หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[capool]

เย้ๆๆๆๆดีใจที่เรื่องของศักดิ์กับแก้วยังไม่จบลงเท่านี้ ตอนแรกก็คิดว่าจบเท่านี้เศร้าเลย แต่พอบอกจะเขียนเป็นอีกเรื่องหนึ่งใจพองขึ้นมาทันที หวังว่าคงจะสมหวังนะคะยังไงก็อยากให้ศักดิ์คู่กับแก้วแต่ไอ้ศักดิ์ต้องเจ็บหนักๆให้สาสมก่อน

[greenboy2012]

พี่เสือพูดกับภา จะใช้คำค่อนข้างสุภาพหน่อย จะดูเป็นทางการกว่าเวลาพูดกับภัท จะแทนตัวเองว่า ผม อะไรงี้
แต่ถ้าอยู่กับภัท จะใช้คำแทนตัวที่เป็นกันเองหน่อย เช่น  พี่,ฉัน  ประมาณๆเนี๊ยค่ะ 



ตอบให้แล้ว  เอาตอนพิเศษมาเลย      อิอิ   

ตอบแล้วแต่ตอบไม่ถูกอ่ะ ฮิฮิ  แต่ก็ขอบคุณนะคะที่ตอบ  มีตอบอยู่คนเดียวเอง 
จริงๆ แล้วคนเขียนตั้งใจ ให้พี่เสือพูดกับภาเหมือนเป็นเพื่อนกัน ถึงแม้อายุจะห่างกันพอสมควรแต่ก็ไม่ได้ใช้คำว่า 'พี่' เป็นปกติ
แต่พูดชื่อกันธรรมดา 'เสือ'  'ภา' 'ผม' อะไรประมาณนี้ 
ส่วนเวลาพี่เสือพูดกับน้องภัท จะแทนตัวเองว่า 'พี่' ทุกคำ (หลังจากดีกันแล้ว) และใช้คำว่า 'ครับ' ลงท้ายตลอด
เหมือนเวลาผู้ใหญ่พูดกับเด็ก เพราะพี่เสือมักจะเห็นน้องภัทเหมือนเป็นเด็กน้อย 
น่าเอ็นดูอยู่ตลอดเวลา ฮิฮิ
ส่วนตอนพูด 'ชั้น' กับ 'นาย' นั่นแสดงความห่างเหิน ตอนยังทะเลาะกันอยู่ ไม่ได้แสดงความเป็นกันเองเลยนะ     
นี่คนเขียนคิดลึกไป หรือเขียนไม่รู้เรื่องอ่ะ       

[bulldog17]

พี่เสือหื่นจริงอะไรจริง

เก็บกดมานานแล้วอ่ะเด้

ส่วนคู่แก้ว-ศักดิ์

ถึงจะหมั่นไส้พี่ศักดิ์นิดๆแต่ก็เอาเถอะ

อยากให้แก้วให้โอกาสคนกลับใจ

[เฉาก๊วย]

ภัทยังเขินพี่เสืออีกหรือ 

[tuek]

จบซะแล้วสนุกมากๆ
ต่อไปคงคิดถึงพี่เสือกับน้อองภัทแน่ๆ

[patee]

 

[t2007]

ชอบน้องภัทอ้อนพี่เสือจังเลย
ตอนที่พี่เสือพูดกับน้องภาคล้ายๆ กัน เพราะอายุมากกว่าน้องภาห้าปี
แล้วบทพูดมีไม่เยอะ จำไม่ค่อยได้ แต่ความหื่นของพี่เสือเท่ากันเลย
พี่เสือหื่นเสมอต้นเสมอปลาย
รออ่านน้องแก้ว กับน้องศักดิ์เน้อ

[GAZESL]

น้องภัท ตอนนี้ไม่รอดเงื้อมมือพี่เสือแล้วใช่มั้ย คนแต่งใจร้ายง่า ให้เราไปจิ้นเอง
จะมีตอนพิเศษเยอะมั่้ยอ่าคะ

[greenboy2012]

3 วันที่ผ่านมา ยอดอ่านเยอะเลย แต่ comment กันน้อยเหลือเกิน 
คนเขียนหมดกำลังใจจะเขียนต่อเลย 

[greenboy2012]

ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ

         ภัทบอกผมว่า ‘รักผมตั้งแต่แรกเจอ’ ตอนที่ได้ฟังก็รู้สึกดีใจและภูมิใจอยู่ไม่น้อย แม้ว่าจะแอบรู้สึกผิดเล็กๆ เพราะผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเจอภัทครั้งแรกที่ไหนกัน แต่ก็คิดว่าคงเจอที่บ้านนั่นแหละ เพราะผมมาหาภาที่บ้านบ่อยๆ หลังจากที่ผมได้อ่านบันทึกของภัท ผมก็เลยพยายามนึกย้อนกลับไปยังวันแรกที่เราเจอกัน แม้จะเลือนลางในความทรงจำ สิ่งที่จำได้ในเวลานั้นก็คือ ภัทเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาหน้ามองคนหนึ่ง ไม่ได้หน้าหวานเหมือนผู้หญิงหรือหล่อคมเข้มแบบผู้ชาย แต่ภัทเป็นเด็กที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู คงเพราะใบหน้าที่ดูสดใส ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา ภัทเป็นคนที่ตัวเล็กและขาวมาก แต่สิ่งที่ผมจำได้ดีคือ ‘ยิ้มของภัท’ ภัทเป็นเด็กที่ยิ้มน่ารัก ผมจำได้ว่าภัทยิ้มให้ผมก่อน ยิ้มของภัทดูสดใสและบริสุทธิ์ แต่ยิ้มที่ผมแอบคิดว่าน่ารักในแวบแรกที่เจอกัน ในเวลาต่อมา ‘ยิ้มของภัท’ มันกลับไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกประทับใจได้อีก มันก็เลยทำให้ความทรงจำเกี่ยวกับการพบกันครั้งแรกของเรามันเลือนลางไป
   ผมเริ่มรู้สึกว่าภัทชอบแอบมองผมเวลาผมมาหาภาที่บ้าน ตอนแรกๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อเริ่มรู้สึกว่ามันบ่อยครั้งขึ้นและสายตาที่ภัทมองผมมันแปลกๆ ไม่ได้มองอย่างคนรู้จักมองกันธรรมดา แต่มันมีอาการแอบเขินอายบางครั้งเวลาที่ผมจับได้ว่าแอบมองอยู่ สิ่งเหล่านี้มันเริ่มทำให้ผมรู้สึกอึดอัด ผมพยายามถามภาว่าภัทเป็นเกย์รึเปล่า ภาก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่การที่ไอ้ศักดิ์น้องชายผมมันก็ ‘เป็นแบบนี้’ เหมือนกัน มันก็เลยทำให้ผมเดาได้ไม่ยากว่าอะไรเป็นอะไร ผมมั่นใจว่า ‘เด็กคนนี้’ ต้องมาแอบชอบผม ‘แบบนั้น’ แน่ๆ ผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่รักชอบผู้หญิงมาโดยตลอด ตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงวัยทำงาน ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะต้องมาเผชิญกับเรื่องอะไรแบบนี้ สิ่งที่ผมเจอคราวนี้มันจึงทำให้ผมเริ่มทำตัวห่างเหินภัท ไม่อยากพูดด้วย ไม่อยากจะมองหน้า ไม่ว่าอะไรที่ภัททำให้มันก็เหมือนจะทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดใจไปหมด แม้ปากผมจะบอกว่าไม่ได้รังเกียจอะไร ‘คนพวกนี้’ แต่ลึกๆ แล้วผมก็รู้ดีว่าผมแอบรู้สึกอคติอยู่ไม่น้อย ยิ่งเวลาที่ภัทยิ้มและทำท่าเขินอาย มันยิ่งทำให้ผมไม่พอใจมากขึ้นไปใหญ่ บอกตรงๆ ว่าผมไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี จะให้ทำเฉยๆ หรือทำตัวปกติมันก็ทำไม่ได้ ในเมื่อมันรู้อยู่ตลอดเวลาว่าสายตาที่มองมามันแสดงออกถึงอะไร ก็ในเมื่อผมคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็น ‘อย่างนั้น’ และไม่คิดจะเป็นด้วย มันก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอที่ผมจะต้องพยายามเอาตัวออกห่างจากสิ่งที่ผมไม่ชอบ สิ่งที่ผมคิดว่ามันผิด มันฝืนธรรมชาติ ! มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
   หลังจากนั้นภัทก็เริ่มทำตัวเปลี่ยนไป (ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่าภัทได้ยินผมคุยกับภาเรื่องภัทเป็นเกย์รึเปล่า) ไม่ค่อยมองผมด้วยสายตาแปลกๆ อีก เริ่มทำตัวห่างๆ จากผม ตอนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ที่ไม่ต้องรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำ เพราะผมก็รู้ดีว่าผมไม่ควรจะไปรังเกียจหรืออคติกับภัทให้มากนัก ผมพยายามเปลี่ยนความคิดใหม่ คิดว่าภัทเป็นน้องคนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ภาพยายามจะบอกจะขอร้องผมอยู่ตลอดเวลา ผมก็เลยทำให้สิ่งที่คิดว่า ‘พี่ชาย’ คนหนึ่งควรจะทำ นั่นก็คืออบรมสั่งสอนและคอยสอดส่องดูแลให้ภัทเป็นเด็กดี มีวินัยและอยู่ในกฎเกณฑ์ และให้พยายามทำตัวให้สมเป็น ‘ลูกผู้ชาย’ ด้วยความที่ผมเป็นพี่ชายคนโตของครอบครัวต้องดูแลน้องๆ ถึงสามคน เมื่อตอนที่พ่อแม่เสียชีวิตแล้วทั้งคู่ ผมก็เลยกลายเป็นคนที่ดุและเข้มงวดมากในสายตาน้องๆ แต่ทุกคนก็เข้าใจ แต่กับภัทผมพยายามจะเอาสิ่งที่ผมเคยทำ เคยดุ เคยว่าน้องๆ มาใช้กับภัท แต่มันก็ไม่ได้ผล ภัทถึงแม้จะไม่ได้เป็นเด็กเหลวไหลอะไรนัก แต่ก็เอาแต่ใจ เพราะภาเลี้ยงน้องอย่างตามใจมากและพูดแต่คำหวานๆ ตามแบบฉบับพี่สาวใจดี สิ่งที่ผมทำจึงดูเหมือนจะทำให้ภัทไม่เข้าใจ ไม่พอใจและโกรธผมอยู่ไม่น้อย ความรู้สึกของเราทั้งสองคนในตอนนั้นมันจึงดูเหมือนคนที่ ‘ไม่ลงรอยกัน’ อยู่ตลอดเวลา แต่ผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะผมคิดว่าผมก็ทำดีที่สุดแล้ว
   ช่วงที่ผมคบภา ผมก็ทำทุกอย่างปกติเหมือนคนรักทั่วไปพึงทำต่อกัน เช่น มาหาที่บ้าน พาไปเที่ยว กอด จูบ รวมถึงการมา ‘ค้าง’ ที่บ้าน ถึงแม้ผมจะมารู้ที่หลังจากบันทึกว่า บางครั้งสิ่งเหล่านั้นก็ทำให้ภัทแอบน้อยใจและเจ็บปวดใจอยู่ตลอดเวลาหลายปีที่ผมคบกับภา จนผมลองคิดย้อนดูว่าถ้า ในตอนนั้นผมทำตัวดีๆ กับภัทมากว่านี้มันจะดีกว่าไหม อย่างน้อยก็คงไม่ทำให้ภัทแอบเสียใจเพราะการ ‘แอบรัก’ ผมข้างเดียวอยู่อย่างนี้ หรือเปล่า ? แต่เมื่อคิดดูดีๆ แล้วการที่ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างที่มันเคยเกิดขึ้นแล้ว มันก็อาจจะดีที่สุดแล้วก็ได้ เพราะผมเองตอนนั้นคบอยู่กับภา ผมก็มี ‘หน้าที่’ ต่อภา ถ้าให้ผมมาทำดีกับภัท มันก็เหมือนจะเป็นการให้ความหวังภัท แล้วภัทเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเสียใจมากกว่าเดิมอีก ดังนั้นผมจึงไม่เสียใจกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีต เพราะในที่สุดแล้ว ผมคิดว่าความจริงใจและการซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองจะเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวตนของเราได้ดีที่สุด
   วันที่ผมรู้ว่าภาเสียชีวิต เป็นวันที่ผมรู้สึกเสียใจมาก มันมากซะจนผมรู้สึกพูดอะไรไม่ถูก มันอึ้งไปหมด เสียใจมากซะจนไม่มีจิตใจจะทำอะไร เพราะเราวางแผนไว้แล้วว่าจะแต่งงานกัน มันเหมือนสิ่งที่เคยคิด เคยคาดหวังมันพังทลาย มันหลุดลอยไปหมด
   ภาขอร้องผม ฝากให้ผมช่วยดูแลภัท ซึ่งถึงภาจะไม่ฝากฝังผมก็คิดว่าต้องดูแลภัทอยู่ดี ผมก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเสร็จจากงานศพจะพาภัทกลับไปอยู่ใต้ด้วยกัน จะดูแลอย่างดีและเลี้ยงดูให้เหมือนเป็น ‘น้องชาย’ คนหนึ่ง แต่พอถึงเวลาต้องกลับใต้จริงๆ ภัทกลับดื้อไม่ยอมกลับ แถมยังร้องโวยวายหาว่าผมเกลียด ไม่อยากให้ไปอยู่ด้วย ผมซึ่งไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยสักนิด แต่เมื่อได้ยินคำพูดก้าวร้าวของภัท ก็เลยทำให้ผมโมโห เลยเผลอว่าภัทเรื่องที่มีส่วนทำให้ภาเกิดอุบัติเหตุจนเสียชีวิต แม้จะรู้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ และภัทเองก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่อารมณ์โมโหร้ายของผมก็ทำให้ผมพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป จนทำให้ภัทเสียใจและเกิดอุบัติเหตุให้ภัทต้องเจ็บตัวอีก ผมจึงต้องให้สาน้องสาวที่อ่อนโยนและใจเย็น ไม่ต่างจากภามาช่วยกล่อมภัทให้กลับไปอยู่ใต้ด้วยกัน ภัทถึงยอมกลับแต่โดยดี
                              //////////////////////////////////////////////////////////////////////

   ‘จูบแรกของผมกับภัท’ เกิดขึ้นด้วยความไม่ได้ตั้งใจ ผมรู้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคงเพราะเมามาก เห็นภาพภาเดินเข้ามาใกล้ ภาช่างสวยงามแต่เลือนลางเหลือเกิน ผมตั้งใจจะจูบภาให้หายคิดถึง ‘ริมฝีปาก’ ที่ผมแตะลงไปทั้ง ‘นุ่ม’ และ ‘หวาน’ แต่พอมารู้ตัวอีกทีว่าคนที่ผมจูบกลับกลายเป็นภัท ผมตกใจมาก ไม่คิดว่าจะมาจูบกับผู้ชายด้วยกัน! ด้วยความสับสนและความรู้สึกหลากหลายที่เข้ามาโดยไม่รู้ตัวทำให้ผมโทษว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของภัท เพราะภัทเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเอง ทำให้ผมพูดและทำในสิ่งที่ทำให้ภัทเสียใจ เป็นอีกครั้งที่ทำผิดต่อภัท ถึงแม้พอได้สติแล้วจะมานึกเสียใจทีหลัง แต่ผมก็ไม่ได้พูดคำว่าขอโทษออกไป คงเพราะไม่อยากจะรึ้อฟื้นให้ต้องรู้สึกตะขิดตะขวงใจกันทั้งสองฝ่าย ผมจึงได้แต่ทำเป็นเหมือนว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้นและแกล้งลืมมันไปเสีย
   ความตั้งใจของผมในตอนแรกก็คือว่าจะให้ภัทเรียนและใช้ชีวิตอยู่ที่ใต้ แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ภัทก็เปลี่ยนไป เก็บตัวและพยายามอยู่ห่างจากผม เข้าไปทำงานอย่างหามรุ่งหามค่ำในสวน ส่วนผมเองที่ก็ยังทุกข์และเศร้ากับการจากไปของภาอยู่ทำให้ผมเองก็เก็บตัวและอยู่กับตัวเอง ทำให้ดูเหมือนเราห่างเหินกันเข้าไปอีก แต่สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือการเข้าไปทำงานในสวนของภัท ภัทตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทำให้ผมมองภัทเปลี่ยนไป จากเด็กที่ดูเหมือนจะไม่เอาไหน ได้แต่อ้อนและติดพี่สาวแจ กลายเป็น ‘ผู้ใหญ่’ ที่มีความรับผิดชอบและมีวินัยในตัวเอง สิ่งนี้คือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมมองภัทเปลี่ยนไปและตัดสินใจให้ภัทไปเรียนต่อที่กรุงเทพเพราะคิดว่าภัทมีความรับผิดชอบและโตพอที่จะวางใจให้อยู่คนเดียวได้แล้ว
   ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ภัทไม่ได้กลับมาใต้เลย ผมได้แต่ให้สาคอยโทรศัพท์ไปหาเพื่อถามข่าวคราวอยู่ทุกอาทิตย์ด้วยความ ‘เป็นห่วง’ ที่ผมไม่ได้โทรเองเพราะเราต่างรู้กันดีว่าความสัมพันธ์ของเรามันเป็นไปอย่างไม่ราบรื่นนัก ถ้าโทรไปก็ว่าตัวเองจะหาเรื่องทะเลาะกับภัทซะเปล่าๆ ผมจึงรับรู้ความเคลื่อนไหวและเรื่องราวในชีวิตทุกอย่างของภัทผ่านทางสามาโดยตลอด
   การกลับบ้านที่ใต้ในช่วงปิดเทอมครั้งแรกของภัท ผมเป็นคนขับรถไปรับด้วยตนเอง เกือบหนึ่งปีที่ไม่ได้เจอกัน ผมเองคิดว่าคงไม่ได้มีความรู้สึกอะไรมากไปกว่าความคิดถึงและเป็นห่วงตามประสา ‘พี่ชาย’ กับ ‘น้องชาย’ แต่พอถึงเวลาที่ได้เห็นหน้าภัทจริงๆ ตอนเดินลงมาจากรถทัวร์ กลับทำให้ผมรู้สึก ‘ตื่นเต้น’ ขึ้นมาเฉยๆ ภัทสูงขึ้นนิดหน่อย ขาวเหมือนเดิม ผมยาวขึ้น ตัดทรงรับกับใบหน้าขาวสดใส ภัทมีสีหน้าแปลกใจที่เห็นผม ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความสงสัย รอยยิ้มจางๆ ของภัทและการยกมือขึ้นไหว้สวัสดีทักทาย ทำให้ผมมองเห็นความ ‘น่ารักน่าเอ็นดู’ ของภัทขึ้นมาอีกครั้ง แต่ผมก็ได้แต่เก็บอาการเหล่านี้ไว้ภายในใจ
   แม้ผมจะตัดสินใจให้ไอ้ศักดิ์ลองคบกับภัทเพื่อศึกษานิสัยใจคอกันก่อน แต่พอเห็นภัทไปไหนมาไหนกับมันบ่อยๆ เข้า ผมกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก จนวันที่ภัทกับมันหายไปเกือบทั้งคืน โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ ผมกระวนกระวายใจ เป็นห่วง จนต้องชวนแก้วที่แอบมาด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้านออกไปตามด้วยกัน พอได้เห็นไอ้ศักดิ์กำลังกอดภัทอยู่ในรถแถวริมถนนทางเข้าสวน ผมก็รู้สึกว่าตัวเอง “อารมณ์ขึ้น’ ทันที ทั้งโกรธ ทั้งโมโหผสมปนเปกันไปหมด ‘ทั้งห่วง’ ‘ทั้งหวง’ อย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ได้แต่คิดในใจว่าจะไม่ยอมให้ใครมา ‘แตะต้อง’ ภัทอย่างนี้ได้อีก แม้แต่กับไอ้ศักดิ์ซึ่งเป็นน้องชายก็ตาม
   ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนั้นผม ‘หน้ามืด’ ขนาดไหน รู้แต่ว่าทั้งว่า ทั้งประชดภัทกับไอ้ศักดิ์ แถมยังต่อยไอ้ศักดิ์จนมันหน้าหัน เลือดซึม แล้วกระฉุดกระชากลากถูให้ภัทขึ้นรถกลับไปกลับผม ตอนนั้นผมรู้ว่าผมคงน่ากลัวมาก ไอ้ศักดิ์มันถึงไม่กล้าเถียงอะไรผมเลย ได้แต่ทำตามที่ผมบอก ส่วนผมกับภัทแม้จะต้องฉุดดึงและลงไม้ลงมือกันอยู่พักใหญ่แต่ผมก็พาภัทกลับมากับผมจนได้
   ตอนที่ภัทล้มลงกับพื้นซ้ำแล้วซ้ำอีก และร้องบอกว่าเจ็บเท้า ลุกไม่ไหวแล้ว ผมรู้สึกใจเสีย รีบเข้าไปอุ้มภัท ภัทตัวเบามาก เนื้อตัวดูนุ่มนิ่มไปหมด ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างระหว่างตัวผมกับภัท แต่ก็เป็นเพียงความรุ้สึกที่เกิดขึ้นเพียงแวบเดียว! พอกลับมาถึงห้องผมก็เปิดดูเท้าภัทว่าบวมแค่ไหน เป็นครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้กับใครนอกจากพี่น้อง ผมค่อยๆ ใช้น้ำแข็งประคบให้จากนั้นก็ทายาให้ที่ เท้าภัท ‘เท้าเล็กๆ’ ที่ขาวใสและ ‘เปลือยเปล่า’ ของภัท ผิวเนื้อบางนุ่มละเอียดที่ผมสัมผัสอย่างช้าๆ ‘ทั้งขาว’ ‘ทั้งนุ่ม’ ผมเผลอไผลลูบไล้อยู่นานจนภัทคงเริ่มผิดสังเกต ผมจึงรีบวางเท้าภัทลง
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ ‘แตะเนื้อต้องตัว’ ภัทมากกว่าการฉุดกระชากลากแขนกัน
ผมไม่อยากจะบอกเลยว่า นี่เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่ผมรู้สึกตัวว่าผม ‘เกิดอารมณ์’ กับผู้ชายด้วยกันขึ้นมา!!!

   
…………….. (โปรดติดต่อตอนต่อไป)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[พูดคุย]-ส่วนที่ 1
             ตอนนี้คงจะเป็นตอนสุดท้ายแล้วและคงจะยาวพอสมควร ก็เลยคงต้องแบ่งเขียนเป็นหลายส่วนหน่อยเพราะงานยุ่งมาก 
             ดังนั้น ขอกำลังใจเป็น comment ให้คนเขียนเยอะๆ หน่อยนะคะ  จะได้มีกำลังใจมาต่อไวๆ  
                 

ส่วนที่ 2
           พี่เสือเริ่มออกอาการ ฮิฮิ 

[หมอตัวเปียก]

ได้ฟังความในใจของพี่เสือบ้างแล้ว

[ormn]

:m15:จะเป็นตอนสุดท้ายจริงๆเหรอ


แอบใจหายอะรักน้องภัทกับพี่เสือนะ

[jimmyFG]

รอติดตามนะ

แอบเสียดายตอนสุดท้ายแล้วหรอเนี่ย

[Maytbb]

  พี่เสียเป็นแบบนี้ดีแล้ว ต่อไปก็รักภัทรให้มากๆนะ      รอแกวกับพี่ศักดิ์ค่ะ รักมากมายเลยคู่นี้ 

[PetitDragon]

รอตอนต่อไปนะครับ 

[takara]

อัยย๊ะ พี่คิดแบบนี้นี่เอง แล้วรักภัทได้งัย

[namtarn11]

พอพี่เสือออกมาพูด แล้วทำให้เข้าใจเรื่องหลายๆเรื่องมากขึ้น

[Pakbung Mazo]

ตัดฉับ

[tuek]

มาอ่านในมุมของพี่เสือบ้าง
รู้ว่าพี่เสือคิดยังไงกับภัท
รอตอนของพี่ศักดิ์กับแก้ว
+1 นะคะเป็นกำลังใจให้นะคะ

[fay 13]

 

[indy❣zaka]

เราไม่ค่อยโพสต์ ถ้าตอนไหนมันสั้นๆอ่ะค่ะ   
เพราะว่าอ่านหลายเรื่องจัด  บางทีก็ลืมบ้างอะไรบ้าง อย่าว่ากันเน้อ   


ปล.อย่าวัดคนอ่านที่ยอดวิวเลยจ้ะ  บางคนเขาก็คลิกเข้ามาแต่ไม่ได้อ่านก็มีเน้อ  ไม่ก็คนเดิมปิดเบราเซอร์แล้วเข้าใหม่ หรือเผอิญลบคุกกี้แล้วมากดเข้าอีก มันก็เพิ่มนะคะ 

[greenboy2012]

เราไม่ค่อยโพสต์ ถ้าตอนไหนมันสั้นๆอ่ะค่ะ   
เพราะว่าอ่านหลายเรื่องจัด  บางทีก็ลืมบ้างอะไรบ้าง อย่าว่ากันเน้อ   
ปล.อย่าวัดคนอ่านที่ยอดวิวเลยจ้ะ  บางคนเขาก็คลิกเข้ามาแต่ไม่ได้อ่านก็มีเน้อ  ไม่ก็คนเดิมปิดเบราเซอร์แล้วเข้าใหม่ หรือเผอิญลบคุกกี้แล้วมากดเข้าอีก มันก็เพิ่มนะคะ

แหมเขียนเหมือนจะให้กำลังใจ ฮิฮิ  แต่อ่านป.ล. แล้วมันไม่ใช่ 
ก็ไม่ได้จะมานับยอดวิวอะไรจริงหรอกค่ะ แต่มันก็ดูคร่าวๆ ได้ไงคะ   ว่าช่วงไหนคนอ่านมากอ่านน้อย

[่patsaporn]

ได้อ่านความรู้สึกของพี่เสือบ้างแล้ว...
อยากรู้แกเริ่มชอบน้องตอนไหน

ขอบคุณค่ะ

[patee]

พี่เสือ พี่ชายที่......ของน้องภัท

[iforgive]

อยากรู้ว่าเริ่มชอบภัทรตอนไหนเหรอพี่เสือ

[greenboy2012]

พี่เสือ พี่ชายที่......ของน้องภัท

ที่อะไรคะบอกมาซะดีๆ 

[Vesi]

พี่ชายที่แสนหื่น

[greenboy2012]

มาต่อส่วนที่ 2 ให้แล้วนะคะ แต่รวมไว้ข้างบนกับส่วนแรก
เคาะวรรคใหญ่ให้แยกส่วนกันแล้วค่ะ 

[่patsaporn]

เม้นท์ส่วนที่ 2 เค้าเรียกว่ารักซึมลึกป่ะค่ะพี่เสือ แบบว่าน้องก็น่ารักขึ้นเรื่อย ๆ
พอเห็นน้องไปกับคนอื่นก็หวง แต่กว่าคู่นี้จะลงเอยกันได้ไม่ใช่ง่าย

[mutoo]

รักกะภา เสือรู้ว่ารัก ก็รักเลย ไม่ต้องใช้เวลามากก็รู้ว่ารัก รักแบบเพื่อนแบบคู่ชีวิต
รักกะภัท ความรู้สึกของเสือที่มีต่อเสือมันจะค่อยๆซึม เพราะกว่าจะรู้ตัวว่ารักก็ใช้เวลาน๊านนาน และต้องมีตัวกระตุ้นมาคอยพิสูจน์ความรู้สึก รักแบบเป็นเจ้าของแบบอยากปกป้อง