ไม่เหมาะกับคนมีภูมิต้านทานต่ำ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านะครับคนอ่านอิอิ
อย่าซีเรียสมากกกกกกกก ไม่เหมาะกับอ่านช่วงสอบครับ สอบเสร็จมาอ่านยังไม่สายนะ
ไฟรักอสูร
20
//////////////////////////////////////
หินสะบัดมือมิวออก
“ หยุดซะทีเถอะ กุไม่นึกเลยว่าคนอย่างมึงจะชั่วช้าได้ขนาดนี้ ยายกุอุส่ารักมึง มึงยังทำได้ลงคอ มึงทำแบบนี้ทำไม!! ห๊ะ!! มึงโกดเกียจกู ก็ทำกะกูสิ มึงจะทำกะยายกูทำไม!!! มึงบอกกูมาซิ ว่ามึงทำยายกูทำไม!!! ” หินโมโหดึงมิวขึ้นมาชกเพื่อระบายความแค้น
ตุบ ตุบ ตุบ โอ้ยยยยยยย
“ อุก...โอ้ย คุณพูดบ้าอะไร........ผมทำอะไร ผมไม่เข้าใจ” มิวงุนงงกะสถานการณ์ทั้งหมด ทั้งๆที่ตนเองเข้าไปช่วยกับโดนตอบแทนแบบนี้หรอ ก่อนจะเข้าใจในเวลาต่อมาว่าต้องเป็นฝีมือป้าอ่อนแน่นอน
ตุบ หินชกน่ามิวอีกดอก เพื่อระบายความโกดแค้น
“ ทำไม มึงตอแหลเก่งขนาดนี้ นี้ต้องจับให้ได้หนังคาเขาใช้มั้ย มึงถึงยอมรับ!!! ” หินเริ่มขวับคุมสติไม่อยู่แล้ว
“ โอ้ยยย คุนฟังผมก่อนสิ.........คุนคงเข้าใจอะไรผิดแน่นอน ป้าอ่อนอยู่เบื้องหลังทั้งหมด ป้าอ่อนแก พาพวกนั้นมาให้คุณท่านเซ็นขายที่ให้ ป้าอ่อนได้เงินค่านายน่าด้วย ” มิวพยายามอธิบายเรื่องราวทั้งหมดดแต่ๆ..............
“ กูบอกให้หยุดดดดด !!!!!!!!!! ”
“ ผมไม่หยุด ผมจะบอกให้นะว่าป้าอ่อนเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดให้มันเป็นแบบนี้ ทั้งหมดที่ผมพูดเรื่องจริง คุนจะเชื่อหรือไม่ก็สุดแต่ใจคุณ” มิวพูดตามความจิง แววตาบ่งบอกถึงความหนักแน่นจิงจัง
“ หึ มึงนี้มันตอแหลเก่งจริงๆๆๆนะมึง กูจะบอกให้น่ะ ป้าอ่อนอยุ่กะกุมาตั้งแต่กุเกิดทำไมกุจะไม่รุว่าป้าอ่อนพูดความจริง ส่วนมึงก็แค่คนรุจักไม่กี่เดือน แถมมีคดีติดหลังอีก คิดหรอว่ากูจะเชื่อคนมารยาอย่างมึง!!! อย่าลืมสิ ก่อนหน้านี่ สันดานมึงเป็นอย่างไง!! มึงถึงได้มาอยู่ที่นี้ ห๊ะ!!! ”มิวมองสายตาหินด้วยความเจ็บปวด เขาอยากกรีดหัวใจตัวเองออกมาให้หินดูเสียให้ได้ ว่าสิ่งที่ตนพูดมันคือตามความจริง
“ หา ....... อะไรน่ะ ”มิวสะอึกกับคำพูดของหิน ผิดกลับ ป้าอ่อนยิ้มให้กับความพ่ายแพ้ของมิวอย่างสมใจ...หึ...แกกับชั้นมันกระดูกคนละเบอร์จำไว้ไอ้มิว
“ ป้าอ่อน!! ทำไมป้าถึงได้เลวขนาดนี้ ตัวเองเป็นคนทำ แต่กับโยนให้ผมเป็นแพะรับบาป ป้าทำอย่างนี้ได้ยังไง ห๊ะ!!! ”มิวพุ่งตรงเข้าที่ตัวป้าอ่อนแต่หินห้ามไว้ทัน
ตุบบบบ หินชกเข้าที่น่ามมิวเพื่อเรียกสติ
“ มึงอย่าได้ แตะต้องกะคนของกุ เป็นอันขาด !!! ”
“โอ้ยยย คุณหิน นี่คุณไม่รู้หรอ ดูสิ !!!! ดูที่หน้าผมสิ ดูให้เต็มตาว่า พวกมันรุมต่อยผม ซะเละแค่ไหน คุณดูสิ คุณยังจะกล้าเชื่อป้าอ่อนอีกหรอ ห๊ะ!!! ” มิวชี้ที่น่าเพื่อให้หินมองดูรอยฟกช้ำเพื่อได้รู้ถึงความจิง
“ .......... ถุยยย!!! คิดว่า วางแผนตื้นๆจากสมองโง่ๆอย่างมึงแล้วกุจะเชื่อหรอ ห๊ะ ทีน่าทีหลังก็หัดคิดแผนที่มันฉลาดๆกว่านี้สิ แผลที่เอาหัวตัวเองโคกตู้โคกเสา นะ คิดหรอว่ากูจะเชื่อ กุจะบอกไว้เลยน่ะ ถ้ายายกุเป็นอะไรไป กุจะฆ่ามึง และเอาเลือดมึงมาล้างตีนยายกู มึงจำคำกูเอาไว้ ” มิวรุสึกเข่าอ่อน และเจ็บใจกับคำพูดของหิน ก่อนจะคาดครั้นให้ป้าอ่อนพูดความจิงออกมาให้ได้
“ ป้าอ่อน นี่เป็นฝีมือของป้าใช้มั้ย ที่พูดให้คุนหินเข้าใจอะไรผิดๆๆ ทำไมป้าถึงได้ชั่วช้าขนาดนี้ จิตใจป้าทำด้วยอะไร ห๊ะ!!! ” มิวตะโกนอย่างสุดเสียงใส่ป้าอ่อน ก่อนจะพุ่งตัวหาป้าอ่อนอีกครั้ง
“ ป้าป่าวนะนู๋มิว ป้าเห็นอะไรก็พูดไปตามนั้น นู๋มิวก็รับๆๆไปเหอะ โทษหนักจะได้เป็นเบา ” ป้าอ่อนแสร้งตีน่าเส้า บอกให้มิวยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น
“ ป้าอ่อน!!!! นี้ป้ากล้าพูดอย่างนี้เลยหรอ ทำไมถึงได้ เลวววว ขนาดนี้ ห๊ะ!!!!!! ทำเองแล้วไม่ยอมรับ !!! อิแก่...อิชั่วววว!!! ” มิวโมโหตะคอกเสียงด้วยคำที่หยาบคายใส่ป้าอ่อน หินทนไม่ได้จึงจัดการกับมิว
“ นี่มึงกล้าพูดอย่างนี้หรอ.............มึงแหละชั้ว!!! ทำผิดแล้วยังโยนความผิดให้คนอื่นอีกหรอ มึงมันมีความเป็นคนรึป่าวห๊ะ!!!! ” จากนั้นหินก็เอาเท้าใหญ้ๆกระทืบมิวอย่างโกรธแค้นเสียใจที่โดนหักหลัง มิวจุกอยู่จึงทำให้สู้อะไรได้ไม่มากจึงได้แต่ปัดป้องตัวเอง
โดยที่ด้านหลังมีป้าอ่อนยืนยิ้มอย่างสมใจ
“ พี่หินอย่าๆ...........โอ้ยยยยยยยยย!!! ปวดหัวววววววว ” อุไรประครองร่างดินมาทันเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี ในใจรู้สึก ปวดหัวจี้ดดดอย่างรุนแรง ภาพแห่งความโหดร้ายได้ผุดขึ้นในสมอง ภาพนั้นเป็นภาพที่เขาเข้าไปช่วยหนุ่มหน้าหวานคนนึงที่กำลังจะถูกรุมโทรม เขาเช้าไปช่วยพร้อมกับโดนรุมกระทืบสะบัดสะบอม ซึ่งภาพที่อยู่ตรงหน้ากับภาพในความทรงจำนั้น เหมือนมันซ้อนทับกัน ดินปวดหัว เหมือนจะระเบิดออกมาอย่างรุนแรง จึงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดราวกับจะตายเสียให้ได้
“ดินนนนนนน!!!!” หินตกใจไม่นึกว่าน้องชายจะมีอาการกำเริบอีกแล้ว
“ คุณดินขา คุณดินๆ.. ”อุไรพยายาม จะช่วยระงับสติอารมณ์ดิน แต่กับไม่เป็นผลดินยังคงดิ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวดราวกับมีคนมาทุบกะโหลกให้แตกละเอียด
“ถ้าอาการไม่ดีแล้วนะเจ้าคะ..รีบพาคุณดินไปหาหมอเถอะคะคุณหินเดี่ยวทางนี้ป้าจะจัดการเอง ” ป้าอ่อนชักสีหน้าไม่ปกติจึงเอ่ยขึ้นเพราะกลัวว่าดินจะมีอาการกำเริบมากกว่านี้เพราะตอนนี้ดินเริ่มชักกระตุกแล้ว
“ ป้าอ่อน..ฝากทางนี้ด้วยนะครับ เดี่ยวผมจะรีบกลับ แล้วอย่าให้มันหนีไปไหนผมจะเค้นเอาความจริงจากปากมันเอง ” หินพูดกับป้าอ่อนแต่แววตาฉายถึงความแค้นความเกลียดอยู่เต็มอก
“ ค่ะ!รีบๆเถอะค่ะคุณดินชักกะตุกใหญ่แล้ว!!.......” ป้าอ่อนพูดขึ้นก่อนจะลอบยิ้มอย่างพอใจ
อุไรกับป้าอ่อนช่วยกันประครองร่างดินขึ้นรถหินขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อพาน้องไป รพ.
++++++++++++++++++++++++++++++++++
บ่าย
รพ
“โถ่ว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! ”หินสบถออกมาอย่างสุดแค้น ในใจร้อนรุ่มไปหมด ทำไมทำไมต้องมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ด้วย ตอนนี้ ตอนที่ทุกอย่างกำลังจะไปได้สวย แต่ก็ดีที่รู้ท้าแท้ของอีกฝ่าย ทำให้เขาตัดสินใจอะไรๆง่ายขึ้นว่าจะเดินหน้าต่อกลับหยุดอยู่ที่เดิมมมมม
“ ดินแกต้องหายนะ..พี่จะพามันไอ้คนชั่วมากราบเท้าขอขมาแกเอง รู้ไหมว่ามันทำอะไรกะยายเรา ...ส่วนยายกู ถ้าเกิดยายกูเป็นอะไรแม้แต่น้อยกูจะตามล่าล้างโคตรมึงให้สาสมเลย ..หึ ”หินพูดกับตัวเองเบาๆ ด้วยแววตาที่สุมไปด้วยความแค้น
.....ในใจ ตอนนี้ สับสนไปหมดว่าทั้งหมดที่มิวทำดีกับตนเพียงเพราะให้ทุกคนตายใจ แล้วตลบหลังอย่างเลือดเย็น ในใจก็นึกขอบคุณพวกโจรที่ไม่พา มิวไปด้วยทำให้เขาได้เค้นหาความจริงว่าพวกมัน เป็นพวกไหนกันแน่ใช่พวกที่บุกมายิงเขาเหมือนครั้งก่อนหรือป่าว
“ ยังไง หมอก็ช่วยดูน้องชายผมให้หน่อยนะครับ..พอดีผมรีบผมขอตัว ”
“เอ่อ..ได้ครับ..หมอจะพยายามอย่างเต็มที่ ”หินล่ำลาหมอ แล้วรีบเดินตรงไปที่รถ มุ่งตรงสู้ไร่ไพศาลอย่างรวดเร็วเพื่อนเค้นหาคำตอบว่ายายเขาอยู่ที่ไหนเขาจะไปตามล่ากุดหัวไอ้โจรสารเลวนั้น
ระหว่างขับรถกลับไร่ด้วยความเร็วสูง ในหัวสมอง ต่างคิดทบทวน เรื่องมิว ทุกสิ่งทุกอย่างที่มิวทำกับเขากับครอบครัวเขา มันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้นเอง เขาไม่น่าเอางูพิษเขาบ้านเลย นี้เป็นสิ่งที่เขาคิดผิดกะจะแก้แค้นแล้วปล่อยมันไปแต่นี้มันกับทำลายครอบครัวเขาอย่างย่อยยับ
สารเลว!! คนอย่างมึงอย่างหวังว่ากูจะให้อภัย
เย็น
ไร่ไพศาล
“ มันอยู่ไหน!!.... ”ทันที ที่ หินกลับมาถึงบ้าน ก็รีบตรงเข้าไปทันที ป้าอ่อนซึ่งดักหน้ารอ รายงานทันที
“ อยู่ในห้องค่ะ...ป้าล่ามโซ่มันไว้เรียบร้อย กันมันหนีนะค่ะ คุณหินจัดการมันได้เลย แต่ เอ่อ..ถ้ามันพูดอะไรที่แก้ตัวให้ตัวเองดูดี อย่าไปเชื่อนะคะ...คุณหินก็รู้ว่า มันมี คดีเกี่ยวกับคุณดินติดหลังอยู่ ..คน.มารยาสาไถออกอย่างนั้นอย่าเชื่อง่ายๆนะคะ.. ”
“ครับ...แล้วป้าอ่อนเป็นไงมั้ง ไปหาหมอไหม..ททานยา ทายายังครับ อุไรไปไหน... ”ป้าอ่อนในใจรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ที่ได้กระทำการเลวๆออกไป ถ้าหินรู้ว่าหล่อนเป็นคนทำเรื่องราวทั้งหมด หินจะโกรธ จะร้ายกับเขาแบบนี้ไหม ซึ่งป้าอ่อนกลัวอาการโมโหร้ายแบบนี้เหลือเกิน
“ เอ่อ..ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่า ป้าทนได้ คุณหินคะ เอ่อ คุณดินเป็นอย่างไรบ้าง ” ป้าอ่อนหลบสายตาดุดันของหินนั้นเพราะไม่อาจสู้หน้าได้ แต่ด้วยความหน้าด้านของตนทำให้ตนเอาตัวรอดมาได้จนถึงบัดนี้
“ ถึงมือหมอแล้วปลอดภัย แล้ว...เดี่ยวผมขอตัวไปง้างปากคนชั่วว่าจับยายผมไปไว้ที่ไหนก่อนนะครับ..ปิดบ้าน ปิดรั่วให้เรียบร้อยนะครับ ”
“ ค่ะ... เอ่อ..อย่าทำอะไรรุนแรนะคะ..ถ้ามันตายขึ้นมาแล้วจะยุ่ง ”ป้าอ่อนกลลัวว่าหินจะพลั้งมือฆ่ามิวตายไปจึงเอ่ยเตือนขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ ครับ ผมไม่ฆ่ามันตาย จนกว่า ...ผมจะรู้ว่าพวกมันจับยายไปไว้ที่ไหนหรอกครับ ”
หินเดินเข้าไปในห้อง ซึ่งตอนนี้มิวนอนคู้ดคู้ร้องครางเบาๆด้วยความเจ็บปวดตามร่างกายที่โดนกระทำทารุณมาตลอดทั้งวัน
“ หึ..กรรมสมัยนี้แม่งติดจรวดจังวะ..ทำกรรมตอนเช้า ได้รับกรรมตอนเย็น..ไงมึงใกล้ตายยัง ... ”หินใช้เท้าเขี่ยหน้ามิวอย่างขยะแขยง
“ คุณหิน... ”มิวเงยหน้ามองร่างนั้นด้วยแววตาริบหรี่ เขาแทบลืมตาไม่ขึ้นเพราะเปลือกตาบวมเปล่ง
“ หึ..แปลว่ายังไม่ตาย...ยังไม่ความจำเสื่อม..ดี ..กูจะได้ถามให้รู้เรื่องรู้ราว ”หินพูดเสร็จก่อนจะเตะเข้าซี่โครงร่างบางที่กำลังนอนตะแคงอย่างรุนแรง
ตุบ ...
“ อุกก!!!! ”มิวร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด อยากจะถีบคนตรงหน้าไห้กระเด็นไปไกลนักแต่ เขาไม่มีแม้แต่แรงจะลืมตา
“ บอกมา!!..ว่าพวกมันเป็นใครต้องการอะไร..แล้วจับตัวยายกูไม่ทำไม!! ”หินนั่งยองๆจิกหัวร่างบางขึ้นแล้วตะโกนถามอย่างรุนแรง
“ ผ....ผม ...ม..ไมรุ้ ”
“ ทำไม มึงถึงไม่รู้..มึงมีความเป็นคนอยู่หรือป่าว..ห๊ะ...บอกกูมาเส่ ”หินพูดเสร็จจิกหัวมิวกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง
ตุบ ตุบ
“ อุกกก...ผมไม่รู้ ผมไม่ได้ทำ..ป้าอ่อน เป็นคน ทำเรื่องนี้ขึ้นมาทั้งหมด...ผมรู้แต่ว่าพวกเขาต้องการทีดิน แล้วบังคับให้คุณท่านเซ็นขายที่ ขอร้องเชื่อผมสักครั้ง...อย่าร้ายผมนักเลย อยากเห็นผมตายไปต่อหน้าหรือไง คุณถึงจะพอใจ ห๊ะ.. ”มิวรวมพลังที่มีอยู่ตะโกนด้วยเสียงอันริบหรี่ใส่หน้าหิน ซึ่งก็สร้งความโมโหอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก
“ นี่มึงยังกล้าโยนขี้ให้คนอื่นอีกหรอ...ห๊ะ...พวกมันจ้างมึงเท่าไหร่ กูจะให้มึงสามเท่า บอกมาว่ามันจับตัวยายกูไปไว้ไหน..บอกมา!! ” หินสุดจะทนกับความดื้อด้านของอีกฝ่ายที่ไม่ยอมรับผิดทั้งๆที่ จับได้คาหนังคาเขาและแวดล้อมด้วยพยามบุคคลและวัตถุขนาดนี้ ร่างบางยังไม่ยอมรับผิดอีกเขาไม่รู้จะสรรหาคำจำกัดความคำไหนมาด่าให้อีกฝ่ายเจ็บปวดเหมือนที่เขาได้รับเลย
“ ผม..ไม่ รุ้ คุณจะฆ่าผม หรือทำอะไร ก็สุดแต่ใจคุณ เชิญ ”มิวสิ้นหวังในชีวิต แม้ฟางเส้นสุดท้ายที่ช่วยชีวิตเขาได้ อย่างอุไรยังทรยศหักหลังเขาได้เขาก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมกันไม่รู้จะแก้ตัวไปทำไม ในเมื่อโลกนี้ไม่ได้ มีไว้ให้อ่อนแออยู่ เขาก็ขอตายไปให้พ้นจากที่นี้จะดีกว่า
“ มึงกำลังยั่วโมโหกู อยู่นะ..ได้ อยากตายนักหรอ...มึงตายได้ตายสมใจแน่..แต่ไม่ใช่ตอนนี้... ”หิน ลุกขึ้น ก่อนจะมอบบาทาให้อีกฝ่ายจนสลบแน่นิ่งไป เขาถึงพอใจแล้วเดินลงไปข้างล่าง เพื่อหาทาง ตามหายายต่อไป
ดึก..
แกร๊กก.........เสียงหมุนลูกบิด เปิดเข้ามา ประสาทสัมผัสหูของมิวยังใช้การได้ดี มิวรู้ดีว่า หินคงจะมาระบายอารมณ์อีกเช่นเคยจึงได้แต่นอนนิ่งเพื่อรองรับอารมณ์อีกฝ่าย
ดี จะได้ตายๆไปให้มันสิ้นเรื่อง ..........มิวพูดในใจ เพราะไม่เคยมีวันไหน เลยที่เขาจะอยากตายเท่าวันนี้ แม้ว่าชีวิตมิวจะผ่านความยากลำบาก ความดูถูกเหยียดหยามจากคนรอบข้าง ความหิวโหย อดมื้อกินมื้อมาแต่เด็ก เขาก็ไม่เคยคิดจะอยากตายเท่าวันนี้เลย
“ พ..พี่มิว.. ”เสียงใสของเด็กสาวเอ่ยขี้นเบาๆด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ..อุไรเข่าแทบทรุดเมื่อมองเห็นร่างผู้ชายที่หล่อนแอบปลื้มมาตลอดต้องมีทราบไม่ต่างจากเชลยสงครามที่หล่อนได้ดูในทีวี เพราะฝีมือของหล่อนเอง นี่หล่อนทำร้ายเขา ทำร้ายจนทำให้พี่มิวของเขาต้องเจ็บปวดทุกทรมานได้ถึงเพียงนี้
ภาพที่เห็น คือมิวถูกล่ามโซไว้ไม่ต่างจากนักโทษ ที่กำลังจะถูกประหาร ใบหวานหน้ามีรอยฟกช้ำเต็มไปหมดจนจำแทบไม่ได้เลยว่า เคล้าโครงเดิมของใบหน้าเป็นอย่างไร ตามร่างกายมีรอยบวมเขียว เสื้อผ้ามีรอยเท้า ร่วมกับรอยฉีกขาดของเสื้อเต็มไปหมด
“ พี่มิว...ฮึกๆๆ...อุขอโทษฮือๆ... ”อุไรนั่งลงช้อนมือมิวขึ้นมากอดด้วยความรู้สึกผิดอย่างมากมาย หล่อนประเมินอารมณ์หินต่ำเกินไปเสียแล้วไม่นึกว่า หินจะทำร้ายมิวได้ขนาดนี้
“ อุไร หรอ.. ”มิวลืมตาขึ้นมาอย่างอยากลำบากมองใบหน้าเด็กสาวด้วยความรู้สึกเช่นเคยเขาเข้าใจและเห็นใจอีกฝ่ายอย่างมาก ที่ทำแบบนั้นลงไปเพราะยังงัยก็คือญาติของตัวเองเป็นมิวมิวก็จะทำแบบนั้นเช่นเดียวกัน
“ ค่ะพี่มิว...อุขอโทษ ไม่นึกว่าคุณหินจะทำร้ายพี่มิวขนาดนี้ ”
“ มาก็ดีเหมือนกัน..หยิบมีดมาปาดคอพี่ทิ้งซะที พี่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว พี่เจ็บปวดเหลือเกิน ”มิวพูดขึ้นด้วยสายตาเม่อลอยภาพความโหดร้ายต่างๆตั้งแต่เขามาอยู่ที่หนีฉายซ้ำในหัวสมองราวกลับตอกย้ำความเจ็บปวดให้เขาเป็นอย่างมาก
“ ไม่...ไม่ค่ะ...อุขอโทษ..อุไม่รู้อุขอโทษ ฮือๆ ป้าอ่อน บังคับอุ ฮือๆ ”อุไร ร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม ปากพร่ำบอกขอโทษอีกฝ่าย
“ พี่เข้าใจ..อุไม่ผิดหรอก อุทำดีที่สุดแล้ว..พี่ผิดเอง ที่มันตัวซวย ชาติก่อนคงทำเวรกรรมไว้เยอะ..ชดใช้ชาตินี้ให้หมดซะ ”
“ พี่มิวสัญญานะว่าจะไม่ฆ่าตัวตาย..พรุ่งนี้..อุจะบอกความจริงกับทุกคนอุไม่อยากเห็นพี่ ต้องเป็นแพะรับบาปอีกแล้ว พี่เป็นคนดีเกินกว่าที่ป้าอ่อนจะทำร้ายพี่ได้ลง...อุมันเลวอุมันชั่ว ฮึกๆฮือๆ ”
“……. ”มิวไม่ตอบได้แต่ยิ้มบางๆให้กับอีกฝ่ายพร้อมกับลูบหัวอุไรเบาๆ ถ้าเขามีชีวิตอยู่ถึงพรุ่งนี้ก็ปาฏิหารย์เต็มทนเพราะร่างกายเขาเจ็บปวดราวกลับจะแตกเป็นเสี่ยงๆๆเสียให้ได้
“ ทานข้าวนะจ๊ะ..พี่มิว..อุเอาของโปรดพี่ให้ด้วย..ทานนะ จะได้ทานยา ฮึกๆ ”อุไรนึกขึ้นได้ว่ามิวยังไม่ทานอะไรมาทั้งวัน ก่อนจะปาดน้ำตา แล้วยกถาดข้าวต้มไข่เค็มมาให้มิว
“ อืมมม... ”มิวครางเบาๆ เขา กลืนข้าวต้มไข่เค็มอย่างยากลำบาก ...ข้างในเหมือนมันจะแตกเปนเสี่ยงๆเสียให้ได้
“ทานอีกนะพี่ นะ.. ”อุไรตามข้าวได้เพียงสามสี่คำ..มิวก็เบะปากออกเพราะไม่อาจจะทนกลืน อะไรลงไปได้เลย
“ พอแล้ว..พี่ไม่ไว้แล้ว.. ”
“จะๆๆ..นั้นทานยา นะพี่จะได้ผักผ่อนเดี่ยวอุไปเอาลูกประคบ มาประคลพี่ให้นะ ”
“ อืม..”มิวรับบยามาทานก่อนจะกลืนลงด้วยความยากลำบากแล้วล้มตัวนอนอย่างคนหมดแรง
ติดตามตอนต่อไปครับ....
ปล.อย่าร้ายคนแต่งเลยนะคร๊าบบบพยายามแต่งเอาใจคนอ่านมากที่สุดแระ
เรื่องมันต้องดำเนินไปครับเอาใจช่วยมิวหน่อยนะ ช่วงนี้ชวงขาลงและขาขึ้นของป้าอ่อน
คาดว่าตอนจบคู่เอกคงไม่สมหวังหรอกเพราะโหดมากกกก
เม้นๆเยอะๆนะครับ อ่านทุกเม้นเลย
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 511504 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก