แอบอีดิท พี่กลเขียนหัวเรื่องผิด อิอิ ขอเสือกหน่อยนะคะพี่ขอบคุณ...คุณ VAN คุณ jung_sng คุณหลายๆ ท่าน หลายๆ คนที่ช่วยแก้ไขคำผิด
บางทีรีบพิมพ์จนใส่วรรณยุกต์ สระ ผิด หรือบางคำสะกดผิดไปเลยก็มี โดยเฉพาะคำทับศัพท์
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ขออวยพรคริสมาสต์ ให้จิงเกอเบล กันทุกคนนะคะ มีความสุขกับเทศกาลค่ะ
ตอนนี้เป็น Part Kam เล่าทิ้งท้าย ตอนหน้าเป็น Part Butus ปกตินะคะ
ซาบซ่านกับมาม่ารสหมูสับ ชามแรก แล้วจะตามมาอีกสองชาม เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ
fc บอลลูน เอาใจช่วยน้องหน่อยนะคะ ไปอ่านกันเลยค่ะ
My love
Part 34
[Specail Kam] “เขม..” ไอ้ตี๋เรียก ต้องละสายตาจากถนน รอมันจะพูดอะไร
“มึงรู้ใช่ป่ะ ว่าบูกับไอ้บอลมันยังไงกัน” หึ!..อยากรู้เรื่องนี้
“ไหนมึงบอกไม่คิดอะไร” กูชักรู้สึก เมียกูโกหกแหละ
“แค่สงสัย คิดไรพ่องมึงสิ” เวร..เหวี่ยงกูซ่ะ
“เออ..นึกว่ามึงยังอาลัยรักอยู่” เหน็บเสียหน่อย
“มึงยังไม่ตอบ อย่านอกเรื่อง” มันไม่สะทกสะท้านเลยเหะ
“กูสังเกตเอา ใจไม่ตรงกันมันจะหึงกันเหรอ” วิเคราะห์ให้ฟัง
“อะไร ทำให้มึงเข้าใจมันหึงกัน” เด็กน้อยอย่างมันจะรู้อะไรวะ
“จำตอนมึงโดนบอกเลิกได้ป่ะ” รำลึกเหตุการณ์เสียหน่อย
“อืม..แล้วไง”
“บูมันมาคุยกับกู ขอให้เลิกจีบมันซักที บอกไม่อยากให้มึงคิดมาก เข้าใจมันเลิกมึงเพราะกู
ไอ้บอลดันมาเห็นตอนกูโยกหัวมันเล่น เหวี่ยงซะหงายเงิบเลยไอ้ห่า อาการของมันดูรู้ นั่นแหละกูมั่นใจไม่ธรรมดา”
“มีกูโง่ดูไม่ออกคนเดียว ไอ้เหี้ยบอล..ติดต่อบูให้กูเองเลยนะ”
“กูเป็นมันก็ทำ อย่างมึงจะอะไรบูตัสมันวะ..ไอ้อ่อน” ขอซ้ำทีเหอะ
“สัด..อย่างกูเอาตูดไม่ได้รึไงห๊ะ..อ่อนพ่อง!!” จะพ่นไฟใส่กูแหละ
“ตี๋มึงเลิกคิด เดี๋ยวจะโดนไม่น้อย เหมาะเป็นเมียกูดีสุดแล้วมึงน่ะ” ย้ำให้มันรู้ตัว เสือกโชว์พาวน์จะเอาตูด
รอให้กระดอใหญ่ได้ครึ่งกูก่อนไอ้หำ มีเท่านิ้วก้อย ไว้แคะขี้ฟันเล่นสิ..อิห่า
“ก็มึงแม่ง กวนส้นตีนนิ” ง่องแง่งเป็นเด็ก แต่กูชอบ!!! ทนไม่ไหวเอามือขยี้หัวซะเลย หึ่ม!!..กูหมั่นเขี้ยวสัด!
“ชิส! เล่นหัวทำเหี้ยไรเนี่ยะ!” ก็เพราะแบบนี้ไง ถึงหลงหัวปักหัวปำ อย่าหวังจะหวานใส่กัน
เป็นอย่างนี่แหละ โดนใจสุดๆ
“ไม่เล่นหัวบน คืนนี้กูล่อหัวล่างนะ” ยิ่งแหย่มันยิ่งเขินหน้าแดง รู้ตัวเปล่าทำกูของขึ้น
เลี้ยวกลับคอนโดฯซะดีไหม ไม่แดกแล้วข้าว ปล่อยเจ้าภาพรอไปเลย พูดเล่น..ขืนทำจริงโดนมันนอยด์ข้ามชาติ
“มาเลท..นะมึง” ไอ้ทอมหนกแซว หลังกอดคอไอ้ตี๋เดินไปถึงโต๊ะ พวกแม่งเยอะพอสมควร
ไอ้เอ็กซ์ไม่มีพลาดเลยงานนี้ ยักคิ้วให้อย่างเคย ยิ้มตอบมันกวนๆ เวลาว่างเยอะสัด หลังแพ้บูตัสแขวนนวมไม่ขึ้นชกแล้วห่า
“ดีครับพี่ต้น ดีมึง..ดีทุกคน” ทักทายหอมปากหอมคอ ไอ้ตี๋ไม่รอช้าทะยานไปนั่งกับเพื่อนซี้ ต้องรีบตามประกบ
เสือกไม่รู้มารยาทอิห่า มากับผัวเจอเพื่อนทิ้งผัวเฉย ใครสอนมึงวะ..อิตี๋ตูดหมึก
บรรยากาศสบายๆ บูตัสเลี้ยงขอบคุณทุกคนที่มีน้ำใจ ให้การสนับสนุนกึ่งทางการไม่ทางการ
พิเศษเถื่อนเขมรับไปเต็มๆ สร้างความดีความชอบให้พี่น้องมันกระเด้ากันในเร็ววัน กามเทพเถื่อนกะแอบสอนวิทยายุทธ
ให้ไอ้หล่อหรั่ง จัดเสยตูดบูตัสมันเสียเลยคอยดู หลังจากนี้ไม่ต้องกังวล บูตัสหน้าอึนจะมึนไปให้ใครหม้อได้
สูตรรวบตูดสยบหัวใจ..ก๊าก!!!
อาหารโคตรแซบ ซัดซะพุงกาง ส่วนเจ้าภาพหน้าใสโดนหม้อ โดยไอ้เอ็กซ์ กับไอ้พี่โชคดีกรีคุณหมออนาคต
พวกห่าขยันหยอดขยันคุยไม่หยุด มันไม่รู้หรือความรักบังตา ไอ้หล่อบอลมันแทรกอ้อนทุกวิ
แทบไม่ให้บูตัสมีเวลาฟังพวกมึงคุยด้วยซ้ำ พัฒนามากไอ้เด็กเปรต หลังได้รางวัลจูบ ดูมันหวงพี่ไว้เป็นเมียไปแล้ว..
“บูขอปลา หมูทอดด้วย บู..แกะกุ้งให้บอลหน่อย..บลาๆๆ” พี่มันบริการเหมือนหอบลูกมาร้านอาหาร
มีแต่ไอ้หน้ามืดสองตัว เสือกโง่ดูไม่ออกอีก ไอ้หล่อหรั่งมันคอยกันซีนจนหมด เห็นนิสัยเด็กแต่มันไม่โง่นะเว้ย!
ผมยังเคยโดนเหวี่ยงซึ่งหน้ามาแล้วด้วย..
“บูตัสครับ พี่ขอคุยธุระสักครู่สิ” จู่ๆไอ้พี่โชคชวนไพรเวท คนอื่นมัวแต่คุยแต่แดกตามประสา
ไม่ได้สนใจฟังโซนนี้สักนิด
“เรื่องอะไรครับ คุยในโต๊ะไม่ได้เหรอ” อาการนี้มันไม่อยากทิ้งน้อง
ไอ้หรั่งเม้มปากหน้าคว่ำ เหมือนเด็กกำลังโดนพรากของรัก
“เรื่องแนวข้อสอบ พี่ลืมหยิบชีทติดมือมาด้วย วางอยู่เบาะหลัง พี่อยากให้บูเอาไปอ่าน
มีบางจุดอยากชี้แนะ ในนี้เสียงดังไปนิด” เหตุผลช่างหามาล่อนะมึง บูตัสมันเลือกคณะแพทย์ฯ มีหรือไม่หูกระดิกตาม
“งั้นก็ได้ครับ” รับปากอย่างไม่ต้องสงสัย ก่อนหันมาทางผม
“เขม..กูฝากน้องแป๊บดิ” เห่อๆเหมือนฝากกูดูลูกเลย เพื่อนซี้มัวแต่อยู่ในโหมดรักไปแล้ว
ไอ้โจ๊กกับยัยทอมงุ้งงิ้งกันสองคน
แบมกับพี่ต้นหวานไม่สร่าง ไอ้เอ็กซ์อาศัยมันไม่ได้แน่ ให้ช่วยดูไอ้หล่อมีหวังโดนแยกเขี้ยวใส่
ส่วนเพื่อนไอ้หล่อแต่ละคนเม้าท์มอยน้ำลายแตกฟอง นำโดยเมียกูแหละ ไม่พ้นกามเทพเถื่อน พอคุยมันรู้เรื่องบ้าง..
“เออ..มึงไปเหอะ” พยักหน้ารับ หันมองไอ้หล่อหน้าง้ำไม่เลิก คงไม่สบอารมณ์
พี่สุดที่รักจะออกไปคุยกับไอ้ว่าที่หมอ
“บอล..พี่ไปเอาชีทข้อสอบแป๊บนะ บอลคุยกับพี่เขมไปพลางก่อน” หันไปกำชับน้องมันอีกที
“บูห้ามไปนานนะ” มีจับชายเสื้อมองตาปรอยเลยวุ้ย!
“ครับ..ไปไม่นานหรอก” ยอมปล่อยมือเสียไม่ได้ มองตามต้อยๆ หน้าออกอาการซะขนาดนั้น
“เอาอะไรอีกไหม..บอล” เห็นแล้วอดสงสาร กะเบนความสนใจหน่อย ดันส่ายหน้าไปมา
จนปัญญาไปต่อเลยกู มึงเล่นไม่รับมุกเลยนี่หว่า
ไอ้ตี๋คุยกับพวกไอ้เอก ไอ้วิทย์อย่างออกรส ไอ้เอ็กซ์ร่วมแจมด้วยเรียบร้อย ปล่อยไอ้หรั่งนั่งหน้ามุ่ยลำพัง
ชำเลืองดูมันเป็นระยะ ไม่ยอมตักอะไรกินเลยเว้ย คงเห็นบูตัสหายไปนาน ผลุนผลันลุกตามไปดุ่ยเลยนั่น!
“อ้าวเฮ้ย! หนุ่ยเดี๋ยวกูมา” รีบเผ่นให้ว่องแม่มันฝากเอาไว้ เกิดลูกวิ่งไปให้รถทับ กูโดนหักคอคนแรก..
เมียตี๋โคตรบรรเจิด ติดลมโม้ไม่แม้จะตอบรับ พยักหน้าหงึกงักหันไปเมาท์ต่อหน้าตาเฉย
ไม่มีใครสนใจ ว่าไอ้หล่อมันชิ่งไปตามพี่แล้วนั่น เสียเวลานานไม่ได้แล้ว แจ้นตามหลังมันไปทันที
ทันเห็นมันยืนนิ่ง กำหมัดตัวสั่นเป็นลูกนก ข้างรถหรูไอ้พี่โชคกำลังก้มหัวต่ำไหล่บังอีกคนมิด
กิริยาชะโงกหน้าส่อไปให้เข้าใจผิด ไม่ทันไรไอ้เด็กโข่งวิ่งขวับ หายไปหน้าร้านอย่างไม่คาดคิด..
“อ้าวเฮ้ย!..บูตัสน้องมึงวิ่งออกนอกร้านไปแล้ว” เร็วปานวอก ยิ่งกว่าไล่ลูกบอลในสนามอีก
มัวตะโกนบอกไม่ถึงสองวิ ลับหายจากสายตา
“เกิดอะไรเขม บอลไปไหน” บูตัสหน้าตื่น มือขยี้ตากลมไปมา
“ไม่รู้..มันตามมึงมา กูออกมาเจอเออ..” พูดไม่ออก ไอ้พี่โชคเลิกคิ้วนิดนึง รีบแทรกอธิบายทันที
“แมลงบินเข้าตาบูตัส ผมช่วยเขี่ยออกให้” มิน่าถึงดูทะแม่งๆ
“รีบตามน้องมึงก่อนเถอะ” หน้าบูตัสจะร้องอยู่รอมร่อ ทะยานพุ่งตามหลังน้องมันติดๆ
ผมกับไอ้พี่โชคไล่ตามจนหอบแฮก
กวาดสายตาทั่วไม่เห็นแม้เงา ตัวแม่งโคตรใหญ่ ล่องหนได้รึไงวะ!
เผลอแป๊บเดียวไร้ร่องรอย ไอ้หรั่งมันมีวิชานินจาแน่ๆ
ฉุกละหุกล่ะทีนี้ แจ้งข่าวพวกในร้าน หมดอารมณ์แดกตามคาด
รบกวนพี่ต้นรับผิดชอบเช็คบิลไปก่อน บูตัสมันจะเคลียร์คืนทีหลัง
ระดมพลสู่ภารกิจตามหาเด็กขี้หวงกันบ้าคลั่ง แบ่งกลุ่มออกเดินจนเมื่อยขาไม่ยักเจอ
หายไปไหนถ้ามันวิ่งมาแถวนี้ ไม่น่าไปได้ไกลนี่หว่า?
“บู..ทำไมไม่ลองโทรดู” ไอ้โจ๊กมันแนะ หลังแต่ละคนกลับมาร่วมตัวตรงลานจอดรถอีกครั้ง
เสือกเพิ่งนึกขึ้นได้ เหงื่อซึมเป็นแถว กูเมื่อยสาด!
“โทรศัพท์บอลอยู่ในเป้ ทิ้งไว้ในรถหนก” กรรม! ไม่มีอะไรระยำเท่านี้แล้ว
ให้มันได้อย่างนี้สิน่า ช่างประจวบเหมาะเว่อร์
“แล้วทำไมมึงไม่ให้มันติดตัววะ” อดไม่ได้กูขอเสือกหน่อยเถอะ เพื่อนซี้มันแต่ละคน
ไม่มีใครกล้าซ้ำ โคตรห่วงความรู้สึกกันเหลือเกิน
“กูคิดมากินก็กลับ ไม่อยากถือเป้เกะกะ โทรศัพท์ของกูเครื่องเดียวก็พอ
อีกอย่างกระเป๋ากางเกงน้องกูเล็ก ใส่โทรศัพท์หน้าปัดอาจแตกตอนลุกนั่ง ขอโทษด้วย
กูสะเพร่าประมาทไปจริงๆ ไม่น่าเลยมึง”
เสียงแหบโหยของมัน เล่นเอารู้สึกผิดขึ้นทันควัน ไม่น่าไปซ้ำเติมมันเลย..สาด
มิน่าเพื่อนซี้แต่ละคน ไม่มีใครคิดปริปาก ตำหนิมันลงคงใจดำพิลึก ด่าตัวเองเลยกู
ท่าทางเศร้าๆของมันฆ่ากันชัดๆ อิห่า..อะไรมึงจะน่าเวทนาปานนี้
“น้องมึงมีเงินติดกระเป๋าหรือเปล่า” แบมมันถาม
“กูหยัดไว้ห้าร้อย พร้อมกระดาษจดเบอร์โทรศัพท์ ชื่อผู้ปกครองที่ติดต่อได้ด้วย”
มันพูดเสียงสั่น หน้าซีดตาแดงไปเรียบร้อย แค่ไม่ปล่อยโฮให้อายคนเท่านั้นแหละ
ฟังคำบอกถึงกับตาค้าง เหมือนเตรียมให้เด็กหลงทางเลยนะนั่น ไอ้หล่อมันรู้ไหม
ว่าแม่มันทำอะไรซุกในกระเป๋ากางเกงให้
“แล้วน้องมึงรู้ไหม ว่ามึงใส่อะไรในกระเป๋ามัน..หืม” สงสัยแหละ ไม่รอใครถาม
ขอเสือกอีกรอบ หลายรอบก็ช่าง..อยากเสือกวะ
“รู้..กูบอกอย่างละเอียด แต่บอลกำลังโกรธ คงไม่โทรหากูหรอก”
ขืนฟังเสียงเศร้ากลั้นสะอื้นสั่นพร่า ชวนดราม่าน้ำตาแตกกันเปล่าๆ
“เอางี้..แยกกันตาม บริเวณนี้ไม่มี อาจไปไกลกว่านี่อีกหน่อย เผลอวิ่งขึ้นรถเมล์ไปไม่รู้ ลองวนรถดู”
พี่ต้นแนะ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
การแบ่งกลุ่มเริ่มขึ้น ไอ้เอ็กซ์กับพี่มัน แบมกับพี่ต้น ไอ้เอกคู่ไอ้วิทย์ ไอ้ตี๋ไปกับผม ไอ้โจ๊กกับไอ้ทอม
พี่โชคจะขอไปกับบูตัส เป็นอันครบคู่ ขอขัดเสียหน่อย ก่อนมันจะกลายเป็นเลวร้ายไปกว่าเดิม
“บูตัส มึงอย่าเพิ่งไปกับพี่โชคเลย” กระซิบบอก ไม่ให้ใครได้ยินหรอก
ขืนไปเจอไอ้หล่อพร้อมกัน งานเข้าหนักกว่าเก่าอีก มันชะงักคิดอยู่ครู่ ก่อนหันไปบอกพี่โชค
“บูไปกับหนกโจ๊กดีกว่า เป้ติดอยู่ในรถด้วย เผื่อบอลโทรเข้าเบอร์ตัวเอง”
พี่โชคไม่ค้าน คงรู้ผมกระซิบอะไร กูหวังดีเหอะ..ไม่ได้จะขวางก้างนะโว้ย!
“ครับ..ใครพบแล้วโทรบอกด้วย” แกก็แมนได้โล่ ไม่ติดใจอิดออด
ภารกิจแยกย้ายตามหาไอ้ขี้นอยด์เริ่มขึ้น เฮ้อ! สงสัยมึงต้องเลี้ยงขอบคุณอีกรอบแล้ว..บูตัส
เหมือนสวรรค์เป็นใจ ความซวยมาเยือน ฝนซึ่งไม่น่าตกดันบรรเจิดพร้อมใจหล่นจากฟ้า
ห่า!รถติดฝนตก ระยำไหนมีกว่านี้อีก หงุดหงิดฉิบหาย แทนที่จะคล่องตัว ดันขยับทีละขยึก
ขืนให้กูกระเดาตูดไอ้ตี๋จังหวะนี้ล่ะก็ กูขอขาดใจตายดีกว่า..
ไอ้ตี๋นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด กระสับกระส่ายอยู่ไม่นิ่ง ส่งไลน์ถามกันเป็นระยะ
ใครอยู่ตรงไหนเจอตัวหรือยัง บ้าบอถามเดิมๆ
สายตาพยายามส่องข้างทาง เผื่อเจอเด็กโข่งลูกครึ่งสูง 180 กว่าหล่อปานดาราหนัง
นั่งร้องไห้ตากฝนเล่น MV อยู่มุมไหนซักแห่ง ภาวนาให้เป็นเช่นนั้น อย่าเสือกโชคร้ายอีกนะมึง
“เขม..มึงยังไม่ได้เล่าให้กูฟัง” เพิ่งนึกถามกูเอาตอนนี้ ไม่รอให้เจอตัวก่อน แล้วมึงค่อยนึกขึ้นได้
“มึงสนแต่เม้าส์มอยสัด” จัดให้ซะหน่อย ถ้าพวกมันไม่มัวแต่คุย ช่วยกันดูแลเสียหน่อย คงไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
“ใครจะรู้วะ บูมันเอาใจอยู่นี่ ไอ้บอลไม่ค่อยคุยกับพวกกู คอยแต่จะอ้อนพี่ตลอด พวกกูก็ปล่อยสิ”
มันพูดถูก ไอ้หรั่งไม่เอาใครเลย จ้องแย่งซีนดึงความสนใจบูตัสอย่างเดียว โทษก็ต้องโทษไอ้พี่โชค กับไอ้เอ็กซ์มันทั้งคู่
เสือกหม้อบูตัสจนไอ้หรั่งมันหวงเว่อร์
“ตกลงมึงไลน์ถาม มีใครเจอยัง” เปลี่ยนเรื่อง เครียดกู!
“ถามแล้วยังไม่มีใครเจอ พี่โจ๊กบอกบูร้องไห้เลย..มึง” ก็น่าหรอก ปาไปเป็นชั่วโมงยังไม่ได้ข่าว
ทีแรกมันกลั้นไว้แทบตาย พออยู่กับเพื่อนซี้ คงไม่อั้นกันแล้ว
“ตกลงเรื่องเป็นมายังไง..เขม” เซ้าซี้อยากรู้ เลยเล่าให้มันฟัง
“ห่าบอลไม่เลิกนิสัยใจร้อน ไม่ว่าความคิดวัยไหน คงสเต็ปเดิม” เกือบหลุดขำ ฟังมันบ่นเพื่อน
“ลองมึงเจอแบบนั้น คิดไม่ต่างมันหรอก ขนาดกูไม่อะไรคิดไปแล้ว ภาพมันชวนให้คิดเหอะ”
ไม่ได้แก้ตัวแทนไอ้หรั่งนะ ภาพมันฟ้องให้คิดแบบนั้นจริงๆ แล้วไอ้หรั่งทั้งรักทั้งหวงบูตัสขนาดนั้น ไม่คิดไปไกลคงไม่ใช่ล่ะ
“ทำไมมึงไม่รั้งมันไว้วะ” อ้าว! เสือกโทษกูอีก
“ทันก็ดีสิ กูมาไม่ทันถึงตัว วิ่งปรู๊ดหายไปแล้ว” ใช้เวลาไม่ถึงสองวิ ทำอะไรได้วะ
“แจ้งความเหอะ..เขม” เด็กน้อยโคตร
“ได้ที่ไหน ต้องให้ครบ 24 ชั่วโมงก่อน”
“จริงเหรอ” ทำหน้าเอ๋ออีก
“มึงเคยรู้ห่าไรบ้างวะ..มัวแต่คุยมองหาบ้างเปล่าเนี่ยะ ฝนตกหนักแบบนี้มันคงไปไหนหรอก
เผื่อหลบฝนตามป้ายรถเมล์” เตือนมันแหละ
“กูมองอยู่ ปากคุยแต่ตากูทำงาน ชิส!” แอบชำเหลือง จริงวุ้ยตาตี่มองถนนไม่มีคลาดเลยเหะ
แต่ทำตาปะหลับปะเหลือกใส่นี่สิ กูชักหึ่ม!!!
“มึงลืมตาเปล่า มัวแต่หลับจะเจอได้ไงหืม” หาเรื่องคลายเครียด
“หลับพ่องมึงสิ..ครวย” กูยิ้มได้แหละ โดนเหวี่ยงชักอารมณ์ดีเว้ย! สงสัยกูแอบมาโซฯ ชอบให้มันหงุดหงิดใส่
ต่อด้านล่าง
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1198992 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก