หัวข้อ: เด็กชายตะวัน ฝันหวานของเจ้าชายกบกับน้องชายที่ใครบอกว่าไม่มีบทบ้านใกล้ๆ# จบ

[ภัคD]

เรื่องของเด็กชายตะวัน  ฝันหวานของเจ้าชายกบ  กับน้องชายที่เกือบจะไม่มีบทบ้านใกล้ๆ# 6

ไม่มี...

“แล้วอยากเปลี่ยนแฟนหรือยัง?”พี่ขุนถาม แล้วผมก็พยักหน้า...พี่ขุนก็หัวเราะแล้วบอกว่า...โอเค งั๊นเราเป็นแฟนกัน...แล้วพี่ขุนก็หายไป ไม่มาหาผมอีก...

หนึ่งวันพี่ขุนก็ยังไม่มา...สองวันก็ยังไม่มา...สามวัน สี่วันแล้วก็ห้าวัน...

“ทำไม?”พี่ปาถามผม ตอนที่ผมบอกพี่ปาว่าผมไม่อยากเป็นแฟนกับพี่ปาแล้ว

ผมไม่รู้จะตอบพี่ปาว่ายังไง รู้แต่ว่าผมไม่ได้รักพี่ปาแล้ว พอไม่รักผมก็ไม่อยากให้พี่ปากอดผมหรือจูบผม...

“ตะวันมีคนอื่นเหรอ?”พี่ปาถาม...ถ้าถามเมื่อหกวันก่อนผมก็จะพยักหน้าแต่พอถามวันนี้ผมเลยส่ายหัว เพราะพี่ขุนหายหัวไปไหนแล้วไม่รู้...

ผมได้ยินเสียงตัวเองกลืนน้ำลายดังเอื้อก ตอนที่พี่ปาเดินเข้ามาหาผม...

ผมได้ยินเสียงตัวเองกลืนน้ำลายอีกหนึ่งเอื้อก ตอนพี่ปามาหยุดยืนอยู่ข้างหน้า

ผมได้ยินแต่เสียงตัวเองกลืนน้ำลายเลยไม่รู้ว่าพี่ปาพูดอะไร แล้วพี่ปาก็ไป...

พอพี่ปาไปแล้ว...บ้านก็เงียบ...ผมเดินไปเดินมา เข้าห้องโน้นแล้วก็ออกห้องนี้ และมันก็ดึกแล้ว บ้านน้าโอ๋ปิดไฟไปหมดแล้ว ผมเลยนั่งอยู่คนเดียว ในบ้านเงียบๆ...

วันถัดมาผมก็ไปอยู่บ้านน้าโอ๋ทั้งวัน กินข้าวบ้านน้าโอ๋แล้วก็นอนดูทีวีบ้านน้าโอ๋...ผมนึกได้ว่าไม่ได้ล็อคประตูบ้าน ผมเลยวิ่งกลับบ้านจะไปล็อคประตูเพราะกะว่าคืนนี้จะนอนบ้านน้าโอ๋...แต่พอมาถึงน้าโอ๋ก็ปิดประตูบ้านแล้ว ไฟบ้านชั้นล่างก็ปิดหมดแล้ว ผมเลยนึกได้ว่าลืมบอกน้าโอ๋ ลืมบอกฉายว่าคืนนี้ผมจะมานอนด้วย...ผมอยากตะโกนเรียกน้าโอ๋...แต่ผมก็เดินกลับบ้าน แล้วก็ไปอยู่คนเดียวในบ้านเงียบๆ...

“เหงาหรือเปล่า?”อีกวันหนึ่งพี่ปาก็โทรมาหาผมแล้วก็ถามผมว่า...เหงาหรือเปล่า...ผมก็บอกพี่ปาว่าไม่เหงาทั้งที่จริงๆผมเหงา...แต่ผมก็กลัวพี่ปามากกว่าความเหงา...

แล้วคืนนั้นพี่ขุนก็มาหาผมที่ร้าน...พี่ขุนจอดมอเตอร์ไซด์อยู่ที่อีกฟากถนน...พอเก็บร้านเสร็จผมก็ข้ามถนนไปหาพี่ขุน...แล้วผมก็ได้ยินเสียงตัวเองกลืนน้ำลายดังเอื้อก...เพราะผมเห็นแผลที่หัวคิ้วพี่ขุนแล้วแก้มพี่ขุนก็ช้ำด้วย...

ผมหันไปมองหาพี่อ๋อ แต่พี่อ๋อกลับไปแล้ว เพราะผมบอกพี่อ๋อว่าวันนี้ไม่ต้องไปส่งผม...

จริงๆก่อนหน้าวันนี้ผมคิดไว้ว่าถ้าเจอพี่ขุนผมจะบอกพี่ขุนว่า...ผมไม่เป็นแฟนพี่ขุนแล้ว...แต่พอผมเห็นพี่ขุนผมก็ดีใจจนลืม มานึกได้อีกทีก็ตอนเห็นแผลบนหัวคิ้วพี่ขุน

พี่ขุนบอกว่าจะไปส่ง ผมก็ปีนขึ้นซ้อนท้ายพี่ขุนไม่กล้าพูดอะไร เพราะถ้าขัดใจ ผมก็กลัวว่าจะมีรอยแผลอย่างนั้นบนหน้าผม...

พอถึงบ้านผมก็เข้าบ้าน...บ้านยังเงียบเหมือนเดิมและผมก็ยังเหงาเหมือนเดิม...

ผมเดินเข้าห้องโน้นก่อนออกห้องนี้...เดินไปแล้วก็เดินมาในบ้านเงียบๆ แล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่างเลยเห็นมอเตอร์ไซด์พี่ขุนยังจอดอยู่ที่หน้าประตูรั้วบ้าน

พี่ขุนมองผมไม่พูดอะไรตอนที่ผมเปิดประตูรั้วออกไปและพี่ขุนเงยหน้าขึ้นมามอง...แล้วพี่ขุนก็เข้ามาในบ้าน

แผลที่หัวคิ้วพี่ขุนยังอยู่ แก้มพี่ขุนก็ยังช้ำแต่ผมไม่กลัวพี่ขุนแล้ว...

ผมยืนเฉยๆตอนที่พี่ขุนกอดผมเอาไว้...พี่ขุนไม่ได้ร้องไห้แต่ผมก็รู้ว่าพี่ขุนกำลังร้องไห้ ผมเลยกอดพี่ขุน...

...โลกมันกว้างแต่กลับไม่มีที่ให้เราอยู่...พี่ขุนบอกผมอย่างนั้นแล้วก็ไม่พูดอะไรอีก ผมก็ไม่พูดอะไรอีก...เพราะผมไม่รู้จะพูดอะไร ผมไม่รู้จักพี่ขุน...รู้จักก็แต่ชื่อแล้วก็รู้ว่าพี่ขุนร้องไห้โดยไม่มีน้ำตาเท่านั้นเอง...

จบ...ไม่มี...

[kt_ktjj]

ขอบคุณมากนะคะที่เอามาลงให้ เมลล์สั่งจองทั้ง2เรื่องไปแล้วค่ะ  อยากให้ เด็กชายตะวัน ฝันหวานของเจ้าชายกบ ฯ รวมเล่มด้วยค่ะ

[BaoBao]

...โลกมันกว้างแต่กลับไม่มีที่ให้เราอยู่...พี่ขุนบอกผมอย่างนั้นแล้วก็ไม่พูดอะไรอีก ผมก็ไม่พูดอะไรอีก...เพราะผมไม่รู้จะพูดอะไร ผมไม่รู้จักพี่ขุน...รู้จักก็แต่ชื่อแล้วก็รู้ว่าพี่ขุนร้องไห้โดยไม่มีน้ำตาเท่านั้นเอง...

มันอ่านแล้ว อื้ม.... บางสิ่งไม่รู้ แต่บางสิ่งรู้ และไอ้สิ่งที่เรารู้ คนอื่นไม่เคยรู้ 
(วันนี้คงเลื้อยและล่องลอยไปกับประโยคนี้...ทั้งวัน)

[EverGreen™]

ความรู้สึกนั้น มันกำลังจะกลับมา 

[aorpp]

อ่านแล้วรับรู้ความเหงา ความไม่มี ของตะวัน
อยากกอดตะวันแน่นๆ เวลาตะวันต้องอยู่คนเดียวในบ้านเงียบๆ
แต่ตอนนี้ตะวันมีพี่ขุนเข้ามาช่วยเติมเต็มแล้ว กอดกันแน่นๆนะ

[pure_ka]

เกลียดตัวเองชะมัด ว่าจะไม่เข้ามาอ่าน แต่มันอดไม่ได้ เพราะอยากรู้จริงๆ ว่าฉายจะไม่มีบทได้ถึงไหน
พอมาอ่าน เฮ้อ ตรู เชื่อแล้วหล่ะ ...ว่าฉายตรู จะไม่มีบทจริงๆ

เฮ้อ...ยิ่งอ่าน ยิ่งไม่อยากให้ตะวันได้คนอย่างฉาย

เพราะโลกของตะวันมีแค่ตัวตะวันกับบรรดากิ๊กๆ
แต่โลกของฉาย มีแต่ตะวัน

ความยุติธรรมมันอยู่ทีหนาย...ยยย  ใครดึงเจ้าฉายของช้านออกมาจากโลกที่มีแต่ตะวันที

[ตีสี่]

ตอนอ่านตะวันฉาย เราไม่ได้อยากให้ฉายสมหวังกับตะวันหรอกนะ เพราะรู่้สึกว่าฉายก็มีความสุขในแบบของฉาย
เราอยากให้ตอนจบของตะวันฉาย มีพี่ขุน มีน้าโอ๋ น้าเจคอยู่กันพร้อมหน้าจะดีที่สุด
แต่อย่างว่าเนอะ มันจบไปแล้วววววววว
แต่มุมมองของตะวันเนี่ย สั้นและเรียบง่ายดีแท้

[THIP]

มุมมองของตะวัน เป็นอะไรที่น่าสนใจมาก บ่งบอกถึงอารมณ์ของตะวันที่ไม่เคยคิดว่ามี แต่มี ได้เป็นอย่างดี

[SungMinKRu]

 

ไม่มีอะไรจะเม้น ตลก จุก เจ็บ ตะวันเป็นที่แปลกคนหนึ่งเลยนะเนี่ย เพิ่งเข้ามาอ่านเต็มๆๆ

ชอบผลงานของคุณภัคD จังเลยค่ะ ประทับใจจนบอกไมู่ถูกเลย   

[ฮาเดส]

หลังจากไล่อ่านทัน...ก็พบว่าเรื่องนี้ฉายกลายเป็นตัวประกอบมาก 555
บทหายไปเลย โผล่มากระจึ๋งนึง
ส่วนตะวันก็ใจง่ายมาก ใครมาขอเปลี่ยนแฟนหน่อยก็ยอมเปลี่ยนง่ายๆ อย่างนั้น

อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนั้นตะวันรู้สึกยังไงกับฉาย

ส่วนตอนนี้ก็ยังเกลียดพี่ปาเหมือนเดิม แง่งงงงงงงงง

รอตอนต่อไปครับ

[ไข่หอมคับ]

ตะวันเหมือนเป็นคนมีอะไรมากมายอยู่ในหัว

[StillLoveThem]

...อ่านไปอ่านมาซักรู้สึกว่า ตะวันมีสมองน้อยจริงๆๆ คิดอะไรน้อยดี จะรักก็รักจะเลิกก็เลิกไม่คิดอะไรมาก
...บนโลกใบนี้่คงไม่มีคนแบบตะวันเนอะ เปลี่ยนแฟนง่ายยิ่งกว่า ปอกกล้วยเข้าปากซะอีก

[THIP]

ดันจ้าดัน

[ภัคD]

เรื่องของเด็กชายตะวัน  ฝันหวานของเจ้าชายกบ  กับน้องชายที่เกือบจะไม่มีบทบ้านใกล้ๆ# 7

ก็ยังไม่มี...

พอตอนเช้า...ผมก็เห็นแผลที่หน้าพี่ขุนชัดแจ๋วกว่าเมื่อคืน...

พี่ขุนเป็นแฟนคนแรกที่เข้ามาในบ้านผมแล้วก็ทำแค่เอามือกอดผมไว้เฉยๆ...

“พี่ขุนกำลังหาบ้านเช่าเหรอ?”ผมถามเพราะเพิ่งสอดรู้สอดเห็นแอบฟังพี่ขุนคุยโทรศัพท์กับเพื่อน...ว่าพี่ขุนจะหาบ้านเช่า

“ตะวันแอบฟังพี่คุยโทรศัพท์ แล้วจะถามพี่อีกทำไม?”พี่ขุนตอบแล้วก็ยิ้ม

“พี่ขุนมาอยู่กับตะวันก็ได้ ตะวันอยู่คนเดียว”ผมบอก พี่ขุนก็แค่ยิ้มอีก

“ยิ้มแปลว่าอยู่หรือไม่อยู่?”ผมถามและอยากให้พี่ขุนตอบว่าอยู่

“แปลว่าไม่อยู่”

“ทำไมล่ะ?”ผมถาม

“ไม่มีเหตุผล”

“แล้วทำไมพี่ขุนไม่อยู่บ้านล่ะ?”

“สอดรู้สอดเห็นจัง...”พี่ขุนถอนหายใจแล้วก็ว่าอย่างงั๊น ปากพี่ขุนก็ไม่ยิ้มแล้วผมเลยเงียบ

บ่ายๆพี่ขุนก็กลับ...พอเย็นๆพี่ขุนก็มาหาผมที่ร้านอีกพร้อมแผลปากแตกเพิ่มมาอีกหนึ่ง

ผมอยากบอกพี่ขุนว่า การใช้กำลังน่ะไม่ดี แต่ผมก็ไม่บอก...เพราะถึงการใช้กำลังจะไม่ดี แต่การใช้กำลังกับคนอื่นก็น่าจะดีกว่ามาใช้กำลังกับผม... ผมเลยเลือกปิดปาก...

พี่ขุนมาส่งผมที่บ้านแล้วก็ทำท่าจะกลับ

“พี่ขุนไม่อยู่กับตะวันเหรอ?”ผมถาม...ผมไม่บอกพี่ขุนแล้วว่า...ผมจะไม่เป็นแฟนกับพี่ขุนแล้ว...ไม่ใช่เพราะไม่อยากบอกหรือเพราะผมอยากเป็นแฟนกับพี่ขุน แต่ผมรู้สึกงงๆ...ว่าสงสัยผมกับพี่ขุนจะไม่ได้เป็นแฟนกัน

พี่กบชอบกอดผม ...พี่ปาบอกว่าเป็นแฟนต้องไม่ปิดบังกัน...ส่วนพี่ขุน ไม่กอดผมแล้วยังว่าผมสอดรู้สอดเห็นอีก

“เหงาเหรอ?”พี่ขุนถาม ผมก็พยักหน้า...พี่ขุนเลยทำท่าคิดอยู่แป๊บแล้วก็ตามผมเข้ามาในบ้าน

“พ่อกับแม่ของตะวันหนีไปเที่ยว”ผมบอกพี่ขุน...พี่ขุนก็แค่พยักหน้ารับเหมือนรู้อยู่แล้ว

“แล้วแฟนตะวันล่ะ”

“ก็...พี่ขุนไง!”ผมบอกแล้วพี่ขุนก็ทำหน้างง...

“ก็พี่ขุนบอกว่า งั๊นเราเป็นแฟนกัน...”

“ตะวันเลยเลิกกับแฟน?”พี่ขุนถาม ผมไม่รู้ว่าจะส่ายหน้าหรือพยักหน้าดี แต่ที่รู้แน่ๆคือ ต่อไปผมคงต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว...

ผมอยากให้พี่ขุนเป็นเหมือนเมื่อคืน...พี่ขุนจะได้อยากอยู่กับผม

“ไม่เป็นแฟนกันก็ได้...แต่วันนี้พี่ขุนอยู่กับตะวันนะ...”ผมถามพี่ขุน

“พี่นัดเพื่อนไว้...”พี่ขุนบอก ถึงพี่ขุนจะลังเลแต่สุดท้ายพี่ขุนก็ไป...

ผมเลยนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเพราะผมเหงา เพราะว่าไม่มีใครอยู่กับผมเลย...

จบ...ก็ยังไม่มี...

[ฮาเดส]

ตะวันน่าสงสารอ่ะ ...

[kny]

ที่มาที่ไปคือความเหงานี่เอง

[sanddy3]

ขอบคุณคุณภัค D ที่มาลงทุกวันเลยค่ะ

[yolp]

ตะวันเหมือนเด็กเลย ขี้เหงา ไม่รู้จะทำยังไงดี โอ๋ๆ คราวหลังวิ่งไปหาน้องชายข้างบ้านน้า ^^

[malula]

อยากกอดตะวันแน่น ๆ ไม่ให้เหงา
อิพี่ขุนจะเอายังไง

[aorpp]

อย่าร้องไห้อยู่คนเดียวเลยน้า ตะวัน
รีบวิ่งไปให้ฉายกอดตอนนี้เลย หรือเรียกฉายมาหาที่บ้านก็ได้
ฉายมันยิ่งกว่าเต็มใจอีก
ตะวันและฉายจะได้ไม่เหงา
+1 

[Zinub]

น่าสงสารตะวันเนอะ เข้าใจความรู้สึกเหงาค่ะ 

[pahpai]

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึก สำหรับตะวัน ฉายเป็นแค่น้องชายจริงๆ

[StillLoveThem]

... คนอื่นเค้าคง งง ตะวันเนอะ ที่ตะวันคิดอะไรง่ายๆ เหมาอะไรง่ายๆๆ ขี้ตู่เก่งนั่นเอง
... ความเหงานี่มัน ทำร้ายเรา่ได้เหมือนกัน โดยเฉพาะคนที่แปลกๆ อย่างตะวัน

[Nuclear]

มามะ..ตะวัน อกอิชั้นยังว่างอยู่ อิอิ 

[babynevercry]

ตะวัน เป็นคนขี้เหงา เราเข้าใจตะวันนะ นักอ่าน ทุกคนก็คงเข้าใจสาเหตุของตะวันอ่ะ

ตะวันก็คงอยากมีใครอยู่ข้างๆ เพื่อมาเปลี่ยนความอ้างว้างที่ตัวเองมีอ่ะ

อ่านแล้วไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่รู้สึกว่าตะวันง่ายหรืออะไรเลย

ความเหงามันร้ายกาจนะครับทุกคน

อ่านภาคที่แล้ว หลายๆคนจัดให้เป็นหนึ่งในนิยายที่เป็นตำนานของเล้า ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น

กลับมาเจอครั้งนี้ อ่านยังไงๆๆ คุณภัคD ก็ยังทำให้หน่วง อึดอัดในอก ได้เหมือนเดิม

ชอบมากครับ ชอบ ชอบ หนึ่งพันล้านครั้ง

[MIkz_hotaru]

ตะวันเด็กขี้เหงา
รู้หรือยังหนอว่าความรักคืออะไร
มันต่างกับความเหงานะ
พี่ขุนคงจะสอนตะวันให้รู้จักคำนั้น 

[PAAPAENG~]

นั่งมองชื่อเรื่องอยู่นานมาก...หลายวันด้วย
แล้วก็มองชื่อคนเขียน แล้วก็นึก...
เฮ้ย! นี่มันตะวันฉาย เรื่องที่เคยเรียกน้ำตานี่หว่า!!

คิดได้แบบนั้นเลยรีบพุ่งตัวเข้ากระทู้ทันทีค่ะ!

รอบนี้ได้อ่านในมุมมองของตะวัน
แค่ 7 ตอนแต่อยากบอกว่ามันเศร้ากว่ามุมฉายอีกนะคะ
คือมุมฉายมองในมุมแบบรักข้างเดียว
แต่ในมุมตะวันนี่คืออารมณ์ของความเหงาชัดๆเลย

แล้วแค่ 7 ตอนตะวันยังน่าสงสารขนาดนี้...
ไม่อยากจะคิดเลย ว่าถึงตอนที่พี่ขุนตาย ตะวันจะน่าสงสารขนาดไหน
(ใครยังไม่อ่านภาคตะวันฉายโปรดข้ามคอมเมนท์นี้ หุหุ)

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ!

[THIP]

น้ำตาเริ่มซึมอย่างช้าๆ 

[uknowvry]

เป็นแค่คนเหงาๆคนหนึ่ง ตะวันเอ๊ย!!! ...จากเรื่องที่แล้ว ว่าจะไม่อ่าน...ไม่อ่าน...แต่มันอดไม่ได้จริงๆคับ!!! คุณภัก D ทำพิธีผูกวิญาณนักอ่านไว้ป่าวเนี่ย 555+.... ไหนๆก็ไหนๆ ก็ตามอ่านกันให้ถึงที่สุดคับ

[shabu]

อ่านเรื่องนี้แล้วต้องย้อนกลับไปอ่านตะวันฉายใหม่ ทีละบท อย่างโลกคู่ขนาน
ว่าตอนนั้นฉายทำไรอยู่ ถึงไม่มีบท 555 แล้วค้นพบว่า ฉายยังเด็กมากค่ะ

ได้อ่านมุมของตะวัน ได้เข้าใจตะวันขึ้นอีกนิด ตะวันของเราไม่ได้ใจง่าย
แค่เปลี่ยนแฟนเพื่อหาคู่นอนใหม่หรอก ตะวันมองพี่กบที่ปากกว้างเหมือนพ่อ
มองพี่ปาที่มัดจุกและมีกลิ่นสีแบบแม่กับพ่อ  แต่พี่ปาก็ทำร้ายร่างกายตะวัน
พี่กบก็ไม่สามารถยอมรับกับสังคมได้ เป็นเราก็คงต้องเลิก
เพียงแต่ตะวันทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร ก็เลยมีแต่คนคิดว่าตะวันไม่รู้สึกอะไร
ทั้งที่เราว่าตะวันก็รู้สึกอะไร          เฮ้อ  รักตะวันนะ