หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[Vesi]

โถ่ ผู้ชายปากแข็ง ตัวแข็ง ใจแข็ง ....แข็ง เค้าไปชอบคนอื่นแล้วจะรู้สึก

[honeystar]

ฮันแน่ ==' พี่เสืออออ รักเค้าก็บอกเค้าดิ !

[indy❣zaka]

เพิ่งผ่านไปปีเดียวเอง 
ยังอีกนานนะพี่เสือเอ๊ย รอไปก่อน 

[bulldog17]

ห่วงนะแต่ไม่แสดงออก 55555

[Pakbung Mazo]

555 พี่เสือไม่ใจเลย

[jimmyFG]

โห่ พี่เสือใจอ่อนแต่ปากแข็งอะดิๆ
รอติดตาม

[janamanza]

โอ้วววว  พี่เสือซึนมากค่ะ  ทำเป็นอย่างนู้นอย่างนี้
แต่สุดท้ายก็ชอบเขา   

[insomniac]

ชื่อตอนห่างเหิน แต่เนื้อเรื่องแอบหวาน พอน้องไม่ได้อยู่ด้วย เริ่มเข้าใจตัวเองแล้วใช่มั้ย

[KMprince]

พี่เสือค่ะ คิดถึงน้องภัทเขา แต่ไม่โทรเอง
แหมๆ สงสารน้องภัท กับคนอ่านบางสิค่ะ อิอิ

รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ กำลังสนุกเลย

[quiicheh.]

“แหม ทีงี้ทำเป็นรำคาญ พอหมดประโยชน์แล้วก็งี้แหละ รู้งี้ไม่โทรไปหาภัทให้หรอก บ้าชะมัด! ให้สาโทรไปอยู่ได้ทุกอาทิตย์ เป็นปีๆ กลัวน้องรำคาญจะแย่ ทำไมไม่โทรเองก็ไม่รู้ คราวนี้เจ้าตัวเค้าจะมาแล้วมีอะไรก็พูดกันเองนะคะ แล้วก็เตรียมตัวไปรับภัทเค้าด้วยอาทิตย์หน้านะ พ่อคนขับรถ!”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่เสือบทมันจะดีมันก็น่ารักนี้หว่า ไม่คิดถึงตายเลยรึไงปีนึงไม่ได้เจอเต็มๆ
55555555555555555555555555555555555555555

[mister]

เหนื่อยใจแทนภัทอะ  ที่ต้องมาเจอผู้ชายปากเเข็ง

[andear]

ซึนนะพี่เสือ อิอิ

[greenboy2012]

ตอนที่ 13 ไร้ค่า

   ผมใช้เวลาอยู่บนรถทัวร์นานถึงสิบกว่าชั่วโมง เวลายาวนานไม่ได้ทำให้ผมนอนหลับบนรถนั่นได้เลย ตลอดการเดินทางผมรู้สึกเหมือนกำลังจะได้กลับไปหาสิ่งที่ผมโหยหามานานปี แต่ขณะเดียวกันผมก็รู้สึกกลัวการเผชิญหน้ากับเขา คนทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดใจทุกครั้งที่นึกถึง
   ขณะที่ผมก้าวเดินลงมาจากรถทัวร์ที่สถานีขนส่ง สุดสายปลายทางของการเดินทาง สายตาของผมก็มองหาลุงบุญคนขับรถที่พี่สาบอกว่าจะมารับผม แต่ก็มองหาไม่เจอ แต่แล้วสายตาของผมก็ไปสะดุดกับชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนพ่นบ่นควันบุหรี่สีเทาลอยฟุ้งในอากาศเอนหลังพิงประตูรถโฟล์วิลคันสูงอยู่  ‘เขา’ คนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอ เขาหันมามองผม เขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง ใบหน้าคมเข้ม ดวงตาดูดุคู่เดิม ผมเดินเข้าไปหาเขา ขณะที่เขาเองก็ขยับท่ายืนตรงขึ้น

   “สวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้เขา
   “อืม” เขาตอบรับสั้นๆ ใบหน้าเรียบเฉย
   “เอ่อ ลุงบุญไม่ได้มารับผมเหรอครับ” ผมถามด้วยความแปลกใจ
   “คุณภัท!” เขายังไม่ทันได้ตอบอะไร ผมก็ได้ยินเสียงร้องเรียกดังมาจากด้านหลังผม ผมหันไปก็พบกับแก้ว ที่กำลังหิ้วถุงน้ำเดินยิ้มร่าเข้ามาหา
   “คุณภัท มาแล้วเหรอครับ ดีใจจังเลยครับ สบายดีไหมครับ อยู่กรุงเทพฯ เป็นไงบ้างครับ” แก้วถามรัวด้วยความดีใจ
   “แก้วถามอย่างนี้ตอบไม่ทันเลยนะ” ผมยิ้มให้อย่างขำๆ
   “คิดถึงคุณภัทจังเลยครับ อ่ะนี่น้ำครับ ผมซื้อมาให้กลัวคุณภัทจะหิว” แก้วว่าพร้อมกับยื่นถุงน้ำอัดลมใส่น้ำแข็งเย็นๆ ให้ผม ผมเอ่ยขอบใจและรับมาดูดไปทีนึงแล้วก็รีบเดินไปขึ้นรถเพราะเห็นว่าเขาเปิดประตูฝั่งคนขับและเข้าไปนั่งประจำที่แล้ว ผมเปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วก็หันไปมองเขาแวบหนึ่งก็เห็นเขายังพ่นบุหรี่ไม่ขาดช่วง ส่วนแก้วขึ้นไปนั่งเบาะหลัง
   “คาดเข็มขัดด้วย” เขาหันมาบอกผม ผมก็เอื้อมมือไปจับเข็มขัดนิรภัยมาคาดแต่กดเท่าไหร่มันก็ไม่ลงล็อด คาดไม่ได้สักที เขาคงทนรำคาญไม่ไหว จึงคาบบุหรี่ไว้ในปากแล้วก็โน้มตัวลงมาใกล้ผมและคาดเข็มขัดให้ผม
   “แฮก...แฮ่ก” ผมไอออกมาเมื่อได้กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งและสำลักควันสีเทาที่พวยพุ่งอยู่เบื้องหน้าผม
   “เหม็นเหรอ” เขาชะงักและเอ่ยถามขึ้น
   “เอ่อ ก็นิดหน่อยครับ พอดีสำลักควัน คุณติดบุหรี่เหรอครับ” ผมตอบตามจริงแล้วก็ไอออกมาอีกสองสามที
   “เปล่า ไม่ได้ติด ก็สูบบ้างนิดหน่อย” เขาตอบแล้วก็เปิดประตูฝั่งตัวเองออก ผมเห็นเขาอัดแท่งควันสีเทานั่นเข้าปอดสองสามทีแล้วก็ทิ้งลงบนพื้น พร้อมกับเอาเท้าขยี้ก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่ง เขาหันมามองหน้าผมแล้วก็ถามว่าผมอยากแวะที่ไหนก่อนเข้าสวนรึเปล่า พอผมบอกว่าไม่ เขาก็ขับรถกลับสวนทันที ระหว่างทางก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมเลย มีแต่แก้วที่ชวนผมคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้จนผมเพลิน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนรถเลี้ยวเข้ารั้วบ้านไม้สักหลังใหญ่ที่ผมจากมาเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว
                                         //////////////////////////////////////////////////////////
   เมื่อมาถึงผมก็พบว่าพี่สาและพี่ศักดิ์รอทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว ผมเห็นแก้วมองพี่ศักดิ์ แต่พี่ศักดิ์ก็ทำเฉยๆ แก้วจึงขอตัวออกไปก่อน ยังไม่ทันที่ผมจะชวนให้กินข้าวด้วยกัน
   “ไงครับภัท ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เป็นไงบ้างสบายดีรึเปล่าเรา น่ารักขึ้นเป็นกองเลยนะ ขาวอย่างกับไม่เคยได้ตากแดดเลยรึไง” พี่ศักดิ์เอ่ยทักผมขึ้นก่อน พร้อมกับมองผมยิ้มๆ
   “สบายดีครับ แล้วพี่ศักดิ์ล่ะครับ” ผมตอบรับยิ้มๆ
   “พี่ก็สบายดี ดีใจจังนะที่น้องภัทกลับมาอยู่ที่นี่ซะที ไปเรียนกรุงเทพฯ ตั้งปีนึงเต็มๆ เลย คิดว่าจะลืมคนทางนี้ซะแล้ว” พี่ศักดิ์พูดพร้อมกับส่งสายตามาทางผม
   “ใช่ ภัท รู้ไหมทางนี้มีแต่คนคิดถึงภัทกันทั้งนั้นนะจ๊ะ ทั้งคุณป้าก็บ่นว่าภัทใจร้ายไม่กลับมาบ้างเลย แก้วก็หงอยๆ ไปเลยนะตอนภัทกลับไป” พี่สาว่าพร้อมกับตักกับข้าวใส่จานให้ผม
   “แล้วคนอื่นๆ ล่ะครับ สบายดีกันไหมครับ ลุงบุญล่ะครับ ตอนแรกผมคิดว่าลุงบุญจะไปรับผมซะอีก” ผมถามขึ้นพร้อมกับเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง
   “ลุงบุญสบายดีจ้า แต่ว่าเมื่อเช้าลุงบุญไปทำธุระที่บ้าน พี่ก็เลยต้องส่งคนขับรถคนอื่นไปให้แทน หรือว่า ‘คนขับรถ’ คนนี้ไม่ถูกใจจ๊ะ ถ้าทำอะไรไม่ดีบอกพี่ได้นะ พี่จะว่าให้” พี่สาพูดขำพร้อมกับหัวเราะคิกคักและหันไปยิ้มให้เขา
   “เปล่าครับ ผมไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”  ผมพูดพร้อมกับรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวโดยไม่กล้าหันไปสบตากับเขา รู้สึกเหมือนทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะ
                         ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “พี่อ่ะ ช่วยผมหน่อยซิครับ  ปีที่แล้วทั้งปีผมอุตส่าห์เชื่อฟังพี่ ไปติดต่องานที่กรุงเทพฯ แทนพี่ทุกเดือนเลยนะ” พี่ศักดิ์พูดกับเขาที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารอยู่
   “ก็บอกแล้วไงว่าอย่าให้มายุ่งเรื่องนี้ไม่ชอบ” เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่และเงยหน้าขึ้นตอบ
   “ผมก็บอกแล้วเหมือนกันว่าผมจริงจังกับภัทจริงๆ พี่ก็แค่ช่วยเปิดโอกาสให้ผมหน่อยก็แค่นั้นเอง ไม่ใช่มาคอยกันท่าผม ส่วนจะได้หรือไม่ได้ยังไงผมก็ไม่ได้บังคับภัทซะหน่อย” พี่ศักดิ์ยังคงต่อรอง
   “แล้วจะเอาไอ้แก้วไปไว้ที่ไหน” เขาถามเสียงเรียบ
   “ไอ้แก้วมาเกี่ยวไรด้วย มันก็แค่เด็กในบ้าน” พี่ศักดิ์เฉไฉ
   “เด็กในบ้านห่าไร มึงนึกว่าไม่มีใครเค้ารู้รึไงว่ามึงเรียกมันเข้าไปหาบ่อยๆ ทำอะไรก็อย่าให้มันมั่วนักเลยวะ เด็กในบ้านยังเอา สงสารมันบ้าง มันเป็นเด็กดี” เขาขึ้นเสียง
   “พี่จะไปอะไรนักหนา ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้จริงจังอะไร ก็แค่สนุกๆ กันเป็นครั้งคราว มันเองก็เต็มใจ ผมก็ให้เงินมัน ก็แค่นั้น ไม่ได้ทำให้ใครเดือนร้อนซักหน่อย”
   “มึงนี่มัน”
   “เอาน่าพี่ช่วยผมหน่อย ผมชอบภัทจริงๆ โคตรน่ารักเลย นิสัยก็ดี ไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่ผมเคยคบมา ผมจริงจัง ไหนพี่เคยบอกว่าอยากให้ผมหยุดไง แค่นี้ช่วยผมหน่อยไม่ได้รึไงเล่า ไหนเมื่อก่อนเคยสัญญาไว้ไง”
   “เรื่องมันก็ตั้งนานมาแล้ว”
   “ก็นั่นแหละ สัญญาก็ต้องเป็นสัญญาซิ ช่วยแค่นี้ไม่ได้รึไง นะพี่นะ”
   “ก็แค่ไม่ห้ามนะ ไม่ได้แปลว่าจะปล่อยให้ทำอะไรได้ตามใจชอบ  แล้วมึงก็อย่าคิดเล่นๆ กับเด็กมันนะ ยังไงก็น้องภา กรูไม่ยอมแน่ถ้ามึงทำอะไรเกินขอบเขต”
   “รู้แล้วน่า เอาแค่นี้ก่อนก็ได้ พี่จะไปเข้มงวดอะไรนักหนา ภัทไม่ใช่เด็กประถมนะ ผมรับรองถ้าผมได้ภัท เอ้ย ถ้าผมจีบภัทติด ผมจะเลิกทุกอย่างทุกคนแล้วก็จะเริ่มต้นใหม่จริงๆ พี่ยกภัทให้ผมนะ ผมรับปากพี่เลยว่าผมจะดูแลภัทเอง”
   “เออๆ มึงอยากจะทำอะไรก็ทำ” เขาตอบหน้าเครียด แต่พี่ศักดิ์กลับยิ้มชอบใจ พวกเขาทั้งสองคนไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดทั้งหมดนั้นผมได้ยิน ไม่ได้ตั้งใจมาแอบฟัง แต่ผมเดินผ่านห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขาเพราะจะลงไปสำรวจประตูหน้าต่างชั้นล่างเหมือนเคย แต่เสียงดังที่เล็ดลอดออกทำให้ผมอดที่จะหยุดฟังไม่ได้  พี่ศักดิ์คิดจะจริงจังกับผม จะหยุดทุกอย่าง พี่ศักดิ์จะจีบผมเหรอ ! แล้วที่ว่าเขาจะไม่ห้าม หมายความว่ายังไงกันแน่ เขาจะยกผมให้พี่ศักดิ์เหรอ! มันคืออะไร ผมสับสนและงงไปหมด ผมไม่ใช่สิ่งของนะ ที่จะเทียวยกให้ใครก็ได้ เขาจะช่วยพี่ศักดิ์ทำอะไรกันแน่ เป็นพ่อสื่อเหรอ ผมรู้สึกปวดร้าวใจเหมือนมีของแหลมคมมาทิ่มแทงให้ใจของผมเป็นแผลบาดลึก การโดนหลอกลวงหักหลังโดยคนที่ผมรักและนับถือมาตลอดทำเหมือนกับผมเป็นสิ่งไร้ค่ามันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน อยู่ๆ น้ำตามันก็จะไหลออกมาให้ได้ นี่เหรอสิ่งที่ผมได้รับเป็นการตอบแทนกับการที่รีบกลับมาที่นี่ ที่ที่ผมคิดว่าเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของผม เขาเห็นผมเป็นตัวอะไรกันแน่!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
   พรุ่งนี้จะแวะมาทักทายนะคะ ง่วงจัง 

[jimmyFG]

อ้าวพี่เสือไหนดูท่าว่าจะดี
ไหงกลับไปสัญญาอะไรกับพี่ศักดิ์
จะยกนัองให้หรอ
สงสารภัทนะ เห้อ


ส่วนแก้วกับพี่ศักดิ์นี่อีกคู่ใช่ป่าว

[nunnan]

มาม่าอีกแล้ววว

[หมอตัวเปียก]

มาม่ามาแล้ว 

[Vesi]

แล้วพี่เสือจะต้องเสียใจ ทิฐิที่มันมากเกินไป สุดท้ายอาจจะไม่เหลืออะไรเลย

[Pupay]

มาฝังตัวอ่านด้วยคน 
พี่เสือนี่ดุจริงๆอ่ะ คนยังงี้ปากแข็งมากกกกกกกก จะรักกันยังไงล่ะเนี่ย 

  นะคะ

[Pakbung Mazo]

พี่เสือออออ หวงภัทหน่อยเถอะคร้าบบบบ

[ladyzakura]

เหมือนเสือจะชอบภัท แต่ก็ไม่ลืมภา

แถมแม้งโคตรจะดุอ่ะ เฮ้อออ

[honeystar]

เกลียดอีตาพี่ศักดิ์ หมั่นไส้อีตาพี่เสือ

[bulldog17]

อย่ามาเสียใจทีหลังละกันอิพี่เสือ

[quiicheh.]

ถ้าเป็นอย่างงี้แล้วมันจะหวา่นตอนไหนฟะะะะะะะะะะะ

[Onlymin]

พี่เสือแม่งปากแข็งว่ะ

ภัทก็ชอบเออออคิดไปเอง...ได้ยินอะไรยังไม่เคลียร์เล้ย

ถามพี่เสือตรง ๆ ให้รู้เรื่องไปเลยเซ่!!  (สงสัยตูอินจัด)

[HISY]

ปวดใจแทน
สงสารแก้วจะมีคู่นี้ให้อ่านไหม

[greenboy2012]

อ้าวพี่เสือไหนดูท่าว่าจะดี
ไหงกลับไปสัญญาอะไรกับพี่ศักดิ์
จะยกนัองให้หรอ
สงสารภัทนะ เห้อ


ส่วนแก้วกับพี่ศักดิ์นี่อีกคู่ใช่ป่าว

สัญญานี้มีที่มาอันยาวนานค่ะ 
ส่วนแก้วกับพี่ศักดิ์นี้ไม่รู้จะ 'คู่' หรือ' คี่' นะคะ ฮิฮิ

[greenboy2012]

มาม่าอีกแล้ววว

มาเป็นระยะๆ ค่ะ 

[greenboy2012]

มาม่ามาแล้ว 

ก็ต้องมีบ้างอะไรบ้างค่ะ 

[greenboy2012]

แล้วพี่เสือจะต้องเสียใจ ทิฐิที่มันมากเกินไป สุดท้ายอาจจะไม่เหลืออะไรเลย

เอิ่ม อินนะคะเนี่ย แต่ก็ดีใจที่อินค่ะ ฮิฮิ 

[greenboy2012]

มาฝังตัวอ่านด้วยคน 
พี่เสือนี่ดุจริงๆอ่ะ คนยังงี้ปากแข็งมากกกกกกกก จะรักกันยังไงล่ะเนี่ย 

  นะคะ

มาแบบเปิดเผยตัวดีกว่านะคะ 
รักยังไงต้องติดตามต่อนะคะ