หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[numay]

้เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากเลย แต่อยากให้แก้วกับพี่ศักดิ์กลับมารักกันได้ไหมอ่ะ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
 

[fay 13]

 

[greenboy2012]

ตอนที่ 44 ความในใจพี่เสือ (จบ)
   
ผมทนคิดถึงภัทไม่ไหวเลยเข้าไปในห้องที่ภัทเคยนอน มองไปรอบห้องแล้วใจหาย ผ้าม่านปิดทึบ ห้องมืดสลัว มองเตียงที่ภัทเคยนอนแล้วรู้สึกมันโหวงเหวงในอก ร่างเล็กๆ ผอมบางเคยนอนตรงนี้ซินะ นอนนิ่งให้ผมทายาให้จนเคลิ้มหลับ เตียงที่ผมเคยโอบอุ้มวางร่างภัทลงอย่างแผ่วเบายามเมามายไม่ได้สติ
คิดถึงเหลือเกิน...
ผมนั่งลงบนเตียงและค่อยๆ ล้มตัวลงนอนบนหมอนที่ภัทเคยหนุน แค่ได้สัมผัสกลิ่นที่เคยทิ้งไว้ก็ยังดี สูดดมหมอนและลูบคลำที่นอนด้วยความโหยหา...
พลันมือผมก็สัมผัสเข้ากับ...โลหะแข็งๆ บางอย่างที่อยู่ใต้หมอน ผมยกหมอนขึ้นดูก็พบว่ามันคือ...ลูกกุญแจดอกหนึ่ง ผมหยิบขึ้นมาดู ลูกกุญแจอะไรกัน เหมือนจะคุ้นๆ น่าจะกุญแจลิ้กชักหัวเตียง ผมลุกขึ้นนั่ง ลองขยับลิ้นชักหัวเตียง ก็พบว่ามันล๊อค น่าจะถูกล๊อคโดยกุญแจดอกนี้แหละ มือไว้กว่าความคิด...ผมลองไขกุญแจและขยับเปิดลิ้นชักดู มีของใช้สองสามอย่างอยู่ในนั้น...
 แต่ที่สะดุดตาผมก็คือ ‘สมุดบันทึกเล่มหนา’ หน้าปกเป็นผ้ายีนส์สีน้ำเงินเข้ม...น่าจะเป็นของภัท คงลืมทิ้งไว้ด้วยความเร่งรีบ เพราะเสื้อผ้าและของใช้หลายอย่าง ภัทก็ทิ้งค้างไว้จำนวนมาก
ผมหยิบขึ้นสมุดเล่มนั้นขึ้นมา แล้วก็เผลอเปิดดูที่หน้าแรก
มีภาพถ่ายใบเล็กๆ สีซีดจางติดด้วยสก๊อตเทปใสอยู่ด้านหลังของปกหน้า...

รูปถ่ายครึ่งตัวของผมนั่นเอง!...จำได้ว่าเป็นภาพเดี่ยวที่เคยถ่ายตอนไปเที่ยวหัวหินกับภาเมื่อหลายปีก่อน
ทำไมถึงมาอยู่ในนี้ได้...ด้วยความอยากรู้ว่าข้างในสมุดเล่มนี้เขียนอะไรไว้บ้าง คงจะเกี่ยวกับผมอยู่บ้าง ทำให้ผมยอมเสียมารยาท...แล้วก็ไล่อ่านตั้งแต่บรรทัดแรกของกระดาษแผ่นที่หนึ่งท่ามกลางความมืดสลัว...
 .
.
.
ผมไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้ผมจะได้เจอเขา คนที่เป็น ‘รักแรกพบ’ ของผมเข้าจริงๆ เขายืนกดออดอยู่หน้ารั้วบ้าน ผมเพิ่งกลับจากโรงเรียนกำลังจะเข้าบ้านอยู่เหมือนกัน เขาสูงกว่าผมมาก ผิวคล้ำ ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนา จมูกได้รูป แต่ผมชอบตาของเขาที่สุด ตาของเขาดูดุๆ แต่มันมีแรงดึงดูดอย่างประหลาด ผมชอบเขาเข้าจริงๆ....

รักแรกพบอย่างนั้นเหรอ...ผมรู้สึกใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียงให้พอมีแสงสว่างส่องมายังเตียง มองเห็นตัวหนังสือได้แจ่มชัดขึ้น แล้วก็ตั้งใจอ่านทุกบรรทัดด้วยความสนใจ

ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร หลังจากที่เขามาบ้านผมสองสามครั้ง หลังจากนั้นเขาก็ไม่ยิ้มให้ผมอีกเลย ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า เพราะเขาไม่ค่อยพูดกับผม เหมือนจะไม่อยากมองหน้าผมด้วย ผมเสียใจมาก…

เดือนนี้ผมไม่ได้เจอเขาเลย เพราะเขาติดงานอีกแล้ว ไม่ได้ขึ้นกรุงเทพฯ รู้สึกเศร้าชะมัด

วันหยุดยาวสงกรานต์ เขาพาพี่ภาไปเที่ยวเล่นน้ำที่สงกรานต์ที่เชียงใหม่ ผมก็ไปด้วย เพราะพี่ภาไม่ยอมให้ผมอยู่บ้านคนเดียว คนเยอะมาก มีคนเข้ามาลวนลามผมด้วย เขาเห็นแล้วเขาก็ว่าผม หาว่าผมให้ท่าคนอื่น ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมเกลียดเขาที่สุด เกลียด! เกลียด! เกลียด!

เปิดเทอมแล้วผมตั้งใจเอาไว้ว่าผมจะตัดใจจากเขาให้ได้ ผมจะไม่มอง ไม่ชอบ ไม่สนใจเขาอีก

วันนี้ผมเห็นเขาละเมออยู่ในห้องนอนก็เลยเอาผ้าไปเช็ดตัวให้เขา แต่เขาเพ้อมาจูบผม จูบแรกของผม ตอนแรกผมตื่นเต้นมาก ผมมีความสุข...

ช่วงนี้อยู่ดีๆ ผมก็คิดถึงเขาขึ้นมา นึกถึงเวลาที่เคยเห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้นตรงนี้ของบ้าน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องคิดถึงเขามากขนาดนี้

ผมไม่สบายเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่เป็นอาทิตย์ ช่วงที่ผมไม่สบายเขามาหาผมด้วย เขาโมโหมากตอนที่รู้ว่าผมไม่สบายมาหลายวันแล้ว เพราะไม่มีใครโทรไปบอก ผมรู้สึกดีใจเพราะรู้ว่าเขาก็เป็นห่วงผมเหมือนกัน เขานอนเฝ้าไข้ผม เช็ดตัวให้ผมด้วย ตอนเขาเช็ดตัวให้ผม ผมรู้สึกเขินมากเลย

วันนี้เขาพาผมไปดูหนังด้วย เป็นหนังบู๊แอ็กชั่น แต่ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกเขินอยู่ตลอดเวลา เพราะเขาแอบจับมือผมไว้ตลอดเลย ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำแบบนี้รู้สึกอบอุ่นจังเลย

เขาซื้อสร้อยร้อยแหวนสีเงินเกลี้ยงให้ผมเป็นของขวัญ มันสวยมากเลย เขาใส่ให้ผมด้วย ผมรู้สึกดีใจมาก แถมเขายังบอกด้วยว่าผมเป็น ‘คนพิเศษ’ นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ผมรู้สึกว่าเขากำลังบอกรักผมอยู่…

ทุกเรื่องราวในสมุดบันทึก ภัทเขียนถึงผม เรื่องระหว่างผมกับภัท ทุกเหตุการณ์ ทุกความทรงจำที่เกี่ยวกับผม ภัทบันทึกไว้หมด ความรู้สึกหลายหลายบอกผ่านถ้อยคำในตัวหนังสือ
รัก...โกรธ เกลียด เสียใจ น้อยใจ คิดถึง อบอุ่นใจ มีความสุข เขินอาย...ทุกความรู้สึกเกิดจากสิ่งที่ผมทำทั้งนั้น
ผมรู้สึกอึ้ง ไม่คิดว่าตัวเองจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของภัทมากมายขนาดนี้ นานแค่ไหนกันนะที่ภัท ‘แอบชอบผม’ ถ้านับตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน...จนถึงวันนี้
5 ปี...แล้วซินะ นานมาก...ที่คนคนหนึ่งจะรักใครสักคนได้นานขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่าความรู้สึกของภัทที่มีต่อผมไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย มีแต่ผมคนเดียว...ไม่เคยมีใครคนอื่นเข้ามาในหัวใจ
ถ้อยคำบอกความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา...จริงใจ...และใสซื่อ...ทุกอย่างแปลความไปในทางเดียวกัน...
ภัทรักผม! และรักมากด้วย!

ผมอ่านข้อความในบันทึกวันสุดท้ายก่อนที่ภัทจะหนีผมไปอีกครั้ง...

...ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียว เขาชอบผมแน่ๆ ผมต้องทำให้เขาสารภาพออกมาให้ได้ คงต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว ความรักของผมคงจะเป็นจริงได้ใช่ไหม คิดแล้วผมก็หัวใจเต้นแรงด้วยความสุขที่ล้นอยู่ในใจ!

คืนก่อนหน้าที่ผมเลือกที่จะ ‘ผลักไส’ ภัทให้ไปจากผม ภัทยังมีความสุขอยู่เลย รักของผมทำให้ภัทรู้สึกสุขจนล้นใจ แต่แล้วกลับเป็นผมเองที่ทำลายความรัก ความสุขและความหวังของภัทตลอดห้าปีที่ผ่านมาพังทลายลงไปอย่างไม่น่าให้อภัย ผมมันเลว!...เลวมากจริงๆ
   ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ผมเตรียมตัวเดินทางไปกรุงเทพทันทีที่อ่านสมุดบันทึกของภัทจบ ผมต้องไปหาภัทให้เร็วที่สุด ไปง้อ ไปขอคืนดี ทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ภัทหายโกรธและกลับมารักกันเหมือนเดิม ผมรู้สึกว่าผมมี ‘หวัง’ กับการไปในครั้งนี้มาก จากตอนแรกที่ผมไม่มั่นใจว่าภัทจะหายโกรธและให้อภัยผมรึเปล่า ผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ ก็ในเมื่อเวลาตั้งห้าปี...ภัทยังรอคอยผมได้ อยู่มาโดยไม่มีใครที่พิเศษกว่าผม ดังนั้นเวลาแค่เดือนเดียวคงไม่ทำให้ภัทเปลี่ยนใจไปจากผมได้...ผมจึงไปกรุงเทพด้วยความหวังและความมั่นใจเต็มเปี่ยม...

ผมรอภัทอยู่หน้าบ้านนานหลายชั่วโมง ผมเข้าบ้านไม่ได้เหมือนเคยเพราะภัทเปลี่ยนกุญแจรั้วกับกุญแจประตูหน้าบ้านใหม่ ผมดีใจมากที่เห็นหน้าภัทครั้งแรก คิดถึงเหลือเกินอยากเข้าไปกอดใจจะขาด ผมรู้ว่าภัทยังโกรธผมอยู่ ภัทมองผมอย่างเคืองและพูดจาแข็งกระด้างกับผม แต่ผมกลับใจเย็นอย่างประหลาด...ผมเชื่อว่าผมง้อภัทซักหน่อยภัทก็คงจะหายโกรธผมง่ายๆ  แต่ผมคิดผิด...
ผมขอเข้าไปคุยในบ้าน ภัทก็ให้เข้าไปอย่างไม่เต็มใจนัก ผมเข้าไปกอดภัทความความคิดถึงและโหยหาแต่ภัทกลับสะบัดตัวออก ผมขอโทษ บอกรักภัท ชี้แจงสาเหตุและพยายามเล่าที่มาที่ไปทุกเรื่องให้ภัทรู้ ขอให้ภัทให้อภัย ยกโทษให้ผมและมาเริ่มต้นกันใหม่ แต่ภัทกลับประชดประชันผมและไม่ยอมอ่อนข้อให้ผมเลย แต่ผมก็ยังใจเย็นคิดว่าภัทคงน้อยใจผมอยู่ ผมก็เลยเอาไม้ตายสุดท้ายขึ้นมา...
สมุดบันทึกนั่น...เอามาทวงสิทธิ์ความรักของเรา ก็ไม่ได้อยากทำอะไรอย่างนี้ แต่มันก็น่าจะทำให้ภัทหายโกรธผมได้บ้างเมื่อนึกถึงเรื่องราวระหว่างเรา ผมแอบเห็นภัทเขินอายที่รู้ว่าผมอ่านสมุดบันทึกของภัทแล้ว แต่ภัทก็ยังทำใจแข็งกลบเกลื่อน
ในที่สุดเราก็ยังคุยกันไม่เข้าใจอยู่ดี ผมขอโอกาสให้เรากลับมาคบกันอีกครั้งแต่ภัทกลับปฏิเสธ ให้ผมเป็นได้แค่พี่ชาย และอ้างมีตอนนี้คบกับคนอื่นอยู่แล้ว...ผมไม่เชื่อ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ คิดว่ายังไงคงต้องยอมตามใจภัทไปก่อน และคิดว่ายังไงก็ต้องเอาชนะใจภัทให้ได้ แม้ว่ามันจะต้องใช้เวลา ภัทคงไม่หายโกรธผมง่ายๆ แน่ แต่ผมก็ตั้งใจแล้วว่า...
คราวนี้ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยภัทให้หลุดมือไปอีกแน่!      ///////////////////////////////////////////////////////////////////////

ผมอดทนให้ภัทคบกับไอ้รุ่นพี่คมนั่นหลอกๆ แม้จะรู้ว่าภัทแค่แกล้งผม แต่ในใจผมก็แอบเดือดปุดๆ ไม่ได้ ผมพยายามขอไปรับไปส่งเวลาภัทไปหามัน ทำให้ภัทอยู่ในสายตาผมตลอดเวลา ภัทเองก็ไม่ปฏิเสธ คงเพราะอยากยั่วโมโหผมด้วย เรียกว่าช่วงนี้เราต่างเล่น ‘สงครามประสาท’ ด้วยกันทั้งคู่ แต่โชคก็เข้าข้างผม เพราะใช้เวลารอคอยเพียงไม่นาน ไอ้คมนั่นก็ใจโลเลหันไปคบคนอื่นอย่างรวดเร็ว คงเพราะไม่ค่อยมีเวลาได้เจอภัท ผมแอบดีใจและคิดว่าโอกาสของผมกลับมาอีกครั้งแล้ว ผมรู้ว่าภัทเองก็ใจอ่อนให้ผมมากแล้ว แม้จะทำเป็นปากแข็งอยู่ก็ตาม
คืนหนึ่งผมแกล้งเอากุญแจห้องไปซ่อนแล้วก็ทำเป็นห้องล๊อค เข้าห้องไม่ได้ ผมใช้วาจาหลอกล่อภัท จนยอมให้ผมเข้าไปนอนในห้องด้วย แล้วคืนนั้นผมก็ได้นอนกอดภัทสมใจอยากทั้งคืน ผมรู้ว่าผมคืบหน้าไปอีกขั้นแล้ว!
แต่ก็มีเรื่องเข้ามาอีกจนได้ เราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง ภัทจะไปฝึกงานต่างจังหวัด ผมโกรธเพราะไม่อยากจะให้เราห่างกันอีก ก็เลยใจร้อนเผลอว่าภัทแรงๆ ไป ผมทำภัทร้องไห้อีกแล้ว ภัทโทรมาขอโทษผมทั้งๆ ที่ผมเป็นคนผิดเอง และขอร้องไม่ให้ผมทิ้งภัท...ซึ่งสิ่งนี้จะเป็นสิ่งสุดท้ายในโลกที่ผมคิดจะทำ ผมรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที ผมมันบ้าไปอีกแล้ว
   ช่วงที่ภัทไปฝึกงานที่ระยอง ผมเตรียมวางแผนอนาคตของเราทันที ผมจะย้ายเข้ากรุงเทพ เพื่อไปอยู่กับภัทอย่างถาวร ผมไม่อยากจะอยู่ห่างจากภัทอีกแล้ว ผมวางแผนเรื่องงาน การสร้างสำนักงานและการเปิดหน้าร้านขายเฟอร์นิเจอร์ แถมยังต้องยุ่งๆ เรื่องไอ้ศักดิ์ คอยสอนงานให้มันเพื่อเตรียมตัวให้มันดูแลกิจการโรงงานและงานสวนร่วมกับไอ้สินแทนผม ทำให้ผมแทบจะไม่มีเวลาขึ้นไปหาภัทเลย
   ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี ถ้าไม่มีเรื่อง ‘ไอ้เด็กเวรชิน’ นั่นเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับภัท ผมรู้ว่ามันคิดจะมาแย่งภัทไปจากผมตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน มันเองก็พูด ‘ประกาศสงคราม’ กับผมอย่างเปิดเผย มันพยายามยั่วโมโหผม กวนประสาทผม และทำให้ผมเห็นว่าภัทให้ความสำคัญกับมัน แล้วมันก็ได้ผลจริงๆ ผมงี่เง่าถึงกับแกล้งถามลองใจภัท ว่าภัทอยากจะอยู่ที่ไหน ระหว่างกรุงเทพกับใต้ เหมือนจะอยากรู้ว่าผมยังสำคัญกับภัทอยู่รึเปล่า ทั้งๆ ที่ผมเองก็ตั้งใจอยู่แล้วว่าจะย้ายมากรุงเทพ แต่ผมดันถามในสิ่งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว เพื่อหาเรื่องให้ตัวเองหงุดหงิดแท้ๆ
   แต่แล้วไอ้เด็กเวรชินมันก็ทำสำเร็จจนได้ เมื่อมันทำให้ผมกับภัทเข้าใจผิดกัน แม้จะคิดว่าตัวเองมั่นใจในความรักของภัทที่มีต่อผม แต่พอถูกยั่วโมโหหนักๆ เข้าผมก็สติแตก โมโหหึงจนหน้ามืด คงเพราะ ‘สันดาน’จริงๆ ผมมันเป็นคนใจร้อน บ้าเลือด ถ้าเป็นสมัยที่ผมยังวัยรุ่นอยู่ บ้าระห่ำ ไม่เคยยอมใคร รับรองไอ้ชินคคงโดยผมกระทืบตายคาตีน ส่วนภัทเองไม่ต้องพูดถึง คง ‘โดนจนยับ’ หรือไม่ก็แหลกคามือ ซึ่งถ้าผมทำอย่างนั้นจริงๆ ภัทคงเกลียดผมไปตลอดชีวิตแน่ๆ ด้วยความที่ผมผ่านอะไรในชีวิตมามาก ความลำบากและความรับผิดชอบที่ต้องดูแลครอบครัวตั้งแต่ก่อนเรียนจบ เลยทำให้ผมมีสติยั้งคิดและใจเย็นมากกว่าแต่ก่อน จึงทำให้ผมและภัทผ่านบทพิสูจน์ใจนี้มาด้วยกันได้
และบททดสอบสุดท้ายของเราก็มาไวกว่าที่คิด ผม ‘มีความสุข’ กับภัทได้แค่คืนเดียว ก็ต้องเดินทางกลับใต้ เพื่อไปสะสางงานทั้งหมดให้เรียบร้อยก่อนจะขนของมาตั้งรกรากอยู่กับภัทที่กรุงเทพตามกำหนดที่ผมได้วางไว้ ด้วยความใจร้อนอยากจะกลับไปเห็นหน้าภัทไวๆ ทำให้ผมรีบขับรถออกจากใต้ทันทีที่เสร็จธุระจากโรงงานซึ่งก็ค่ำมากแล้ว ความอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยทำให้ผมเผลอหลับจนรถเกิดอุบัติเหตุชนเสาไฟฟ้า โชคดีที่เวลานั้นไม่มีรถคันอื่นสวนเข้ามา ผมจึงรอดมาได้ แม้จะต้องเจ็บตัวแต่ก็ถือว่าคุ้ม เพราะช่วงเวลาเดือนกว่าที่ผมป่วย ต้องเข้าเฝือก จนถึงต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดิน ภัทดูแลผมอย่างดี ทั้งป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดตัว พาเข้าห้องน้ำ นอนเฝ้าผม แถมยังโดนผมฉวยโอกาสทั้งกอดทั้งจูบอยู่ตลอดเวลา ช่วงเวลานี้ผมมีความสุขมากเหลือเกิน และคิดว่าในที่สุดเราก็ฝ่าฟันอุปสรรคจนมีวันนี้ได้
...วันที่เราได้รักกันและอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
   ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

   วันที่ภัทเรียนจบ ภัทขอให้ผมพาไปเที่ยวทะเลที่หัวหิน ภัทคงคิดถึงภา จู่ๆ ภัทก็ถามผมว่า ‘ผมคิดถึงภารึเปล่า’ และยังถามผมอีกว่า ‘ผมยังรักภาอยู่หรือเปล่า’ ผมนิ่งอึ้งไปพักใหญ่เพราะคิดว่าจะตอบอย่างไรดี ใช่ ผมยังรักและคิดถึงภาอยู่ ภาก็เป็นคนรักคนหนึ่งของผม เรามีช่วงเวลาดีๆ มีความสุขร่วมกัน ถึงแม้ภาจะจากไปแล้วมันก็ไม่จำเป็นที่ผมจะต้องลืมความทรงจำเหล่านี้
แต่ถ้าถามว่าผมรักใครมากกว่ากัน ผมคงไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ‘ผมรักภัทมากกว่า’
ผมรักภัทกว่าภาและมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตผม
สำหรับผมกับภา มันเป็นความรักที่เกิดขึ้นอย่างเรียบง่าย ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นเหมือนคู่รักปกติทั่วไป
แต่สำหรับผมกับภัท เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมาก ตั้งแต่ภัทอยู่ใน ‘ฐานะน้องเมีย’ ที่แอบรักผมข้างเดียว จนมาถึงเราเริ่มรักกัน ต้องผ่านการพิสูจน์ใจและบททดสอบของความรักอย่างสาหัสหลายครั้งหลายหน จึงไม่แปลกที่ผมจะรู้สึกว่า
‘ผมรักภัทมากกว่าใครๆ’
ภัทเป็นคนที่ทำให้ชีวิตของผมมีชีวิตชีวา ผมไม่เคยอารมณ์ขึ้นลง รวดเร็วและรุนแรงแบบนี้มานานหลายปีแล้ว นอกจากนี้ชีวิตของผมยังเปลี่ยนแปลงไปในทุกๆ เรื่อง ทั้งการใช้ชีวิตในแบบคู่รักที่ไม่เหมือนคู่อื่นทั่วไป วัยที่ต่างกันของเรา การเปลี่ยนแปลงที่อยู่จากถิ่นฐานบ้านเกิดที่อยู่มาตลอดชีวิต เปลี่ยนแปลงหน้าที่การงาน ซึ่งทุกอย่างผมก็เต็มใจทำให้ภัท ยินดีที่จะทำทุกอย่างให้ภัทมีความสุข อย่างน้อยก็เพื่อชดเชยช่วงเวลาที่ภัทต้องรอคอยความรักของผมมานานหลายปี
สุดท้ายแล้วผมก็ไม่ได้บอกภัทว่า ‘ผมรักภัทมากกว่าภา’ หรือมากกว่าใครๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะดีใจที่คนรักของตัวเอง บอกว่ารักตัวเองมากกว่าคนรักที่ผ่านมา แต่สำหรับภัท คนที่รักและผูกพันกับพี่สาวมากอาจจะไม่คิดอย่างนั้น ผมจึงบอกภัทแต่เพียงว่า ณ เวลานี้ผมรักภัทมากและจะดูแลภัทตลอดไป…

ผมเชื่อว่าเพียงแค่นี้ก็ทำให้ภัทมั่นใจในความรักของผมที่มีต่อภัทแล้ว!


[จบ]
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
           จบอย่างสมบูรณ์แล้วจริงๆ ค่ะ  กว่าจะจบได้ยาวนานจริงๆ ค่ะตอนนี้ บางช่วงก็แอบน้ำตาซึมเลย คนเขียนเป็นคนอินอะไรง่ายอ่ะค่ะ 
           ดีใจที่เขียนจบ รู้สึกเหมือนทำภารกิจเสร็จสิ้น ใช้เวลาเขียนทั้งหมดเกือบ 2 เดือน ยาวนานเหมือนกัน
           หลังเขียนจบก็รู้สึกว่างานเขียนเป็นอะไรที่ต้องใช้พลังและแรงใจมากจริงๆ เพราะคนเขียนนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขียนเรื่องยาวขนาดนี้ได้จนจบ  ดีใจ 
           ต้องขอขอบคุณทุกกำลังใจจริงๆ ค่ะ คนอ่านทุกคน ทุก comment  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคน comment เจ้าประจำ
           สำหรับตอนพิเศษก็คงต้องแล้วแต่โอกาสแล้วกันนะคะ เพราะตอนนี้หมดมุขแล้ว ฮิฮิ 
 
           สำหรับเรื่องของศักดิ์แก้ว มีคนเรียกร้องอยากอ่านกันเหลือเกิน  เรตติ้งดี นี่คงเป็นเครื่องพิสูจน์ได้รึเปล่าคะว่าคนในเล้าชอบแบบซาดิสม์กันอ่ะ         
          ยังไม่รับปากแล้วกันนะคะว่าจะเขียนมาลงตอนไหน     
          สุดท้ายนี้ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนคุยทำให้ไม่เหงาเวลาเขียนนิยายมาลง 
           

[Pakbung Mazo]

อยากอ่าน Nc จัง *~*# อ้อนอ้อน

[ao16]

 

[jimmyFG]

จบได้้ซึ้งมากๆน้ำหูน้ำตาไหลเลย

อุปสรรคต่างได้พิสูจน์รัก และให้พี่เสือกับภัทรักกันมากขึ้นๆ

มีไฟเมื่อใหร่ก็แวะ เอาตอนพิเศษมาฝากก็ได้นะ อิอิ

รอเรื่องแก้วกับพี่ศักดิ์นะ อย่าให้รอนานล่ะ

ขอบคุณสำหรับคนแต่ง ที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านกัน

จะติดตามผลงานต่อไปนะครับ

[takara]

จบแล้วเหรอเนี้ย ขอบคุณสำหรับเรื่องพี่เสือและน้องภัทน๊า

[nunnuns]

จบแล้วววว ~ ใจหายแหะ

ชอบคู่พี่เสือมากกว่าศักดิ์แก้ว อิอิ

แต่งสนุกมากค่ะ ^^

[fuku]

บวกให้เลยค่ะ
เป็นฝ่ายที่เสือที่เขียนได้เจ๋งมาก

คือ ยังเกลียดผสมหมั่นไส้เสือมากนะคะ แต่เขียนแล้วอ่านลื่นมาก
เอาไปเทียบกับไทม์ไลน์ของภัทแล้วลงล๊อกเป๊ะเลย ^^

[่patsaporn]

ในที่สุดสองคนก็มีความสุขกันซะที ดีใจที่พี่เสือรักภัทมาก ภัทรอมาหลายปีจริง ๆ
รักกันนานๆ น้า

[PetitDragon]

รอตอนพิเศษนะครับ

รอคู่ศักดิ์กับแก้วด้วย (ถ้ามี)

 

[bloodั]

น่าจะมี ตอนของแก้วกับศักดิ์ อะ 

[beery25]

 

[HISY]

มีความสุขกันซะทีน้าาา
ศักดิ์แก้วว้อนท์อย่างแรง

[shizuruviola]

แก้วกับศักดิ์ จบแบบขัดใจเบา

แต่ก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ

[indy❣zaka]

เค้าอยากอ่านน้องแก้ว    (แต่เค้าไม่ได้ซาดิสก์น๊าาาาาาาาาาา    )
มันค้างคาใจไง  อยากรู้ว่าจะคอนเวิร์สกันจริงๆหรอ ไม่กลับมาหากันแล้วหรอ  อะไรประมาณนี้ 

เสือภัทจบแล้ว  แต่ศักดิ์แก้ว มันค้างจริงๆนะเออ 

[namtarn11]

แอบเกเร รออ่านความในใจอยู่พี่เสือให้จบก่อน จึงจะเม้น ที่เม้น ส่วน1ไปแล้ว 1เม้น//พี่เสืออบอุ่นมาก และเข้าใจการกระทำต่างๆของพี่เสือมากขึ้น (ปล.รอพี่ศักดิ์กับไปแก้วอยู่นะ นานเท่าไรก็รอ ^^)

[Onlymin]

              http://www.youtube.com/v/UFOSCfi_aCw&feature=related
                   มอบเพลงนี้ให้พี่เสือกับน้องภัทร
              แทนคำขอบคุณให้คนแต่ง...สำหรับนิยายดี ๆ นะ

[patee]

  สำหรับตอนจบที่อ่านแล้วซึ้งค่ะ

ยังไงก็จะรออ่าน "ศักดิ์+แก้ว"นะคะ  (เค้าไม่ซาดิส์นะ)

[nunamicky]

อยากอ่านตอนพิเศษช่วงที่ทั้งสองคนใช้ชีวิตร่วมกันที่กรุงเทพฯ ต่อค่ะ
ว่างๆ เอามาลงให้อ่านอีกนะคะ

[Maytbb]

มีความสุขกันซะทีนะ  น่าอิจฉา   อยากได้แฟนดีๆแบบนี้บ้างง่ะ
  ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ สุดท้ายนี้อยากให้คนเขียนรู้ว่า... เขาอยากอ่านคู่ศักดิ์กับแก้วมว๊ากกกกกก ถึงมากที่สุด 

[หมอตัวเปียก]

ความรักของภัทรกับพี่เสือเป็นความรักที่สวยงามมากอะ น่าอิจฉา 

ปล. เรื่องแก้วกับศักดิ์ คนเขียนจะเอามาตอนไหนก็ได้นะ แต่ต้องสัญญาก่อนนะว่าจะเอามาลง ไม่งั้นจะไปถล่มบ้าน 

[ormn]

:เฮ้อ:จบแล้วเหรอรู้สึกใจหายอะจะไม่ได้เจอน้อวภัทกับพี่เสือแล้ว


ปล.ขอบคุณมากนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆมากให้อ่านกัน


ปล2.แอบใจหายจะไม่ได้คุยกันแล้ว

[เฉาก๊วย]

      
      

[greenboy2012]

ตอนพิเศษ  5 เมารัก

   “ภัท! ภัท! ภัท เปิดประตูให้พี่หน่อยครับ พี่กลับมาแล้ว” เสียงตบประตูห้องนอนดังปังปังกลางดึก ผมสะดุ้งตื่น รีบลุกขี้นไปเปิดไฟแล้วก็เปิดประตู
   “ภัท” เขารีบเอนตัวเขามาซบไหล่ผม ผมไม่ทันตั้งตัวและเขาก็ตัวหนักมาก ทำให้เราทั้งคู่เซไปชนกับประตู
   “โอ๊ย ทำไมเมามาอย่างนี้ล่ะครับ” ผมร้องโวยวายเมื่อตัวเขาโอนเอนมาทางผม จนพากันเดินเซไปเซมา แถมยังได้กลิ่นเหล้าคลุ้งเลย
   “อืม คิดถึงจังเลยครับ” เขาพูดพร้อมกับเอามือคว้าเข้าที่เอวผม แล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดจนแน่น
   “อย่าครับ” ผมพยายามดันตัวเขาออกเพราะเหม็นกลิ่นเหล้ามาก แถมยังได้กลิ่นบุหรี่ติดตามตัวอีก คิดว่าคงไม่ได้สูบแต่คงติดมาจากที่ผับ
   “ทำไม รังเกียจพี่เหรอครับ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้วแล้วก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม
   “เปล่า”
   “เปล่า แล้วทำไมทำเสียงแข็งจัง พี่คิดถึงภัทจังเลยครับ วันนี้” เขาพูดแล้วก็ยิ้มอีก
   “คิดถึงแล้วทำไมไม่รีบกลับล่ะครับ หายไปตั้งแต่บ่าย กลับเอาป่านนี้” ผมว่า มันน่าโมโหนัก บอกว่าไปหาเพื่อนผับแล้วจะรีบกลับ ที่ไหนได้กว่าจะกลับปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่า
   “ก็ไอ้สองคนนั้นน่ะซิ มันชวนคุย ไม่ยอมให้กลับซักที ก็เลยติดลมน่ะ” เขาหัวเราะเบาๆ มือก็ยังโอบเอวผมไว้แน่น แล้วก็พยายามจะก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม แต่ผมรีบหลบไปอีกทาง
   “ฮึ ก็เลยคุยกันจนเมาแอ๋”
   “ไม่มาวซ๊าหน่อย” เขาพูดเสียงยาน ลมหายใจที่รดต้นคอผมมีแต่กลิ่นเหล้า
   “ไม่เมา งั้นก็ไปอาบน้ำเลยครับ จะได้นอน ดึกแล้ว” ผมพยายามดันตัวเขาออก แต่เขากลับดึงผมเดินไปทางเตียงนอน
   ตุ๊บ! เขาล้มลงนอนบนเตียงแล้วก็ดึงผมให้ล้มลงด้วย เลยกลายเป็นผมนอนทับเขาอยู่ด้านบน ส่วนเขาก็กอดเอวผมไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย
   “เล่นอะไรครับเนี่ย เจ็บนะ” ผมยังคงนอนเกยอยู่บนตัวเขา ใบหน้าอยู่ใกล้กันแค่คืบ เขาจ้องมองผมตาเยิ้ม
   “ภัทน่ารักจัง” เขาพูดยิ้มๆ แล้วก็เอื้อมมือมาลูบแก้มผมเบาๆ
   “ฮึ ไม่ต้องมาทำพูดดีเลยครับ” ผมเบือนหน้าหนีเขา รู้สึกอายจนหน้าร้อนผ่าว ปกติเขาไม่ค่อยพูดคำหวานขนาดนี้
   “จริงๆ นะ อืม” เขาพูดแล้วก็ดึงผมลงไปใกล้ๆ แล้วก็ประกบปากจูบผมอย่างดูดดื่ม
   “อืม อ่า พอแล้วครับ ไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมพยายามดึงให้เขาลุกขึ้นไปอาบน้ำ เสื้อผ้าเขาเหมือนทั้งเหล้าทั้งบุหรี่แบบนี้ไม่ไหว แต่เขากลับไม่ขยับเลย
   “อาบไม่ไหวแล้วครับ พี่เมาน่ะ”
   “แล้วไหนเมื่อกี๊ บอกว่าไม่เมาไงครับ”
   “ฮึฮึ ตอนนี้เมาแล้วครับ” เขาหัวเราะขำในลำคอเบาๆ
   “ถ้าเมา งั้นก็นอนเลยครับ” ผมตัดใจให้เขานอนทั้งเมาๆ อย่างนี้ จะให้ลากเขาไปอาบน้ำก็คงไม่ไหว เล่นนอนนิ่งไม่ลุกแบบนี้ แถมเขายังตัวใหญ่กว่าผมเยอะ
   “จะทำไรอ่ะครับ” เขาชะโงกศีรษะขึ้นมามองผม
   “ก็จะถอดถุงเท้าให้ไงครับ จะได้นอนสบายๆ” ผมตอบแล้วก็ค่อยๆ ดึงถุงเท้าออกทีละข้าง แล้วก็ยกขาเขาขึ้น ขยับจัดท่าให้นอนสบายๆ
   “ภัท” เขาเรียกผม น้ำเสียงอ่อนโยน
   “อะไรครับ” ผมขยับตัวมาใกล้ๆ เขา
   “แค่นี้พี่ก็รักภัทจะแย่อยู่แล้ว ยังจะทำแบบนี้อีก จะให้พี่หลงไปถึงไหนครับ” เขาพูดแล้วก็ส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้ผม
   “พอเลยครับ จะนอนก็นอน ไม่ต้องมาพูดเล่นเลยครับ” ผมพูดแก้เก้อ คืนนี้เขาเป็นอะไรนะ พูดคำหวานกับผมจนผมอายแล้วอายอีก เวลาไม่เมาก็ไม่เห็นจะชอบพูดอะไรแบบนี้
   คำว่า ‘รัก’ ระยะหลังมานี้ ก็ไม่ค่อยจะได้พูดบ่อยนัก แต่เน้นที่ ‘การกระทำ’ มากกว่า
   ผมค่อยๆ ดึงเข็มขัดออกจากกางเกงเขา ปล่อยกระดุมกางเกงให้คลายออก ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาหยิบชุดนอนของเขาออกมา แล้วก็เดินถือกลับมาที่เตียง วางลงบนเตียงข้างๆ ตัวเขา ก่อนจะค่อยๆ รูดซิปกางเกงของเขาลง เขาเงยหน้าขึ้นมามองผม
   “ภัท จะทำอะไรพี่น่ะ จะปลุกน้องชายพี่เหรอ” เขาพูดแซวยิ้มกรุ้มกริ่ม
   “บ้าจริง เดี่ยวก็ให้นอนทั้งกางเกงอย่างนี้เลย” ผมแกล้งทำหน้างอ ไม่อยากสบตาเขา มองอย่างกับจะกลืนกินผมทั้งตัว
   ผมค่อยๆ ดึงกางเกงของเขาลง แน่นชะมัด ดึงออกยากเพราะเขานอนทับอยู่ เหมือนเขาจะรู้ก็เลยขยับตัว ยกก้นขึ้นให้ผมดึงออกง่ายขึ้น แล้วผมก็ค่อยๆ รูดขากางเกงออกจากขาเขาทีละข้าง จนมันหลุดออกมากองที่ปลายเท้าได้สำเร็จ
   ผมหันไปมองเขาก็เห็นว่าเขาหลับตาพริ้ม ไม่รู้หลับจริงหรือแกล้งหลับกันแน่ แต่ถึงจะหลับก็คงไม่แปลก เมาขนาดนี้
   ผมค่อยๆ ยกขาของเขาขึ้นแล้วสวมกางเกงนอนขาสั้นเข้าไปแทนที่ ค่อยๆ ดึงมาจนถึงเกือบจะสุด ผมต้องจับตัวเขาพลิกไปมาอยู่นานกว่าจะดึงกางเกงขึ้นมาจนถึงเอวได้ เฮ้อ เหนื่อยจริงๆ เสื้อคงไม่เปลี่ยนให้แล้วนะ คงจะยากถ้านอนไม่รู้เรื่องแบบนี้ ผมเลยแค่ปลดกระดุมเสื้อสองเม็ดบนของเขาออกเท่านั้น พอให้หายใจได้สะดวก แล้วผมก็ถือเสื้อนอนของเขาเข้าไปเก็บในตู้เหมือนเดิม ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วก็กลับมานอนบนเตียงข้างๆ เขา
   ‘ควับ’ ทันทีที่ผมล้มตัวลงนอน เขาก็ดึงตัวผมเข้าไปกอดทันที นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก นี่แกล้งหลับเหรอเนี่ย
   “อืม ภัท ทำไมตัวหอมจังครับ ขอดมหน่อยนะ” เขาพูดแล้วก็ค่อยค่อยใช้จมูกซุกไซร้ไปที่ซอกคอผม ฮึ มาแนวนี้อีกแล้ว เจ้าเล่ห์นักนะ
   “นี่แน่ะ เพี๊ยะ!” ผมตีเข้าที่แขนของเขาแรงๆ ตัวเหม็นจะตายยังจะมากอด มาซุกอีก
   “โอ๊ย ตีพี่ทำไมครับ” เขาร้องเสียงดัง
   “ปล่อยนะครับ น้ำก็ไม่อาบ เหม็นจะตาย” ผมแกล้งทำเสียงดุ
   “ฮึฮึ เหม็นเหรอครับ เหม็นจริงรึเปล่าน้า” เขายังพูดเสียงล้อเลียนไม่เลิก ก่อนจะก้มลงประกบปากจูบผมอีกครั้ง จูบอย่างดูดดื่ม...สอดลิ้นเข้ามาดูดดุนในปากผมอย่างหิวกระหาย
   “อือ อืม” ผมเริ่มหายใจติดขัด คืนนี้ดูเขาจะมีอารมณ์ ‘ดิบเถื่อน’ รุนแรงกว่าทุกครั้ง
   เขาค่อยๆ สอดมือใหญ่และหนาของเขาเข้ามาในเสื้อผม ก่อนจะลูบไล้ไปตามแผ่นอกและหน้าท้องอย่างหนักหน่วง
   “ยะ อย่าครับ เมาแล้วก็นอนซิครับ” ผมพยายามดิ้นขัดขืน
   “ทำไมถึงอยากจะให้พี่นอนจังครับ พี่ยังไม่ง่วงซะหน่อย”
   “ก็เห็นตอนแรกหลับไปแล้วนี่ เมาแล้วก็นอนเถอะครับ มีไรไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะครับ” ผมพูดเสียงหวาน อยากจะอ้อนเขาให้ใจอ่อน ไม่ใช่ว่าจะนึกรังเกียจอะไรเขาหรอก แต่เมื่อคืนเขาก็เพิ่ง ‘ทำ’ ไปเอง
   “ถ้าเมาเหล้าให้นอน แต่ถ้าเมารักจะให้พี่ทำยังไงดีครับ” เขาพูดแล้วก็ก้มประกบจูบปากอีก มือไม้ก็ลูบไล้ไปทั่ว มือข้างหนึ่งไล่ปลดกระดุมเสื้อนอนผมทีละเม็ด ส่วนอีกข้างก็พยายามล้วงเข้าไปในกางเกงนอนผม!
      ________________________________________________
   

[พูดคุย]
           เห็นคนมา comment ให้กำลังใจ ซาบซึ้งใจ  ก็เลยต้องรีบเข็นตอนพิเศษออกมา 
           อย่าว่าแต่คนอ่านคิดถึงพี่เสือกับน้องภัท คนเขียนก็คิดถึง 
           แต่ว่าตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรเลย อย่าว่ากันนะ แค่แบบว่าแอบหวานเล็กๆ 
           มีคนอยากให้เขียน NC คนเขียนก็อยากเขียนเหมือนกัน แต่มันเขียนไม่เป็นจริงๆ อ่ะ 
           ทำยังไงดีคะ หรือว่าจะไปลอกของคนอื่นแล้วเอาบางส่วนมาแปะไว้ดี ฮิฮิ 

[nunnuns]

แอร้ยยย น่ารักเหมือนเดิม ฉากNCก็อยากอ่านเหมือนกันนะคะ

แต่ใจจริงอยากอ่านรักกุ๊กกิ๊กใสๆไร้มลทินอย่างนี้อีกอิอิ

[ormn]

เขียนไม่เป็นก็ไม่ต้องเขียนจ้าลอกเค้าไม่ดีเดี๋ยวเค้าว่าก๊อปเอานะ


ชอบตอนพิเศษจังเลยอิอิ

[PetitDragon]

พี่เสือ !!!!!!!!!!!!


 

[Vesi]

รู้สึกจะได้กินเด็กเพราะเมาตลอดเลยนะ
เมารัก เมาเหล้า

[beery25]