ฟลุ๊บ.........มิว รู้ทางทัน จึงเบี่ยงตัวหลบก่อน สร้างความโมโหให้กับหินมาก
“ ..ผู้ดี แต่ไล่ให้คนอื่นไปตายเนี่ยหรอ...นี่หรอที่เรียกตัวเองว่าผู้ดี ห๊ะ”
“ อย่างน้อย ผมก็มีดีกว่าคุน.. ”
“มึง นี่มัน........ ”
“ หุบปากแล้วกิน ข้าว.......อย่าลืมสิ้..ว่าตัวเองไม่ได้ มี อำนาจสั่งการใครได้อีก ”
“ ทำไมชั้นจะสั่งการใครไม่ได้....นายกำลังยั่วโมโหชั้นนะ” หินพูดอย่างเด็กเอาแต่ใจ
“ อื้มมม...งั้นก็ลองสั่งการขาคุนขยับสิ้...ทำได้ปะละ ” หินพยายามสั่งการ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แม้แต่กระดิกนิ้ว
“ หึ้ยยยยยย......คอยดูนะชั้นหาย ชั้นจะฆ๋านาย. ”หิน อารมณ์ โมโหอย่างมากขึ้น
“ 555...เอาไว้ให้ถึงวันนั้นก่อนละกันนะ... ” ตอนแรกมิวรู้สึกกลัว หินอย่างไรไม่รู้แต่เพราะว่า หินเป็นคนพิการแบบนี้ในใจเขาก็เริ่มสงสาร ขึ้นมา
แล้ว หินก็ต้องก้มหน้าทานข้าวอย่างโมโห...นอกจากพ่อแม่ยายและผู้หญิงของเขา หินก็ไม่เคยยอมก้มหัวให้เคยไม่เคยมีใครกล้ามาสั่งการเขาแบบนี้โดยเพราะ ให้ เชลยบาปคนนี้กล้าดีอย่างไร
“ อิ่มแล้วหรอ.... ”
“ เออออออออออออ......พอใจยัง”
“ ไม่หิวแต่กิน กินหมดเลยนะ...ฮ่าๆ...งั้นเราก็ไปทำกายภาพบำบัดกัน ”
“ ยุ่ง.......ไม่ไป ”
“ ไม่อยากเดินได้ หรอ.....”
“ อยาก...แต่ไม่อยากทำ ”
“ แล้วจะหายมั้ย ”
“ ไม่รุ้...”
“ ผมรู้ว่าคุนกำลังโมโห...ไม่อยากกลับมาแก้แค้นผมแบบเดิมหรออ ”
“ อยาก...”
“ ถ้า อยากก็ ต้อง ทำกายภาพบำบัดเข้าใจไม๊ ”
“ ไม่.. ”
“ ทำไม ”
“ มันเจ็บ.. ” หินพูดขึ้นก่อนจะหลุบตาต่ำลง
“ 5555โถ่เอ้ย...เก่งแต่กะคนอื่น...คุนนี่มันก้อป๊อดชะมัด.. ”
“ นี่นายว่าชั้นหรอ...ว่าไครป๊อดห๊ะ ”
“ เปล่า.. ”มิวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
....น่าหมั่นไส้นัก ถ้าหินเดินได้คงไปเขกกะโหลกร่างบางแลล้วจับตีก้นซะให้เข็ด ข้อหา ยั่ว โมโหจะเกิดความหมั่นไส้นัก......
บริเวณ ไร่ส้ม
คนงานแตกตื่นมากที่เห็นหินนั่งรถเข็น เพราะไม่นึกว่าอาการหินจะหนักจนเดินไม่ได้ขนาดนี้ จึงพากันมาแอบดูแอบมองหินตลอดทาง
“ พาชั้นมาทำไม ”
“ เอ้า...ก็ออกมาสูดอากาสข้างนอกไง...อย่าลืมสิ้ คุนนอนในห้องมาร่วมสองอาทิตย์แล้ว ไม่เบื่อหรออ ”
“ เรื่องของชั้น....แค่ชั้นนอนในห้องก็ สูดพอแล้ว ”
“ จะนอน อุดอู้ทำไมเล่า..มาเห็นใบไม้สีเขียวเดินรอบไร่ น่าสนุกออก...ผมยังชอบมาเดินบ่อยๆเลยเวลาเครียดๆ”มิวพูดขึ้น ขณะเข็นรถ วิวแชร์ของหินไป
“ ชั้นดูตั้งแต่เด็กจนชินแล้ว..ไม่เห็นมีไรน่าตื่นเต้น...ว่าแต่นายเหอะ..แหม๋ ทำไมชอบมาเดิน...อยากอ่อย ผู้ชายหรอ...แรดจริงๆ ”มิวสะอึกกับคำพูดหินพลางนึกในใจว่าหิน คงยังอารมณ์ไม่ปกติ ที่รับไม่ได้ที่ตัวเองพิการ
“ เฮ่อ...” มิวส่ายหน้ากับความคิดของหิน
“ ถอนหายใจ ทำไม.. ”
“ ไม่รู้ เบื่อๆ.. ”
“ เบื่อก็พาชั้นกลับ ชั้นอายคน เร๊ว... ”หินรู้สึกแปลกๆกับสายตาคนงานที่มองมายังเขา ที่ในเวลานี้ ไม่ได้เป็นคุนหินที่ สง่าผ่าเผยไม่เกรงกลัวผู้ใด อีกแล้ว
“ อายทำไม นั้นลูกน้องคุนนะ ”
“ ชั้นไม่ชอบสายตาพวกมันที่มองชั้นเป็น คนพิการแบบนั้น ”
“ คิดมากไปนา..”
“ กลับ...ชั้นอยากกลับ!! ” หินงอแงอยากกลับฝ่ายเดียวทำเอามิวก็ต้องยอมทำตามเพราะไม่อยากขัดใจมากนัก อย่างน้อยวันนี้หินก็อยู่ในกำมือให้เขาพาเดิน ตากแดดร้อนๆเป็นการเอาคืน เบาๆเริ่มแรกเพียงเท่านั้น แต่วันพรุ่งนี้ จะแกล้งหินก็ยังไม่สาย อิอิ
ติดตามตอนต่อไปคร๊าบบบบบบ
วันนี้ป้าอ่อนไม่ออกมาปล่อยเกรียนเลยแฮะ อิอิ
ตอนนี้ให้มิวเอาคืนหิน เบาๆ เพื่อเป็นขอรางวัลให้กับคนอ่านที่ติดตามเรื่องนี้และรอให้หินโดนเอาคืน อิอิ (เอาคืนเบาๆ)
พรุ่งนี้อััพเวลาเดิม คร๊าบบบบ อย่างลืมติดตามกันเด้อออ
คำผิดเดี่ยวพรุ่งนี้มาแก้ให้วันนี้ ง่วงและเบลอ มากมาย อิอิ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 511988 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก