หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[greenboy2012]

พี่เสือออออ หวงภัทหน่อยเถอะคร้าบบบบ

อย่างภัทน่าจะมีคนหวงอยู่นะคะ แต่ยังไม่ถึงเวลา 

[greenboy2012]

เหมือนเสือจะชอบภัท แต่ก็ไม่ลืมภา

แถมแม้งโคตรจะดุอ่ะ เฮ้อออ

คนเคยรักกันคงลืมกันไม่ได้ง่ายๆ หรอกค่ะ 

[greenboy2012]

เกลียดอีตาพี่ศักดิ์ หมั่นไส้อีตาพี่เสือ

อย่าเกลียดเค้าเลยนะคะ 

[hotladyanyavee]

ม่าม่าชามโคต พี่เสือนะทำไมทำอย่างนี้ รู้สึกไรก็บอกไปเลย

[greenboy2012]

อย่ามาเสียใจทีหลังละกันอิพี่เสือ

อันนี้ก็ยังไม่รู้นะคะ เค้าดูยาก ฮิฮิ

[greenboy2012]

พี่เสือแม่งปากแข็งว่ะ

ภัทก็ชอบเออออคิดไปเอง...ได้ยินอะไรยังไม่เคลียร์เล้ย

ถามพี่เสือตรง ๆ ให้รู้เรื่องไปเลยเซ่!!  (สงสัยตูอินจัด)

แหมได้ยินขนาดนี้ยังไม่ชัดพออีกเหรอคะ
จะให้ถามตรงๆ คงไม่ได้มั้งคะ 

[greenboy2012]

ถ้าเป็นอย่างงี้แล้วมันจะหวา่นตอนไหนฟะะะะะะะะะะะ

ก็ต้องรอกันหน่อยซิคะ เหอเหอ 

[greenboy2012]

ปวดใจแทน
สงสารแก้วจะมีคู่นี้ให้อ่านไหม

ต้องมีซิคะ ปูเรื่องมาซะขนาดนี้ 

[greenboy2012]

ม่าม่าชามโคต พี่เสือนะทำไมทำอย่างนี้ รู้สึกไรก็บอกไปเลย

เค้าอาจจะยังไม่รู้สึกอะไรก็ได้นี่คะ 

[greenboy2012]

            เรียกน้ำย่อย ศักดิ์-แก้ว
                       
 “ผมไม่ได้ต้องการเงินของคุณ”
   “ไม่ได้ต้องการเงินแล้วมึงรับไว้ทำไมล่ะ ไม่ได้ต้องการเงินแล้วมึงต้องการอะไร ตัวกรูเหรอ ตลกดีนะ!”
   “ฮึก...ผม...ผม...ผมเกลียดคุณ”
   “เกลียดก็ดี กรูก็ไม่ได้อยากให้คนอย่างมึงมารักกรูหรอก มึงเองก็น่าจะรู้ตัวดีตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ควรจะมาเรียกร้องอะไร”
   “ต่อไปผมจะไม่อยู่ที่นี่ จะไม่อยู่กับคุณอีกต่อไปแล้ว”
   “อยากจะไปไหนก็เชิญ คนอย่างกรูไม่เคยง้อใคร ความจริงมึงก็อยู่กับกรูนานเกินไปด้วยซ้ำ นานจนน่าเบื่อ! ถ้าเป็นคนอื่นคงจบกันไปนานแล้ว!”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
   เรียกน้ำย่อยแต่คงย่อยกันนานหน่อยนะคะ เพราะอีกหลายตอนอยู่เหมือนกันกว่าจะถึง part ของแก้ว 
             ช่วงนี้ขอภัท drama แบบเบาๆ ไปก่อน ฮิฮิ 

[HISY]

เจ็บปวด

[jimmyFG]

อย่าเพิ่งเอาแก้วมาเลยนะ
ตอนนนี้ภัทก็หน่วงแล้ว อย่าทำร้ายจิตใจกันอีกเลย

[Onlymin]

เรื่องของศักดิ์กับแก้วนี่ท่าจะเจ็บน่าดูอ่ะ 

[ruby]

ยังเศร้าไม่สุดใช่มั้ยค่ะ.   ถ้ามีอีกก็จัดมาอีกค่ะ
(จะรออ่านตอนของแก้ว+ศักดิ์. )

[greenboy2012]

ตอนที่ 14 ผลักไส

   “ภัทครับ อยากไปเที่ยวในเมืองไหมครับ เดี๋ยวพี่พาไปได้นะ หรือว่าอยากไปดูโรงงานเฟอร์นิเจอร์ของพวกพี่ไหมจะได้ไปสวัสดีพี่สินด้วย” พี่ศักดิ์เอ่ยชวนขึ้นขณะที่พวกเรา เขา ผม พี่สาและพี่ศักดิ์นั่งรับประทานอาหารร่วมกันในตอนค่ำที่บ้านหลังใหญ่ของเขา
   “ไปซิจ๊ะภัท ตั้งแต่มานี่ภัทยังไม่ได้ไปในเมืองเลยนะ เอาแต่ขลุกอยุ่แต่ในสวนกับแก้วแล้วก็พวกคนงาน จะได้ไปหาคุณป้าด้วยไงจ๊ะ” พี่สาเสริม
   “ไปกันพรุ่งนี้เลยดีไหมครับ พี่ว่างพอดี พี่เสือคงไม่ว่าอะไรนะครับ ถ้าผมจะขออนุญาตพาภัทไปข้างนอกบ้าง” พี่ศักดิ์พูดแล้วหันไปยิ้มกับเขา
   “ก็ตามใจซิ ไม่ได้ห้ามอะไร” เขาตอบพร้อมกับหันมามองผมแวบหนึ่ง เริ่มแล้วซินะ! แผนการของ ‘พวกเขา’
   “แล้วพี่ศักดิ์ว่างเหรอครับช่วงนี้ ผมเกรงใจน่ะครับ” ผมยิ้มกว้าง แกล้งถามไปอย่างนั้น ผมต้องเล่นไปตามบทที่พวกเขาวางกันไว้ซินะ
   “งานพี่ก็เรื่อยๆ น่ะครับน้องภัท ส่วนใหญ่ก็ไปพบติดต่อกับลูกค้า ไม่ได้อยู่โรงงานตลอดหรอก นั่นเป็นหน้าที่สินเค้าน่ะ” พี่ศักดิ์เรียกผมอย่างสนิทสนม
   “ถ้าจะไปก็อย่ากลับให้มันดึกดื่นนักแล้วกัน ทางเข้าสวนมันเปลี่ยวอยู่” เขาพูดเรียบๆ
   “แหม ทีผมกลับดึกไม่เห็นเป็นห่วงกันบ้างเลยนะครับ นี่น้องภัทยังไม่ทันไปเลย ผู้ปกครองก็ห่วงซะแล้ว” พี่ศักดิ์พูดแซวพร้อมกับหันมายิ้มให้ผม
   “ก็ถ้ามึงเป็นอะไรไปก็คงไม่เป็นไร แต่ภัทนี่สาเค้าคงไม่ยอม ใช่มะ” เขาตอบพร้อมกับหันไปทางพี่สา ฮึ ทำเป็นมาพูดห่วงเรา!
   “ใช่ค่ะ ใครๆ เค้าก็ห่วงน้องภัททั้งนั้นแหละ พี่ศักดิ์ก็เหมือนกันพาน้องไปดีๆ ล่ะ ถ้าพาภัทไปเถลไถลล่ะก้อน่าดู คุณป้าอีกคน เล่นงานพี่แน่” พี่สาแซว
   “กลัวแล้วจ้า พี่จะดูแลน้องภัทอย่างดีเลย จะไม่ให้แมลงตัวไหนมาตอมได้เลย ดีไหมจ๊ะ มันน่าน้อยใจจังนะ แม้แต่สาเองก็ไม่ห่วงพี่เลย” พี่ศักดิ์พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงแล้วก็ช้อนสาตามามองผมอยู่ตลอดเวลา!
                                       /////////////////////////////////////////////////////

     ช่วงสองอาทิตย์แรกที่มาอยู่ที่ใต้พี่ศักดิ์พาผมไปในเมืองเกือบทุกวัน พาไปดูงานที่โรงงานเฟอร์นิเจอร์บ้าง พาไปคุยกับคุณป้าและพี่สาในเมืองบ้าง พาไปเที่ยว ไปวัด ไปทะเล ไปกินข้าว ซึ่งผมก็พยายามที่จะไม่ให้พี่ศักดิ์พาผมไปไหนไกลมากนัก ส่วนใหญ่จะถ่วงเวลาอยู่ที่โรงงานหรือไม่ก็ห้างสรรพสินค้าของคุณป้านานๆ เพราะไม่อยากอยู่ตามลำพังกับพี่ศักดิ์สองคน ถึงแม้พี่ศักดิ์จะไม่ได้ทำอะไรมากกว่าการพูดหยอดคำหวาน เอาอกเอาใจผม และแอบจูงมือจับมือผมบ้างในบางครั้ง แต่ผมก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดีเพราะผมไม่ได้ชอบพี่ศักดิ์ในแบบนั้น และเมื่อเห็นสายตาของแก้วที่แอบมองมาทุกครั้งที่ผมลงจากรถที่พี่ศักดิ์ขับมาส่งผมถึงหน้าบ้านใหญ่ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจเข้าไปใหญ่
   “แก้ว! แก้ว!” ผมร้องเรียกเมื่อเห็นแก้วแอบอยู่หลังรั้วไม้โปร่งหน้าบ้านหลังใหญ่ท่ามกลางความมืด พี่ศักดิ์ขับรถออกไปแล้ว ผมเดินเข้าไปหาแก้ว แต่แก้วกลับรีบเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำ
   “แก้ว! แก้ว! จะไปไหนอ่ะ มาคุยกันก่อนซิ” ผมร้องเรียกและวิ่งตาม จนคว้าแขนแก้วเอาไว้ได้
   “ปล่อยผมเถอะครับคุณภัท ผมต้องรีบกลับไปบ้านโน้น เผื่อคุณศักดิ์จะเรียกใช้อะไร” แก้วตอบแต่ไม่ยอมมองหน้าผมด้วยซ้ำ
   “แก้วเป็นอะไรไป” ผมถาม
   “เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร” แก้วก้มหน้า
   “หลายวันมานี้เราไม่ได้คุยกันเลยนะ แก้ว โกรธเหรอที่ผมไปกับข้างนอกกับพี่ศักดิ์” ผมถามอย่างตรงไปตรงมา แก้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม ผมเห็นดวงตาของแก้วแล้วรู้สึกใจหาย มันเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่แก้วคนที่ยิ้มแย้มร่าเริงที่ผมเจอวันแรกที่ผมมาอยู่ที่นี่เลย
   “เปล่าผม ผมจะไปโกรธคุณทำไม” แก้วตอบแล้วก็ก้มหน้าลงเหมือนเดิม
   “ผมเห็นนะว่าแก้วมารอที่นี่ทุกวันเลย พอผมลงมาจากรถแก้วก็รีบเดินหนี จะเรียกก็ไม่ทันซักที” ผมว่า
   “..........” แก้วนิ่งไม่ตอบอะไร
   “แก้ว...แก้วคบกับพี่ศักดิ์มานานแค่ไหนแล้ว” ในที่สุดผมก็ตัดสินใจถามในสิ่งที่ผมสงสัยมานานออกไป
   “คุณภัท!” แก้วร้องเบาด้วยความตกใจ คงไม่คิดว่าผมจะรู้
   “ผมเคยเห็นพี่ศักดิ์เอ่อ...จูบแก้วหน้าบ้านน่ะ แล้วก็เคยเห็นพี่ศักดิ์กอดแก้วด้วย”
   “คุณภัท...ผม” แก้วอึกอัก
“ช่างเถอะ ถ้าแก้วยังไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร แต่ยังไงก็ขอให้เชื่อนะว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่ศักดิ์จริงๆ จะมีให้ก็แค่ความเป็นพี่น้องเท่านั้น” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วก็แตะบ่าแก้วคล้ายกับจะย้ำในสิ่งที่พูด
   “แต่ยังไงคุณศักดิ์ก็ชอบคุณอยู่ดี คุณศักดิ์ไม่เคยเทียวรับเทียวส่งใครได้นานเป็นอาทิตย์ๆ แบบคุณเลยซักครั้ง ส่วนมากก็พามานอนด้วยสองสามครั้งแล้วก็เปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ คุณไม่เหมือนคนอื่น” แก้วยังคงก้มหน้าตอบเสียงเศร้าและเริ่มสั่นเครือ
   “แก้ว...” ผมพูดไม่ออก
   “ผมต้องไปแล้วครับ เดี๋ยวคุณศักดิ์จะว่า” แล้วแก้วก็รีบเดินออกไปจากรั้วบ้าน ตรงไปยังบ้านพี่ศักดิ์ที่เปิดไฟสว่างทั้งหลัง ผมรู้สึกว่าคนดีๆ อย่างแก้วไม่น่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลย ผมรู้สึกสงสารแก้วจับใจ!
                       ///////////////////////////////////////////////////////////////////////

   “กลับมาถึงบ้านตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงเพิ่งเข้าบ้าน!” เสียงเข้มดังขึ้นขณะที่ผมกำลังจะก้าวขึ้นบันไดเพื่อไปยังห้องนอนของผมที่อยู่บนชั้นสอง เมื่อผมหันไปก็เห็นเขานั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องโถง
   “ผมคุยอยู่กับแก้วหน้าบ้านครับ” ผมตอบ
   “คุยเรื่องอะไร แล้วทำไมไม่เข้ามาคุยในบ้าน” เขาถามด้วยความสงสัย
   “ไม่มีอะไรหรอกครับ คุยไปเรื่อยเปื่อย”
   “แล้วทำไมวันนี้กลับดึกนัก ออกไปตั้งแต่เช้าไม่ใช่เหรอ ไปไหนมาบ้าง” เขายังคงถามเสียงเรียบ
   “ก็ไปเรื่อยๆ แหละครับ แล้วแต่พี่ศักดิ์จะพาไป พี่เค้าพาไปไหนผมก็ไปหมดแหละครับ” ผมตอบอย่างที่เขาน่าจะอยากฟัง
   “ทำไมต้องพูดประชดประชัน!” เขาเริ่มทำเสียงดุ
   “ผมไม่ได้ประชด แต่ผมคิดว่าคุณน่าจะอยากได้ยินคำตอบแบบนี้ไงครับ อย่าคิดนะครับว่าผมไม่รู้ว่าพวกคุณกำลังจะทำกันอะไรอยู่” ผมเริ่มเสียงดังขึ้น ผมเริ่มโมโหแล้วเหมือนกัน เมื่อความน้อยใจที่สะสมเข้าไว้หลายๆ วันมันล้นปรี่จนเริ่มทนไม่ไหว ก็เขาเองไม่ใช่เหรอที่ผลักไสให้ผมไปกับพี่ศักดิ์แล้วจะมาคอยถามจับผิดหาเรื่องผมทำไมกัน!
   “พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง!” เขาลุกขึ้นยืนและเริ่มเสียงดังคงเริ่มโมโหแล้ว 
   “........” ผมไม่ตอบหันหลังและรีบเดินขึ้นบันได
   “ภัท อย่ามาเดินหนีอย่างนี้นะ ลงมาพูดกันให้รู้เรื่อง! ภัท! ภัท!” เขาตะโกนเมื่อผมรีบเดินหนีเขาขึ้นบันไดไปยังชั้นสองและเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ไม่อยู่ฟังเขาพูดจนจบ!
                                        -------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
             สวัสดีค่ะ เนื้อเรื่องกำลังดำเนินไปเรื่อยๆ ตามสไตล์คนเขียน ฮิฮิ
             ใจเย็นๆ กันหน่อยนะคะ เพราะคิดว่าจะเขียนให้มันเร็วไปกว่านี้ก็คงไม่ได้แล้วอ่ะคะ เพราะมันเหมือนกับว่าสไตล์ของเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว สงสัยแบบเนิบๆ 
             มีอะไรก็แนะนำกันมาได้นะคะ 
             ป.ล. กลัวแก้วศักดิ์จะเด่นกว่าภัทเสือจังเลย ฮิฮิ แต่ศักดิ์เค้ามีปมอยู่ ถึงกลายเป็นคนแบบนี้ 

[Vesi]

เบี้ยนกันเองดีกว่าแคร่ะ แก้ว ภัทร
5555555555

[Onlymin]

กำลังมันส์เลย ค้างอ่ะ

พี่เสือตามขึ้นไปเลย

ทั้งหึงทั้งหวงยังจะปากแข็งอีก

[greenboy2012]

กำลังมันส์เลย ค้างอ่ะ

พี่เสือตามขึ้นไปเลย

ทั้งหึงทั้งหวงยังจะปากแข็งอีก

ไม่ต้องค้างนะคะ หลังจากนี้มันก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ต่างคนต่างก็ปิดประตูนอน ฮิฮิ ไม่ได้มุสานะ 

[Onlymin]

ไม่ต้องค้างนะคะ หลังจากนี้มันก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ต่างคนต่างก็ปิดประตูนอน ฮิฮิ ไม่ได้มุสานะ 

คนเขียนใจร้าย เค้าคิดเตลิดเตลยไปถึงไหน ให้พี่เสือขึ้นไปจุ๊บนิดนึงก็ยังดีนะ 

[namngern]

โอ๊ย ไม่ชอบใจนายศักดฺเอาซะเลย
แถมยังรำคาญไอ้พี่เสืออีก
จะอะไรนักหนาวะ อย่ามาปั่นหัวคนอื่นหน่อยเลย
หมั่นไส้ !!!!!!
สงสารแก้วมาก น้องคงรักนายศักดิ์
หึ สักวันเถอะ เสียเขาไปถึงจะรู้ตัว

รออ่านตอนต่อไปจ้า

[greenboy2012]

คนเขียนใจร้าย เค้าคิดเตลิดเตลยไปถึงไหน ให้พี่เสือขึ้นไปจุ๊บนิดนึงก็ยังดีนะ 

โอ้โห จุ๊บเลยเหรอคะ อารมณ์นี้ไม่ต่อยกันปากแตกก็บุญแล้วไหมคะ ภัทเดี๋ยวนี้เค้าดื้อเงียบนะคะ 

[Pupay]

สงสารแก้วอ่า ศักดิ์นะ เสียแก้วไปละจะรู้ซึ้ง 
เสือนี่ชอบตะคอกจริงสงสัยจะหูไม่ดี หึ 
ภัทอย่าไปกลัวลูก 

  นะคะ

[HISY]

อยากอ่านศักดิ์แก้ววววว

[KMprince]

กำลังสนุกเลย
สงสารแก้วอะ

[honeystar]

แก้วน่าสงสารอ่ะฮื่ออออออออออออออออ

[jimmyFG]

ไอพี่เสือหึงหรือไง

[greenboy2012]

ตอนที่ 15 วุ่นวาย

   ขณะที่รถของพี่ศักดิ์แล่นผ่านถนนทางเข้าสวนมาได้ประมาณครึ่งทาง เครื่องยนต์ก็ดับไป รถจอดนิ่งสนิท ผมหันไปมองพี่ศักดิ์ที่กำลังพยายามสตาร์ทรถใหม่อีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้ผล ผมมองหน้าพี่ศักดิ์เป็นเชิงถามว่าจะเอาอย่างไรดี เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ผมเหลือบมองนาฬิกาดิจิตอลหน้ารถห้าทุ่มกว่าแล้ววันนี้กลับดึกมากเนื่องจากพี่สินชวนผมไปกินข้าวที่บ้านพักในเมืองก่อนกลับ 
   “พี่ว่า รถคงเสีย เรารอในรถก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่จะโทรเรียกลุงบุญเอารถมารับ” พี่ศักดิ์ว่า แล้วก็กดโทรศัพท์มือถือ ผมมองไปรอบๆ ตัว สองริมฝั่งถนนเต็มไปด้วยสวนยางสูงใหญ่ เงามืดทะมึนของมันบังแสงจันทร์ที่ส่องสว่างบนท้องฟ้าเกือบหมด มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดมิด ผมรู้สึกกลัวอยู่เหมือนกัน ไม่คิดว่าจะมืดขนาดนี้! มองไปทางไหนก็มืดสนิท
   “โทรไม่ติดเลย” พี่ศักดิ์บ่น ผมก็ไม่ได้พกโทรศัพท์มือถือซะด้วย
   “เอาไงดีครับ อีกไกลกว่าจะถึง แถวนี้ก็ดูไม่น่าจะมีรถผ่านเลย” ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ถนนดูโล่งเงียบสงัด
   “พี่ว่ารอซักเดี๋ยว ค่อยโทรใหม่ สัญญาณแถวนี้มักจะขาดๆ หายๆ เป็นประจำแหละ ไม่ต้องกลัวนะ” พี่ศักดิ์ยิ้มให้ผม
   “ครับ” ผมตอบ ก็ไม่รู้จะทำอะไรอย่างอื่นได้
   “ภัท พี่พาไปเที่ยวสนุกไหมครับ” พี่ศักดิ์ชวนคุย
   “สนุกดีครับ แต่ผมจะบอกพี่อยู่เหมือนกันว่าผมคงไม่ไปในเมืองแล้วนะครับ พี่ก็พาผมไปมาจนทั่วแล้ว ผมอยากเข้าไปช่วยงานในสวนเหมือนเดิมอ่ะครับ” ผมไม่อยากจะไปกับพี่ศักดิ์แล้ว ถึงจะได้ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาแล้วก็สนุกดีแต่ผมสงสารแก้ว แล้วผมเองก็ไม่รู้จะทำตาม ‘เกมส์’ ของพวกเขาต่อไปทำไม มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับผมเลย เพราะดูๆ แล้วพี่ศักดิ์ก็ดีกับผมมากอยู่เหมือนกัน ไม่ได้มีทีท่าฉวยโอกาสทำอะไรผมนอกจากจับมือบ้างในบางครั้ง แล้วพี่ศักดิ์ก็ไม่ได้พูดจาแทะโลมผมหรือชอบมองผมแปลกๆ อย่างที่ชอบทำในตอนแรกที่เจอกัน ในระยะหลังเมื่ออยู่กันสองต่อสองกับพี่ศักดิ์ผมก็ไม่ได้กังวลอะไรเหมือนช่วงแรกๆ ซึ่งเรื่องนี้ก็ทำให้ผมแปลกใจมาก
   “อ้าวทำไมล่ะ เบื่อพี่แล้วเหรอ” พี่ศักดิ์ถามยิ้มๆ
   “เปล่าครับ แต่ผมแค่อยากไปเจอพวกลุงหัวหน้าคนงานแล้วก็พวกพี่ๆ ในสวนบ้างน่ะครับ ปีที่แล้วที่ผมมาเค้าสอนอะไรผมเยอะแยะเลย อยากไปกินข้าวแล้วก็เยี่ยมพวกเขาบ้างน่ะครับ” ผมตอบตามความเป็นจริง
   “อืม ก็ตามใจภัทนะ”
   “พี่คงไม่ว่าอะไรผมนะครับ”
   “จะว่าทำไมล่ะ ถ้าภัทไม่อยากไป พี่จะไปบังคับทำไมครับ พี่ไม่ได้เป็นคนชอบบังคับใครนะ ถ้าได้พี่ก็เอา ถ้าไม่ได้พี่ก็ไม่ยื้อหรอก” พี่ศักดิ์พูดแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย
   “พี่ศักดิ์หมายความว่ายังไงครับ” ผมงง
   “ก็หมายความว่า พี่รักเราแบบน้องไง รู้ไหมตอนแรกพี่คิดจะจีบภัท พยายามหาโอกาสไปไหนกับภัทสองต่อสอง แต่ภัทก็บ่ายเบี่ยงตลอด แต่ก็ยังรักษาน้ำใจพี่ไม่กล้าปฏิเสธพี่ตรงๆ แถมภัทก็ยังทำตัวน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ก็เลยทำให้พี่รู้สึกผิดไปเลยอ่ะ พี่แพ้ใจภัทเลยนะ เลยไม่กล้าคิดอกุศลกับน้อง ปกติพี่ไม่เคยปล่อยให้ใครหลุดมือไปแบบนี้เลยนะ ฮ่ะฮ่ะ ตลกดีมะ” พี่ศักดิ์หัวเราะชอบใจหลังเฉลยความในใจทั้งหมดออกมา ผมอึ้งอยู่เหมือนกันไม่คิดว่าพี่ศักดิ์จะพูดอะไรตรงไปตรงมาขนาดนี้
   “เอ่อ...ผมเองก็มีเรื่องจะสารภาพเหมือนกันครับ” ผมบอกพี่ศักดิ์ไม่อยากจะปิดบังอะไรแล้วในเมื่อพี่ศักดิ์เองก็พูดมาซะขนาดนี้
   “เรื่องอะไรเหรอ”
   “จริงๆ ผมได้ยินพี่ศักดิ์พูดกับเขา เอ่อ...พี่เสือ ในห้องทำงานวันนั้น” ผมสารภาพออกไปในที่สุด
   “อ๋อออออออ ก็เลยประชดพี่เสือด้วยการมากับพี่งั้นซิ พี่ว่าแล้ว ว่าต้องมีอะไรแปลกๆ ฮ่ะฮ่ะ” พี่ศักดิ์หัวเราะแล้วก็ส่ายหัว
   “มะ...ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ” ผมรีบปฏิเสธพัลวัล
   “เอาเถอะ ไม่อยากแซวแล้ว ไว้เคลียร์กันเองแล้วกัน ปากแข็งทั้งคู่เลยนี่” พี่ศักดิ์แซวต่อแล้วก็ยิ้มให้ผมอีก
   “ขอพี่กอดทีนึงได้ไหม” อยู่ๆ พี่ศักดิ์ก็พูดขึ้น
   “ฮะ ว่าอะไรนะครับ” ผมทั้งอึ้งทั้งงง
   “ภัทคล้ายๆ คนที่พี่เคยรู้จักคนนึงเมื่อนานมาแล้ว ก็แค่คิดถึงเค้า ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยได้ไหม ภัทก็คิดซะว่ากอดพี่ชาย หรือว่ายังไม่ไว้ใจพี่” พี่ศักดิ์ถามผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าๆ ทีท่าต่างจากเมื่อสักครู่ไปอย่างกับเป็นคนละคน
   “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
   “งั้นพี่กอดทีนะ” แล้วพี่ศักดิ์ก็ขยับตัวเข้ามาชิดผมเอื้อมมือมากอดผมไว้ทั้งตัว พร้อมกับจับศีรษะผมให้แนบกับไหล่พี่เขาเบาๆ แล้วพี่ศักดิ์ก็ลูบศีรษะผมเบาๆ สองสามที มันอบอุ่นแล้วก็นุ่มนวลมาก แต่มันก็เป็นกอดในแบบที่ไม่ใช่แบบคนรัก! ทำให้ความสงสัยเคลือบแคลงในตัวพี่ศักดิ์ที่มีมาตั้งแต่ตอนแรกมันหายไปจนหมดสิ้น!

   “ทำบ้าอะไรกันอยู่!” แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือหนาแข็งแรงกระชากตัวผมออกมาจากพี่ศักดิ์ เขานั่นเอง ผมหันไปเห็นหน้าเขาที่ดูบึ้งตึงมาก เขายืนอยู่ข้างประตูฝั่งผม เขาก้มตัวลงมาบีบแขนผมไว้ ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีไฟจากหน้ารถโฟล์วิลส่องสว่างจ้ามาที่รถของพี่ศักดิ์ แต่ตอนนี้เขาทั้งกระชากทั้งดึงแขนผมออกมาจากรถพี่ศักดิ์แล้วก็ผลักผมแรงๆ จนผมล้มลงกับพื้นถนน! พี่ศักดิ์เองก็คงตกใจไม่แพ้กัน ผมเห็นพี่ศักดิ์รีบเปิดประตูรถออกมา แล้ววิ่งเข้ามาจะประคองผม
   “กรูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำอะไรเหี้ยๆ พลั่ก” เขาตวาดใส่พี่ศักดิ์แล้วก็ต่อยพี่ศักดิ์จนหน้าหัน เซถลาไปกระแทกตัวรถ
   “โอ๊ย! พี่เสือ พี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย  เจ็บนะโว้ย ฟังกันก่อนได้ไหม” พี่ศักดิ์ร้องขึ้น
“กรูไม่ฟังอะไรทั้งนั้น แล้วถ้ามึงไม่อยากโดนอีกทีก็อย่าเข้ามานะ” เขาชี้หน้าใส่พี่ศักดิ์
“เฮ้อ พี่เสือใจเย็นๆ ก่อนดิ่ ไปกันใหญ่แล้ว” พี่ศักดิ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับเอามือกุมปากข้างที่โดนต่อย ผมหันไปมองเขา เขาจ้องมาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อผม ส่วนพี่ศักดิ์ก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่หน้ารถตัวเอง ไม่กล้าเข้ามาประคองผม แล้วเมื่อผมหันไปมองที่รถโฟร์วิลของเขาที่อยู่อีกฝั่งของถนน ผมก็เห็นแก้ว แก้วยืนอยู่หน้ารถแล้วก็ยืนจ้องมองมาทางพวกเราอยู่ด้วยอีกคน!
   --------------------------------------------------------------------------------------   
[พูดคุย]
            หึงของจริงมาแล้ว ฮิฮิ
            รู้สึกว่าจะมีแต่คนรออ่านศักดิ์แก้ว เสือภัทน้อยใจแล้วนะคะ 

[bulldog17]

หึงหูดับตับไหม้

ไม่ฟังอะไรเล๊ย

[hotladyanyavee]

พี่เสือ หึง หรือว่าแค่ห่วงเพราะรับปากพี่ภาไว้
งานนี้รักระหว่างพี่เสือ น้องภัทรคงดูอีกยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[BBChin JungBB]

หึงแบบนี้เค้าช๊อบชอบ ดูมีพัฒนาการล่ะ