11
เช้าวันใหม่
นักกายภาพบำบัดเขามา อบรมเรื่องการดูแลผู้ป่วย ให้หินซึ่งมิวเองก็สนอกสนใจอย่างมากเพราะมันเป็นเรื่องแปลกใหม่ที่คนเองก็ไม่เคยได้รู้ได้ทราบมาก่อน
“ เหนื่อยไม๊ มิว...ลำบากเธอจริงๆนะ ดูแลตั้งแต่ชั้นถึงตาหิน คงเหนื่อยแย่ ” คุนท่านเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ ไม่เหนื่อย หรอกครับ หนุกดี บางเรื่องผมก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำ อิอิ ”
แหม๋ ฉอเลาะเก่งนักนะเมิง หึ้ยยยยย หมั้นไส้ ป้าอ่อน มองมาด้วยสีน่าอิจฉาริษยาอย่างเห็นได้ชัด
“ เอ่อ คุนท่านคะ อย่าไปรบกวนเขาเลยค่า ” ป้าอ่อน เข้ามาดึงคึนท่านออกไป
บ่าย
ในครัว
“ ทานข้าวจะ พี่มิว เหนื่อยไม๊.. ”อุไร ยกกับข้าวออกมาตั้งโต๊ะ
“ ขอบคุนคับอุ” มิวกำลังตักข้าวใส่ปาก พลางได้ยินเสียงป้าอ่อนเรียกมาแต่
“ นี่ คุนหินเรียก ” ป้าเดินมาสะกิด ข้างหลัง
“ แต่พี่มิวยังไม่ได้ทานข้าวเลยนะคะ ”
“ นี้ ข้าคุยกะเอ็งหรอ นังอุ...เร์วๆสิ้ กินตอนไหนก็ได้หรอกนา ข้าวไม่เคยกินรึไง ”มิวน่าเจื่อนเล็กน้อยก็จะลุกเดินออกไป
“ หึ..ก็แค่นี้ ” มิวเดินออกไปแล้ว ป้าอ่อนจึงลงมือทานข้าวอย่างอร่อย
“ อ้าว แล้วป้าอ่อน ไม่ไปทำงานหรอจ๊ะ ”
“ยุ่งไรด้วยนังนี่ กุหิวข้าวจะตายแล้ว ... ขืนทำงานไม่ได้กินข้าว กุก้อตายห่าพอดีสิ้ ”
“ อ้าวแล้วทำไมพี่มิวถึง.. ”
“ หุบ ปากแล้วแดรกข้าวซะ มัน จะเป็นนจะตายยังไง ก็เรื่องของมัน เส่.. ” ป้าอ่อนพูดด้วยแววตาอย่างมีเล่ศนัยก็จะตักข้าวเคี่ยวตุ้ยๆ อย่างพอใจ
“เฮ่อ.. ” อุไร มอง ใบหน้าสูงวัยของป้าตัวเองอย่างเวทนา
ห้องหิน
“ มา..คุณหายไปไหนมา ผมคิดถึงคุณมากรู้ไหม ” หญิงสาวในชุดเดสสีขาวยืนจ้องหน้าคุ๋หมั่นหนุ่มด้วยสีหน้าวิตก
“ ขอโทษ นะคะ...ที่มามีส่วนทำให้คุณเป๋นอย่างนี้”
“ มะ..ไม่เป็นไรครับ...ผมต่างหากที่ผิดขับรถไม่ระวังเอง ”
“ เสียใจด้วยนะคะ กับ เอ่อ...ขาคุน ”
“ มาไม่ต้องกลัวนะว่าจะมีคู่หมั้นพิการ ผมจะทำทุกอย่างให้กับมาเดินเคียงข้างคุนให้ได้ ขอแค่คุนให้อภัยผมสักครั้ง...ผมรักคุนนะมา รักมาก ”มิว เดินเข้ามาได้ยินประโยคนั้น อย่างเจ็บปวด.......
พับผ่าสิ ...นี้เรายังคิด บ้าๆบอ กับคนทีทำร้ายเราทำไม ตัดใจสิ้ ...ยังไงเราก็ไม่คู่ควรกับเขาหรอก... นึกถึงสิ่งที่เขาทำร้ายเราต่างๆนานาสิ้ บ้าชะมัด มิวหาเหตุผลมาค้านในใจ
“ มา มาที่นี้เพื่อจะมาถอนหมั่นกับคุณ.....”มาลินี พูดออกไปอย่างช้าๆชัดชัดๆ
“ อะไรนะ...ทำไมอะ”
“ คุนต้องเข้าใจมาหน่อยนะคะ...คือมาทำใจไม่ได้.. ”
“ ที่เห็นผมเป็นไอ้ง่อย คนพิการอย่างนี้หรอ...ห๊า ”หินพูดขึ้นอย่างโมโห นี้เป็นครั้งแรกที่เขาโมโหใส่แฟนสาว
“ มีสติหน่อยสิ้คะ....ถ้าเรื่องนี้มารับได้มาไม่แคร์สังคมหรอก...แต่เรื่องที่คุนมีอะไรกับมิว เอ่อ...มาทำใจไม่ได้คะ ”
“โถ่มา...ผมก็แค่แก้แค้นแทนน้องชายเท่านั้น...ผมไม่จริงจังอะไรหรอก...ถ้าเป็นเรื่องไอ้เด็กนั้นวางใจได้เลย มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ”มิวสะอึกรอบสองกับคำพูดของหิน....
“ แต่คุนก็ยอมรับว่าคุนนอกใจมาแอบมีไรกะเขา ”
“ ผมไม่ได้เสียหายนะครับ ผมก็อยากแก้แค้นให้สาสมกะที่มันทำให้น้องผมเจ๊บก็แค่นั้น... ”
“ มันคือข้ออ้างของคนที่กำลังนอกใจไช่ไหม...คุนนี้มันร้าบกาจจริงๆ...ชั้นไม่น่า เป็นแฟนกะคุนเลย...เราจบกันแค่นี้เถอะค่า มาคงดีเกินไปสำหรับคุน ”
“ ทำไม...พอ คุนเห็นผมเป็นไอ้ง่อย พิการเดินไม่ได้ แล้วจะเลิกกะผมหรอ ห๊า...ทำไมคุณถึงใจร้ายกับผมนัก ”
“ หยุดพูดเถอะค่า...ยังไงคุนก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ”
“ แล้วทำไม......ๆๆ....ผมไม่ได้รักมันซะหน่อย มันก็แค่แผนการนึงไว้แก้ แค้น มาๆ ผมของร้องผมไม่เหลือใครอีกแล้วอย่าทิ้ง ผมไปนะ ” หิน พยายามอ้อนวอนมาลินี ให้เห็นใจตน
“ หึ...มาจะบอกไว้เลยนะว่า...มา ทำใจไม่ได้ ที่ จะต้องมีสามี เบี่ยงเบนททางเพศหรอกค่ะ ...เราจบกับแค่นี้ ลาก่อน ”มาลินีเดินออกไป อย่างเสียใจ หล่อนยอมรับว่าหล่อนรักหินมาก แต่หล่อนก็ทำใจไม่ได้ ที่รู้ว่าหิน มีอะไรกันกับ ผู้ชาย ซึ่งหล่อนไมได้ รัเกียจหรอก แต่ก็ดี หากไม่เกิดขึ้นกันชีวิตมาเองจะดีที่สุด
“ ไม่จริงนะมา ยังไงผมก็ไม่เลิก!!! ”
“ เพื่อ........แต่ช่างเหอะ ก็แล้วแต่คุน แต่มาจะคืนของหมั้นกับคุนทั้งหมด ลาก่อนนะคะหิน ”
“ มาเดี่ยวสิ้ มา...อุก...โอ้ยย ” ตุ๊บ!!!.......หินตะโกนขึ้น ก่อนจะ ตกเตียงเสียงดังโครม มิวได้ยินเสียงดังเอะอะจึงรีบเข้ามาดู
“ มิว ชั้น ฝากหินด้วยนะ ”มาลินีพูดด้วยแววตาเจ็บปวด
“ ไม่ได้ผมไม่รับฝาก คุนหินเขารักคุนมาก ...ผมกับเขาก็ไม่ได้คิดอะไรจริงจังสักหน่อย ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งนะครับ ” อะไรไม่รู้ดลใจให้มิวพูดเช่นนั้นออกไป
“ ใช่ ให้โอกาส ผมสักครั้งนะครับ...ผมจะไม่แก้แค้น ผมจะเอา มิวส่งกลับบ้าน นะนะมา ”
“โอกาสคุนมันหมดเสียตั้งแต่วันที่คุนนอกใจมาแล้วละค่ะ...คุนก็รู้ว่ามาเกลียดที่สุดคือการทรยศหักหลัง ซึ่งคุนหลอกหลวง มา โดยตลอด ลาก่อนค่ะ ”มาลินีปาดน้ำตาหยดสุดท้ายก่อนจะเดินเชิดหน้าออกไป ...
“ มา........อย่าไปนะครับ....มา!! ”หินพยายามคลานตามออกไปอย่างทะลักทุเล
“ มา มา มาอย่าทิ้งผม ๆๆๆ อ๊ากกกกกกกกกกกกกก.............ทำไม ถึงต้องเป็นแบบ นี้โว๊ยยยยยยย ”หินอาละวาดอย่างบ้า คลั่ง
“ คุน หิน อย่าไปนะครับ คุนยังไม่หายดีเดี่ยวแผลอาจกดทับเส้นประสาทได้”มิวพยายามเข้าไปประครองหิน
“ ออกไป .......อย่ามายุ่งกะกุ..”
เพี้ย
หินตบหน้ามิวด้วยอารมณ์โมโห
“ โอ้ย...ฮึก ๆ ...คุนหิน...คุนทำร้ายผมทำไมผมอุส่าห์ช่วยคุนนะ ”
“ ช่วยหรอ...ช่วยแล้วทำไมเป็นแบบนี้ทำไมมาถึงเลิกกะชั้น ห๊ะ.. ”
“ คุนทำตัวของคุนเอง...สมแล้วละที่มีสภาพน่าสมเพชอย่างนี้ ” มิวพูดขึ้นด้วยอารมณ์โมโห...พอกันที ...เขาไม่อยากจะทนอะไรอีกแล้ว
“นี้ มึงกล้าว่ากูหรอ ห๊ะ.... ”หินจรงเข้าบีบคอมิว ด้วยอารมณ์โกรธแค้น ในเรื่องต่างๆที่ตนได้รับ บางทีการได้ปลดปล่อยกับคนๆนึงอาจทำให้พายุฝนใจเขาสงบไป
“ อุก อุก.......อู้ๆ....... ”มิวดิ้นทุรนทุราย ทุบตีร่างหนา อย่างรุนแรงแต่ไม่มีทีท่า ว่าหินจะปล่อย มือ ออกจากคอมิวได้เลย ก่อนจะหมดลมหายใจ อย่างช้าๆ........
ติดตามตอนต่อไปครับ
ช่วงนี้อาจไม่ได้ต่อทุกวันเช่นเคยเพราะภารกิจเยอะมากกัยการเรียน เทอมนี้ แต่จะพยายามมาให้ได้นะครับ จุ้ฟๆๆ
อ่านแล้วเม้นเยอะๆละ คนเขียนจะได้มีกำลังใจอิอิ
ปล. ขอบคุนสำหรับการบ้านฮะ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 513126 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก