หัวข้อ: ☼เติมรักใส..ใส่หัวใจ2ดวง♥♥ บทส่งท้าย +จบบริบูรณ์ (20/11/12)

[benzdekba]

 

มาต่อน้อยจัง

[mentholss]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
บักโภชน์ได้นู๋ไขไปครองชิมิ
พี่โม่งอยู่หนายยยยยยย

[Raspberry complex]

Ch.6


โอย...มึนหัวอ่ะ หิวน้ำด้วย
เออ..บ้านเงียบจังเว้ย เฮ้อ..นั่นสิ ป้าๆไปเที่ยวอเมริกา เดือนหนึงนี่นา
ฟ้าใสจัดการธุระส่วนเสร็จก็เดินแบบเพลียๆ ไปบ้านแม่
อ่ะ...แม่คุยกะใคร คุ้นๆ หรี่ตาดูชัดๆ
ไอ้โภชน์ นี่นา ห๊า ไอ้โภชน์ ไอ้โภชน์มันไปคุยอะไรกับแม่เขา
ฟ้าใสเริ่มเลิกลั่ก เห็นป้านวลอยู่ครัว เลยรีบเดินไปหา

“ป้านวลอ่ะ!!!  เพื่อนไขไปคุยอะไรกับแม่อ่ะ” ฟ้าใสถามเสียงเข้ม

“เมื่อคืนหนูไข เมากลับมานี่นา แล้วเพื่อนคนนี้ก็ช่วยพากลับมา เมื่อเช้าเขามาขอคุยกับอาจารย์พรรณ”

“ป้านวล ได้ยินหรือเปล่าอ่ะ ว่าคุยอะไรกัน”

“อาจารย์พรรณก็ไม่ให้ป้าอยู่ด้วย ไล่ป้าให้ออกไปนอกห้อง อิอิ ป้าก็อยากอยู่ฟังด้วยหรอกนะ”

ไม่ได้คำตอบที่พอรู้เรื่อง มึนหัวก็มึน ฟ้าใสเดินไปหยิบโค้กไปจิบ นอนเพลียดูทีวีก่อนล่ะกัน เพราะเดินผ่าน
ทั้งแม่ ทั้งไอ้โภชน์   สายตาแม่ก็ดูเหมือนไม่ได้จะให้เขาเข้าไปคุยด้วยเลย


เวลาผ่านไม่นานนัก

“หนูไข หนูไข อาจารย์พรรณเรียก” ป้านวลมาเรียกฟ้าใสที่นอนพังพาบ จะหลับมิหลับแหล่

“เหวอ เอาแล้ว” โดนแน่เลยกรู  โดนดุเรื่องกินเหล้าแน่ กรูจะโกรธไอ้โอลีฟจริงๆ ฟ้าใสนึกในใจ



ฟ้าใสเดินเข้าไปในห้องรับแขก ไอ้โภชน์เรียกให้ไปนั่งข้างมัน ฟ้าใสเดินไปแบบงงๆ

“โภชน์ บอก เราคบกับเขาเหรอ”

“....” จะตอบอะไรล่ะ ช็อค!!! ไอ้โภชน์!!! เมริงคุยอะไรกับแม่กรู๊

“ถ้าชอบพอกัน แม่ก็ไม่ว่าอะไร ฟ้าใสจะได้มีคนช่วยดูแล เวลาไปไหนมาไหนทำงานกลับดึกๆดื่น ๆ
แม่ก็ห่วงเขาเหมือนกัน ก็ดีแล้วที่มาพูดคุยกันให้รู้เรื่อง ไม่ใช่ไม่บอกไม่กล่าว ฟ้าใสก็มีพ่อมีแม่ ”

“ครับ ผมจะให้พ่อกับแม่มาพบคุณแม่”

“จ๊ะ สะดวกวันไหนก็บอกมาแล้วกัน มาทานข้าวด้วยกันสักมื้อ”

“ครับ ครับ” ไอ้โภชน์ รับคำอย่างสุภาพเรียบร้อย

ฟ้าใสแอบหยิกมือตัวเอง เจ็บแหะ ไม่ได้ฝัน หยิกอีกทีเผื่อเป็นฝันซ้อนฝัน ก็เจ็บอยู่ดี
ไอ้โภชน์ยกมือไหว้แม่ของฟ้าใส สะกิดให้ฟ้าใสลุกขึ้นเดินตามมันออกไปนอกห้อง
โภชน์ฉุดกึ่งรวบตัว โอบไหล่ฟ้าใสไปที่ห้องบ้านเรือนไทย มองจากข้างหลังคงคิดว่ารักกันดี
ฟ้าใสทั้งทุบทั้งชกไอ้โภชน์ ไป5ทีแล้ว

ทันทีที่เข้าไปในห้องนอน ฟ้าใสรีบปิดประตู กดล็อค

“เชรี่ยโภชน์ เมริงทำอะไร”

“ทำอะไร กรูก็บอกกับแม่เมริง ว่าเมริงกับกรูเป็นคบกัน เป็นแฟนกัน”

“ใครเป็นแฟนกับเมริง”

“เออ ใช่ไม่ได้เป็นแฟนกันนี่หว่า เมริงเป็นเมียกรูนี่ งั้นเดี๋ยวกรูต้องไปบอกแม่เมริงใหม่”

ฟ้าใสรีบตะครุบดึงมือร่างสูงทันที

“เออ เออ ก็ได้ กรูเป็นแฟนกับเมริง”  ฟ้าใสรับคำอย่างจำยอม

ไอ้โอลีฟ นะเมริง ฟ้าใสอยากฆ่าโอลีฟ มากถึงมากที่สุด....


เรื่องนี้มันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไง ฟ้าใสนั่งปลง โอย ...อยากดูดบุหรี่ ดูดในบ้านก็ไม่ได้

“โภชน์ เมริงพากรูออกไปข้างนอกทีได้ไหม”

“ได้สิจ๊ะที่รัก ไปนั่งเล่นบ้านสามีไหมจ๊ะ” หน้าโหดยิ้มอย่างเอาใจ บทมันจะทำตัวปัญญาอ่อนมันก็ทำได้นี่หว่า แล้วไม่รู้จักทำ

“ไปบางแสนแล้วกัน ไปหาผิงผิงด้วย” ฟ้าใสไปคุยกับผิงผิงดีกว่า

เรื่องนี้มันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไงนะเหรอ เมฆฝนมันก็ตั้งเค้ามา ตั้งแต่ไอ้ช่วงฝึกงาน ที่ไอ้โอลีฟมันชอบแวะไปหาไอ้โภชน์
 ฟ้าใสก็ได้เคลียร์ใจไม่มีอะไรติดค้างกัน แล้วก็เลยคบหาเป็นเพื่อน  ก็คุยถูกคอนะ เรื่องเพลง หรือทัศนคติต่างๆ
มันก็ฉลาดดี ขยันเรื่องงานอย่างดีเลย ฟ้าใสนับถือมันเรื่องงานจริงๆ

แต่ก็ไม่รู้อ่ะนะ ว่ามันจีบฟ้าใสหรือเปล่า  ก็มันก็ไม่เห็นทำท่าจะจีบเลย มีแต่มันจะชวนค้างออฟฟิสมันอยู่เรื่อย
แล้วถ้ามีโอกาส ฟ้าใสก็โดนมันจูบปากจนตัวอ่อนสมองนิ่มทุกที

ความรู้สึกทางกายก็เป็นความรู้สึกทางกาย  แต่ถ้าไอดอลชายในใจก็เป็นพี่โม่งคนเดียว



แล้วเมื่อ2เดือนก่อนที่ฟ้าใสไปโรงเรียน

(ชอบเรียกสถานที่เรียนว่าโรงเรียน ต่อให้เป็น มหาวิทยาลัย,วิทยาลัย,วิทยาเขต,สถาบันฯลฯ)

“เชรี่ย...ที่จอดรถแมร่งไม่มีเลยว่ะ” ฟ้าใสบ่นกับตัวเอง

ปริ๊น! ใครว่ะบีบแตรใส่กรู อ้าว!! เชรี่ย ไอ้ป๋าเรน ที่จอดไม่มียังมาจอดอัดตูดกรูอีก ลงมาชกกันดีกว่า 555
ฟ้าใสถลาลงไปเกาะหน้าต่างรถป๋าเรน

“เสียใจเมริง ไม่มีที่จอดว่ะ ไอ้แจ๊สสีดำ มันปิ๊บๆ ไฟกระพริบ กรูอุตส่าห์หมายตาไว้ เสือกเอาของมาเก็บเฉยๆ
 ที่จอดอาจารย์ปรีดาแท้ๆ แมร่ง อิพวกนมคัพดี นี่มีที่จอดเสมอเลยนะเมริง”

“555 เมริงอิจฉาเขาล่ะสิ ถ้าเมริงอยากมีที่จอดนักนะไอ้ไข่ เมริงก็เอาช่องของเมริงไปแลกช่องจอดรถที่ อาจารย์สายัณสิว่ะ 555”

“ไม่เอา กรูจะเก็บไว้ให้หนึ่งเดียวคนนี้ของกรู ไม่ต้องมายุ่งกับตูดกรู”

“ไป ไป ไปจอดในวัด ไอ้ไข่เมริงจะรับงานไหม ร้านอาหารในโรงแรมที่อยุธยา”

“เออ เอาสิ จะได้มีงานให้ไอ้ซิวกับไอ้นุ้ย แมร่ง ไอ้ซิวทะเลาะกับพ่อมันอีกแล้ว”

“หักบัตรทองอีกหรือเปล่า” ป๋าเรนดักคอ

“หักสิเมริง ทะเลาะกันที หักบัตรทุกที มันไม่มีปัญญาคิดมุกใหม่หรือไงว่ะ”

“555 เมริงก็พยายามเสนอไอเดียใหม่มันสิ”

“แล้วเมริงอ่ะ เดี๋ยวนี้ไม่ขโมยเหล้าพ่อมาแบ่งเพื่อนแล้วเหรอว๊า”

“เฮ่ย...ไม่มีแล้ว กรูขโมยจนหมดแล้ว ต้องรอวันเกิดเขาก่อนโว้ย เมริงก็หามามั่งสิว่ะ”

“ห่านสิ บ้านกรูมีแต่ผู้หญิงและผู้หญิงเว้ยจะไปเอาเหล้ามาจากไหน มีแต่ผ้าอนามัยนะเมริง เอาไหมล่ะ กรูขโมยให้”

“สัสไข่ กรูซื้อใช้เองได้ นี่!! เดี๋ยวเมริงไปจอดที่วัดแล้วเจอที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดนะเมริง
 ไอ้ป๋าแก้มมันนั่งจีบลูกสาวป้าเขาอยู่ที่นั่น กรูไม่เข้าชั่วโมงแรกแล้ว ไปคุยกันเรื่องร้านอาหาร
 เมริงจะได้เอาเบอร์ไปติดต่อเขา”

“เออ เออ เมริงก็รีบถอยไปสิว่ะ”


หลังจากจบปี 5

ฟ้าใสมาเรียนที่เดียวกับป๋าแก้ม ป๋าเรน ตามที่แม่อยากให้เรียนคืออีก2ปีจบได้ป.ตรี แล้ว ฟ้าใสก็ไปลงเรียน
พวกทำละครด้วย ป้าเป็นสปอนเซอร์ให้ แถมซื้อรถให้ฟ้าใสไว้ใช้ด้วย มินิคูเปอร์คันนี้ ป้าซื้อไว้

เพราะเพื่อนป้าขายแบบถูกมากๆ สภาพดี เอี่ยมนิ๊งๆ ที่ถูกก็เพราะ สามีเพื่อนป้าซื้อรถคันนี้ให้อีหนู
พอเพื่อนป้ารู้เลยยึดมาแล้วขายประชดแค่แสนเดียว ป้าเลยมาถามฟ้าใสว่าเอาไหม ถ้าเอามาแล้วทำสีใหม่ก็ได้ ฟ้าใสก็เอาสิ


มาวันนี้ ...ฟ้าใสนั่งทำหน้าอึน มึน แต่ยังไม่โฮ  งานที่รับมาจากไอ้ป๋าเรน น่ะเสร็จเรียบร้อย แต่ไอ้คนติดตั้งนะสิ มันหนีไปต่างประเทศกับพ่อมัน

“ไอ้ไข่ นั่งหน้าเป็นตูดเชียว” ไอ้ป๋าเรนเดินเข้ามาในห้องเรียนฟ้าใส ไอ้นี่นี่คนละแผนกนะโว้ยเดินเข้าห้องคนอื่นน่ะเกรงใจซะมั่ง

อ้าว ไอ้สา ไปเกาะแขนไอ้ป๋าเรนทำไม เอ็งนี่วางเครือข่ายทุกภูมิภาคเชียวนะเมริงไอ้ป๋าเรน

“มีอารายอ่ะ” ฟ้าใสทักป๋าเรนเนือยๆ คิดว่าจะเอาไงดี

“ไปเป็นเพื่อนหน่อย แม่ใช้ให้ไปทำธุระ” เป็นที่รู้กัน คำว่าแม่ใช้ไปทำธุระ นี่คือเรื่องเกี่ยวกับสาวๆของมัน

“ไปก็ไป ไปนั่งรถเล่นก็ได้ เมริงต้องกลับมาส่งกรูที่นี่น่ะเฟ้ย” ฟ้าใสรับคำ กำลังเซ็งๆ

“เป็นไรว่ะ” ป๋าเรนถามเมื่อเห็นหน้าฟ้าใสอึนจัด

“ก็ไอ้ซิวน่ะสิ”

“ทำไม มันทำงานไม่เสร็จเหรอ”

“เปล่า ไอ้ซิวน่ะ มันนะเขียนเสร็จแล้ว และมันก็ไปแล้ว”

“อ้าว”

“ก็ใช่น่ะสิ ก็มันน่ะเขียนรูปทำงานดึกๆดื่นๆ พ่อมันเลยสงสารที่มันต้องทำงานหาเงินใช้  เลยง้อมันด้วยการพาไป
เที่ยวออสเตรเลีย มันก็ไปน่ะสิ ทิ้งกรูให้หาคนติดเอาเอง”

“555 แล้วเดี๋ยวมันก็กลับมามีบัตรทองให้หักอีก 555”

“เออว่ะ”


หลังจากเดินเอาเค้กวันเกิดไปให้สาวที่รร.สตรี

“เสร็จแล้วเหรอ ธุระแม่เมริง ไอ้ป๋าเรน”

“เออสิ” มันลอยหน้าลอยตาตอบ

“ไปเอาเค้ก แล้วเอาไปส่ง แค่นี้ ให้ที่ร้านเขาไปส่งก็ได้”

“ได้ก็ได้ แต่มันไม่ประทับใจโว้ย ความประทับใจ impression รู้จักหรือเปล่าน่ะ เมริง เรียนกันมาแต้แต้”

“เออ เออ”

“อ่ะ ไป กลับโรงเรียนเรา รักรออยู่ 555”

“เมริงนี่น๊ามีน้องสาห้องกรู แล้วที่ห้องเมริงล่ะ มีเปล่า”

“มีสิว่ะ”

เฮ้อ...พอไอ้ป๋าพูดเรื่องเรียนกันมา ฟ้าใสก็พอนึกถึงคนมีฝีมือ ที่เนี๊ยบพอไว้ใจได้ ไอ้ป๋าเรนก็คงแนะนำให้ไปหาโอลีฟ
ให้โอลีฟหาคนรู้จัก เพราะโอลีฟมันรู้จักคนเยอะ แล้วถ้าให้โอลีฟแนะนำ ก็คงไม่พ้นไอ้คนนี้


“อะโหล...เอ่อ โภชน์ นี่เราเอง” พูดเรื่องงานต้องพูดสุภาพ

หลังจากบอกเล่า งานก็คือ เอาภาพที่เพ้นส์บนผ้าใบไปติดบนผนัง อีกฝ่ายก็ตกลง
 ฟ้าใสอยากไปติดตั้งวันอาทิตย์ แต่ไอ้โภชน์ว่างวันเสาร์ ฟ้าใสไม่ค่อยอยาก ทำอะไรผิดจากกิจวัตรประจำวัน
 อาบน้ำแปรงฟัน กินข้าว ในวันเสาร์เท่าไหร่ เพราะมักจะซวยๆทุกที


เช้าวันเสาร์ฟ้าใสไปรับไอ้โภชน์ แต่เช้า

ไอ้โภชน์เอาหลานไปช่วยด้วย เดี๋ยวนี้มันแยกมาเปิดเป็นร้าน 1 คูหา รับงานจาก บริษัทพ่อมันเอง และงานอื่นๆที่มันอยากจะทำ
ที่จอดรถก็ใช้ของพ่อมัน เพราะอยู่ถัดจากบริษัทพ่อมัน 3คูหา

แล้วก็ไปเอาของที่บ้านไอ้ซิวที่สั่งคนไว้เรียบร้อย มันเอาของใส่รถกระบะพร้อมสรรพ รถฟ้าใสก็เล็กแม้จะติดหลังคาใส่ของ

“เอารถกระบะไปได้เปล่า”ไอ้โภชน์ถาม

“อ๋อ อ๋อได้ ไอ้ซิวมันก็สั่งไว้ให้หาคนมาขับไป แต่เกรงใจ เราก็ไม่เคยขับรถกระบะอ่ะกลัวไม่ถนัดอ่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เรื่องขี่ๆขับๆเดี๋ยวจัดให้”

เอ๊ะ แววท่าทางไม่ค่อยดีแล้วโว้ย เปลี่ยนใจหาคนติดตั้งใหม่ดีไหมว่ะ ไม่ได้อีก กลัวคนอื่นทำไม่ดี ไม่รู้จักกัน
เดี๋ยวติเขามาก เจอก้านคอ ฟ้าใสก็ไม่ได้ใช้เงินอ่ะดิ

ฟ้าใสก็ทิ้งรถตัวเองไว้ที่บ้านไอ้ซิว ฝากลุงพ่อบ้านไว้  บ้านนี้มีแต่ผู้ชายจริงๆแม้แต่ลูกจ้างในบ้าน
 ครอบครัวไอ้ซิวมีกันแค่ 3คน พ่อ พี่ชาย ชื่อพี่ซอล ไอ้ซิวเป็นน้องสุดท้อง เลยค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง
 ฟ้าใสรับงานตกแต่งร้าน ตามห้าง กับไอ้ซิว ไอ้ฝ้าย ไอ้นุ้ย มาหลายงานแล้ว ต้องไปเที่ยวตัดต้นไม้
เอามาทาสี บ้าง พยายามใช้ของที่มันไม่เสียซื้อ เราจะได้เหลือเงินเยอะๆไว้เที่ยว

“เฮ้ย ไข่ ไปเล็งดิ เอียงเปล่า” ไอ้โภชน์มันก็สั่งๆ เออ ดีมาก ฟ้าใสนึกว่าจะแย่แล้ว ได้ไอ้โภชน์มาช่วยโคตรคุ้ม
 ยิ่งมันเอาหลานมา ฟ้าใส แค่คอยเลื่อน ส่ง กระป๋องกาวให้บ้างเท่านั้น

จากที่มาถึงกันก็เกือบเที่ยง ฟ้าใสนึกว่ากว่าจะเสร็จคงหกโมงเย็นกว่า  ปรากฏ5 โมงกว่าก็เสร็จ เออ ดี จะได้กลับไม่ดึกมาก

หลังจากรับเงินงวดสุดท้าย แฮ่ แฮ่ ชื่นใจ

คนงานชายเริ่มงอแงจะกินข้าวหรู ไอ้บ้า จะซื้อข้าวกล่อง 35บาท เซเว่นให้กินซะหน่อย ล้อเล่น

“เลี้ยงข้าวในเรือหน่อยสิ” โห ดูมันชี้ไปในเรือเปิดไฟระยิบระยับ อย่างงั้นต้องมากะแม่ กะพ่อเอ็งสิ 3000อัพ แน่เลย

“ซื้อเซเว่น แล้วจอดข้างๆริมตลิ่งกินดีกว่าไหม ไม่เวียนหัวไม่โคลงเคลงด้วยนะเฟ้ย”

ไอ้อ็อต หลานมันหัวเราะ

“ล้อเล่นน่า ก็ไปดิ แกขับรถนี่นา ไปกินไหนก็ไป เลี้ยงอยู่แล้ว จะได้รีบกลับ”

“อาโภชน์ อาโภชน์ ผมขอแวะไปบ้านได้เปล่า”

“อ้าว อ็อตเป็นคนจังหวัดอยุธยาเหรอ”

“ครับ”
“ทำไมอยากกลับค้างบ้านเหรอ” ไอ้โภชน์ถาม

“ก็พรุ่งนี้ที่ร้านมีงานเปล่าครับ”

“เออ มันก็ไม่มีอะไร จะค้างบ้านก็ได้นะ อ่ะไปส่งให้”

หลังจากหลงไปเลยมาก็มาถึงที่ บ้านเรือนไทยยกพื้นสูงตามแบบบ้านในชนบทภาคกลาง ที่เป็นบ้านของอ็อตจนได้
ทั้งพ่อและญาติ เด็กอ็อตก็ชวนกินข้าวด้วย ไอ้โภชน์มันก็มองหน้า ฟ้าใสก็พยักหน้าตกลงเพราะทางนั้นท่าทาง
ยังอยากคุยกับมัน ไหนๆงานก็เสร็จ สบายใจไปแล้ว มันก็อุตส่าห์มาช่วยกันทำงานให้ฟ้าใส

พูดคุยกันพักใหญ่ ก็มืดแล้ว บ้านอ็อตก็ชวนค้าง แต่ก็ปฏิเสธไป ญาติมันก็เตือน ค้างก่อนก็ได้เช้าค่อยขับกลับ
ขับรถกลางคืน อันตรายทั้งพวกเด็กแว๊นส์ ทั้งยังมีพวกปาหินอีก ฟ้าใสก็กลัว เดี๋ยวรถไอ้ซิวเป็นอะไรไม่ดีแน่ ค้างก็ค้าง


“อ่ะนี่ พี่ไข่ ลองนี่หน่อย ทำเองเชียวนะ” พ่ออ็อตเรียกฟ้าใสตามที่อ็อตเรียก ชวนกินเหล้าที่หมักเอง

ไอ้โภชน์มองหน้าเขาแล้วยิ้ม “เอ๊ะ อ็อตมีน้ำส้มหรือเปล่า”

“อ้าว อาโภชน์อยากกินเหรอ เดี๋ยวผมขี่มอไซต์ไปซื้อให้” อ็อตสนองตอบ

เหอะ ประชดกรูใช่ไหม ฟ้าใสรับแก้วที่มีน้ำใสแจ๋วจากมือพ่ออ็อต ยกดื่มพรวด อร๊าย โคตร บาดคอ
พ่ออ็อตยิ้มภูมิใจ ส่งจานใส่มะขามเปียกมาให้ ฟ้าใสทำหน้าเหย ไม่เอา

“พี่ไข่ นี่ แก้วเดียวก็หน้าแดงไปทั้งหน้า ดูไอ้อ็อตสิแดกเหล้าหมดลัง ไม่มีหน้าแดงสักแอ๊ะ555”

“โหย พ่อ จะด่าว่าผมตัวดำก็บอกเหอะ ไม่ต้องอ้อม พี่ไข่เขาคนกรุงเทพฯ เขาก็ขาวทั้งตัวอ่ะดิ
ตอนอาบน้ำนุ่งผ้าขะม้าออก ผมนึกว่าหลอดนีออน” ไอ้อ็อตเมริงเป็นคนตรงดีมาก ไม่มีวิจารณ์ลับหลัง

พ่อไอ้อ็อตนี่ก็ตื้อให้กินอยู่นั่น แก้วว่างไม่ได้ เติมตลอด พอลุกไปฉี่ ฟ้าใสถึงกลับเซ อ็อตจะช่วยพยุงแต่ไอ้ร่างสูง
มันก็ลุกมาจับเขาไว้แล้ว

โภชน์ หัวเราะเบาๆ ไล่ให้ฟ้าใสไปนอน แม่อ็อตกางมุ้งหลังใหญ่ให้พวกเขานอนตรงหน้าทีวีแล้ว
สมาชิกของบ้านคนอื่นเข้านอนกันหมด เข้านอนกันตั้งแต่2ทุ่มครึ่ง เหลือแต่ พ่ออ็อตที่อยู่คุยกับไอ้โภชน์
โดยมีอ็อตนั่งขอฟังด้วยคน และคอยให้เรียกใช้

3ทุ่มครึ่งฟ้าใสก็ไปนอน ทั้งเมาเหล้าขาว ทั้งเพลียที่ตื่นแต่เช้า อากาศตอนกลางวันก็ร้อน หัวถึงหมอนแป๊บเดียวก็หลับ

รู้สึกอุ่นร้อนที่ริมฝีปาก ตัวก็ถูกทับจนหนัก ปากของเขากำลังโดนอีกฝ่ายรุกราน ฟ้าใสสบตากับอีกฝ่ายในความมืด
ไม่รู้จะตีความหมายว่าอะไร แต่การรุกรานหนักขึ้น มือหนาลูบไล้ โอบกอด ลิ้นที่ดูดดุน เกี่ยวพันในช่องปาก
ทำให้สมองที่มีอยู่น้อยนิด พากระเจิดกระเจิงเผลอไล้ลิ้นเล็กไล่กอดเกี่ยวกับลิ้นใหญ่

เม็ดยอดอกที่เป็นติ่งแข็งบ่งความรู้สึกเสียวซ่านที่อีกฝ่ายปลุกเร้า
ร่างใหญ่กอดรัดยกตัวเขาขึ้นกางเกงเลและกางเกงในที่ขวางทั้งสองถูกปลดออก
มือหนาใหญ่ค่อยปลดเปลื้องของตัวเองตามมา


ท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งเรไร เสียงหอบหายใจ แห่งความสุขสม
โภชน์ปลดปล่อยความสุขให้ฟ้าใสก่อน แล้วจึงตามมาด้วยของตัวเอง
เสียงขออนุญาตกระซิบแผ่วที่ข้างหู ร่างเล็กบางไม่ตอบ โภชน์จึงถือว่าไม่ปฏิเสธ
โภชน์ค่อยๆกดลำแท่งของตัวเองแทรกเข้าอย่างนุ่มนวล คนตัวเล็กนอนอิงแนบอกแกร่งรับความรู้สึก
มือเล็กปิดปากตัวเอง ไม่ให้เผลอส่งเสียงครางด้วยความรู้สึกเต็มตื้น




ฟ้าใสกระพริบปริบๆรู้สึกตัวตื่น เมื่อได้ยินเสียงคนคุยกัน อยู่ใกล้ๆ ระดับความสว่างบอกเวลาว่าไม่ใช่เช้าตรู่แน่ๆ
รีบมองหาดูเวลา อ๋อย...8.30 แล้ว ไอ้บ้าโภชน์ไม่ยอมปลุกกันเลย

ฟ้าใสมองเห็นหลังคนตัวใหญ่ที่คุ้นเคย นั่งที่ขอบยกพื้นโถงที่เขานอนอยู่  คุยกับอ็อตที่นั่งที่พื้นชานพิงขอบแบบสบายๆ
ถามวิธีติดงานที่เขาเพิ่งให้ไอ้โภชน์ทำเมื่อวาน

นี่เขามานอนหน้าทีวี แล้วพวกเด็กหรือคนบ้านนี้ก็อดดูน่ะสิ โอ่ย...เกรงใจชะมัด ไอ้บ้านั่นก็ไม่ปลุก ตื่นก่อนทั้งที

พอได้เสียงขยับลุก ร่างใหญ่หันมามอง สบตา โอ้ย...จั๊กจี้ว่ะ ตามันหวานๆนุ่มๆอย่างไงชอบกล

ฟ้าใสขมวดคิ้วเริ่มนึกถึงเรื่องเมื่อคืน พาลไม่กล้าสบตาหรือพูดกับคนที่ชอบรุกรานผู้อื่น

“เอ่อ...อ็อต...” ฟ้าใสเลี่ยงไปพูดกับอ็อต จะถามว่าคนไปไหนกันหมด

“กาแฟ ชงเตรียมไว้ให้เย็นหมดแล้ว เดี๋ยวชงให้ใหม่แล้วกัน”

“ไม่เป็นไร เรากินเย็นๆได้” ไม่มีตบมุกกวนตีนตอบแหะ ธรรมดาบอกอย่างงี้ ก็ต้องตอบกลับว่า
นี่เพิ่งเช้ารอไปกินเย็นไม่หิวแย่เหรอ เหอ เหอ

“พี่ไข่ แปรงสีฟัน ผ้าเช็ดตัววางอยู่บนโต๊ะนะพี่”

ฟ้าใสสำรวจตรวจดูเสื้อผ้าตัวเองอยู่ครบเสื้อ กางเกงเลเหน็บชายเรียบร้อย แต่ ไม่มี.. กางเกงในสีขาวของเขาล่ะ
เงียบไว้ก่อน...ฟ้าใสแอบเปิดดูที่นอน เปื้อนไรเปล่าว่ะ หรือกางเกงในไปซุกอยู่ตรงไหน

“หาอะไร... ไปอาบน้ำได้แล้ว”

ไอ้บ้ามายืนค้ำหัวสั่งอยู่ได้ เออ ที่นอนไม่เปื้อนอะไรแปลกๆ ค่อยโล่งใจ
โภชน์ทรุดตัวนั่งยองๆข้างร่างเล็กที่ยังนั่งบนฟูกในมุ้ง

“ลุกไหวเปล่า...กางเกงในเอาไปทิ้งแล้วใช้เช็ดของเมื่อคืนน่ะ..ลุกมาเหอะ” ใบหน้าคนพูดยิ้มกริ่ม คนฟังหูแดง

ฟ้าใสลุกเตรียมเก็บที่นอน

“พี่ไข่ไม่ต้อง เดี๋ยวผมจัดการเอง”

พอหยิบแปรงหยิบผ้าเช็ดตัว ก็เจอกางเกงในที่เพิ่งซื้อมาใหม่วางไว้ให้ด้วย 

เออ ดีมาก นึกว่าต้องลมห่มฟ้า ให้เสียวสยองเวลารูดซิป
.
.
.
.
หึ หึ ก็ได้ งานครั้งนั้น ไอ้ไอลีฟ ไม่เกี่ยว ก็ได้

แต่งานที่ไอ้โภชน์ค้างบ้านเขา ไอ้โอลีฟ เกี่ยวเต็มที่

ก็เมื่อ4 วันก่อน โอลีฟมันจะไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน อาร์ต อาร์ ป.ตรี เพื่อนๆที่ยังอยู่ที่เดิม
ก็บังคับกึ่งชวน ฟ้าใสปฏิเสธแล้ว ปฏิเสธเล่า บอกว่าไอ้ดอลลี่มันไม่สบาย ต้องป้อนยา

ก็บอกแล้วว่าข้าวโอ๊ตมันซื่อบื้อ พอไอ้ดอลลี่มันดื้อไม่กินยา ก็ไม่รู้จักหาวิธีหลอกล่อจัดการ ป้าป้าก็ไม่อยู่
ไปเที่ยวอเมริกาตามคำชวนของพี่โอที่กลับมาหมั้นแล้วก็แต่งงาน ฝ่ายโน้นเลยชวนไปเที่ยวที่โน่น

แต่แม่ไม่ไปมีงาน ป้าทั้งสองเลยไป กลัวแก่กว่านี้จะเที่ยวไม่ไหว คนที่ขับรถพาดอลลี่ไปหาหมอก็มีแต่แม่ หรือต้องไปบอกเลิศ

โอลีฟก็ตื้อจนฟ้าใสต้องยอมไปด้วยคำอ้อนวอนตื้อไม่เลิก  พอฟ้าใสกลับมา ข้าวโอ๊ตก็บอกไอ้ดอลลี่ตายแล้ว
 
ฝนตก มันวิ่งหลุดไปตากฝนอีก เลยทรุด ฟ้าใสก็ดุข้าวโอ๊ต มันก็หงอยรู้สึกผิด ธรรมดาฟ้าใสก็ไม่ค่อยจะดุน้องเลย
แทบจะไม่เคยด้วยซ้ำ พอถามว่าพาไปหาหมอหรือเปล่า ข้าวโอ๊ตก็บอกพา ที่ไหน แถวบ้าน

ฟ้าใสก็อึ้งสั่งแล้วสั่งอีกให้พาไปที่รพ.สัตว์เกษตร  ยอมไปไกล ดีกว่ารักษาแถวบ้าน เพราะตายทุกราย ไอ้คลินิกบ้านี่

ฟ้าใสเลยโมโหไอ้โอลีฟ จริงๆ เท่านั้นยังไม่พอ เพิ่งจะฝังไอ้ดอลลี่ ไอ้โอลีฟยังมาตื้อชวนฟ้าใสไปผับไปดริ๊งกันกับพวก
ที่เคยไปช่วยกันทำละครของมูลนิธิอีก ฟ้าใสก็เซ็งมาก ไปแมร่งก็ไป กะจะออกไปกิน กิน กิน ให้เมาสะใจ ไอ้โอลีฟเลย

แล้วก็เมาจริงๆ เมาจนไม่รู้ว่า ไอ้โอลีฟมันโทรไปเรียกไอ้โภชน์ให้มาพาฟ้าใสกลับบ้าน
จำได้ว่ายกดื่มให้ไอ้ดอลลี่ไปสวรรค์ เป็นสิบ 555 ไม่รู้เบี้ยวใครมั่งเปล่า



แล้วจุดจบ ฟ้าใสต้องมานั่งสูบบุหรี่ที่เก้าอี้ชายหาดบางแสนนี่ไง


โปรดติดตามตอนต่อไป
เมาชีวิตตามน้องไข

[mentholss]

ดูเหมือนฟ้าใส จะไม่ใสแล้วแห๊ะ ก๊งเหล้า คาบบุหรี่ ตามสเต็ปเด็กศิลป์

โภชน์รุก(แร๊งแรง)ดีจังเน๊อะ จะให้พ่อแม่มาขอนู๋ไข่แล้วง่ะ

ว่าแต่ สุดท้ายแล้วพี่โม่งหายลับไปกับกลีบเมฆจริงๆชิมิ

[Raspberry complex]

ดูเหมือนฟ้าใส จะไม่ใสแล้วแห๊ะ ก๊งเหล้า คาบบุหรี่ ตามสเต็ปเด็กศิลป์

โภชน์รุก(แร๊งแรง)ดีจังเน๊อะ จะให้พ่อแม่มาขอนู๋ไข่แล้วง่ะ

ว่าแต่ สุดท้ายแล้วพี่โม่งหายลับไปกับกลีบเมฆจริงๆชิมิ

ฟ้าใสกินเหล้าบ้าง แต่ไม่หนักเท่าคนอื่น ถ้ากินจนเมา ก็คือวันนั้นตั้งใจเมา
และก็มีบ้างสนุกจนเอาตะเกียบเคาะแก้วร้องเพลง เต้นท่าลวกก๋วยเตี๋ยว
สูบบุหรี่บ้างเวลาเครียด เบื่อ ไม่บ่อยเพราะยังอยู่ภายในการดูแลแม่อยู่
โภชน์รุกแรงเข้าทางผู้ใหญ่ เพราะต้องการผูกมัดฟ้าใส เพราะรู้ว่าฟ้าใสชอบคุณคิดส์
ส่วนพี่โม่ง มาโค้งสุดท้าย ยามที่ฟ้าใสต้องการจริงๆ วิ้ว วิ้ว ไวน์ดีๆใช้เวลาบ่มนาน
 
รักคนอ่าน โปรดปรานคนเม้นท์

[CarToonMiZa]

อินู๋ไขจะเปลืองตัว
เกินไปแล้วนะ
พี่โม่งก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะมา
รอนานเกินไปแล้ว
เดี๋ยวคนอ่านก็หาย
ตามบ้างหรอก
อ่ะล้อเล่นน่า
(แต่ถ้านู๋ไขยังเปลืองตัวแบบนี้อีกก็ไม่แน่)
บวกเป็ดให้จ้า

[yayee2]

ในที่สุดฟ้าใสผู้อ่อนไหว/อ่อนแอก็ต้องตกเป็นแฟน(เมีย)โภชน์โดยปฏิเสธไม่ออก
แล้วกับพี่โม่งล่ะ ช่วงนี้ฟ้าใสไม่ได้ติดต่อกันอีกเหรอ รึว่าติดต่อกันไม่ได้
ฟังจากคำพูดของผู้เขียนแล้ว ดูเหมือนว่าในวันหนึ่งข้างหน้า โภชน์จะทำให้หนูไขเสียใจรึเปล่า
 

[benzdekba]

    ''งง

[nine_molly]

บักโภชน์ มีเพื่อนน้องไข เป็นใจนี่เอง
 
หึ ทีพี่โม่งไม่มีใครช่วยเลย 

[mild-dy]

รอจ้า

[arisa_sa]

ฟ้าใสช้ำหมดแล้ว  แงแง พี่ไหรคุณพี่โมงจะมา น้องจะโดนคาบไปแล้ว

ขอบคุณมากค่ะ 

[Raspberry complex]

((ต่อ))

ตั้งแต่โภชน์ไปคุยกับแม่พรรณของฟ้าใส มันก็รวบรัดถือเสมือน ฟ้าใสเป็นคุณแฟนจ๋า
ทุกประมาณ 8โมง เช้า หลังที่มันชงกาแฟเสร็จ มันจะโทรมาเช็คโปรแกรมฟ้าใส
นอกจากวันที่ฟ้าใสค้างที่ร้านมันเอง

ไอ้โภชน์จะเรียกให้ฟ้าใสไปช่วยทำงาน ตรวจว่างานโอเคไหม มีข้อผิดพลาดตรงไหน และคอยถามความคิดเห็น
และหากอยู่ถึงดึก ฟ้าใสก็ต้องนอนค้างที่ห้องมัน แน่นอน หื่นอย่างมันมีหรือจะปล่อยให้ฟ้าใสหลับ
โดยไม่ออกกำลังก่อนนอน

แม่ฟ้าใสก็ดูจะยอมรับได้หรอกที่ฟ้าใสจะไม่ได้มีแฟนเป็นผู้หญิง เพราะรู้สภาพฟ้าใสดี ก็เท่าที่เลี้ยงดูฟ้าใสกันมา
แบบหญิงๆ แม่เองก็คงไม่คิดว่าฟ้าใสจะไปเป็นผู้นำหัวหน้าครอบครัวใครได้ วันที่พบปะกันสองครอบครัว
แม่พรรณก็พูดกันไว้เลยว่า แม่เลี้ยงฟ้าใสให้เรียนหนังสืออย่างเดียว ไม่ได้ใช้ให้ทำอะไรทั้งนั้น

(หมายความว่า อย่ามาใช้หรือคาดหวัง ให้ลูกดิฉันทำงานอะไรนะเค่อะ)

อีกฝ่ายก็ชมลูกชายตัวเองว่าขยันทำงานเก่ง ช่วยงานที่บริษัทพ่อตลอดตั้งแต่เด็ก ฟ้าใสจะขยับปากพูดอะไร
 แม่ส่งสายตาพิฆาตห้ามฟ้าใสพูด

เรื่องไอ้โภชน์นี่เอง ฟ้าใสถึงกับรีบแจ้น โทรไปหาพี่ส้มโอ ปรึกษา เรื่องที่โภชน์มันคุยกับแม่

“พี่ส้มโอ ไขก็ไม่รู้ว่าไขรักเขาหรือเปล่า ไขคบเพื่อน ไขยังคบปี 2ปี ไขก็เบื่อ”

“ก็แล้วเราชอบเขาหรือเปล่า อยู่ด้วยแล้วมีความสุขหรือเปล่า”

“มันก็ดีอ่ะ แต่เพื่อนคนละกลุ่ม คุยได้เรื่องเพลงเรื่องหนัง ก็ที่ไขสนิทกับโภชน์ ก็เพราะงานอ่ะพี่โอ ตอนนี้ไขอยากทำงาน สนุกกับงาน”

“ก็ลองคบกันไป ดูว่าจริงๆไขรู้สึกอย่างไงกับเขา อย่างน้อยแสดงว่าเขาก็จริงใจ ถึงขนาดยอมเปิดตัว
มาคุยกับแม่เรา แล้วพี่จะโทรคุยกับแม่เอง”
.
.
.
.


หลังจากออกมาส่งคุยเรื่องงานโภชน์บอกจะพาฟ้าใสแวะไปหาคุณคิดส์ ที่คอนโด
ขับรถเข้าซอยมาแป๊บเดียวก็ถึง ระยะเดินจากซอยเข้ามากำลังสบายๆไม่ไกล
คอนโดที่คุณคิดส์อยู่เป็นคอนโดสร้างใหม่ทันสมัย
 ฟ้าใสเดินตามหลังโภชน์
รู้สึกอะไรไหม ก็รู้สึกนะ

ภาพผู้ชายร่างสูงใหญ่ สองคน มองหน้าแล้วพยักหน้าทักทายให้กัน

“เข้ามาสิ” คุณคิดส์มองมาที่ฟ้าใสเชิญชวนให้เข้ามาในห้อง

ฟ้าใสมองเข้าไปใน โหย ข้าวของเยอะชะมัด มีโมเดลตัวที่เคยเห็นตั้งแต่อยู่บ้าน ซอย10ด้วย

“อ้าว ไข่” เสียงพี่วุ้นเส้นทัก พี่เขาดูจะจำฟ้าใสได้มากกว่าที่ฟ้าใสรู้จักพี่เขา พี่เขาคงเป็นหนึ่งในบรรดากลุ่ม
พี่ผู้หญิงสวยๆน่ารักที่ป๋าเรน ป๋าแก้ม แนะนำที่หอบุษบา

“หวัดดีพี่” ฟ้าใสยกมือไหว้  แล้วเดินเข้าไปทักทายลูกสาวตัวน้อยของพี่วุ้นเส้นกับคุณคิดส์ด้วย

ฟ้าใสนั่งคุยฟังพี่เขาพูดเล่าโน่นนี่ ไอ้โภชน์ท่าทางมันเกลียดพี่วุ้นเส้นจริงด้วยแหะ ตั้งแต่เข้ามา
มันไม่ทักพี่เค้าสักแอะ ขนาดพี่เค้ามารยาทดี ทักทายมันก่อนด้วยซ้ำ ทำให้ฟ้าใสต้องรักษาหน้าที่แขกที่ดี

ฟ้าใสมีความรู้สึกว่า พี่วุ้นเส้นน่ะก็ชอบไอ้โภชน์ด้วย ดูจากแววตาที่พี่เขามองมัน มีประกายแว๊บๆอ่ะ
 แต่พี่ก็ทำแอ๊บน่ารักร่าเริงไม่สนใจว่ามันไม่พอใจพี่เขา

“เนี่ย ไข่ พี่เพิ่งซื้อรองเท้าไนกี้มา ว่าจะเอามาใส่วิ่งซะหน่อย แหม รู้สึกว่าอ้วนแล้ว คงต้องไปออกกำลัง รุ่นล่าสุดที่ออกมา ใช้ดีจริงๆ ไข่ลองไปซื้อมาใช้มั่งสิ”

ฟ้าใสกำลังมองตามมือพี่ที่ชี้ให้ดูสารพัดรองเท้ากีฬา แบรนด์นอกทั้งนั้นวางอยู่เป็น 10คู่

โครม!!! เสียงเลื่อนเก้าอี้ไปโดนประตูที่กั้นไปสู่ระเบียง จากที่ไอ้โภชน์กับคุณคิดส์นั่งคุยกันอยู่

ไอ้โภชน์เอ๋ยไอ้โภชน์ ...มันก็ช่างเกลียดพี่เขาจริงๆ

คุณคิดส์ก็ระวังเหอะ สักวันเพื่อนตัวเองได้ฆ่าเมียตัวเอง

อ้าว งั้นก็ดีสิ ไอ้โภชน์ก็ติดคุกไป ฟ้าใสก็ได้คุณคิดส์กลับมา แถมได้ลูกติดมาด้วย ดีจัง

 แม่ฟ้าใสคงภูมิใจที่ฟ้าใสมีลูก55 ฟ้าใสก้มหน้าแอบคิดอะไรไปเรื่อยพลางอมยิ้มแบบแอบๆ

“ไข่ ฝากดูลูกหน่อยนะ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน”

“ได้ ได้ พี่ เดี๋ยวดูให้เอง”

พี่วุ้นเส้นขอตัวเข้าไปอาบน้ำ ฟ้าใสก็นั่งเล่นเขี่ยแก้มเด็กน้อยหน้าใส ลูกคุณคิดส์กับพี่เค้า น่ารักมาก ตาโต ผิวขาว ปากเจ่อๆใหญ่แบบคุณคิดส์

“อ่ะ” คุณคิดส์เอาพริงเกิ้ลส์ใส่จานมาวางให้ตรงหน้า มีสบตากันด้วย แต่ฟ้าใสก็ไม่ค่อยกล้าสบตาเท่าไหร่
 ก็รู้หรอกว่าตัวเองซ่อนความรู้สึกไม่เก่ง กลัวความรู้สึกว่า เสียดายจะส่งผ่านไปถึงเจ้าตัว

คุณคิดส์คุยกับไอ้โภชน์ไป มือก็ยังทำงาน ทาสีชิ้นส่วนกระดาษแข็งที่ตัดไว้เพื่อเป็นชิ้นส่วนโมเดลบ้านที่โภชน์ส่งงานมาให้ทำ
โภชน์นั่งคุยกับคุณคิดส์อยู่ 2 ชั่วโมงกว่า ก็กลับ ฟ้าใสยิ้มให้คุณคิดส์ ลาพี่วุ้นเส้น บ๋ายบายหนูปุ่นปุ้น

โภชน์จูงมือฟ้าใส เดินเข้าลิฟต์ คุณคิดส์ก็เดินตามมาส่ง

ฟ้าใสมองคุณคิดส์ที่ยืนสูบบุหรี่ส่งที่ลานจอดรถ

ทุกคนรู้กันดีว่า..ใคร...แต่ละคนรู้สึกและคิดอะไรกันอยู่...

มือใหญ่ตบหัวฟ้าใส “เดี๋ยวไปกินไอติมกัน”

ใครชอบเอาของกินมาล่อตรูจังเลย เห็นเราเป็นอะไร...
.
.
.
.


สำหรับบริษัท อินซูค่อนคอนสตรั้กชั่น ฟ้าใส ถูกมองว่า เป็นสะใภ้ใหญ่ เฮอะ อย่างมันไม่มีแอบ
ระดับกล้าบอกให้พ่อแม่ตัวเองไปคุยกับแม่ฟ้าใส

สำหรับร้าน สแปง ฟ้าใส ถูกนับเป็นเจ๊  คิวซีงานขั้นสุดท้ายก่อนส่ง แต่เรื่องเงินฟ้าใสไม่ยุ่ง แต่ก็แอบดูบัญชีมันเหมือนกัน

สำหรับ น้องสาว2คนของไอ้โภชน์ ที่คนหนึ่งอายุมากกว่าฟ้าใสคือ แพร อีกคนหนึ่ง ชื่อ พีม อายุเท่ากัน
แต่เรียนต่ำกว่าฟ้าใส2ปี ถือว่าฟ้าใสเป็นคุณพี่สะใภ้ เป็นคุณเมียของพี่มัน ทั้งสองสาว ตัวใหญ่กว่าฟ้าใส

ใช่แล้ว บ้านนี้มันโครงกระดูกใหญ่  สูงใหญ่ ตีนใหญ่ ต่อให้สองสาว ไว้ผมยาวถึงกลางหลัง หน้าอกตูมคัพซี
 คนก็ไม่แน่ใจว่า “กระเทยหรือเปล่าว่ะ” โดยเฉพาะเสียงที่ออกแนวห้าวโคตร มือมันกางทีปิดหน้าฟ้าใสได้ทั้งหน้าได้ยันกระโหลก

ไอ้พีมจะมาที่ร้านบ่อยๆ บางครั้งก็จะค้างด้วย ถ้ามีงานชิ้นใหญ่ที่ต้องใช้คนช่วยเยอะๆ จึงสนิทกับฟ้าใส
 ที่มีความสนใจเรื่องเสื้อผ้า เทรนแฟชั่น และละครเกาหลี

ละครและนักร้องเกาหลี นี่ฟ้าใสต้องคอยอัพเดท เพื่อเซอร์วิสข้อมูลให้ อาจารย์พรรณ 555

ครั้งแรกๆ ที่ฟ้าใสเจอไอ้พีมน่ะเหรอ มันทำอะไรกับฟ้าใส

มันมาเดินวนเวียน ผ่านไปมาอยู่ 3 รอบ จนฟ้าใสตงิดว่ามันจะเอาอะไร ในลิ้นชักโต๊ะที่ฟ้าใสทำงานอยู่หรือเปล่า
 ก็เป็นโต๊ะที่ไอ้โภชน์ใช้ทำงานด้วย

จนมาหยุดตรงหน้า แล้วก้มมามองหน้า จ้องๆ แล้วมันก็จับคางฟ้าใสเงยหันซ้ายขวา ยื่นหน้ามาดูใกล้

“กรูว่าแล้ว!!!”  ไอ้พีมพูดเสียงดัง จนไอ้โภชน์ที่นั่งสั่งงานไอ้อ็อตอยู่ห่างออกไปมองหน้า

“มิน่า เค้าขอแล้วก็ไม่ยอมให้” ไอ้พีม มองเห็นฟ้าใสทำหน้างงๆ เลยชี้มาที่ต่างหู ที่ติดคู่กันที่หูซ้าย
 คือหูซ้ายจะมี2รูหูขวามี1รู เพราะฟ้าใสมักจะยอมๆเพื่อน ใครชวนก็ไปก็ไป ทีนี้ไอ้เอ มันอยากเจาะหูแค่1รู
 แต่ร้านเค้าขายต่างหูเป็นคู่ คือประเภทเจาะรูด้วยต่างหูน่ะ มันเลยชวนกึ่งบังคับ
ให้ฟ้าใสเอากะมันด้วยคนละข้าง ฟ้าใสก็ยอมๆ จนหูฟ้าใสมี 3รู 

หลังจากนั้นไอ้พีมก็วางหน้าฟ้าใสลง จับเงยหน้าเพ่งซะตรูปวดคอ
พีมเดินไปแบมือหน้าพี่ชายหน้าโหดหล่อของมัน

“นึกว่าเอาไปให้ใคร ของเค้าล่ะ”

“โน่น” โหดหล่อสะบัดหน้าเหวี่ยงไปทาง ไอ้จาวา แฟนมันที่ยืนเปิดหนังสือบ้านและสวนอ่านอยู่

“โน่น ไปขอแฟนตัวเองสิ”

“โหย พี่โภชน์อย่าโบ้ยมาทางผมอย่างงี้สิ” ไอ้จาวาบ่นอุบ

ไอ้พีมเลยค้อนขวับๆให้พี่ชายและแฟนมัน

“นี่ นี่ อันนี้ น่ะ สั่งทำ เชียวนะ” ไอ้พีมมากระซิบกระซาบตรงหน้าฟ้าใส ฟ้าใสทำหน้างงๆ

“...”

“อ้าวเหรอไม่รู้” ไอ้พีมเล่าแจ้งแถลงต่อ

“เพื่อนไอ้โภชน์(มันเรียกพี่ชายตัวเองว่า “ไอ้” สนิทกันดีมาก) เป็นดีไซน์เนอร์เครื่องประดับ แวะมาคุย เอางานมาให้ดู ไอ้โภชน์มันก็ช่วยซื้อ แต่ให้เปลี่ยนคริสตัลตรงกลาง เป็นสีชมพู  เออ เข้ากับตัวเองดีเนอะ”

ฟ้าเอามือจับที่ต่างหูคู่ที่ติดข้างซ้ายของตัวเอง นึกถึงวันที่ได้รับ ต่างหูที่ตัวเรือนเป็นทองคำขาวฝังโรสควอท์
 วันที่ฟ้าใสมาค้างที่นี่เป็นครั้งที่2 วันที่ไอ้เจ้าของห้องบอกให้ฟ้าใสถือว่าห้องนี้เหมือนของตัวเอง


ค้างครั้งแรก มาเพราะช่วยกันทำงานจนดึก ทั้งคุณคิดส์ อ็อต  และเด็กรุ่นน้อง หลายคน  งานของไอ้โภชน์
มักจะได้ราคาดี เพราะงานที่มามักจะขอเร่งๆ ที่อื่นเขามักปฏิเสธ โภชน์มันเลยเรียกราคาได้
 คืนนั้นฟ้าใสได้นอนเตียงในห้องมันคนเดียว  คนอื่นไม่ได้นอน 55 ไม่ใช่สิทธิพิเศษอะไร เพียงแต่คนอื่นทำงาน
อยู่กันจน เช้า ข้าม 8.30  ส่งงาน  เสร็จ ถึงแยกย้าย กันไปนอน ฟ้าใสตื่นลงมาช่วยรับงานหน้าร้านให้ต่อ


ครั้งที่ สอง นี่ งานมายุ่งอีก เร่งๆมือกันทำ  เสร็จ5 ทุ่มกว่า เด็กๆ แยกย้ายไปนอน คุณคิดส์ กลับบ้าน
 ไอ้โภชน์ชวนขึ้นไปนั่งเล่นดาดฟ้า จิบเบียร์ ดูดาว

มันก็เรียกให้ฟ้าใสมานั่งใกล้ๆ พอฟ้าใสเดินไปหา ก็จับไปนั่งตัก แล้วบอกให้อยู่เฉยๆเอียงหน้ามา
 สั่งอย่างเดียวน่ะมันน่ะ

ฟ้าใสก็ ว่าง่ายๆสิจะได้โตเร็วๆอย่างพวกมันมั่ง 555

โภชน์ถอดตุ้มหูคู่เก่าฟ้าใสออก แล้วบอกให้มันนะ ฟ้าใสก็มองหน้า มันจะเอาไปทำอะไรฟะ
ตัวเองก็ไม่ได้เจาะหูซะหน่อย แต่ก็ไม่ถามอีก ปากหนักจริงว่ะกรู

“ฮื่อ...อยากได้ก็เอาไปดิ” ทำไมจะให้มันไม่ได้ ทีตัวหลงยอมให้มันแล้ว  มันจับหน้าฟ้าใสมาพลิกซ้ายพลิกขวา

“งั้นเจาะให้หน่อย” มันก็มองหน้า

 “เอ๊ย...เราเจาะไม่เป็นง่ะ” ความจริงไอ้ต่างหูคู่นี้ มันเป็นแบบที่เค้ายิงเจาะปุใส่หูเลย

 “น่าเจาะมาเหอะ” คำสั่งส่งตรงมาพร้อมริมฝีปากหนานุ่มย้ำที่แก้มนวล หนึ่งฟอด

 เอา ก็เอาว่ะ ทีโดนใช้ฉีดยาแมว ฉีดก็ไม่เป็น เค้าฉีดให้มันเข้าตรงไหนก็ไม่รู้ ป้าก็บอกชี้แถวสะโพกแมว
 ตรูยังฉีดเข้าไปได้ ทีไอ้เติ้ล มันก็ให้ไอ้ฝ้ายเอาเข็มเย็บผ้านี่แหล่ะเจาะ
 ไอ้โภชน์เลยจับตัวฟ้าใสนั่งคร่อมตัก เฮ้ย ไอ้คุณลูกค้า มือไม้อย่าป้วนเปี้ยนลวนลามพนักงานเจาะสิว่ะ
 มือมันจะล้วงมายุ่งกะหัวน่มหนมทำไม เลยตวาดไปที เสือกหัวเราะรับอีก
 ฟ้าใสทาบเล็งแล้วกดปึก ร่างสูงทำตาวาวรับความเจ็บแค่มดกัด เสียวดีจัง มันพึมพำ มันเมาเบียร์แน่
ซาดิทเปล่า เอาแส้ไหม ก้มจูบที่ซอกคอฟ้าใสอีก วันนี้ท่าทางอารมณ์ดีแหะ คุณไอ้หน้าโหด
ฟ้าใสจับหน้ามันให้ตั้งดีๆ เล็งเหนือรูขึ้นไปอีกนิด ปึก  เสร็จ 55 จูบที่ผลงาน แล้วกัดคอมันอีกที
เป็นลายเซ็นปิดท้าย 555 สงสัยเราก็เมาเบียร์ด้วยเหมือนกัน

“อ้าให้รางวัล” แล้วหน้าโหดมันก็เอา ต่างหูตัวเรือนเป็นทองคำขาวฝังโรสควอท์ มาใส่แทนที่มันถอดของฟ้าใสไป

หลังจากนั่งเล่นหยอกกัน ซึ่งประโยคที่มันชอบพูดคือ บอกให้อยู่เฉยๆ
สักพักหลังจากที่ตัวมันไม่ค่อยจะอยู่เฉยๆมั่งเลย มันก็จับฟ้าใส แบกลงข้างล่างเข้าห้องล็อคประตู



TBC....

[yayee2]

ไปแล้วฟ้าใสโดนแบกเข้าห้องล็อคประตูแล้ว ป่าม ป๊าม ป่าม ปาม ป่าม ปาม ป๊ามมมม...

[mentholss]

แบกฟ้าใสเข้าห้องไปนอนเฉยๆใช่ป่าว 555+

[Raspberry complex]

เพิ่มพลังรัก ไปพักร้อนกัน


หลังจากหมดช่วงงานหนัก ผ่าน ไอ้โภชน์ก็เช็คดูผลกำไรของที่ร้าน แหะ แหะ ฟ้าใสคิดเรื่องเงินไม่เป็นมาแต่ไหน
แต่ไรแล้วเฮียหน้าโหดบวกลบคูณหาร ก็ประกาศ ให้พนักงานดีใจไชโยโห่ฮี้ว ว่าจะพาไปเที่ยวทะเล

เฮียหน้าโหดโทรหาเพื่อนที่ระยอง สอบถามจองบ้านพัก ที่รีสอร์ทติดทะเล เพื่อ เที่ยวทะเลกัน 3วัน3คืน
  แน่นอน สปอนเซอร์ทุกเม็ดของเรา ชาวสแปง ฮูเล่ พี่หล่อหน้าโหด เฮียโภชน์ แปะ แปะ แปะ ตบมือ
 เม็ดเงินทุกเม็ดจ่ายเพื่อความสุขของพวกเรา เย้ เย้ เย้

สมาชิกสแปงแฟมิลี่ที่ไป น้องสาวเสี่ยโภชน์ 2คนกับแฟน  พีม แอนด์ จาวา แพร แอนด์ ร็อค ครูสอนพละ ชอบโชว์
กล้ามยึ๊ยๆ ไอ้โภชน์มันก็ไม่ค่อยชอบ แต่รสนิยมน้องมันก็ช่วยไม่ได้ ฟ้าใสถ้าสนิทกับน้องสาวมันมากขึ้นมากขึ้น
อาจออกอาการแต๋วแตก สักวันแน่ ชอบให้ทำอะไรแปลกๆ ไปนวดหน้าทำตัว ใส่ชั้นในแบบเซ็กซี่

เพราะสองสาวนี่รสนิยมเซ็กซี่ฮาร์ดคอร์ ระดับจีสติงติดโบว์  แพรนี่เรียนทางพาณิชย์ เก่งบัญชี  พีมนี่เรียนอาร์ตเหมือนกับเรา แต่คนละโรงเรียนกับเราๆ
แล้วก็เด็กอ็อต กับเพื่อนๆที่ทำงานในสแปง 4 คน และ เพื่อนเสี่ย บรุคหน้าตาย คุณคิดส์ และเดอะเจ๊ ฟ้าใสเองฮะ 555
(อ็อตมันใช้เรียกฟ้าใส อยากโบกมันมาก)

หลังจากพักผ่อนเล่นน้ำทั้งสระว่ายน้ำ ทั้งชายทะเล และได้นั่งบานานาโบ๊ตคนแรกสุด หล่นยากสุด ห้ามใครมาแย่งตำแหน่งนี้ อันนี้ฟ้าใสได้สิทธินั้น 555

ผ่านไปหนึ่งคืน วันนี้ เสี่ยสั่งลุย ไปเที่ยวเกาะ ซึ่งอำนวยการบริการโดย พี่หยา ผู้มีผิวเข้มจนทำให้อ็อตภูมิใจใน
ความขาวกว่าของตัวเอง ไอ้พีม และแพร ไม่ไปด้วย กลัว เมาเรือ กลัวแดด กลัวไปแล้วติดเกาะ ขออยู่ที่รีสอร์ท ร้องคาราโอเกะดีกว่า

 ตอนแรกเราก็จะไปเกาะทั่วๆไปที่เขาเที่ยวกันนี่แหล่ะ แต่พี่หยาก็แนะนำว่ามีเกาะอยู่ถัดไป ซึ่งเป็นเกาะเล็กๆ
หาดสวย ไม่มีคนพักอาศัย ชาวเรือจะใช้เกาะนี้เป็นที่หลบลมพายุ
ถ้าจะไปก็จะได้เตรียมอาหารน้ำ ไว้ให้ พี่หยามาส่งตอนเช้า จะเล่นน้ำดำน้ำ นอนเล่น แล้วตอนบ่ายแกจะมารับ ซึ่งชาวสแปงก็โอเค


พอไปถึงบรรดาแรงงานชายก็ขนของลง เสี่ยโภชน์ก็อุ้มแต่เมียเอ๊ย..ฟ้าใสลงเท่านั้น
พวกบรรดาแมนๆทั้งหลาย ไอ้โภชน์และเพื่อนก็ชวนกันจะเดินเล่นสำรวจเกาะ พวกเด็กอ็อตกับเพื่อน4คน เล่นน้ำกัน
ฟ้าใสก็เล่นน้ำแล้ว พอไอ้โภชน์จะชวนเดินเที่ยวกะเพื่อน ฟ้าใสเลยไม่ไปด้วย บอกจะนอนเล่นแถวนี้  โพดก็พยักหน้า
 ฟ้าใสพอเห็นว่า อากาศก็ไม่ร้อนมาก นอนอาบแดด ให้ผิวสีแทนกะเค้ามั่งดีกว่า  หอบผ้าผืน พร้อมหยิบหนังสือไปอ่านด้วย
  เลยเดินห่างจากพวกเด็กๆที่เล่นน้ำไปนอนอาบแดด ปูผ้าบาติกนอนอ่านไปพักหนึ่ง ก็ง่วง  เลยนอนหลับอาบแดด

จนสักพัก เริ่มได้ยิน จอกแจก ดังขึ้น ปรากฏว่าตอนที่หลับ มีเรือมาจอด พานักท่องเที่ยวเป็นฝรั่งมาเที่ยวเกาะ
ฟ้าใสพอรู้สึกตัวตื่น ก็เริ่มมองรอบตัว อ้าวมีฝรั่งมายืนมองตัวเองนอนอยู่  ฟ้าใสเริ่มหน้าหงิก ก็ไม่รู้จะมาทำไมฟ่ะ
 ขัดความสุขคนกำลังนอนสบาย  เออ ตรูไม่มีเงินซื้อเกาะนี่หว่า ก็ต้องแบ่งกันเที่ยวสิว่ะ เนอะ ไอ้ไข่อย่าใจดำ

 ไอ้กางเกงว่ายน้ำบิกินี่ที่ไอ้แพรเลือก นี่มันก็เหลือที่ให้จินตนาการไม่มากนักหรอก

 ทั้งที่ก็แอบคิดว่ามีโอกาสได้อาบแดดทั้งตัวทั้งที ก็นึกว่าที่นี่จะไม่มีใครมา ถ้าฟ้าใสนอนตรงนี้ พวกเด็กๆมันก็ไม่กล้า
มารบกวนความสงบสุขหรอก  แล้วนี่ไอ้โภชน์มันก็อยู่กับเพื่อน เห็นฟ้าใสนอน มันก็ไม่พาเพื่อน เดินมาทางนี้หรอก
 ฟ้าใสขยับจะลุกขึ้น ไอ้ฝรั่งมันก็ยังจะยืนมองอยู่ มันบอกซอรี่ ทำนองว่ามารบกวนการนอนฟ้าใส 

ฟ้าใสก็กึ่งอายกึ่งโมโห มายืนจ้องอยู่ได้ ทำกรูอดอาบแดด  ปรากฏพอฟ้าใสหยิบหนังสือขึ้น ผ้ามันก็ปลิว ไอ้ฝรั่งมันรีบเดินไปหยิบมาส่ง

แต่ส่งแล้วมันไม่ปล่อยนี่สิ  มันก็พยายามจะชวนคุย แต่ไอ้ชวนคุยของมันก็ปรายตามองหน้ามองหน้าอกไล่ลง
หน้าท้องฟ้าใสไปด้วย ถึงเป็นผู้ชายก็อายนะเฟ้ยเจอสายตาแบบนี้
 มันก็คงจะถามชวนคุยว่ามาอย่างไง ก็มันไม่เห็นเรือของพวกฟ้าใส  ฟ้าใสไม่เก่งภาษาอังกฤษหรอก
พี่สาวฟ้าใสเค้าเอาไปหมด ฟ้าใสน่ะได้ภาษาไทยกะภาษาหมา 555

มองหน้ากันไปกันมา ฝ่ายหนึ่งพูด ฝ่ายหนึ่งส่ายหัวไม่รู้เรื่องเฟ้ย แป๊บหนึง เสียงไอ้อ็อต ก็ตะโกน เรียก

“พี่ไข่  มีไรเปล่า”  มันก็รีบเดินมายืนข้างๆ ไอ้ฝรั่งมันก็เลยปล่อยมือออกจากผ้า  แล้วพูดอะไรประเภทเที่ยวให้สนุก
 อะไรประเภทนี้มั๊ง แล้วยิ้ม พร้อมกับบ๋ายบาย

“อ้าว อ็อตมาไมเหรอ จะกลับเหรอ หรือจะไปไหนกัน”

“เปล่า อาโพดให้มาดูพี่ไข่น่ะ”

“อ้าว ดูไมเหรอ”

“ก็เห็นมี โน่น มั๊ง”อ็อตพยักหน้าไปทางที่ฝรั่งเดินไป

“อ๋อ...”

ฟ้าใสก็เดินกลับกะอ็อต ไปที่เต้นท์ ฟ้าใสก็นั่งกินขนม โค้ก กับอ็อต พวกไอ้โภชน์ค่อยเดินลัดเลาะลงมาจากโขดเขาหิน
 สีหน้าไอ้บรุค ระบายยิ้มทั่วหน้าเชียว  ไอ้คุณคิดส์ก็ด้วย พวกนี้มันขำอะไรนักว่ะ   พอไอ้โภชน์มันมาถึง
มันตบหัวฟ้าใสเบาๆ ตามด้วยขยี้หัวฟ้าใสอีก  ฟ้าใสก็เอียงหัวสะบัดหนี

“เฮ้ย...กำลังกินน้ำ” ฟ้าใสบ่น

“เอามากินมั่งดิ”

“รีบให้มันกิน มันรีบเดินจนเหนื่อยน่ะ” ไอ้บรุคมาช่วยบอกให้ฟ้าใสรีบส่งน้ำให้ไอ้โพด ยิ้มเยาะเพื่อนมัน



 (PART:MR.POCH)


“เดี๋ยวพวกกูจะไปเดินทางนั้น กูจะส่องนกว่ะ  โภชน์มรึงจะไปกะพวกกุเปล่า”  เสียงไอ้คิดส์ถาม

“หรือมรึงจะอยู่กับเมียมรึง กูก็ไม่ว่านะเว้ย” ไอ้บรุคบอก

“เออ เออ กรูไปกะพวกมรึงล่ะ ไอ้ไข่อยู่กะพวกไอ้อ็อต คงไม่มีอะไรอ่ะ”

ผมก็เดินไป กะพวกมัน มันพกกล้องส่องมาด้วยคนละอัน  ผมไม่ได้เตรียมอะไร ก่อนมานี่ก็ให้ไอ้ไข่ไปชอปปิ้ง
กับไอ้แพรไอ้พีม ไอ้น้องสาวสองตัวนั่นยังกะรู้ใจ ยุให้ซื้อกางเกงว่ายน้ำใหม่ แบบบิกินี่ ถอดง่ายดี เดี๋ยวเผื่อจะได้ลองแบบใต้น้ำมั่ง

“เฮ้ย เมียมรึงนอนอาบแดดว่ะ” ไอ้บรุครายงาน

“ห่า แอบดูเมียกู ไหนเอามาดูมั่งดิ”  แม่งนอนท่านี้น่าเอาฉิบเป้ง ผมนึกในใจ อยากลงไปทากันแดดให้ฉิบหายเลย ชักเสียดาย
ไม่น่ามากะพวกมัน  ดีนะที่รู้ว่าพวกมันมีกล้อง ไม่งั้นแอบสัมผัสธรรมชาติ สุ่มสี่สุ่มห้า โดนพวกเชี่ยนี่แอบส่องแน่เลยว่ะกู

“เฮ้ย เอาคืนไป ยิ่งดูยิ่งอยากโว้ย” ผมบ่นพึมพำ

555
พูดกันไปเดินกันไป สักพัก เกาะนี่มันก็เป็นเกาะเล็กๆ มีต้นไม้พวก เล็กๆไม่ค่อยมีไม้ใหญ่มากเท่าไหร่ ผมเดินไปก็คุยกับไอ้บรุคไป เรื่องปรัชญามั่ง เถียงเรื่องโลกจะแตก พนันกันว่าจะมีสึนามิจะเกิดอีกหรือเปล่า - มาพูดถึงสึนามิกันกลางทะเลนี่นะ-

“มรึงคุยกันเสียงค่อยๆหน่อยสิว่ะ กูจะดูนก เสียงพวกมรึง น้องนกกูหายหมด” ไอ้คิดส์บ่น

 มันจะบ่นทำไมว่ะ แค่ตีนควายๆอย่างเรา เดินมา น้องนกมรึงจะอยู่รอหาอะไรอีกฟ่ะ หลังจากเดินข้างบนก็ไม่ค่อยมีอะไร พอลานกว้างหน่อย เราก็หยุดพัก นั่งเล่น พื้นที่เกาะก็นิดเดียว มองได้จนทั่ว ด้านหลังเกาะเป็นแนวหิน  เกาะนี้ ไม่มีคนพัก มีแต่พวกชาวเรือใช้เป็นหลบพายุ หลบลม เท่านั้น มีแหล่งน้ำจืดเป็นบ่อน้ำเล็กๆ ตรงกลางเกาะใกล้เนินเขา เกาะนี่ มีดีตรงหาดสวยทรายละเอียดขาวสามารถเล่นน้ำได้ตั้งแต่ด้านหน้า ยาวตลอดแนวเกาะจนถึงโค้งเลยทีเดียว

“มีเรือมาแน่ะ” ไอ้คิดส์พูดขึ้น ไอ้บรุคเลยส่องกล้องดูตาม

“เออ ว่ะ”

ผมก็นอนเล่นดูดบุหรี่ ฟังไอ้คิดส์กะไอ้บรุคมันส่องโน่นดูนี่ คุยกันไป  สักพัก ไอ้บรุคก็พูดขึ้น

“มรึงไอ้โภชน์ เมียมรึงกำลังจะเป็นพริกกะเกลือว่ะ”
ฮ่า ฮ่า เสียงไอ้คิดส์ขำที่ไอ้บรุคพูด

“อะไรว่ะ เมียกูอาบแดดจนขี้เกลือขึ้นหรือไง” ผมก็ยังไม่เข้าใจมุกไอ้เชี่ยบรุค

“ถ้าเมียมรึงเป็นปลากัด มรึงได้ลูกหัวทองแน่เลยว่ะ”

ปากไอ้เชี่ยบรุค “ไหน ห่า อะไร ว่ะ”

ผมแย่งกล้องส่องจากไอ้บรุค ผมก็เล็งไปที่ไอ้ไข่มันนอน  ห่า เสือกนอนไม่รู้เรื่องอีก ไอ้เชี่ยฝรั่งนั่นมามองอะไรเมียกรูว่ะ

“พวกมรึงก็ กว่าจะบอกกรู กรูลงแล้ว” ผมต่อว่าพวกมัน

เสียงไอ้คิดส์มันส่งเสียงหัวเราะขำๆผมที่ผมพาลพวกมัน และท่าทีกระวนกระวายของผม
ห่าน... ไอ้ไข่ กรูเสียฟอร์มหมด ผมได้แต่นึกในใจ
ผมส่งกล้องคืนไอ้บรุค รีบเดินกลับ

“ไอ้ไข่มันตื่นแล้ว 55 มันงงงงว่ะ”  ไอ้คิดส์มันรีบพากษ์
ไอ้บรุคมันส่องดูตามมั่ง

“เออ เออ  ไอ้ไข่เห็นคนล้านเจ็ดแล้ว 55....มันลุกแล้ว อ้าว  เอ้ย ไอ้ฝรั่งนั่นช่วยเก็บผ้าให้เมียมรึงด้วย”

 ตุ้บ เสียงไอ้คิดส์ตบหัวไอ้บรุค “มรึงก็ไม่ต้องไปบอกไอ้โภชน์นักก็ได้ เดี๋ยวมันก็รีบเดินตกเขาตายห่าพอดี”

“สัด ทั้งมรึงทั้งไอ้บรุค เงียบไปเลย  แช่งกรูอีกต่างหาก”

ผมรีบเดินไปหน้าโขดหิน อย่างน้อย รีบสั่งให้ไอ้อ็อตไปดูอาสะใภ้มัน
พอถึงริมโขดหิน มองลงไปเห็นไอ้อ็อตกะเพื่อนมันเล่นเตะบอลอย่างสนุกสนาน
 แม่ง !!! อาสะใภ้มรึงกำลังจะโกอินเตอร์ไม่รู้สึกรู้สากันมั่งเลย  ไร้ประโยชน์ เดี๋ยวทิ้งแม่งไว้บนเกาะ
 กรูกลับบ้านกะเมียกรูสองคนดีกว่า

“ไอ้อ็อต ไปดูพี่ไข่ดิ เห็นมีเรือเข้ามา”เสือกมองหน้ากรูงงงงอีก

“ไปเร็ว”ผมตะโกนสั่งย้ำ

ไอ้อ็อตรีบเดินแยกจากกลุ่ม ก้าวยาวๆแล้วก็รีบวิ่งไปตรงที่มันเห็นไอ้ไข่เดินไป
ไอ้คิดส์มันส่องกล้อง แล้วก็ยิ้ม ยิ้ม เห็นอะไร แม่งก็ไม่เสือกพูด
“ไอ้อ็อตถึงยัง” ผมถาม ไอ้คิดส์

“ไอ้ฝรั่งมันสอนภาษาอังกฤษเมียมรึงอยู่อ่ะ  เฮ้ย...มันพูดไปจับไปด้วยว่ะมรึง” เชี่ยบรุคเสือกรู้ดี หนอยมันพูดไปยิ้มกวนทีนไป

“ไอ้ฝรั่งมันปล่อยมือแล้ว” ไอ้บรุคบรรยายต่อ

 “สัด...ปล่อยมืออะไรว่ะ มันจับมือเมียกรูเหรอ” ผมโวยวาย

ไอ้คิดส์มันหัวเราะ 555

“เชี่ยบรุคมรึงก็พูด ฝรั่งมันแค่จับผ้าไอ้ไข่ไว้เท่านั้นเฟ้ย เขาไม่ได้ไปจับตัวอะไรไอ้ไข่มันซะหน่อย” ไอ้คิดส์ก็พูดต่อ

“ไอ้อ็อตมันก็ถึงแล้ว ฝรั่งมันก็เดินชิ่งไปแล้ว นี่ไอ้อ็อตกับไอ้ไข่มันก็กำลังเดินกลับแล้วเว้ย ห่าน!!!”
มันคงสบถที่ผมดูวุ่นวายเกินเหตุ

ผมเดินลงมาถึง ไอ้ไข่ก็นั่งกินขนมกินโค้กสบายใจ ไม่รู้สึกรู้สา ผมตบหัวมัน เพราะมันนี่แหล่ะทำให้ผมหลุดฟอร์ม
กับเพื่อนเลย ไอ้บ้าเอย เดี๋ยวคืนนี้ต้องพามันออกรอบดีกว่า


+++++

(PART: PHASAI)
หลังจากกินมื้อค่ำแล้ว ไอ้โภชน์มันสะกิดฟ้าใสไปเดินเล่นชายหาด  บ้าบ้าบ้า ถึงไม่ใช่ผู้หญิงก็รู้นะว่ามันคิดอะไรอยู่ อาย อาย อาย
มันทั้งสะกิด ติดสินบน ฟ้าใสก็พยายามเกาะกลุ่มอยู่ในมวลชน ทุกคนดูจะรู้ดีกันทั้งนั้น ตาไอ้โพดที่มองฟ้าใส
มันใช้ตะบองทุบหัวลากไปจากตรงนี้ได้ มันคงทำไปแล้ว
ไปก็ไป รำคราญมันจริงๆ ยอมไปซะคนอื่นเขาจะได้ตั้งวงกินกันดีๆ แล้วตอนเดินกลับมา ฟ้าใสจะทำหน้าอย่างไง
อายโคตรๆเลย ทั้งน้องสาวมัน ทั้งคุณคิดส์ ไอ้อ็อตกับเพื่อนมันอีก

ฮื้อ...ดูมันสิ แค่เดินไม่เท่าไหร่ ลับแสงไฟเท่านั้น มันก็แทบจะจับฟ้าใสถอดเสื้อผ้าหมด มันจะหื่นอะไรมากมายนักนะ
ขอมันถอดแต่กางเกง ก็ไม่ยอม มันอยากกอดอยากฟัดฟ้าใสตัวเกลี้ยงๆ

"โอ๊ย...โขดหินมันเจ็บนะ" จะไปใช้มือใช้แขนฟ้าใสรับน้ำหนักของมันกับแรงควายกระแทกได้ไง  ฟ้าใสต้องต่อว่ามันไป

ไอ้หื่นรีบเอาเสื้อมาปูรองข้อศอกฟ้าใสที่กำลังคู้ตัวบนโขดหิน
หลงก็หลงไปกับความสุขนะแต่ก็กลัวพวกไอ้บรุค กับไอ้อ็อตกับเพื่อนๆ หรือน้องสาวมันแอบดูล่ะ
 โกรธก็โกรธมันเหมือนกันที่มันมาทำโฉ่งฉ่างอ่ะ

ฟ้าใสจะกล้ามองหน้าคุณคิดส์ได้ไง

หึ ผ่านไป3 แล้วนะ ก็ยังไม่พอ ยังจะเปลี่ยนท่าอีก



 
มาม่าใกล้จะมา
เครื่องบินที่พี่โม่งนั่งกลับมา...ใกล้มาถึงสุวรรณภูมิแล้ว

[yayee2]

โภชน์เอ๊ยยย...จะ อะไรขนาดนี้  นี่..outdoor เลยเหรอ    แทนฟ้าใสแหละ
หึ หึ หึ แต่..ก็รู้สึกดีกับโภชน์เหมือนกันนะ เพราะเขาก็ดูแลฟ้าใสดี ฟ้าใสก็ดูเหมือนจะมีความสุขพอสมควร
 ยึ๋ย..พออ่านมาถึงท้ายสุดของตอนนี้ที่บอกว่า
"มาม่าใกล้จะมา
เครื่องบินที่พี่โม่งนั่งกลับมา...ใกล้มาถึงสุวรรณภูมิแล้ว"
ทำเอาปวดหัวจี๊ดเหงื่อตก ล่วงหน้าไปแล้วนะ

[timvasabi]

 MAMA MAMA MAMA MAMA ชามใหญ่มากไหมค่ะ
จะได้เตรียมเครื่องเคียงได้ถูกขนาด

จะดีใจที่พี่โม่งกลับมาแล้ว หรือว่ายังไงดหว่า~ คุณโพดก็ดูรักฟ้าใสดีออก เฮ้อ~ เชียร์ไม่ถูกงะ

[mentholss]

หึ ผ่านไป3 แล้วนะ ก็ยังไม่พอ ยังจะเปลี่ยนท่าอีก
 

[CarToonMiZa]

ถ้ามาม่ามาพร้อม
คุณชายโม่ง
ยอมจ้ายอม

[Raspberry complex]

((ต่อ Ch. 6))

เปรี้ยง !!! ฟ้าใสปล่อยแก้วกาแฟ หลังจากเดินขึ้นไปถึงชั้น2

หึ!! ถ้ายังมีอีก วันหลังจะปล่อยลงมาจากชั้น3 ดู

 วันนี้ไอ้โภชน์ดูกวนตีนมาก ปากมันหาเรื่องฟ้าใสอยู่เรื่อยพักนี้

วันก่อนนอนกัน แค่ฟ้าใสเผลอเท้ามือวางทับผมมันหน่อยเดียวมันก็โวยวาย ตัดเพ้อต่อว่า
ว่าฟ้าใสไม่รักมัน ไม่แคร์มัน มันเจ็บก็ไม่สนใจ

มันจะบ้าหรือเปล่า มือทับเส้นผมมันเท่านี้นะเจ็บ 
ทีวันก่อนมันขับรถชน จนรถเละ เย็บกันไป มัน 24 เข็ม ฟ้าใส โดน ไป8 เข็ม มันไม่บ่นสักคำ
รีบวิ่งอ้อมมาอุ้มฟ้าใสไปคลินิกที่ใกล้ที่สุดทันที

ตอนรถชน คนตะโกนใหญ่เลย รีบช่วยผู้หญิงก่อน 555 เห็นตรูเป็นผู้หญิงอีกแล้ว เดี๋ยวเปิดใสน้อยให้ดูเลย
ฟ้าใสได้ยินคนตะโกนแล้ว ก็สงสารไอ้โภชน์เหมือนกัน เพราะรู้ว่ามันเจ็บหนักกว่าฟ้าใส  พอมันรู้ว่าจะชน แน่ๆ
มันก็เบี่ยงเอาด้านฟ้าใสออกมากที่สุด ที่ต้องเย็บๆกันเพราะกระจกมันกระเด็นมาบาด
ฟ้าใสก็กลัวคนที่เปิดประตูรถจะเก้อ ว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก เลยต้องทำเป็นจะสลบ555
โภชน์มันเลยอุ้มฟ้าใสไปเลือดอาบหน้ามันไป


เรื่องที่ฟ้าใสปล่อยแก้วนะเหรอ ก็วันก่อน ฟ้าใสกลุ้มใจผสมกับตื่นเต้นเรื่องพี่โม่งจะกลับมานะสิ
เลยอยากพูดคุยกับเพื่อน ทีนี้ถ้าคุยกับไอ้พวกโรงเรียนอาร์ต อาร์ ด้วยกัน เดี๋ยวมันก็ล่วงรู้ความในใจ
เลยจะไปคุยกับพวกไอ้ดรีม แล้วทีนี้ พอพวกมันมานัดพบคุยสังสรรกัน ไอ้ธันก็มาด้วย
แล้วก็ทีนี้ ไอ้โภชน์มันก็ไปรับ

มันก็ไปเจอ ฟ้าใสนอนอยู่กับไอ้ธัน ที่ศาลาริมน้ำ

เรื่องมันแค่นี้เอ๊ง....ก็ฟ้าใสนอนหลับ  ไอ้ธันมันนอนเล่น คนอื่นลุกไปส่งไอ้แคทกะน้องกอบัว
ดีนะขนาดมันไม่มาเห็น ที่ฟ้าใสนอนคว่ำดูทีวีข้างไอ้ดรีม แล้วไอ้ธันมานอนเกยหนุนหลังฟ้าใสคุยกับไอ้ดรีม
 มันทะแม่งๆไหมล่ะ นั่นสิ ฟ้าใสก็ว่าแปลกๆว่ะ


แล้วไอ้โภชน์มันก็พูดหาเรื่องตั้งแต่เมื่อวาน ยันเช้านี้
ชะโงกลงไปดู อื๋อ...อ็อตมันมากวาดเศษแก้วไปแล้วแหะ
โทษทีนะอ็อต อาโภชน์ของเอ็งมันไม่ดีเอง เดี๋ยวถ้าเลยเที่ยงตรูหิวข้าว แล้วไม่มาง้อ
จะกลับบ้านแม่ไม่มาอีกเลย
 ดีนะที่รีบกินกาแฟจนหมดแก้วก่อนค่อยปล่อย ไม่งั้นหิวแย่

อ้ะ อ้ะ..เสียงเปิดประตูมาแย้ว......ตัดฉับ...ไม่ให้ดูฉากคนง้อกัน



วันอาทิตย์

ฟ้าใสเดินไปเดินมาเกือบ10รอบ ลุกๆนั่งๆ

จะเริ่มทำอะไรก่อนดี


ตรืดดดด ตรืดดดดดดด

ฟ้าใสดู นาฬิกา จริง 8 .20  คงเป็นไอ้โภชน์  ร่างเล็กทำหน้านิ่ว

“อะโหล”

“อ่า ที่รัก เป็นไรไปเสียงเข้มเชียว โดนแม่ดุเหรอ”

“55 บ้าน่า” ฟ้าใสหัวเราะออก เมื่อนึกถึงหน้าโหดของมันที่อุตส่าห์มาห่วงเรื่องนิดๆหน่อยๆ

“ไม่มีอะไรหรอก หาของไม่เจอ แค่นั้นน่ะ” โกหกออกไปแทบไม่ต้องคิด

“หาไม่เจอที่โน่นก็มาหาบ้านนี้สิ เผื่ออยู่ที่นี่ก็ได้ แต่ที่นี่ก็มีของหายเหมือนกันสงสัยมีคนเอากลับบ้านไปด้วย”

“555 เว่อร์เว่อร์เว่อร์ ไม่ต้องเลย มุกนี้ หัวใจหรือเปล่า เหอะ เสี่ยวแล้ว เราน่ะ”

“เฮ่ย..เสี่ยวก็เสี่ยวรักจริงหวังแต่งนะ”

“ไปทำงานได้แล้ว”

“แล้ววันนี้มีโปรแกรมไรเปล่า”

“ไม่รู้สิ ไม่รู้ป้าจะชวนไปซื้อของเข้าบ้านเปล่า” โกหกต่อไป

“ถ้าไม่มีไร ก็มานี่สิ”

“ฮึ่ย..เพิ่งกลับมา 2วันเอง” ใครจะไปไอดอลของหนูจะมาบ้านเฟ้ย

“ตั้ง 2วัน นะครับคุณ ถ้ารวมวันนี้ไม่มาก็เป็น3วัน  ถ้า วันที่4นี่เข้า วิกฤต นะคุณ อาจถึง ตาย”

“บ้า ไปทำงานได้แล้ว”

“ก่อนไป ขอยืมมือหน่อยดิ” แล้วก็มีเสียงเพลงประกอบ โดยนักร้อง หน้าโหดเสียงทุ้ม พี่ขี้ตู่ นันทิโภชน์
ขอ มือ เธอ หน่อย
ไว้คอย กระชับ ให้ชื่น ใจ
ขอ มอง ตา หน่อย
ไว้คอย เตือนเธอ เมื่อเหงา ใจ
ขอ ใจ เธอ หน่อย
ไว้คอย เป็นแรง ผลักดัน ฝันอัน ยิ่งใหญ่
หากมีหัวใจ ของเธอ ก็สุข เกินพอ
ขอ มือ เธอ หน่อย
“อย่าเลย จะเอาไปทำ ทะลึ่ง ลามกน่ะสิ” ฟ้าใสหน้าเชอะใส่มันทางมือถือ
 

“555”

สำหรับการคุยเล่นของไอ้หน้าโหดมันแล้ว เท่าที่คุยเล่นกับฟ้าใสนี่ ญาติพี่น้องมันเองไม่ค่อยได้พบเห็นหรอก
 โภชน์จะทำตัวเป็นผู้นำ ตั้งใจทำงานจริงๆจัง  คิดเกี่ยวกับงาน วางแผนขั้นตอนการทำงาน ก่อนจะลงมือทำงานจริง

พีม มันเล่าว่า ที่พ่อและใครๆเกรงใจไอ้โภชน์ เพราะช่วงยุคที่เศรษฐกิจไม่ดี พ่อเจอลูกค้าโกงเงิน เบี้ยวเงิน3 เจ้า
 ทำเอาบริษัทเล็กๆอย่างพ่อที่เพิ่งขยายตัว จะล้มละลายเอา ปรากฏว่า ไอ้โภชน์ที่ตอนนั้นอยู่แค่ม.ต้นอายุก็แค่ 15
 ไปคุยกับพ่อเพื่อนมัน แล้วเค้าให้ยืมเงิน 50 ล้าน ไม่เอาดอกเบี้ยเลยสักบาท ทำให้บริษัทดำเนินต่อไปได้ สามารถใช้คืนได้หมดใน 2ปี



PART:POCH

หลังจากวางสายจากคนร่างเล็กหน้าสวยไปแล้ว แม่ก็โทรเข้ามา

“โภชน์ แม่เพิ่งกลับจากหนองคาย ซื้อแหนมเนือง กับไส้กรอก กุนเชียงมา
ไข่อยู่หรือเปล่า ให้เอาไปฝากบ้านไข่ เค้าสิ”

“ไม่อยู่ แม่ ไม่รู้ด้วยว่ามันจะมา วันนี้ พรุ่งนี้หรือเปล่า ไม่งั้นเดี๋ยวเอาไปให้แม่ไอ้ไข่ที่บ้านก็ได้ วันนี้วันอาทิตย์
คนคงอยู่บ้านกัน เผื่อเค้าจะได้กินเลย” โภชน์รีบเสนอ เผื่อจะได้ไปดูหนัง หรือไปเลือกซื้อซีดีหาเพลงใหม่มาฟัง
 แล้วอาจจะได้พามาค้างที่นี่เลย

“โภชน์ ถ้าจะออกมา แวะไปคุยกับพ่อหน่อยนะ จำคุณหญิงจรัสศรีได้ไหม เขาช่วยพูดช่วยเชียร์ให้จนคุณสุวัช
ให้พ่อทำงานพันธุ์พฤกษาโลกด้วยนะ งานใหญ่เชียวนะ พ่อเขาได้ทำโซน C  เกือบ 100 ไร่”

“ได้ แม่ แล้วพ่อเค้า เข้าบริษัทยังล่ะแม่”

“เข้าแล้วล่ะ ไปตั้งแต่ 6โมงครึ่ง นะ แพร บอกแม่ แม่นะเพิ่งมาถึงบ้านได้ครึ่งชั่วโมงเอง
เอ๊ะ หรือว่าแอบไปไหนเปล่า อย่าให้รู้นะ ว่ายังติดต่อกับอีนั่นอีก แม่โทรเข้ามือถือก็ไม่ติด”

เอ้ย...แม่เริ่มบ่นแล้วรีบวางหูดีกว่า

“งั้นแค่นี้นะแม่ เดี๋ยวจะได้เดินไปหาพ่อ”

“จ๊ะ จ๊ะ แล้วอย่าลืมมาเอาของไปให้บ้านไข่เค้าด้วยล่ะ”

“จ๊ะ” รีบรับคำเดี๋ยวเจอร่ายยาว

** ไอ้หน้าโหด พูดจ๊ะกับแม่ ฟ้าใสได้ยินครั้งแรกยังแทบช็อค  ฟ้าใสพูดยังพอเข้าหน้าตา แต่ไอ้หน้าตาแบบไอ้โภชน์นี่นะ...




โภชน์เดินกลับมาที่ร้าน  จุดบุหรี่สูบ พ่อบอกว่าถ้ารับงานที่เชียงใหม่ก็ต้องขึ้นไปคุมที่โน่นเลย ทำออฟฟิศที่โน่น
คุณสุวัชแบ่งงานมาให้พ่อรับผิดชอบโซน C พื้นที่89ไร่ ทางโน้น มีออฟฟิศ ให้แล้ว เช่าหมู่บ้านให้อยู่ต่างหาก
พ่อเอาแฟกซ์ ที่ส่งมาให้ดู ต้องหาคนหล่อ งานไฟเบอร์กลาส ไปถามอาจารย์ดีกว่าเผื่อแนะนำโรงหล่อฝีมือดีๆ

วันอาทิตย์ พวกอาจารย์มาอยู่กันที่อาร์ต อาร์ เพื่อดูแลศูนย์การเรียนรู้ศิลปะและวัฒนธรรม
 อาทิตย์นี้เป็นเวรของอ.ยักษ์ที่อาจารย์สาขาประติมากรรมและอาจารย์โกวิทย์ สาขาจิตรกรรมพอดี โภชน์เลยไม่ต้องไปหาถึงบ้านพักที่คลองสี่

ขณะที่โภชน์กำลังจะเดินเข้าไปที่ห้องพักอาจารย์

“ไข เดี๋ยวพี่กำลังจะเข้าไปหานะ ตอนนี้พี่อยู่ที่อาร์ต อาร์แล้ว พอดีคุยกับอาจารย์โก้ติดพันน่ะ”

[mentholss]

บระเจ้า จะเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี้ย

[kasune]

พี่โม่งกลับมาแล้ว 

ตามอ่านจบซะที มันเยอะมากค่ะ /อันที่จริงก็เล่นเกมไปด้วย
แบบว่าเสียดายคุณคิดส์มาก ไม่น่าเลย นังวุ้นเส้น //เลิกเร็วๆนะ
ส่วนโภชน์..ก็โอดี แอบอยากเชียร์อยู่แต่พี่โม่งเจ๋งกว่า ทำไงดี 

[yayee2]

อ๊ะ อ๊ะ โภชน์รู้เองโดยบังเอิญใช่ปะว่า พี่โม่งกับฟ้าใสน่ะต้องรู้จักกันแบบ"สนิท"แน่ๆ
ไม่ใช่โภชน์จะคิดพาลไปอีกรึว่าที่ฟ้าใสกลับบ้าน แล้วยังไม่มีกำหนดจะกลับแน่นอนน่ะ
เพราะฟ้าใสต้องการไปพบพี่โม่งนั่นเอง แล้วโภชน์คงไมคิดอะไรไปในทางบวกแน่ๆ
โภชน์คงได้หึงหูตาลายแน่มั้งคราวนี้ มีแววแห่งความยุ่งยากและกลิ่นมาม่าโชยมารำไรๆเชียว

[benzdekba]

 

[Raspberry complex]

((((ต่อ ต่อ))))


โภชน์ชำเลืองมอง ผู้ชายที่คุยโทรศัพท์ใกล้บริเวณหน้าห้อง หน้าก็มีเค้าคุ้นๆเคยเห็นหน้า คงเป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว

“อ้าว ไอ้โภชน์ มาไมล่ะมีธุระอะไรเปล่า” เสียงทักคุ้นๆดังขึ้น

“อ้อ..พี่จุ๋ย หวัดดีครับ”

“อาจารย์โก้ หวัดดีครับ” โภชน์ยกมือไหว้ ทักอาจารย์โกวิทย์และรุ่นพี่ที่เดินมาพร้อมกัน

“มาหาอาจารย์ยักษ์น่ะพี่ จะหาคนรับงานหล่อไฟเบอร์กลาส พวกตุ๊กตา แล้วก็พวก งาน Mock Up น่ะพี่”

“เหรอ เอ...เห็นที่บริษัทเวลาต้องการพร็อบสัตว์ประหลาด เค้าจ้างสตูดิโอ81 ทำว่ะ โภชน์
 ที่ไอ้เนรุ่นน้องเรา2 ปี มันทำงานอยู่ เออ รุ่นพี่เมริงปีหนึ่งนี่หว่า แต่ไม่รู้มันรับพวก Mascot รึเปล่า
 แล้วก็มีพี่จิ้ง รุ่นพี่เรามีโรงงานแถวสามพราน รับงานไฟเบอร์กลาส เรซิ่น ซุ้มป้ายเฉลิมพระเกียรติ
ถามเบอร์จากอ.ยักษ์ น่ะมีแน่นอน พี่แกรับงานของโรงเรียนกับนักศึกษาบ่อยออก”

“ขอบคุณพี่” โภชน์ขอบคุณจุ๋ยที่ช่วยแนะนำ


โม่งที่เมื่อเห็นจุ๋ยและอาจารย์ที่เดินไปห้องสำนักงานของอาร์ต อาร์
 และตัวเองก็โทรแจ้งฟ้าใสให้บอกแม่ว่าอาจารย์โก้จะไปด้วยและชวนแม่ฟ้าใสออกไปทานอาหารข้างนอกเรียบร้อยแล้ว เดินมารวมกลุ่มด้วย

“อ่ะ โม่ง นี่นะรายละเอียด เธอก็เอาไปอ่านดู  พร้อมจะเริ่มทำงานเมื่อไหร่ก็บอก ได้อาจารย์มาเพิ่มก็ดี
 อาจารย์ท่านอื่นเขาจะได้พักบ้าง อยากไปเที่ยวต่างประเทศนานๆก็ไม่ไปกันเลย
 แล้วก็อย่างที่บอก เรื่องบรรจุน่ะ เธอก็เอาไปคิดดูนะ”

“เอ๊ะ...ไอ้โภชน์ จำพี่โม่งเขาได้เปล่า เค้าได้ทุนไปอเมริกาเพิ่งกลับ เออ..ไปตั้งแต่นายจะขึ้นปี3นี่หว่า”
 จุ๋ยแนะนำโภชน์และทบทวนความจำ

“หวัดดีครับ  ก็ว่าเคยเห็นหน้าอยู่ คิดว่าเป็นรุ่นพี่นี่แหล่ะ”

“คุ้นหน้าเพราะเป็นพวกเด็กถือพานด้วยกันล่ะสิ เฮอะ”


หลังจากทักทายกัน

“ไปบ้านอาจารย์ของครูกันเลยเถอะ” อาจารย์โก้ก็ชวนให้ไปบ้านฟ้าใสเลย
 จะได้ทันพาแม่ฟ้าใสไปทานมื้อกลางวัน


ส่วนโภชน์ก็เข้าไปคุยกับอาจารย์ยักษ์เพื่อปรึกษาเรื่องงาน


ฟ้าใสส่องกระจกในห้องน้ำ แล้วถอนใจ

พี่โม่งกลับมาแล้ว มาให้เห็นตัวเป็นๆ ตื้นตันจนอยากร้องไห้ ถึงได้แอบเข้ามาอยู่ในห้องน้ำ
หมอกควันที่เคยลอยอยู่ในอากาศรอบตัวฟ้าใส กลายเป็นสิ่งที่มีตัวตนอยู่ต่อหน้าแล้ว

“ฟ้าใส ฟ้าใส” เสียงแม่เรียก คงจะไปกันแล้ว ฟ้าใสยกมือปาดน้ำตาที่คลอ ปริ่มนัตน์ตาทั้งสองข้าง

“ผมไปดูให้ครับ”

“อ๊ะ..พี่โม่ง” ฟ้าใสเปิดประตูมาเจอโม่งยืนข้างหน้า

“ตาแดงๆ ร้องไห้เหรอไข” โม่งลูบหัวร่างบางอย่างทนุถนอม โอบไหล่อุ้มกลับเข้าไปข้างในใหม่
ริมฝีปากคนตัวโตจูบสัมผัสคนตัวเล็กกว่าอย่างแผ่วเบา แสนคิดถึง
คิดจะผลัก แต่กลับโอบกอดร่างหนาสมส่วนไว้ด้วยความคิดถึง

“หนูไข คุณครู อาจารย์พรรณ เรียกนะค่ะ เอ...เดินไปไหนกัน สงสัยไปดูต้นไม้หลังบ้าน เดินไปดูที่หลังบ้านดีกว่า”
เสียงป้านวลที่พูดขึ้นหน้าห้องน้ำ ทำให้ทั้งสองต้องแยกจากกัน รอจนเสียงฝีเท้าของป้านวลเดินห่างออกไป
โม่งเดินจูงฟ้าใสออกมา

“ไปอยู่ไหนมาล่ะฟ้าใส หายไปตั้งนาน ต้องให้พี่เขาไปตาม”

“หนูไข ไปดูต้นไม้ข้างหลังบ้านว่าจะให้คุณครูเอาไปปลูกนะค่ะอาจารย์” ป้านวลรีบเข้ามาช่วยพูด

“อ๋อ...อยากได้ต้นอะไรก็บอกป้านวลก็ได้ น้องเขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องต้นไม้พืชผักหรอก โตป่านนี้
ผักก็ยังไม่ยอมกินสักที ไป ไปกันเถอะ เดี๋ยว เที่ยงคนจะแน่นร้าน”

“ครับ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับอาจารย์ นายสมานเขาเตรียมเมนูไว้ให้อาจารย์แล้ว”

“แม่นวล เอาช็อคโกแลตที่คุณครูฟ้าใสเอามาฝากเข้าตู้เย็นด้วยล่ะ”

“ค่ะ”

ป้านวลมองกลุ่มคนที่เดินไปขึ้นรถของลูกศิษย์อาจารย์พรรณ สายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักต่อครอบครัวนี้
ทั้งหนูไข และอาจารย์พรรณ ครุ่นคิดและแอบกังวลในใจ

โม่งเปิดประตูให้แม่ฟ้าใสขึ้นไปนั่งที่ด้านหลัง จุ๋ยรู้สถานการณ์ดี รีบเดินไปนั่งคู่กับอาจารย์โก้ที่เป็นคนขับ
ผิดกับตอนขามาที่จุ๋ยนั่งหลัง

“ไขจะนั่งตักพี่ก็ได้นะ ผ่านไป5ปี เรายังตัวไม่โตขึ้นเท่าไหร่เลยนี่”

“โหพี่โม่งอ่ะไขน่ะสูงขึ้นตั้ง5เซ็นเชียว”

“อ่ะเข้าไป ไปนั่งข้างคุณแม่ไป” โม่งเปิดประตูให้ฟ้าใสเข้าไปนั่ง

ไหล่มนของคนร่างเล็กซ้อนบนอกแกร่ง อบอุ่นยิ่งนัก

อาจารย์โก้พาแม่ฟ้าใสมาทานที่ร้านอาหารของลูกศิษย์แม่คนหนึ่งที่ถนนพระราม5 ครัวสมาน
บทสนทนาบนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างราบรื่น ลูกศิษย์แม่ฟ้าใสบริการอย่างดี นายสมานตามที่อาจารย์โก้เรียกเพื่อน
 เดิมทีฐานะก็เป็นชาวสวนธรรมดา แม่ฟ้าใสยังเคยช่วยเหลือฝากให้เข้าทำงานบริษัทประกัน ตอนหลังมีการตัดถนน
 มีเงินทอง ที่ก็ติดถนนใหญ่สะดวกสบาย จึงลงทุนทำร้านอาหาร ประกอบกับที่บ้านแม่พี่น้องมีฝีมือ
ทำอาหารอร่อย  ธุรกิจร้านอาหารจึงไปด้วยดี

“แล้วโม่งกลับมา คิดจะทำงานอะไรล่ะ” แม่ฟ้าใสถาม

“เป็นครูที่อาร์ต อาร์ ครับ” โม่งตอบ

“ผมก็กำลังบอกเขาให้พิจารณาว่า ถ้าที่อาร์ต อาร์ที่กรุงเทพ จะได้ตำแหน่งเป็นแค่ครูพิเศษนะครับ
เพราะทางโรงเรียนยังไม่มีนโยบายรับบรรจุ แต่ถ้ายอมออกไปทำที่ต่างจังหวัด ก็จะได้บรรจุเลยทันที
ไม่ต้องรออายุงานด้วย ครับ เพราะนี้ อาร์ต อาร์ มีอยู่10 วิทยาเขตน่ะครับ กรุงเทพฯ กาญจบุรี เชียงราย
ลำปาง ฉะเชิงเทรา เพชรบุรี นครราชสีมา ชุมพร ระนอง สงขลา”

“งั้นโม่งน่าจะยอมลงทำงานที่ต่างจังหวัดนะ ถ้าได้บรรจุเลย สมัยแม่ จะเลื่อนขั้นก็ต้องไปอยู่ต่างจังหวัด
จังหวัดละ 2ปี พิจิตร พิษณุโลก บ้างหิ้วฟ้าใสกับส้มโอนี่แหล่ะไปอยู่ด้วย ได้ป้านวลช่วยเลี้ยงอีกแรง
 สัมโอถึงติดฟ้าใสนึกว่าเป็นตุ๊กตาของตัวเอง”

“มิน่านะครับพี่ส้มโอถึงดูจะรักและห่วงฟ้าใสพิเศษ”

อ้าวแม่ เริ่มเอาเรื่องเก่ามาเล่าอีกแล้ว พี่จุ๋ยก็แหมยังเรียกพี่ส้มโอว่าพี่เหมือนเดิมเลย พวกพี่น่ะหน้าตาเกินพี่ส้มโอ
ไปหลายสิบปีแล้วนะ ฟ้าใสมองหน้าพี่จุ๋ย ไม่ค่อยกล้ามองหน้าพี่โม่ง หล่อดูดีกว่าเดิมอีก100เท่า

“ส้มโอขนาดแต่งงานแล้วก็ยังห่วงฟ้าใสเหมือนเดิม ขนาดโทรมาคุยเรื่องของฟ้าใสเชียวนะ ขนาดแม่บอกว่า...”

แม่อย่าบอกนะว่าแม่จะพูดเรื่องพี่โอโทรมาคุยเรื่องไอ้โภชน์ พุทโธ ธัมโม พระเจ้าช่วยกล้วยทอด
 โอ๊ย!!!กล้วยทอดไม่ต้องช่วย ช่วยฟ้าใสดีกว่า

[timvasabi]

แล้วมันจะเป็นไงต่อไปน้า~

ถ้าโพดรู้คงสนุกพิลึก สับรางด่วนจ้านู๋ไข

[yayee2]

โอ๊ย โอ๊ย เกร็งแทนฟ้าใสไปหมดแล้ว คุณแม่จะพูดเรื่องอะไรน่ะ

[Raspberry complex]

((((ต่อ ต่อ))))

 “ส้มโอขนาดแต่งงานแล้วก็ยังห่วงฟ้าใสเหมือนเดิม ขนาดโทรมาคุยเรื่องของฟ้าใสเชียวนะ ขนาดแม่บอกว่า...”

แม่อย่าบอกนะว่าแม่จะพูดเรื่องพี่โอโทรมาคุยเรื่องไอ้โภชน์ พุทโธ ธัมโม พระเจ้าช่วยกล้วยทอด

 โอ๊ยกล้วยทอดไม่ต้องช่วย ช่วยฟ้าใสดีกว่า

ฟ้าใสพยายามสบตาแม่ เพื่อส่งสัญญาณ แต่แม่ดูจะเอนจอยเม้าท์ติ้ง ไม่ได้สนใจสบตาหรือมองหน้าคนเจ้าของเรื่อง

“แม่บอกส้มโอว่าไม่ต้องห่วงน้องมาก น้องเขาโตแล้ว ก็ฟ้าใสน่ะ เรานะ21แล้วนะ” แม่พูดไปก็มองฟ้าใสยิ้มๆ

“เอ่อ...คุณแม่พูดแบบนี้ พวกผมก็รู้สึกยิ่งเป็นผู้ใหญ่น่ะสิครับ” จุ๋ยบอกพลางหัวเราะ

“เวลาก็ผ่านไปเร็วนะ นึกถึงตอนที่ครูเรียกเอ๊ยเชิญเธอมาคุยนะ โกวิทย์ ผ่านไปก็โตๆกันหมด

ฟ้าใสก็เรียนจบ โม่งก็จบ ป.โท จุ๋ยอีกหน่อยก็ต้องเป็นครีเอทีฟมือหนึ่งของวงการโฆษณา” อาจารย์พรรณมีหยอดพี่จุ๋ยด้วย

“แหะ แหะ คุณแม่ ผมยังอีกไกลครับ” พี่จุ๋ยรีบถ่อมตัว

“แล้วฟ้าใสไม่สนใจเป็นครูสอนมั่งเหรอ” โม่งถามมองหน้าคนตัวเล็ก

แล้วก็ตัวเล็กจริงๆ ดูคุณแม่สิ ยังสูงตั้ง175กว่า นี่ผ่านมาตั้ง5ปี นี่คง161-162 มั๊งเต็มที่ โม่งมองด้วยสายตาเอ็นดูคนนั่งข้างๆ

“ไข สอนไม่เก่งหรอกพี่ อธิบายไม่ค่อยเป็น”
.

.
ขณะที่ครัวสมาน กลิ่นอาหารแสนเลิศรส ผสานอวลด้วยความรักและคิดถึง
.
.
.
.
ทางด้านบ้านพัฒน์พุทธา
หลังจากนำรถเข้าจอดในโรงรถ โภชน์ก็มายืนที่หน้าประตูบ้านแม่ฟ้าใส

“เอ่อ..พ่อโภชน์” ป้านวลเอ่ยทักกึ่งตกใจ เมื่อออกมารับด้วยคิดว่า อาจารย์พรรณกลับมาแล้ว

“หวัดดีจ๊ะ ป้า ไม่มีใครอยู่หรือครับ บ้านเงียบเชียว”

“จ๊ะ ข้าวปั้น ข้าวโอ๊ต ก็ไปบ้านเพื่อนน่ะจ๊ะ....” ป้านวลเลี่ยงตอบไปถึงน้องของฟ้าใสก่อน พลางประเมินสถานการณ์

“แล้วฟ้าใสไม่อยู่เหรอครับป้า” โภชน์ถามเข้าประเด็นทันที

“เอ่อ..ออกไปทานกลางวันกับอาจารย์พรรณน่ะ พ่อโภชน์ ป้าเห็นลูกศิษย์ของอาจารย์พรรณมารับไปนะจ๊ะ”

“เอ๊ะ..ป้า ช่วงนี้นี่วันครูหรือมีวันพิเศษอะไรรึเปล่าอ่ะป้านวล” โภชน์กล่าวอย่างสงสัย ก็ตอนอยู่ที่โรงเรียนก็ได้ยินว่าพวกอาจารย์โก้ก็จะทานข้าวกับครูของอาจารย์ เอ๊ะหรือเราก็ควรชวนอาจารย์ยักษ์ไปทานข้าว เอ๊ยแต่เราก็ทานกลางวันกับตัวนุ่มของเรานี่นา ช่างเหอะ เอากุนเชียงฝากอาจารย์ยักษ์ ไปแล้ว ไม่ต้องถึงกับกินข้าวด้วยกันหรอก

“เอ่อ..ป้านวล พอดีแม่ผมไปหนองคาย เลยซื้อแหนมเนือง กุนเชียง ไส้กรอกมาฝากนะครับ แล้วก็ก็มีฝากให้ป้าชุดหนึ่งด้วยนะครับ”

“ขอบใจจ๊ะ พ่อโภชน์”

“แล้วคุณป้าทั้งสองอยู่หรือเปล่าครับ แม่ผมก็ให้เอามาฝากให้ท่านด้วย”

“อยู่จ๊ะ ไม่ได้ไปไหน” ป้านวลตอบแล้วพลางคิดว่า ถ้าฟ้าใสและอาจารย์กลับมาครูโม่งอาจเดินมาส่งฟ้าใสที่นี่
ป้านวลนั้นก็อายุมากผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะพอที่จะรู้ตื้นลึกหนาบางจิตใจคุณหนูของตัวเองเป็นอย่างดี
เวลาที่หนูไขของป้านวลพูดถึงคุณครูพี่โม่ง แววตาจะเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมนับถือและรัก
ส่วนพ่อโภชน์นั้น เวลามารับหนูไข หรือมาหาในวันสำคัญต่างๆก็จะเอาของฝากติดไม้ติดมือมาฝากผู้ใหญ่
และคนในบ้านเสมอ แต่หนูไขของป้านวลก็ไม่เคยใช้สายตาที่แสดงความรู้สึกแบบที่รู้สึกต่อคุณครูโม่งกับพ่อโภชน์เลย

 หนูไขจะดูมีชีวิตชีวาเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวทำหน้าบึ้ง พ่อโภชน์ก็ดีเห็นเอาใจหนูไขอยู่เหมือนกัน เห็นแกหน้าขรึม
แต่แกก็ขี้เล่นเหมือนกัน มีร้องเพลงให้หนูไขฟังด้วย

“เดี๋ยวพ่อโภชน์จะเอาของฝากไปให้คุณป้าที่เรือนไทยก็ได้น่ะค่ะ เผื่อจะนอนเล่นคอยหนูไขที่ห้องหนูไขก็ได้ค่ะ” ป้านวลคิดวิธี  เอาพ่อโภชน์ไปเก็บไว้ที่ห้องหนูไขนี่แหล่ะ ถ้าจะเวิร์คสุดแล้ว

ป้านวล!!! ลืมแล้วหรือไง โรงรถตรงบ้านอาจารย์พรรณน่ะจอดได้2คัน  คันหนึ่งของอาจารย์พรรณ
คันหนึ่งก็พ่อโภชน์ มาจอดซะแล้ว

ถ้ามีใครมาอีก ก็คงต้องจอดหน้าบ้านเรือนไทยล่ะ ป้านวล!!!


ฟ้าใสเหลือบมองแม่ที่กำลังจิบน้ำชาหลังทานอาหารเสร็จเรียบร้อย  เพื่อนอาจารย์โก้ที่เป็นเจ้าของร้านดูยังอยากคุยกับแม่ต่อ ฟ้าใสขยับตัวขอไปห้องน้ำ  พาลทำให้พี่โม่งขยับจะลุกไปบ้าง จนฟ้าใสแอบกระซิบว่า

“ทำเป็นเด็กไปได้พี่โม่ง ต้องมาไปพร้อมกันด้วย”

ฟ้าใสนี่ลืมทฤษฏีนี้อีกล่ะ ไม่ใช่ ไม่ใช่รุกเสียม้า แต่ความจริงที่ว่าเรามักชอบพูดถึงคนที่ไม่ได้อยู่ในนั้นต่างหาก ว่าง่ายๆ ลุกปุ๊บเม้าท์ปั๊บ

“ฟ้าใสเขาทำงานกับเพื่อนเขานะแหล่ะ เขาขยันนะช่วยงานพ่อโภชน์” แม่ฟ้าใสตอบ เมื่อมีคนถามว่าฟ้าใสทำงานอะไร

“ก็ที่แม่บอกให้พี่สาวเขาไม่ต้องห่วงก็เพราะมีพ่อโภชน์นี่แหล่ะ ช่วยดูเรื่องงาน ไม่งั้น ฟ้าใสใจอ่อนรับปากรับงานเขาไปหมด

บางทีก็ไปทำพร็อบให้ละครให้หนังขนาดผู้กำกับรู้จักเป็นญาติกันนะฟ้าใสบ่นอุบเลย โดนไอ้พวกช่างภาพของสื่อนิตยสาร
มันเกาะแกะจับโน่นจับนี่  จนพี่ที่กองบอกว่าฟ้าใสเป็นญาติกับผู้กำกับมันเลยรามือ แต่ฟ้าใสบอกมันก็ยังไปยุ่ง
กับน้องช่างแต่งหน้าทำผม นี่พ่อโภชน์เลยไม่ให้ฟ้าใสรับงานเอง  จับให้ไปช่วยเขาดูร้าน คิวซีงาน
พ่อหนุ่มโภชน์เพื่อนฟ้าใสแกก็ดีนะขยันเอาการเอางาน ครูเคยเจอพ่อแม่เขาด้วย 
พ่อแม่เขาบอกว่าตาโภชน์นี่ช่วยงานบริษัทพ่อเขาตั้งแต่เด็ก” อาจารย์พรรณกล่าวชมลูกเขย
โม่งนิ่งฟัง สีหน้าแสดงความกังขา ขยับขอตัวไปห้องน้ำ
จุ๋ย คิดว่า ต่อให้ปวดท้อง อยากเข้าห้องน้ำ คงขอไปเข้าร้านข้างๆดีกว่า
ฟ้าใสล้างมือ มองหน้าผู้ที่เข้ามาใหม่

“เอ่อ พี่โม่ง...” เขาเห็นสีหน้าก็รู้แล้วว่า พี่โม่งคงพอรู้เรื่องเขากับไอ้โภชน์บ้างแล้ว

ดีแล้วล่ะ ถ้าเรื่องที่จะปิดเป็นเพียงแค่เรื่องที่เกี่ยวกับเขาคนเดียว นั่นยังพอลืมเลือนซุกซ่อนไว้
แต่หากต้องเกี่ยวกับจิตใจหรือกระทบกับคนอื่น เราก็ควรให้เขาเป็นคนตัดสินใจพิพากษา
ฟ้าใสตัดสินใจเล่าความจริงให้พี่โม่งฟังด้วยตัวเองดีกว่า ว่าตนนั้นคบอยู่กับโภชน์ในฐานะอะไร

“ไขรู้ว่าไขรู้สึกกับพี่โม่งอย่างไร เมื่อ5ปีก่อน ทุกวันนี้ไขก็ยังรู้สึกกับพี่ไขเช่นนั้นเหมือนเดิม”

ฟ้าใสเน้นคำที่พูดยืนยันที่ใจรู้สึก

“แต่จะให้ไขบอกเลิกกับโภชน์ ไขก็ยังทำไม่ลงอ่ะ” ฟ้าใสเม้มปากอย่างอัดอั้นตันใจ สงสารไอ้บ้าหน้าโหด

เจ็บปวด รอเวลามาเนิ่นนาน

จากที่เป็นแค่เด็กหนุ่ม ปี5 ก็หวังจะเติบใหญ่เพื่อดูแลคนตรงหน้า
ยอมจากไกล ทุ่มเทเวลาทำงาน ไม่เคยคิดจะมีใคร

แม้จะเผื่อใจไว้แล้วว่ากลับมาของล้ำค่านั้นจะถูกใครมาจับจองเป็นเจ้าของ หรือคิดจะมีเส้นทางของตัวเอง

“หัวใจพี่ก็เหมือนเดิม” โม่งลูบศีรษะได้รูปอย่างแผ่วเบา โน้มตัวไปกอดร่างเล็กก่อนจับตัวมามองสบตา
“พี่มีความสุขที่เห็นไขมีความสุข”
 

โม่งและจุ๋ยช่วยขนผลหมากรากไม้ ส้มโอ มะม่วง มะปรางที่คุณสมานเจ้าของร้านให้เด็กขนมา
ทั้งจากที่วางขายในร้านและเก็บจากสวนตัวเองใส่รถอาจารย์โก้เพื่อให้อาจารย์พรรณ

ฟ้าใสเดินไปส่งพี่โม่งพี่จุ๋ย ไหว้ลาทุกคน

ฟ้าใสเห็นรถไอ้โภชน์แล้ว คงนอนเล่นนั่งเล่นอ่านหนังสือที่บ้านแม่

แววตาและลีลาท่าทางการเดินที่อ้อยอิ่งราวกับไม่อยากลาจาก



อร๊าค!!!!!!อิจฉาโว้ย
เสียงดังสะท้อนในอกของคนที่เฝ้ามองจากห้องหนึ่งที่บ้านเรือนไทย



TBC......

[mentholss]

สถานการณ์เริ่มเครียดแล้วสิ

[CarToonMiZa]

อินู๋ไขจะตัดสินใจยังไง
ก็รีบซะอย่าให้ยือเยื้อ
ไม่ดีต่อหัวใจคนอ่าน