญ์มีโปรเจคให้ถ่ายนิตยสารในไทย หลังมีคนติดต่อเข้ามา เรามีมติเป็นเสียงเดียวกัน
งดรับงานโดยให้เหตุผลกำลังอยู่ในช่วงเปิดเรียนและปรับตัววุ่นวายกันอยู่
พี่เขาเข้าใจไม่เร่งรัด ฝากทิ้งท้ายมีโอกาสอยากให้ร่วมงานกันอีก ได้แต่แบ่งรับแบ่งสู้
ทั้งที่ในใจรู้เต็มอกบอลลูนลาขาดทิ้งทวน น้องบอกครั้งเดียวเกินพอเข็ดขยาดมาก
เตรียมอุดมเปิดเรียนก่อน มีแฟนคลับสาวๆกรี๊ดกระจาย แถมพวกผู้ชายดันฝากบอลลูนช่วยติดต่อผมให้ด้วย
นี่คือสาเหตุที่น้องงดรับงานโดยถาวร..
“บูตัส..ทางนี้ครับ” พี่โชคพอเห็นผมโผล่เข้าไป รีบออกหน้ามารับ สายตาไม่น้อยมองเป็นจุดเดียว
“วี้ดดด!!!..น่ารักจริง บูตัสคร๊าบบ!!! บลาๆๆ” แรกๆก็ไม่ชิน อึ้งจนเดินขาแทบขวิด
พอผ่านมาหลายวันชักชินเสียงเหล่านี้ ได้พี่โชคทำให้ไม่ต้องออกไปเต้นแร้งเต้นกาบ้าบอ
ดูเหมือนพี่เขากำชับพี่ปีสองไม่ให้ยุ่ง ช่างมีอภิสิทธิ์ไม่น้อย..บูตัส
“น้องๆวันนี้เราร้องเพลงคณะและเพลงมหา’ลัยให้พร้อมเพรียง
หลังจากนั้นพี่ภูแจ้งข่าวกีฬาเฟรชชี่ จะมีขึ้นอีกสองอาทิตย์
งานคืนเฟรชชี่ไนท์เราต้องมีตัวแทนดาวเดือนคณะขึ้นประกวด
ช่วงนี้เห็นใครเหมาะสมมีคุณสมบัติเป็นตัวแทนคณะ เตรียมเสนอชื่อไว้ด้วย”
รุ่นพี่คนหนึ่งประกาศป่าวๆ ดึงดูดความสนใจกันไม่น้อยสำหรับพวกชอบกีฬา และหวังประกวด
“บูตัสๆๆๆ!!” เสียงตะโกนดังนำ ตามด้วยเสียงสนับสนุนมาติดๆ เงอะ!..หนักหนาสาหัสแล้วงานนี้
“เงียบหน่อย กระแสแพทย์ศาสตร์ปีนี้มาแรง น้องบูตัสพี่รบกวนมาหน้าแถวหน่อย
ลุงรหัสคงไม่ว่านะพี่” หมายถึงพี่โชค ผมเป็นน้องรหัสพี่ภูประธานปีสองเป็นพี่ว๊ากด้วย
ส่วนพี่โชคเป็นลุงรหัส ใช้เส้นภายในด้วยมั้ง อะไรจะประจวบเหมาะขนาดนั้น แต่ก็ดีทำให้ไม่มีใครวุ่นวายด้วย
อย่างเช่นให้ผมออกไปหน้าแถวยังต้องเคารพลุงรหัสคือพี่โชค
พอพี่เขาพยักหน้าจำต้องปัดก้นลุกออกไปท่ามกลางเสียงกรี๊ดกระจาย ดังกว่าร้องเพลงเชียร์อีก
“กรี๊ดด!!!..น่ารัก!!!..โอย!!..ใจละลายแล้วครับ!!..บลาๆๆ” ผลจากถ่ายนิตยสารระดับโลกล้วนๆ
จนเป็นแบบนี้ โจ๊กมันเองไม่ต่างกัน ทอมแสบบอกสาวตรึมจนมันอิจฉา มีแต่สวยๆงามๆ
ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องตามมาดูหน้าดูตัวเป็นๆทุกเย็น ทั้งดาวคณะอื่นรุ่นพี่ขายขนมจีบวุ่นไปหมด
อย่างว่าตอนนี้ทรงผมพวกเราเข้ารูปเข้ารอย ดูไม่เป็นเด็กแล้ว ยกเว้นบอลลูน
กลับไปไว้รองทรงเหมือนเดิม แต่ความหล่อไม่ได้ลดลงนิ
“น้องบูตัสเนื้อหอม ไหนพี่ขอดมพิสูจน์หน่อย” พูดจบคว้าแขนผมจะเอาไปดมจริงๆ แต่...
“ผลั๊วะ!..ดูแต่ตามืออย่าต้อง..ฮิ้ววว!!” พี่ภูพี่รหัสปัดมือทันที ได้รับเสียงโห่ดังลั่น
พี่เขาหน้านิ่งมาก เป็นประธานปีสองควบพี่ว๊ากด้วย
“เอ้า..อยากฟังคนดังคณะให้เงียบเสียง ถ้าไม่เงียบลุกนั่งสัก 500
คงทำให้หุบปากกันได้” สิ้นคำขู่..รอบบริเวณเงียบกริบทันตา
“น้องบู..แนะนำตัวอย่างเป็นทางการให้ไอ้พวกกระหายรู้หน่อย
ถือว่าทำบุญแก่ผู้หิวโหย..ฮะฮ่าๆๆก๊ากก!!” คำพูดพี่ภูเล่นเอาผมอดขำตาม
พวกที่เงียบก่อนหน้าหัวเราะขำก๊ากไม่เกรงใจ พี่เขาถลึงตาดุ
ถึงกลั้นเสียงกันตัวสั่น เห็นหน้าดุๆดันมีมุกหน้าตาย
“ผมชื่อภาณุวัฒน์ บริรักษ์ ชื่อเล่น บูตัส จบจากโรงเรียนxxx อายุ 18 ย่าง 19 ครับ” แนะนำปกติ
“มีแฟนยังครับ มีเบอร์ไหมคะ ชอบทานอะไรเป็นพิเศษ บลาๆๆ”
คำถามมากมายสลับตะโกนจนเวียนหัว ไม่รู้ควรตอบอันไหนก่อน
นี่มันรายการรับน้องหรือซักประวัติกันหว่า?
“เฮ้ย!..ใจเย็น ใครอนุญาตให้ถามห๊ะ!” เสียงเข้มตวาด ทำให้เงียบกันอีกครั้ง
“อนุญาตแค่คำถามเดียว น้องบูตัสมีแฟนหรือยัง” พี่ภูหันมาถามแทนเสียเอง
หน้าพี่แกจ้องรอคำตอบ ตาคมดุมองผมนิ่ง ได้ข่าวปีที่แล้วพี่เขาเป็นเดือนคณะด้วย
“มีแล้วครับ” ตอบไปปุ๊บ เสียงถอนหายใจตามมาไม่น้อย
ทันเห็นมุมปากพี่ภูกระตุก แต่ไม่ได้พูดอะไร
“บูตัสมีความสามารถด้านกีฬาไหม” รุ่นพี่ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังกับกลุ่มสต๊าฟ เป็นคนแทรกถาม
“ไม่มีครับ” ตอบตามจริง ไม่ชอบเล่นกีฬานิ
“ไม่เลยเหรอ ปั่นแปะเป่ากบพอไหวไหม..คิคิ” พี่อีกคนเป็นผู้ฉิง
ท่าทางดี๊ด๊าแต๋วจ๋าเป็นคนถามบ้าง ตบท้ายหัวเราะอีก
ดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ หรือว่าคิดไปเองก็ไม่รู้
“ไม่ครับ” ยืนยัน
“ต๊ายยย!!..เป็นคุณหมอบอบบางน่าทะนุถนอม ร่างกายแข็งแรงไหมคะ
เป็นลมเป็นแร้งรักษาคนป่วยได้เปล่าเนี่ยะ” คงไม่คิดไปเองแล้วมั้ง
คำพูดหักหน้าโจ่งแจ้ง ก่อนหันไปยิ้มเยาะรวมหัวกับพี่ผู้หญิงหน้าตาสวย
เธอยกยิ้มหยิ่งๆมองผมแบบสมเพช รู้สึกสายตาพี่สามสี่คนนี้ไม่ค่อยเป็นมิตร
ตั้งแต่เห็นครั้งแรก ไม่คิดว่าจริงๆแล้วตัวเองคิดถูก
“ผมตรวจสุขภาพ ผ่านสัมภาษณ์ถึงได้ยืนจุดนี้ หรือปีที่ผ่านมาพวกพี่ไม่มีใครตรวจ”
เป็นการตอบและย้อนถามเสียเลย
“อุ้ย!..จริงสิเนอะ พวกเราลืมสงสัยงานนี้ทั้งพี่โชคกับพี่ภูอดีตเดือนคณะ
คงต้องอุ้มชูเป็นพิเศษ สายรหัสเดือนคณะเลยมั้ง เจอประเภทตัวเล็กบอบบาง
ไม่ยักสูงใหญ่เหมือนอดีต ตุ๊ดจ๋าอีกต่างหาก..ฮะฮ่าๆๆ” คำพูดที่ตามมา
พร้อมร้อยยิ้มร่าอย่างถูกใจ ผมชำเลืองมองพี่ภูกับพี่โชคหน้าแดงหูแดงก่ำกันไปแล้ว
“อีมุ้ยอย่าริพาน้องๆเสื่อมศรัทธาอีห่า” พี่ภูตะคอกตุ๊ดชื่อมุ้ย ทำให้เขาค้อนใส่ตาปลิ้น
“ภู..ไม่ทันไรออกหน้าปกป้องเชียวน้า” คนสวยในกลุ่มเป็นคนพูด
“แหวน..บูตัสเล่นกีฬาไม่เป็นไม่เห็นแปลก คณะแพทย์มีสักกี่คนที่ชอบกีฬา
หรือเราพูดผิด” การรับน้องชักกร่อย เมื่อรุ่นพี่หันไปขัดแย้งกันเองต้นเหตุมาจากผมล้วนๆ
“ไม่แปลกนะ แต่เป่ากบปั่นแปะไม่เป็นนี่ตลกล่ะ หรือภูไม่ขำด้วย
คนเราจะหน่อมแน้มไร้เดียงสาเสียหมด กลัวสร้างภาพเท่านั้นแหละ
ที่แหวนกับมุ้ยพากันทักท้วง” ผู้หญิงคนนี้อะไรของเธอวะ!
“ผมเล่นปั่นแปะกับเป่ากบไม่เป็น ไม่คิดจะเล่นต่างหาก แต่ใช่ว่าจะอ่อนแอ
ผมถนัดมวยไทย..คือกีฬาที่ชอบ” หน้าเหวอกันเลย ก่อนพวกเธอจะปรับสีหน้า
แล้วหัวเราะปากกว้างเหมือนเห็นเป็นเรื่องตลก
“ต๊าย!!..บูตัสจ๋า พี่ว่าหนูกำลังโวละมั้ง ประสาอะไรปั่นแปะเป่ากบยังไม่เป็น
ยกอ้างมวยไทย ตัวเท่าลูก...คิดเอาเองนะ จะมีแรงต่อยใครได้จ๊ะ
อย่างหนูดีสุดพี่ว่าเหมาะเล่นหมากเก็บก็เกินพอ..อิอิ” อีตุ๊ดมุ้ยหัวเราะใหญ่
คำพูดเหน็บแหนมทำให้รุ่นน้อง เริ่มซุบซิบกันแล้ว
ผมงง?..ไม่ได้เหยียบหางเสียหน่อย จ้องกัดกันเฉย
“ถ้างั้นผมขอท้าพี่พิสูจน์ จะได้ไม่ต้องว่าผมคุยโวเพื่อเรียกร้องอะไรก็แล้วแต่
สะดวกพี่นัดมาเลย” ออกลูกนักเลงแล้วกู
“ว้าว!..เยี่ยมๆ เอาเลยๆ..เฮๆๆ” เสียงเชียร์ดังขึ้นทันที มาจากพวกรุ่นน้องในแถว
แอบเห็นพี่โชคอมยิ้มมุมปาก เขารู้ประวัติผมดีนิ
“ตกลงอีมุ้ยมึงเตรียมฟิตได้เลย อีกสามวันเรามาชมมวยระหว่างรุ่นพี่มุ้ยกับน้องบูตัส
ใครเห็นด้วยยกมือ..พรึ่บ!” ไม่ต้องรอ แทบหาคนไม่ยกไม่มีเลย
แขนชูสลอนสนับสนุนโดยปีหนึ่งแทบทั้งสิ้น
“หึหึ..เอาล่ะอีมุ้ย น้องๆเขาเรียกร้อง” พี่ภูหันไปยิ้มขำให้ตุ๊ดมุ้ย
“ได้ยะ..จะว่ารุ่นพี่รังแกน้องไม่ได้นะยะ กล้าท้าไม่ยั้งมือให้นะบูตัส
พวกแกรู้จักอีมุ้ยตบระเบิดดีไม่มีใครหยามมาก่อน พวกน้องได้พึงระลึกด้วย
รุ่นพี่รุ่นน้องยังไงก็กระดูกคนละ พ.ศ.” ตุ๊ดมุ้ยลุกยืนเชิดหน้าประกาศกร้าว
พวกปีหนึ่งหลายคนส่งสายตาห่วงใยให้ผม รับรู้ว่าพวกเขากังวลผมจะโดนตบ
ตามฉายาตบระเบิดของอีคุณเธอ
“ถ้างั้นผมกลับไปในแถวได้ใช่ไหมครับ ถือว่าการชกครั้งนี้ไม่มีกติกา
เพราะพี่เขาถนักตบ เชิญตามสะดวก” หันไปยิ้มก่อนค้อมหัวแทนการคารวะเดินอย่างสง่า
ไม่รู้งามหรือเปล่าจำท่าสวยตัวแม่มาใช้ ทันเห็นจากห่างตาตุ๊ดมุ้ยขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใหญ่
แต่สายตาปีหนึ่งที่มองมากำลังกลั้นขำกันหน้าดำหน้าแดง เฮ้อ!..ไม่ทันไรมีอริซะแล้ว
โทษใครได้วะเนี่ยะ สงสัยโดนบอลลูนบ่นหูชา...?
มาแล้ว งานแรกน้องบูของพวกเราก็เจอเจ้าถิ่นซะเร้ว
อย่างว่าคนเรา แค่ไม่ชอบหน้ากันครั้งแรกมีถมเถ
แต่ประเภทที่ไม่ชอบเพราะคนที่แอบชอบไปให้ความสนใจนั่นสิ
มีถมถืด และพวกชนิดนี้มีจนไม่หวาดไม่ไหว ชอบหักหน้าให้เขาอาย
ดาบนั้นย่อมคืนสนอง เป็นกฎแห่งธรรมชาติ ที่คงอยู่สถาพร
Luk.
ปล.รักคนอ่าน คนเม้นท์ และกำลังใจที่มีมาให้กันไม่ขาด
ปลล.หนังสือส่งทันทีหลังปิดโอน และยอดครบ
ปลลลล.ตอนนี้ยอด 200 ยังไม่เต็ม ติดต่อได้อยู่นะคะ
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1197859 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก