หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[janamanza]

เสือภัทก็รอน้าาาา
แต่บังเอิญศักดิ์แก้วมันกระตุ้มต่อมดราม่าเต็มๆ   

[iforgive]

เอาคู่หลักให้จบก่อนก็ดีนะคะ

[ruby]

เป็นงัยล่ะพ่อคนปากแข็งเจอซีนนี้เข้าไปต่อมหึงเริ่มทำงานเลยดิ
ดูซิว่าจะออกอาการหน้ามืดอย่างแรงมั้ยอิอิ
ตอนนี้แอบสงสารแก้วจังแฮ่ะ

[honeystar]

อีพี่เสือบ้าไปแล้วไง

[jimmyFG]

ชอบพี่เสือหึงที่สุดเลย
เราขอตอนหลังนะ อย่าเอาศักดิ์กับแก้วมาก่อนนะ
ขอให้เป็นเรื่องไป ตินนี้กำลังคลั่งคู่หลักมากๆ

[boworange]

   พิษรักแรงหึง   

พี่เสือนี่ปากโครตแข็ง 

[Pupay]

โอยยย หึงแบบว่าไม่ฟังเลยอ่ะ 
เอาคู่นี้ก่อนดีกว่าค่ะ ชอบแบบทันคนแบบภัท ดราม่าอย่างแก้วเก็บไว้ก่อน อิอิ 

  นะคะ

[❝CHŌN❞]

พี่เสือเริ่มมีพัฒนาการความหึงแล้ววววว ชอบบบบ

[HISY]

หึงออกหน้าออกตาเชียวนะ
แล้วไหงแก้วมาด้วยล่ะนั่น

[greenboy2012]

ตอนที่ 16 เจ็บนะ!

   หลังจากที่บรรยากาศรอบข้างดูเหมือนจะนิ่งสนิทไปพักใหญ่ ผมเป็นคนเดียวที่ยังคงนั่งกอดเข่าอยู่กับพื้นเพราะผมล้มก้นกระแทกแล้วก็เจ็บข้อเท้าจนไม่มีแรงลุกขึ้นมา แก้วเดินเข้ามาใกล้ๆ พวกเรา ผมมองแก้วที่ยืนนิ่งๆ อยู่ระหว่างเขาและพี่ศักดิ์ ในความมืดผมไม่รู้ว่าดวงตาของแก้วซ่อนความรู้สึกอะไรไว้  แต่แล้วในที่สุดก็เป็นเขาที่เป็นฝ่ายเริ่มเอ่ยอะไรขึ้นมาก่อน
   “กรูจะให้เวลามึงแก้ตัว พูดมาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น” เขาพูดกับพี่ศักดิ์อย่างคนที่พยายามข่มอารมณ์โกรธไว้
   “มันไม่มีอะไรจริงๆ พี่เสือ รถมันเสียผมก็โทรหาลุงบุญจะให้มารับ แต่มันไม่มีสัญญาณ ก็เลยนั่งคุยกันระหว่างรออยู่ในรถ แล้วเดี๋ยวว่าจะโทรอีกที”
   “แล้ว....” เขาคงต้องการรู้ในสิ่งที่เห็นมากกว่า
   “อ๋อ...ก็ไม่มีอะไร แค่กอดเฉยๆ ไม่ได้อะไรเลย”
   “พูดง่ายดีนี่ แค่กอด” เขาร้อง หึ ในลำคอ
   “ก็กอดกันแบบพี่น้องไม่ได้คิดอะไร” พี่ศักดิ์ตอบจริงจัง
    “เกิดอยากจะรักกันแบบพี่น้องขึ้นมาตอนดึกๆ งั้นซิ พอดีมีคนมาเห็นเลยทำได้แค่กอด แต่ถ้าไม่มีใครเห็นคงพากันเข้าข้างทางแล้วมั้ง!” เขาพูดเสียงเยาะเสียงดัง
   “พี่จะบ้ารึไง ไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นซะหน่อย เห็นผมเป็นอะไร ถ้าไม่เชื่อผมก็น่าจะเชื่อใจภัทบ้าง พูดแบบนี้น้องมันเสียหายนะ” พี่ศักดิ์หงุดหงิดที่เขาไม่ฟัง ส่วนผมฟังแล้วรู้สึกโกรธเขาที่สุด พูดเหมือนผมเป็นคน ‘ง่าย’ จะไปอะไรกับใครที่ไหนก็ได้อย่างนั้นแหละ
                              ///////////////////////////////////////////////////////////////////
            หลังจากเขาเข้าไปลองสตาร์ทรถของพี่ศักดิ์ดูและเดินออกมาเปิดกระโปรงหน้ารถและหยิบนั่นจับนี่ซักพัก รถก็กลับมาสตาร์ทติดเหมือนเดิม
   “กลับบ้าน! ลุกขึ้น! เร็วๆ” แล้วเขาก็หันมากระชากแขนผมดึงให้ลุกขึ้น
“ปล่อยผมนะ ไม่ต้องมาจับ” ผมสะบัดมือของเขาออก  พยายามจะดันตัวลุกขึ้นยืนเอง รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าซ้าย แต่ก็กัดฟันทนลุกขึ้นยืนเองให้ได้
“ยังทำอวดเก่งอีกนะ” เขาว่าผม ผมหันไปมองเขาส่งสายตาโกรธเคืองไปให้
“แก้ว มึงกลับกับไอ้ศักดิ์ แล้วก็ไปทำแผลให้มันด้วย ส่วนมึงไอ้ศักดิ์อย่าคิดว่ามึงจะรอด กลับถึงบ้านก่อน แล้วพรุ่งนี้มึงค่อยมาเคลียร์กับกรูอีกที” เขาหันไปสั่งแก้ว แก้วเดินมาเปิดประตูรถพี่ศักดิ์แล้วก็เข้าไปนั่งแทนที่ผม ส่วนพี่ศักดิ์ก็ได้แต่ยืนกุมปากข้างนั้น แล้วก็เดินกลับไปขึ้นรถตัวเองเหมือนเดิม ส่วนเขาหันมามองผมแล้วก็พยักเพยิดไปทางรถโฟร์วิลของเขา คงหมายถึงจะให้ผมเดินไปนั่งรถของเขา
“พี่ศักดิ์ผมไปด้วยคน” ผมไม่ฟังพยายามพยุงตัวเดินไปเปิดประตูที่นั่งด้านหลังของรถพี่ศักดิ์
“บอกให้มานี่! พูดไม่รู้เรื่องรึไงฮะ” ผมกระชากแขนผมออกจากประตูรถพี่ศักดิ์ที่ผมเปิดคาไว้
“ไม่ไป ผมจะกลับกับพี่ศักดิ์” ผมร้องมือก็สะบัดมือเขาออก แล้วก็ทุบไปที่แขนเขา แต่เขากลับรวบแขนทั้งสองข้างของผมไว้ด้วยมือข้างเดียว
“ไอ้ศักดิ์มึงรีบขับกลับไปเลย เดี่ยวภัทกรูจัดการเอง” เขาสั่งพี่ศักดิ์ พี่ศักดิ์ก็ไม่กล้าพูดอะไรได้แต่ทำตามที่เขาบอก เวลานี้ดูเหมือนทุกคนจะกลัวเขาไปหมด พี่ศักดิ์สตาร์ทรถและขับออกไป ทิ้งผมไว้กับเขาท่ามกลางความมืด มีเพียงสำแสงจากไฟหน้ารถของเขาเท่านั้นที่ส่องสว่างอยู่
“ปล่อยผมนะ บอกให้ปล่อย!” ผมยังคงดิ้นสะบัดแขนสะมือใส่เขา แต่เขาก็ไม่ฟังลากผมจะพาไปที่รถเขาให้ได้ ผมรวบรวมแรงฮึดเฮือกสุดท้าย ใช้เท้าถีบเข้าไปที่หว่างขาเขาอย่างแรง! เขาปล่อยมือผมแล้วเอามือกุมเป้ายืนตัวงอเล็กๆ ผมยิ้มสะใจ ฮึ! สมน้ำหน้า
“พี่ศักดิ์ พี่ศักดิ์รอผมด้วย” ผมร้องตะโกนเรียกพี่ศักดิ์ พร้อมกับวิ่งจะตามรถพี่ศักดิ์ไป แต่ขาผม! ผมเจ็บข้อเท้าอย่างแรง พอผมวิ่งไปได้สี่ห้าก้าวผมก็สะดุดล้มลงกับพื้นอีกครั้ง คราวนี้ผมลุกไม่ขึ้น เจ็บจนน้ำตาเล็ด! ข้อเท้าผมคงเคล็ด ผมหันไปเห็นเขากำลังเดินย่างสามขุมเข้ามาหาผมช้าๆ
“ฤทธิ์เยอะนักนะ! ลุกขึ้น บอกให้ลุกขึ้นไง เร็วๆ อย่ามาสำออยนะ” เขามาถึงตัวผมแล้วก็กระชากแขนผมขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมเจ็บข้อเท้ามาก ลุกไม่ไหวอีกแล้ว ผมกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บ
“ผม...ผมเจ็บข้อเท้า ลุกไม่ไหว” ผมตัดสินใจร้องบอกเขาไป มือผมจับข้อเท้าข้างที่เจ็บอยู่ เขาชะงักแล้วก็ก้มตัวลงมาดู เขามองหน้าผม คงเห็นว่าผมเจ็บจริงๆ จึงเปลี่ยนมาช้อนตัวผมแล้วอุ้มขึ้น! แทน ผมได้แต่ทำตัวนิ่งๆ ให้เขาอุ้มไปอย่างง่ายดายเพราะตอนนี้ผมทั้งเจ็บและเหนื่อยจนไม่มีแรงจะร้องจะสู้อะไรเขาอีกแล้ว!
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมื่อมาถึงบ้านหลังใหญ่ของเขานั้น ลุงบุญก็รอเปิดประตูบ้านให้อยู่แล้ว พอเห็นเขาที่อุ้มผมลงมาจากรถลุงบุญก็รีบถามขึ้น
“คุณเสือ คุณภัทเป็นอะไร”
“ไม่มีอะไร เจ็บขาน่ะ ลุงช่วยไปเปิดห้องภัทให้หน่อย แล้วก็ช่วยเอาน้ำแข็งก้อนกับยาทาขึ้นมาให้ด้วยนะ” เขาสั่ง
ลุงบุญรีบเดินขึ้นบันไดไปเปิดประตุห้องนอนของผม แล้วรีบเดินกลับลงไปชั้นล่าง เขาวางให้ผมนั่งลงที่ปลายเตียง แล้วเขาก็คุกเข่านั่งลงที่ปลายเตียงเช่นกัน
“จะทำอะไรน่ะ!” ผมร้องตกใจเมื่อเห็นเขากำลังจะถอดร้องเท้าผ้าใบของผมออก
“จะดูเท้าให้” ผมรีบยกเท้าหนีหลบเขา
“อย่าเรื่องมาก เร็วๆ ไม่ได้มีเวลาทั้งคืนนะ”
“ผมถอดเองได้” แล้วผมก็ถอดรองเท้าผ้าใบทั้งสองข้างออก ถอดถุงเท้าออกด้วย เผยให้เห็นเท้าข้างซ้ายเล็กๆ ขาวๆ เปลือยเปล่าที่ข้อเท้าเริ่มบวมแดง
“ข้างนี้ใช่ไหม” เขาจับเท้าข้างซ้ายผมยกขึ้นวางกับเข่าของเขา ผมตกใจไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำขนาดนี้
“ชะ...ใช่ ปะ...ปล่อยนะ” ผมเจ็บเท้าจนน้ำตาจะร่วง แต่พยายามดึงเท้าออก ลุงบุญเข้ามาพอดียื่นตลับยาเล็กๆ ให้เขา
“อืม ลุงฝากปิดประตูบ้านด้วยนะ แล้วลุงก็ไปนอนได้แล้ว ขอบคุณมาก” เขาหันไปสั่งลุงบุญ เมื่อลุงบุญไปแล้ว เขาก็คว้าข้อเท้าของผมให้วางลงบนเข่าของเขาอีกครั้ง พร้อมกับแตะเบาๆ ที่ส่วนบวมแดง
“บอกให้อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น ไม่เจ็บรึไง” เขาว่าพร้อมกับนำน้ำแข็งก้อนเล็กที่พันผ้าแล้วมาประคบให้ผมสักพัก แล้วเขาก็เปิดตลับยาเล็กๆ ป้ายยาขึ้นมาหน่อยนึง แล้วก็ทาและลูบเบาๆ ที่ข้อเท้าผมอยู่นานจนทั่วเท้า แล้วก็ยกเท้าผมขึ้นสำรวจอีกครั้งนึง
“ข้อเท้าบวมมาก เส้นคงจะพลิก ทายาบรรเทาไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปหาหมอแล้วกัน” เขาพูดพร้อมกับวางเท้าผมกับพื้นห้องเหมือนเดิม
“วันนี้นอนพักซะก่อน ดึกมากแล้ว ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาสะสางคดีกันอีกที!” เขาพูดพร้อมกับทำหน้าดุใส่ผม แล้วก็เดินไปเปิดประตูออกจากห้องนอนของผมไป!
__________________________________________________________________________________________
[พูดคุย]
            เห็นมีคนลุ้นอยากให้พี่เสือจูบภัทบ้าง คงแบบว่าอยากให้มีการแตะเนื้อต้องตัวกันบ้าง เผื่อจะได้สปาร์ค
 ไรงี้ใช่ไหมคะ ตอนนี้จัดให้แล้วนะคะ แต่ว่าพี่เสือโดนเตะกล่องดวงใจแลกกับการได้สัมผัสเท้านุ่มๆ ของภัท
มันจะคุ้มไหมเนี่ย ฮิฮิ 
ทำไมพิมพ์ใน word เราจัดย่อหน้าไว้อย่างดี แต่พอมา post แล้วมันชิดซ้ายติดกันไปหมดอ่ะ เซ็งเลย 

[smmikie]

เฮ้ยย ย ย ย ไม่นะ ถ้าพี่ภาตาย
มีหวังภัทโดนยำแน่ๆๆ

[greenboy2012]

เฮ้ยย ย ย ย ไม่นะ ถ้าพี่ภาตาย
มีหวังภัทโดนยำแน่ๆๆ

เอิ่ม เพิ่งมาอ่านเหรอค่ะ  ยินดีตอนรับนะคะ ฮิฮิ

[jimmyFG]

พี่เสือหึงโหดมาก
ทำซ่ะน้องเส้นข้อเท้าพลิก

[andear]

หึงโหดซะออกนอกหน้าเลยวุ้ย

[smmikie]

เฮ้ย ย ยยย  ทำไมเสือพูดแบบนั้นล่ะ
ไม่คิดอะไรกับภัทหน่อยหรอ? เฮ้ออออ
แก้วน่าสงสารอ่ะ อุดส่ายอม นิสัย !

[hotladyanyavee]

พี่เสืออะใจร้ายกับน้องภัทจัง อยากรุ้ว่าจริงๆแล้วที่หวงแบบนี้
พี่เสือรักน้องหรือเปล่า

[smmikie]

พี่เสือหึงอ่ะดิ บอกมานะ !!

[honeystar]

พี่เสือบ้าหว่ะ ! มากมายด้วย

[❝CHŌN❞]

คิดซะว่าพี่เสือหึงโหด

สงสารน้องบ้างสิพี่เสืออย่าโหดนัก

[iforgive]

เอ่อ  แล้วรถศักดิ์ซ่อมตอนไหนอ่ะ
ชอบพี่เสือตอนหึงจัง  ชอบพระเอกหึงโหด

[Onlymin]

เอ่อ  แล้วรถศักดิ์ซ่อมตอนไหนอ่ะ

นั่นสิรถถูกซ่อมตอนไหนหว่า

หึงแบบนี้เหนื่อยใจอ่ะ 

[Vesi]

หึงน้องซะขนาดนี้ ง้างปากตัวเองแล้วบอกน้องไปเถ้อออ

[ทับทิมกรอบ]

นั่นสิรถถูกซ่อมตอนไหนหว่า

สงสัยรถตกใจแล้วดีเอง 5555+

[greenboy2012]

เอ่อ  แล้วรถศักดิ์ซ่อมตอนไหนอ่ะ

คนเขียนซ่อมรถให้แล้วนะคะ ฮิฮิ  อายจังเลย พลาดไปแล้วค่ะ ขออภัยจริงๆ 

[HISY]

หึงไม่ดูเลยนะน้องเจ็บเลย

[GAZESL]

  เอาอีกๆ สนุกมาก

[greenboy2012]

เดี๋ยวสองทุ่มมาต่ออีกตอนนะคะ อยากรอฉลองคนอ่านครบ 9000 ด้วย เลขสวย ฮิฮิ 

[naumi]

อร๊ายยยยยยยยยยยยย ทำไมเพิ่งมาเห็น ชอบแนวนี้สุดๆ ขอเป็นแฟนคลับคร้าาาาา

คู่ศักดิ์แก้วก็เริส ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแระ 

[Pakbung Mazo]

อย่างภัทน่าจะมีคนหวงอยู่นะคะ แต่ยังไม่ถึงเวลา 

หึงโหดนะคะ  ^/\^ แต่ชอบชอบ

[Pupay]

โถ่ พี่เสือก็ไม่ได้ซาดิสใจยักษ์ใจมารนี้นา 
เข้าใจผิดตั้งนาน คนแต่งมาอัพไวมากกกก ชอบๆ

  นะคะ