17
เช้า...
บรรยากาศ ครึ้มฟ้าครึ้มฝน เหมือนฝนจะตกก็ไม่ตก อากาศร้อนอบอ้าว
วันนี้ รู้สึกแปลกๆ เหมือนต้นไม้ใบหญ้า หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว ไม่มีเสียงสรรพสัตว์วิ่งเล่นบริเวณสนามหน้าบ้านเลย เพราะปกติมิวจะเห็นกระรอกกระแต วิ่งสวนกันไปมาเพื่อหาอาหาร ก่อนจะได้ยินเสียงนกกระจิบร้องแต่วันนี้กลับไม่มี
เหมือนดั่งทุกสิ่งทุกอย่างถูกสาปให้หยุดนั่งไม่เคลื่อนไหว เป็นอะไรที่น่าสงสัยเป็นอย่างมากก หรือว่าจะเกิดลางร้ายอะไรบางอย่างขึ้นที่นี้วันนี้ ซึ่งมิวก็ได้แต่สงสัยในใจเพราะก็ไม่รู้จะไปหาคำตอบจากที่ใด
“ ป้าอ่อนคุยกะใครน่ะ ” มิวเดินสูดอากาศรอบๆบ้าน ก่อนจะไปเห็นป้าอ่อนคุยโทรศัพท์แต่เช้า ...เพราะปกติแล้วป้าอ่อนแทบไม่จับโทรศัพท์เลย มิวรู้สึกอาการป้าอ่อนผิดสังเกตมาสองสามวันแล้วจึงเดินไปแอบซุ่มอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกล
“ คะเสี่ย... แต่เอ่อ..อิชั้นขออย่างนึงได้ไหมเจ้าค่ะ”
“ ......... ”
“ เสี่ยให้ค่าจ้างชั้นแล้ว ช่วยชั้นไปทำงานในไร่เสี่ยได้หรือป่าว พอดี อิชั้นไม่อยากอยู่ทีนี้แล้ว”
“….. ”
“ ค่า ขอบคุณมาค่า ” ป้าอ่อนวางโทรศัพท์ยิ้มกริ่มอย่างดีใจ
“ คุณกะใคร อะป้า ผู้ชายหรอ ”ป้าอ่อนหน้าซีด เมื่อรู้ว่ามิวแอบมาฟังโทรศัพท์
“นี้แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ”
“ ก็นานพอที่จะรู้ เห็นอะไรดีดี ”มิวแทบไม่ได้ยินว่าป้าอ่อนพูดอะไรเลยลองใช้จิตวิทยาพูดให้คนร้ายสารภาพผิดออกมา
“ บ้าหรา ชั้นป่าวนะ ไม่ได้ทำอะไรเลย... ”
“ จริงหรอแล้วที่คุยโทรศัพท์ละ ”
“ ชั้นก็คุยกะญาติพี่น้องมั้งสิ้..ทำไมย่ะ...อิจฉาหรอ ”
“ ก็แล้วไป..อย่าให้รู้ว่าคิดอะไรไม่ดีอีกก็แล้วกัน ”
“ แม๊..ทำเป็นจับผิด งานแกเสร็จแล้วหรือ... ”
“ยัง.. ”ป้าอ่อนได้ยินคำตอบอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มที่มุมปากแล้วย่างสามขุมเข้าหามิว
“ ถ้ายังก็รีบไปทำเส่.....ชั้นจะบอกเลยนะ ชั้นอยากจะให้แกจดจำความสุขความสมหวัง ที่กำลังเกิดขึ้นในวินาทีนี้ให้ดี เพราะในอีกไม่กี่อึดใจ ความสุขความสมหวัง ที่แกได้รับ มันจะกลายเป็นอดีต...หึ ”ป้าอ่อนพูดด้วยแววตาลุกวาวด้วยความแค้น
“ ป้าพูดไร ผมไม่เข้าใจ ”
“ หึ...เดี่ยวแกก็รู้ ” ป้าอ่อน เดินเชิดหน้าออกไปท่ามกลางความงุนงงของมิวอย่างมากมาย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในห้องรับแขก
เวลาผ่านไปซักพัก หินก็แต่งตัวหล่อเดินลงมา จากข้างบน
“ โอ้โห..............วันนี้คุนหินแต่งตัวหล่อๆๆ จะไปรับสาวที่ไหนคะ ” ป้าอ่อนแซวหินขณะที่เดินลงมา
“ โหยยย..........สาวที่ไหน หนุ่มต่างหากละป้า ” ป้าอ่อนอึ้งกิมกี่กะคำพูดของหิน
“ หิน อย่าขับรถเร็วนะลูก...ตาดินเพิ่งจำอะไรได้ อย่าไปคลาดครั้นอะไรน้องมากนัก ”
“ ครับผมมมม.. ”
“อะ..อะไรหรือคะ..หมายความว่าอย่างไรคะ คุณท่าน”
“ ตาหินก็จะไปรับตาดินนะสิ้...หมอเขาให้ออกจาก รพ.ได้แล้ว”
“ หา..หมายความว่า คุณดินหายเป็นปกติแล้วหรือคะ ”ป้าอ่อนใจสั่นระรัวทำไมทุกคนถึงไม่บอก เพราะไม่มีอะไรที่จะรอดพ้นสายตาป้าอ่อนได้ ซึ่งก็สร้างความตกใจให้มิวเช่นกันเพราะมิวก็เพิ่งทราบพร้อมๆกับป้าอ่อน
“ ชั้น ก็จะบอกนายพอดีหลังจากที่รับดินมาแล้วละ กะว่าจะเซอร์ไพต์ โทษทีนะ ”
“ เอ่อ..บอกช้าบอกเร็วก็มีค่าเท่ากัน เอาเป็นว่า ถ้าคุณดินกลับมา ผมจะถราบขอขมาเขา แล้วคุณก็ไปส่งผม วันนี้เลยนะครับ เรื่องความแค้นระหว่างเรามันจะได้จบเสียที ”มิวพูดขึ้นด้วยแววตาเย็นชา ในใจลึก รู้สึกใจหายเพราะอีกไม่กี่น่าที ตนก็จะต้องจากบ้านหลังนี้เสียแล้ว
“ เอ่อ....คือ ”
“ นะครับ..ผมขอร้อง ”
“ นายคงไม่อยากอยู่ที่นี้ สักวินาทีเดียวเลยใช่มะ ”
“ ใช่.. ”หินสะอึกกับคำตอบของมิวก่อนจะเบี่ยงประเด็นไปหายายก่อนเพราะไม่อยากเห็นแววตาเจ็บปวดของอีกฝ่าย
“ ยายครับผมไปละนะ เดี่ยวจะซื้อขนมในตัวเมืองที่คุณยายชอบมาให้ครับ ”
“ เดินทางดีๆนะ..ยายว่าเอาคนขับรถไปด้วยน่าจะ.. ”
“ โหไม่เป็นไรครับ...ช่วงนี้น่าเก็บเกี่ยวผลผลิตเอาคนงานไว้ใช่ดีกว่า..ขับรถไปสนามบินแค่นี้ สบม..อิอิ ”
“ ไม่ต้องรีบกลับมาก็ได้น่ะค่า คุณหิน ขับช้าๆๆ ”ป้าอ่อน กลัวว่าแผนจะแตกเลยบอกหินให้กลับมาที่นี้ให้ช้าที่สุด
“ ทำไมหรือครับ..จะพาใครมาบ้าน หรอครับ ”มิวถามทีเล่นทีจริงออกไปทำให้ป้าอ่อนน่าถอดสี
“จะบ้าหรอ หุบปากไปเลยนะไม่ใช่เรื่องของขี้ข้าอย่างแก..รีบไปเถอะคะ .... ”มิวเบะปาก ขระป้าอ่อน รีบพลั่กหินออกจากบ้านไป
“ มิวอยากได้อะไรไหม..ชั้นจะซื้อมาให้ ”
“ ขอบคุณมาก แต่ไม่เป็นไรหรอกคับ คุรก็รู้ว่าสิ่งที่ผมอยากได้มากที่สุดคือการออกไปจากที่นี้ แต่ก็เอาเถอะเพราะอีกไม่นานผมก็จะกลับบ้านแล้ว ไม่จำเป็นที่คุณต้อง ชื้อข้าวของเครื่องใช้ให้ผม ” หินสะอึกกับคำพูดนั้นอีกรอบ ก่อนจะเบี่ยงประเด็นไปพูดกับยาย
“ งั้น......ผมไปนะคับยาย ” แล้วหินก็ส่งยิ้มหวาน ให้มิวก่อนเดินออกไปขึ้นรถขับออกไปด้วยอารมณ์ดี
หลังจากนั้น ป้าอ่อนก็รีบไปโทรศัพท์เพื่อโทรบอกให้เสี่ยสรวงมาที่ไร่ไพศาลโดยด่วนเพราะหินออกไปข้างนอกแล้ว
ซึ่งเหตุการณ์ ทุกอย่างมีใครบางคนยืนดูด้วยความสงสัยในอาการที่เปลี่ยนไปของป้าอ่อน เพราะจากเมื่อเช้าก็มีพิรุธ และถึงเวลานี้ก็มีพิรุธมากขึ้นอีก
“ ว้ายยย............ตาเถรรรร เดินมาไม่ให้สุ้มให้เสียง แกเดินมานานรึยังละ ”ป้าอ่อนหน้าถอดสีเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นระริก
“ ก็นานพอที่จะรู้ว่า ป้าอ่อนคิดจะทำอะไรนะสิ ”มิวก็ยังไม่รู้เรื่องที่ป้าอ่อนเป็นหนอนบ่อนไส้แต่พูดดักคอไปแค่นั้น
“ ชั้น ทำอะไร ป่าวสะหน่อย ” ป้าอ่อนเดินลอยน่าลอยตาออกไป
“ หึ........อย่าให้ผมรู้ละกันว่าป้าคิดจะทำอะไรไม่ดีอีก......... ” มิวย่างสามขุมเข้าหาป้าอ่อน ในใจได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ เรื่องป้าอ่อนมีพิรุธ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่วงอีกไม่กี่อึดใจเหมือนที่ป้าอ่อนบอก
ก็ รถยนต์ยุโรปคันหรูก็วิ่งเข้ามายังไร่ไพศาล
ป้าอ่อน ยืนต้อนรับขับสู้ ก่อนจะพาเข้ามาหาคุนท่านให้ห้องรับแขก
“ สวัสดีคับ คุนหญิง ไม่ได้เจอกันตั้งนานดูแกลงไปเยอะนะคับ ” คุนท่านกำลังอ่านหนังสือเพลินๆ จึงเงยน่าขึ้นมาก่อนจะตกใจกับภาพที่เห็นอยู่ตรงน่า
“ นายสรวง!! นายมาที่นี้ทำไม ” คุณท่านเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
“ ก็แค่อยากมาตกลง เรื่องที่เรื่องทางนะคับ เพราะผม ไม่อยากให้เสียเลือดเสียเนื้อเหมือนครั้งก่อน ”หนุ่มใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ คุณท่านเอง ก็สังหรณ์ใจเรื่องที่หินทุกยิงครั้งก่อน
“ นี้อย่าบอกนะ ว่าพวกแกลอบ ยิงหลานชายชั้น ทำไมแกถึงได้ชั่ว ช้าเพียงนี้ ”
“ครับ...ถ้าใช้แล้วจะทำไม ฮ่าๆๆ..... ก็มึงดั้น ไม่ยอมขายที่ให้กูเอง......กูอุส่าติดต่อดีๆตั้งหลายครั้ง ” หนุ่มใหญ่เริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เผลอพูดหยาบคายออกมา
“ ทำไม ชั้นต้องขายที่ให้แกด้วย อ่อน !! มิว อุไร อยู่ไหนมาเชิญแขกไม่มีมารยาทคนนี้กลับที ” คุนท่านร้องเรียกมิว แต่มิวหาได้ยินไม่ เพราะถูกป้าอ่อนจิกหัวใช้อยู่ในห้องครัวพร้อมกับอุไร ในห้องรับแขกนี้จึงเหลือป้าอ่อน(ที่หลบในซอกหลืบของบ้านแต่สังเกตการณ์ทุกอย่าง) คุณท่าน และ บรรดาลูกน้องของเสี่ยสรวง สามคน
“ หึหึหึ.............ตะโกนไปก็แค่นั้น สู้ยอมเซ็นขายที่ให้ชั้นเหอะ เราจะได้อยู่ด้วยกันไงเล่า 55++ เผื่อวันไหนที่แม่ ตาหินกลับมาจะได้ฟื้นความหลังซักหน่อย ”
เพี้ยย.......
“ ไอ้ชั้ว....สารเลว....แกออกไปจากบ้านชั้นเดี่ยวนี้!!!! ”หญิงสูงวัยตบเข้าที่ใบหน้าคนตรงหน้าอย่างโมโหเขาไม่นึกเลยว่าจะถูกหยามเกียรติได้ถึงเพียงนี้ ครั้งก่อนเขาพยายามกีดกันไม่ให้ลูกสาวคบค้าสมาคมกับนายสรวงทุกวิถีทางเพราะรู้มาว่าคนๆนี้ต้องการที่ดินที่ติดกับเขตป่าสงวนเพื่อสร้างรีสอทและล่าสัตว์ป่าแบบครบวงจร จนลูกสาวได้แต่งงานออกไปเขาจึงวางใจในระดับนึง
เพี้ยยยยย...หนุ่มใหญ่ตบกลับด้วยอารมณ์โมโหเช่นกัน
“ มึงกล้าตบน่ากูหรออีแก่.... เฮ้ยพวกมึงขึ้นไปขนเอาโฉนดที่ดินมาเร็วเข้า ”
“ อย่านะ ช่วยด้วยยยยยยย มิว อ่อน อุไร!!!!! ”
++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตามตอนต่อไปครับผม
เม้นเยอะๆๆนะ
ปล. อยากได้ฟีดแบ๊กตอนนี้เยอะๆๆจังครับ
อัพลงเยอะไปปะเนี่ยกลัวอ่านไม่หมด งะ อิอิ
ปล.สอง บวกเป็ดให้หน่อยนะฮะ อยากล่าแต้มเหมือนนักเขียนท่านอื่นมั้ง อิอิ
เอาสปอยล์ไปรับทานก่อนะฮ้าาาเพิ่งเสร็จสดๆร้อนๆๆ
“ กรี้ดดดดดด....นี่เสี่ย คิดจะทำอะไร ห๊ะ...อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ชีวิต อ่อนมีค่านะ ”ป้าอ่อนน่าซีดตัวสั่นระริก
“ ก็ฆ่ามึงไงอีแก่ หนังเหนียว ”
“ นี้.........เสี่ยจะหักหลังชั้นหรอ อร๊ายยยยยย ”
“ คนเลวๆๆ........อย่างมึงสมควรตายแล้วละ ตายซะ...... ”
“ อ้ายยยยยยยย กรี้ดดดดดดดดดดดดด ” ป้าอ่อนตกใจอย่างมากที่รู้ว่าโดนหักหลัง
ปัง!!!
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 510963 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก