ทนไม่ไหวที่จะไม่อ่าน ทั้งที่ห้ามตัวเองหลายครั้งว่าไม่ควรอ่าน
สาเหตุเพราะหลังจากที่อ่านเรื่องของฉายจบ
ความรู้สึกผมกลับเห็นต่างจากคนอื่นๆ
ผมอ่านแล้วผมเกลียดตะวัน เกลียดมากๆเหมือนกับที่เกลียดไอ้ฝรั่งโรคจิตคนนั้น
เกลียดที่ตะวันเป็นคนแบบนี้ ... รู้ความรู้สึกทุกอย่างของฉาย
แต่ก็ปฏิเสธฉายจนจบเรื่อง
และแม้ตะวันจะปฏิเสธ แต่ก็ไปอยู่กับฉาย...เมื่อตัวเองไม่เหลือใคร
แล้วก็ปล่อยให้ฉายยืนอยู่อีกฝั่งของโลกของตะวันที่มีแต่พี่ขุน
ผมอาจจะอินมากเพราะอิงกับความรู้สึกและประสบการณ์ของตัวเอง
ตะวันเหมือนกับเค้าตรงที่รู้ว่าฉายรักตะวันมาก และฉายก็ทำเหมือนจะรักตะวัน(ในบางที)
แต่ก็ไม่เคยให้ฉายก้าวข้ามมา
ดังนั้น ด้วยความเกลียดทั้งหมดที่เกิดขึ้น ทำให้กลัวที่จะอ่าน
แม้ใจจะหวังลึกๆว่า นิยายเรื่องนี้จะทำให้ตะวันมองฉาย ... และอยู่กับคนที่อาจจะรักน้อยกว่า แต่พร้อมจะดูแลตะวันตลอดไป
แต่ถ้านิยายเรื่องนี้เหมือนเป็นการเล่าในมุมมองของตะวัน แล้วลงท้ายเหมือนกับเรื่องที่แล้ว
เราคงทำใจที่จะเจ็บอีกครั้งไม่ไหวเหมือนกัน
ใครพอจะสปอยหลังไมค์ได้มั้ยครับ เห็นว่าเป็นนิยายที่เคยลงจบไปแล้วในบอร์ดปิด
สุดท้ายนี้ น้อมรับการโดนเกลียด โทษฐานที่คิดต่าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น
ผมยกประโยชน์ให้แก่พี่นักเขียนที่เขียนให้ผมอินจนเกลียดเด็กชายพระอาทิตย์ได้ขนาดนี้
ขอบคุณมากครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
