Lesson 77 (The End)
หลังจากที่ร้านกาแฟของชายหนุ่มร่างเล็กเปิดตัวไปได้ไม่นานก็ททำให้ลูกค้าติดในรสมือการชงได้ในเวลาไม่นานและที่สำคัญข่าวเรื่องการเป็นคู่ครองกันระหว่าง คิม-โชว์ และ เฟียร์-วิน ก็ยิ่งทำให้บรรดาสาววายทั่วสารทิศต่างแห่กันเข้ามาในร้านกันจนต้องจ้างพนักงานช่วยซึ่งโชว์เป็นคนจัดหามาให้
“พี่โชว์ คิมอยากไปกินข้าวอ่ะ” คิมบอกกับโชว์เมื่อโชว์เดินเข้ามาหา
“อยากจะไปกินที่ไหนล่ะครับ” ร่างสูงถามกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพราะไม่บ่อยมากนักหรอกที่อีกฝ่ายจะเป็นคนชวนตนออกไปกินข้างเองแบบนี้ โดยปกติแล้วเค้าเองนั่นแหละที่ต้องลากให้อีกฝ่ายไปด้วย
“กินที่ห้างพี่โชว์อ่ะแหละ คิมจะไปดูของด้วย”
“ได้สิครับ แล้วคิมจะเสร็จหรือยังเราจะได้ไปกันเลย”
“ก็เสร็จแล้วแหละ เดี๋ยวฝากฝ้ายปิดร้านหน่อยละกันนะ” คิมหันไปบอกกับพนักงานสาวคนใหม่และคนเดียวในร้าน ซึ่งโชว์กันท่าไว้ไม่ยอมให้ผู้ชายทำงานที่ร้านนี้ยกเว้นเฟียร์คนเดียวเพราะเจ้าตัวคิดว่ากันไว้ดีกว่าแก้ ตัวเค้าเองมั่นใจในตัวคนรักแต่ว่าเค้าไม่มั่นใจในตัวคนอื่น
“ได้ค่ะพี่คิม เที่ยวให้สนุกนะคะ” ฝ้ายยิ้มให้อย่างยิ้มแย้ม จริงๆแล้วลึกๆเธอคือสาววายตัวแม่!!! เพียงแต่ไม่แสดงอาการเท่านั้นเองและเธอเองก็เป็นคนแอบถ่ายรูปทั้งสองคนเวลาจู๋จี๋กันไว้เพียบ
จากนั้นทั้งสองคนก็พากันออกจากร้านแล้วมุ่งตรงไปยังห้างสรรพสินค้าที่โชว์เป็นเจ้าของเองและแน่นอนว่าของทุกอย่างในห้างสามารถถูกหยิบจับสอยได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องเสียตังสักบาทเพราะทางห้างจะเก็บบิลไว้และหักกับรายได้ที่เป็นกำไรในตอนปลายเดือน
“ถึงแล้วครับคุณภรรยา” ฝ่ายสามีหยอกเย้ากับภรรยาที่กำลังนอนหลับฝันดี ใจจริงแล้วก็ไม่อยากจะปลุกเพราะความน่ารักในตอนหลับของอีกคนทำให้เค้าเสียดายที่จะต้องปลุกให้อีกคนตื่นขึ้น
“อื้ออออออ...ไปกันเถอะ” คิมที่พึ่งตื่นก็บิดขี้เกียจเล็กน้อยและเดินลงมาจากรถเดินนำลิ่วเข้าไปในห้าง เมื่อโชว์ล็อครถเสร็จก็เดินตามคิมเข้าไปอย่างรวดเร็ว...ทุกอย่างเป็นปกติยกเว้นแต่สายตาของคนในห้างที่ไม่ปกติ
“พี่โชว์ ทำไมเค้ามองเรากันแปลกๆ” คนตัวเล็กถามขึ้นเพราะคิมไม่ค่อยชินกับการถูกจับจ้องซักเท่าไหร่
“พี่ก็ไม่รู้สิครับ…จะกินก่อนหรือจะดูของก่อนครับ”
“ดูของก่อนดีกว่า” จากนั้นคนตัวเล็กก็ลากคนตัวใหญ่ไปดูของที่ตัวเองต้องการ...สิ่งที่คิมต้องการก็คือผ้าปูที่นอนใหม่ เสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว ซึ่งแน่นอนว่าทั้งของตัวเองและของสามีแต่ในระหว่างการเดินซื้อของความบังเอิญก็ได้เกิดขึ้น
“อ้าว เฟียร์มาซื้อของหรอ” คนตัวเล็กเดินปรี่เข้าไปหาอีกฝ่ายซึ่งนับได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดที่เคยมีมา
“อ้าววววว วันนี้ท่านประธานกับภริยามาเดินตรวจความเรียบร้อยหรอครับ” เฟียร์แซวอีกฝ่ายจนหน้าแดงแต่ก็คุยกันจนตกลงกันว่าจะไปกินข้าวด้วยกัน
“ช๊อควงการธุรกิจ!!! ประธานสองบริษัทยักษ์ใหญ่กอดหนุ่มหน้าหวานกลางร้านกาแฟ !@#$%^&*+>?$#%@&!” เสียงจากทีวีขนาดใหญ่ของร้านอาหารร้านหนึ่งทำให้ทั้งสี่คนต้องหยุดและหันมองและได้พบกับคลิปของพวกตนที่กำลังกอด หอมแก้มกัน เพื่อให้น้องๆนักเรียนถ่ายรูปกัน...คิมเกิดความอายขึ้นมาภายในจิตใจอย่างช่วยไม่ได้ ตัวเค้าเองไม่เท่าไหร่แต่อีกคนนึงเนี่ยสิจะเสียหายต่อภาพพจน์แค่ไหน ส่วนคู่เฟียร์นั้นไม่ต้องเป็นห่วงเพราะตอนที่ทั้งสองคนคบกันก็เป็นข่าวไปนานหลายเดือนกว่าข่าวจะซาลง
“ไม่ต้องคิดมากนะครับ อย่าไปสนใจก็แค่ข่าว” โชว์หันมาปลอบคิมที่มีสีหน้ากังวลอย่างปิดไม่มิด
“ไร้สาระน่า คิดมากไปได้มันไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอกนะ ก็แค่ผู้ชายรักกัน” เฟียร์พูดตบก็จูงมือคิมให้เดินตามไปทันที อีกสองคนที่เหลือก็เดินตามทันทีและเมื่อถึงร้านอาหารที่เป็นเป้าหมายทันทีที่ทั้งสี่คนย่างก้าวเข้าไปในร้านก็เกิดเสียงซุบซิบกันอย่างมากมายพร้อมกับสายตาของแทบทุกคู่ที่กำลังมองมาอย่างเปิดเผย
“กรี๊ดดดดดด พี่ค่ะหนูขอถ่ายรูปหน่อย พี่น่ารักมากเลย อ้ายยยยยย” เสียงคำชมต่างๆหลั่งใหลเข้ามาจนทำให้คิมเขินจนหน้าแดง และในใจก็คิดได้ว่าไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวและสิ่งที่ตามมากลับผิดคลาดและตรงกันข้ามอย่างมาก
“เอาไว้เดี๋ยวถ้าพวกพี่ทานข้าวเสร็จแล้วจะให้ถ่ายนะครับ ให้ถ่ายทุกคนเลย” วินกับโชว์พูดกับน้องๆนักเรียนตรงหน้าร้านอาหาร แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะและเริ่มลงมือทานอาหารที่สั่งทันทีที่มาเสิร์ฟ เมื่อเสร็จสิ้นทั้งสี่ก็เดินออกไปให้นักเรียนที่รออยู่ถ่ายรูปจนเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
“พี่โชว์” คนตัวเล็กเรียกอีกฝ่ายซึ่งกำลังพากันนอนเพราะด้วยงานที่เหนื่อยมาทั้งวันทำให้รู้สึกอ่อนล้ามากกว่าปกติ
“ว่าไงครับ”
“อายไหมที่จะต้อง...คบกับคิม”
“ไม่ครับ พี่ไม่อายแล้วคิมอายหรือเปล่า” จริงๆแล้วร่างสูงไม่ค่อยชอบใจกับคำถามของคนตัวเล็กนักเพราะเหมือนกับว่า...คนตัวเล็กจะหนีเค้าไปอีกแต่ก็พยายามใจเย็นไว้
“คิมไม่อายหรอกแต่พี่โชว์…อื้อออออ” ก่อนที่คนตัวเล็กจะได้พูดต่อก็โดนปิดปากด้วยจูบอันนุ่มนวลซะก่อน
“ฟังพี่นะ พี่ไม่แคร์ถึงใครจะว่าอะไรยังไงก็ช่าง พี่ก็คือพี่ คิมก็คือคิม พี่รักคิมและจะรักตลอดไปจนกว่าพี่จะตาย”
“ไม่เอา ไม่พูดแบบนี้นะพี่โชว์” คนตัวเล็กหัวใจกระตุกวูบเมื่อคนตัวสูงพูดถึงเรื่องความเป็นความตาย
“ครับ แต่พี่พูดจริงแล้วคิมรักพี่หรือเปล่า ยังรักพี่อยู่ไหม”
“รักสิ คิมรักพี่นะครับ” คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเพราะควารักที่คนตัวสูงมอบให้เค้านั่นอาจจะดูประหลาดในสายตาของใครๆ แต่มันคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ของเค้าในตอนนี้
“อยู่กับพี่ไปชั่วชีวิตนะครับ พี่ขอร้อง…พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคิม” หมดแล้วกับสิ่งที่พยายามอดกลั่นอาไว้น้ำตาของคนตัวเล็กใหลรินออกมามากมายจนเลอะแก้มทั้งสอง
“อย่าร้องไห้ พี่ไม่ชอบเห็นเราร้องไห้” โชว์ดึงตัวคิมเข้ามากอดไว้ในอกอย่างปลอบโยน
“อย่าทิ้งคิมนะ ฮึก คิมก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ ฮือออออ” คนตัวสูงยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
“จนกว่าจะตายจากกันครับ” พูดจบโชว์ก็มอลจูบที่หวานและลึกซึ้งที่สุดเท่าที่เคยทำมาและทั่งคู่ก็พากันจมลงสู่ห้วงนิทราได้อย่างสุขใจ
“ตื่นได้แล้วครับคนขี้เซา” เช้านี้แปลกตรงที่คนร่างสูงตื่นก่อน เพราะมีบางอย่างทำให้เป็นแบบนั้น
“กี่โมงแล้วพี่โชว์” คนตัวเล็กถามอย่างงัวเงียเพราะด้วยความที่เมื่อคืนหลับไปพร้อมๆกับร้องไห้ทำให้เค้ารู้สึกปวดหัวนิดหน่อย
“มาเถอะเรามีที่ๆต้องไปกันนะ” คิมลุกขึ้นไปอาบน้ำตามแรงฉุดกระชากของโชว์อย่างงงๆ เพราะแปลกใจที่อยู่ๆก็โดนบังคับเร่งให้อาบน้ำทำกิจวัตรส่วนตัวเพราะโดยปกติเค้าจะต้องเป็นคนที่ทำหน้าที่นั้นแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรและยอมทำตามอย่างเชื่อฟัง
“คิมวันนี้ไม่ต้องไปร้าน ตามพี่มานะครับ”
“ไปไหนครับ” ร่างเล็กถามด้วยความเอะใจ
“ไปทำให้ถูกต้องครับ” ร่างสูงจูงมือร่างเล็กเข้าไปในบริษัททุกสายตาจ้องมองมาด้วยความยินดีจนกระทั่งถึงห้องๆหนึ่ง
“คุณณีฝากจัดกาต่อด้วยนะครับ...เดี๋ยวพี่มานะครับ” พูดจบโชว์ก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันทีและณีก็พาคิมเข้าไปในห้องๆหนึ่งซึ่งมืดไปหมดเพราะไม่ได้เปิดไฟ
“คุณณีครับ รบกวนเปิดไฟหน่อยสิครับ” คิมตะโกนบอกเลขาสาวแต่ก็ไม่มีปฏิกริยาใดๆตอบกลับและอยู่ๆคนตัวเล็กก็ถูกสวมกอดจากด้านหลัง
“ใครน่ะ!!!! ชู่~~~~~ เงียบๆก่อนครับพี่เอง” และในทันใดนั้นตรงหน้าของเค้าทั้งสองคนก็ปรากฎวิดีโอการ์ตูนซึ่งบอกเล่าเรื่องราวความรักของเค้าทั้งสองคนตั้งแต่เริ่มต้นที่โดนทำร้าย ไม่ชอบหน้ากัน จนถึงวันที่รักกันแต่แล้ววันหนึ่งในวิดีโอก็แสดงภาพของตัวการ์ตูนตัวเล็กที่วิ่งหนีตัวการ์ตูนตัวใหญ่อีกตัวออกไป และในช่วงนั้นตัวการ์ตูนตัวใหญ่ก็ดูเศร้าหมองจนร่างเล็กรู้สึกสะเทือนใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เผลอซบกอดและร้องไห้อย่างไม่อายกับคนที่ยืนซ้อนหลัง...เรื่องราวถูกถ่ายทอดจนจบพร้อมกับไฟในห้องที่เริ่มสว่างขึ้นก็ปรากฎบางสิ่งที่คนตัวเล็กต้องทึ่ง...ทั้งห้องกลายเป็นเหมือนสวนดอกไม้ที่มีมากมายหลายชนิดจัดเรียงอย่างสวยงาม
“ทำอะไร ฮึก เนี่ย...บ้าจริงๆเลย” คนตัวเล็กหันไปพูดกับคนตัวใหญ่แบบนั้นทั้งๆที่ในใจเบิกบานและดีใจอย่างที่สุด
”พี่รักคิมนะครับ รักคนเดียว เรื่องในอดีตที่พี่เคยทำไม่ดีกับคิม...ยกโทษให้พี่นะครับ” ทันทีที่พูดจบมือของร่างสูงก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วล้วงเอากล่องกัมหยี่สีแดงออกมา และเมื่อเปิดกล่องก็ปรากฏแหวนเพชรรูปดอกไม้ที่สวยและเจิดจ้ามากๆหนึ่งวง
“อยู่กับพี่ไปชั่วชีวิตนะที่รัก” ร่างเล็กปล่อยโฮอีกครั้งพร้อมๆกับร่างสูงที่สวมแหวนให้กับร่างเล็กจากนั้นทั้งสองก็โผลเข้ากอดกันอย่างมีความสุข
“ปัง ปัง ปัง!!! ยินดีด้วยนะครับท่านประธาน” วินเดินเข้ามาพร้อมๆกับคนรักของตัวเองและจากนั้นพนักงานที่อยู่ข้างนอกทั้งหมดก็ปรบมือเกรียวกราวพร้อมกับตะโกนอวยพรให้อย่างยินดี ซึ่งทำให้บางคนถึงกับน้ำตาแตกในความรักของคนสองคนที่ผ่านทั้งสุขและทุกข์มากว่าจะได้ลงเอยกัน
“รักพี่เหมือนกันครับ...รักคนเดียว...แล้วจะรักตลอด”
จบลงแล้วกับนิยายเรื่องนี้ ก็ถ้าจบไม่ถูกใจใครก็ขออภัยไว้ด้วยนะครับ
สนุกหรือไม่สนุกยังไงพร้อมรับทุกคำติชมครับ ขอบคุณสำหรับการติดตาม
ที่อดทนมานานเพราะมีช่วงนึงที่หายไปเลยเพราะมีภารกิจ
เอาไว้พบกันในเรื่องหน้า จะเป็นแนวแฟนตาซีเรื่องแรกก็รอติดตามกันนะครับ ^^
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 667169 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก