หัวข้อ: ☼เติมรักใส..ใส่หัวใจ2ดวง♥♥ บทส่งท้าย +จบบริบูรณ์ (20/11/12)

[Raspberry complex]

Ch.7.6

((ต่อ))


หน้าสวยๆแนวลูกครึ่งของมันมีแววตกใจ แต่ก็เปลี่ยนเป็นเหยียดปาก ใส่ฟ้าใส
แล้วนั่งจกสแน็ค ใส่ปาก ดูทีวี ทำเป็นไม่สนใจฟ้าใส

“มาอยู่นี่ได้ไง” ฟ้าใสเอ่ยปากถามมัน น้ำเสียงที่พยายามควบคุมอารมณ์ โกรธจนอยากร้องไห้ ไอ้โภชน์มันทำได้ยังไง

“อาโภชน์ให้มาอยู่” สีหน้าไอ้อายผิดกับตอนที่มันอยู่ที่เกาะแล้วเดินมาถามว่าฟ้าใสเป็นแฟนกับไอ้โภชน์
ตอนนั้นมันยังทำท่ากลัวๆฟ้าใส  แต่ตอนนี้ สายตาหน้าตาน่าหมั่นไส้ น่าตบมาก

“จานนี่ไม่ให้ใช้ ของส่วนตัว แก้วน้ำด้วย” ฟ้าใสก็ไม่รู้จะพาลอย่างไง ก็นึกออกแต่แบบนี้นี่นา ก็จานชามแก้ว ของซื้อไว้เป็นเซ็ทใช้กันกับไอ้โภชน์

“เชอะ ทีหลังก็เขียนไว้สิ” ไอ้อายทำเป็นบ่น จะดูทีวีต่อ แต่ก็เห็นฟ้าใสยืนจ้อง มันก็ทำเดินกระฟัดกระเฟืยด
เดินเข้าไปสาดน้ำสาดขนมทิ้งหน้าบ้าน ประชดฟ้าใส แล้วก็วางไว้หน้าบ้าน

“ของใคร ใครก็เก็บเองแล้วกัน” ว่าแล้วมันก็เดินเข้าครัวไปเอาเลย์มานั่งฉีกถุงกิน

ระหว่างที่ไอ้อาย เดินเข้าครัว ฟ้าใสเห็นมันแกล้งให้ฟ้าใสเก็บแก้วเก็บจานตัวเอง ฟ้าใสก็เดินไปปิดแอร์มั่ง

“กลางวันอยู่คนเดียวก็ไม่ต้องเปิดแอร์ หัดประหยัดพลังงานซะมั่ง พัดลมก็มี อากาศก็ไม่ได้ร้อนอะไรนักหนา”

ถ้าคนของเรามันไม่ถือหาง ไอ้อายก็คงไม่กล้าทำท่าทางอวดดีใส่ฟ้าใสหรอก แต่อย่างไงฟ้าใสก็ไม่อยู่ร่วมบ้านกับมันเด็ดขาด
แค่ฟ้าใสจะเอากระเป๋าไปเก็บในห้องนอน ก็ยังไม่กล้า กลัวเข้าไปเจออะไรที่มันย้ำความจริงให้มันปรากฏแก่สายตา

“กรูจะออกไปข้างนอก ตอนเย็นกรูกลับเข้ามา ต้องไม่เห็นเมริงอยู่ในบ้าน ถ้าเมริงยังอยู่ กรูจะเผาทั้งเมริงทั้งบ้าน”

ฟ้าใสพูดเสร็จก็คว้ากระเป๋าสะพาย เดินออกไป อารามโมโห เสียใจ น้ำตากลบแล้วมั๊ง  เดินเฉียดโต๊ะที่เทอเรสหน้าบ้าน
ที่ไอ้อายวางแก้ววางจาน กระเป๋าเลยเฉี่ยวโต๊ะ แก้วเซ็ทของคนรักกันเลยตกมาแตก ฟ้าใสหันไปมอง
นี่คงเป็นลางสำหรับฟ้าใสแล้วใช่ไหม

เดินลงมามองมอไซต์ไอ้อ็อต เอาไปก็เสี่ยง ไปล้ม ไปดับ  จักรยานไอ้โภชน์ก็สูง อ๊ะ จักรยานใครพิงคู่กัน ไอ้เชรี่ยโภชน์
 เมริงซื้อให้ไอ้อายด้วยใช่ไหม Mosso เหมือนของเมริงด้วย สามหมื่นกว่าขึ้นไปแน่ ทีมอไซต์มือสองถูกๆที่ฟ้าใสบอกให้หามา
ให้ใช้ มันก็ไม่เคยสนใจ จะหามาให้ เขาก็ได้แต่อาศัยไอ้อ็อต  จะใช้มันมากก็เกรงใจ มันก็ไปช่วยไอ้โภชน์ที่ไซต์งานทั้งวัน
กลับมาบ้านก็อยากพักผ่อน เสาร์อาทิตย์ ก็คงอยากเที่ยวกับสาวข้างบ้าน

จะยืนรอรถหน้าบ้านก็ดูไม่ดี ยืนตากแดดให้มันสมน้ำหน้าอีก กรูเดินร้องไห้ไปหารถขึ้นตรงอื่นก็ได้ว่ะ ไอ้ถนนนี้ก็ช่าง
มีแต่บ้านคนรวยอยู่ รั้วแต่ละหลังก็กินที่เป็นไร่ๆ  รถสองแถวถึงไม่ค่อยผ่าน

“ไข่ ไข่”เสียงตะโกนเรียกชื่อฟ้าใส

“อ้าว พี่ลิฟต์” ฟ้าใสหยุดยืน รอจนลิฟต์วกรถข้ามฝั่งมาหา

“ขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะ แล้วกำลังจะไปไหน”

“เพิ่งมาถึงพักหนึ่งนี่แหล่ะ ถึงเห็นว่าไอ้โภชน์เอาหมามาเลี้ยงไว้ ว่าจะไปนั่งบ้านไอ้แชทก่อนน่ะ แล้วพี่จะไปไหน”

“ว่าจะไปนั่งเล่นบ้านไอ้โภชน์น่ะแหล่ะ เย็นๆถึงจะไปวิ่งที่สวนสุขภาพ” ชีวิตมันช่างสบายดีจริงนะเมริงไอ้พี่ลิฟต์

“ม่ะ ขึ้นมาสิ ไปส่ง เดี๋ยวเปลี่ยนไปนั่งบ้านแชทก็ได้” ลิฟต์บอกฟ้าใสด้วยน้ำเสียงเห็นใจ แต่แววตากลับมีประกายอย่างอื่นแอบแฝง

ดูเหมือนทุกคนจะรู้เรื่องไอ้อายกันหมด ยกเว้นฟ้าใสล่ะสิ ไอ้โภชน์คงเอาไอ้อายมาอยู่ตั้งแต่วันที่ฟ้าใสลงกรุงเทพ
สายตาที่ไอ้แชทมองฟ้าใสด้วยความสงสาร เฮ้อ แชท กรูก็สงสารเมริงเหมือนกัน มันจะรู้ไหมว่า ไอ้ขวัญมันไปลองของ
ต่างประเทศมาแล้ว มันแอบมาคุยอวดกับฟ้าใส ว่าของฝรั่งถึงจะใหญ่แต่นิ่ม กว่าของไอ้แชท พอฝรั่งมันเข้าห้องน้ำ
 มันยังแอบเช็คดูเลยว่าน้ำในถุง ใครเยอะกว่า ฟ้าใสฟังแล้วยังไม่อยากเชื่อ ว่าไอ้ขวัญมันจะเป็นได้ขนาดนี้

ถ้าต่อให้ไอ้โภชน์มันทำไม่ดีทำไม่เก่ง ฟ้าใสก็คงพอใจแค่นั้น ไม่คิดจะมีคนอื่น และถึงจะไม่ทำอะไรกับฟ้าใส แล้วอย่าง
ฟ้าใสเองก็ทำให้ตัวเองไม่เป็น ถึงจะมีอารมณ์บ้างอยากบ้าง ก็คงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ไปว่ายน้ำหางานอะไรทำตามเรื่องดีกว่า
ไอ้แชทมันปล่อยให้ฟ้าใสนั่งเล่นที่นอกชานหน้าบ้าน เปิดเพลงให้ฟัง

“ถ้าง่วงจะนอนเล่นก็นอนที่โซฟาข้างในก็ได้นะไข่ คืนนี้จะค้างบ้านเราก็ได้ จะอาบน้ำ
ล้างหน้าก็ได้ ผ้าขนหนูอยู่ในตู้ข้างกระจกหน้าห้องน้ำน่ะ”

“ฮื่อ...ขอบใจ ยังคิดอะไรไม่ออกอ่ะ ขอกินกาแฟก่อนล่ะกัน”

ฟ้าใสนึกถึงคุณคิดส์ ถ้าคุณคิดส์อยู่คงตบหัวฟ้าใสเบา ถึงจะไม่พูดอะไรมีเพียงสายตาที่อบอุ่นให้ ก็พอทำให้ฟ้าใสอุ่นใจ

ไอ้พี่ลิฟต์เดินถือกาแฟมาบ้าง นั่งข้างๆ เอามือมากุมแสดงความเห็นใจ

“พี่ก็ไม่รู้จะเตือนไอ้โภชน์มันอย่างไง คนเรามันก็โตๆกันแล้ว” อย่ามาพูดเลยว่ะ ไอ้พี่ลิฟต์เมริงเองก็เที่ยวม่อสาว
เจ๊าะแจ๊ะไปเรื่อย มันแวะมาบ้านฟ้าใสคุยกับสาวบ้านโน้นบ้านนี้ มากกว่าฟ้าใสและไอ้โภชน์ที่อยู่ที่นี่อีก
ล่าสุดเคยเล่าว่า กระเทยคนใช้ของบ้านฝรั่งที่มาคุมการดูแลเรื่องพืชเรื่องต้นไม้หายากของงานนี้ ซึ่งอยู่ถัดจากบ้านของฟ้าใส
ให้ท่ามัน บ๊วบให้มัน แต่มันไม่มีอารมณ์ แล้วพี่แกก็ปล่อยให้ทำ จนเลิกราไปเอง เออ ให้มันได้อย่างงี้
ฟ้าใสที่เห็นตอนแรกไม่ค่อยชอบพี่แกเท่าไหร่หรอก ดูจ้าชู้แล้วทำตัวสบายเกิน แต่ถ้าพูดถึงอัธยาศัย มีน้ำใจ เอาใจเก่งก็คงดีกว่า
ไอ้โภชน์ของฟ้าใสและก็ของไอ้อายมันด้วยสิ  เฮ้อ...เหนื่อยใจ

เอิ่ม...ฟ้าใสก็ขอบคุณนะพี่...ที่เห็นใจ แต่ไม่ต้องกุมมือก็ได้ ถึงรู้ว่าพี่แกไม่ได้เป็นเกย์หรือมีประวัติเอาผู้ชายมาก่อน
ตามที่ไอ้โภชน์ เคยเล่าว่าพี่แกเล่นแต่สาวมาตั้งแต่อายุ 12 โอย กรูจะบ้า หุ่นแกก็สูงพอๆกับไอ้โภชน์ แต่ตัวหนากว่า
 ล่ำ ผิวสองสี ถึงจะขาวเพราะเป็นลูกคนจีน แต่ก็เล่นกีฬากลางแจ้ง คนมันมีตังอ่ะน่ะ อย่างไงก็ดูดี
 ถึงตาไม่ตี่ขนาดพระเอกเกาหลี แค่จมูกโด่งเป็นสันพองาม ก็โอเคหาสาวได้ไม่ยาก
พอเอามือออก พี่แกก็เอาแขนมาโอบไหล่ทำนองปลอบใจแทน เอิ่ม พี่ ไม่ต้องปลอบใจขนาดนั้นก็ได้
ทำให้ฟ้าใสต้องรีบจิบกาแฟให้หมดแก้วจะได้ถือโอกาสลุกหนี ทำเป็นเอาแก้วไปเก็บ

ฟ้าใสโทรหาไอ้โภชน์ ไม่รับ ไม่รับอีก ลองโทรอีกครั้ง มันตัดสายฟ้าใสทิ้ง นี่คงเป็นสัญญาณบอกความสัมพันธ์ระหว่างกันได้ดี

“อย่าไปสนใจมัน ไข่ อย่างไงเรามาก่อน” เสียงขวัญที่เพิ่งกลับมาจากดูร้าน มีรุ่นน้องเฝ้าให้แทนเป็นคนที่เอารูป
มาจัดนิทรรศการเล็กๆที่แกลลอรี่ เลยเหมาเฝ้างานตัวเองบวกขายของให้ด้วย
ขวัญจัดแจงด่าไอ้อายเข้าข้างฟ้าใส ด่าไอ้โภชน์ด้วย 55 ได้โอกาส ก็ไอ้โภชน์ชอบแย่งเวลาไอ้แชทของมัน
มันเลยเหม็นหน้ากัน

พวกมันคงอายุยืน ไอ้โภชน์และไอ้อายเดินคู่กัน มาหาไอ้แชทที่นั่งทำงานในสตูดิโอเป็นกระจก  ทั้งสองตัว ก็มองเห็น
ฟ้าใส ขวัญ นั่งคุยกัน มีไอ้พี่ลิฟต์ นั่งๆนอนๆอ่านหนังสือ ใกล้ๆ ที่นอกชานบนบ้าน

“แชท เอาเกลือไว้ไหน จะสาดไล่อัปมงคลหน่อย” ขวัญตะโกนอย่างไม่มีเกรงใจอยู่แล้วครับท่าน บ้านก็บ้านมันนี่
ไอ้แชทก็ลูกไก่ในกำมือไอ้ขวัญ คืนไหนมันอยากมีอะไร ก็เปิดซีดีปลุกอารมณ์ไอ้แชท 


ไอ้โภชน์มันทักไอ้แชทได้ประโยค 2ประโยค มันก็จูงมือไอ้อายที่หันมาทำสีหน้าเยาะเย้ยใส่ เดินออกไป ไม่ทักฟ้าใสเลยสักคำ....


TBC...

[arisa_sa]

 
ใครก็ได้เอาไอ้โภชน์ไปเก็บที่ ให้มันโดนทิ้ง แล้วไม่มีใครแลทีเถอะ แม่งโอ๊ยไม่ไหวจะเคลียร์ ทำใม ๆๆๆๆ เกียจแม่งหว่ะ   


 ขอบคุณมากค่ะ มาต่อซะอินจนไม่เป็นอันทำงานเลย สงสารฟ้าใส  

[DIIK]

ฟ้าใสขา หนูจะทนทำไมคะ คนแบบนี้
เป็นตัวเรานี้คงเลิกตั้งแต่รู้มันไปเอากะคนอื่นแล้ว ทำใจไม่ได้ค่ะ ใช้ของกับคนอื่นเนี่ย ขยะแขยง
แล้วการที่เขาปล่อยให้เด็กใหม่ลอยหน้าลอยตาเหนือเรานี่เขาไม่เห้นค่าเราเลยนะคะ
ตาสว่างแล้วจากไปแบบสวยงามดีกว่าแบบคนไร้ค่าค่ะหนูขา
*ลากพี่โมงมาให้
*ดักเอามีดเสียบโภชน์กลางทาง

[Raspberry complex]

Ch.7.7

((ต่อ))


ฉันนั้น เฝ้ามองเธอ กับเขาดู มีความสุข
สายตาที่เขามีให้ เธอ คือทุก ๆ อย่าง
แต่สิ่งที่เป็นเรื่องสำคัญนั่นคือสายตาของเธอ
ที่มองดูเขาด้วยความ รัก ความชื่นชม
ท่าทีที่สุขสมที่มี เขา ยืนอยู่ข้างกาย


คืนนั้นฟ้าใสนอนค้างบ้านแชท คุยกับขวัญ เรื่องที่คุยไม่ใช่เรื่องฟ้าใสหรอก หัวข้อกับเป็นเรื่องของขวัญที่เล่าโน้นเล่านี่
เธอเอนจอยเม้าท์ติ้งมาก แอบเล่าเรื่องที่มันล่อหลอกไอ้แชทด้วย 555 ฟ้าใสฟังแล้ว ได้แต่รู้สึกว่า เธอน่ากลัวมาก ขวัญ!!!
ฟ้าใสโทรหาอ็อต 4 ทุ่ม

“อ็อต โภชน์กลับมาหรือยัง”

“ยังเลยครับ  พี่ไข่ สงสัยไม่กลับ เห็นเมื่อตอนเย็นที่ออกไปก็เอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไปด้วยนะพี่”

“เหรอ” ฟ้าใสเอ่ยรับรู้ ด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“พี่ไข่ เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่ ผมเห็นแก้วแตกด้วยอ่ะ” อ็อตเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง น้ำเสียงวิตกกังวล

“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก โทษทีนะที่ไม่ได้เก็บ พี่กำลังจะเดินไปข้างนอกนะ แล้วกระเป๋ามันไปเฉี่ยวโดนโต๊ะ น่ะ
ไอ้อายมันเลยเอาขนมเอาน้ำไปสาดหน้าบ้าน แล้วมันแกล้งเอาไปแก้วกับจานไปวางข้างนอกให้พี่เก็บเอง
 เพราะพี่บอกมันว่าไม่ให้ใช้มันแก้วจานชุดนี้ของพี่  พี่เลยไม่ได้เก็บ ฝากอ็อตทำความสะอาดด้วยนะ”

“อ๋อ  เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกพี่ไข่ แต่เด็กนั่นนะสิพี่ไข่ บอกอาโภชน์ว่าพี่สาดน้ำสาดขนมใส่มันแล้วก็ปาแก้วใส่มันด้วย
 ขู่จะฆ่ามันด้วยน่ะ ผมน่ะไม่เชื่อหรอก”

ฟ้าใสได้ฟังถึงกับถอนหายใจ “เฮ้อ.....คนเรา ก็คงแล้วแต่มันพูดไปล่ะอ็อต ตอนมาเจอก็ช็อคมากนะที่ไอ้โภชน์มันทำอย่างงี้
ให้พี่อยู่ร่วมกับมัน พี่ก็คงไม่เอาน่ะ ตอนออกมาพี่ก็โมโห มันก็ทำหน้ากวนตีนใส่พี่เหมือนกัน
พี่เลยบอกให้มันออกไปก่อนพี่จะกลับ ไม่งั้นถ้ากลับมาเจอมันในบ้านพี่จะเผาทั้งบ้านทั้งมัน”

“555 ดีแล้วพี่ไข่ ผมก็ไม่เข้าใจอาโภชน์จริงๆ” เสียงอ็อตหัวเราะเบาๆ

“เอ่อ...อ็อตแล้ว โภชน์มันให้เด็กนั่น นอนห้องไหนน่ะ พี่มาถึงบ้านแล้ว พอเห็นมันแล้ว พี่ยังไม่กล้าขึ้นไปบนห้องเลย
ไม่อยากเห็น วันนี้พี่ค้างบ้านพี่แชท นะ ฝากอ็อตดูบ้านให้ด้วย ขอพี่ทำใจหน่อย เดี๋ยวคงคุยกับอาโภชน์ของอ็อตล่ะ”

“ครับ เดี๋ยวผมดูทางนี้เองครับ อาโภชน์เค้าให้เด็กนั่นนอนห้องแขกที่เพื่อนอาโภชน์มาพักบ่อยๆน่ะพี่ไข่
เดี๋ยวผมทำอีกห้องหนึ่งไว้ให้ก็ได้ครับ”

“ฮื่อ ขอบใจอ็อต ถ้ามีอะไร พี่ก็ฝากอ็อตดูแลอาโภชน์ของอ็อตด้วยล่ะกัน” ฟ้าใสเริ่มไม่แน่ใจในอนาคตของตัวเอง
ต่อไปคงมีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาแน่ๆ
.
.
ช่วงระหว่างเวลา11.05น. มีการใช้โทรศัพท์ดังต่อไปนี้

11.05 น.

1: Eye & Poch

ตรืดด ตรืดดดด

โภชน์ดูโทรศัพท์ เห็นเป็นเบอร์ของไอ้อาย คิดว่าอายจะชวนไปกินข้าวกลางวันหรือไง 
ถ้าไซต์งานมันอยู่ใกล้ๆบ้านก็ดี เขาจะกลับบ้านไปกินคนชวนกินข้าว

“อาโภชน์ ช่วยอายด้วย ฮึก ฮึก พี่ไข่เค้ากลับมาน่ะ ฮือ ฮือ” เสียงไอ้อาย ร้องไห้คร่ำครวญ

“อะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น นะ อาย เป็นอะไรหรือเปล่า โดนทำอะไรรึเปล่า” ร่างสูงกระล่ำกระลักถามด้วยความตกใจ
ไม่ได้คิดเลยว่า นี่คือไอ้ไข่ ไม่ใช่มาเฟียหรือยากูซ่า

“ฮือ ฮือ พี่ไข่มาถึงก็ด่าอาย(ให้ประหยัดพลังงาน ปิดแอร์ ใช้พัดลม ถ้าอยู่คนเดียว) ไม่ให้อายใช้แก้วใช้จานของเค้าอ่ะ
 อาโภชน์ ฮึก ฮึก แล้วยังสาดน้ำใส่อายด้วย ฮือ ฮือ (ไหน ไหนก็ไหนแล้ว) ขว้างแก้วใส่อีก ดีนะที่อายหลบทัน
ไม่งั้นอายต้องบาดเจ็บ เลือดตกยางออกแน่เลยอ่ะ อาโภชน์”

“ไม่เป็นอะไรแน่นะ โชคดี.. ทำไมไอ้ไข่มันต้องทำรุนแรงขนาดนี้ อายก็ยังเด็กอยู่แท้ๆ ควรอะลุ่มอล่วยกันบ้าง”

“อาโภชน์ ต้องมารับอายนะ พี่ไข่เค้าขู่จะฆ่าอายด้วย อายกลัว”

“ห๊า!!! อะไรนะ ถึงกับขู่จะฆ่ากันเลยเหรอ ไอ้ไข่จะมากไปแล้วนะ”

“เค้าขู่ว่าถ้าอายไม่ออกไปจากบ้านนี้เค้าจะฆ่าอาย เผาทั้งคนทั้งบ้านเลย(เห็นม่ะ กรูก็พูดความจริงชิมิ)”

“หึ ถ้าไอ้ไข่มันคิดว่าบ้านเป็นของมันก็ช่างมัน เดี๋ยวโภชน์หาบ้านใหม่ให้อายอยู่เอง ไม่ต้องกลัว ยังไงเรื่องนี้โภชน์จัดการ
ให้อายแน่นอน จะรีบไปให้เร็วที่สุดนะจ๊ะ ถ้ามีอะไรหรือไอ้ไข่มันบ้าขึ้นมา อายก็รีบออกมาก่อน ไม่ก็ไปอยู่กับดาว
บ้านข้างๆก่อนก็ได้”

“อาโภชน์รีบมานะ อายกลัว อยากกอดอาโภชน์ที่สุดเลย ฮือ ฮือ”

“จ๊ะ จะรีบเคลียร์งานให้เร็วที่สุด ไม่ต้องกลัวนะอาย เดี๋ยวจะรีบกลับให้กอดแน่นอนครับ”


2: Poch & Lift

ตรืดด ตรืดดดด

“ฮัลโหล ไอ้ลิฟต์ นี่กรูเอง” โภชน์ทัก

“เออ ว่าไงไอ้โภชน์ มีไรเหรอ”

“น้าเมริงที่ทำคอนโด หรือมีบ้านให้เช่า มีเหลือบ้างไหมว่ะ กรูจะให้ไอ้อายมันอยู่ ไอ้ไข่จู่ๆมันก็กลับมาว่ะ
ไอ้อายบอกว่าไอ้ไข่มันอาละวาด ไอ้ห่า ขว้างปาข้าวของใส่มันด้วย ขู่จะฆ่ามันด้วย ไอ้ไข่มันไม่น่าทำอย่างงี้เลย”

“หึ หึ...ได้ โว้ย ไอ้โภชน์ เดี๋ยวกรูจะถามอาอี๊ กรูให้” หึ หึ กรูถือว่าแลกกันแล้วนะเมริง กรูก็ช่วยเมริงได้ของไปแล้ว
 ต่อไปก็ขอของๆกรูล่ะ ไอ้โง่ไม่รู้จักของดีๆเองช่วยไม่ได้


3 : Lift &Auntie

“สวัสดี ครับอี๊”

“ว่าไงอาลิป”

“ตอนนี้อาอี๊มีบ้านว่างหรือห้องพักคอนโดว่างหรือเปล่าน่ะ เพื่อนผมมันหาอยู่น่ะ”

“อยู่คนเดียวหรือกี่คนล่ะ”

“2 คนน่ะอี๊ คงอยู่ไม่นานหรอก อาจจะอาทิตย์เดียวเดือนหนึ่งมั๊ง”

“เออ ๆ งั้นให้มันไปอยู่บ้านที่หมู่บ้าน ลัดดารมย์ ไหมล่ะ ฝรั่งมันเพิ่งออก กลับประเทศมัน อั๊วะยังไม่ได้ให้คนเช่า
เพราะต้องทาสีใหม่ก่อน ไอ้ช่างทาสีมันก็ขอกลับบ้าน  เพื่อนลื้ออยู่ได้ไหมล่ะ ถ้าเอาก็ไปเอากุญแจจากแม่บ้านบ้านข้างๆนะ
 บ้านเลขที่ 118/8 ค่าเช่าอั๊วไม่คิดหรอก มีคนอยู่ บ้านมันก็ไม่โทรม ”

“ขอบคุณ ครับอี๊ หลังนี้ที่ผมเคยไปแต่งให้ใช่ไหม”

“เออ ๆ ใช่อาลิป ลื้อก็เป็นคนหาคนไปทำให้นี่หว่า ลื้อก็ไปดูด้วยแล้วกัน อั๊วว่าจะทำครัวใหม่กับแยกเรือนคนใช้ออกมาเลย”

“ได้อี๊ ขอบคุณนะอี๊” เป็นไงล่ะไอ้โภชน์ กรูหาบ้านให้เมริงกะเด็กเมริงอยู่ได้แล้ว อย่างหรูเชียวนะเมริง ค่าเช่านะ เดือนละ30,000เชียวนะเมริง


4 : Lift & Poch

“ฮัลโหล ไอ้โภชน์ กรูเอง น่ะ”

“เออ..”

“กรูถามน้ากรูแล้ว อี๊เค้ามีบ้านว่าง ฝรั่งมันเพิ่งย้ายออก พวกเมริงไปอยู่ได้เลย บ้านนี้อย่างหรูเชียวนะเมริง เฟอร์นิเจอร์พร้อม
เมริงไปขอกุญแจที่แม่บ้านบ้านข้างๆรั้วสีน้ำเงินได้ น้ากรูฝากกุญแจไว้ บ้านเลขที่ 118/8 หมู่บ้านลัดดารมย์ เมริงเข้าไปอยู่ได้เลย”

“เออ ๆ ขอบใจมาก ว่ะไอ้ลิฟต์” เออ ไอ้ลิฟต์มันก็ดีโว้ย ถึงบางครั้งมันก็กวนตีน ไม่กินเส้นกันบ้าง พอมีเรื่องต้องพึ่งพามันก็ช่วยได้


TBC...

[jiw]

สั้นจังอ่ะ อยากอ่านอีกแย้ว อินสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[arisa_sa]

ไอ้โง่เอ้ย สั่งเก็บใอ้โภชน์ ใครเอามันไปประชาทันฑ์ที เพชรหลุดมือไปจะหัวเราะให้
สมน้ำหน้ามรึงอะ
 ปล.อย่าให้นู่ใข ช้ำมากน้า กว่าจะถึงมือพี่โมง ตายๆๆๆ

ขอบคุณมากๆๆค่ะ รออย่างใจจดจ่อ ว่าต้องมาต่อแน่นอน อิอิ
 

[jantaro]

ตกลงยังไง โภชน์แม่งเลวว่ะ  ฟ้าใสกลับไปบ้านเถอะ อย่าเสียเวลาเลยยยยย  ปวดใจจิงๆๆๆ พอตอนจะเอาก้ปล้ำคนอื่น พอตอนจะทิ้งก้เอาคนอื่นมาหยามแม่งง เลวววโคตร

[pattybluet]

อ่านแล้วถึงกับนอยด์ (อินจัด)
จุดนี้เกลียดโภชน์มาก แต่เชื่อว่า ซักวันการกระทำนั้นคืนสนองนะ
ส่วนเรื่องเจ้าลิฟท์ จะรอดมั้ยเนี่ย แต่อันที่จริงฟ้าใสก็โตแล้ว (แอบหวังว่า)น่าจะเอาตัวรอดได้นะ บทเรียนก็มีมาแล้ว
(แต่จะพูดก็พูดนะ ถ้าเจ้าลิฟท์เล็งฟ้าใสไว้ แสดงว่าตาถึงสมกับเป็นเจ้าตัวแสบอยู่นะเนี่ย)
แต่ที่สำคัญตอนนี้อยากเห็นฟ้าใสสวย เริ่ด เชิด สะบัด ให้บางคนมันเสียดายให้ตายไปเลย
รอตอนหน้านะ หวังว่าแม่ยกฟ้าใสจะได้เฮบ้าง 

[benzdekba]

 

ยิ่ง งง  ไปใหญ่เลย 

ไม่น่าเป้นแบบนี้เลย

[mild-dy]

รอจ้า

[yayee2]

ไอ้โภชน์งี่เง่าปัญญาอ่อน หูเบา เหมือนพระเอกน้ำเน่าในละครเลย
กับฟ้าใสน่ะรู้จักกันมาก็นานพอควร จนคบกัน และอยู่กินกันจนป่านนี้ ยังไม่รู้จันิสัยใจคอกันอีกรึ
แค่เด็กใจแตกสะตอใส่เข้าหน่อยก็เชื่อล่ะ แล้วก็ไม่มีการพูดคุยปรับความเข้าใจกันด้วย
แบบนี้ก็กลับบ้านกรุงเทพเลยดีกว่านะฟ้าใส กลับไปทำใจตั้งหลักใหม่ดีกว่านะ
ปล่อยไอ้โภชน์มันอยู่กับเด็กคนนี้ไว้ที่นี่แหละ อยากรู้เหมือนกันว่า
ไอ้โภขน์มันจะคบเด็ก(สร้างบ้าน)นิสัยสะตอๆแบบนี้ มันจะไปได้ไกลแค่ไหนเชียว

[Raspberry complex]

Ch.7.8

((ต่อ))


เซ็นทรัล เชียงใหม่

“เอ๊ะ นั่น อิชาช่านี่”หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักที่เดินควงกับชายหนุ่มหน้าคมร่างสูงเพรียว พูดกับตัวเอง

“อาโภชน์ อายขอทักเพื่อนหน่อยนึงนะฮะ”

“ฮื่อ เอาสิ คุยตามสบายเถอะ เดี๋ยวยืนคอยแถวนี้แหล่ะ” โภชน์บอกอนุญาตเอามือตบศีรีษะร่างเล็กเบาๆอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณฮะ” อายรีบเดินกลับไปที่ร้านขายมือถือที่เห็นเพื่อนตัวเองอยู่

“เฮ้ !! อิปรีชา มาทำอะไรที่นี่!!!” อายตะบบไหล่เพื่อนชายที่ท่าทางอ้อนแอ้นลักษณะออกสาวที่กำลังยืนเม้าท์
กับพนักงานขายร้านข้างกันอย่างออกรสชาติ

“ต๊าย!!! อิอาย แล้วเมริงล่ะ กรูไปบ้าน อิวีวี่บอกเมริงหนีตามผัวไปแล้ว”

“เชรี่ย!! ค่อยๆสิว่ะ ผัวกรูเค้ายืนอยู่โน้น”

“อุ๊ย หล่อนะเมริง เล่นของสูงซะด้วย อิอิ ขอกรูลองได้เปล่า จะได้บอกเมริงว่าดีจริงเปล่า”

“อีเชรี่ย นังชาช่า กรูหวงเว้ย ห้ามแตะ แหมเมริง กรูยิ่งกลุ้มใจ ต้องแบ่งกับเมียมันก็คนแล้ว เมริงยังจะมาขอลองอีก” อายค้อนใส่

“อ้าวผัวเมริงมีเมียอยู่แล้วเหรอ แล้วเมริงทำไงล่ะ เมียเขารู้เปล่า”

“เพิ่งรู้ดิ เนี่ยไล่ตะเพิดกรูออกจากบ้านเนี่ย ผัวกรูเลยพามาช็อปปลอบใจ”

“ดี ดี ช็อปไปเลยเมริง ซื้อของที่มาขายต่อได้เมริง ทอง มือถือก็ได้ เอามาขายกรูรับรองเงินอยู่กับกรูแน่นอน
ไม่ถึงมือเจ้าของร้านหรอก 555”

“อีบ้า”

“เชอะช่วยไม่ได้น่ะเมริง แมร่งจ้างกรูเฝ้าร้าน 15วันมาที ไม่ก็เดือนหนึ่ง เอาของมาลงๆ เช็คสต็อกก็ไม่เช็คเองให้กรูเช็ค
กรูขายได้กรูก็เอาไปใช้ดิว่ะ มันมากรูก็ไปยืมของร้านอีหน่อยมาวาง ไม่งั้นกรูไม่มีเงินมาสวยเริ่ด เชิดได้ขนาดนี้หรอก”
ชาช่าสะบัดบ็อบประกายบรอนด์ช็อคโกแลต

“อ้าว กรูนึกว่าเมริงล่ำซำเปิดร้านของตัวเอง ก็เห็นเมริงตามผัวฝรั่งออกจากเกาะไปนี่นา”

“เชอะ มันก็แค่เอากรูเป็นเพื่อนเที่ยวทั่วไทยน่ะสิ พอมาอยู่นี่เดือนเศษ มันก็จะกลับประเทศมัน มันก็ทิ้งเงินให้กรูไว้ก้อนหนึ่ง
 หมดสัญญาบ้านกรูก็ต้องจ่ายเอง กรูตอแหลถูกคออิเจ๊เจ้าของร้าน มันเลยจ้างกรู พรุ่งนี้เมริงขอผัวมาคุยกับกรูสิ
เดี๋ยวกรูช่วยเมริงลุยอิเมียหลวงเมริงให้ แต่เดี๋ยวก่อน มันตัวใหญ่รึเปล่า” อิปรีชาทำท่าสต๊อป

“อิอิ E-DOK นึกว่าจะแน่ 55 ไม่หรอกเมริง ตัวมันก็พอพอกับกรูนะแหล่ะ เตี้ยกว่าเมริง ชัวร์”

“เออๆ พรุ่งนี้เมริงมาหากรูนะ กรูจะได้ให้เมริงเลี้ยงข้าว”

“เมริงนี่ เออๆ เดี๋ยวกรูขอตังผัวกรูมาเลี้ยงเมริงก็ได้ แต่เมริงต้องช่วยกรูกำจัดอีปลวกนั้นนะแล้วถ้าสำเร็จกรูเลี้ยงชาบูชิเมริงเลย”

“อร๊ายจริงเหรอ อิอาย ได้เลยเมริง” ว่าแล้ว อิชาช่าก็เอาแก้มชนแก้ม ซ้าย ขวา กับอิอาย ประหนึ่งตกลงทำสัญญา
ที่จะช่วยกันทำแผนชั่วช้ากำจัดฟ้าใส


 
TBC...

สั้นหน่อยนะะ ปั่นเสร็จก็รีบเอามาลงให้เลย

[arisa_sa]

หลอกไอ้โภชน์ให้หมดแล้วชิ่งเลย แม่งรมย์เสีย เอาให้หมดตูดเลย

ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ เข้ามา f5 ตลอดเลยอะอิอิ รอพี่โมง   

[timvasabi]

เฮ้อ~ ฟ้าใสเอ้ยยยยยยย เจ้านะกำัลังจะแย่มากๆๆ จากที่แย่อยู่แล้วอะนะ

เป็นนายเอกร้ายๆใส่อ้ายโพดหน่อยเด้!! อยากเห็น (อินๆๆ) มารทำถึงขนาดนี้ยังอยู่นิ่งๆอีก
เตรียมแผนอะไรไว้บ้างนะ อย่าอยู่ชิลล์เกิ๊นนละ

อ่านไปเรื่อยๆแล้วก็กลัวว่า กว่าพี่โม่งจะมาโค้งสุดท้ายนี่ ฟ้าใสต้องโดนอะไรบ้างอะ
มันจะกลายเป็น... ฟ้าใสไม่ย่ำแย่ไปก่อนเหรอ (ตามเขาทันรึป่าวเนี่ยฟ้าใส)
กลัวจัง กลัวฟ้าใสจะโดนคนอื่นย่ำยีอะ แค่อ้ายโพดก็เกินพอแหละ แม่ม เลวสุดๆ ไม่น่าเชียร์แกร๊เลยอ้ายยโพด
อ้ายเพื่อนแกร๊ก็อีกคน อ้ายลิฟต์อะ เข้ามาหาฟ้าใสแบบไม่จริงใจเลย จะหลอกฟันเขาแล้วทำแบบโพดเล---วเหรอ
เซ็งๆๆๆๆ ฟ้าใสร้ายหน่อยลูก ร้ายหน่อยๆๆๆ

[Raspberry complex]

Ch.7.9

((ต่อ))


PART:POCH

โภชน์มองดูหนุ่มน้อยร่างเล็กดูผิวพรรณหน้าตาก็รู้ได้ทันทีว่าต้องมีพ่อหรือแม่เป็นชาวต่างประเทศ
ท่าทางที่ดีใจเมื่อเจอเพื่อน ก็ดีมันจะได้หายเหงา ถึงเพื่อนมันดูออกแร่ดๆสาวเยอะ ไปหน่อย ต่างจากไอ้อาย
ที่ยังดูแล้วเหมือนทอมมากกว่าเช่นเดียวกับไอ้ไข่ แต่ก็ช่างเหอะ เห็นมันมีความสุข เขาก็มีความสุขไปด้วย โภชน์ ยิ้มมุมปาก

ไอ้อายเด็กชายที่เขาเคยเห็นตั้งแต่มันยังเด็ก 6-7 ขวบได้มั๊ง ที่ไปเที่ยวเกาะนั้นครั้งแรกกับพวก เพื่อนๆ ไอ้ลิฟต์ ไอ้บ๊อบ
และคนอื่นๆก๊วน โรงเรียน ม.ต้น เดินหาที่พักจนเจอกับพี่น้อยที่เรียนจบจากอาร์ต อาร์ แล้วมาตั้งรกรากทำเกสเฮ้าส์
บนเกาะจนมีลูกมีเมีย พี่น้อยนี่เองที่เป็นแรงบรรดาใจให้พวกเขาอยากเรียน ที่อาร์ต อาร์บ้าง ซึ่ง บางคนก็สอบติดบ้าง
ไม่ติดบ้าง สอบแล้วสอบอีกบ้างเช่นตัวเขา ได้พูดคุย ถูกคอ เลยคบหา ทั้งเขาและเพื่อนจะมาเที่ยวมาพัก
เวลามาก็จะเอาข้าวของ หนังสือ มาฝาก และค่อยๆเห็นไอ้อายโตขึ้น โตขึ้น จนเขาออกปากชมกับไอ้ลิฟต์


ล่าสุดที่ไอ้ลิฟต์เอางานโปรเจ็คเด็กมันมาให้ทำ ไอ้ลิฟต์บอกว่าเพิ่งไปพักที่เกาะพี่น้อยมา สงสัยคงไปกับเจ้าของงานโปรเจ็ค
นี่หรือเปล่า มันจัดแจงส่งข่าวให้เขาว่า ไอ้อายโตแล้วกำลังได้ที่ น่ารัก น่ากิน
เล่นเอาเขาอยากตามไปกิน เอ๊ยไปดูเฉยๆ ทันทีที่เสร็จงาน

อย่างไอ้ลิฟต์ เขาก็เข้าใจที่มันมีกิ๊กสาวไปทั่ว เพราะเมียมันที่ได้กันตั้งแต่เรียน
พอท้องพวกมันก็แอบไปทำแท้ง พ่อแม่ไอ้ลิฟต์รู้เลยให้มันรับผิดชอบผู้หญิง และให้ผู้หญิงแต่งเข้าบ้าน
แม้ไม่ได้จัดงานแต่งก็จดทะเบียนให้ จากการที่ “พลอย” เมียมันไปทำแท้งเลยทำให้เจ้าหล่อนไม่ค่อยแฮปปี้นักเวลา
มีอะไรกับมัน แถมไอ้ลิฟต์ยังเคยจับได้ว่าไอ้พลอยเมียมัน เคยแอบมีกิ๊ก มันเลยป่วยการที่จะทำตัวซื่อสัตย์ เพียงแค่รักษา
รูปลักษณ์ผัวเมียไม่ให้พ่อแม่เดือดร้อนใจระคายหูเท่านั้น จากนั้นมันต้องร่อนหาตัวเลือก จีน ไทยฝรั่งมังคุด
 แต่เรื่องรักตุ๊ดเขาก็ไม่เห็นมันยุ่งด้วยนะ เห็นเล่นแต่ม่อสาว แม้ว่าจะมีกระเทยให้ท่ามันมากมาย
แต่ล่าสุดเขาเริ่มไม่แน่ใจในท่าทีที่ไอ้ลิฟต์มีต่อไอ้ไข่เมียเขา

แล้วเขาล่ะ ทำไมเขาถึงมีไอ้อาย คงเป็นความประทับใจที่เคยเห็นมันตั้งแต่เด็ก มันดูน่ารัก น่ากินมาก พอไปแล้ว
เขาก็ยั้งใจอดใจไม่ได้ทั้งที่เขามีไอ้ไข่แล้ว

ใครๆก็อยากเป็นที่สุด ไม่มีใครอยากอยู่ใต้เงาของใครหรอกโดยเฉพาะคนรักกัน คนที่เราอยู่ด้วย
ไอ้ไข่มันชอบไอ้คิดส์ แม้มันจะปฏิเสธไอ้คิดส์ ตอนนั้นมันอาจไม่พร้อมก็ได้ ถ้าไอ้คิดส์มันปล้ำซะตอนนั้น
ก็หมดเรื่องกันไปแล้ว ป่านนี้อาจออกลูกออกหลาน เขาก็ไม่ต้องลงปล้ำไอ้ไข่มันแทน

(เมริงน่ะ ปล้ำคนเขาไปทั่ว ไอ้โภชน์ ไอ้แชทนั่นก็ด้วยหรือเปล่า คนเขียนให้ไปคิดเองเป็นการบ้าน)

สายตาไอ้อายที่บ่งบอกความชื่นชม นิยม นับถือ อะไร ก็ดี อะไรก็เก่ง ประหนึ่งเขาเป็นพระเจ้าของมันไม่ปาน
ผิดกับไอ้ไข่ ไอ้ไข่มันไม่เคยใช้สายตาแบบนั้นมองเขาเลย

เขารู้ว่ามันรักเขา คนอย่างมัน อยู่ง่าย สะอาดกว่าพวกเขา ที่กินเหล้า สูบบุหรี่ ใช้สิ่งเสพติดบางเวลา

เมื่อถึงเวลา เมื่อมีโอกาส กรูก็ขอทำอย่างที่ใจกรูต้องการ
ถ้าหากไอ้รุ่นพี่ที่เมริงอาลัย อาวรณ์ ยังโสดอยู่ กรูก็อาจสนับสนุน แม้กรูยังรักยังเสียดายเมริง
แต่ไอ้เชรี่ยพี่โม่งของเมริงก็ถูกยัยอาจารย์ห้องพยาบาลจับแต่งงานไปแล้ว ข่าวที่กรูเจอจากพี่จุ๋ย
หรือที่เมริงอยู่กับกรูเพราะเมริงก็รู้แล้ว เมริงเลยไม่มีที่ไป
โภชน์คิดด้วยสีหน้าเจ็บปวด

ไอ้ไข่ถ้าเมริงยอมรับไอ้อาย เมริงกับกรูก็จะได้อยู่ด้วยกันต่อไป



TBC...

คนเขียนขอน้อมรับ   เรื่องจับพี่โม่งแต่งงาน โดยดี ทุกประการ
ไม่แต่ง เด๋วพี่โม่งก็ไม่มีลูกให้เลี้ยงอ่ะจิ ครับ

[timvasabi]

อ้ากกกกกกกกกก มันอะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย

ไหมมันกลับตารปัตร เกินคาดมว๊ากกกกกกกกกกกกก

ว้ากกกกกกกกก ทั้งไขทั้งโม่ง  TTOTT มันจะแฮปไหมค่ะเนี่ย

มรสุมเหลือเกินทั้งคู่ ท่านแม่ฟ้าใสค่ะมารับลูกชายด้วยค่ะ งานนี้เศร้า

[arisa_sa]

อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ทำใมถึงทำกับฉันได้
พี่โมงแต่งงาน แล้วยังไงหล่ะเนี่ย แงแง

ขอบคุณมากค่ะ 

[mentholss]

"ไอ้ไข่ถ้าเมริงยอมรับไอ้อาย เมริงกับกรูก็จะได้อยู่ด้วยกันต่อไป"
บอกได้แค่2คำเท่านั้นว่า  1 หน้าด้าน    2 เห็นแก่ตัว

รู้สึกเรื่องราวมันชักจะยิ่งชุลมุนวุ่นวายตาลปัตรปั่นป่วนไปหมดดดดดด

[DIIK]

เอ่ออออออออออออ

ไม่ได้เกรียนไม่ได้ติ่งนะคะ แต่ไม่ไหวแล้ว

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเกลียดตัวละครได้ที่สุด!!!
จะกดเข้ามาอ่านทำใจแล้วทำใจอีก สุดท้ายก็กรี๊ด กร้ากกกกกกกก

โภชน์ถ้าเอ็งจะเป็นคนแบบนี้อ่ะนะ...เฮ้อ

ท่านผู้แต่งอย่าให้ไข่โง่งมงายเลยนะคะ หลายตอนแล้ว รีบๆไปเถอะ อ่านดูยังไงนังโภชน์มันก็ไม่เหนหัวแล้วอ่ะ

*โมโห

[puu142]

ไข่....ก็สมควร....คู่กับโภชน์นะ....เพราะโภชน์ไปตั้งนานแถมเต็มใจให้เขาเอาด้วยนี้

[kasune]

เอาโภชน์ไปไกลๆเถอะค่ะ
ขอให้จบที่พี่โม่งเถิด..แม้จะนานแค่ไหนรักนี้ก็ยังยืนยง.
พี่โม่งมาเอาฟ้าใสคืนเร็วๆนะ 

[Raspberry complex]

CH.8

ตรืดดด ตรืดดด

“อาลิฟต์ พรุ่งนี้ เลี้ยงไอ้ติมสเวนเซ่น อาย หน่อยได้เปล่าฮะ อาโภชน์เขาไม่ว่างเลยทำงานตลอด อยู่บ้านโคตรเซ็งเลยอ่ะ นะ นะ”

“ฮื่อ ฮื่อ ก็ได้ เอากี่โมงล่ะ” ลิฟต์ก็ยินดีบริการทุกคนอยู่แล้ว ไอ้อายมันก็ลูกพี่น้อย ถึงมันจะน่ารักหน้าสวย แต่ก็ไม่ใช่สเปคเขา

“บ่าย 2 แล้วกันนะอาลิฟต์”

“ได้ แต่พอตอนเย็น ต้องไปจ๊อกกิ้งนะ เป็นเพื่อนเดินได้แค่ 5โมงเย็นนะอาย เราจะไปวิ่งด้วยกันไหมล่ะ แต่พี่ไข่เขาไปด้วยนะ”

“ไม่ไปหรอกอาลิฟต์ เหอะ เดี๋ยวพี่ไข่เค้าจะฆ่าอายเอา เชิญอาลิฟต์ไปวิ่งกัน 2คนตามสบายเถอะ” อายพูดจบ
ก็ทำหน้ากระหยิ่ม 55 ให้มันได้อย่างงี้สิ ของมันมีเชื้ออยู่แล้ว เขาก็แค่ทำให้มันลุกโชนขึ้น

“ฮื่อ พรุ่งนี้เจอกัน บ่าย 2นะจ๊ะ”

ลิฟต์บอกไปก็คิดว่า ถ้าระหว่างให้เขาเลือก กรูเลือกไอ้ไข่ดีกว่า ถึงไอ้อายมันช่วยพี่น้อยทำเกสเฮ้าส์ พอทำอาหารได้นิดหน่อย
 ช่วยต้อนรับแขกลูกค้าฝรั่ง พูดได้ แต่ก็อ่านไม่ได้ เรียนก็แทบไม่จบม.3ด้วยซ้ำ ถ้าไม่ขอร้องจ่ายเงินช่วยโรงเรียน
 ก็เหมือนไอ้พลอยเมียเขา พอจบเรื่องวุ่นๆก็แทนที่จะเรียนต่อ ทั้งที่บ้านเขาจะจ่ายให้เรียนเอกชนแพงๆกับเขา ก็ไม่เอา
 นั่งๆนอนๆอยู่บ้าน กินส้มตำปูปลาร้า ตกเย็นก็เที่ยวผับกับเพื่อน ใช่สิ ก็เขาก็ได้ พลอย มาจากการไปเที่ยวด้วยกันนี่นา

 ไอ้ไข่ความรู้ดีกว่า เล่นหมากรุกยังชนะเขาเลย เห็นว่าชนะเพื่อนไอ้โภชน์หลายคนมาแล้วด้วย พูดคุยกันรู้เรื่อง รักศิลปะ อ่านหนังสือ ฟังเพลงได้หลายแนว อย่างไอ้อาย หรือ พลอย นี่ อ่านหนังสือ ปีหนึ่ง 7บรรทัดหรือเปล่า แต่ก็น่าจะถึง
เห็นพอมีข่าวดาราแย่งผัว หรือหึงฆ่าโหด อะไรดังชาวบ้านร้านตลาดพูดกัน ก็กลัวไม่อินเทรน
หาข้อมูลมาเม้าท์กับอาม๊า อาป๊ะ เขาทันที เออ ก็ดีไป อย่างน้อย เขาก็หาคนมาดูแลพ่อแม่ได้ล่ะว่ะ
.
.
.
.
ร้านไอศกรีม Swensen's. ที่โต๊ะริมกระจก

“อาลิฟต์ อายเอา เอิร์ทเควก นะนะ อยากลองหลายอย่างง่ะ นะนะ กินด้วยกัน”

“อื้อ ก็ได้” ลิฟต์แอบคิด หวังว่าไอ้อายไม่เป็นโรคอะไรนะเว้ย กรูมั่วยังไง กรูก็เลือกนะ

ระหว่างที่รอ อายขอแวบไปโทรศัพท์ ส่วนลิฟต์ก็เหล่สาวโต๊ะโน้นโต๊ะนี้ รวมทั้งน้องๆพนักงาน

“อ่ะ มากินเร็ว ของเรามาแล้ว แล้วทำไมต้องเอาฮู้ดขึ้นล่ะอาย หนาวเหรอ” ลิฟต์ถามอย่างแปลกใจ

เมื่อเห็นอายเอาฮู้ดของเสื้อวอร์มขึ้นคลุมศีรีษะ

“ฮื่อ เย็นๆหัวนิดหน่อยอ่ะ อาลิฟต์ นั่งตรงนี้ แอร์มันเป่า”

“อ้าวงั้นเปลี่ยนที่นั่งไหม”

“เอ๊ยๆ  ไม่เอา ไม่ต้อง อาลิฟต์ไม่ต้องเปลี่ยน” อายรีบห้าม เมื่อเห็นลิฟต์ขยับลุก บ้าสิ ขืนเปลี่ยนที่ก็เสียแผนกันหมด
กำลังจะไปด้วยดี จบวันนี้ อาโภชน์ก็จะได้เป็นของเขาคนเดียว อายก้มหน้าแอบยิ้ม แทบกลั้นหัวเราะด้วยความดีใจไม่ไหว
จนต้องรีบตักรัมเรซิ่นเข้าปาก กลบเกลื่อนความยินดีปรีดา
เสียงสั่นของโทรศัพท์บอกสัญญาณตามที่ตกลง

“อาลิฟต์ลองชิมรสนี่สิ” อายตักรสมะนาวส่งให้ ยื่นจนถึงปากลิฟต์ ที่ทำท่าปฏิเสธ ด้วยกลัวติดเชื้อโรค
 แต่อายก็ตื้อจนลิฟต์ ยอมหลับหูหลับตากินจากช้อนอาย

“อุ๊ย อาลิฟต์ ปากเลอะแล้ว”อายพูดหัวเราะคิกคัก

ไอ้อายเมาเนื้อหรือเปล่า มันไปสูบของไอ้โภชน์หรือเปล่าว่ะ ดูมันระริกระรี้จริง

“มา อายเช็ดให้” ว่าแล้วอายก็ชะโงก ยื่นมือมา แต่แทนที่จะยื่นมือมาเช็ด แต่กลับ ดึงคอเขามาจูบปาก
อิชาช่า พอได้หรือยังว่ะ อายคิดในใจ ถึงกรูไม่อายคนเขาก็จริง แต่ให้กรูมายืนชะโงกจูบผู้ชาย โชว์ ก็ อ่ะน่ะ มันเมื่อยโว้ย...

มือถือในกางเกงสั่นอีกครั้ง
อายถอนปากออกลงไปนั่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ลิฟต์ ยกมือเขกหัวอาย

“ทำบ้าอะไรของเรา หือ” ลิฟต์มองหน้างงๆ คิด หลงเสน่ห์ตรูล่ะสิ บอกแล้วว่าเขาดูดีกว่าไอ้โภชน์

“เอ่อ อาลิฟต์ อายปวดท้องขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ” อายทำเป็นอายหลบตา พูดเสร็จก็รีบลุกขึ้นเดินออกไปนอกร้าน

ทันทีที่อายเดินชิ่งออกมาพ้นสายตาลิฟต์ ชาช่ารีบลากตัวหลบมาซอกทางเดิน

“เร็ว เมริงรีบเปลี่ยนเสื้อแล้วไปเจอผัวเมริงหน้าเมเจอร์เร็วเข้า กรูส่งเมสเซสไปแล้ว” ชาช่ารีบช่วยอิอายถอดเสื้อวอร์มที่เป็นของฟ้าใสออก

“เอามือถือกรูมา  อ่ะนี่มือถือเมริง อย่าลืมล่ะ ว่าเมริงต้องบอกว่าตังมือถือเมริงหมด ใช้ได้แต่เมสเซสส่งฟรี”
อายรีบถอดกางเกงยีนส์ของฟ้าใส ระหว่างนั้น อิชาช่าก็พร่ำพรรณนาว่า ไอ้โภชน์ ที่ยืนจ้องดูอิอายจูบกับไอ้อาลิฟต์
หน้าบูดหน้าเบี้ยวฉุนขาดแค่ไหน

อิอายยิ้มมุมปาก “ดี ขอให้อิพี่ไข่โดนเฉดหัวออกจากบ้านมั่ง ทำมาเป็นไล่กรู ขอบใจเมริงว่ะ อิชาช่า งานสำเร็จกรูเลี้ยงเมริง 2รอบเลย แถมหนังอีก1เรื่อง”

“ต๊าย ดีมากย่ะ อิเพื่อน เมริงมีผัวเลี้ยงแล้ว ก็พามาถลุงร้านกรูแล้วกัน กรูจะได้ยอดพุ่ง เผื่อตรุษจีนอิเจ๊มันจะให้แต๊ะองแต๊ะเอีย เก็บเงินครบ2แสนเมื่อไหร่กรูจะได้ไปเฉาะ”

“แหม เมริง”

“อ่ะ ไปเร็ว อินี่ รีบวิ่งไปทางนี้นะเมริงเร็ว แล้วเสื้อผ้า พอเมริงว่างก็รีบมาเอาไปเก็บ โชคดีนะ อิอาย”

ชาช่าเก็บเสื้อผ้าใส่ถุง ยืนมองส่งเพื่อน นึกว่าขอให้อิอายได้ดิบได้ดี เผื่อตัวเองจะพอได้ผลพลอยได้มั่ง


TBC...

[done_dirt_cheap]

 
เฮ้อ....กลุ้มใจแทนฟ้าใสว่ะ
กลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า 

[arisa_sa]

 
sadddddddddddd

 

[timvasabi]

เฮ้อ~ เฮ้อหลายเฮ้อแล้วนะเนี่ย

เมื่อไรนายเอกเราจะร้ายมั้งค่ะ เมียเก็บล้ำหน้าไปไกลเกิ๊นน

[yayee2]

เด็กอาย มันอายุ15จริงเหรอ ทำไมมันรอบจัดนัก สะตอสุดๆ
แต่นิสัยแบบนี้ ก็เหมาะสมกันดีกับไอ้โภชน์ล่ะนะ
จะรอดูต่อไปว่าวันที่ลายนังอายออกมาให้ไอ้โภชน์ได้เห็นน่ะ ไอ้โภชน์จะเป็นอย่างไร
"... เมื่อถึงเวลา เมื่อมีโอกาส กรูก็ขอทำอย่างที่ใจกรูต้องการ
ถ้าหากไอ้รุ่นพี่ที่เมริงอาลัย อาวรณ์ ยังโสดอยู่ กรูก็อาจสนับสนุน แม้กรูยังรักยังเสียดายเมริง
แต่ไอ้เชรี่ยพี่โม่งของเมริงก็ถูกยัยอาจารย์ห้องพยาบาลจับแต่งงานไปแล้ว ข่าวที่กรูเจอจากพี่จุ๋ย
หรือที่เมริงอยู่กับกรูเพราะเมริงก็รู้แล้ว เมริงเลยไม่มีที่ไป
โภชน์คิดด้วยสีหน้าเจ็บปวด.."
จะเจ็บปวดอะไรวะโภชน์ คนเขาเคยรักกัน ไม่ได้โกรธ-เกลียดกัน
เขาก็ยังต้องคงความรู้สึกดีๆต่อกัน มันผิดรึ แล้วเขาเหล่านั้นก็ไม่ได้ทำผิดศีลข้อ3ซักหน่อย
แล้วแกน่ะสำเหยียกไว้ด้วยว่า แกได้ไข่มาโดยวิธีใด ไข่ก็ยังให้อภัยแกได้ และยอมคบกับแกจนรักแกนะ
ฉันว่า ความคิดของโภชน์ตรงนี้ เป็นความคิดของคนเห็นแก่ตัว และหาทางป้ายสีคนอื่น(ไข่)
เพื่อกลบเกลื่อนความไม่ถูกต้องของตัวเอง
ไข่น่ะ ถึงจะรักคิดส์ รักพี่โม่ง แต่พอมาอยู่กินฉันสามีภรรยากับโภชน์ ไข่ก็ออกจะทำตัวดี
ให้เกียรติแก ซื่อสัตย์กับแกคนเดียว ไข่ไม่ได้ไปมั่วกับใครๆที่กล่าวมาเลยนะ
ไข่ไม่สำได้ทำตัวสำส่อนเหมือนแกนะโภชน์ แกกับนังอายน่ะร่วมมือกันทำผิดศีลข้อ3ชัดๆเลย

แล้วความคิดตรงนี้ของแกยิ่งย้ำว่าแกเห็นแก่ตัวว่ะโภชน์
"...ไอ้ไข่ถ้าเมริงยอมรับไอ้อาย เมริงกับกรูก็จะได้อยู่ด้วยกันต่อไป..."
ได้เห็นความคิดของไอ้โภชน์ตรงนี้ รู้สึกชังน้ำหน้ายังไงไม่รู้

[arisa_sa]

 ^
 l l
 l l

บวกเป็ดค่ะ ถูกใจอย่างแรงส์

[Raspberry complex]

CH.8.1

“อาโภชน์!!!” อายทักเสียงดังรีบถลามาเกาะแขน

โภชน์รีบปั้นหน้ายิ้ม ทั้งที่จิตใจยังขุ่นเคืองต่อภาพที่เห็น
ไอ้ไข่จูบกับไอ้ลิฟต์ งั้นที่เขาเคยระแวงก็เป็นความจริง ใช่สิ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก

ตอนแรกเขาก็แค่คิดว่าไอ้ลิฟต์ มันคิดจะแอบเล่นไอ้ไข่ เพราะมันอิจฉาเขาที่เห็นมีความสุขดีกว่ามัน
 ไอ้ไข่มันก็ดูดีกว่าเมียมัน หลายเท่า( กรูเลือกเก่งกว่า เจ๋งกว่า เมริง..ไอ้ลิฟต์!!! ) แอบไล่ตามมันครั้งที่มันทำพิรุธหลายที

ครั้งที่มีวันหยุด ไอ้อ็อตกลับบ้าน ไอ้ลิฟต์มาบ้านไอ้แชท
พอเขาไปนั่งทำงานได้พักหนึ่ง ไอ้ลิฟต์ก็ขอตัวกลับ บอกจะไปธุระให้น้า

พอวันที่สอง มันก็เป็นแบบนี้อีก  ไอ้ห่าลิฟต์นี่มันต้องมีอะไรแน่ๆ มันไม่เคยหนีเพื่อนฝูง กลับไปไหน ถ้าไม่เกี่ยว
กับเรื่องหม้อๆของมัน แต่คราวนี้ มันก็ไม่มีเรื่องมาเล่าว่ากำลังไปป้อสาวที่ไหน มันผิดสังเกต

พอครั้งที่ 3 มันขอตัวกลับก่อน คราวนี้เขาจะลองดูว่าสัญชาตญาณของเขาจะถูกต้องไหม
ทิ้งระยะแปบหนึ่ง โภชน์บอกไอ้แชทว่า เดี๋ยวกลับบ้านก่อนจะแวะไปซื้อของ
พอเขาขับรถเข้าประตูรั้วมองเข้า มอไซต์ไอ้ลิฟต์ จอดแอบอยู่ด้านข้าง หมายความว่าไง แต่พอเรียกไอ้ลิฟต์มันดู
ปรากฏว่ามันกำลังเข้าห้องน้ำข้างหลังบ้าน เขาเลยขึ้นไปดูข้างบน ไอ้ไข่ก็นอนห่มผ้าหลับพริ้ม ไม่รู้เรื่องอะไร ไม่มีอะไรผิดปกติ

จนไอ้ลิฟต์ออกมาบอกว่า ขับๆอยู่ปวดขี้เลยแวบมาเข้าที่บ้านนี้ เดี๋ยวขี้เสร็จก็จะไปต่อ จนคุยกันพักใหญ่ ไอ้ไข่คงได้ยินเสียง
ถึงงัวเงียตื่น เขามองตามันก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ ระหว่างมันกับไอ้ลิฟต์
ในเมื่อมาเห็นกับตาแบบนี้ คราวนี้เขาหมดข้อสงสัยคาใจซะที ถ้ามันพร้อมที่จะคุยกับเขา เขาก็พร้อมที่จะคุยกับมันเหมือนกัน.




จบกันซะที จะช้าไปกว่านี้ ผลก็คงเหมือนเดิม  ในเมื่อแววตาของคนตรงหน้า มันไม่มีเหลือความรู้สึกเห็นว่าเขามีตัวตนอีกต่อไป
คำที่มันต่อว่า ว่าฟ้าใสสาดน้ำ ปาแก้วใส่ไอ้อาย  ต่อให้เขาบอกว่าไม่ได้ทำ มันก็พูดขึ้นว่า “เรื่องนั้นก็ไม่มีใครเห็น มิใช่หรือ”

รอยยิ้มเหยียดราวหัวเราะ เมื่อฟ้าใส บอกว่า “แล้วเขาจะทำอย่างไง” คำตอบที่ออกจากปากของมัน “ก็แล้วแต่ตัวเองสิ”
ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากมันอีก

ปากที่เคยบอกรักเขา

ปากที่เคยโทรมาออดอ้อนทุกเช้า เมื่อเขาไปค้างที่บ้านแม่

ปากที่เคยคลอเคลีย

ปากที่พรมจูบ ตั้งแต่10นิ้วเท้า จนถึงนิ้วมือทั้ง 10


ฟ้าใสนัดมันคุยที่เซ็นทรัล หวังว่าบรรยากาศคงช่วยให้เขาไม่เศร้านัก และอาจทานอะไรด้วยกัน

หากแต่กลับโดนอีกฝ่ายปฏิเสธ เร่งให้พูดกันให้จบ เรื่องที่ใช้ชีวิตร่วมกันเกือบ 3ปี รู้จักกันเกือบ 7ปี

ใจคอมันจะให้เขาแค่ยืนคุยกัน เหมือนยืนคอยรถเมล์ หรือรอเข้าคิวจ่ายเงิน

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีคำพูดใด ฟ้าใสก็ไม่สามารถเอ่ยอะไรได้อีก

น้ำตาที่ไหลคงพูดแทนความรู้สึก

ในสมองว่างเปล่า มองหน้าคนตรงหน้าก็ยิ่งเจ็บปวด

ไม่มีคำปลอบโยน

ไม่มีคำขอโทษ

ไม่มีคำอวยพร “ไปดีมาดี”  “ระวังตัวด้วยนะ” “แล้วเจอกัน” “ขอให้โชคดี” “รักษาสุขภาพ”

ไม่ออกจากปากคนร่างสูงที่คุ้นเคย
ยืนนิ่งเพื่อดูท่าทีอย่างสบายๆ

“ไม่มีอะไรแล้ว ใช่ไหม งั้นไปล่ะ”

คนตรงข้ามหันหลังกลับ เดินจากไปในกลุ่มคนที่เดินช็อปปิ้ง คงมีใครสักคนรอเขาอยู่



น้ำตาที่เช็ดแล้ว มันก็น่าจะหมด แต่มันก็ยังคงหลั่งไหลออกมาราวกับตาน้ำพุ คงป่วยการที่จะเช็ด

ขาก็ไม่มีแรงจะยืน แต่ก็ต้องก้าวไปให้พ้นจากตรงนั้น


กลับบ้านไปเก็บข้าวของ ลงกรุงเทพ เขาจะบอกที่บ้านว่าอย่างไร
.
.
.
.
TBC...
ใจร่มๆ ไอ้โภชน์ได้รับกรรมแน่นอน
เร่งปั่นต่อไป ขอบคุณนักอ่านที่เป็นกำลังใจและติดตามด้วยครับ

[arisa_sa]

 
 
 

ใจร้ายที่สุด ไร้คำบรรยายกับผู้ชายคนนี้ ขอผลตอบแทนให้สาสมกับที่มันทำกับน้องฟ้าใสของเราจงติดจรวด ณ บัดนาว
 

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆค่ะ รักคนแต่งที่สุด  &+เป็ด

[yayee2]

ไอ้โภชน์ ไอ้หูเบา ไอ้พระเอกน้ำเน่าในละคร
เรื่องานเรืองการแกเก่งแสนเก่งเนาะ พอเรื่องชีวิตแกอ่อนว่ะ
นี่สำหรับนังอาย รับไปโลด