มีแต่คนอยากรู้ว่าพระเอกคือใคร เห็นออกมาหลายคน ผู้แต่งอยากบอกว่า ยังไม่ได้กำหนดเลย เพราะหนักใจ ไม่รู้จะเลือกใครดี ///ภาษาอาจจะไม่ถูกต้องบ้างก็ขออภัยนะครับตอนที่ 6และแล้วก็ถึงเวลางานต้อนรับนักเรียนจากโรงเรียนข้างๆ ก็มีการกล่าวต้อนรับนักเรียนและกล่าวเปิดงานจากผู้อำนวยการ
"สวัสดีครับ นักเรียนใหม่ทุกคน ครูรู้สึกยินดีที่เราได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและขอให้นักเรียนเก่าต้อนรับนักเรียนใหม่อย่างดีด้วยนะ ตอนนี้ขอเปิดงานต้อนรับนักเรียนใหม่ได้" แล้วนักเรียนทุกคนก็พร้อมใจกันตบมือ
ตอนนี้นักเรียนทุกคนก็ได้เดินแยกย้ายไปเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ซึ่งตอนนี้ผมกับไอนัทก็เดินดูแต่ละกิจกรรมว่ามีปัญหาหรือขาดตกบกพร่องอะไรไหม
"โอ๊ย" คนที่ผมเดินชนร้อง ขณะที่ตัวได้ลงไปกับพื้นแล้ว คาดว่าเป็นนักเรียนจากโรงเรียนข้างๆ
"เฮ้ย น้อง พี่ขอโทษ เป็นไรมากป่าว"
"เดินไงว่ะ ไม่มีตารึไง" คนที่อยู่ตรงหน้าผมพูด ขณะที่มันกำลังลุก โดยที่ไม่ได้มองหน้าผม ซึ่งมันตัวเล็กกว่าผมมาก
ผมมองคนตรงหน้าอย่างแค้นใจ แล้วคิดในใจ กุขอโทษแล้วจะเอาไรอีก ไม่โกรธหนอ ไม่โกรธหนอ"พี่ขอโทษแล้วกัน พี่ผิดเองแหละ"
มันมองหน้าผม เหมือนจะเอาเรื่อง แล้วอยู่ๆก็เปลี่ยนมายิ้มแทน
"ก็ว่าใครชนผม ที่แท้ท่านประธานสภานักเรียนนั้นเอง"
เฮ้ย มันรู้ได้ไงว่ะว่าผมเป็นประธานสภา ผมคิดในใจ
"น้องรู้ได้ไงครับ ว่าเพื่อนพี่เป็นประธานสภานักเรียน แล้วน้องเป็นใคร เด็กใหม่น่าจะไม่รู้จักเพื่อนพี่นะ" ไอนัทเพื่อนผมพูด เหมือนรู้ความคิดของผม
"หึหึหึ จำกันไม่ได้หรอครับ ท่านประธานสภานักเรียน ผมส่งข้อความหา 2 ครั้ง มันน้อยไปใช่ป่าว ถึงลืมกัน"
"น้องคือประธานนักเรียนโรงเรียนข้างๆหรอ"
"ถูกต้องเลยครับ จะได้ไม่เสียเวลาตามหา มากับผมนี่เลย" มันพูดแล้วก็เข้ามาจับแขนผม
"เฮ้ย มึงจะเอาเพื่อนกุไปไหน ปล่อยเพื่อนกุ" ไอนัทพูดแล้วก็จับแขนผมอีกข้าง เพื่อยื้อดึงผมไว้ไม่ให้ไปกับมัน
"ยุ่งน่า ถ้าไม่อยากมีปัญหา อย่าตามมา ถ้าตามมาจะบอกว่า คณะสภาต้อนรับไม่ดี คงรู้สินะว่าจะเกิดไรขึ้น" มันพูดทำให้ไอนัทถึงปล่อยมือ ออกจากแขนผม เพราะถ้ามันไปบอกจริงๆเกรงว่าสภานักเรียนอาจจะต้องสั่นคลอนเป็นรอบที่ 2
"นี่จะพากุ ไปไหน ไม่ต้องจับแขนกุ กุเดินเองได้" ไม่ไหวแล้วนะ ขอขึ้นมึง ขึ้นกุหน่อยเถอะ เป็นแค่เด็กกลับมาพูดจาเหมือนมีอำนาจคับโรงเรียน
"ไม่รู้ดิ มึงพากุเดินชมหน่อย กุไม่รู้จะไปไหนดี"
"นี่กุพี่มึงนะ พูดมึง พูดกุ กับกุได้ไง" ไอเด็กนี่มันยังไง ไม่มีมารยาทเสียจริง
"ทีมึงยังพูดได้" มันแย้ง
"ไม่เหมือนกัน มึงต้องเคารพกุ"
"ไม่ ทำไมกุต้องเชื่อฟังมึงด้วย"
"กุตำแหน่งใหญ่กว่ามึง"
"หึ ตำแหน่งนี้นี้ทำข่ม เออ จะพยายามแล้วกัน"
"ดีมาก"
"แต่ระวังสภามึงไว้ล่ะะกัน กุจะยุบแล้วรวบอำนาจมาเป็นของกุเอง"
"ทำได้ก็ทำไป"
ผมก็พามันเดินไปชมกิจกรรมได้ไม่ถึง 3 กิจกรรม มันก็บอกว่าพาไปกินข้าวหน่อย มันไม่ได้กินข้าวเช้ามา ผมก็เดินนำไปโรงอาหาร
"ว่าแต่ มึงชื่อไร ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ถามชื่อเลย"
"กุชื่อ เมฆ" มันบอกขณะที่ปากมันยังเคี้ยวข้าวอยู่ ตอนนี้ปลงเหมือนไอน้องไปร์ล่ะ จะใช้กับพูดไรกับผมก็ช่างมันล่ะ
ขณะที่ผมนั่งรอมันกินข้าวอยู่ ไอคนที่ผมคิดเมื่อกี้ก็เดินเข้ามาโรงอาหารและเห็นผมแล้ว กำลังเดินมาทางผมด้วย
"เมียจ๋า กินข้าวกับใครจ๊ะ" มันถามผมพร้อมนั่งโอบไหล่ผม
"หึหึ ที่แท้ก็กินเด็ก"
"ใครว่าเมียกุกินเด็ก กุชอบผู้ใหญ่เองโว๊ย"
"แล้วเค้ายอมรับหรอ ว่าเป็นเมียมึง" ไอเมฆพูด แล้วยิ้มเยาะใส่น้องไปร์
"แน่ใจสิ ไม่งั้นกุไม่กล้าเรียกหรอก" ไอน้องไปร์ว่าพรางฉีกยิ้มอย่างไม่พอใจ
สายตาสองคู่ประชันกัน ราวกับว่าเสือ 2 ตัวกำลังต่อสู้ เพื่อแย่งอาหารกันอยู่ ซึ่งตอนนี้ผมทำได้แต่มอง ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรทั้งนั้น
"งั้นมึงมาแข่งปาเป้ากันกุไหม" ไอน้องเมฆพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม
"จัดไป"
"ใครปาได้เยอะกว่า คนนั้นได้โดนัทเป็นเมีย"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
