Lesson 68
( Kim Part )
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะแสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามามันโดนตาผม ผมก็เริ่มทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนผมเจอกับ...พวกเค้าทั้งหมดแบบไม่ทันตั้งตัว ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่าบาสจะเป็นญาติกับพี่โชว์ ถึงว่าบุคลิกต่างๆในตัวบาสมันคุ้นๆพิกลๆ
“แอ๊ด...อ้าวตื่นแล้วหรอคิม” เสียงเปิดประตูดังพร้อมกับเสียงของคนที่คุ้นเคย
“อื้อ ก็เช้าแล้วนี่นา” ผมยิ้มแล้วก็ตอบกลับ
“เรากับพี่วินถือวิสาสะนอนห้องตรงข้ามคิมเนี่ยแหละ พอดีบ้านไอ้บาสมันไม่พอนอนกันน่ะ นี่ก็นอนกันเกลื่อนข้างล่างไปหมดเลย”
“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก ตามสบายเลย”
“เฮ้อ เราไม่ได้เจอกันนานเหมือนกันนะเนี่ย ดูโทรมๆไปนะ” เฟียร์พูดพร้อมกับเดินมานั่งที่เตียงข้างๆผม
“ก็ทำงานเหนื่อยๆนิดหน่อยนะ เราเปิดร้านกาแฟอยู่ข้างล่างหน้าบ้านนี่เอง อยากทำงานสบายๆ ไม่ต้องใช้สมองบ้างน่ะ...ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากใช้ความคิดเท่าไหร่น่ะ”
“หรอ...เอาไปใช้คิดถึงใครอยู่ล่ะ” ผมหันมองหน้าเฟียร์ในเสี้ยววินาที
“ล้อเล่นน่ะ อย่าคิดมากเลย...นี่จะเจ็ดโมงแล้วนะ ปกติเปิดร้านกี่โมงล่ะ” เออ ชิบหายล่ะสิลืมเลย ปกติร้านผมเจ็ดโมงก็เริ่มมีลูกค้ามาแล้วครับ เค้ากินกาแฟก่อนทำงานกัน
“สายแล้วล่ะ ต้องรีบแล้ววววว” ผมติดสปริงโดดเข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็วแล้วก็ลงไปเตรียมจะเปิดร้าน แต่สภาพบ้านที่ผมเห็นตอนนี้ คำถามแรกที่ผุดเข้ามาในหัวคือ กูจะเดินรูไหน เพราะพวกนอนกันเกลื่อนกลาดไปหมดเลย แต่ยังดีที่เป็นผู้หญิงทั้งหมด ถ้าเป็นพวกผู้ชายผมละไม่อยากจะคิดว่ามันจะเละยิ่งกว่านี้อีกกี่เท่า
“เดี๋ยวเราช่วยละกันนะ” เฟียร์บอก ผมก็พยักหน้ารับเราก็ค่อยๆเดินจนพ้นพวกคนที่นอนอยู่ พอกำลังจะเริ่มตั้งร้านก็มีคนมาแล้วครับ
“เอ่อ ร้านเปิดหรือเปล่าครับ” ผู้ชายคนหนึ่งการแต่งตัวออกแนวลักษณะพนักงานบริษัท ยืนถามผมอยู่หน้าบ้าน
“อ๋อ เปิดครับเดี๋ยวรอสักครู่นะครับ เชิญเข้ามารอข้างในก่อน” เฟียร์ออกรับหน้าแทนผมพร้อมกับเปิดประตูรั้วให้ลูกค้าเข้ามา ส่วนผมก็จัดของสักครู่เดียวก็เสร็จ
“พร้อมแล้วเนอะคิม...ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ” เฟียร์พูดกับผมแล้วก็คุยกับลูกค้าพอเสร็จเฟียร์ก็บอกออร์เดอร์กับผมแล้วผมก็เป็นคนทำ แล้วจากนั้นไม่นานลูกค้าก็เริ่มอื้อแน่นจนเต็มร้านไปหมดเลยครับ ผมมองดูนาฬิกานี่แค่ก็เกือบจะเจ็ดโมงครึ่งแล้ว คนจะเยอะช่วงก่อนเข้างานแล้วก็ตอนออกงานน่ะครับเป็นปกติธรรมดาไปแล้ว ยิ่งช่วงเที่ยงนี่ไม่ต้องพูดถึง ผมจะมีเวลาได้กินข้าวเที่ยงตอนสิบเอ็ดโมงหรือไม่ก็บ่ายโมงเท่านั้น ช่วงเที่ยงนี่หมดสิทธิ์จะกระดิกไปไหนเลย
“คิม ทันหรือเปล่าให้เราช่วยไหม” เฟียร์ถามผม
“ไม่เป็นไรหรอกแค่เฟียร์มาช่วยจดออร์เดอร์แล้วก็แคชเชียร์แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว” ผมคุยไปด้วยในขณะที่มือก็คนกาแฟมือเป็นระวิง
“เฟียร์ คิม ทำอะไรกันแต่เช้าอ่ะ” ผมหันไปมองต้นตอเสียงก็เจอพี่วินครับ สภาพแบบพึ่งตื่นเลยอ่ะ ตายังลืมไม่เต็มที่เลยแถมไม่ใส่เสื้ออีก โถ เหมือนอยู่บ้านตัวเองเลยเนอะ
“พี่วิน ขึ้นไปใส่เสื้อเลย ผู้หญิงอยู่เต็มบ้านไม่อายหรือไง” สะท้านที่ไหน He ก็เดินขึ้นบ้านไปอย่างใจเย็น เฮ้อ ปวดตับเลยจริงๆ เวลาไม่ได้เปลี่ยนคนได้ทุกคนสินะ
“เฮ้อ กว่าจะหมดแทบตายเลยนะเนี่ย” ผมบ่นตอนนี้ก็แปดโมงกว่าแล้วครับ คนหมดแล้วเพราะเค้าต้องทำงานกัน แต่ก็จะมีเข้ามาเป็นระยะๆ
“แต่เราว่าก็สนุกดีนะ” เฟียร์ว่า
“ก็โอเคเลยแหละ” ผมบอกแล้วก็ยิ้ม จากนั้นเราก็นั่งคุยกันอยู่ตรงหน้าเคาร์เตอร์อ่ะแหละสัพเพเหระไปเรื่อย
“คิมเปิดร้านกาแฟหรอเนี่ย พี่พึ่งรู้” พี่วินเดินมาโผล่ข้างๆเฟียร์ แต่แบบเรียบร้อยแล้วนะ อาบน้ำอะไรมาเรียบร้อยหมดแล้ว
“ก็ทำเล่นๆน่ะพี่ แต่มันก็กำไรอยู่ได้อ่ะ”
“เห็นตอนเช้าพี่ก็สงสัยว่าทำอะไรกันแต่เช้า มองลงมาจากชั้นสองคนก็ยืนกันเต็มร้านไปหมด ก็เลยเดินลงมาดู แต่ลืมดูสภาพตัวเองไปนิดนึง” เอ่อ คือแค่พูดปกติก็ได้ทำไมต้องนัวเนียเฟียร์ด้วยไม่เข้าใจอ่ะ
“พี่วิน คนอยู่เยอะแยะ อายบ้างอะไรบ้าง” เฟียร์พูดแบบเนือยๆแต่ก็ไม่ได้หลบนะ
“คร้าบบบบ...ฟอด” เห็นแล้วก็ยิ้มเลยครับ คนรักกันนี่ทำอะไรก็น่าดูไปหมดเลยเนอะ
“เฮ้ย พี่คิมหายดีแล้วหรอมาเปิดร้านเนี่ย” เสียงมันข้ามฟากมาเลยครับไอ้บาส
“เออ ดีแล้วขายได้แล้ว” ผมก็ตอบมันไป
“เอาเอสแก้วนึงดิพี่ แต่ว่าตังเดี๋ยวตามมานะลืมหยิบ” มันบอกพร้อมกับโดดข้ามฝั่งมาบ้านผม
“เออ ไม่ต้องหรอก ทำอย่างกับพี่เคยเอาตังพวกแก”
“แหม่พี่ บ่อยๆมันก็เกรงใจ” แหม่กูล่ะหมันไส้
“อ๋อหรอ แต่พี่ก็เห็นแกไม่เคยไม่ลืมหยิบตังมาสักวันเลยนะ” เมื่อผมสวนไปแบบนี้ก็ฮาก๊ากเลยดิครับ ก็มันเป็นเรื่องจริง
“เออ แล้วทำไมวันนี้กินเอสวะ ปกติแกกินบลูไม่ใช่หรอ” ปกติถ้ากินมันจะกินบลู มันบอกว่าเอสแรงไปดีดเกิน
“ก็อยากดีดๆอ่ะพี่วันนี้ เดี๋ยวต้องใช้พลังงานเยอะ” ผมก็ไม่ได้ถามอะไรต่อก็ทำให้มันไปนั่นแหละขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืด
“อ่ะเอาไป รีบๆไปให้พ้นๆเลย” ผมยื่นกาแฟให้มัน มันก็คว้าไปอย่างรวดเร็ว
“ขอบคุณครับ”
“ไม่ชิมก่อนหรอ แกไม่เคยกินเอสจะไหวหรอ”
“ไม่เป็นไรพี่ พี่ทำอะไรก็อร่อยอยู่แล้ว” แหม่ เข้าใจพูดนะ
“เออ พูดดีเดี๋ยวกลับมาเอาอีกแก้วนึง” ผมหยอกมันเล่นๆครับ
“ฮ่าๆๆๆ พอแล้วพี่เกรงใจ...ไปละ” แล้วมันก็เดินหายวับเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว
“คิมท่าทางสนิทกับไอ้บาสจังเลย” พี่วินบอก
“ก็เงี่ยแหละพี่ บางวันน้องมันก็มาช่วย ถึงจะมึนๆหน่อยแต่นิสัยมันก็โอเคอ่ะพี่” แล้วผมก็ร่ายยาวถึงนิสัยไอ้บาสเลยครับตั้งแต่มาเจอกันแรกๆจนสนิทชิดเชื้อกัน
“เย็นแล้วปิดร้านเถอะคิม เดี๋ยวเราไปธุระกับพี่วินก่อน คงไม่ได้ช่วยเก็บร้านนะ”
“ไม่เป็นไร ไปเถอะเราเอาอยู่” ผมบอกแล้วก็เริ่มเก็บร้านครับล้างนั่นล้างนี้จนจะค่ำ แต่แปลกแฮะ ทำไมบ้านบาสมันเงียบๆ มีรถจอดอยู่คันเดียว แถมมืดไปหมดไฟก็ไม่เปิด สงสัยจะไปข้างนอกกัน ผมทิ้งความสงสัยไว้แค่นั้นแล้วผมก็ขึ้นไปอาบน้ำยังไม่ทันแต่งตัวเลยโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“ว่าไงบาส”
(เราเองคิม วันนี้วันเกิดเพื่อนไอ้บาสที่ชื่อหนิงอ่ะ ที่สวยๆคิมจำได้ไหม) อ๋อ ขาวๆสวยๆ
“จำได้สิ ฝากอวยพรน้องด้วยละกัน”
(ไม่ต้องฝากอ่ะ มาด้วยตัวเองเลย น้องเค้าอยากให้มา มาด้วยล่ะเราจะรอถ้าไม่มาจะโกรธมากๆ ส่วนเรื่องการเดินทางมาพร้อมกับไอ้บาสมันรออยู่ข้างล่างแล้วแหละป่านนี้อ่ะ โอเคเราจะรอนะ แล้วเจอกัน...ตื้ดดด) สรุปคือผมไม่สามารถปฏิเสธได้ เฮ้อ เอาเถอะไปก็ไป ผมรีบแต่งตัวอย่างเร็วเพราะกลัวน้องจะรอนาน ผมปิดบ้านตัวเองเสร็จก็เดินไปรอในบ้านบาส แต่ทำไมมันมืดไปหมดแบบนี้ล่ะเนี่ย
“จะไปกันเลยไหม”
ปล. Sorry หายไปนานเลย พอดีพึ่งกลับจากออสเตรเลีย
ต่อจากนี้มีเวลาเกือบ 2 เดือน ตั้งใจว่าจะเอาให้จบให้ได้นะครับ เรื่องนี้ ^^
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 667699 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก