14
…………………………
“ ซี้ด......ซี้สสส..โอ้ยย...เจ๊บจังเลย ... ” มิวพยายามยกขาหินและ ลองพาหินดิน โดยไม่ใช่วิวแชร์
“ สู้ๆๆนะ...เดี่ยวคุณก็หาย... ”
“ ครับ...หินสัญญา... ”
“ เดิน วันก้าวสองก้าวก็โอแล้วนะ...เดี่ยวอาทิตย์หน้าไปฟังผลที่โรงพยาบาลก็รู้ว่าขาคุณมีโอกาสหายกีเปอร์เช็น ”
“ ถ้าชั้นหาย ก็คงทำอะไร ดีๆกว่านี้อีกเนอะ.. ”
“อะหะ..เย็นมากแล้วเดี่ยวผมยก อาหารมาให้เลยนะ ”
ค่ำ
“ อ่านหนังสือให้ฟังหน่อยสิ้ มิว.. ”
“ เอาหนังสืออะไรอะ.... ”
“ อะไรก็ได้ ” มิวเลยตัดสินใจอ่านหนังสือท่องเที่ยว เพราะเขาเป็นคนชอบเที่ยว ตามตจว. ซึ่ง นานๆครั้งจะมีโอกาส ที่จะได้ไป
ด้วยข้อจำกัดด้านฐานะของเขา
.......................
....................................................................................
........
“ ชอบเที่ยวหรอ ”หินพูดแทรกขึ้นเมื่อเห็นอาการและแววตามิว ตื่นเต้นทุกครั้งที่เปิดเจอรูปสวยๆ
“ คุณทราบได้ไง ”
“ ดูจากสีหน้าและแววตาอะเดะ..คงจะไม่เคยไปไหนละสิ้ท่า.. ”
“ ใช่...เพราะผมมันจน แม่แต่ เสื้อผ้า ชุดนักเรียนผมยังไม่รับบริจาคจากข้างบ้านเลย ”
“ นี้เรื่อง จริงหรือแต่งนิยายเนี่ย หึหึ ”หินพูดอย่างติดตลก เขาจำได้ดี แม้เสื้อนักเรียนเขาจะกระดุมหลุด หรือเป็นรอยสี นิดๆหน่อยๆก็จะขอซื้อใหม่ทันที ทำให้หินแทบจำไม่ได้ว่าของเก่ามันเป็นอย่างไร เพราะเสื้อเขาจะดูใหม่เด่นกว่าเพื่อนในห้องเสมอ
“ แล้วแต่ คุณจะคิด ”
“ เห้อ...ซะงั้น..ก็เห็นนายชอบ เล่าให้ยายชั้นฟังเกี่ยวกับดราม่าครอบครัวนายก็แค่อยากรู้ว่ามันจริงอะป่าว ”
“ไว้ ผมได้กลับบ้านแล้วจะถ่ายรูปบ้านผมมาให้คุณดูก็แล้วกัน ” กลับบ้าน...ทำไมตัวเล็กต้องพูดเรื่องนี้ อีกแล้วนะ เขาไม่ชอบเลย
“ เอ่อ...ไม่ต้องหรอก..เพราะนายต้องอยู่ที่นี่ อีกนานฮ่าๆ..อย่างน้อย..ก็จนกว่าชั้นจะเดินได้ ตาม ที่นายสัญญากับยายชั้น ”
“ เฮ้อ.......อื้ม...ไว้ถ้าคุณกับป้าอ่อนกดดันผมมากๆๆ ผมจะหนีไป เองให้ได้เลย”
“ อื้ม...ชั้นง่วงแล้ว ปิดไฟนอนกันเหอะ ”หินรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากให้มิวรู้สึกเฟลในใจมากนักเพราะสิ่งที่เป็น
อยู่ ก็เลวร้ายกับตนและมิวมากพอแล้ว
“คับ งั้นผมขอตัวนะ.. ”
“ ไม่ต้องหรอก..นอนด้วยกันนี่แหละ”
“ เอ่อ..ไม่ดีกว่าฮะ.. ”
“ ทำไมกลัวชั้นปล้ำหรอ...ชั้น ขยับขาไม่ได้ คงเอากะนายยากน่าดู ท่านายไม่นั่งทำกับชั้น ”
“ บ้า ทะลึ่ง ลามก ..คงไม่มีวันนั้นที่ผมจะทำแน่ๆๆ”
“ ฮ่า.... ไว้ให้ชั้นเดินได้นายไม่รอดแน่ ”
“ ไม่มีทางอย่าลืมสิ้ว่าคุณมีคู่หมั้นแล้ว..หยุดการกระ...”
“เขาถอนหมั้นกับชั้นแล้ว ตอนนี้ชั้นก็โสดจะจีบใคร มีไรกะใครก็ได้ ตามที่หัวใจชั้นต้องการ ” คำพูดเลี่ยนๆแบบนี้ทำให้มิวแสลงหู
คลื่นไส้เป็นยิ่งนัก อ๊วกกก
“ เห้อ...ผมเหนื่อยที่จะพูดกับคุณ ”
“ เอานา..เผื่อชั้นมีไห้เรียกใช่นายดึกๆๆ.. ”
“ ได้ผมจะนอนที่นี่...จะคอยรับใช่คุณทุกอย่าง...ยกเว้นเรื่องบนเตียง เก๊ทมะ ”
“ ได้คราบบผม.. ” หินเห็นรอยยิ้มจางๆที่มุมปากของมิวซึ่งเป็บภาพที่น่าดูนักเพราะปกติคนตรงหน้าแทบทั้ง ถ้าไม่ร้องไห้ก็ทำหน้า ตึง
เช้า..
มิวลุกขึ้นมาจัดแจง กับตัวเองก็จะเดินไปจัดแจงหิน... อย่างเรียบร้อยแล้วลง มือทำกายภาพบำบัดที่ตนได้อบรมมากกับทางโรงพยาบาล ซึ่งแปลกใจมากที่หินให้ความร่วมมือทุกอย่าง ไม่ขัดไม่เถียง ไม่พูดจ่าสอดเสียดทำให้มิวนึกหมั่นไส้ในใจ แล้วแกลงทำให้หิน เจ็บ ตัวเบาๆ เพื่อเป็นการแก้แค้นเบาๆ อิอิ...
“ซี้สส...โอ้ย มิวทำไม มันเจ็บจัง ”
“ อ้อ...สงสัยเส้นเอ็นุณจะกลับมาใช้ได้แล้วมัน ดูสิ้..เจ็บเชียวหึหึ”
“หวังว่านายไม่ได้แกล้งชั้นนะ...โอ้ย...ซี้ดด ”
“อื้ม...งั้นก็พอแค่นี้ งั้นวันนี้ไม่ต้องหัดเดินหรอก ”
“เอ่ออ... ไม่เป็นไร ชั้นทนได้ ”
“ ก็ ดีจะได้หายไวๆ จะได้เดินไปขอคืนดีและแต่งงานกับคุณมา ”
“ อืม.. ”หินหน้าเจื่อนเล็กน้อย
เที่ยงแล้ว
มิวโดนปล่อยออกมาทานข้าวกลางวัน ซึ่งดท่าหินจะไม่ยอมให้มิวห่างกลายนักซึ่งตนก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในเมื่อหินเกลียดมิวเข้ากระดูดำ ทำไมถึวอยากให้คนที่เกลียดกันอยู่ด้วยกันนะ มิวไม่เข้าใจจริงๆ
“ มิวๆ.. ” เสียงห้าว เอ่ยขึ้นอย่างดีใจ มิวมองดูที่ริมระเบียง วันนี้ถั่วพู มายืนรอเขาตั้งนาน ท่าทางจะดีใจเป็นอย่างมาก
“ ว่าไง พู มีไร หรออ ”
“วันนี้ได้อาหาร รสแซ่บ เราจะมาชวนมิวไปทานด้วยน่ะ ”
“ อ่อ..หรอ น่าอร่อยจังเลยนะ ” มิวน้ำลายสอรู้สึกอยากทานอะไรแซ่บๆพอดี
“ไม่ได้.. ”เสียงแหลมสูงของป้าอ่อนขัดขึ้น
“ เอ่อ..ไปแป๊ปเดียวเองคับ ”
“ คุณ หินสั่งว่าไม่ให้แก คบกะไอ้ลุกหัวหน้าคนงานกระจอกๆแบบนี้อีก เข้าใจ๊”
“ อ้าวป้าไมพูดแมวๆ แบบนี้ละ ยังไงเราก็เป็นขี้ข้า ไม่ได้มีศักดิ์ต่างกันเท่าไหร่หรอก อย่าดูถูกตัวเองมานักเลย ”ถั่วพูเหลืออดพูด
ขึ้น
“ ว๊าย...นี้แก...ชั้นจะฟ้อ.. ”ป้าอ่อนปรี้ดแตกที่ถูกถอนหงอก
“ เชิญเลย ผมไม่แคร์หรอกกกกกกกกกก ”
“ ไม่เอานา.พูด งั้นไว้วันหลังแล้วกัน นะ ”
“ โห...ไม่ได้ ..นะนะนะ...มิวต้องชอบแน่ๆเลย ”
“ เอา สิ้ไปเลย ถ้าแกไป ชั้นจะฟ้องคุณหิน..”ป้าอ่อนแวดเสียงขึ้น
“ ก้อได้ๆๆ....ผมไม่ไปก็ได้ แต่ วันนี้วันเดียวนะ..วันอื่น ผมจะไม่ทำตามที่ป้าอ่อนสั่ง อีกเคปะ.. ” พูดเสร็จแล้วมิวก็เดินเข้าไปในครัวหาของกินเคย
“ ได้ ยินแล้วใช่ไหม ได้ยินแล้วก็กลับไปอยุ่ในส่วนของแกเลย ..ไป๊... ”ป้าอ่อนเบะปากไล่ถั่วพูอย่างรังเกียจ แน่นอน เรื่องราวดีๆนี้ คงต้องถูกรายงานกับหินเป็นแน่
ห้องหิน
“ จริงหรอครับ ”
“ ใช่นะสิ้ค่ะ...นี่แอบไปกนตั้งหลายรอบ ป้าห้ามป้าเตือนก็มิฟัง...เนี่ยถ้าไม่สุดจะทนแบบว่า บ่อยเกินป้าไม่มาเล่าให้คุณหินฟังนะคะ..ป้าน่ะไม่อยากให้คุรหินเครียดไปมากกว่านี้”
“ …..”หิน ไม่ตอบ ในใจ กำลังโมโหอย่างมากมาย
“ หึ... ” ป้าอ่อนทราบดีว่าหินกำลังโมโหอย่างมากก่อนจะยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจ
“ นี่...คุณหินต้องการอะไรอีกไหมค่ะ...พักผ่อนนะคะ...เดี่ยวพรุ่งนิ้จะเข้าผ่าตัดแล้ว อย่าไปคิดเรื่องอื่นเลยนะคะ...ถือซะว่าป้าพูดลอยๆ ”
“ ป้าอ่อนไปเรียกเขามาให้ผมที ... ”
“ ไอ้มิว...เอ้ย...มิวหรือคะ ..สักครู่ค่ะ ”
“ เชิญ ยะ ”
“ นี่ป้าคิดจะทำอะไร ”
“ เดี่ยวแกก็รู้ หึ ”
“ผมไม่มีไรจะเสียละ อยากทำไรก็เชิญ .. ”มิวเดินเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัวเหตุการณืข้าหน้าแม้แต่น้อย
ในห้องหิน
“ มาละหรอ”หินมองมายังมิวด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ อืม...”
“ อ่านหนังสือให้ฟังหน่อยสิ้.. ”
“ หะ.. ” มิวอึ้ง กับสิ่งที่หินพูดเมื่อสักครู่ แล้ว ก็อึ้งรอบสองกับหนังสือที่หินเอาให้มิวอ่าน
“ ก็ ใชนะสิ้... นะนะ..ชั้นเพิ่งเริ่มอ่าน แนวๆนี้ อะมันสนุกและคิดตามได้ดี”
“ หนังสือธรรมมะหรอ...แนวคุณชอบน่ะ ”มิวแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าคนแบบนี้จะชอบอ่านหนังสือธรรมมะ
“ มันก็ไม่ใช่ธรรมมะจ๋า หรอกมันเป็น หนังสือประมาณสอนคนได้น่ะ...ชั้นคิดว่าบางทีอ่านหนังสือ...อาจจะช่วยให้จิตใจเราสงบ มีสติได้.. ”
“ น่าจะ คิดแบบนี้ ตั้งนานแล้วนะ ” มิวแอบจิกหินเบาๆเช่นเคย
“ ??? ” หินหันมามอง มิวด้วย ด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
“ เอ่อ..เปล่า ” นิ่งนั่งลงก่อนจะอ่านหนังสือให้หินที่ตั้งใจฟัง อยู่ข้างหน้า
“ รู้ปะ ”
“ รู้อะไร”
“ อยากรู้ไหมละ ว่าทำไมชั้นถึงอยากให้นายอ่านหนังสือให้ฟัง ”
“ ไม่อยากรู้ และก้ไม่อยากฟัง...คับ ”มิวกำลังเปิดหาหน้าที่จะอ่าน พลางพูดขึ้น
“ นา...นะนะ ช่วยอยากรู้หน่อย....ก็เพราะมีไม่กี่คน หรอกที่จะเป็นคนอ่านหนังสือให้ชั้นฟัง นอกจากแม่ ยาย มาและก็ นาย... ”
“ แล้ว.......”มิวพูดขึ้นโดยไม่แน่ใจอะไรบางอย่างนัก
“ ก็ไม่เห็นหรอว่ามีแต่คนพิเศษทั้งนั้นเลยรวมทั้ง... ”
“ ผมด้วย...ใช่สิ้ ผมมันก็ต้องเป็นคนพิเศษของคุณอยู่แล้ว..เพราะคุณต้องการทำลาย แก้แค้นผม แทนน้องชายคุณ ”มิวพูดทุกอย่างในใจออกไป
“ เอ่อ. ไม่..ใช่.... ”หินสะอึกพูดไม่ออกกับคำพูดขอมิว
“ อะ ...นี้ ตั้งใจฟัง จิตใจจะได้สงบ หูจะได้ไม่เบา ...ผมจะอ่านให้ฟัง ” มิวเปิดไปที่หน้า ที่เนื้อหาน่าสนใจก่อนจะอ่านให้หินฟัง
ติดตามตอนต่อไปครับ
ช่วงนี้งานยุ่งมาเลยครับ
จะสอบปลายภาคอาทิตย์หน้า เลยไม่มีเวลามา ปั่นนิยาย(ดูเหมือนแก้ตัวอิอิ)
สัญญาว่าสอบเสร็จจะมาอัพทุกวันครับบบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 513104 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก