มาตอบคำถาม และชี้แจง รบกวนอ่านก่อน ค่อยอ่านนิยาย 30% ที่เหลือ ด้านล่าง 1.เรื่องนี้วางโครงเรื่องไว้ทั้งหมด 70 ตอนจบค่ะ ตอนนี้มาได้เกือบครึ่งเรื่องแล้ว
จะมีตอนมหาลัย จบบริบูรณ์ที่ตอนทำงานนะคะ
2.เรื่องนี้รวมเล่มแน่นอน เหมือนผลงานทุกเรื่องของคนเขียนที่จบไป ไม่เน้นยอดเน้นเก็บหนังสือตัวเองเป็นรูปเล่มไว้
ขายได้ไม่ได้ แบกภาระต้นทุนมากน้อยไม่ว่ากัน บางเรื่องก็รอดไม่เจ็บตัว
บางเรื่องก็หืดเข้าเนื้อ สังเกตุไม่ค่อยทำรีปริ้น ในอนาคตไม่รู้ แต่ที่ผ่านมา มีพิมพ์เพิ่มอยู่แค่ครั้งเดียว
สาเหตุเพราะหนังสือหาย คนไม่ได้รับของ ตามคืนไปรษณีย์ไม่ได้ คนซื้อไม่รับเงินคืน จะเอาหนังสือ
คนเขียนไม่มีทางเลือก เลยต้องระดมกำลังพิมพ์ ซึ่งยอดไม่ได้เยอะหรอก แค่หาคนช่วยเฉลี่ยต้นทุนกันไป
3.ผลงานเรื่องนี้ จากประสบการณ์ที่รวมเล่มกับทีมงานมา คาดว่าหน้าจะมีถึง 4 เล่มจบ พร้อมบ็อกเซท
ราคาคงหลักพันไม่เกินพันห้า แต่จะไม่ให้แพงจนรับไม่ไหว เพราะเท่าที่ผ่านมา ไม่เคยขายแพงค่ะ ตามมาตรฐานทั่วไป
4.เนื้อหา หรือฟรอนตัวอักษร ไม่เคยโกงคนอ่าน เคาะวรรคหรือเว้นหัวท้าย บน ล่าง ซ้าย ขวา ล้วนอาศัยทีมงานทำหนังสือ
ดำเนินการให้ จากที่ทำมาใครเป็นแฟนนิยายที่ซื้อผลงานมาตลอด จะรู้ว่าไม่เลิศขั้นมืออาชีพ แต่ไม่อนาถจนน่าเกลียด
ให้คะแนนโดยรวม พอใช้ ถึงขั้นดี ก็ภูมิใจแล้ว สัญญาจะพัฒนาฝีมือให้ดีขึ้นกว่านี้
5.การแพ็กกิ้งหนังสือ หลังมีประสบการณ์เลวร้ายในชุดไตรภาคย์ ที่หนังสือมุมยับ กล่องบ็อกเซทบุบ ครั้งนั้นครั้งเดียว
ต่อมาระบบเซฟตี้หนังสือของคนเขียน ห่อแพ็กอย่างสุดกำลัง และไม่ได้รับการคอมเม้นท์เรื่องปัญหาเหล่านั้นอีกเลย
6.นิยายเรื่อง My Love เป็นเรื่องที่คนเขียนตั้งใจ แถมเรื่องสั้นฟรี 1 เรื่อง ซึ่งจะเริ่มอัพในเล้าฯ หลังปีใหม่
เป็นเรื่องสั้นขนาดกลาง 6 ตอนจบ จำนวนหน้ารวมตอนพิเศษอีก 2 ประมาณ 150 หน้า เหมือนเรื่องเทพพิทักษ์ขุนทัพ
ที่เคยแจกให้กับ 150 ท่านแรกไม่ต้องซื้อ เรื่องนี้ก็เช่นกัน แต่รายละเอียดเพิ่มเติมยังไงรอเปิดจองโอน
7.การเปิดจองโอนคำนวนระยะเวลา น่าจะประมาณต้นเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2556 คนเขียนเปิดจองโอนไม่นาน
ดูจากประวัติที่ทำหนังสือมาทั้งหมด เต็มที่เดือนครึ่ง หนังสือส่งเลย เร็วที่สุด 1 เดือน ปิดโอนส่งหนังสือทันควัน
แฟนนิยายที่ติดตามรู้ดีค่ะ ไม่ต้องรอสองสามเดือน เพราะตั้งแต่ลงอัพ ก็ส่งต้นฉบับให้ทีมงานดำเนินการจัดเตรียมล่วงหน้า
จ่ายค่าจ้างต้นทุนสูงไม่ว่า ขอให้งานเร็ว สมบูรณ์ ผิดพลาดน้อยเป็นพอ ยอมจ่าย ไม่บวกหรือยกภาระให้คนอ่านแบก
8.ที่แถมไม่ใช่หวังยอดขาย หรือจูงใจอะไรนะ ถึงจะแลดูเหมือนโปรดึงดูด แต่ความจริงจากใจ อยากให้ของขวัญที่พวกคุณคนซื้ออุดหนุนเราด้วยดีมาโดยตลอดมากกว่า เหนือสิ่งอื่นใด ถ้ายอดตามเป้า เราอาจลดราคา เฉกเช่นตะเกียงที่เราขายรอบแรกต่ำกว่าราคาปกหนังสือ จาก 1,850.- รวมบ็อกเซท 2,050.- เราเปิดจองโอนแค่ 1,400.- หากจำกันได้คนซื้อ 150 คนแรกได้ราคานี้แน่นอนค่ะ แถมเทพพิทักษ์ฟรีอีก 1 เล่มด้วย ฟรีค่าจัดส่งอีกต่างหาก คาดว่าเรื่องนี้อาจจะทำหากได้ยอดตามเป้าที่กำหนด เพื่อเป็นของขวัญย้อนหลัง คริสมาสต์ ปีใหม่ วันเด็ก วาเลนไทน์ เลยไปถึงสงกรานต์ ใครอยากได้เตรียมตังค์อย่างเดียวค่ะ
9.ที่ชี้แจงมาทั้งหมด เพื่อให้ใครที่อยากเก็บกอดหนังสือชุดนี้ไว้ในอ้อมแขน ได้มีเวลาเตรียมตัว เตรียมใจควักกระเป๋าช่วยกันจ่าย คนเขียนจะได้รวมเล่มแบกภาระน้อยหน่อย เหลือค่าขนมกินด้วยยิ่งดี 5555+++ ตอนพิเศษตั้งใจมอบให้ 8 ตอน 4 คู่ชู้ชื่น
เอาละคะ หลายคนที่มีคำถามทั้งหน้ากระทู้ หลังไมค์ หรือส่งเมลล์ คงได้รับคำตอบแล้วนะคะ หากสงสัยติดใจมีคำถามอีก
ก็สอบถามมาได้ อ้อ! ลืมบอก ความหนาของหนังสือต่อหนึ่งเล่ม 350 หน้าโดยประมาณ 4 เล่ม ก็ประมาณ 1,400 หน้าค่ะ
ปล.ขอบคุณที่ช่วยแก้คำผิด ชี้แนะกันมาได้เลย คนเขียนยิ้มแก้มปริทุกครั้งที่เห็นน้ำใจอันงดงามเหล่านี้
รักพวกคุณทุกคน ไปอ่าน 30% ที่ติดค้างได้เลย ณ บัดนี้
My love
Part 33 ..... 100%
[Specail Kam] “หนุ่ย..ไปล้างห้องน้ำนอกอาคารกัน” มันเงียบไม่หือไม่อือ
ยอมให้จูงมือพาเดินลงบันได ตรงไปห้องน้ำส่วนกลางนอกอาคารแทน
“มึงเป็นอะไรไหม” อดกังวลไม่ได้ เห็นมันเงียบไม่พูดไม่จา
“ถ้าจะร้องก็ร้องนะ กูอยู่ข้างๆมึงตรงนี้” คิดว่ามันคงเจ็บไม่น้อย กับภาพบาดตาที่เห็นจะๆ
หากไม่บ่งหนองก็ไม่หายขาด จำต้องใจเด็ดให้มันเจอด้วยตัวเอง
“มึงพูดอะไร” ดันเงยหน้าถาม อาการหน้าแดงซับสีเลือดยังไม่หายไปจากหน้าขาวของมัน
“มึงเห็นแบบนั้น กูเป็นห่วง” บอกไปตามตรง
“ห่วงบ้าอะไรหึ” อ้าว! ทำไมมันไม่เข้าใจ
“มึงเห็นบูตัสจูบกับน้อง ไม่เจ็บเหรอ” ถามแม่งเลย
“เจ็บ..เจ็บเหี้ยไร” แหงะ! ตอนนี้กลายเป็นผม..งงแดก
“บูตัสคือคนที่มึงแอบชอบมาสองปี ไปยืนจูบกับเพื่อนมึง แถมเป็นน้องมันด้วย
กูคิดว่ามึงจะเสียใจ” มันอมยิ้มกลั้นขำแล้วคราวนี้ ถึงจะพยายามปั้นหน้านิ่ง แต่มุมปากกระตุก
แถมตาตี่ที่มีไม่เยอะยังไหวระริก ผมเสือกจับสังเกตได้
“เป็นเหี้ยไร จะขำก็ขำ กูพูดอะไรผิด” เหวี่ยงแม่งเลย...สาด!
“อะคึ..อะคึ..คึคึ..ฮ่ะฮ่าๆ เอิ้ก!!..ฮ่าๆ” เมียกูบ้าไปแล้ว อาการหนักกว่ามันร้องไห้อีก
หัวเราะมือกุมท้องตัวงอ น้ำตาเล็ดไปแหละ
“ไอ้หนุ่ย มึงเป็นบ้าไรเนี่ยะ เสียใจจนขี้ขึ้นสมองรึไง..ไอ้ห่า” ขึ้นเว้ยขึ้น! ไม่ใช่กระดอขึ้นนะ
รมณ์ขึ้นสิเจอมันหัวเราะเหมือนคนบ้า ปรี๊ดเลย!
“คึคึ! มึงซิบ้า ไอ้เหี้ย!..คิคิ..คึคึ!” มันพยายามหยุดหัวเราะ ผมยืนหน้าบึ้งแทบขบหัวมันแล้ว
“ดูทำหน้าเข้า” เสือกแซวกูอีก
“มึงเลิกทำหน้าแบบนี้ซะที ก่อนกูหัวเราะตายคาห้องน้ำ” เอาใหญ่
“แล้วมึงเป็นเหี้ยอะไร หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง” ฉุนจัดเลยกู
“หัวเราะมึงแหละ เสือกพูดเหี้ยไรก่อนวะ” ความผิดกูเฉย
“พูดเหี้ยไร คำพูดที่กูเจตนาปลอบมึงด้วยความเป็นห่วง มันน่าขำตรงไหนห๊ะ!” นั่นดิ ขำอะไรของมัน
“คำพูดกูไม่ขำมึงหรอก กูขำความคิดมึงต่างหาก สมองส่วนไหนคิดว่ากูจะเจ็บปวดหรือเสียใจ”
“เยอะแล้ว ตกลงมึงทำกูสับสน” ชักนอยด์แล้วกู
“อย่ามาใจน้อยหัวล้านนะ มึงทำกูอดขำไม่ได้นี่หว่า”
“แล้วมึงจะขำเหี้ยไร..ห๊ะ” นี่กูชักไม่เข้าใจตัวเอง
ตั้งใจให้มันเห็นภาพกับตาจะได้ตัดใจ ถ้ามันเสียใจกูพร้อมปลอบ
ยังไงมันต้องยอมเจ็บ ผิดคาดเสือกหัวเราะงอหาย..ไอ้สาด
ไปๆมาๆ ดันมาทะเลาะกันเอง กูมึนกับมึงแล้ว..ไอ้ตูดหมึก
“เอาล่ะ กูไม่อยากทะเลาะกับมึง” ตัดบท หันเข้าหาอ่าง เปิดน้ำล้างหน้าแม่งเลย
มันไม่พูดหนีไปยิงกระต่ายใส่ชักโครก ผิวปากอารมณ์ดี กวนฉิบหาย..คืนนี้มึงโดนแน่
วันนี้วันศุกร์อย่าหวังกูปล่อยให้มึงรอด ไอ้ตูด!!!!
“มีผ้าเช็ดหน้าเปล่า ขอหน่อยดิ” มันล้างมือล้างหน้าเสร็จ หันบอก หน้าขาวหยดน้ำเกาะพราว
เลยล้วงออกมายื่นให้ อย่านึกว่าเถื่อนไม่มีผ้าเช็ดหน้าพกนะคร๊าบ ถ้าคิดแบบนั้นเลิกเป็นนักรักตัวฉกาจไปเถอะ
ผ้าเช็ดหน้าผู้ชายเราสำคัญต้องมีติดตัวอย่าให้ขาด ต้องสะอาดหอมพร้อมใช้ตลอดเวลา
ไม่ใช่สำหรับตัวเอง แต่สำหรับสาวๆหรอกเว้ย!
เวลาคุณบริการพวกเธอ ไม่ว่าจะเลอะสิ่งใด น้ำตา ขี้หู ขี้ตา ขี้ฟัน แค่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
คุณจะได้รับไม่ตรีกลับสมเป็นเพอร์เฟ็กแมน
“ขอบใจ” เช็ดเสร็จ เอาผ้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำส่งคืนกวนๆ
“มึงอย่าเยอะ..ไอ้หนุ่ย” รับมาใส่กระเป๋า หันหลังเดินหนีมันแหละ เห็นหน้าแม่งหงุดหงิด
“โด่ววว!! ทำเป็นใจน้อย เหี้ยไรเนี่ยะ” มันตามมารั้งแขนไว้
“แล้วมึงทำอะไร..หืม” หยุดหันไปจ้องตอบนิ่งๆ
“ก็มึงทำกูขำนี่นา” เสียงอ้อนอย่างที่มักใช้ประจำ เวลาต้องการให้ใจอ่อน
มักได้ผลเสียด้วย ไอ้ห่านี่มันรู้ว่าต้องเอามาใช้ตอนไหน
“เงียบ..ไม่ยอมพูด โกรธจริงอ่ะ..เขม..เขม..ไม่โกรธน๊า เลิกงอนกูได้แล้ว เข้ากับหน้ามึงนักนิ”
ประโยคแรกดีอยู่หรอก ไอ้ตอนท้ายกูชักอยากถีบแม่งแหละ
“เดี๋ยวมึงจะโดน” ขบกราม กดเสียงต่ำขู่ไปงั้น ทำมันลงที่ไหน
“ยอมพูดแล้วดิ” ยิ้มตาปิด หลังผมปริปาก
“อธิบายมา มึงหัวเราะห่าไร” สงสัยฉิบหาย มันไม่มีอาการเสียใจให้เห็นพิรุธสักนิด
“ขำมึง เสือกพูดเหมือนกูกำลังจะตาย”
“แล้วไม่จริง อย่ามาโกหกตีเนียน ว่ามึงไม่รู้สึกกับสิ่งที่เห็นหืม..มึงชอบบูตัสมันไม่ใช่”
เค้นคอกูก็จะทำ ถ้ามันยังปากแข็งอยู่ล่ะก็
“ใช่กูยอมรับ ตอนนี้กูไม่ได้คิดอะไรแล้ว ทำไมต้องเสียใจด้วยล่ะ” มันพูดดูน่าเชื่อ
สีหน้าแววตาไม่มีอะไรผิดสังเกต
“จริงดิ..ไม่มีเลยเหรอ” หรี่ตาจ้องเหมือนไม่เชื่อ ดูมันจะทำยังไง
“เออ..ไม่เชื่อก็ช่างหัวมึง” แหนะค้อนกูเฉย ทำบ่อยนะมึง
“มึงอึ้ง..เหมือนจิตหลุดทำไมตั้งนาน” จูงไปไหนไม่ถามสักแอ๊ะ
เหมือนวิญญาณหลุดจากร่าง นึกว่ามันช็อคเสียอีก
“กูอึ้ง! ไม่คิดว่าบูกับไอ้บอลจะ..จะนั่นกัน” มันคงตกใจสิท่า
“เหรอ..ไม่ได้เสียใจหรือปวดใจ” อยากย้ำให้มั่นใจ
“เสียใจทำห่าไร กูกับบูเลิกกันเหอะ มึงเมาแดดหรือไง หมาตัวไหนให้กูเป็นแฟน
ยังมีหน้าให้กูเสียใจเรื่องคนอื่น..ระยำเหี้ย” ด่ากูเฉยคราวนี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกโกรธหรือหงุดหงิด ตรงข้ามหุบยิ้มไม่อยู่ซะแล้ว
“อ่ะน่ะ..จริงแท้เล่า แสดงว่ามึง..มึง” ลอยหน้าลอยตา กระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน
“อะไร..ไอ้เหี้ย กูไม่พูดกับมึงแล้ว” สะบัดหน้าหนี หูแดงก่ำเดินไม่เหลียวหลัง
เรียกเสียงหัวเราะผมดังลั่น ขำอาการเขินม้วนต้วนของมัน
“ฮ่ะฮ่าๆๆ..ไอ้ตี๋ตูดหมึกเอ้ย” มีความสุขจริงวุ้ย รู้ว่ามันไม่ติดค้างในใจเรื่องบูตัสโคตรจะโล่ง
ที่สำคัญอาการบอกใบ้พูดไม่เต็มปากอย่างนั้น ตีเป็นอื่นไม่ได้ ‘มันให้ใจผมแล้ว’ ว้าวววว!!!
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“ให้กูไปเจอที่ร้านเลยไหม” ผมถามบูตัส วันนี้เรามาเรียนติว
มันนัดเลี้ยงขอบคุณที่ช่วยเป็นธุระเรื่องน้องตอนโดนรถชน เลือกเย็นวันอาทิตย์ นัดสองทุ่ม
เป็นร้านอาหารเน้นทานข้าวมากกว่าของมึนเมา
บูตัสแพ้แอลกอฮอลล์ น้องมันเพิ่งประสพอุบัติเหตุเพราะการเมา สรุปงานนี้งดเหล้า ชนโค้กแทน
“มึงรู้จักร้านใช่ไหม”
“กูรู้ สองทุ่มเจอกัน” โบกมือบาย ก่อนแยกพวกมันตรงไปที่รถ ไอ้ตี๋หนุ่ยไปรอแล้ว
พวกมันกลับกับกนก ไอ้โจ๊ก ส่วนแบมสุดสวยสามีขับเบ้นท์มารับ
เรื่องมันพี่น้องจูบกันไม่ได้หลุดจากปากผมกับไอ้ตี๋ ยิ่งถ้าใครจับได้ว่าผมสร้างสถานการณ์
ปั้นน้ำให้กลายเป็นแบบนี้ กูโดนรุมกระทืบแน่
งานนี้ถ้าไม่ใช่จอมอึนอย่างบูตัส ซึ่งไม่เฉลียวใจว่าผมโกหกคงไม่สำเร็จเป็นตามแผน
ถ้าเป็นเพื่อนมันล่ะก็ จับได้ว่าผมหลอกแต่แรกแล้ว..
จะว่าไปบูตัสมันใช่โง่ เพียงแต่อึนไปหน่อย ส่วนเรื่องที่มันเชื่อผม
คงมีผลมาจากพันธะสัญญาของมันพี่น้องมากกว่า ซึ่งพวกเราไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางไปกับมันด้วย
จึงสรุปไม่ได้ว่า ทำไมมันไม่เอะใจว่าผมสร้างเรื่อง
หลังมันจูบกันแล้ว น้องมันติดพี่ยิ่งกว่าตังเม สัมผัสได้ชัดเจน แทบไม่ยอมห่างพี่
สายตาบ่งบอกมาก ‘บูตัสของบอล’ นั่นแหละเขาเลย
พรุ่งนี้เจอกัน 100% กับดราม่าของบอลลูนรอบแรก
บวก 1 คะแนนให้กับนักเม้นท์ทุกคนนะคะ เดี๋ยวมาบวกให้ตอนบ่าย
ขอไปกินเตี๋ยวก่อน หิวข้าวแล้ว รักคนอ่านมากมาย เพราะพวกคุณทำให้เราอยากเขียน
กลับมากดบวกให้แล้วนะคะ สำหรับนักเม้นท์ที่น่ารักทุกท่าน รับไปคนละ 1 แต้มค่ะ
ขอบคุณอีกครั้ง คุณ 'VAN' ที่ช่วยแก้ไขคำผิด และท่านอื่นๆ น่ารักมากมาย กลับไปแก้แล้วนะคะ
Luk.
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1196936 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก