หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[BBChin JungBB]

มาหลายตอน งั้นก็เฝ้าหน้าจอทั้งวันเลย 

[jimmyFG]

รอติดตามนะ

[janamanza]

แอบเศร้านิดๆที่มันไม่ sm ไอเรามันคอนี้โดยเฉพาะ
อยากเห็นฉากตบจูบบ้างอะไรบ้าง 555
แต่เรื่องนี้สนุกดีนะค่ะ  ภา แม่หญิงแสนงามทั้งใจทั้งกาย  เป็นเรื่องแรกที่รู้สึกชอบแม่หญิงตัวประกอบในเรื่อง

[indy❣zaka]

ดีแล้วค่ะ ที่มันไม่ทำ 

ภัทเอ๊ยยย  เคราะห์ซ้ำกรรมซัดติดๆกันแบบนี้มันไม่ไหวแล้วนะภัท 
ไปเข้าวัดทำบุญ รดน้ำมนตร์ บ้างนะลูก

[Vesi]

พี่เสือน่าจะไปเรียนจิตวิทยาซักหน่อย เผื่อเอามาใช้กับเด็กน้อยได้บ้าง

[bulldog17]

ดีแล้วไม่SM

สงสารหนูภัทร

[Onlymin]

ลงเร็วดีจัง

เรื่อย ๆ แบบนี้ก็ดี...จะได้ลงไปอยู่กับพี่เสือแล้ว ไม่ต้องโหดกันมากนัก

[Tiamo_jamsai]

เรื่อยๆมาเรียงๆนกบินเฉียงไปทั้งหมู่ ตัวเดียวมาไร้คู่เหมือนพี่อยู่คู่เดียวดาย :t2:แหะๆไม่เกี่ยวนะ


เรื่อยมาได้ค่ะขอแค่อย่าขาดหาย. อยากรู้ตัวตนของพี่เสือมากกว่านี้. อยากรู้พี่แกคิดอะไรอยู่


 

[greenboy2012]

รอครบ 10 comment ว่าจะลงตอนพิเศษเพิ่มอีก 1 ตอน ฮิฮิ 

[hotladyanyavee]

พระเอกไม่ร้ายออย่างที่คิด ไงดีแล้วอะ น้องภัทรตะไม่ต้องทรมานเยอะ

[frenzy19]

 

[greenboy2012]

ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด

   “ไง ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้มีราชรถคอยมารับมาส่งทุกวันเลยเหรอ!”
   ผมถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงเขาดังขึ้น ขณะที่ผมกำลังจะไขกุญแจห้องพัก
   “คะ..คุณ มาได้ยังไง” ผมถามเสียงตะกุกตะกัก อึ้งมากกว่าตกใจ เขารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่และตามมาถึงหอพักของผม
   “ไม่คิดจะเชิญพี่เข้าไปคุยข้างในห้องหน่อยเหรอ” เขาถามยียวนด้วยสีหน้านิ่งเฉย
   “มีอะไรก็พูดข้างนอกนี่ก็ได้มั้งครับ ไม่น่าจะนาน” ผมตอบ ไม่ยอมเปิดประตูห้อง
   “แต่พี่ว่าเราน่าจะต้องคุยกันยาวนะ เปิดประตูห้องให้พี่เข้าไปดีกว่า” ว่าแล้วเขาก็จับมือผมข้างที่ไขกุญแจค้างอยู่ ถือวิสาสะกุมมือผมไขกุญแจห้องแล้วก็เปิดประตูห้อง พร้อมกับดันตัวผมเข้าไปในห้อง ผมรีบชักมือกลับแล้วก็รีบเดินเข้าไปข้างในห้องให้ห่างออกจากเขา
   “ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ เดี่ยวนี้มีคนคอยรับส่งทุกวันเลยเหรอ” เขาถามยิ้มๆ แปลกคนชะมัดจะยิ้มทำไมไม่ก็ไม่รู้!
   “เขาเป็นรุ่นพี่ที่ทำงาน คอยสอนงานให้ผม” ผมตอบเสียงสะบัด
   “เหรอ รุ่นพี่จริงๆ ไม่น่าจะต้องจับมือถือแขนกันเลยนี่” เขาถามแบบนี้แสดงว่าเขาเห็นตอนที่ผมกำลังจากรถ แสดงว่าเขาคงมารอผมได้พักใหญ่แล้ว รุ่นพี่คนนั้นคือคนที่ต้องสอนงานให้ผม ตอนนี้ผมอยู่ปีสามแล้วและกำลังฝึกงานอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่งแถวจังหวัดในภาคตะวันออก
   “คุณไม่เชื่อก็ตามใจ ผมคงไปห้ามความคิดคุณไม่ได้”
   “พี่ก็แค่อยากเตือน รู้จักกันแค่เดือนกว่าๆ ภัทยังไม่รู้หรอกว่ามันเป็นคนยังไง มันยังไม่ออกลาย”
   “แล้วคุณจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง” ผมโมโหที่เขาพูดเหมือนเขารู้เรื่องราวของผมซะทุกอย่าง ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้มาหาผมเลยตั้งแต่ผมย้ายมาฝึกงานที่นี่ สองเดือนกว่าแล้วที่ไม่เคยมาหา ไม่มีแม้แต่เสียงโทรศัพท์ ทำเหมือนกับว่าเขาล้มหายตายไปจากโลกแล้วอย่างนั้นแหละ! แล้วอยู่ๆ ก็โผล่มาพูดจากวนประสาทผม
   “รู้ซิ พี่รู้เรื่องของเราทุกเรื่องแหละ” เขายังตอบผมด้วยสีหน้านิ่งๆ  เหมือนเดิม สีหน้าที่ผมเดาอารมณ์ไม่ถูก
   “เหรอครับ ถ้าอย่างนั้นก็คงรู้ด้วยซินะครับว่า เขามาชอบผม และผมก็กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะคบกับเขาดีรึเปล่า” ผมตอบโต้ไปบ้าง รุ่นพี่คนนั้นเขามาตามตื้อผม คอยวอแวกับผมตลอด ทั้งๆ ที่ผมพยายามเลี่ยงแล้วแต่เขาก็ยังถือโอกาสจับมือ ถูกเนื้อต้องตัวผมตลอดเวลา เขาจะรู้บ้างไหมว่าอึดอัดมาก แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นคนคอยคุมงานผม ผมไม่เคยคิดอะไรกับรุ่นพี่คนนั้นซักนิด
   “ภัท ไม่มีสิทธิ์ไปคบกับมันนะ! ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับมัน! พี่บอกแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นคนไม่ดี” เขาเริ่มเสียงดัง เรื่องอะไรอยู่ๆ ก็มาขึ้นเสียงใส่ผม
   “ทำไม จะไม่มีสิทธิ์ ผมจะคบกับใครหรือจะไป 'ยุ่ง' กับใครมันก็เป็นเรื่องของผม คุณไม่เกี่ยว” ผมเถียงไม่ยอมแพ้
   “อย่างนั้นเหรอ ‘ง่าย’ ขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาถามด้วยคำถามสองแง่สามง่าม เขาดูถูกผมอยู่ใช่ไหม
   “ใช่ผมมันง่าย แล้วจะทำไมครับ ก็แค่  sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรมากมาย” ผมประชดเขาด้วยความน้อยใจ
   “เหรอ ถ้างั้นพี่ก็ขอลองหน่อยซิ” ว่าแล้วเขาก็เดินเข้ามาประชิดตัวผม
   “คะ...คุณจะทำบ้าอะไร ถอยออกไปนะ” เขาเดินค่อยๆ เดินเข้าหาผมอย่างช้าๆ หน้านิ่งๆ แววตาเขาดุมองผมเขม็ง
   “พี่ก็แค่อยากจะขอลองด้วยคนไง ก็ภัทบอกว่าแค่ sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรไม่ใช่เหรอ พี่ก็เคยได้ยินมานะว่าถ้าลองซักครั้งแล้วจะติดใจจนลืมผู้หญิงได้เลย” เขาพูดเสียงเรียบ
   “จะบ้าเหรอ ถะ...ถอยออกไปนะ” ผมถอยหลังจนสะดุ้งเมื่อหลังผมชนผนังห้อง
   “ทำไม กลัวเหรอ เมื่อกี๋ยังเห็นปากเก่งอยู่เลยนี่” เขาพูดแล้วเดินเข้ามาจนชิดตัวผม เขาก้มลงหอมที่ซอกคอผม แล้วก็ซุกไซร้ที่ข้างหัวไหล่และซอกคอ ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แต่ผมกลัวเขามากกว่า ผมพยายามผลักหน้าเขาออก
   “ปะ...ปล่อยผมนะ” ผมร้องเสียงอู้อี้ แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้น เขาปล่อยผม ผมมองตาเขาแล้วก็พบว่ามันไม่ได้ดุดันอย่างที่ผมคิด มันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอย่างประหลาด
   “ถึงกับปากสั่น ตัวสั่นเลยเหรอ” เขาถามพร้อมกับอมยิ้มที่มุมปาก เป็นยิ้มน้อยๆ ที่ถ้าไม่เคยเห็นมาก่อนคงไม่รู้ว่าเขากำลังยิ่มอยู่
   “ผมเปล่า”
   “ทีหลังอย่าพูดประชดพี่แบบนี้อีก เข้าใจไหม” เขาพูดพร้อมกับเอามือโอบเอวผม ดึงตัวผมให้เข้ามาใกล้ๆ เขา
   “.................” ผมนิ่งเงียบไม่ตอบ พยายามจะขืนตัวให้ออกห่างจากเขา  แต่ผมกลับรู้สึกไม่มีแรงเลย มือไม้มันอ่อนไปหมด
   “อย่าพูดแบบนี้กับพี่อีก เข้าใจไหมครับ พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ที่จะอดทนได้ทุกครั้งไปนะ” เขาพูดเสียงอ่อนลง พร้อมกับมองหน้าผม ผมงง ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดนัก แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลัง ‘เกี้ยว’ ผมอยู่เลยล่ะ!
                                              //////////////////////////////////////
[พูดคุย]
            มาอีกตอนก่อนไปนอน แบบว่ามันเขียนตอนปกติไม่ออกอ่ะค่ะ ฮิฮิ
            แต่อยากเขียนตอนประมาณนี้อ่ะ 
            ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ 
   

[honeystar]

อั้ยย่ะ พี่เสือพระเอกเราหึงโหดดด !

[bulldog17]

หึงโหดนะ...แต่ไม่ถึงกับขาดสติ

[hotladyanyavee]

พี่เสืออะหึงแล้วอะ

[Lovecartoon1996]

ฮืออออNo SM อ่าาาาเศร้าเล็กน้อยแต่ก็รออยู่นะคะ
สู้ๆ 

[indy❣zaka]

แปลว่า อิพี่เสือไม่ได้กินภัทง่ายๆอ่ะสิเนี่ย 

ขนาดอยู่ปี3แล้ว ยังไม่ได้แอ้ม  กร๊ากกกกกกกกกก   

[หมอตัวเปียก]

นานค่อดๆ น้องภัทรอดปากเหยี่ยวปากกามาได้นานขนาดนั้นเลยอะ 

[janamanza]

ถูกใจตอนพิเศษจังเลย
รีบมาต่อเรื่องหลักเร็วๆนะค่ะ

[greenboy2012]

ตอนที่ 8 บ้านใหม่

   หลังจากเข้าโรงพยาบาลได้วันเดียว วันรุ่งขึ้นพี่สาน้องสาวของเขาก็เดินทางมาจากใต้เพื่อมาดูแลผม นิสัยใจคอพี่สามีส่วนคล้ายพี่ภามาก ทั้งการพูดจาไพเราะอ่อนหวานและจิตใจดี ทำให้ผมรู้สึกเกรงใจเป็นอย่างมาก จนไม่กล้าปฏิเสธเธอเมื่อเธอชวนให้กลับไปใต้ด้วยกัน เธอบอกว่าอยากให้ผมไปอยู่ด้วยกัน ไม่อยากให้อยู่กรุงเทพฯ คนเดียวเธอจะดูแลผมเป็นอย่างดี ส่วนเขาหลังจากพี่สามาถึงกรุงเทพฯ เขาก็หายหน้าไปเลย ผมไม่เห็นเขาอีกเลย พี่สาบอกว่าเขาไปติดต่อธุระเรื่องงาน แต่ผมว่าเขาอยากหลบหน้าผมมากกว่า!

   “มึงจะถอดเฝือกได้เมื่อไหร่วะ ไอ้ภัท เห็นแล้วทุเรศตาว่ะ อย่างกะมัมมี่” ไอ้สุทัตถามขึ้นขณะที่ยืนเกาะขอบเตียงผมอยู่ ทั้งไอ้ชาติและไอ้สุทัตมันมาเยี่ยมผมเกือบทุกวัน
   “ตอนเย็นนี้จ้ะ แล้วพรุ่งนี้หมอก็ให้กลับบ้านได้แล้ว” พี่สาตอบขณะนั่งบอกมะม่วงอยู่ที่โซฟา
   “ครับ แล้วนี่พี่สาจะพาไอ้ภัทกลับใต้พรุ่งนี้แล้วเหรอครับ” ไอ้ชาติที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียงผมถามขึ้น
   “จ๊ะ คงต้องกลับพรุ่งนี้แล้วแหละ นี่ก็ตั้งอาทิตย์นึงแล้ว คุณป้าพี่เป็นห่วงแย่แล้ว” พี่สาตอบยิ้มๆ
   “ไอ้ภัท มึงต้องไปจริงๆ เหรอวะเนี่ย กรูคงคิดถึงมึงน่าดูเลยว่ะ” ไอ้สุทัตแกล้งตีหน้าเศร้า
   “คิดถึง มึงก็ไปหากรูที่ใต้ซิวะ” ผมตอบมัน ขณะที่ตาก็ยังดูทีวีที่เปิดไว้ในห้อง
   “มึงพูดอย่างกะอยู่ใกล้ๆ ไกลชิบหาย นั่งรถจนตูดชาเลย”
   “มึงก็นั่งเครื่องไปซิวะ ไอ้โง่” ไอ้ชาติด่า
   “กรูไม่ได้รวยอย่างมึงนี่ ไอ้บ้านรวย” ไอ้สุทัตหันไปเถียงกับไอ้ชาติต่อ
   “พอๆ พวกมึงไม่ต้องเถียงกัน รำคาญว่ะ มึงก็โทรไปหากรูแล้วกัน ง่ายดี” ผมตัดบท
   “เออ แล้วผลสอบจะออกเมื่อไหร่วะ ไม่แน่มึงอาจจะได้กลับมาเรียนที่นี่ด้วยกันอีกนะ” ไอ้สุทัตว่า
   “เดือนหน้า ถ้ามึงติดที่....มึงจะกลับมาเรียนไหมวะ” ไอ้ชาติถาม มันหมายถึงมหาวิทยาลัยรัฐบาลในกรุงเทพฯ ชื่อดังที่ผมเลือกไว้เป็นอันดับหนึ่ง
   “เรียนซิวะ ถามได้” ผมตอบ
   “แล้วพี่เสือล่ะ เค้าจะว่าไง” ไอ้ชาติยังคงถามต่อในสิ่งที่ผมเองก็ยังตอบไม่ได้
   “ไว้ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกันอีกตั้งนาน จะติดรึเปล่าก็ไม่รู้” ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง ผมหันไปมองพี่สา พี่สาก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร ได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผม
   “เออๆ แต่กรูว่ามึงติดชัวร์ มึงมันเก่งจะตาย กรูอ่ะดิ จะติดเปล่าก็ไม่รู้ ถ้ามึงติดแล้วกรูไม่ติด กรูไม่ยอมนะเว้ย” ไอ้สุทัตโวยวาย มันเลือกวิศวะไฟฟ้าเหมือนผม ส่วนไอ้ชาติเลือกวิศวะเครื่องกล พวกเราเลือกมหาวิทยาลัยเดียวกันในอันดับหนึ่งเหมือนกันหมด
   “แต่กรูเชื่อว่าพวกเราต้องติดที่นี่เหมือนกัน” ไอ้ชาติกล่าวอย่างมั่นใจ
   “เออๆ กรูว่ากรูไปหาที่บนดีกว่า เผื่อติดจะได้ให้มึงไปแก้ผ้ารำแก้บน ผิวขาวๆ ปากแดงๆ อย่างมึงเจ้าแม่คงชอบ” ไอ้สุทัตยังหาเรื่องปากหมาใส่ผมได้ทุกเวลา
   “ไอ้เวร มึงมันปากหมาจริงๆ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ยังเอามาเล่น” ไอ้ชาติด่ามัน
   “ฮ่ะฮ่ะ กรูแค่ไมอยากให้ไอ้ภัทมันเครียด”
   “พี่สา ครับต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องมาทนฟัง ไอ้ปากหมาเพื่อนผม” ไอ้ชาติหันไปยิ้มแหยๆ กับพี่สา
   “มึงก็ปากหมาไม่ต่างกันแหละวะ” ไอ้สุทัตไม่ยอมแพ้ ผมสายหน้าอ่อนใจ แต่คิดดูแล้วถ้าไม่ได้เจอพวกมัน ผมคงเหงาแย่
   “แหม พี่ไม่ถือหรอก อย่าลืมซิว่า พี่น่ะมีแต่พี่ชายทั้งนั้น ตั้งสามคน” พี่สาตอบยิ้มๆ
   “จริงซินะครับ แล้วในสามคนนี้มีใครดุสุดอ่ะครับ แต่ผมว่าคงไม่มีใครดุเกินพี่เสือหรอกผมว่า ผมเจอไปทีนึงยังสยองไม่หาย” ไอ้สุทัตยังปากยื่นปากยาวถามพี่สา
   “แหม รู้มากจริงๆ นะเรา แต่ก็จริงแหละ พี่เสือดุที่สุดแล้ว แต่ถ้าไม่ดุอย่างนี้ก็ปราบน้องๆ ไม่อยู่ซิจ๊ะ แต่ขนาดดุอย่างนี้ก็ยังมีบางคนไม่ค่อยกลัวเลยนะ” แล้วพี่สาหันมายิ้มแปลกๆ กับผม!
                                                           //////////////////////////////
   หลังจากนั่งรถมาเกือบสิบชั่วโมง คนขับรถของพี่สาก็พาผมถึงบ้านไม้สักสองชั้นขนาดใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางสวนยางอันร่มรื่น ทางเข้าสวนอยู่ห่างจากถนนใหญ่เกือบสิบกิโลเมตรได้ ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ห่างไกลจากผู้คนในเมือง ช่างแตกต่างจากชีวิตในกรุงเทพฯ พี่สาบอกว่าสวนนี้เป็นมรดกตกทอดมาจากคุณพ่อซึ่งเสียชีวิตไปตั้งแต่พี่สาเด็กๆ ตอนนี้ครอบครัวพี่สาเหลือกันอยู่สี่คนพี่น้องและคุณป้าพี่สาวแท้ๆ ของคุณพ่อ โดยสวนนี้มีทั้งสวนยางและสวนผลไม้ บ้านไม้ขนาดใหญ่ที่ผมเห็นอยู่เบื้องหน้าซึ่งเป็นบ้านเก่าแก่ของครอบครัว ซึ่งตอนนี้มีพี่เสืออยู่ที่นี่คนเดียว สวนบริเวณใกล้ๆ กันมีบ้านปลูกใหม่อีกสามหลัง ห่างออกไปพอสมควรแต่อยู่ภายในบริเวณสวนยางของครอบครัว พี่สาบอกว่าเป็นของน้องๆ ทั้งสามคน คือพี่สา พี่สิน และพี่ศักดิ์  แต่พี่สาบอกว่าให้ผมอยู่บ้านหลังใหญ่เพราะมีห้องกว้างขวางและบรรยากาศดีที่สุดเพราะมีบึงอยู่ด้านหลังบ้านด้วย
   “ภัทอยู่ห้องนี้นะ เป็นห้องเดิมของพี่เองจ๊ะ มองไปเห็นบึงด้วยนะ ร่มรื่นดี” พี่สาพาผมขึ้นมายังชั้นสองของบ้าน ที่นี่มีห้องหลายห้องมากแต่ดูเงียบสงบเหมือนไม่มีคนอยู่
   “ครับแล้วพี่สาล่ะครับ” ผมถาม
   “พี่อยู่บ้านอีกหลังใกล้ๆ กันนี่แหละจ้ะ นี่ไงมองจากหน้าต่างนี้ก็เห็น” แล้วพี่สาก็ชี้ให้ผมดูบ้านไม้สองชั้นหลังหนึ่งในสามหลังที่ปลูกเรียงกันอยู่ไม่ห่างจากบ้านหลังนี้นัก
   “ที่นี่ร่มรื่นน่าอยู่จังนะครับ อากาศดี” ผมเอ่ยขึ้น หลังสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด
   “ใช่จ้า ภัทอยู่แล้วต้องชอบ แต่ถ้าเหงาก็ไปหาพี่ได้นะ เดินไปนิดเดียวเอง”
   “แล้วที่นี่มีใครอยู่บ้างอ่ะครับ”
   “ก็มีพี่เสือคนเดียว อ้อแล้วก็ลุงบุญคนขับรถที่พาเรามาก็อยู่ที่นี่ด้วย แต่แกอยู่กระท่อมหลังเล็กๆ ที่ปลูกอยู่ข้างๆ บ้านหลังนี้ มีอะไรอยากได้อะไรก็บอกแกได้เลยนะ” พี่สาอธิบาย นี่หมายความว่าบ้านนี้มีผมอยู่กับเขาแค่สองคนเองหรือเนี่ย!
   “เอ่อ มีแค่สองคนเองเหรอครับ” ผมถาม
   “ก็พี่เสือไม่ชอบความวุ่นวายน่ะจ้ะ คนเก่าแก่ คนดูแลบ้านและทำอาหารก็เลยอยู่บ้านพี่สาหมด มีแต่ผู้หญิงด้วย ก็เลยให้อยู่รวมกัน ส่วนอีกหลังก็ของพี่สิน พี่สินเค้ามีเมียมีลูกแล้ว ก็เลยไปอยู่บ้านในเมืองเพราะสะดวกกว่า เพราะต้องดูแลโรงงานทำเฟอร์นิเจอร์ในเมืองด้วย บ้านที่นี่ก็ไปๆ มาๆ แล้วก็พี่ศักดิ์ก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ชอบไปอยู่บ้านในเมืองมากกว่า ส่วนคนงานก็มีปลูกบ้านอยู่เป็นกลุ่มแต่อยู่ลึกเข้าไปในสวนอีกหลายสิบหลัง” พี่สาอธิบายยืดยาว
   “อ้อแล้วก็คุณป้าก็อยู่ในเมืองเพราะต้องดูแลร้านขายผลไม้กับห้างขายของ พี่ก็ต้องไปช่วยด้วยจ้ะ ก็เลยต้องไปๆ มาๆ เหมือนกัน”
   “คะ ครับ” รู้สึกว่าที่นี่มีผู้คนมากมายจริงๆ เขาเป็นคนดูแลทั้งหมดเลยเหรอเนี่ย แล้วผมจะมาทำอะไรที่นี่ดีล่ะเนี่ย
   “ภัท ไม่ต้องกังวลนะ ที่นี่ถึงจะไกลหน่อยแต่ก็เดินทางสะดวก มีรถหลายคัน ถ้าอยากไปไหนก็บอกได้เลยนะ ยังไงมาถึงเหนื่อยๆ ก็พักผ่อนก่อนนะ แล้วตอนเย็นๆ พี่จะมารับไปทานข้าวด้วย” พี่สาพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม แล้วพี่สาก็เดินลงจากบ้านไป สักพักก็มีคนงานชายคนหนึ่งเดินหิ้วกระเป๋าของผมตามขึ้นมา จริงๆ ก็มีเพียงกระเป๋าเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวแค่สองใบ ผมไม่ได้คิดว่าจะอยู่ที่นี่ไปตลอดก็เลยไม่ได้เตรียมของมามากนัก!
                                             ///////////////////////////////
   
[พูดคุย]
            มาแล้วค่ะ เรื่อยๆ มาเรียงๆ ตาม concept ใจเย็นๆ กันหน่อยนะคะ ฮิฮิ  

[honeystar]

อั้ยย่ะ อยู่กับตาพี่เสือสองคนจะเป็นไรไหมน้า

[Tiamo_jamsai]

คนเขียนใจดี
     กอดขอบคุณ1 ที   ตอนพิเศษ พี่แกมาแนวรักรุนแรงหึงแรง จริงๆ    :


แต่ไม่รู้ทำไมชอบอะ หรือเราจะ ชอบความรุนแรง

[bulldog17]

2 ต่อ 2

 

[indy❣zaka]

เสืออย่ารังแกหรือทำร้ายจิตใจภัทน๊า   
(รอไปก่อนนานๆเลยนะเสือ เพราะชั้นรู้ว่าแกป๊อดดดด  )
แต่ถ้าน้องดื้อ จับตีตูดโลดเลย 


ปล.คำผิด  --->  "พี่สา" กลายเป็น"พี่ภา"หลายที่เลย

“เออ แล้วผมสอบจะออกเมื่อไหร่วะ ไม่แน่มึงอาจจะได้กลับมาเรียนที่นี่ด้วยกันอีกนะ” ไอ้สุทัตว่า
พี่ภาบอกว่าเป็นของน้องๆ ทั้งสามคน คือพี่ภา พี่สิน และพี่ศักดิ์  แต่พี่ภาบอกว่าให้ผมอยู่บ้านหลังใหญ่เพราะมีห้องกว้างขวางและ

[Vesi]

อะฮ้า จะได้อยู่กันสองต่อสองในบ้านหลังเดียวกันด้วยยยย

[greenboy2012]

เสืออย่ารังแกหรือทำร้ายจิตใจภัทน๊า   
(รอไปก่อนนานๆเลยนะเสือ เพราะชั้นรู้ว่าแกป๊อดดดด  )
แต่ถ้าน้องดื้อ จับตีตูดโลดเลย 


ปล.คำผิด  --->  "พี่สา" กลายเป็น"พี่ภา"หลายที่เลย

ขอบคุณค่ะ ดันตั้งชื่อคล้ายๆ กันอีก 

[jimmyFG]

ถ้าจะซั้มกันก็ไม่มีใครรู้งั้นสิ

[JS13elieve]

2ต่อ 2 กับบรรยากาศที่รื่นรมย์ >.,<

โหยยยยยยยยยย ! อะไรมันจะเป็นใจขนาดนี้ -/////////-

ชอบตอนพิเศษมากๆเลยค่ะ ♥

[hotladyanyavee]

อยู่กับพี่เสือแค่สองคนอะนะ งานนี้เสร็จเสือแน่

[greenboy2012]

ตอนนี้จะถึง 10 comment ไหมน้า ฮิฮิ