หัวข้อ: ☼เติมรักใส..ใส่หัวใจ2ดวง♥♥ บทส่งท้าย +จบบริบูรณ์ (20/11/12)

[DIIK]

*เป็นลม

คือโภชน์ก็ดีแสนดี

พี่โมงก็โคตรจะดีแสนดี(ทำไมดูมีภาษีกว่า ฮ่าๆ)

เลือกไม่ถูกอ่ะค่ะ T^T (//เค้าให้หนูไขเลือกย่ะ!)

จากการพบปะเห็นเลยว่าบรรยายซะโภชน์ไร้ค่า กร้ากกกก
คือหนูไขรักโม่งมาก โม่งก็เหมือนกัน เหมือนโภนช์เป็นมือที่สามยังไงพิกล(มันก็ใช่ แต่เค้าไม่ผิดดดด)

ยังไงก็จะรอการตัดสินใจของท่านผู้แต่งนะคะ T^T
จะคนไหนก็ได้ดีทั้งคู่ (อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน...*โดนตรบ)

[arisa_sa]

อืดอัด อึดอัด วุ้ย  แล้วจะเป็นไงต่อไปเนี่ย ติดตามตอนต่อไป อิอิ

ขอบคุณมากๆค่ะ

[benzdekba]

 

[timvasabi]

แล้วมันจะเป็นไงต่อไป โปรดติดตามตอต่อไปค่ะ 5555

นู๋ไขก็เลือกโพดแล้วงั้นซิ ่อโม่งนี่ก็ดีแสนดี

แต่.... ทั้งโพดทั้งโม่ก็รักนู๋ไขทั้งคู่ เลือกอยากเนอะ 555

[yayee2]

อยากแปะเพลงนี้ให้น้องฟ้าใส แต่แปะไม่เป็นล่ะ
เพลงรุ่นอาจารย์พรรณยังเป็นวัยรุ่นกระมังนะฟ้าใส
"หนึ่งหญิงสองชาย"
หนึ่งหญิง..สองชาย
ไม่ หมาย ไม่คิดจะเป็น ไป ได้
คงเคราะห์แหละกรรม นำรักเป็นไป
เจอผู้ชายคนใหม่ ทั้งที่เก่า ก็ยังรัก
จะทำ..ฉันใด
ยาก ไซร้ปัญหาหัวใจ แสน หนัก
คนนั้นก็ดี คนนี้ก็รัก ยากเหลือที่จะหัก
คนไหน จากใจของเรา

.หากแม้นตัดใจ เลือกใครคนหนึ่ง
ทิ้งคนหนึ่ง ก็คงต้องเศร้า
เคราะห์กรรม ทำบาปกับเขา
อกหักเพราะมือเรา ขยี้แหลกราญ
หนึ่งหญิง..สองชาย อาจคล้ายวันทองสองใจ สามานย์
สวรรค์ท่านรู้ ใครหรือบันดาล ใจแท้ไม่ต้องการ

[Raspberry complex]

((ต่อ))


“เอ่อ อาจารย์โก้ ครับ ผมจะคิดดูเรื่องไปบรรจุเป็นครูที่สาขาต่างจังหวัดนะครับ”

“ก็ดีเลยโม่ง ถ้าเธอตกลง ตอนนี้อาร์ต อาร์ ที่กาญจนบุรีมีอาจารย์สอนเพ้นส์แค่คนเดียว
 แล้วเธอจบศิลปะสมัยใหม่มาด้วยเธอก็สอนองค์ประกอบศิลป์ได้ อาจารย์ชาลี ที่สอนอยู่
อยากขอลาไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส นอกจากนี้เธอได้วุฒิ ป.โท ทางโน้นเขาต้องการมากเลย”

จุ๋ยนิ่งฟังเพื่อนและอาจารย์คุยกันด้วยความรู้สึกหลากหลายอารมณ์




เมื่อแผ่นหลังร่างใหญ่สมส่วนเข้าไปในรถแล้ว ฟ้าใสถอนหายใจ มองรถที่แล่นออกจากบ้าน
พี่โม่งเหลียวกลับมามอง ระยะทางที่ห่างออกไป ฟ้าใสยิ้มอย่างอ่อนระโหย  ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งจึงเดินกลับไปที่บ้านแม่

“ป้านวล โภชน์มาเหรอ” ฟ้าใสถามด้วยเสียงเนือยๆ

“จ๊ะ หนูไข พ่อโภชน์เอาแหนมเนืองมาฝากอ.พรรณ มีมาฝากป้าด้วย ฝากคุณพิส คุณพัชด้วย ขึ้นไปบนเรือนแล้ว
เลยคงนอนเล่นอยู่ในห้องหนูไข” ป้านวลตอบ พร้อมทำหน้าทำตาแบบคนอยากเม้าท์ต่อ แต่จิตใจฟ้าใสเหนื่อยจนอยากหยุดพัก

ถึงได้ไม่ชอบให้คนเข้ามาในบ้าน คนที่เรายังไม่รู้ ยังไม่ใช่ ถ้าไม่มีวันนั้น อาจไม่มีวันนี้ วันที่ฟ้าใสต้องปล่อยให้พี่โม่งจากไป

“โภชน์มาจ๊ะ” ฟ้าใสบอกแม่

“ป้านวลบอกแม่แล้ว โภชน์จะอยู่ถึงทานมื้อเย็นหรือเปล่า หรือจะมารับออกไปไหนกัน”

“ไขก็ยังไม่รู้เดี๋ยวไขถามเขาก่อน”


ฝีเท้าคนตัวเล็ก มาแล้ว
โภชน์แกล้งนอนหลับบนเตียง ใส่หูฟัง ฟังเพลงจากมือถือ
กลิ่นของคนตัวเล็กหอมละมุน อยู่ในบรรยากาศ
เรื่องของฟ้าใส โภชน์เคยถามกับโอลีฟให้ไอ้คิดส์ ตั้งแต่ตอนปี2 ว่ามีคนมาเกาะแกะหรือจีบไหม

กลุ่มคน 3คน ก็เพิ่งเจอที่อาร์ตอาร์
รุ่นพี่ที่โภชน์เห็นยืนโทรศัพท์ ตอนแรกนั่นก็อาจกำลังโทรคุยกับคนของเขา
แค่ท่าทางอาลัยอาวรณ์ ตอนยืนส่ง นั่นก็ปล่อยผ่านไม่ได้แล้ว


ฟ้าใสมองร่างสูงใหญ่ที่นอนหลับบนเตียง  จิตใจวุ่นวายด้วยความรู้สึกมากมาย
จะว่ารัก ก็ไม่ได้รักมากมายเท่าคนที่เพิ่งจากไป แต่อยู่ด้วยก็มีความสุขดี
เข้าขั้นดีกว่าที่เพื่อนได้รับจากแฟนเมื่อมีการเล่าสู่กันฟัง

และเมื่อไปเที่ยวด้วยกัน กับเพื่อนของมัน มันก็ปฏิบัติต่อเขาในฐานะคนพิเศษ
สารพัดจัดให้ แม้แต่เรื่องเซ็กซ์ที่มันเพียรปรนปรอเขาจนสุขสมก่อนถึงจะทำให้ตัวเอง

“จะมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อน” เสียงที่ตอนแรกว่าจะเป็นน้ำเสียงหงุดหงิดและรำคราญจึงเปลี่ยน
เป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น ฟ้าใสคิดว่าบอกมันว่า ถ้ารู้ว่ามันจะมาก็จะได้รอไปทานด้วยกัน
.
.
.
โภชน์นอนแอบคิด เอาของฝากมา ยังจะมาโดนต่อว่าอีก นี่ถ้าเขาไม่มาจะได้รู้ได้เห็นไหม

งานของเขาคนตัวเล็กก็ไม่เคยเห็นจะชื่นชมตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นา ทีงานไอ้คิดส์ ออกปากชมแล้วชมอีก
แค่เพื่อนกัน เขายังแทบสู้ไม่ได้ นี่ไอ้รุ่นพี่ที่ไอ้คนไข่มันรู้จักก่อนที่จะรู้จักพวกเขาซะอีก แค่ดูจากสายตาท่าทาง
ที่ยืนส่งกัน ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ขนาดไหน รุ่นพี่ที่ได้ทุน ทั้งเป็นหัวหน้าห้อง

แต่ตอนนี้ไอ้ไข่มันเป็นสิทธิของเขา เขาพยายามผูกมัดพันธนาการคนตัวเล็กด้วยร่างกาย


ฟ้าใสนั่งข้างๆเอามือเสยผมคนตัวโต
มันก็เหมือนหมาใหญ่ บางครั้งมันก็กัดก็ฟัดเขา บางคราวมันก็แสนเชื่องสั่งให้ทำอะไรมันก็ทำโดยดี
ก้มลงไปจูบมัน

โอ๊ย...ไอ้บ้า แกล้งหลับเหรอ หนอย…

“อ่อย อ่อย เอี๋ยว ๆ” เสียงอู้อี้มาจากปากที่ถูกปิด พร้อมคนร่างเล็กดิ้นดุกดักในวงแขนแกร่ง

ตอนนี้โภชน์ก็กะจะฟัดเจ้าตัวเล็กนี้เล่นๆหยอกหรอกนะ แต่ลงมือไปแล้วชักติดพัน ลมหายใจเริ่มแรงขึ้น
ปากหนาส่งลิ้นเข้าชอนไชปากบาง
ร่างกายที่เคยชินต่อสัมผัสของกันและกัน

มือใหญ่คลึงเคล้นบั้นท้ายกลมกลึง

แก่นกายที่แข็งขืน

คนอยู่กันเต็มบ้าน ฟ้าใสรีบตั้งสติ ผลักหมาตัวใหญ่ที่เดิน ได้สองขาออกจากตัว หนีไปยืนข้างเตียง เอาหมอนข้างฟาดมัน

“นิดหนึงก็ไม่ได้เชียว เมริงอ่ะหื่นตลอดนะไอ้โภชน์อ่ะ”ส่งค้อนขวับๆ หน้าแดงด้วยแรงอารมณ์และที่ถูกฟัด

โภชน์ยิ้ม สีหน้าสดใสขึ้น ยังใช้ได้ เจ้าตัวเล็กยังเป็นของเขาอยู่...


ก่อนจะไปหาคุณแม่ ฟ้าใสหวีผมให้เขา พลางบ่นว่า ขนหนากว่าไอ้ดอลล่าอีก ก็เล่นฟัดกะคนตัวเล็กทำ
เอาอยากแบกกลับบ้านซะเดี๋ยวนั้นเลย บ้านเรือนไทยก็พื้นไม้ จะมาทำแผ่นดินไหวกลางวันแสกๆ
ผู้ใหญ่บ้านนี้คงค้อนเขาขวับๆ


ในห้องรับแขกที่แม่ฟ้าใสกำลังพักผ่อนอ่านนิตยสาร

“คุณแม่สวัสดีครับ” โภชน์ยกมือไหว้สวัสดีทักทายอย่างนอบน้อม

“สวัสดีจ๊ะ โภชน์ เป็นไงมาอย่างไง” อาจารย์พรรณเงยจากนิตยสารในมือเมื่อได้ยินเสียง

“คุณแม่ผมเพิ่งกลับจากหนองคายไปทำบุญมานะครับ เลยซื้อแหนมเนือง ไส้กรอก กุนเชียงเจ้าอร่อย
มาฝากครับผมเลยรีบเอามาให้คุณแม่”

“เรามาคลาดกันไปหน่อย ไม่งั้นก็ได้ไปทานด้วยกัน”

“พอดีก่อนมานี่ผมต้องแวะไปคุยเรื่องงานกับอาจารย์ที่โรงเรียนน่ะครับ เลยไม่รู้เวลาด้วยนะครับว่าจะเสร็จเมื่อไหร่”

ในใจโภชน์ - ผมคงกินไม่ลงอ่ะคุณแม่ นั่งดูไอ้ไข่ กะไอ้รุ่นพี่ ส่งสายตาปิ๊งๆกัน คงได้กินหัวใครสักคนแทน

“แล้วนี่จะอยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันไหมล่ะ จะได้บอก ป้านวลให้ทำน้ำพริกกะปิ ปลาทู แกงส้ม ชะเอมชุบไข่
ของโปรดเราใช่ไหม เห็นฟ้าใสเคยบอก”

“เอ่อ ครับ คือผมมีเรื่องรบกวนคุณแม่ด้วยนะครับ”  โพดทำเป็นขยับตัวเหมือนลำบากใจ

“อ้าว มีเรื่องล่ะ”

“คือ ผมจะขอตัวฟ้าใสไปช่วยทำงานกับผมนะครับคุณแม่ พ่อผมรับงานพฤกษาโลกที่เชียงใหม่น่ะครับ”

โพดเว้นระยะคำพูดเพื่อดูปฏิกิริยาของแม่ฟ้าใส

“อืม...แล้วไงล่ะ” อาจารย์พรรณ มองหน้าโพด   

“ฟ้าใสอาจจะต้องขึ้นไปอยู่ที่โน่นเลยนะครับ เอ่อคุณแม่อาจเป็นห่วง แล้วคุณแม่ก็ขาดคนช่วยดูแลบ้านทางนี้”

“อุ๊ย ตาโพด ไม่ต้องห่วงหรอกจ๊ะ ทางนี้ยังมีคนอยู่เยอะแยะ แม่ก็มีแม่นวลอยู่ พวกป้าๆเค้าก็มีทั้งยัยพร ยัยพิมคอยดู
ถ้าฟ้าใสต้องไปทำงานก็ไม่เป็นไรหรอก แล้วเชียงใหม่ก็ไม่ใช่จะไกลซะที่ไหน นั่งเครื่องก็ชั่วโมง 2ชั่วโมง ขับรถไปมาเองก็ได้ ถ้าจะกลับมา”

“คุณแม่พูดอย่างงี้ ผมก็สบายใจครับ ไม่งั้นผมเกรงใจทางนี้”             

                                                                                 

ฟ้าใสมาช่วยโพดเก็บงาน ยุ่งจนลืมเรื่องอื่นๆ ตั้งแต่วันที่พี่โม่งกลับมา มีโทรคุยกันบ้าง พี่โม่งตัดสินใจ
ไปเป็นอาจารย์ที่วิทยาเขตจังหวัดกาญจบุรี ฟ้าใสก็บอกว่าฟ้าใสก็ต้องไปช่วยงานโพดมันที่เชียงใหม่เหมือนกัน

ฟ้าใสคุยโทรศัพท์ได้แปบๆ ก็มักโดนเรียกให้ทำโน่นทำนี่  คุยกับใครไม่ค่อยได้นาน  ต้องรีบวาง ไม่งั้น
มักจะมีแมลงสัตว์กัดต่อยเป็นอันตรายต่อร่างกาย
 ฟ้าใสเข็ดตั้งแต่ครั้งที่โทรคุยกับผิงผิง วันก่อนที่
.
.
“ไข่ โทรศัพท์แน่ะ จากผิงผิง” มือถือฟ้าใสปล่อยทิ้งจนแบตหมดเสียบชาร์ตที่ในห้อง

ไอ้โภชน์เอาโทรศัพท์ไร้สายมาส่งให้ฟ้าใสที่ที่ห้องตรงระเบียงด้านหลังที่เป็นที่รีเลคอ่านหนังสือ
ของฟ้าใส แล้วพาลอู้งานไม่ลงไปทำงานต่อข้างล่าง มานั่งจ้องฟ้าใส

“เดี๋ยวเย็นนี้ทานไรดี” เสียงชายหนุ่มร่างกายกำยำถาม เหมือนบอกว่า เฮ้ย ฉันยังนั่งอยู่ สนใจกรูหน่อย

 สักพักมันคงเริ่มเห็นว่าฟ้าใสเอนจอยเม้าติ้งกับเพื่อนสาวนานไปคงเริ่มหมั่นไส้ เลยขยับมาใกล้ๆ
มันก็เริ่มจูบจูบที่ซอกคอ ฟ้าใสก็ผลักหัวมันออกไป มันก็เลยยิ่งแกล้ง มือไม้มันเริ่มไต่ลวนลามมากขึ้นเรื่อยๆ

“เป็นคุณเมียแล้วยังจีบสาวอีกเหรอ” ไอ้โภชน์มันแอบกระซิบที่ข้างหู กระซิบไม่กระซิบเปล่า
มันยังทั้งเม้มทั้งขบติ่งหูและชอนไชปลายลิ้นมาละเลียดต่ออีก

ทำให้ฟ้าใสต้องพยายามปิดช่องรับเสียงอย่างแน่นหนา ฟ้าใสเดินหนี
ไปที่ราวระเบียงด้านในบ้านแล้วเท้าแขนคุยต่อ ไอ้โภชน์มันคงว่างงานมาก ถึงได้ไม่มีอะไรทำ

จึงมาตามก่อกวนฟ้าใสต่อ มือไม้มันเริ่มล้วงไปใต้เสื้อผ้าฟ้าใส
และป้วนเปี้ยนไปจับไส้กรอกชีสน้อยๆของฟ้าใส ลงมือเคล้นคลึง
ฟ้าใสต้องร้องอุทาน เมื่อชีสระเบิดพ่นออก ไอ้ผิงผิงถึงกับถามว่าเป็นอะไร

ฟ้าใสทั้งหน้าแดง ตัวก็แดงกล่ำไปทั้งตัว ก็ในเมื่อเสียงที่พูดคุยอยู่กับหู
ไอ้โภชน์ก็ดูท่าทางจะไม่ยอมแค่นั้นจากที่คอยแกล้งเบียดความแมนที่พองแข็งเป็นเสาธงของตัว 
ก็เริ่มถอดกางเกงฟ้าใสออก และเอาแก่นกายของตนเองมาหยอกเย้าก้นกลมของฟ้าใส

มันดึงตัวฟ้าใสให้ก้มลง การหยอกล้อเริ่มเปลี่ยนไปเมื่ออุปกรณ์ของมันตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆ 
จากที่แกล้งเป็นตีก้นฟ้าใส เสียบเฉียดซ้ายไถลไปขวา เสยบนเสยล่าง ที่หูฟ้าใสยังได้ยินเสียง
ไอ้คุณนายผิงผิงพูดถามรายละเอียดเรื่องโปรแกรมออกแบบที่ฟ้าใสเพิ่งไปเรียน แต่สมองฟ้าใส
กลับโดนไวรัสหื่นเข้าแทรกแซง ไอ้โภชน์มันเริ่มใช้มือที่มีชีสสีขาวข้นไล้ช่องทางแคบด้านหลัง

ฟ้าใสต้องหันมาทั้งข่มขู่ขอร้องมันด้วยสายตา แต่มันกับทำสายตาเหี้ยมใส่ฟ้าใสพร้อมยังส่งยิ้มที่มุมปากมาให้อีก

มันเริ่มสอดนิ้วเข้าเบิกทางทันที “อ๊ะ!!!” ฟ้าใสกระตุกร้องอุทานจนต้องรีบเอามาปิดปากตัวเอง

 ฟ้าใสไม่เคยรู้สึกว่าไอ้ผิงผิงมันคุยโทรศัพท์กับฟ้าใสนานแสนนานอย่างงี้มาก่อน ฟ้าใสจะวางสายธุระผิงผิง
มันก็ยังต้องถามกันต่อ ไอ้โภชน์มันส่งนิ้วที่สองเข้าเบียดเบิกทาง ทำให้ฟ้าใสถึงกับบิดกายด้วยความเสียว
ที่มันตั้งใจแกล้งฟ้าใส

 หลังจากมันรู้สึกได้ถึงภายในที่เปิดทางพร้อม มันก็ส่งบิ๊กไบด์สวบเข้ามาทันที ไอ้เลว ฟ้าใสนึกด่ามันในใจ
ส่วนไอ้ผิงผิงเมื่อมันได้ฟ้าใสอุทาน มันก็อุตส่าห์เป็นห่วงว่าเป็นอะไร ฟ้าใสก็จะตอบอะไรได้ จะให้บอกว่า
กำลังโดนไอ้เกรียนขี้อิจฉาโพดเสียบ

 ฟ้าใสก็ไม่บ้ากล้าขนาดนั้น ได้แต่บอกว่าไม่มีอะไร แต่นั่นยิ่งน่าสงสัย
เพราะไอ้โภชน์มันย่อมไม่ยอมหยุดแค่นี้ มันเริ่มขยับเข้าออก ฟ้าใสเริ่มหายใจหอบถี่
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อ ฟ้าใสพยายามสุดความสามารถที่จะตั้งสติตอบสิ่งที่ไอ้ผิงผิงมันถามให้ได้

“เอ่อ..อ๊ะ..ฮื่อ..” “เราว่า...” ฟ้าใสได้แต่อั้มๆอึ้งๆ จนดูท่าทางตอบมันไม่ได้ความ ฟ้าใสเลยบอกมันไปว่า
หมามันกวน ขอไปจัดการหมามันก่อน แล้วรีบกดวางสายไอ้ผิงผิงไป

 ไอ้โภชน์มันจัดการเผด็จศึกฟ้าใสต่อจนปลดปล่อยเชื้อพันธุ์ปีศาจใส่ฟ้าใส เสร็จมันยังจูบก้นฟ้าใสทิ้งท้าย
 แล้วจัดการการเช็ดทำความสะอาดคราบความรักของมันและของฟ้าใส

ฟ้าใสโยนโทรศัพท์ใส่มันพร้อมทำตาวาวด้วยความโมโห  ก็มันทำอย่างงี้
เหมือนมันมาเอาฟ้าใสต่อหน้าไอ้ผิงผิง แล้วไอ้ผิงผิง ฟ้าใสนะรักมันที่สุดในบรรดาเพื่อน
 รักมันแบบชอบปิ๊งๆด้วย ฟ้าใสเลยเดินกระแทกเท้าปึงปึง คว้าหนังสือที่นอนอ่านค้างอยู่เข้าห้องนอน

 ก็ใครจะไปมีแรงทำอะไรต่อได้ล่ะ ฟ้าใสยืนเกร็งจนขาแทบไม่มีแรง ไหนจะต้องพยายามคุมสติ
ควบคุมเสียง ให้ระงับความรู้สึกเสียวซ่านต่างๆนานา 

เสียงประตูห้องนอนก็เปิด ไอ้โภชน์มันก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆฟ้าใส พร้อมกอดฟ้าใสแบบเอาใจเอาใจ
เฮอะ ทีทำละไม่คิด มันพยายามจูบซ้ายจูบขวาจูบหน้าจูบหลัง

“รักนะ...” แล้วมันก็พยายามเขี่ยเอวฟ้าใส ก็รู้อยู่ว่าฟ้าใสบ้าจี้ ฟ้าใสเลยบิดตัวหนีมือมัน
มันยิ่งแกล้งตามจี้เอว ฟ้าใสได้แต่ตัวงอไปงอมา “แอร๊ย แอร๊าย...ฮ่า ฮ่า โอย..โอ๊ย..”

“หายโกรธยัง” มันถามเสียงคาดคั้น มือตั้งท่าเตรียมจี้เอวฟ้าใสต่อ

“ยอมแล้วยอมแล้ว” ฟ้าใสตอบพร้อมกับเอามือโอบปิดเอวไว้

“งั้นก็ดี” ว่าแล้วมันกดตัวฟ้าใสนอนราบแล้วประกบปากจูบหนักๆทันที


TBC…….

[Raspberry complex]

(ต่อ)

วันนี้มีเพื่อนไอ้โพดมาขอร้องให้ช่วยรับงานโปรเจ็คของเด็กมหาลัยให้หน่อย
ทั้งที่ชาวสแปงเตรียมมูฟแล้ว ของชิ้นใหญ่อุปกรณ์การทำงานก็ถอดออกบ้างแล้ว
สาวเจ้าของงานหน้าตาสะสวยน่ารัก  ไอ้โภชน์ก็ยอมรับทำให้ และให้เวลาแค่3วัน
โดยที่เจ้าของงานก็ต้องทำอยู่ด้วย เพื่อจะได้ทำไปตัดสินใจไปได้เลย ค่าแรงก็แค่ให้เด็กๆแทบไม่ได้บวก

ฟ้าใสออกมาซื้อโรตี กะไอ้พีม น้องสาวไอ้โภชน์ ที่มาค้างแล้วกำลังดูหนังเอ็กซ์ เอ๊ย หนังผีกันอยู่
ไอ้พีมมันมาช่วยเก็บของด้วย และมันก็หวังจะอยู่ที่นี่ต่อ
พอมีลูกค้ามา ผู้ช่วยเฮียอย่างฟ้าใสก็ควรต้อนรับลูกค้าช่วยเฮียตัวจริงบ้าง ผสมกับต้องการ
เบรคจากการฆ่ากันของเหล่าผี เราฟ้าใสและไอ้พีมที่ขี่มอไซต์เป็น จึงมายืนกันที่หน้ารถเข็นโรตี

ฟ้าใสเป็นคนยืนซื้อ กับคนขาย เพราะ ไอ้พีมมันเป็นคนปากเสียอ่ะ ฟ้าใสเลยต้องซื้อ กลัวคนขาย
อารมณ์ไม่ดีเดี๋ยวให้นมข้นน้อยอ่ะ ไอ้พีมมันคอยยืนคุมอยู่ข้างหลัง ยืนทมึน เหมือนพี่มันมาคุมเอง

“ได้ยังล่ะ บัง” ดูท่าไอ้พีมคงคอยนาน ดูมันหงุดหงิดชอบกล จนฟ้าใสต้องหันไปมองหน้ามัน ที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

“แล้วนั่นของใครอ่ะ เอามาก่อนก็ได้” 

แน๊ะ ไอ้พีม เอ็งจะไปเอาของเขาได้ไงว่ะ

“เหอะน่า ไม่พูดมาก บัง เอานี่แหล่ะ รวมอันนี้กับไอ้นั่นก็หกอันครบแล้ว  กลับได้แล้ว เซ็งว่ะ”
ว่าแล้วมันก็ฉุดแขนฟ้าใสไปขึ้นรถมอไซต์ ฟ้าใสก็ได้แต่ตามมันไป

“แล้วเดี๋ยวจะแวะซื้อน้ำแข็งที่เซเว่นไหมล่ะ”

“ไม่เอาไม่ต้องแวะที่ไหนแล้ว” มันตวัดเสียงสูง

“อ้าว ไมล่ะ ก็เดี๋ยวพวกนั้นก็อยู่คุยกันอีกนานนี่” 

“ช่างมัน จะเอาอะไรก็ให้ไอ้อ็อดมันออกซื้อ”

“ก็อ็อดมันขึ้นไปข้างบนแล้วนี่”

“ช่างมัน ก็เรียกมันลงมา”

“แล้วไมเราไม่ซื้อไปเลย”

“เฮ่ย ไม่รู้ตัวมั่ง” ไอ้พีมบ่นพลางหันมามองฟ้าใส

แล้วพอถึงร้าน มันก็ลงเดินปึงๆ เหวี่ยงโรตี ตุบ!!! ไปบนโต๊ะมุมร้าน

ไอ้โภชน์ที่นั่งคุยงานกับบรรดาเพื่อน ถึงกับหันมามอง “เป็นไรว่ะพีม”
พีม ถอนหายใจ   ฟรึ่ดดดด!!!

“ทีหลังไม่ต้องให้ ไอ้ไข่มันออกไปข้างนอกดึกๆนะ ดีนะไปกะเขา ขืนมันไปคนเดียวมันไม่ได้กลับด้วยหรอก”

อ้าวไอ้พีม ทำไมพูดแช่งกันอย่างงั้นล่ะ ฟ้าใสนึกในใจ

“ก็ดูเสื้อที่มันใส่ดิ๊ บางก็บาง จนจุกโผล่”

“เฮ่ย!!!” ฟ้าใสรีบมองตัวเอง แล้วก็ต้องหน้าแดง แต่ฟ้าใสเป็นผู้ชายนี่ ก็ไม่น่าเป็นอะไรง่ะ ก็เสื้อยืดตัวนี้
มันใส่สบายนะ ความจริงมันก็เป็นของไอ้โภชน์ เก่าแล้วด้วย จับหลายหนแล้วจะทิ้งจะทิ้ง แต่มันก็ใส่สบายอ่ะ

“แล้วดันใส่ขาสั้นอีก ไอ้พวกเวร วินมอไซต์ กะพวกที่นั่งกินจิ้มจุ่มแถวนั้น มันมองขาไอ้ฟ้าใส น้ำลายยืด
จนเค้าจะท้องแทนมันอยู่แล้ว”

อ๊าค ปากมันนะไอ้พีม ฟ้าใสก็รีบมองสารรูปตัวเอง ก็นี่มันก็กางเกงขาสั้นปกติ เพียงโครงสร้างบ้านฟ้าใส
ถึงแม้ตัวจะเล็กแต่ก็เป็นประเภทขายาว ตัวสั้นอ่ะ ก็ขานี่แหล่ะ ที่ขนาดเพื่อนผู้หญิงยังชมด้วยความอิจฉา
ไอ้โภชน์เลยหันมาสำรวจตัวฟ้าใสหัวจรดเท้า แล้วยิ้มตาวาว ฟ้าใสว่าฟ้าใสแอบเห็นแววตาแปลกนะ
แล้วก็ถอนหายใจเล็กๆ โดยไม่พูดโต้ตอบไอ้พีม

“แล้วตกลงจะเอาอะไรอีกเปล่า จะได้ตามไอ้อ็อตไปซื้อ”

ตาหวานๆขวางๆของมันก็มองเลยไปถึงบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องที่นั่งอยู่สี่ห้าคน

พอไม่มีคนตอบ มันเลยหันไป “งั้นเค้าไปดูหนังกะไอ้ไข่นะ”

“ไปเหอะ” ว่าแล้วมันสะกิดฟ้าใส ที่พยายามทำตัวเป็นผู้ช่วยเฮียที่ดี ช่วยสามีทำมาหากินต้อนรับลูกค้า

ก็ที่แต่งแบบนี้ มันจะนอนแล้วนี่นา ดึกแล้วตั้ง 5ทุ่ม ฟ้าใสกะไอ้พีมกำลังดูหนังกันอยู่ไม่งั้นก็แยกย้ายห้องใครห้องมันแล้วล่ะ 
แล้วพอเพื่อนไอ้โภชน์ดันแวะมาจะเอางานของรุ่นน้องมาให้ทำ เลยต้องลงมาช่วยกันต้อนรับ

คืนนั้นกว่าพวกนั้นจะกลับฟ้าใสก็ใกล้จะหลับหรือหลับไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่ก็เริ่มรู้สึกตัวว่ามีน้ำหนักมากอดรัดด้านหลังพร้อมกับถูกเบียดที่สะโพกอย่างเต็มที่
หลับแล้วเหรอ เสียงนุ่มๆกระซิบข้างหู ตามด้วยริมฝีปากหนาที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่างแก้มฟ้าใส
ฟ้าใสยังครึ่งหลับครึ่งตื่น เลยได้แต่ฮือๆออๆ แต่สักพักก็เสียวแว้บ เมื่อหน้าใหญ่ของไอ้โภชน์
ทั้งซุกทั้งไซร้ที่ซอกคอ ระดะไปเรื่อย

“รอตั้งนานจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว อยากจะขึ้นมาตั้งนานแล้ว แทบจะบอกปัดงานไปเลย ถ้าไม่ใช่เห็นว่าช่วยเด็กไอ้ลิฟต์”
ไอ้โภชน์บ่นพึมพำ มันลูบขาอ่อนของฟ้าใส แล้วพลิกตัวฟ้าใส พร้อมก้มหน้าดูดเม้มที่ยอดอก....



หลังจากเคลียร์งานทุกอย่าง ไอ้โภชน์ชวนฟ้าใสขับรถขึ้นไปเตรียมที่เตรียมทาง ดูบ้านที่ทางโน้นเช่าไว้ให้ อย่างหรู อยู่สบาย
เพราะมีหลายระดับตามตำแหน่ง


ขณะที่รอเซ็ทงานที่เชียงใหม่ ไอ้โภชน์ขอฟ้าใสไปเที่ยวทะเลกับกลุ่มเพื่อนคนที่เอางานโปรเจ็คเด็กมาทำนั่นแหล่ะ
คราวนี้มันไม่ได้ชวนฟ้าใสไปด้วย แต่ก็พอดีพวกไอ้ดรีม แก๊งค์เพื่อนใหม่เด็กรามก็มีไปทะเล ฟ้าใสเลยไปเที่ยวกับพวกนี้



TBC...

[mentholss]

ดูท่าว่าพี่โม่งคงหายไปอีกนาน บักโภชน์โผล่ทุกตอนจนมันจะเป็นพระเอกแระ

[arisa_sa]

พี่โมงจ๋า แงแง 

ขอบคุณมากๆๆค่ะ 

[DIIK]

เอิ่ม

สรุปฟ้าใสเลือกโภชน์สินะ
สงสารพี่โม่งง่า T^T

อุตส่าห์ตั้งใจเรียนไม่แวะที่ไหนเพื่อกลับชมาหาน้อง เห้ออออออออออออออออออ

แต่ถ้าเลือกพี่โมงก็สงสารโภชน์ เห้อออออ

[yayee2]

พี่โม่งที่แสนดี จะได้กินแห้วเหรอเนี่ย ส่วนไอ้ ห.ต.ล. (หื่นตลอดเวลา)โภชน์ เป็นตัวเลือกที่ฟ้าใสเลือกกากบาทเหรอ
แต่ว่า...ตงิดๆใจอยู่นะว่าการไปเที่ยวทะเลของโภชน์กับกลุ่มเพือนกลุ่มนี้ จะมีจุดเปลี่ยนอะไรหรือเปล่า
มีใครบางคนในเพื่อนกลุ่มนี้กำลังคิดอะไรกับโภชน์กระมัง และคงชัดพอสมควรจนพีมสัมผัสได้แหละ
แต่ฟ้าใส ก็ใสซื่อเหมือนเดิม ดังที่พีมว่าเลย “เฮ่ย ไม่รู้ตัวมั่ง” ไอ้พีมบ่นพลางหันมามองฟ้าใส

[CarToonMiZa]

เหนื่อยใจจริงๆ
ไขจะเลือกใคร
ก็เลือกสักทีเถอะ
ทำแบบนี้รับไม่ไหว
แล้วจริงๆ
(อินเกินไปแล้วฉัน)

[Raspberry complex]

CH.7.1

“เบื่อ.........เบื่อโว้ย” ฟ้าใสเท้าคางมองหน้าไอ้โภชน์

คนนั่งตรงข้าม ทำหน้าเอ๋อๆ
อ็อตรีบชิ่งเดินถือจานข้าวไปกินไปดูทีวีไปในห้อง

“เอาไง!!! ให้มาอยู่ แล้วก็ไม่เห็นมีอะไรให้ทำ”

“โห มีดิ นี่ไงงานสำคัญจะตาย” คนตัวโตทำหน้าเป็น ชี้ที่ตัวเองเหยงๆ

“เหอะ...”

“น่า น่า น่า อยู่เป็นเพื่อนดิ ผัวเมียก็ต้องอยู่ด้วยกัน”

“ไอ้บ้า เอามาอยู่แล้ววันๆตัวเองก็หายไปทั้งวัน” ฟ้าใสเริ่มบ่นไอ้โภชน์ ก็มันให้ฟ้าใสขึ้นมาอยู่ด้วย
 งานที่จะให้ฟ้าใสช่วยทำไม่มีหรอกเพราะต้องไปยุ่งเกี่ยวกับคนมากมาย ที่เขาออกแบบไว้แล้ว
ไอ้โภชน์ตรวจดู คุมงานโคกับคนที่เขาทำงาน แทนพ่อมัน

ตกลงที่ฟ้าใสมาอยู่เชียงใหม่ เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตกับไอ้อ็อตใช่ไหม
ไอ้โภชน์กลับมาประมาณ5ทุ่มกว่า ไม่ก็เที่ยงคืนบ้าง
วันอาทิตย์ ก็ไม่วายไปขลุกที่สตูดิโอของไอ้แชท ฟ้าใสตามไปบ้าง นั่งคุยกับขวัญ สนุกบ้างน่าเบื่อบ้าง

“เฮ้ย!!!คุณเมริง สอนขี่มอไซต์หน่อยดิ” ฟ้าใสบอกด้วยความเบื่อ

“อันตราย น่า ที่นี่เขาไม่เปิดไฟเลี้ยวนะ”

“เหอะน่า จะได้ออกไปซื้ออะไรใกล้ๆได้บ้างอ่ะ”

“โอ๊ย จะออกไปไหนล่ะ ไปก็ไปด้วยกันดิ” ไอ้โภชน์ก็ยังไม่ค่อยอยากให้ฟ้าใสไปไหน
.
.
.
“รถผมมีครัทนะพี่ไข่” อ็อตมองหน้าคนพูดด้วยอย่างเกร็งๆ กลัวโดนไอ้โภชน์ด่าด้วย

“น่าก็สอนมาเหอะ เนี๊ยะ หัดขี่แถวนี้อ่ะ อ็อต” ฟ้าใสกึ่งบังคับไอ้อ็อต

“เวลาพี่เปลี่ยนเกียร์ พี่ก็บีบครัทมันอย่างงี้ พอเปลี่ยนเกียร์เสร็จพี่ก็ค่อยๆปล่อย” ฟ้าใสที่ซ้อนท้ายอ็อต

พยายามจำตัวอย่าง และคิดว่าไม่น่ายาก แต่ความเป็นจริง ก็คือความเป็นจริง
นึกๆมันก็น่ากลัวเหมือนกันนะที่นั่งบนวัตถุ2ล้อเคลื่อนที่โดยไม่มีอะไรมาห่อป้องกันตัวเรา
ยิ่งฟ้าใสก็เคยนั่งแล้วรถชน ช่วงนั้นจำได้เลยว่า กลัวไปเป็นเดือนเลยเวลานั่งคู่คนขับข้างหน้า

“โอ๊ยๆ ๆ อ็อต อ็อต” ฟ้าใสยู่หน้าปากยื่น  เมื่ออ็อตเดินมาเอารถที่กระตุกดับ

“เหอะ...”

“อีกรอบไหมพี่ แหะ แหะ”

“ไม่เอาแล้ว” ฟ้าใสพูดแบบงอนงอนใส่ทั้งรถทั้งคน เมื่อเห็นอ็อตมันหัวเราะ

อะไรวะ ทีเห็นเด็กประถม มันยังขับกันได้ โปรแกรมออกแบบยากๆยุ่งๆ เรายังเรียนได้ วันนี้ไปตั้งหลักก่อน วันหลังลองใหม่
.
.
.
.
“หวัดดี พี่ลิฟต์ อาโภชน์ไม่อยู่ฮะ” เสียงอ็อตทักทายผู้มาเยือน

ฟ้าใสเอาของเก็บอยู่ในครัว เงยหน้ามองตู้แขวนผนังถอยหลังจะหาเก้าอี้

อึก!!! หลังชนเข้ากับอกล่ำหนั่นแน่นด้วยกล้ามเนื้อ
สองมือจับไหล่ประคองไม่ให้เซ
ชนแค่นี้ ใครมันจะไปล้มโว้ย ไอ้อ็อตมันก็ไม่เคยจับเนื้อจับตัว กลิ่นก็ไม่ใช่ 
แล้วกลิ่นทั้งกล้ามอกก็ไม่ใช่ไอ้โภชน์

“อ้าว พี่ลิฟต์” ฟ้าใสทัก พร้อมฉากออกด้านข้าง ฟ้าใสก็พอคุ้นเคยกับไอ้พี่ลิฟต์บ้างแล้ว ก็แกหนีเมีย มาคุม
น้องแพนเค้กที่มาทำงานโปรเจ็คส่งอาจารย์ ที่ร้าน 3วัน 3คืน น่ะสิ ช่วงนั้นไอ้โภชน์แทบจะไม่ได้นอนเลย
ฟ้าใสจะเรียก เพื่อนไอ้โภชน์ว่าพี่หรือไม่ต้องเรียกก็ได้ เพราะมันก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ต้น

ไอ้โภชน์เองอายุแก่กว่า ฟ้าใส3ปี  ไอ้พี่ลิฟต์นี่แก่กว่าไอ้โภชน์1ปี  มีเชื้อสายจีน ขาว ชอบเล่นกีฬา พวกเอ็กซ์ตรีม
 ปีนผา ขี่เสือ ภูเขา วันนี้แกก็มาโดยมอไซต์วิบาก แต่เห็นแกแก่ประสบการณ์ดูเป็นรุ่นใหญ่ เรียก “พี่” ก็ได้
ฟ้าใสก็ชอบคบคนอายุมากกว่านะ ได้ฟังเรื่องเล่าประสบการณ์ จะได้เอามาพัฒนาตัวเอง
ถึงฟ้าใสจะดูภายนอก ติ๊งต๊องหน่อย เอาแต่เล่น เหมือนเด็ก อ่านการ์ตูน ดูหนังผี ไซไฟ แต่ก็มีสาระ ขยันทำงาน นะ

“จะเอาของเก็บชั้นบนเหรอ ไข่” ไอ้พี่ลิฟต์ทำเสียงพระเอกใส่

“ฮื่อ..เอื้อมไม่ถึงน่ะ ถ้าเป็นกล่องพอดันๆ เป็นขวดเลยกลัวหล่นอ่ะ”

“ม่ะ เดี๋ยวเก็บให้” เมื่อคนสูงกว่าเสนอ ฟ้าใสก็สนองดิ

“นี่  นี่ อันนี้ อันนี้ด้วย แล้วอันนี้ หมดแล้วพี่ แต๊งกิ้ว พี่ เออ พี่เข้าครัวจะเอาน้ำหรือเปล่า 555 ลืมรับแขก ดันมาใช้ซะอีก 55”

“ไม่เป็นไร แขกที่ไหนเล่า แล้วไอ้โภชน์มันไปไหนเหรอ เห็นวันอาทิตย์ นึกว่าอยู่บ้าน”

“อยู่ที่ไหนล่ะ ไม่เคยอยู่สักวันเลย กลับมาก็ดึกๆทุกวัน ไปขลุกอยู่ที่สตูดิโอ ไอ้แชทอ่ะ”

“อ้าว มันไปทำอะไรเหรอ ไข่”

“ก็คงอยากทำงานอาร์ตมั่งอ่ะมั๊ง เห็นมันไปนั่งเพ้นส์สีน้ำมันทิ้งไว้ที่โน่นอ่ะ” ฟ้าใสบอกอย่างไม่ค่อยใส่ใจ

ก็เขาไม่ได้ชอบงานของไอ้โภชน์นี่ สีก็ดูทึมๆ ทีแปรงก็งั้นๆ หรือแม้แต่งานปั้นของมัน ฟ้าใสก็ว่าธรรมดา
แต่คนอื่นก็ชื่นชมนะ เห็นมีเด็กรุ่นน้องก็มาบอก “โอ้โห... โอ้โห...”


ไอ้พี่ลิฟต์นี่ก็ชอบอาร์ตเหมือนกัน เคยสอบเข้าอาร์ต อาร์ได้ แต่เพื่อนสอบไม่ติด ก็ไอ้โภชน์นี่แหล่ะ แกเลยไม่เข้า
ไปเรียนโรงเรียนเอกชน ด้านธุรกิจ ตามใจพ่อแม่ รอเพื่อน พออีกปี ไอ้โภชน์สอบติด ตัวแกก็ติดสาว เลยเรียนต่อไปเรื่อยๆ
พ่อแม่ทำพวกธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ประเภทให้เช่าที่ดิน ตลาด อาคารพาณิชย์ ฐานะมีอันจะกิน พี่แกเลยอยู่เฉยๆ
 ไม่ต้องทำงาน จะมีงานบ้างก็ญาติกัน  ทำพวกตกแต่งภายใน  ก็แค่ดูแล้วจ้างคนมาทำงาน
แกก็รับค่าบวกไปชิวๆสบายๆ ไม่ต้องทำงานด้วย

“พี่ไข่ ผมขอออกไปข้างนอกนะ พี่จะเอาอะไรหรือเปล่า” อ็อตโผล่หน้ามาถาม

“อ้าวจะไปไหนล่ะ อ็อต” ฟ้าใสทำหน้าเหรอหรา นี่ต้องอยู่บ้านคนเดียวอีกแล้วเหรอ

“แหะ แหะ ดาว ชวนผมไปดูหนังนะ พี่” อ็อตยิ้มเขินๆ โดนสาวลูกจ้างข้างบ้านจีบอ่ะดิ ก็น่าอยู่หรอก
ก็ไอ้อ็อตมันหน้าตาคม ตัวสูงใหญ่ตามสไตล์บ้านนี้เขาแหล่ะ ถึงจะเป็นเด็กช่วยงานไอ้โภชน์
แต่เป็นหลาน ไม่ใช่เด็กลูกจ้างธรรมดา

“กลับเย็นหรือเปล่าน่ะ”

“คงไม่หรอก พี่ไข่”ทำไมเหรอ”

“จะฝากซื้อโจ๊กเจ้าที่อยู่หน้าวัดน่ะ แต่เขาออก 6โมงมั่งทุ่มหนึ่งมั่ง แต่ไม่เป็นไรหรอก อ็อต”

“อ้าว อยากกินเหรอ วันหลังถ้าผ่านจะซื้อมาฝาก” ไอ้คุณพี่ลิฟต์เอ่ยอย่างมีน้ำใจ

“บางทีก็นึกอยากกินบ้างอ่ะ แต่ไอ้โภชน์มันก็เล่นกลับดึก ไข่ก็นอนแล้วมั่ง เค้าขายหมดแล้วมั่ง ไม่เคยได้กินร้อนๆเลย”

“แล้วมีตังหรือเปล่าอ็อต” ฟ้าใสถามอ็อต  พร้อมเดินนำอ็อตกับลิฟต์ ที่ถือน้ำออกมานั่งข้างนอก

“มีพี่ ที่นี่ ดีนะ ค่าตั๋วยังถูกกว่ากรุงเทพฯ”

“ฮื่อ ใช่ นี่เอาติดตัวไว้อีก” ฟ้าใสส่งตังให้อ็อต 500 ตอนซื้อของเมื่อเช้า เศษตังทอนเกือบ400 ก็ยกให้อ็อตเก็บไว้แล้ว
พวกค่าเติมน้ำมันมอไซต์ ก็ให้พิเศษ ฟ้าใสต้องคอยดูแลเรื่องเล็กๆน้อยๆของเหล่าบริวาร เด็กๆในร้าน
ของฝากพ่อแม่ พี่น้อง แทนไอ้โภชน์ เพราะมันจะไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้ ที่ฟ้าใสได้รับสิ่งต่างๆจากมัน
นี่ถือว่าเป็นคนพิเศษสุดๆแล้ว ซึ่งฟ้าใสก็ดูแลมันด้วย ทั้งสระผมให้ แคะหู ถอนผมคัน นวดหลัง

“แล้วถ้าชอบเขาก็ค่อยซื้อของให้เขานะ แต่ถ้าไม่ชอบเขาแบบเป็นแฟน ก็อย่าไปซื้อล่ะ เดี๋ยวเขาจะเข้าใจผิด
เกิดมาตื้อเราจะลำบากนะอ็อต แล้วของใหญ่ๆ แพงๆ อย่าเพิ่งไปให้ เดี๋ยวผู้หญิงจะเคยตัว” ฟ้าใสก็จัดแจงสั่งสอนไอ้อ็อต
 กลัวจะโดนผู้หญิงหลอก อ็อตมันยิ่งซื่อๆ ขี้เกรงใจอีกต่างหาก


หลังจากอ็อตไปแล้ว ไอ้พี่ลิฟต์ก็นั่งคุยกับฟ้าใส

“แล้วพี่มาจากไหนอ่ะ พักที่ไหนเหรอ”

“พักบ้านน้าแถวแม่ริมน่ะ รู้จักไหม ไปดูที่มามีคนเขาจะขาย พ่อพี่เลยให้ขึ้นมาดู”

“รู้จัก แต่ไปเองไม่เป็นหรอก ไอ้โภชน์ไม่ค่อยพาไปไหนอ่ะ แต่จำได้ว่าเคยไปตรงแม่ริมตอนเด็กๆมากับป้า
แล้วก็มาวัดอะไรจำไม่ได้ ป้ามาดูเขาสร้างกุฏิ สร้างโบสถ์นี่แหล่ะ แล้วมีคนชวนป้าซื้อที่ตรงตลาดด้วยล่ะ
แต่ที่บ้านคัดค้านล่ะ เพราะคงคิดว่าไกลอ่ะ คงไม่ได้มาอยู่กันด้วย”

“อื้อ..ถ้าซื้อไว้ป่านนี้ราคาคงขึ้นน่าดูแล้วล่ะ”

“นั่นสิ พี่”

“พรุ่งนี้ ก็มีต้องไปดูที่ตรงทางไปน้ำตกแม่สา เลยไปทางโป่งแดง เขาบอกที่สวยด้านหลังทีมีลำธารไหลผ่านด้วย”

“โห ดีจัง” ฟ้าใสพาลตาวาวด้วยความตื่นเต้นไปด้วย

“ไปด้วยกันไหมล่ะ”



TBC…

โภชน์ถูกเก็บลงกล่องมั่งแล้ว 55

[lunar]

คาดว่า....ฟ้าใสจะได้ประสพการณ์ เพิ่มอีก
โดยความใสซื่อ(บื้อ)ร้ายเดียงสาของน้องเอง

งานนี้อย่าอ้างว่าโดนข่มขืนนะจ๊ะ เพราะคนโดนข่มขืนน่ะ
เค้าไม่ถึงจุดสุดยอดกัน ถ้าหลั่งออกมาก็แสดงว่ามีความพึงใจ
ในเพศสัมพันธ์ครั้งนั้น เรียกข่มขืนไม่ถูก ต้องเรียกว่าสมยอม

ขออภัยคนแต่งด้วยนะจ๊ะ เข้าใจว่านี่คือนิยาย เป็นเรื่องสมมุติ
เม้นท์ตามเนื้อผ้าจ้ะ

 

[pattybluet]

ใสนี่มันก็เรื่อยเปื่อยดีเนอะ เรื่องโภชน์ก็ไหลๆเรื่อยๆจนต้องมาคบกัน
พี่โม่งกลับมา ก็เลยแห้วกันไป 
ตอนนี้เจอลิฟท์อีกคน จะมาแนวไหนกันเนอะ วนๆเวียนๆในกลุ่มคนรู้จักกันนี่เอง
อ่านช่วงหลังๆแล้วก็รู้สึกว่าฟ้าใสคนที่เด็กๆน่ารักๆมันค่อยๆหายไป แอบเสียดายเล็กๆ (แอบอินไปกับเนื้อเรื่องซะงั้น)
 แต่ยังไงก็ยังติดตามต่อไปค่ะ  สู้ๆ

[Raspberry complex]

((ต่อ)) Ch.7.2

ฟ้าใสตื่นมาปิ้งขนมปัง เสียบกระติกน้ำร้อน ทอดไข่ดาว แฮม ไส้กรอก ให้ไอ้โภชน์ และอ็อต
ถ้าบางวัน นอนดึก หรือตื่นไม่ไหว ก็น่ารู้เนอะ ว่าเพราะอะไร
อ็อตจะเป็นคนทำเอง
เมื่อคืนหลับไปแล้วเลยไม่ได้บอก

ฟ้าใสวางถ้วยกาแฟให้ไอ้โภชน์

“ที่รัก เค้าขอไปแอ่วบ้างเด้อ” 555 มาอยู่บ้านเขาก็ขอใช้ศัพท์บ้างดิ ถึงมันจะผสมปะปนไปบ้างอ่ะ
คนหน้าโหดมองหน้า คงนึก ไอ้จิ๋วตรงหน้ามันจะมาไม้ไหน ตรูมีปัญญาไปเที่ยวบ้างแล้วเฟ้ย

“ขี่มอไซต์ได้แล้วเหรอ”

ตุ้บ!!!เลยเมริง ไม่ต้องมาย้ำ

 วันก่อนยืนหัวเราะกรู ลุยพงหญ้าน๊าเมริงอ่ะ ไอ้อ็อตต้องรีบวิ่งไปจับด้วยความเป็นห่วงรถมัน

“นี่ เพื่อนตัวเองน่ะ มันจะไปดูที่แถวน้ำตกแม่สา โป่งแดงอะไรนี่แหล่ะ ขอเค้าไปดูที่กะเพื่อนตัวเองนะ” กอดคอซบไหล่
ในใจคิดว่า ถ้าไม่ยอมให้ไปจะอาละวาด ร่ายยาว ร้องไห้ เกาะเอว ให้ไอ้คนที่กอดคออยู่ไม่ต้องไปทำงานกันเลยทีเดียว
โภชน์มองหน้าฟ้าใส สบตา ฟ้าใสก็ไม่ได้คิดมาก ก็คิดแต่อยากออกไปโน่นนี่มั่งก็แค่นั้น มันก็อึ้งอยู่พักหนึง

“ฮื่อ..ก็ได้ ระวังตัวด้วยล่ะ” ร่างสูงพยักหน้าอนุญาต แต่ทำไมมันต้องทำหน้าเคร่งขรึมอย่างงั้นด้วยล่ะ
ฟ้าใสก็นึกว่าคำที่ไอ้โภชน์บอกก็แค่เหมือนเราอวยพร “ไปดีมาดี” ก็เท่านั้น


โภชน์กับอ็อตออกไปแล้ว ฟ้าใสก็ขึ้นไปจัดการกับตัวเองอาบน้ำแต่งตัว ไปอย่างงี้ต้องเจอแดด แน่ๆ 
เตรียมหมวก แว่นกันแดด ชุดทะมัดทะแมง ตื่นเต้นๆ

“โห ที่สวยจริงๆด้วยพี่ ราคาเท่าไหร่อ่ะ”

“ไร่ละ XXXXXX แต่แปลงนี้ แปลงเล็ก ถ้าแปลงใหญ่ เค้าบอกว่าเป็นเนินสวยมาก ติดน้ำตก มีน้ำใช้ตลอดปี มีลำธาร มีอ่างเก็บน้ำด้วย แต่อยู่ลึกไปหน่อยน่ะ ไปดูกันไหม” ลิฟต์ชวนหลังจากถ่ายรูปจนพอใจแล้ว

“ไปสิพี่”

ลิฟต์เดินไปที่รถ ขี่ข้ามลำธารส่วนที่ตื้น รถต้องอาศัยการตระเกียดตระกาย

“ไข่จับแน่นๆนะ”

“ฮื่อ พี่ ไม่อยากร่วงเหมือนกันอ่ะพี่”

ที่ก็สวยจริง ไอ้พี่ลิฟต์มันก็คงตัดสินใจซื้อล่ะ
ดูที่เสร็จ ถ่ายรูปเรียบร้อย พี่ลิฟต์ก็เดินดูอะไรเล่นแถบนั้น ฟ้าใสก็นั่งชมนกชมไม้
พี่แกก็เดินไปคุยกับชาวบ้านบ้าง ถามโน่นถามนี่

ขากลับก็แวะกินร้านอาหารข้างทาง มีจอดแวะซื้อผลไม้ ฟ้าใสก็ซื้อส้มฝากไอ้โภชน์ ก็ไม่ได้ซื้ออะไรมาก
รถมอไซต์วิบากของ พี่แกไม่มีตระกร้าข้างหน้า 555
ระหว่างทางถ้าเจอวัดสวยๆ เก่าๆ ไอ้พี่ลิฟต์ก็ชวนให้ลงไปดูกัน และถ่ายรูป

พอไปถึงบ้าน เกือบหก โมง

เห้อ!!! ตาฝาด รถไอ้โภชน์จอดที่ข้างบ้านแฮะ

บ้านที่บริษัทเช่าไว้ จะเป็นบ้านของคนมีอันจะกินที่อายุมากแล้ว บริเวณบ้านแกจะเป็นรั้วรอบขอบชิด
กว้างมากหลายไร่เลย แล้วก็ปลูกบ้าน 5หลัง ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง  ของฟ้าใสก็นับว่ากลางกลางๆ 2ชั้น 4ห้องนอน 4ห้องน้ำ
มีรั้วไม้สีขาว กั้นเตี้ยๆมีต้นไม้ปลูกเป็นแนวกั้นเพื่อให้เป็นส่วนตัวขึ้น  ลักษณะก็คล้ายๆกับบ้านฟ้าใสที่กรุงเทพอ่ะ

ฟ้าใสเดินหิ้วส้มเข้าไปในบ้าน  อ็อตนั่งดูหนังของเคเบิ้ลทีวี ไอ้โภชน์ก็พูดเรื่องงานสั่งอ็อต

ฟ้าใสสดชื่นมีความสุข ได้ไปเที่ยว กลับมาก็เจอ ลูก ผัว อยู่พร้อมหน้า กร๊ากกก!!! 555
ฟ้าใสทำตาโตแซวไอ้โภชน์

“อ็อต วันนี้ต้องเตรียมยกของขึ้นชั้นสอง เดี๋ยวฝนตกใหญ่แน่”

“นี่แน่ะ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวออกไปกินข้าวกัน” ไอ้โภชน์มันเลยโบกฟ้าใสทีหนึงเบาๆ แทบไม่โดน ทำท่าไปงั้นแหล่ะ
พอกลับมาสองหนุ่มก็นั่งคุยกัน ฟ้าใสก็ขึ้นไปนั่งเล่นคอมข้างบน ดึกก็นอน


อาทิตย์นี้ไอ้โภชน์หยุดเพราะต้องรอของ งานก็มีช่างที่ทำงานไปเรื่อยๆ

“ไอ้ไข่ เดี๋ยวอาทิตย์นี้เราลงกรุงเทพกันนะ”

“ดีงั้น ขอนอนบ้านแม่นะ”

“ฮื่อ งั้นกรูนอนร้านนะ เผื่อจะคุยกับพ่อด้วยนะ”
.
.
.
.

 “อะโหล”

“ฮัลโหล”

“อ้าว พีม เออ โภชน์อยู่เปล่า”

“ไม่อยู่อ่ะ ไข่  ไอ้โภชน์มันไปกินบ้านไอ้บรุคน่ะ”

“แล้วมันจะกลับเปล่าน่ะ”

“สงสัยไม่กลับ มีอะไรเปล่าน่ะ”

“จะไปซื้อซีดีเพลงน่ะ แต่ร้านไอ้น้องที่โภชน์มันเคยพาไปซื้อ ย้ายไปแล้วอ่ะ เลยจะโทรมาถามว่ารู้หรือเปล่าว่ามันย้ายไปไหน โทรเข้ามือถือแล้วมันไม่รับอ่ะ”

“อ๋อ มันคงกินเหล้าอยู่มั๊ง เดี๋ยวมันก็โทรกลับมาเองแหล่ะ”

“เออ ถ้าเจอก็บอกแล้วกัน”

“ฮื่อ”

วันรุ่งขึ้นไอ้โภชน์ก็โทรมา บอกร้านใหม่ของไอ้น้องพร้อมกับบอกว่าจะไปทะเลกับเพื่อนๆ
ฟ้าใสก็ไม่ได้ว่าอะไร

“อะโหล”

“ฮื่อ” เสียงไอ้โภชน์ตอบรับ

“อ้าวคุณ ทำไมยังไม่กลับอ่ะ แล้วจะขึ้นไปเชียงใหม่เมื่อไหร่ล่ะ” น้ำเสียงฟ้าใสชักจะงงๆกับไอ้โภชน์

“เออ พอดีมีคนรู้จักให้โภชน์ช่วยคุมช่างทำร้านอาหารน่ะ เดี๋ยววัน2วันนี้แหล่ะ เราก็พักผ่อนไปนะ”

เอ๊ะ สำนงสำนวนก็แปลกๆว่ะ มาเราเรว อะไรว่ะ มาแทนตัวเองโภชน์ เพิด อีก แม่งไปสนิทสนมกับใครว่ะ

ธรรมดาฟ้าใสก็ไม่ใช่คนชอบตามจี้ใคร แต่บังเอิญไปเจอไอ้บรุคที่หอศิลป์ ถึงได้รู้ว่าทุกคนกลับมากันแล้ว
 ยกเว้นไอ้ตัวดีของฟ้าใส


การโทรหาจึงเริ่มขึ้น

หนึ่งวันผ่านไป สองวันผ่านไป

“แม่ ไขไปเที่ยวกับเพื่อน 2วันนะจ๊ะ”


TBC...

[pattybluet]

 :a5:อ่านตอนนี้จบ ใจหายวาบเลย
มันต้องมีอะไรแน่ๆ

[Raspberry complex]

((ต่อ))

Ch.7.3

ผัวใครใครก็รักดิ

บ่ายสอง ฟ้าใสขับไอ้หลงมินิของตัวเองมาถึง ท่าเรือที่ไอ้โภชน์บอกว่าทำอยู่

“อะโหล ไอ้โภชน์ อยู่ไหนอ่ะ”

“นี่ไง ร้านที่อยู่ใกล้ๆกับท่าขึ้นเรือ”

“ก็ท่าไหนล่ะ กรูอยู่ตรงท่าเรือแล้วนี่ จอดรถอยู่หน้าร้านอาหาร....อยู่”

“ไม่ใช่ครับ อีกท่าหนึ่งครับ ท่า.....ครับ มานะครับ โภชน์จะคอย” สำนวนตอแหลมาก ไอ้โภชน์

ไปถึง เอ๊ะ อยู่จริงแหะ กำลังทำร้านให้จริงๆ   มันกำลังสั่งช่างเอาไม้อัดไปตีด้านโน้น แต่ฟ้าใสก็ตาขวาง
ก็เจ้าของเป็นทอม  จะทอมจะผู้หญิง จะผู้ชาย ก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งแหล่ะ

“นะ นะ ใกล้จะเสร็จแล้ว คืนนี้นอนนี่ก่อน พรุ่งนี้กลับแล้วเดี๋ยวขากลับผ่านเขาเขียวจะพาเที่ยวนะ”

เชอะยัยทอม ตัวเองเป็นทอม มายุ่งอะไรกะคุณสามีฟ้าใสล่ะ แอบบ่นในใจ
ไอ้นี่ก็ตัวดี มาเที่ยวก็มาเที่ยวสิ เที่ยวเสร็จก็ไม่รู้จักรีบกลับบ้าน เดี๋ยวนี้แอบมารับงานนอกหรือฟ่ะ เดี๋ยวจะตัดให้เป็ดกินเลย

หลังจาก นั่งหน้าตูมนั่งเล่นดูโน่นดูนี่ ปล่อยให้เค้าสั่งงาน นังทอมก็ถามอยู่นั่นแหล่ะ คิดเองมั่งสิ

ปรากฏพอเห็นไอ้โภชน์มีสามีมาตาม ยัยทอมก็บอกว่าจะกลับก็ได้ พอทำต่อได้แล้ว ไอ้โภชน์มันก็ดูงานให้
ประมาณหนึ่ง เรียบร้อย ก็หกโมงครึ่ง  ก็พาฟ้าใสแวะเที่ยวที่เขาเขียวมืดแล้ว ปรากฏบ้านพักไม่ว่างเลย เหลือแต่เต็นท์
ไอ้โภชน์ก็โอเค คืนนั้นขณะที่นอนกอดกันก็สองทุ่มแล้วปรากฏอยู่ดีๆ ฟ้าใสรู้สึกเหมือนหดหู่รันทด
อย่างไงไม่รู้นอนร้องไห้และบอกจะกลับบ้านเรา ไอ้โภชน์เลย เดินไปแจ้งเจ้าหน้าที่แล้วก็พาฟ้าใสขับไอ้หลงกลับบ้าน


ฟ้าใสก็มัวแต่ไประแวงเจ้าของร้านที่เป็นทอม แต่หารู้ไม่ว่า สาเหตุนะอยู่ที่เกาะ สถานที่ที่ไอ้โภชน์และเพื่อนๆมันไปพักต่างหาก


แล้วก็เอาอีกแล้ว

หลังจากขึ้นไปทำงานได้เดือนหนึ่ง ไอ้โภชน์ต้องลงมาดู มาสคอต ที่สั่งทำไว้
บอกว่าลงไปอาทิตย์หนึ่ง ก็โทรมาบอกจะอยู่ต่อ ฟ้าใสก็แปลกใจ ปกติก็ไม่เคยเป็นอย่างงี้

ตั้งแต่กลับมา ฟ้าใสไปช่วยเฝ้าร้านให้ไอ้แชทกับขวัญที่เปิดแกลลอรี่และของแต่งบ้าน
เพราะบ้านของฟ้าใสอยู่ในเมือง แต่สตูดิโอที่เป็นบ้านของแชทกับขวัญจะอยู่นอกเมือง แล้วร้านก็จะเปิดถึงเที่ยงคืน

“ไข่เป็นไงบ้าง” คุณคิดส์ ที่ถูกส่งมาช่วยดูที่วางมาสคอต กับเวทีการแสดง คุณคิดส์ก็พักที่บ้านฟ้าใสนี่แหล่ะ

“ฮื่อ...ทำไมไอ้โภชน์ไม่มาล่ะ มันทำอะไรเหรอ”

“.....”

ฟ้าใสก็เริ่มซึมๆ พอผ่านไป2-3 วัน ฟ้าใสเลยบอกไอ้อ็อตว่าเดี๋ยวจะลงไปดูอามันแล้วกัน พอถึงกรุงเทพ ฟ้าใสก็ขับรถแล้ว
ข้ามเรือไปที่เกาะ พอดีพี่เจ้าของไม่อยู่  พอสักพักฟ้าใสนั่งทานน้ำ ถามถึงไอ้โภชน์ สักพักมันก็ออกมาหา หน้าตาสดชื่นมาก

 มันก็ถามไถ่ว่าฟ้าใสมาได้อย่างไง  สักพักหนึ่ง ก็มีหนุ่มน้อยร่างบางอ้อนแอ้นเดินมาหา ถามอะไรไอ้โภชน์สักอย่าง
แต่ที่สำคัญ มันใช้ผ้าบาติกของฟ้าใสพันเป็นโสร่งด้วย ฟ้าใสได้แต่อึ้งจนบอกไม่ถูก

เท่านั้นยังไม่พอ ไอ้โภชน์มันยังมีแก่ใจ ชี้ชวนถามฟ้าใสอีก

“ไอ้ไข่ เมริงว่าไอ้อายนี่หน้าตาดีไหมว่ะ หน้าโครตสวยเลยเนอะ”

เหมือนโดนตบหน้าแล้วกระโดดกระทืบซ้ำ ไอ้โภชน์ เลวสัสสัส

 ไอ้อายเป็นลูกครึ่ง หน้าตาน่ารัก รูปร่างกำลังดี อายุเพิ่งจะ15เอง พ่อเป็นรุ่นพี่พวกอาร์ตๆ รุ่นนานแล้วล่ะ แม่เป็นฝรั่งนักเที่ยว
ช่วงนี้พี่แกไม่อยู่ ไอ้โภชน์ของฟ้าใสเลยกลายเป็นผู้ดูแลทั้งที่พักทั้งลูกชายผู้น่ารักแสนสวยไปด้วย

“เมริงจะกลับเมื่อไหร่”

“เฮ้ย!!! ก็รอพี่เขากลับมาก่อน”

“ทำไมเมริงต้องอยู่ด้วย งานที่ตัวเองต้องรับผิดชอบก็มี”

“ก็ให้ไอ้คิดส์มันขึ้นไปดูแล้วไง”

“เมริงมีอะไรกับไอ้เด็กนั่นแล้วใช่ไหม”

“....”

“เมริงทำได้ไง” ฟ้าใสอึ้ง ไม่รู้ว่าต้องทำอะไร

“.....” ไม่มีเสียงตอบ ตอบให้ ตัณหา หื่น อยาก etc…

“กรูจะกลับแล้ว”

“อยู่ก่อนสิ รอกลับพร้อมกัน”

“แล้วจะให้นอนไหน”

“เดี๋ยวหาบังกะโลให้นอนนะ” เออสิตอนนี้มันกินตำแหน่งเจ้าของ ผู้ดูแลนี่นา

“แล้วเมริงนอนไหน”

“เอ่อ กรูต้องดูแล กรูต้องนอนที่นี่” เออ กรูก็ดูใจเมริงเท่านั้นแหล่ะไอ้โภชน์

แล้วมันก็หายไป สักพัก ไอ้อายมันเดินมาถามฟ้าใส

“พี่ พี่เป็นแฟนอาโภชน์เหรอ”

 ฟ้าใสก็ตอบไปว่า "ใช่  เป็นเจ้าของผ้าบาติกที่พันอยู่ด้วย”

ขณะที่ฟ้าใสนั่งเงียบๆดูทะเลตรงหน้า น้ำตาเต็มตา ทั้งไอ้โภชน์และไอ้อายก็ไม่โผล่ออกมาเลย


 ฟ้าใสก็ไม่รู้ว่าเค้าไปปลอบใจกันอย่างไร

สักพักก็มีเด็กผู้หญิงผิวคล้ำ วิ่งมาหาฟ้าใส

“พี่ พี่ อิอายมันแย่งผัวพี่เหรอ อิอายมันเลวนะ” ฟ้าใสฟังแล้วก็รู้สึกทั้งขำในภาษาที่ซื่อ ตรงใจ ดีแท้
ทั้งดีใจที่ยังมีคนเข้าข้างฟ้าใส พี่มาลีก็เดินมาที่ฟ้าใส แกจูงเด็กผู้ชายประมาณ2ขวบ แล้วพูดว่า ไปพักบ้านพี่ก็ได้นะ

 ฟ้าใสเลยพูดขอบคุณเบาๆอย่างซาบซึ้งใจ ก็แกเป็นแม่เลี้ยงของไอ้อาย แม่ไอ้อายคลอดเสร็จก็อยู่กับรุ่นพี่ได้ปี
 ก็ทิ้งไอ้อายไปกับฝรั่ง รุ่นพี่ก็มีแฟนใหม่คือพี่มาลี ก็ช่วยเลี้ยงไอ้อาย แล้วพี่มาลีเองก็มีลูกกับรุ่นพี่  3คน
ไอ้อันดา13 ขวบ.อั้ยย์ 8 ขวบ และออง 2ขวบ

ฟ้าใสถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงเลยที่แกชวนไปบ้านแก แกก็คงถือว่าเป็นความผิดของแก แต่ฟ้าใสก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าใครผิด

ไอ้โภชน์ของฟ้าใสนี่หล่ะตัวดี ไอ้อายมันจะไปรู้เรื่องอะไร มันเพิ่งแตกเนื้อเอ๊าะๆแท้ๆ

ไอ้โภชน์ของฟ้าใสไปยุ่งล่อหลอกกินเด็กเอง ไอ้โภชน์ควรจะไอคุกๆด้วยซ้ำ



TBC...

[pattybluet]

ว่าแล้ว......
แล้วทำว่ารักนักหนา จบข่าว
จุดนี้ ใสดีกว่าเยอะ อย่างน้อยก้อยังเลือกที่จะไม่ทิ้งโภชน์ไปหาพี่โม่ง
แต่ใสเจ็บอีกแล้ว และหวังว่าจะเลิกกับโภชน์ซะนะ ทีนี้ก็เหลือนายลิฟท์ จะมาทำให้ใสเจ็บอีกรึป่าว

[mentholss]

นู๋ไขจะทำไงต่อไปล่ะทีนี้

[CarToonMiZa]

อืมมมมมมมมมม.........

[arisa_sa]

ไอ้โภชน์เมืงทำได้เนอะไม่ไหวจะเคลียร์ ฮืมมมม    สงสารน้องฟ้าใสอะ

ขอบคุณมากๆๆค่ะ

[benzdekba]

 



มาต่อเลยนะ

[Raspberry complex]

Ch.7.4

((ต่อ))

ฟ้าใสกลับขึ้นไปเชียงใหม่ ไม่พูดไม่เล่าอะไรทั้งนั้น แต่ดูเหมือนคุณคิดส์น่ะจะรู้แล้ว แววตาถึงได้ห่วงใย

“อาโภชน์ล่ะ พี่ไข่”

“ฮื่อ เดี๋ยวเค้าก็ขึ้นมา ดูงานทางโน้นอีกนิดหน่อย” หึ อยากจะฆ่าปาดคอมันนัก

พอคุณคิดส์มาอยู่ฟ้าใสก็ตื่นมาส่งทั้งอ็อตทั้งคุณคิดส์ พอทำเบรกฟาสต์ให้ คุณคิดส์ก็เป็นคนทำเอง
เดี๋ยวนี้สถานการณ์ครอบครัวคุณคิดส์ดีขึ้น พี่วุ้นเส้นไปอยู่เลี้ยงลูกที่บ้านแม่โดยทางนั้นก็ยกบ้านให้อยู่หลังหนึ่ง
คุณคิดส์ก็ไปๆมาๆ กรุงเทพกับบ้านพี่วุ้นเส้น มีงานประจำทำกับบริษัทญี่ปุ่นที่รับออกแบบสร้างบ้านบ้านสุดโมเดิ้น
 ให้ชาวต่างประเทศ แถวภูเก็ต หัวหิน ฯลฯ เจ้านายรักเจ้านายหลง ให้มานั่งทำงานที่บ้านเลย


ไอ้โภชน์กลับมาแล้ว บรรยากาศก็อึมครึมบ้าง

มันก็ทำงานไป แล้วก็ไปขลุกที่สตูดิโอไอ้แชทเหมือนเดิม
บ้านที่อยู่ บางครั้งก็มีเพื่อนไอ้โภชน์มาค้าง ทั้งไอ้บรุค บางครั้งก็มีเพื่อนมันที่เป็นนักดนตรีวงดัง
ไอ้โภชน์มันก็ดีตรงที่เปิดเผยให้เพื่อนฝูงรู้ ไม่ได้ปิดบังว่าฟ้าใสเป็นใครเกี่ยวข้องกับอะไรกับมัน

“เมริง น่ะ จะเอาคนไหนก็เลือกได้เลยน่ะเว้ย” เสียงไอ้บ๊อบ ที่เป็นนักร้องดัง

“เชรี่ย เมริงมีอย่างงี้ทุกคืนเลยเหรอ”

“เออ สิ ว่ะ”

“เด็กมันรู้จัก จริงหรือเปล่าว่ะ หรือพอเห็นว่าดังมันก็จะเอาอวด”

“ขนาดกรูมันยังขอลายเซ็น ถ่ายรูป” ไอ้บรุคพูด

หลังจากมันไปเล่นคอนเสิร์ต ไอ้โภชน์กับเพื่อนก็ไปดูด้วย พอกลับไอ้บ๊อบติดรถมาคุยกันต่อที่บ้าน
ที่โรงแรมที่พัก มีเด็กวัยรุ่นและสาวๆมาเสนอตัวนอนกับพวกมันเต็มไปหมด


วันและคืนผ่านไป
บทรักที่ขาดคำหวาน แต่ฟ้าใสก็ยังได้รับการบริการจากมัน


ฟ้าใสตื่นมาพบว่าตัวเองฝันเปียก 2วันติดกัน ในฝันก็ไม่ได้ฝันอะไร มีเพียงความรู้สึกที่เสียวซ่าน เกิดขึ้นกับร่างกาย
และวันนี้ก็เกิดขึ้นอีกแม้ยังไปไม่ถึง บ้านนี้ต้องมีผีแน่
ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ข้างล่าง ที่กำลังเคลิบเคลิ้ม ก็ค่อยๆรู้สึกตัว ฮือ จุ๊ดจู๋ของฟ้าใสมันฉ่ำเยิ้ม ไอ้โภชน์ช่วยด้วยดิ

เรื่องของไอ้อายถูกยกเก็บไว้เพื่อเลี่ยงที่จะเป็นเรื่องราวต่อกัน แต่ก็ยังเป็นเรื่องที่ไม่เคลียร์
พารานี่มันกินแก้ปวดใจได้เปล่า หรือฟ้าใสต้องไปกินทัมใจ

ไอ้พี่ลิฟต์เดี๋ยวนี้มันก็ขึ้นๆลงๆกรุงเทพ-เชียงใหม่บ่อยมาก เหมือนมันมีตัวตนทั้ง 2ที่ อยู่เชียงใหม่ 3วัน
หายไป แล้วกลับมาอยู่ใหม่อีก 5 วัน

มันแม้ไม่ได้เป็นเพื่อนโดยตรงกับไอ้แชท ด้วยความที่เป็นคนอัธยาศัยดี (แต่นิสัย?ไปตัดสินเอาเอง)คุยกับสาวๆเก่งมาก
 เข้าขั้นหน้าม่อเลยล่ะ เลยเข้ากับขวัญอย่างดี แล้วมันก็ดี กับฟ้าใสด้วย สงสัยฟ้าใสถูกจัดไปรวมกลุ่มเป็นสาวกับเขาด้วย


วันนี้ ตอนนี้ทุกคนอยู่รวมกันที่บ้านไอ้แชท
เมื่อตอนสายๆ ไอ้แชทกับขวัญไปรับ ไอ้โภชน์กับฟ้าใสไปดูพวกไม้แกะสลักที่หมู่บ้านถว้า
พอกลับมา กินข้าวแล้วก็นั่งคุยจนเริ่มดึก ดูท่าโภชน์ก็ไม่เห็นอยากกลับสักที

“เอ่อ...พี่ลิฟต์จะกลับแล้วเหรอ” ฟ้าใสทัก เมื่อเห็นไอ้พี่ลิฟต์มันเดินมาบอกขวัญ

“ฮื่อ..ดึกแล้ว”

“งั้น แวะไปส่งไข่หน่อยได้เปล่า ง่วงแล้วอ่ะ” คงไม่รบกวนหรอก เพราะ จากบ้านไอ้แชท ไปแม่ริม ต้องผ่านทางไปบ้านฟ้าใส
แค่ใช้เส้นทางอีกถนนหนึ่งเท่านั้น

“ได้ดิ ไปสิ”
.
.

“เมริง เมริง ขอกลับก่อนได้ปล่ะ” ฟ้าใสเลยเดินไปบอก ไอ้โภชน์ขอกลับก่อน

“อ้าว...” ไอ้แชท ทำท่าจะพูด

“เฮ้ย...ไม่เป็นไร ติดรถลิฟต์มันไปอ่ะ ยังไงก็ทางผ่านอยู่แล้ว” ไอ้โภชน์มองหน้า แต่ก็ตอบ

“เออ งั้นก็ได้”
.
.
“อากาศมันเย็น เอาเสื้อนี่ไปใส่ก่อนแล้วกัน” ลิฟต์หยิบเสื้อยืดแขนยาวเนื้อบางๆจากเป้ส่งมาให้

“อื้อ..แท๊งกิ๊ว อุ่นดีเนอะ เห็นบางๆอ่ะ”

“ไว้ใส่ตอนขี่รถตอนอากาศเย็นๆน่ะ พี่มันซื้อมาฝาก” ฟ้าใสดูป้าย ของอิตาลีเว้ย
ไอ้พี่ลิฟต์มันเป็นน้องคนสุดท้อง มีพี่ชาย3คนพี่สาว1คน เป็นหมอบ้าง เป็นนักธุรกิจบ้าง
มีแต่มันที่ทำตัวเป็นเพลย์บอย แต่เป็นขวัญใจพ่อแม่

ขณะที่ฟ้าใสเตรียมจะเหยียบที่วางเท้าปืนขึ้นเบาะ

ร่างสูงก็เดินมา

“งั้นก็ติดรถเมริงกลับเลยดีกว่า ไอ้แชทมันจะได้ไม่ต้องไปส่ง” ไอ้โภชน์พูดขึ้น

“ได้ดิ” ลิฟต์ตอบพร้อมกับยิ้ม

ลิฟต์เลื่อนตัวกระเถิบแบ่งที่ข้างหลังให้เยอะขึ้น ฟ้าใสเตรียมจะขึ้นนั่งตรงกลาง

โอ้ว ว้าว ซอรี่ ไอ้โภชน์มันจัดแจงขึ้นก่อนอ่ะ จะบ้าเหรอ พวกมันตัวควายๆกันทั้งนั้น
ไอ้โภชน์มันคิดว่า เบาะมอไซต์วิบากเป็นเบาะหลังรถเมล์หรือไง 

“เฮ้ย ให้กรูนั่งหลัง เดี๋ยวก็ตกอ่ะดิ เหลือที่นิ๊ดเดียวอ่ะ” ฟ้าใสก็ยังไม่รู้ตัว ว่าไอ้โภชน์มันหึงมันหวง

“นั่งมาเหอะ ไม่ตกหรอก เกาะให้มันแน่นๆดิ”

“หึ” ฟ้าใสปืนนั่งซ้อนหลังสุด
ไอ้พี่ลิฟต์ขยับไปข้างหน้าอีกหน่อย มากกว่านี้ก็ไม่ได้ ไม่งั้นไอ้โป่งๆรถอัดไข่มัน
ตลอดทางฟ้าใสกอดไอ้โภชน์แน่นด้วยความกลัวตก ดีว่าเบาะมันเท น้ำหนักตัวเลยช่วยให้ตัวฟ้าใสแนบติดไอ้โภชน์ได้อีก
ในหัวตอนนั้น คิดเตรียมไว้ว่า ถ้าลื่นตกจะทำท่าไหน
จั้มถอยหลังแล้วจะยืนขาคู่ หรือจะเหยียดขาเยื้อง กางแขนช่วยทรงตัว

“ไอ้โภชน์ เมริงเอามีดพกในกางเกงไปไว้เป๋าหลังดิว่ะแทงตูดกรู” จู่ๆไอ้พี่ลิฟต์ก็บ่นขึ้น

ฟ้าใสน่ะไม่รู้เรื่องราวที่ไอ้ลิฟต์แซวไอ้โภชน์หรอก ยังคิดว่า ไอ้พี่ลิฟต์นี่มันจะบ่นทำไมว่ะ ฟ้าใสก็ไม่เคยเห็นไอ้โภชน์
มันพกมีดพับอะไรเลยนี่นา
.
.
.
คืนนั้น

“อึบ.. อั้ก..”

“อ่า..”

“อู้ว...”

“ซี๊ดดด..ไอ้ไข่ ...อ่า...”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อ

“ไอ้โภชน์...อ่า...โอ้ว...”

“จะออกแล้ว จะออกแล้ว..โภชน์..”เสียงฟ้าใสสะอึกสะอื้นอย่างเปี่ยมสุข


TBC....

[mentholss]

สรุปแล้วมันยังไงกันล่ะนี้ มึน งง คาใจ เยอะเกิ๊นนน

[Raspberry complex]

มาแบบสั้นๆนะฮะ

Ch.7.5

((ต่อ))

วันนี้ก็มาถึง

“อะโหล ไข นี่ข้าวโอ๊ตนะ”

“เออ ไม่บอกจำไม่ได้นะเนี่ย 555 ว่างัย มีรัยล่ะ”

“ป้าพัชน่ะดิ ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน เนี่ยนอนแบบเลย หาหมอก็บอกหมอนรองกระดูกอักเสบ”

“อ้าว เหรอ แล้วทำไงล่ะ”

“ก็จะผ่าอ่ะดิ”

“เมื่อไหร่ล่ะ”

“เดี๋ยวรอนัดหมอวีระศักดิ์ก่อนกะรอห้องอ่ะ”

“จะให้ลงไปเปล่าล่ะ”

“ก็เนี่ยะแหล่ะที่โทรมา”

“ได้ ได้ งั้นเดี๋ยวลงพรุ่งนี้แล้วกัน ต้องบอกเพื่อนก่อน เพราะช่วยมันเฝ้าร้าน”

“อ้าว ไขเฝ้าร้านให้เพื่อนเหรอ ไม่ได้ช่วยไอ้โภชน์ทำงานเหรอ” อ้าวตายล่ะ บอกที่บ้านนี่หว่าว่าช่วยไอ้โภชน์ทำงาน

“ทำดิ เสาร์-ทิตย์ว่างก็ช่วยเพื่อนมันเฝ้าร้านที่เปิดเป็นแกลลอรี่แล้วขายของแต่งบ้านน่ะ”

“ลงมาเมื่อไหร่ โทรบอกล่ะ จะได้ไปรับ”

“อื้อ...ไม่ต้องไปรับหรอก มาเองได้น่า”


ขณะที่อ็อตเอาจานไปเก็บ
“โภชน์ เราจะลงกรุงเทพนะ ป้าพัช หมอนรองกระดูกอักเสบน่ะ คงต้องผ่า เดี๋ยวจะลงไปดูหน่อย ไปช่วยข้าวโอ๊ตมันดูน่ะ”
“เออ ได้สิ ลงไปนานเปล่าล่ะ”
“คงเป็นอาทิตย์น่ะ ถ้าผ่าก็คงอยู่โรงพยาบาล3-5 วัน แต่พวกป้าเค้าขี้กลัว อาจขออยู่เป็นอาทิตย์ก็ได้”

“ฮื่อ”

“เอ...แล้วร้านแชทกับขวัญล่ะ”

“โอย..ไม่ต้องไปห่วงหรอก มันก็ขายไม่ค่อยได้อยู่แล้ว”

“ไอ้บ้า เมริงไปว่าเขา”

“อ้าวก็จริงอ่ะ ถ้าเมริงไม่ได้เป็นคนขายนะไอ้ไข่ ของมันยิ่งขายไม่ได้ยิ่งกว่านี้อีก เมริงไปดูรายการสิ
ที่ขายได้มีแต่เมริงขายให้ทั้งนั้น อิขวัญมันทำอะไรเป็นมั่ง ตอแหลไปวันวัน พูดไปยังกะคนซื้อเขาโง่
เมริงขายเมริงยังพูดกับเขาตรงไปตรงมา ลดได้เมริงก็ลดให้เขา ไม่ใช่บวกเท่าหนึ่ง แล้วทำมาลดราคาให้
แบบอิขวัญ  เมริงไปจัดการธุระเมริงเหอะ ไม่ต้องไปห่วงคนอื่น เงินทองเมริงก็ไม่ได้ แค่เอาของไปฝากวางขายด้วยเท่านั้น”


ไอ้โภชน์ก็พาฟ้าใสไปซื้อฝากคนที่กรุงเทพ อ็อตก็ขอลงไปพร้อมฟ้าใส ด้วยเรื่องเกณฑ์ทหาร ก็ดี ฟ้าใสจะได้มีคนช่วยถือ
ถึงกรุงเทพ ฟ้าใสแบ่งของให้อ็อตเอาไปฝากที่บ้าน แล้วแยกย้ายกัน ฟ้าใสก็ขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน อ็อตก็ขึ้นรถตู้ไปอยุธยาเลย

ฟ้าใสก็อย่างงี้แหล่ะ ไม่ค่อยบอกนัดเวลาแน่นอน ก็เผื่อนึกอยากเปลี่ยนใจ หรือมีเหตุอะไรฉุกเฉินล่ะ คนที่มาคอย
ก็จะคอยกันเปล่าๆ แล้วก็คิดว่าตัวเองก็ไม่ได้ลำบากอะไรถ้าจะไปเอง แล้วก็มันก็เกิดเรื่อง!!!

วันก่อนที่ลงมาพอครบอาทิตย์ไอ้โภชน์ก็ถามแล้วว่าฟ้าใสจะกลับมาเมื่อไหร่  ฟ้าใสก็บอกว่าจะอยู่ก่อน หลงดีใจ
ว่ามันอยากมารับ หรือว่าคิดถึง พอ2-3วันก่อน ป้าพัชบอกว่าไม่มีอะไร  อยู่ได้ มี  พรกับพิม คอยรับใช้ แม้ไม่ค่อยรู้ใจ
แบบไขก็เหอะ แต่ก็กลับไปทำงานเถอะ  ฟ้าใสห่วงร้านไอ้แชทกับขวัญด้วย ยิ่งไอ้โภชน์มันพูดแบบนั้น


รถสองแถวแดงมาส่งหน้าประตูทางเข้าบ้าน ฟ้าใสเดินเข้าบ้าน ไอ้โภชน์กับอ็อตไปทำงานแล้ว
ทำไมบ้านเหมือนมีคน เพื่อนไอ้โภชน์คงมาค้าง


ไอ้อายนั่งกินขนม ดูทีวี เปิดแอร์ จานใส่ขนมก็เป็นของที่ฟ้าใสเลือกซื้อมาใช้คู่กันกับไอ้โภชน์ ยังดีนะ มันไม่เอาเสื้อผ้าฟ้าใสมาใส่

เจริญนะเมริงไอ้โภชน์ กรูไม่อยู่ เมริงเลยเอาไอ้อายมาอยู่ใช่ไหม


TBC...

[jantaro]

สงสารไข่จัง  เลิกไปเ้หอะโภชน์แม่งแล้ว ถ้าฟ้าใสไม่เลิก นะ จะไม่อยู่ข้าง
ฟ้าใสแล้ว เพลียจริงอะไรจริง

[yayee2]

ไอ้โภชน์ แกทำแบบนี้ทำไม มีเหตุผลที่ฟังขึ้นไหม

[nine_molly]

 
ฟ้องครูอังคนาเลย ฟ้าใส
รอต่อ

[DIIK]

คือยังไม่เคลียร์ก็ดันไปยอมเค้า ไม่ทักไม่ท้วงไม่ถาม = =
แล้วสุดท้ายเขาก็สวมเขาต่อ น้องไข่เอ้ย เฮ้ออออออออออ

พอกะตาคนนี้เถอะจ้าาา พี่โม่งอยู่หนายยยยย