13
อุไร ได้รับคำสั่งจากป้าอ่อน ให้มาจัดการห้องดิน เพื่อต้อนรับการกลับมาของดิน ที่ตอนนี้รักษาตัวใกล้หายเป็นปกติ จึงไม่ได้ทันสังเกตว่าอีกห้องนึงมีเรื่องวุ่นวาย
หน้าบ้าน
ตุบ... สมุดบันทึกคลาสสิกเล่มนึงร่วงหล่นจากถุงพลาสติกสีดำ
“อุ้ย...อะไรน่ะ.. ” อุไร ตกใจ ไม่ทราบว่าสมุดเล่มนี้มัน หล่นมาได้ไง..
“ เอะ..สมุดอะไรนะ...เล่มสวยจัง ต้องเป็นของคุณดินแน่ๆเลย ”อุไร ตัดสินใจพลิกดูด้านใน แล้วอ่าน ข้อความบางอย่าง อย่างรวดเร็ว
“ อะไรวะ...ใครชื่อ เบน หรอ... ” อุไรอ่านอย่างคร่าวๆ พร้อมกับอาการงุนงงที่ดิน เขียนบรรยายเล่าเรื่องอะไรก็ไม่รู้ หล่อนกะว่า จะเอาเศษ กะดาษเหลือไว้ใช้ โน้ตของตัวเอง แต่กลับหงุดหงิดเมื่อพบว่าดินเขียนจนถึงหน้าสุดท้าย...
“เห้ย...นังหนู...จะทิ้งไหมวะ สมุดเล่มนั้นน่ะ ” คนงงานเก็บขยะที่มาพร้อมกะรถเก็บขยะเอ้ยอย่างหงุดหงิด
“ อ้อ...ทิ้งจะทิ้ง....พอดี ใช้หมดทุกหน้า แล้ว ”
“ทิ้ง ก็เอามาทิ้งสิ้วะ..มัวยืนอ้อยอิ่งอยู่ได้เร็วๆๆ ร้อน..เดี่ยวจะไปเก็บที่บ้านอื่นอีก.. ”
“ เจ้าค่า........แหม๋ดุ จริงๆนะคะคุนพี่. ”อุไรเดินเข้ามาพร้อมกับ โยนเข้าไปในกองขยะโดยไม่แยแส
.............................
ด้านมิว วิ่งตาตั้งเพื่อกลับเข้ามาหาหลักฐานบางสิ่งบางอย่างเพื่อไปยืนยันให้ทุคนดู เพราะคิดไปคิดมา เขาก็สุดจะทนกับสภาพที่เป็นอยู่ขนาดนี้เป็นอย่างมากกกก
“ เห้ยย...หายไปไหนวะ ” หัวใจมิวกะตุกวูบ เมื่อพบว่าสมุดบันทึกเล่มนั้นหายไปแล้ว
“ ฮึก......ต้องหาเห็นเส่....อยู่ไหน..ฮึกๆ.. ” มิวสะอื้นเบาๆ ในใจนึกสมเพชในชะตากรรมของตนเอง ช่างโง่เขลายิ่งนักถ้าหากว่าตนนำสมุดบันทึกเล่มนั้นไปให้ทุกคนดูเสียตั้งแต่วันนั้น ความจริงทุกอย่างก็อาจเปิดเผย หรือไม่ เขาก็จะถูกล้างมลทินที่ตนไม่ได้ก่อก็เป็นได้
“ หา อะไรหรือคะ พี่มิว ” อุไร เดินยิ้มหวาน ทักทายมิวเช่นเคย
“สมุดบันทึกน่ะสิ้..อุ ทำความสะอาดห้องนี้ เห็นมั้งปะ.. ”
“สมุด..........สมุด สีสวยๆคลาสสิกๆ ของคุณดินน่ะแหรอ ”
“ ไช่....ไช่ๆๆๆๆ อยู่ไหน..เห็นมะ ” มิวพุ่งตรงเข้า หาอุไรก็จะเขย่าตัวอย่างรุนแรง
“ โอ้ย....เบาๆจะพี่มิว...อุห็นอยู่จะ”
“ ที่ไหน...เอามมันมาให้พี่ ”
“ มันสำคัญกะพี่มิวหรือคะ...อุอ่านไม่เห็นจะเกี่ยวไรกะพี่มิวเลย อ่านแล้วงงมาก อุเลยทิ้งลงถังขยะไปแล้ว อ่า ”
“ทิ้งลงถังขยะ!!!!! ”
“ ใช่ค่า ”
“ที่ไหน..พาพี่ไปหาเดี่ยวนี้ ”
“ คงจะยากอะคะ ”
“ ทำไม ”
“เพราะรถเก็บขยะเพิ่ง เก็บไปเมื่อตะกี้..อุไม่รู้นี้ เพราะมัน ถูกเขียนจนหมดหน้าแล้วอุเลยทิ้ง ”
“ว่าไงนะ...... ” มิวปล่อยมือที่ไหล่อุไรอยางช้าๆ เหมือนตัวเองกำลังจะหมดแรง
“ อุไม่ ผิดนะคะ อุไม่รู้ พี่มิวอุขอโทษนะ ”อุ มองมิวด้วยแววตารู้สึกผิดมากมายยยยยย
มิวเดิน กลับ เข้ามาห้องพักด้วย หัวใจที่อ่อนล้าเต็มทน เขาอยากหนีไปจากที่นี้ให้พ้นเสียตั้งแต่วันนี้ เข้าเบื่อเต็มที กับการโดนใส่ร้ายป้ายสีต่างๆนานา เหนื่อยเหลือเกิน
“ ฮึกๆ.......ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ”มิว ร้องไห้ออกมา อย่างเจ็บปวด
วันต่อมา
เช้า
ขณะที่หินกำลังทำภารกิจ ในตอนเช้าพลางนึกถึงมิวก่อนจะเอ่ยถามกะอุไร
“ มิวไปไหนละอุ..ทำไมไม่มาหาชั้น”
“ พี่มิวไม่สบายอะค่ะ เจ็บคอ ”
“ หา...แล้วเป็นไรมากไหม ” ความรู้สึกผิดแล้นเข้ามาที่หัวใจหินอย่างรวดเร็ว
“ ไม่เป็นไรมั้งคะ นอนสักวันคงหาย...เดี่ยวอุ ทำกายภาพบำบัดให้คุณเองค่ะ ”
“ ไม่ได้ ชั้นต้องทำกะมิวเท่านั้น... ”
“ แต่พี่มิว.. ”
“ งั้นถ้าเขาค่อยยังชั่วให้เขามาหาชั้นด้วย ”
“ค่ะ.. ”
บ่ายแก่..
มิวเดินงัวเงียเข้ามาหาหินด้วย สภาพร่างกายที่ไม่สู้ดีนัก
“ คุณหินมีไรกะผมหรือครับ ”
“ เป็นไงบ้าง ..รอยที่คอนายชัดมากเลยนะ ทายายัง ”หิน เอ่ยถามด้วยความห่วงใย
“ยังไม่ตาย สบายดีฮะ ”
“ ทำไมต้องประชด ”
“ ผมไม่ค่อยสบาย..มีไรให้รับใช่หรอครับ ”
“ ชั้น ขอโทษที่ทำร้ายนายวันนั้น ”
“ ช่างเหอะ ผมก็ปากไม่ดีเองที่ไป พูดยั่วโมโหคุณ ”
“เรามาดีกันนะ.. ” หินยกนิ้วก้อยเป็นสัญญาณ
“จะมาไม้ไหน..ผมตามอารมณ์คุณไม่ถูกหรอกนะ ”
“อื้ม...งั้นนายไปพักผ่อนเหอะ.. ”
“ ครับ ”
สองสามวันต่อมา
คุณท่านได้รับข่าวเรื่องดิน จึงรีบลงไ กทม. เพื่อหาหลานชาย โดย ฝากให้มิวดูแลหินไม่ให้ดื่มเหล้าจนขาดสติ ช่วงที่ตนไม่อยู่ด้วย
ในครัว
“ พี่มิวๆๆ...หายดียัง ”
“ อื้มก็ดีแล้วละ ได้ยาดีจาก อุไรน่ะ ” อุไรยิ้มน่าบานที่ถูกคนตรงหน้าชม
“ แหม๋ ปากหวาน เอ่อ...อุ ลืมบอก คุณหิน ไม่รู้เอาเหล้ามาจากไหน อุ เห็นซ่อนไว้ใต้เตียงตอนทำความสะอาดค่ะ”
“ ว่าไงนะ.. ” มิว นึกโมโหที่หิน ขัดคำสั่งคุณท่านอีกแล้ว
ห้องหิน
หินนั่งเม่อลอย ดื่มเหล้า พลางนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ระหว่างตนกับมา และระหว่างหินกับมิว แม้จะรู้จักกันเพียงไม่กี่เดือน หินกับรู้สึกผูกพันกับมืวอย่างประหลาด
แน่นอนแหละ...เขาไม่เคยถูกเอาใจตามใจแบบนี้ เมื่อเทียบกับมาแล้ว หินต้องคอยเอาใจ คอยง้อ แม้ว่าตนจะทำผิดหรือไม่ได้ทำ หินก็จะเป็นฝ่ายง้อ ตลอดเวลา ผิดจากมิวที่ไม่เคยจะต้องง้อ เด็กนั้นก็มาสยบอยู่แทบเท้าแทบไม่ทัน
“ทำไม คุณถึงกินเหล้า ”
“ ก็อยากกิน..เบื่อไปไหนไม่ได้ ”
“ แล้ว ทำไมไม่ยอมทำกายภาพบำบัด..แล้วมันจะหายหรอ”
“ ก็นายไม่ทำให้ชั้นนี่ ”
“ ทำไมต้องผม..อุไร ก็ทำได้ทำไมไม่ให้ทำ”
“ เพราะชั้น... ”
“ อะไร.. ”
“ เพราะชั้นอยากให้นายทำให้ไง ” หินมองมิวด้วยแววตาอ่อนโยน ในใจสับสนอย่างหนัก
“ จะมาไม้ไหน สงสัยในหัวสมองของคุณคงคิดแผนการชั่วๆคอยกลั่นแกล้งผมอีกละสิ้...อยากทำไรก็เชิญ ” หินมองมิว ด้วยแววตาตัดพ้อ...ในใจ ตอนนี้รู้สึกแปลกประหลาดอย่างมาก
“ มิว... ”
“ อะไร.. ”มิว จัดการกับแก้วเหล้า และเอายามาให้หินกินโดยเร็ว
“ นายสัญญาได้ไหมว่าจะช่วยให้ชั้นหาย ”
“ งั้นก็เลิกกินเหล้าสิ้..เอามานี่ ” มิวกระชากแก้วเหล้า แล้วเอาไปวางไว้อีกที่
“ได้ครับ ” มิวแปลกใจอย่างมากที่ หิน พูดเพราะกับตนทั้งที
“ คุณจะต้องหาย....และคุณมาจะต้องมาคืนดีกับคุณให้ได้ ผมสัญญา ”
“ ชั้นไม่ได้ทำเพื่อใคร ชั้นทำเพื่อนาย จะได้ไหม ” หินมองแววตามิว ให้ลึกเขาไปปข้างใน
มิวแทบไม่เชื่อหูตัวเองที่ หินพูดอยางนี้กับตน พลางนึกในใจว่าจะ มาแผนเดิมที่ใช้กับเขาครั้งก่อนละสิ้..เสียใจไม่มีวันที่เขาจะใจอ่อนหรอก
ติดตามตอนต่อไปครับ
เม้นเยอะๆๆนะ จุ้ฟๆๆ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 513885 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก