ร้านคาราโอเกะย่านสุขุมวิท
อิ๊ก: เฮ้ย!
แชมป์: ไรวะ
(อิ๊กไม่ตอบ แต่พยักพเยิดให้เพื่อนหันไปมองสองหนุ่มที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา)
แชมป์: มาได้ไงมึง แฟนไม่อยู่ละสิ
พล: ไม่อยู่ หึ หึ (ทำตาวาว)
แชมป์: อย่าทำแบบนี้ได้มั้ยวะ
พล: ไมอ่ะ
แชมป์: หน้ามึงชั่วมาก ขอบอก
พล: ฮ่า ฮ่า ฮ่า
กานต์: อย่าพูดมากพวกมึง เทมาๆ กูหิว
(อิ๊กเทเหล้าใส่แก้วของตัวเองแล้วยื่นให้ กานต์ยกกระดกแล้วก็ยกขวดเทเอง ยื่นให้สุรพล)
กานต์: แดกๆ มึง โอกาสมาถึงแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(สุรพลยกเหล้าที่รุ่นพี่เทให้กระดกเข้าปาก แล้วก็หลับตาปี๋ เพราะไม่ค่อยได้กินเพียวๆ เท่าไหร่)
อิ๊ก: จะรีบแดกไปไหนพวกมึง เบาๆ เดี๋ยวก็เมาหัวทิ่ม
กานต์: ก็ฉลองให้ไอ้พลไง ในที่สุดก็ได้ออกจากบ้านทรายทองแล้ว
ทุกคน: ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แชมป์: แล้วพี่ปอนด์ไปไหนวะ
พล: ไปญี่ปุ่น
แชมป์: มิน่า แมวไม่อยู่หนูร่าเริงเชียวนะมึง
ทุกคน: ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(ดื่มเหล้า ร้องเพลงกันไปได้สักพัก ประตูห้องคาราโอเกะถูกเปิดออกพอดี....)
พล: อ้าว พี่ชิน พี่มอญ มาด้วยเหรอครับ
มอญ: ทำไม ไม่อยากให้พี่มาเหรอ
พล: อยากสิครับ มาเลยมา มาช่วยกันหาร กินน้อยกินมาก หรือกินทีหลังก็ต้องจ่ายเท่ากัน
ทุกคน: ฮ่า ฮ่า ฮ่า
มอญ: อ้าว พี่นึกว่าพลจะเลี้ยง ได้ข่าวว่าแฟนรวย
พล: (ยิ้มกว้าง แล้วโค้งรับ ไม่ปฏิเสธ) แฟนรวยคร๊าบบบ แต่ผมยังจนอยู่
ทุกคน: ฮิ้ววววววววววววว (อยากโห่เฉยๆ ไม่มีเหตุผล)
(หลักจากกระดกจนคิดว่าน่าจะตามคนอื่นทันแล้ว กานต์ก็กดเลือกเพลงแล้วยื่นไมค์ให้รุ่นน้องคนสนิท)
กานต์: ต่อไปเป็นการร้องประสานเสียงของนักร้องคอทองแดง
พล: ฟังแล้วมันแหม่งๆ ว่ะ คอทองแดงมันใช้กับนักร้องใช่มั้ยพี่
กานต์: เออน่า ครือๆ กัน มาๆ มึง มาเป็นดูโอให้กูหน่อย
ทุกคน: ฮ่า ฮ่า ฮ่า
พล: เอ้า! ขอเสียงหน่อยเร้วววว
ทุกคน: ฮิ้ววววววววววววววววววว -- ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(ดนตรีขึ้น...)
พล: ฮื้อออออ ฮื้อ ฮือ ฮื้ออออออ
กานต์: ใครกันหนอยืนมองสบตาฉัน ใครคนนั้นที่ดูดังเมฆสีดำ ยืนมองไร้ถ้อยคำ ดวงตาคู่นั้นแดงกล่ำ ใคร ใครนะเออ
กานต์/พล: ใจดวงนั้นคงจะแตกสลาย ใจของผู้ชายที่แกร่งเสมอ เหตุใด ดูดังคนละเมอ ดวงตาคู่นั้นมองเหม่อ เป็นเพราะเธอทำลายดวงใจ......
กานต์: เย้!
พล: เกิดเป็นผู้ชายต้องมีใจอดทน กี่ครั้งกี่หนทนเก็บเอาไว้
กานต์/พล: จะคอยทำร้ายใจกันอีกนานถึงไหน หรือผู้ชายเสียใจ...ไม่เป็น
พล: ฮื้อออออออออ
กานต์: เตรียมเอาความร้าวรอนซ่อนเก็บเอาไว้ ความชอกช้ำในใจ ไม่ให้ใครเห็น
กานต์/พล: ใจดวงนี้เยือกเย็น เป็นภูผาที่สูงใหญ่ ไม่เคยเสียใจ ไม่เคยอาวรณ์
พล: เกิดเป็นผู้ชาย ต้องมีใจอดทน กี่ครั้งกี่หนทนเก็บเอาไว้....
กานต์/พล: จะคอยทำร้ายใจกันอีกนานถึงไหน หรือผู้ชายเสียใจไม่เป็น
พล: เกิดเป็นผู้ชายต้องมีใจอดทน
กานต์: เย้!!!!!
พล: กี่ครั้งกี่หนทนเก็บเอาไว้ จะคอยทำร้ายใจกันอีกนานถึงไหนนนนนน
กานต์: หรือผู้ชายยยยย...เสียใจไม่เป็น
พล: ฮื้อออออออออ
กานต์: หรือผู้ชายเสียใจไม่เป็น...
(หลังจากเพลงจบ ทั้งสองคนก็โค้งให้กับคนอื่นที่กำลังปรบมือและเป่าปากอย่างชอบใจ)
พล: (ยกมือกานต์ค้างไว้) พี่โผมมมคร๊าบบบ พี่โผมมมม
กานต์: (เอาบ้าง) น้องโผมมมคร๊าบบบ น้องโผมมม
(เสียงเพลงจากมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้นพอดี)
อิ๊ก: (หยิบขึ้นมาดู) ไอ้พล พ่อมึงโทรมา
(เจ้าของมือถือที่กำลังยืนโค้งอยู่ รีบปิดไมค์แล้วรับมือถือที่รุ่นพี่ยื่นให้)
พล: (ชูมือถือ) แฟนโผมมมคร๊าบบบ แฟนโผมมมม
ทุกคน: ฮิ้วววววววววววววว
อิ๊ก: ทุกคนกรุณาอยู่ในความสงบ -- ไอ้แชมป์หรี่เสียงด้วย
ทุกคน: ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(เดินออกไปด้านนอก เพราะข้างในห้อง เสียงค่อนข้างดัง)
ครับ
กลับหรือยังยังครับ
จะกลับกี่โมงอีกซักชั่วโมงนึงครับ
อืม... พี่ปอนด์ยังไม่นอนเหรอครับ
กำลังจะนอนทำไมนอนเร็วจังเพิ่งสามทุ่มเอง
ที่นี่ห้าทุ่มแล้วอ้าวเหรอ แล้วเป็นไงครับ วันนี้ โอเคมั้ย
อืม.. โอเค ไม่มีปัญหาอะไรแล้วพรุ่งนี้หละครับ ต้องพรีเซนต์อีกมั้ย
เหลืออีกสองเซสชั่น พรุ่งนี้ตอนเช้า กับวันมะรืนตอนบ่าย เสร็จแล้วก็กลับได้เลยงั้นผมไม่กวนแล้วดีกว่า พี่ปอนด์จะได้รีบนอน พรุ่งนี้ตื่นมาตอนเช้าจะได้สดชื่น
หึ หึ ไล่ให้พี่ไปนอน เพราะเป็นห่วงหรืออยากกินเหล้าต่อแล้วโห น้อยใจอะ คนอุตส่าห์เป็นห่วง
โอ๋ๆ พี่พูดเล่น อย่าโกรธเลยครับฮ่า โดนหลอก ผมก็ล้อเล่น
หึ หึ – โอเค เดี๋ยวพี่จะนอนละ ดูแลตัวเองดีๆ หละ อย่ากินเยอะนะเหล้าไม่ค่อยได้กินหรอกครับ ร้องแต่เพลง
อืม… ถ้าเมาก็อย่าขับรถนะ เรียกอเนกมารับครับผม ไม่เมาหรอกครับ พี่ปอนด์ไม่ต้องเป็นห่วง
ไม่ให้ห่วงได้ไง แฟนทั้งคนฮิ้วววว (ไม่รู้จะตอบยังไงดี โห่ตัวเองละกัน)
หึ หึ – อ๊ะ นอนจริงๆ ละ กู๊ดไนท์ครับครับ ฝันดีนะครับ
=imprintlove=
วันรุ่งขึ้น… สามทุ่ม
ฮัลโหลครับ
ทำไรอยู่ทำงานครับ
หือ… ที่ไหน ออฟฟิศ? ครับ เคลียร์งานค้าง
ทำไม ต้องเสร็จวันนี้เหรอเปล่าครับ แต่กลับไปบ้านก็ไม่มีไรทำ เลยว่าจะเคลียร์งานให้เสร็จ
จะรีบเคลียร์ไปทำไม กลับบ้านได้แล้วก็… ถ้าเคลียร์งานเสร็จ พรุ่งนี้ว่าจะขอลาครึ่งวัน
ลาไปไหนไปสุวรรณภูมิครับ
ไปทำไมไปรับแฟนครับ
หึ หึ แล้วรู้เหรอว่าแฟนจะกลับกี่โมงไม่รู้ครับ รอแฟนบอกอยู่
อ้าว รอแฟนอยู่เหรอ งั้นพี่จะได้วางฮ่า ฮ่า ฮ่า
หึ หึ กลับได้แล้วครับ ดึกแล้วครับ ใกล้เสร็จแล้วอีกนิดเดียว เดี๋ยวหยุดทำแล้วต่อไม่คิด สมองกำลังแล่น
นิดเดียว กี่นาทีอืม… ไม่เกินครึ่งชั่วโมงครับ
โอเค… เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนอยู่ยังไงครับ
เปิดสปีกเกอร์สิ(หลังจากกดปุ่มสปีกเกอร์โฟนแล้ว…)
นอกจากพลแล้วมีใครอยู่อีกมียามครับ อยู่ชั้นล่าง
กวน เดี๋ยวเถอะฮ่า ฮ่า ฮ่า
หมายถึงคนอื่นที่ไม่ใช่ยามมีพี่ๆ แผนกอื่น สองสามคนครับ
อืม… แล้วเริ่มทำงานยังเนี่ย ไม่เห็นได้ยินเสียงคีบอร์ดเลยก็ไม่ได้พิมพ์ไรนี่ครับ ก๊อปแปะอย่างเดียว
โอเค… ต้องใช้ความสามารถเฉพาะตัวใช่มั้ย ก๊อปแปะฮ่า ฮ่า ฮ่า
(ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง…)
เสร็จแล้วครับ
บอกทำไมเอ้า
หึ หึ พี่หมดประโยชน์แล้วใช่มั้ยม่ายช่าย พรุ่งนี้เช้ามีพรีเซนต์อีกไม่ใช่เหรอครับ เดี๋ยวตื่นสาย
ไม่ต้องห่วงพี่หรอก ห่วงตัวเองเถอะ ป่านนี้ยังไม่กลับอีกจะกลับแล้วคร๊าบบ กำลังเก็บของอยู่
ให้ว่องฮ่า ฮ่า ฮ่า
(ผ่านไปสักครู่…)
เสร็จแล้วครับ…
เสร็จแล้วก็กลับสิ จะบอกทำไมจะบอกว่า ไม่ต้องห่วงแล้วครับ นอนได้เลย
ไล่พี่จัง ไม่อยากคุยด้วย? อยากคุยครับ แต่กลัวพี่ปอนด์ง่วง อีกอย่างค่าโทรศัพท์แพงด้วย กี่พันแล้วไม่รู้
ไม่เป็นไรรวย (ตอบแทนอย่ารู้ทัน)
เปล่า… เงินบริษัทแป่ว
ฮ่า ฮ่า ฮ่าพี่ปอนด์ครับ จะเข้าลิฟท์แล้วนะครับ สัญญาณอาจจะหาย
ไม่เป็นไร ถ้าหลุด เดี๋ยวพี่โทรใหม่อืม… ไม่เป็นไรเนาะ เงินบริษัท ไม่ต้องเสียดาย
หึ หึ – แล้วนี่กินข้าวหรือยังยังเลยครับ เดี๋ยวค่อยกลับไปกินมาม่าที่บ้าน
กินเยอะๆ กระดูกผุพอดีเดี๋ยวใส่ตับลงไปด้วย จะได้เอาสู้กัน
หึ หึ มันคงได้หรอกนะฮ่า ฮ่า ฮ่า – ออกจากลิฟท์แล้วครับ ของเค้าดีจริงสัญญาณไม่หลุดเลย… อ้าว!
มีไรอ๋อ คือ วันนี้ว่าจะกลับเองอ่ะครับ ทำงานดึก บอกให้พี่คนขับรถกลับก่อน
แล้วไงพี่เค้ายังไม่กลับเลยครับ ยังอยู่
ก็ดีแล้วไง จะกลับเองทำไมดึกๆเกรงใจเค้าสิครับ อยู่ตั้งดึก (ก้มศีรษะขออภัยคนขับรถที่เปิดประตูค้างไว้ให้ แล้วย่อตัวลงนั่งที่เบาะหลัง)
รู้ด้วยเหรอว่าดึก (เสียงอยู่ใกล้มาก) เฮ้ย! (ตกใจเมื่อหันไปเจอคนที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วย นั่งอยู่ในรถก่อนแล้ว)
ทำไมต้องตกใจ ไม่ดีใจหรือไงที่เห็นพี่ (ถามพร้อมกับยิ้มน้อยๆ) ดีใจครับ… (โผกอดคนที่อ้าแขนรอไว้อยู่แล้ว)…คิดถึงจัง
คิดถึง… แต่ไล่ให้ไปนอนอยู่เรื่อยก็กลัวจะเหนื่อย (บอกเสียงอู้อี้เพราะใบหน้ายังซบอยู่กับอกของอีกฝ่าย)
ถ้ามีรางวัลคงจะหายเหนื่อยกลับบ้านก่อนสิ (บอกอายๆ)
งั้นขอมัดจำก่อน(ศีรษะที่ซบอยู่กับอกของคนตัวโตสั่นดุ๊กดิ๊ก) อายเค้า
ปิดกระจกแล้ว เห็นที่ไหน(เหล่ตามอง เห็นกระจกสีดำทึบที่กั้นระหว่างคนขับและผู้โดยสารถูกเลื่อนขึ้นมาปิดสนิทก็ทำใจกล้า ขืนตัวขึ้นไปจุ๊บคางของคนรักเร็วๆ ทีนึง)
แค่เนี๊ยะอือ ฮึ… จุ๊บแล้ว
หึ หึ นั่นเค้าเรียกว่าจุ๊บเหรอ นึกว่าเอาไรมากระแทกคางพี่ซะอีกฮ่า ฮ่า ฮ่า
=imprintlove=
หัวข้อ: [Babble Story] - Imprint Love - จบบริบูรณ์ ย้ายได้เลย (อ่าน 349868 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก