ตอนพิเศษ
...........................................
ผมไม่รู้ว่าซินเป็นอะไร ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทำอะไรลับๆล่อๆจนน่าสงสัย ซินเป็นแบบนี้มาได้อาทิตย์นึงเเล้ว หลังจากที่พาน้องดรีมมาเล่นที่บริษัท
"ครับ ออครับพี่ ใช่ครับผมต้องการเเบบนั้น ฮะ ออ ฮะๆ ครับๆขอบคุณครับ"เสียงที่กระซิบกระซาบรอยยิ้มที่ดูมีความสุขนั่นทำให้ผมรู้สึกอดสงสัยไม่ได้ เเล้วท่าทางที่ดูลึกลับนั่นอีก หลังจากที่ซินคุยกับผมในห้องทำงานพอโทรศัพท์ดังซินก็ปลีกตัวออกมาทันที ปกติเเล้วซินมักจะไม่ปิดบังผมเวลาโทรศัพท์ดังก็มักจะคุยให้ผมรับรู้ด้วย เเต่พอเห็นแบบนี้เเล้วมันทำให้ผมอยากรู้อยากเห็นเข้าไปอีก รอยยิ้มที่มักจะชอบเเจกชาวบ้านไปเรื่อยเเบบนี้ทำให้ผมยิ่งหวั่นใจ
"ใครโทรมาน่ะ"ผมถามด้วยน้ำเสียงที่ดูเคืองๆ ซินสะดุ้งเเล้วหันมามองผม
"พี่ไนท์ยืนอยู่ตรงนี้นานหรือยังครับ"ซินยิ้มให้ผมเเล้วเดินเข้ามาหา
"ก็นานพอที่จะได้ยินเรื่องที่คุย ว่าแต่คุยอะไรกันเเล้วคุยกับใคร"ผมต้องการรู้คำตอบว่าซินคุยกับใครกันเเน่
"อุ้ย เเย่ละผมนัดน้องดรีมไว้ว่าจะไปเดินชายหาดกัน ผมไปละครับบาย" ซินพูดรัวเเละเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน เเละรีบวิ่งออกนอกห้องไปทันที มันต้องมีอะไรแน่ๆ ซินกำลังปิดบังอะไรผม
...........................................
"ไอ้ไนท์เป็นอะไรวะหน้าเหมือนตูดเลย"ไอ้บรีสเดินเข้ามาหาผมที่บริษัท พอเจอหน้ามันก็ทักผมเเบบกวนตีนทันที
"หน้ากูเหมือนตูดเเต่หน้ามึงจะเหมือนตีนกู"ผมด่ามันอย่างหัวเสีย รู้สึกหงุดหงิดไปหมด
"เอ๊า ไอ้นี่กูพูดดีๆนะเนี่ยคนอุตส่าห์เป็นห่วงรู้งี้ไม่ถามหรอกห่า"เเต่ละคำของมึงนี่ห่วงกูมากเลยนะได้บรีส กูขอบคุณในความหวังดีม๊าก เเต่เก็บความหวังดีเลวๆของมึงลงถังขยะดีไหม
"เเล้วมึงเป็นอะไรเนี่ย กูกะว่าจะพามึงไปแดกข้าว เเล้วน้องซินละไปไหน"ไอ้บรีสมองหาบุคคลที่คิดว่าน่าจะอยู่ในห้องทำงาน เเต่ตอนนี้คงไม่อยู่ให้มันชวนไปทานข้าวเเล้ว
"ไม่รู้ นี่เเหละสิ่งที่กูกำลังหงุดหงิด"
"จิ๊ จิ๊ จิ๊ มิน่าล่ะ มึงถึงได้ลงเเดงเหมือนคนอดยา เอาน่าให้น้องเขามีอิสระบ้าง ขืนบังคับน้องเขามากๆระวังเหอะเขาจะเบื่อมึง" ผมทุบโต๊ะดังปังอย่างโมโห ไอ้บรีสสะดุ้งเเล้วถอยกรู
"แหะๆ กูล้อเล่นน่า มึงอย่างซีเครียส"มันยังมีน่ามากวนตีนผมอีก ผมละปวดหัวกับความกวนของมันจริงๆ
"ไอ้บรีส มึงอย่าเอาเรื่องเเบบนี้มาพูดเล่น กูไม่ชอบ"ไอ้บรีสพยักหน้าหงึกๆ ผมนั่งกระเเทกลงไปเหมือนเดิม ซักพักไอ้บรีสเดินเข้ามาเเละตบไหล่ผม
"เออๆ อย่าคิดมากน่า ไปกินข้าวเหอะกูหิวจนจะเเดกหัวมึงได้ละ"ไอ้บรีสดึงแขนผมให้ลุกขึ้น
"มึงก็ไปแดกกับไอ้เทียนดิ่ ปกติเห็นไปกินกับมันออกจะบ่อย ไม่เห็นจะมาชวนกู วันนี้นึกยังไงล่ะมาชวนกูน่ะ"ผมชำเลืองมองมัน มันทำหน้าเเหยๆ
"ไอ้เทียนมันเข้าเวร................ เฮ้ยกูหิวจริงๆนะเนี่ย"ไอ้บรีสเปลี่ยนเรื่องทันที ทีเวลาไอ้เทียนอยู่ละไม่เห็นจะสนใจผม ตั้งเเต่ไอ้เทียนมันย้ายลงมา ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร ทำไมมันถึงได้ลงมาประจำที่นี่ เเต่ดูจากพฤติกรรมพวกมันเเล้วน่าสงสัย
"ให้กูก้มกราบมึงไหม๊"มันทำน้ำเสียงประชด
"เออๆ ไปก็ไป"ผมตัดความรำคาญจึงตามมันไปกินข้าว
..............................................
ไอ้บรีสมันพาผมมาทานข้าวที่ร้านอาหารที่ขึ้นชื่อว่าอร่อยที่สุดในย่านนี้ ถึงเเม้ว่ามันจะอร่อยเเค่ไหนแต่ผมมีความรู้สึกไม่อยากจะทานเลยเเม้เเต่คำเดียว
"ไม่อร่อยหรอวะ"ไอ้บรีสทำหน้าสงสัย
"ไม่ว่ะ กูไม่ค่อยอยากกิน"
"ตกลงมึงเป็นอะไรวะเนี่ย"ไอ้บรีสทำน้ำเสียงเป็นห่วง ผมเอนหลังพิงกับเก้าอี้เเละกำลังใช้หัวคิด
"ซินทำตัวเเปลกๆ"ผมบอกมัน มันทำตาโตอ้าปากค้าง มันเรื่องใหญ่พอไหมล่ะไอ้เพื่อนรัก
"เเค่เนี๊ยะ!!"คำพูดของมันเเละท่าทางของมันทำให้ผมหมดอารมณ์ทันที แล้วผมจะบอกมันทำไมในเมื่อมันเข้าข้างซินมากกว่าผม
"โหย คิดมากไปเปล่ากูไม่เห็นซินจะเเปลกตรงไหน"ไอ้บรีสทำท่าเหมือนจะหัวเราะ เเต่ผมเอาขาสะกิดมันใต้โต๊ะเผื่อมันจะลืมว่ากำลังจะทำอะไร
"จะไม่ให้เเปลกได้ไง หลายวันมานี่ซินหลบหน้ากู แอบคุยโทรศัพท์เเล้วก็.......ไม่ยอมนอนกับกูด้วย"ประโยคสุดท้ายผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เเผ่วเบา รู้สึกน้อยใจขึ้นมาชอบกลที่ถูกทำแบบนี้ หลายวันมานี่ซินจะไปนอนกับน้องดรีม เเรกๆผมไม่แปลกใจหรอกเพราะบางทีซินก็ไปนอนกับน้องดรีมบ้างเเต่พอนานๆเข้ามันยิ่งทำให้ผมรู้สึกเก็บกด
"เออ มันก็จริงนะ บางทีซินอาจจะงอลมึงก็ได้"ไอ้บรีสทำหน้าคิด นิสัยของซินเวลาที่โกรธผม หรือเวลางอลก็มักจะทำแบบนี้ เเล้วผมทำอะไรให้ซินงอลล่ะตอนนี้ผมยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองทำอะไรผิด
"งอลเรื่องอะไรวะ กูมีเวลาที่ไหนที่จะทำให้ซินงอลกู"ผมถามมันกลับเเละจิ้มกับข้าวมาทานเพราะเริ่มหิวนิดๆ
"หรอ ถ้าอย่างนั้นก็มีเรื่องเดียว ซินอาจจะมีเพื่อนใหม่ไม่ก็เเอบมีกิ๊กชัวๆ"ไอ้บรีสทำหน้ามั่นใจ ผมหรี่ตามองมันอย่างหาเรื่อง
"เฮ้ยกูไม่ได้ยุเเหย่ให้พวกมึงตีกันนะ กูเเค่คิด"คิดของมึงนี่ฟันธงเลยใช่ไหมไอ้บรีส ผมส่ายหัวไปมาด้วยความไม่เข้าใจอะไรซักอย่าง นี่ผมกำลังสับสนในตัวซินใช่ไหมเนี่ย
"เเล้วกูจะรู้ได้ไงว่าซินทำเเบบนั้น"ผมขอความคิดเห็นจากไอ้บรีส
"เอางี้ มึงก็ลอง ชวนซินกลับมานอนคืนนี้ดิ่ แล้วมึงลองกอดซินเเบบอ้อนๆดู ถ้าซินเฉยๆเเสดงว่าซินมีคนใหม่ชัวร์ป้าบ"รู้สึกว่ามันจะทำท่ามั่นใจเหลือเกิน
"กูดูไม่เป็นเว้ย"ซินหลายอารมณ์เเบบนี้เเล้วผมจะดูออกยังไง เผลอๆไม่ใช่เเค่กอดด้วยซ้ำ ถ้าขืนจับกดซินโดยที่เจ้าตัวไม่ยอมละก็มีหวังบ้านเเตกอีก
"ตามใจมึง ครอบครัวมึงเคลียร์เอง"ไอ้บรีสยักไหล่เเละลงมือทานข้าวต่อ
ผมถอนหายใจ เเละรู้สึกกลืนอาหารไม่ลงคอ ความอยากรู้มันทำให้ผมคิดมากเเละคิดอะไรไม่ออก อยู่กับซินมาจะเป็นปีเเล้วยังไม่รู้จักนิสัยใจคอดีเลย สิ่งเดียวที่รู้คือซินจะดูเเลผมเเละเอาใจใส่ผมเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดประเด็นนี้แหละมันจึงทำให้ผมทุกข์ใจกลัวว่าซินจะเบื่อผมขึ้นมา
.........................................
"กลับดึกจังครับ"ซินยิ้มให้ผม หลังจากที่ผมเดินเข้ามาในบ้าน ซินกำลังนั่งดูทีวีที่โซฟา พอผมเดินไปหาซินก็ทักเเละมอบรอยยิ้มเย้ายวนให้ผม
"เคลียร์งานนิดหน่อยน่ะ ยังไม่นอนอีกหรอนึกว่านอนเเล้ว"ผมเข้าไปนั่งข้างๆเเละปลดกระดุมเสื้อ
"รอพี่ไนท์น่ะครับกลัวพี่จะหิวเเล้วไม่มีใครหาให้ทาน"ซินยิ้มให้ผม ผมโน้มหน้าเข้าไปหอมเเก้มเบาๆได้กลิ่นเเชมพูอ่อนๆโชยมา ความเหนื่อยล้าหายไปทันที
"เดี๋ยวพี่ให้จำเนียรหาให้ก็ได้นี่ ไม่น่าลำบากมารอ"ผมเชยคางซินเบาๆ ตาหวานๆของซินกระพริบถี่ มองผม
"ทุกอย่างที่ซินทำเพื่อพี่ มันไม่ลำบากหรอกครับ"ผมโน้มตัวจูบซินเบาๆด้วยความคิดถึง ทำไมซินถึงได้ทำตัวให้ผมรักได้มากมายขนาดนี้ เเล้วทำไมผมต้องคิดมากเรื่องที่ซินจะมีคนอื่นด้วย
"พี่รักซินนะ"ผมบอกรับซินเบาๆ ซินหน้าเเดงเเล้วยิ้มตอบ
"ซินก็รักพี่ครับ"
"ปะ เราขึ้นห้องกันเถอะ"ผมจูบมือซินให้เดินตาม ซินเดินตามมาจนถึงหน้าห้องเเล้วกระตุกมือผมเบาๆ
"เเต่...............ซินอยากนอนกับน้องดรีมครับ"ผมคิ้วขมวดทันทีที่ซินขอ
"เเต่ซินไม่ได้นอนกับพี่มาเป็นอาทิตย์เเล้วนะ อีกอย่างน้องดรีมก็หลับเเล้ว"ซินทำหน้าลำบากใจ
"พี่ไนท์ อีกไม่กี่วันเดี๋ยวซินก็กลับมานอนที่ห้องเหมือนเดิมเเล้วครับ นะให้ซินนอนนะ"ซินอ้อนผม ผมถอนหายใจเเละเอาซินเข้ามากอด ซินกอดตอบเเละเอาหน้าซบลงที่หน้าอกผม บางทีซินอาจจะมีเหตุผลที่นอนกับน้องดรีม มันคงไม่ใช่ที่ว่าซินจะมีใครเเล้วเบื่อผมหรอก
"เเต่พี่อยากกอดซิน งั้นพี่ไปนอนด้วยคนนะ"ซินผละออกจากผมเเละส่ายหน้ารัวๆ
"ไม่ได้ครับ เตียงน้องดรีมเล็กจะตาย อีกอย่างเรานอนข้างล่างมันไม่ดีนะครับน้องดรีมเป็นเด็กเดี๋ยวน้องดรีมบาปเปล่าๆ"เหตุผลฟังดูขึ้นเหมือนกัน ผมทำปากเบะเพราะอยากนอนกอดซินจริงๆ
"นะครับ ซินสัญญาว่าพรุ่งนี่ซินจะให้พี่นอนกอดให้หนำใจเลย"ซินชูนิ้วก้อยมาให้ผม ผมพยักหน้าเเละเอานิ้วก้อยอีกข้างไขว้กัน
"ถ้างั้น...............ชดเชยส่วนที่พี่ต้องได้ด้วยนะ"ผมกระซิบบอก ซินหน้าเเดงทันทีและรีบดึงมือกลับ
"บ้า"ซินทำหน้าอมยิ้มเเละเดินไปที่ห้องน้องดรีม
"ราตรีสวัสดิ์นะครับ"ซินหันมาโบกมือลาเเละเข้าห้องไป
ส่วนผมทำได้เเค่คอตกเเละเดินเข้าห้องตัวเอง คืนนี้ต้องนอนคนเดียวอีกเเล้วสินะ พอไม่มีซินนอนด้วยรู้สึกว่าต้องนอนหนาวๆยังไงชอบกล
.........................
ซินออกไปไหนไม่รู้ตั้งเเต่เช้า ผมตื่นขึ้นมาเเละไปหาน้องดรีมที่ห้องก็ไม่เจอทั้งคู่อยู่เลย มันทำให้ผมสงสัยพอถามเเม่บ้านก็ไม่มีใครรู้มันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดตั้งเเต่เช้า โทรไปหาสายก็ไม่ว่าง มันยิ่งทำให้ผมกระวนกระวายใจ ไม่น่าออกรถส่วนตัวให้ซินเลยพอมีรถก็ออกไปไหนมาไหนโดยไม่บอกผมตลอด ไม่รู้เลยหรือไงว่าผมเป็นห่วงยิ่งเอาน้องดรีมที่เดินยังไม่เเข็งแรงดี ไปด้วยอีกยิ่งทำให้ผมห่วงเข้าไปใหญ่
"นายหัวคะ สายของคุณเทียนค่ะ"ป้าแป๊ดส่งโทรศัพท์ให้
"ฮัลโหล"
"โอ้.............ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยวะ"ไอ้เทียนทำน้ำเสียงน้อยใจ
"มีอะไร ก็ว่ามา"ผมตอบแบบหงุดหงิด
"กูจะโทรมาแฮปปี้เบิดร์เดย์มึงง่ะ เเต่คงไม่ต้องละมั้ง"ผมมองดูปฏิทิน ปรากฎว่าวันนี้มันเป็นวันเกิดของผมจริงๆ
"อ้าววันเกิดกูหรอเออ ขอโทษว่ะ"ผมขอโทษไอ้เทียนที่มันไม่ได้รู้เรื่องอะไรเเต่ผมกลับไปใส่อารมณ์ที่มัน
"เออ ไม่เป็นไร ทำงานจนลืมนับวัน เวลา เลยหรอวะอย่าหักโหมนักดิ่อยู่รอเลี้ยงหลานไอ้หลิงมันก่อน"
"อืมขอบใจ เเล้วมึงไม่เข้าเวรหรอวะ"
"เข้าๆ เเต่เดี๋ยวไป กูกะว่าจะเเวะไปหาไอ้บรีสก่อน พักนี้ไม่ค่อยไปหามันเลย เเล้วมันโทรมาเเฮปปี้ กับมึงหรือยัง"
"ยัง"นั่นสินะทำไมไอ้บรีสมันถึงไม่โทรหรือเข้ามาที่บ้าน ปกติมันจะเป็นคนเเรกที่มาเสนอหน้าให้ผมเจอในวันเกิดตั้งเเต่เช้า เเต่ดูเหมือนไอ้เทียนมันจะชนะซะเเล้วรอบนี้
"เป็นไปได้ไงวะ เอองั้นเเค่นี้เเหละ โชคดีนะเพื่อน อยู่ยืดๆล่ะ ตายก่อนซินเดี๋ยวซินมีใหม่นะเว้ย"ไอ้เทียนรีบวางสายทันทีที่พูดจบมันอวยพรผมได้สร้างสรรค์มาก ผมส่ายหัวเเละเอามือกุมขมับที่ตอนนี้เส้นเลือดในสมองมันกำลังปูดขึ้นมา
"ป้า ขอยาเเก้ปวดหัวหน่อย"ผมตะโกนเรียกขอยาเพราะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะทนไม่ไหว เเล้วล่ะ
..................
วันนี้ผมนั่งอยู่หน้าระเบียง ที่เบื้องหน้าเป็นชายหาดนั่งรอว่าวันนี้จะมีใครโผล่มาหาผมบ้างไหม ถึงเเม้ว่าไอ้ต้นกับไอ้เทียนมันจะโทรมาอวยพรวันเกิดผมเเล้ว เเต่คนที่ผมต้องการให้บอกกับผมคนเเรกกลับไม่อยู่เเละออกไปข้างนอกตั้งเเต่เช้าไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาซักที ไอ้บรีสก็เหมือนกัน ผมโทรหามันไม่ติด พอโทรไปที่โรงเเรม พนักงานต้อนรับก็บอกว่ามันลาหยุด มันยิ่งทำให้ผมสงสัย ผมนั่งๆนอนอยู่ที่ริมระเบียงด้วยความเบื่อหน่ายเเละรอคอยว่าพวกเขาจะกลับมากันเมื่อไร เผลอหลับไปตั้งเเต่เมื่อไรก็ไม่รู้พอตื่นมาอีกทีฟ้ามันก็มืดซะเเล้ว
"ชักจะไม่ดี"ผมมองดูเวลาที่ตอนนี้มันเริ่มจะทุ่มกว่าๆเเล้ว ผมเดินเข้าบ้านเเละหยิบกุญแจรถทันที
"ไปไหนกันไม่กลับซักทีนะ คอยดูสิกลับมากันเมื่อไรต้องทำโทษหนักๆ"ผมบ่นกับตัวเองเเละเเล่นรถออกไป
โทรหาใครก็ไม่ยอมรับสาย ผมไปที่โรงเเรมเเละไปเคาะห้องไอ้บรีส ไอ้บ้านี่มันก็ไม่อยู่ ขับรถไปร้านอาหารหรือโรงเเรมใกล้ๆก็ไร้วี่เเวว ผมมองดูเวลาที่ขับรถตามหาตอนนี้มันจะสองทุ่มเเล้ว จึงขับรถไปหาไอ้เทียนที่กำลังจะเลิกงาน
"คนหายเเล้วมึงยังเฉยอยู่อีกหรอวะ"ไอ้เทียนโวยขึ้นมาทันที
"กูตามหาเเล้ว โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้มึงจะให้กูทำยังไง"ผมตอบมันแบบหัวเสียไม่แพ้กันไอ้เทียนเกาหัวยุ่งๆเเล้วกดโทรศัพท์หาใครซักคน
"ฮัลโหลอยู่ไหนกัน ที่บ้านไอ้ไนท์ อ้าวเเล้วเจ้าตัวทำไมมันไม่รู้ อืมๆเดี๋ยวตามไป"ไอ้เทียนกดสายทิ้งเเละมองผมด้วยหางตา
"ทำไมมึงโทรติดวะ"ผมถามมันเหมือนรู้ว่าจะโทรหาไอ้บรีส เพราะมันคงไม่มีใครอีกเเล้วที่ไอ้เทียนมันจะโทรหา
"จะรู้ไหม ไปกูออกเวรละกลับบ้าน"ไอ้เทียนทำหน้ายุ่งๆ เเละดึงเเขนผมให้เดินตามจนผมเกือบหัวทิ่ม
............................
บ้านทั้งบ้านมืดสนิทไม่มีเเม้เเต่วี่เเววของใคร ผมรู้สึกแปลกใจเเละหวั่นใจกลัวจะเกิดเรื่องขึ้นเลยรีบเดินไปเปิดไฟเพราะบ้านทั้งบ้านมันมืดจนเกือบมองไม่เห็นอะไร
"แฮปปี้เบิร์ด เดย์ ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์แฮปปี้เบิร์ดเดย์ เเฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู"ที่เเรกผมตกใจนิดๆกับเสียงเพลงวันเกิดดังขึ้นจากคนหลายๆคนประสานกับ ผมมองไปทางต้นเสียง ซินกำลังถือเค๊กปอนที่มีเทียนจุดเดินเข้ามาใกล้พร้อมๆกับร้องเพลง ทุกๆคนที่ผมคิดถึงเเละหายไปอยู่พร้อมหน้ากันจนผมแปลกใจ
"สุขสันติ์วันเกิดนะครับพี่ไนท์"ซินยิ้มให้ผม
"สุขสันติ์วันเกิดค่ะคุณพ่อ"น้องดรีมดึงผมให้ผมย่อตัวลงเเละหอมแก้มผมเเรงๆ
"สุขสันติ์วันเกิดนะ ไอ้เจ้านาย"ไอ้บรีสพูดน้ำเสียงยียวน เเล้วกอดผมเบาๆ
"ทำอะไรกัน"ผมถามเสียงเรียบเพื่อเก็บหน้าตาที่ตอนนี้กำลังจะยิ้มออกมาให้ได้ เราต้องทำขรึมไว้เพราะพวกเขาทำให้ผมห่วงมาก แล้วนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาหายไปหรือเปล่า
"ก็จัดงานวันเกิดไงครับ เป่าเทียนก่อนสิพี่ไนท์ผมหนักนะ"ซินทำหน้าเเหยเหมือนจะหนัก แต่ผมรู้ว่าซินแกล้งทำเเละเปลี่ยนเรื่องมากกว่า
ผมอธิฐาน ขอให้ครอบครัวของผมจงมีแต่ความสุข สุขที่ไร้ภัยที่จะมาทำให้พวกผมเเยกออกจากกัน จากนั้นก็เป่าเค๊กตามคำเรียกร้องของทุกๆคน ทันทีที่เทียนดับ ไฟก็สว่างขึ้นมาพร้อมๆกับเสียงพลุที่ดัง
"เเก่ขึ้นอีกปีละมึง"ไอ้บรีสเเซว ผมสะกิดมันเบาๆไปที่ไหล่จนมันลูบไหล่ยิกๆ
"ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ นี่ครับ"ซินยื่นบางอย่างให้ผม มันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมเเบนๆใหญ่ๆผมเขย่ามันก็ไม่มีเสียงอะไรที่จะบ่งบอกได้เลยว่าข้างในมันคืออะไร
"น้องดรีมก็มีนะคะนี่ค่ะ"น้องดรีมส่งกล่องบางอย่างที่ดูคล้ายๆกันผมรับมาเเละหอมเเก้มขอบคุณน้องดรีมเบาๆ
"พ่อไม่เห็นหอมพี่ซินเลยละคะ"น้องดรีมถาม ผมหันไปยิ้มให้ซินที่ตอนนี้เริ่มหน้าเเดงเเละส่ายหัว
"อย่าดีกว่าน้องดรีม อายเขา"ซินก้มไปกระซิบบอกน้องดรีม ทำให้คนที่ได้ยินต่างพากันหัวเราะจนซินอาย
"ทานมื้อเย็นเหอะกูรอมึงจนหิวเเล้วเนี่ย เทียนไปทานข้าวกัน"ไอ้บรีสเดินเข้าไปคว้าเเขนไอ้เทียนที่ยืนยิ้มกอดอกอยู่อีกด้าน ให้เดินตามมันเข้าครัว
ตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมา ครอบครัวของผมกำลังจัดงานวันเกิดเล็กๆให้กับผม เพื่อนๆที่มันมาอวยพรให้ผมเเละซื้อของมาฝาก ผมไม่รู้เลยว่าไอ้ต้น กับยัยหลิงมันจะมาหาหลังจากที่ผมเป่าเค๊กไปเเล้ว มันทำให้งานของผมมันยิ่งสนุกเข้าไปอีก ผมไม่ลืมที่จะโทรไปหาพ่อเเม่เเละบอกรักพวกท่านที่ให้ผมได้เกิดมาในโลกใบนี้ พวกท่านอวยพรให้ผมมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
พวกไอ้บรีสมันไม่พลาดที่จะหาสิ่งมึนเมามาในรอบนี้ด้วย ผมเองก็ดื่มหลังจากที่ไม่ได้ดื่มมานาน ซินเองก็ดูมีความสุขเเละยิ้มให้ผมทุกๆครั้งที่ผมสบตา ผู้ชายคนนี้ทำให้ผมทึ่งหลายๆอย่าง ตั้งเเต่วันที่เจอกันจนถึงปัจจุบันซินทำให้ผมได้เห็นตัวตนที่หลากหลายเเละจริงใจของซิน มันทำให้ผมมีความสุขที่สุดในชีวิตที่ผ่านมา ซินได้เติมเต็มบางอย่างที่ขาดหายไปจนมันเต็มเเละล้นออกมาจนไม่ต้องบรรยายก็รู้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร
"ขอบคุณนะ"ผมกระซิบข้างๆหูซินเบาๆ ซินตกใจนิดๆ เเล้วยิ้มให้ผม
"ครับ"รอยยิ้มนี้มันช่างกินใจเเละจดจำอยู่ในหัวใจผมจริงๆ
.................................
"พี่ไนท์เป็นอะไรครับ"ซินถามผมทันทีที่เเยกย้ายกันกลับที่พักหลังจากที่สนุกกันจนดึก ผมแกล้งฟอร์มทำเป็นโกรธซิน เเละทำขรึมอยู่ในห้อง ทุกเรื่องผมให้อภัยเเต่ถ้าวันนี้ซินไม่ยอมนอนกับผม ผมคงโกรธจริงๆ
"ทำไมทำหน้าเเบบนี้ละครับหืม ยิ้มหน่อยสินะนะ"ซินมองผมเเล้วทำตาปริบๆเหมือนหยอกล้อ จนผมแอบอมยิ้ม เเต่ซินจับได้เเละยิ้มขึ้นมา
"ฮันเเน่แกล้งกันใช่ม๊า"ซิน ทำหน้าทะเล้นใส่จนผมทนไม่ไหว คว้าตัวซินให้มาอยู่ในอ้อมกอดเเละมอบจูบเเรงๆให้หนำใจ ซินทำเสียงห้ามอู้อี้ในลำคอเเละพยายามดันผม
"ถ้าคืนนี้ไม่นอนกับพี่ พี่โกรธเเน่"ผมทำเสียงดุซินทำหน้าเเหย เเละหัวเราะ
"รู้เเล้วคร้าบ พี่ไนท์อย่าเเกล้งซินสิ"ผมดีดหน้าผากซินเบาๆ ซินเอามือถูหน้าผากตัวเองทันที แล้วทำหน้าบูดใส่ผมจนรู้สึกหมั่นไส้ เลยอุ้มซินจนตัวลอยไปที่ ที่นอน
"พี่ไนท์ อ๊ะ"ผมจูบซินอย่างดูดดื่ม ตอนที่ซินไม่ทันได้ตั้งตัว มือลูบไลท์ไปตามร่างกายจนซินคราง
"พี่ไนท์อาบน้ำก่อนสิ"ซินพยายามดัน เเต่ตอนนี้ผมคงทนไม่ไหวเเล้วล่ะ
"เดี๋ยวอาบทีหลังก็ได้ ขอสั่งสอนเด็กดื้อก่อน"ผมยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ ซินทำตาโตหน้าเหวอ
"ไม่เอาพี่ ฮะๆ อย่าซินจั๊กจี้"ซินหัวเราะทันทีที่ผมเอาหน้าซุกเข้ากับท้อง เเต่หัวเราะได้ไม่นาน ก็กลายเป็นเสียงครางเเทน ผมยิ้มพอใจก่อนจะลงมือถอดเสื้อผ้าของผม เเละของซินออกให้หมด ซินเองก็คงจะทนมาเหมือนกันสินะถึงได้ตอบรับผมขนาดนี้ น้ำเสียงเเละท่าทางที่ยั่วยวนมันทำให้ผมสติเเตกเเละไม่อาจกักเก็บอารมณ์ได้อีกต่อไป
ก็ใครล่ะที่ทำให้ผมอดกลั้นมาเป็นอาทิตย์ เเล้วยิ่งถ้าเนื้อมันเข้ามาในปากเสือเเล้ว ใครละมันจะปล่อยไปให้เสียดาย
"รักนะครับ"ผมกระซิบบอกซินเบาๆ ซินพยักหน้าเเละกระชับกอดผมเเน่น
"ผมก็รักพี่ครับ พี่ไนท์"
คำบอกรักกี่คำต่อกี่คำที่พูดบอกกัน ไม่มีเลยที่ผมจะนึกเบื่อ มันยิ่งทำให้ผมชอบเเละยิ่งตอบรับรักของซิน เสียงนุ่มทุ่มหูที่บอกคำว่า "รัก" บ่อยๆ ทำให้ผมมีความสุขที่สุดในชีวิตขอบคุณนะครับ "ที่รัก"..........
..........................
ปล. จากไนท์
ผมเพิ่งรู้ว่าที่ซินไม่ยอมให้ผมแอบฟังตอนคุยโทรศัพท์ เพราะซินไม่อยากให้ผมรู้ว่าซินเเอบไปเรียนทำขนมเค๊ก เเละทุกๆคืนที่ไปนอนกับน้องดรีม เพราะต้องไปถักนิตติ้งกับน้องดรีม เพราะอยากจะเซอร์ไพรส์ผมกัน มันทำให้ผมเป็นปลื้มเเละเห่อผ้าพันคอทำมือสองผืนนี่จริงๆ เเต่ที่น่าโมโหคือ ไอ้คนที่มันรู้ทุกอย่างมันกลับทำให้ผมยิ่งกังวลใจ คอยดูนะไอ้เทียนไม่อยู่เมื่อไรมันตาย
ฝากอีกนิด สำหรับตอนจบที่ใครๆก็ต่างสงสัยว่าผมคุยกับใคร ลอดโทรศัพท์ตอนที่ซินโทรหา จริงๆเเล้วผมคุยกับคุณกิ่งนี่หละครับ เธอโวยวายใหญ่เลยที่ผมไม่ไปงานเเต่ง เเละให้ผมพาเธอเเละสามีไปที่เที่ยวที่ฮันนีมูนเเทน อย่าได้คิดว่าผมแอบมีกิ๊กเชียวเห็นผมเป็นคนอย่างนั้นหรอ ฮะ ฮะ ฮะ!
.....................................
หัวข้อ: ((เจ้าสาวจำเเลง))>>>>ตอนพิเศษ ด้ายสีเเดง....จบ 25/9/55 p.38 (อ่าน 418584 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก